Kinderen
alle pijlers
voor de 2de keer alleenstaande moeder!!!!!
zondag 23 december 2007 om 21:37
voor de 2de keer zwanger na 8 jaar niet gepland,maar toch wel blij mee.Alleen aan de relatie twijfel ik heel erg , ben niet happy en kan niet genieten van het zwanger zijn.zonder zwangerschap had ik het zeker beeindigd.Wie heeft er tips,weer alleen wil ik het ook niet doen maar ongelukkig wil ik ook niet zijn.
zondag 23 december 2007 om 21:56
dit is voor mijn vriend zijn 4de kind, heb het idee dat hij er sowieso niet zoveel trek in heeft , daarbij komt er ook nog bij kijken dat zijn ex verschrikkelijk aan hem trekt , waarvan ik vindt dat hij dat zelf toelaat , ik zie ons niet slagen in deze relatie, omdat hij ook pas een jaartje uit zijn vorige relatie is , praat hij niet over de toekomst zoals bv samenwonen noem maar op, dus heb ik zoiets , als het dan toch zo doelloos is kan ik het liever alleen doen en mij wel gelukkig voelen, vindt dit zo rot, al had ik het moeten zien aankomen ,maar dat is achteraf geklets
zondag 23 december 2007 om 22:02
Irinda, het lijkt mijn story wel, was ook 8 jaar na de eerste zwanger van de 2de, bij mij wel bewust voor gekozen, samen, maar de relatie liep niet lekker, kan niet exact de vinger erop leggen of het nu al zo beroerd liep voor de zwangerschap, of eigenlijk begon nadat ik zwanger was.
Mijn eerste zwangerschap had ik alleen gedaan, deze 2de zou ik samen met mijn vriend gaan beleven.
Dat pakte dus helemaal anders uit.
Voelde me op den duur zo diep ongelukkig in de relatie dat ik er echt niet mee verder kon.
Heb hem gezegd dat of hij ging ervoor voor de volle 100% of hij kon wat mij betreft vertrekken, dit was 6 weken voor de bevalling!
Hij stond toen besluiteloos zijn schouders op te halen, wist het allemaal niet.
Op dat moment heb ik de knoop doorgehakt, pak je spullen maar en vertrek, en hij ging, met de mededeling dat hij later zijn spullen wel kwam halen.
Heb hem toen een aantal vuilniszakken gegeven en gezegd dat als hij nu ging, hij ook helemaal gaat, inclusief zijn spullen!
Heb eigenlijk geen moment spijt gehad van mijn beslissing, natuurlijk op dat moment veel verdriet, had het me allemaal zo anders voorgesteld.
Maar achteraf bezien het beste wat ik kon doen, kiezen voor mezelf en mijn gezin, mijn dochter is ondertussen 12, we hebben een hele hechte band zo met z'n 3een en zij heeft ook een hele goede band met haar vader!
Ik kan je niet vertellen wat het beste is om te doen, niet echt tips, kan alleen maar zeggen, volg je gevoel, je kindje zal ook voelen dat moeders ongelukkig is.
Sterkte!
Mijn eerste zwangerschap had ik alleen gedaan, deze 2de zou ik samen met mijn vriend gaan beleven.
Dat pakte dus helemaal anders uit.
Voelde me op den duur zo diep ongelukkig in de relatie dat ik er echt niet mee verder kon.
Heb hem gezegd dat of hij ging ervoor voor de volle 100% of hij kon wat mij betreft vertrekken, dit was 6 weken voor de bevalling!
Hij stond toen besluiteloos zijn schouders op te halen, wist het allemaal niet.
Op dat moment heb ik de knoop doorgehakt, pak je spullen maar en vertrek, en hij ging, met de mededeling dat hij later zijn spullen wel kwam halen.
Heb hem toen een aantal vuilniszakken gegeven en gezegd dat als hij nu ging, hij ook helemaal gaat, inclusief zijn spullen!
Heb eigenlijk geen moment spijt gehad van mijn beslissing, natuurlijk op dat moment veel verdriet, had het me allemaal zo anders voorgesteld.
Maar achteraf bezien het beste wat ik kon doen, kiezen voor mezelf en mijn gezin, mijn dochter is ondertussen 12, we hebben een hele hechte band zo met z'n 3een en zij heeft ook een hele goede band met haar vader!
Ik kan je niet vertellen wat het beste is om te doen, niet echt tips, kan alleen maar zeggen, volg je gevoel, je kindje zal ook voelen dat moeders ongelukkig is.
Sterkte!
zondag 23 december 2007 om 22:04
Je schrijft dat jij er 'toch wel blij' mee bent, dus daar zou ik me op richten. Je oudste is een jaar of 8, begrijp ik uit je openingsposting, dus in ieder geval wat minder bewerkelijk qua verzorging dan een peuter of kleuter. Hoe ervaart je kind überhaupt de relatie tussen je vriend en jou? Als jij je niet gelukkig voelt in deze relatie voelt hij/zij dat zeker. Het is bijzonder moeilijk om hier als buitenstaander een oordeel over te vellen/advies te geven, maar als jij denkt dat je je gelukkiger zult voelen zonder je vriend en alleen met je kinderen, dan weet je waarschijnlijk zelf ook wel wat je zou moeten doen. Wellicht is het mogelijk om jullie relatie op de waakvlam te zetten en je voorlopig te richten op je kinderen. Als hij bij jullie wil zijn en jij wilt hem nog, komt hij wel naar jullie toe. Zo niet, dan zou ik wat betreft het vaderschap wel de deur openlaten.
