Kinderen
alle pijlers
Volwassen kind wil geen contact met mij
maandag 12 juni 2023 om 08:35
Mijn oudste kind (midden 20) wil sinds enkele jaren geen contact met mij. Ik weet niet waarom. Er is geen ruzie geweest.
Hij zit op het autismespectrum, in zijn puberteit botsten we behoorlijk. Later is dat weer goed gekomen. Hij is zoekende naar zijn plek in de wereld, ik heb hem daarbij ondersteund en hem zelf zijn keuzes laten maken.
En ineens reageerde hij niet meer op appjes. Via zijn vader hoorde ik dat hij zijn telefoon heeft weggedaan. Met hem heeft hij wel contact, gelukkig. Ex verwijt mij van alles waarom zoon geen contact meer zou willen, maar zolang ik het van zoon zelf niet hoor, geloof ik daar weinig van.
Ik probeer om de paar maanden contact te leggen zonder iets van hem te verlangen (hij leest nog wel zijn mail), en in drie jaar heeft hij één keer kort gereageerd. Ik kan het vrij goed laten, maar soms vind ik het onwijs lastig en pijnlijk. Hij is volwassen, mag zijn eigen keuzes maken, daar ben ik in mijn hoofd helemaal oké mee. Maar mijn hart doet er soms erg pijn van.
Hoe gaan anderen daarmee om?
Hij zit op het autismespectrum, in zijn puberteit botsten we behoorlijk. Later is dat weer goed gekomen. Hij is zoekende naar zijn plek in de wereld, ik heb hem daarbij ondersteund en hem zelf zijn keuzes laten maken.
En ineens reageerde hij niet meer op appjes. Via zijn vader hoorde ik dat hij zijn telefoon heeft weggedaan. Met hem heeft hij wel contact, gelukkig. Ex verwijt mij van alles waarom zoon geen contact meer zou willen, maar zolang ik het van zoon zelf niet hoor, geloof ik daar weinig van.
Ik probeer om de paar maanden contact te leggen zonder iets van hem te verlangen (hij leest nog wel zijn mail), en in drie jaar heeft hij één keer kort gereageerd. Ik kan het vrij goed laten, maar soms vind ik het onwijs lastig en pijnlijk. Hij is volwassen, mag zijn eigen keuzes maken, daar ben ik in mijn hoofd helemaal oké mee. Maar mijn hart doet er soms erg pijn van.
Hoe gaan anderen daarmee om?
maandag 12 juni 2023 om 12:33
maandag 12 juni 2023 om 12:47
Dank voor alle reacties.
Een familieopstelling ben ik mee bekend, dat kan me inderdaad nieuwe inzichten opleveren.
Verder lees ik heel veel aannames, wat ook niet zo gek is, dit is niet de juiste plek om alle details van hem en mijn verhaal neer te zetten. En zonder meer achtergrondinformatie zijn aannames zo gedaan.
Ik ga hem beslist voorstellen dat ik hem opzoek, vragen of hij dat een fijn idee vindt. En zo niet, ook goed. Hij mag van mij echt zijn eigen keuzes maken. Ik vond het een helpende reactie dat ik niet echt tegen hem zeg dat ik het contact mis. Ik vermoed (maar ook dat is een aanname) dat het heel goed kan dat hij ervan uitgaat dat zijn vader mij op de hoogte houdt.
Ik heb dit in deze rubriek geplaatst omdat ik geen andere geschikte zag. Wat dat dan eventueel over mij zegt, geen idee. Zie ik hem als mijn kind? Ja, natuurlijk. Zie ik hem als volwassen man? Ja natuurlijk.
Hij is zonder geld vertrokken naar Azië, maar heeft daar nu wel werk en ook een verblijfplaats gevonden. In NL wilde hij niet werken, eigenlijk ook niet wonen. Dus ja, ik ben er trots op hoe hij zijn plek in de wereld aan het zoeken is, en misschien nu wel gevonden heeft. Als daar voor hem bij past dat NL voor hem een afgesloten hoofdstuk is, en mij daarbij, dan heb ik dat te accepteren. Ik verlang ook niet van hem dat hij me op de hoogte houdt hoe het nu met hem is, het is meer dat ik de stilte niet begrijp. En ik mag dat willen begrijpen loslaten. Als ik zeg dat ik hem zijn eigen keuzes wil laten maken, dan hoort dit daar ook bij.
Ik ga maar eens aan het werk.
Een familieopstelling ben ik mee bekend, dat kan me inderdaad nieuwe inzichten opleveren.
Verder lees ik heel veel aannames, wat ook niet zo gek is, dit is niet de juiste plek om alle details van hem en mijn verhaal neer te zetten. En zonder meer achtergrondinformatie zijn aannames zo gedaan.
Ik ga hem beslist voorstellen dat ik hem opzoek, vragen of hij dat een fijn idee vindt. En zo niet, ook goed. Hij mag van mij echt zijn eigen keuzes maken. Ik vond het een helpende reactie dat ik niet echt tegen hem zeg dat ik het contact mis. Ik vermoed (maar ook dat is een aanname) dat het heel goed kan dat hij ervan uitgaat dat zijn vader mij op de hoogte houdt.
Ik heb dit in deze rubriek geplaatst omdat ik geen andere geschikte zag. Wat dat dan eventueel over mij zegt, geen idee. Zie ik hem als mijn kind? Ja, natuurlijk. Zie ik hem als volwassen man? Ja natuurlijk.
Hij is zonder geld vertrokken naar Azië, maar heeft daar nu wel werk en ook een verblijfplaats gevonden. In NL wilde hij niet werken, eigenlijk ook niet wonen. Dus ja, ik ben er trots op hoe hij zijn plek in de wereld aan het zoeken is, en misschien nu wel gevonden heeft. Als daar voor hem bij past dat NL voor hem een afgesloten hoofdstuk is, en mij daarbij, dan heb ik dat te accepteren. Ik verlang ook niet van hem dat hij me op de hoogte houdt hoe het nu met hem is, het is meer dat ik de stilte niet begrijp. En ik mag dat willen begrijpen loslaten. Als ik zeg dat ik hem zijn eigen keuzes wil laten maken, dan hoort dit daar ook bij.
Ik ga maar eens aan het werk.
maandag 12 juni 2023 om 12:51
Ik vond dit boek erg goed. Misschien helpt het je inzicht krijgen. Let niet op de ondertitel, het gaat om zaken die veel heel ouders van de eerste en tweede generatie na de oorlog deden:
https://www.bol.com/nl/nl/f/ongezien-op ... 001109532/
Als je Engels kunt lezen, kun je hem hier gratis downloaden:
https://www.d-pdf.com/book/563/read
https://www.bol.com/nl/nl/f/ongezien-op ... 001109532/
Als je Engels kunt lezen, kun je hem hier gratis downloaden:
https://www.d-pdf.com/book/563/read
maandag 12 juni 2023 om 13:27
We botsten behoorlijk, maar daarna hebben we een paar jaar een goed contact gehad. Hij belde mij als eerste als er iets was dat hem verdriet deed of als hij het niet zag zitten.
Dat klinkt of er bij hem veel trauma/pijn is geweest. (Botsingen met jou, scheiding ouders en depressie lees ik al terug in jouw berichten.)
Blijkbaar kon hij goed terecht bij jou met dingen die los stonden van zijn relatie met jou. Maar zaken die moeilijker te verwoorden zijn en te maken zouden kunnen hebben met met zich eenzaam voelen, zich niet begrepen voelen, het wegvallen van het ouderlijk stamgezin, daar zit misschien een reden dat hij zich is gaan afsluiten voor je.
Wellicht is het contact met zijn vader zakelijker en daardoor makkelijker voor hem.
Het lijkt mij moeilijk als je kind het zwaar heeft gehad en zich afsluit voor contact. Dat je zijn wens wilt respecteren om zijn leven te leiden zonder contact met jou maar dat je je ook afvraagt of dit een fase is van verwerking en losmaking en dat hij het lijntje toch niet kwijt wil met je. Ik zou zo min mogelijk “oordeel” in de betichten zetten die je hem stuurt zoals over “trots zijn op” want het kan zijn dat hij dat zelf helemaal niet zo ervaart.
En verdrietig ook voor jou. Ik vraag me af of je in deze situatie zou kunnen zeggen: ik mis jou en ik hoop dat het goed met je gaat. Zou je het fijn vinden als ik je een keer opzoek?
.
maandag 12 juni 2023 om 14:21
Hee lieve Theemok!
Ik ken je natuurlijk. Ik ken je door en door en ook al zijn we elkaar wat uit het oog verloren, ik weet nog steeds heel goed wat voor moeder jij bent en hoe je met je volwassen kinderen omgaat.
Ik weet dat jij wel degelijk zelfinzicht hebt en openstaat om zaken anders te doen en te bekijken. Ik weet jullie gezinssamenstelling en de dynamiek en ik zie jou beslist niet als claimerige moeder die van mening is dat zoon het op haar manier moet doen.
De post die jij helpend vindt zie ik ook als mooi inzicht, een aanvulling op wat je zelf al weet.
de zin: Wellicht is het contact met zijn vader zakelijker en daardoor makkelijker voor hem." is ook behulpzaam, ik denk dat ook dit klopt.
Dit alles is niet los te zien van zijn diagnose, ik spreek uit ervaring, een ASS-er doet dingen wel degelijk anders dan veel anderen. Ik zou dan ook niet snel beweren dat mijn volwassen gediagnosticeerde zoon zeer warme gevoelens naar mij koestert, ik neem de plek in van zijn verzorger en daar voelt hij zich comfortabel bij Daarom denkt hij van mij te houden. (geen idee of het echt zo is, maakt ook niet uit) en ziet hij niet snel een leven zonder mij.
Jouw oudste theekop heeft jou losgelaten, je neemt geen significant nuttige plek meer in in zijn leven en daardoor is contact houden met jou niet heel vruchtbaar meer voor hem. Klinkt kloterig maar uit ervaring zie ik dat het zo werkt of kan werken. Mijn ex is uitgerangeerd dus oudste laat hem los, hij kan toch niet meer voor hem zorgen dus ex is op een zijspoor gezet.
En jouw ex is inderdaad een veilig contactpersoon want minder emoties en gedoe.
Ik denk niet dat hij een hekel aan je heeft, echt niet.
Ik snap je pijn en je teleurstelling, die mag er ook zijn. Maar ik denk dat je het los mag zien van liefde...
Heel veel sterkte meissie!
Ik ken je natuurlijk. Ik ken je door en door en ook al zijn we elkaar wat uit het oog verloren, ik weet nog steeds heel goed wat voor moeder jij bent en hoe je met je volwassen kinderen omgaat.
Ik weet dat jij wel degelijk zelfinzicht hebt en openstaat om zaken anders te doen en te bekijken. Ik weet jullie gezinssamenstelling en de dynamiek en ik zie jou beslist niet als claimerige moeder die van mening is dat zoon het op haar manier moet doen.
De post die jij helpend vindt zie ik ook als mooi inzicht, een aanvulling op wat je zelf al weet.
de zin: Wellicht is het contact met zijn vader zakelijker en daardoor makkelijker voor hem." is ook behulpzaam, ik denk dat ook dit klopt.
Dit alles is niet los te zien van zijn diagnose, ik spreek uit ervaring, een ASS-er doet dingen wel degelijk anders dan veel anderen. Ik zou dan ook niet snel beweren dat mijn volwassen gediagnosticeerde zoon zeer warme gevoelens naar mij koestert, ik neem de plek in van zijn verzorger en daar voelt hij zich comfortabel bij Daarom denkt hij van mij te houden. (geen idee of het echt zo is, maakt ook niet uit) en ziet hij niet snel een leven zonder mij.
Jouw oudste theekop heeft jou losgelaten, je neemt geen significant nuttige plek meer in in zijn leven en daardoor is contact houden met jou niet heel vruchtbaar meer voor hem. Klinkt kloterig maar uit ervaring zie ik dat het zo werkt of kan werken. Mijn ex is uitgerangeerd dus oudste laat hem los, hij kan toch niet meer voor hem zorgen dus ex is op een zijspoor gezet.
En jouw ex is inderdaad een veilig contactpersoon want minder emoties en gedoe.
Ik denk niet dat hij een hekel aan je heeft, echt niet.
Ik snap je pijn en je teleurstelling, die mag er ook zijn. Maar ik denk dat je het los mag zien van liefde...
Heel veel sterkte meissie!
...
maandag 12 juni 2023 om 14:27
maandag 12 juni 2023 om 14:41
Dag lieve Rooss, dank je wel. Die zin over het zakelijk contact raakte me ook, ik zie ook echt dat dat zo is.
Fijn, je helpende reactie.
Wat ik me bij mijn oudste theekop altijd in het achterhoofd heb gehouden: Zijn definitie van geluk is waarschijnlijk heel anders dan de mijne. Ik mag dat nu ook toepassen op het fenomeen 'liefde'.
Lief dat je reageert
theemok wijzigde dit bericht op 12-06-2023 14:44
54.50% gewijzigd
maandag 12 juni 2023 om 14:42
Dropdrop schreef: ↑12-06-2023 11:31Het stoort mij enorm dat zijn ASS erbij gehaald wordt. Vooral omdat TO nog nul zelfreflectie heeft getoond en ze nu kan bedenken dat het allemaal aan hem ligt.
Zoon lijkt een hoogfunctionerend ASS profiel te hebben want anders had hij niet het geld en de skills om een intercontinentale verhuizing op poten te zetten. En daar in dat land blijkbaar ook nog te gedijen.
Ik geloof echt niet dat dit allemaal op zijn ASS geschoven kan worden.
Ook mensen met ASS zijn in de regel 'gewoon' loyaal aan hun ouders.
Ik heb dit geschreven vanuit (heel) veel ervaring met ASS personen. Zowel privé als beroepsmatig. Het is zeker niet mijn bedoeling om alles op ASS " af te schuiven", maar het is een factor waar je niet omheen kan, temeer omdat ASS op ieder levensvlak in min of meerdere mate invloed heeft en het meest op het vlak van communicatie en relaties.
In welke mate dat bij de zoon van TO het geval is, kunnen wij niet bepalen. Daarom opperde ik verschillende scenario's. TO kent haar zoon het beste en herkent er mogelijk iets in.
Ik vind het niet nodig TO nog eens een trap na te geven door te gaan roepen dat het haar eigen schuld is en dat ze maar eens wat meer zelfinzicht moet gaan ontwikkelen. Alleen maar omdat we het niet over ASS mogen hebben.
"In de regel" bestaat trouwens niet bij ASS. Zeker niet als er ook nog een disharmonisch profiel om de hoek komt kijken. Dan is echt de grootste misvatting die je kunt maken er van uitgaan dat als hij....kan, hij dus automatisch....moet kunnen.
Er zijn hoogfunctionerende ASS'ers die universitair geschoold zijn, maar tegelijkertijd niet in staat zijn om een simpel huishouden te runnen. Of om contact over een langere afstand te onderhouden.
regenboog wijzigde dit bericht op 12-06-2023 14:48
0.14% gewijzigd
maandag 12 juni 2023 om 14:45
Wat een lieve postRooss4.0 schreef: ↑12-06-2023 14:21Hee lieve Theemok!
….
En jouw ex is inderdaad een veilig contactpersoon want minder emoties en gedoe.
Ik denk niet dat hij een hekel aan je heeft, echt niet.
Ik snap je pijn en je teleurstelling, die mag er ook zijn. Maar ik denk dat je het los mag zien van liefde...
Heel veel sterkte meissie!
Met in mijn achterhoofd dat dit zou kunnen kloppen: misschien werkt het om iets technisch of functioneels te delen samen? Bijvoorbeeld het zelfs sportteam volgen en af en toe kort commentaar geven op de wedstrijd, wordfeud spelen, recepten uitwisselen. Maakt niet uit wat, als het maar aansluit bij zijn beleving en niet emotioneel is.
Het is zoals het is
maandag 12 juni 2023 om 14:45
Wat een fijne reactie, dank je wel, Laatje.Laatje schreef: ↑12-06-2023 13:27
Dat klinkt of er bij hem veel trauma/pijn is geweest. (Botsingen met jou, scheiding ouders en depressie lees ik al terug in jouw berichten.)
Blijkbaar kon hij goed terecht bij jou met dingen die los stonden van zijn relatie met jou. Maar zaken die moeilijker te verwoorden zijn en te maken zouden kunnen hebben met met zich eenzaam voelen, zich niet begrepen voelen, het wegvallen van het ouderlijk stamgezin, daar zit misschien een reden dat hij zich is gaan afsluiten voor je.
Wellicht is het contact met zijn vader zakelijker en daardoor makkelijker voor hem.
Het lijkt mij moeilijk als je kind het zwaar heeft gehad en zich afsluit voor contact. Dat je zijn wens wilt respecteren om zijn leven te leiden zonder contact met jou maar dat je je ook afvraagt of dit een fase is van verwerking en losmaking en dat hij het lijntje toch niet kwijt wil met je. Ik zou zo min mogelijk “oordeel” in de betichten zetten die je hem stuurt zoals over “trots zijn op” want het kan zijn dat hij dat zelf helemaal niet zo ervaart.
En verdrietig ook voor jou. Ik vraag me af of je in deze situatie zou kunnen zeggen: ik mis jou en ik hoop dat het goed met je gaat. Zou je het fijn vinden als ik je een keer opzoek?
maandag 12 juni 2023 om 14:46
maandag 12 juni 2023 om 14:51
Ik vind het heel fijn dat je dit schrijft. Niet alleen omdat ik Theemok persoonlijk goed ken maar ook omdat ik zelf moeder ben van 3 gediagnosticeerden en wel eens twijfel aan mijn beoordelingsvermogen en de liefde van mijn doorns voor mij. Ook ik heb regelmatig gedacht "wat kan en moet ik beter doen", schuldgevoel ligt op de loer.
Het is inderdaad niet altijd een kwestie van zelfinzicht en therapie, soms is het ook een kwestie van omdenken en ook dat zie je hier heel mooi gebeuren.
...
maandag 12 juni 2023 om 14:55
maandag 12 juni 2023 om 15:02
Als je Chrome hebt: Klik op de drie puntjes onder elkaar helemaal rechts.
Instellingen
Zoek (typ) 'vertalen'.
Daar kun je instellen welke taal hij automatisch voor jou moet vertalen (staat in het 2e blok). Als je daar de taal 'Engels' toevoegt zal hij dus Engels automatisch voor je vertalen.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
maandag 12 juni 2023 om 15:09
maandag 12 juni 2023 om 15:17
Voor wie het Engels niet machtig is:
Dat artikel dat een pagina terug werd gelinkt stelt dat de schrijver diverse fora heeft doorgelezen van ouders waarvan de kinderen contact hebben verbroken.
De schrijver ziet een patroon:
- de ouders weten nooit waar het aan ligt
- emotionele uitbarstingen van hun kinderen worden verhaald als 'emotionele uitbarstingen' en de negatieve woorden worden soms benoemd. Maar waarschijnlijk heeft het kind uitgebreid verteld waarom het geen contact meer wil, en daarover reppen deze ouders met geen woord. Dit wordt hooguit samengevat met "dochter haalde ineens een gebeurtenis uit haar jeugd erbij die écht niet zo gebeurd is" - en verder geen details.
- Hun kinderen hebben opvallend vaak ASS / ADHD / borderline of een andere stoornis
- Er is meestal maar één ruzie waarin het kind ineens allerlei dingen uit de jeugd ophaalde, die verkeerd zag en daarna alle contact verbrak. Het kwam echt uit de lucht vallen.
De schrijver suggereert dat de ouders:
- een zeer kwetsbaar zelfbeeld hebben
- gevoelens, liefde en inleven in anderen erg moeilijk vinden
- feiten verdraaien, bedenken, negeren of zeer sterk afzwakken zodat ze zelf niets fout hebben gedaan.
- op de forums warmte en begrip krijgen
- maar nooit tot zelfinzicht komen omdat dat te confronterend is.
(Er was hier op het forum trouwens een keer een moeder die in therapie is gegaan en na een tijd wel iets van zelfinzicht liet zien)
Dat artikel dat een pagina terug werd gelinkt stelt dat de schrijver diverse fora heeft doorgelezen van ouders waarvan de kinderen contact hebben verbroken.
De schrijver ziet een patroon:
- de ouders weten nooit waar het aan ligt
- emotionele uitbarstingen van hun kinderen worden verhaald als 'emotionele uitbarstingen' en de negatieve woorden worden soms benoemd. Maar waarschijnlijk heeft het kind uitgebreid verteld waarom het geen contact meer wil, en daarover reppen deze ouders met geen woord. Dit wordt hooguit samengevat met "dochter haalde ineens een gebeurtenis uit haar jeugd erbij die écht niet zo gebeurd is" - en verder geen details.
- Hun kinderen hebben opvallend vaak ASS / ADHD / borderline of een andere stoornis
- Er is meestal maar één ruzie waarin het kind ineens allerlei dingen uit de jeugd ophaalde, die verkeerd zag en daarna alle contact verbrak. Het kwam echt uit de lucht vallen.
De schrijver suggereert dat de ouders:
- een zeer kwetsbaar zelfbeeld hebben
- gevoelens, liefde en inleven in anderen erg moeilijk vinden
- feiten verdraaien, bedenken, negeren of zeer sterk afzwakken zodat ze zelf niets fout hebben gedaan.
- op de forums warmte en begrip krijgen
- maar nooit tot zelfinzicht komen omdat dat te confronterend is.
(Er was hier op het forum trouwens een keer een moeder die in therapie is gegaan en na een tijd wel iets van zelfinzicht liet zien)
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
maandag 12 juni 2023 om 15:19
Klopt helemaal. Niet gediagnosticeerd, maar ik zie veeeeel overeenkomsten tussen zoon en hem.Regenboog schreef: ↑12-06-2023 15:09Wat ik me afvraag: is er bij ex ook sprake/ vermoeden van ASS? Dat zou voor mij een beetje verklaren waarom het contact met hem beter is (want inderdaad: minder gedoe, zakelijker, minder beroep op zijn emoties).
En ook wel de volstrekt non- empathische communicatie naar TO.
maandag 12 juni 2023 om 15:23
KooktMetKnoflook schreef: ↑12-06-2023 15:17Voor wie het Engels niet machtig is:
Dat artikel dat een pagina terug werd gelinkt stelt dat de schrijver diverse fora heeft doorgelezen van ouders waarvan de kinderen contact hebben verbroken.
De schrijver ziet een patroon:
- de ouders weten nooit waar het aan ligt
- emotionele uitbarstingen van hun kinderen worden verhaald als 'emotionele uitbarstingen' en de negatieve woorden worden soms benoemd. Maar waarschijnlijk heeft het kind uitgebreid verteld waarom het geen contact meer wil, en daarover reppen deze ouders met geen woord. Dit wordt hooguit samengevat met "dochter haalde ineens een gebeurtenis uit haar jeugd erbij die écht niet zo gebeurd is" - en verder geen details.
- Hun kinderen hebben opvallend vaak ASS / ADHD / borderline of een andere stoornis
- Er is meestal maar één ruzie waarin het kind ineens allerlei dingen uit de jeugd ophaalde, die verkeerd zag en daarna alle contact verbrak. Het kwam echt uit de lucht vallen.
De schrijver suggereert dat de ouders:
- een zeer kwetsbaar zelfbeeld hebben
- gevoelens, liefde en inleven in anderen erg moeilijk vinden
- feiten verdraaien, bedenken, negeren of zeer sterk afzwakken zodat ze zelf niets fout hebben gedaan.
- op de forums warmte en begrip krijgen
- maar nooit tot zelfinzicht komen omdat dat te confronterend is.
(Er was hier op het forum trouwens een keer een moeder die in therapie is gegaan en na een tijd wel iets van zelfinzicht liet zien)
Is er ook zo’n site “ de andere kant op “ ?
Het zal echt niet altijd aan de ouders liggen. In elke familie is er altijd wel een hele “ lastige “ waar iedereen zo’n beetje omheen laveert en de mantel der liefde eindeloos uit de kast trekt totdat een keer ( of meerdere keren ) de bom barst.
Je kunt onmogelijk stellen dat het altijd aan de ouders ligt.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 12 juni 2023 om 15:27
Rooss4.0 schreef: ↑12-06-2023 14:51Ik vind het heel fijn dat je dit schrijft. Niet alleen omdat ik Theemok persoonlijk goed ken maar ook omdat ik zelf moeder ben van 3 gediagnosticeerden en wel eens twijfel aan mijn beoordelingsvermogen en de liefde van mijn doorns voor mij. Ook ik heb regelmatig gedacht "wat kan en moet ik beter doen", schuldgevoel ligt op de loer.
Het is inderdaad niet altijd een kwestie van zelfinzicht en therapie, soms is het ook een kwestie van omdenken en ook dat zie je hier heel mooi gebeuren.
Dank je wel.
De makke is dat het ook inderdaad altijd van jou af zal blijven hangen. Een ASS'er is zoals-tie is, zeg maar.
Iedere verbetering/ verandering in het contact zal dus ook door jou geïnitieerd moeten worden. Levert dit niet het gewenste resultaat op, dan kun je niets anders doen dan bij jezelf te rade gaan en het op een andere manier proberen.
Maar dat is nog altijd heel wat anders dan het hebben van gebrek aan zelfinzicht of afschuiven van schuld.
maandag 12 juni 2023 om 15:30
Heel fijn, jouw reacties, Regenboog.Regenboog schreef: ↑12-06-2023 15:27Dank je wel.
De makke is dat het ook inderdaad altijd van jou af zal blijven hangen. Een ASS'er is zoals-tie is, zeg maar.
Iedere verbetering/ verandering in het contact zal dus ook door jou geïnitieerd moeten worden. Levert dit niet het gewenste resultaat op, dan kun je niets anders doen dan bij jezelf te rade gaan en het op een andere manier proberen.
Maar dat is nog altijd heel wat anders dan het hebben van gebrek aan zelfinzicht of afschuiven van schuld.
Ik weet dat het altijd van mij uit zal moeten komen, dat is altijd al zo geweest. Ik weet dat hij niet verandert, want dat kan hij niet. Ik vind hem ook oké zoals hij is. Hij hoeft van mij niet te veranderen.
En ach, die reacties over zelfreflectie en dat het mijn schuld zou zijn, die negeer ik maar.
maandag 12 juni 2023 om 15:31
Dit is wel echt weer een topic voor jouw stokpaardjes toch?blijfgewoonbianca schreef: ↑12-06-2023 15:23Is er ook zo’n site “ de andere kant op “ ?
Het zal echt niet altijd aan de ouders liggen. In elke familie is er altijd wel een hele “ lastige “ waar iedereen zo’n beetje omheen laveert en de mantel der liefde eindeloos uit de kast trekt totdat een keer ( of meerdere keren ) de bom barst.
Je kunt onmogelijk stellen dat het altijd aan de ouders ligt.
Ik denk niet dat het perse altijd aan de ouders ligt.
Wel denk ik dat het heel vaak aan de ouders ligt. Kinderen hebben van nature een enorm loyaliteitsconflict wanneer ze contact met een of beide ouders verbreken. Ze maken deze keuze niet omdat ze een Bmerk hazelnootpasta moesten eten op hun brood inplaats van Nutella.
maandag 12 juni 2023 om 15:34
Ik vind dat je heel prettig reageert in dit topic, mede dat maakt dat ik jou niet als ouder afschrijf hoor.Theemok schreef: ↑12-06-2023 15:30Heel fijn, jouw reacties, Regenboog.
Ik weet dat het altijd van mij uit zal moeten komen, dat is altijd al zo geweest. Ik weet dat hij niet verandert, want dat kan hij niet. Ik vind hem ook oké zoals hij is. Hij hoeft van mij niet te veranderen.
En ach, die reacties over zelfreflectie en dat het mijn schuld zou zijn, die negeer ik maar.
Ik kan me voorstellen dat in situatie van ASS zoals geschreven is contactlegging en contact houden niet vanzelf gaan. En het lijkt me heel moeilijk.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
