Voor een Lange periode BV geven.

Mijn partner komt uit een cultuur waarin bv de normaalste zaak van de wereld is en fv niet voor handen, hij vindt het dus heel normaal en hij vindt het óók heel normaal dat moeders doorgaan met voeden tot een kind twee is. Dat is in zijn land ook gebruikelijk. Maar, laatst begon hij gek genoeg te zeggen dat dochter al bijna twee is, tijd om te stoppen dus. Alsof een verjaardag een soort magische grens is waarop ze van de ene op de andere dag te oud zijn. ;)

Later zei hij dat het meer voor mij was, omdat ik het al zolang doe en misschien aankom als ik stop (hij vindt me dun).

Nog een vraag voor de langervoedende moeders, hoe stond jullie partner er tegenover ? Omdat ik merkte dat mn vriend het wel welletjes begon te vinden, maar ik en zoon nog niet :D.

Hetzelfde zo'n beetje als mijn moeder eigenlijk. Nauwelijks op de hoogte, vooral bezig met de gedachte dat het voor mij toch zo'n enorme opgave was, en dus ook regelmatig tesaam met moederlief op mij aan het inpraten dat het nu toch wel tijd werd om te stoppen. Vanaf vrij snel (een paar maanden al). Ik ben 1 x ontzettend boos op hem geworden en heb gezegd dat ik de eerste 6 maanden sowieso zou blijven voeden en daarbij ook steun van hem verwachtte. Dat heeft hij keurig in zijn oren geknoopt, maar het is gewoon merkbaar dat het van hem niet per se allemaal nog hoeft.



Inmiddels heeft hij nu een afwachtende houding aangenomen en laat mij beslissen hoe of wat met doorvoeden. Net als mijn moeder. En toch weet ik dat ze het moment dat ik zou besluiten te stoppen vreselijk gaan toejuichen en me dan verstandig gaan noemen. Het maakt het er momenteel (nu ik kamp met enorme kloven door onrustig drinken en doorkomende tandjes en voeden voor mij op dit moment tot bloedens toe even niét leuk is :() niet echt gemakkelijker op.



Helaas pindakaas dus voor mij. Mijn moeder is een wereldwijf en mijn vent is de beste die ik me kan indenken als partner én als vader voor mijn kinderen, maar op het gebied van bv heb ik bedroevend weinig aan ze gehad.

(en het allerstomste is dat ik soms ineens merk dat ze tegenover anderen ineens wel de loftrompet over langer-voedende athena steken :o).

Hoi dames.



Heel fijn om al die verhalen te lezen. Ik heb het er niet meer met vriend over gehad, wacht rustig af tot hij weer met de afbouw vraag komt.



Nog een vraag voor de langervoedende moeders, hoe stond jullie partner er tegenover ? Omdat ik merkte dat mn vriend het wel welletjes begon te vinden, maar ik en zoon nog niet :D.Mijn man staat er helemaal achter en steunt me echt met het geven van bv (ook met andere dingen uiteraard :D)

Ik geef nog alleen de ochtend en avondvoedingen. Je merkt echt dat het voor Nick een rustmoment is. Begint enthousiast te lachen/glunderen als hij merkt dat hij mag drinken wij gaan gewoon door.

Leuk om te lezen dat er zoveel vrouwen zijn die lang bv. geven in mijn omgeving ben ik de enige.

Hoi Borodini,



Ik ben bij mijn eerste zoon gaan afbouwen na zijn eerste verjaardag. Ik was toen inmiddels 6 maanden zwanger van de tweede en ik wilde de eerste graag van de borst afhebben als de tweede zich zou aandienen. Met 14 maanden ben ik helemaal gestopt. Nu is hij ruim anderhalf en wil heel af en toe een troostslokje en dat vind ik prima. De reden om te stoppen was dus de komst van nummer 2.



Mijn vriend had er trouwens geen problemen mee dat ik zo lang voedde, waarschijnlijk omdat ik er geen moeite mee heb m'n borsten te 'delen'.



O jee, ik typ hier iemand wakker...

Wacht even, dat staat wel raar wat ik over m'n vriend zeg, alsof het alleen maar om z'n eigen gerief gaat of zo. Hij vond en vindt hij het gewoon heel goed dat ik zo lang borstvoeding geef, hij vindt het heel bijzonder.

Partner heeft me alleen maar gestimuleerd, hij is namelijk vreselijk allergisch en astmatisch en wat dies meer zij. Dus bv was ook voor hem een logische keus.

Hoi,



ik heb mijn zoon 3 jaar gevoed. Een paar dagen na zijn 3e verjaardag besloot meneer zelf dat het wel genoeg was geweest - precies wat ik graag wilde. We waren er op dat moment allebei wel aan toe om te gaan stoppen.



Opmerkingen over het lange voeden zal ik ongetwijfeld wel gehad hebben, maar ik heb mezelf wat dat betreft een selectief gehoor aangemeten. Ik ben stronteigenwijs en doe toch precies zoals ik het zelf goed acht en dus zouden andermans opmerkingen me toch niet beïnvloeden - heb er dus gewoon geen aandacht aan besteed