Kinderen
alle pijlers
Vreselijke bevalling en weer zwanger en bang..!
donderdag 23 augustus 2007 om 15:49
Na een vreselijke bevalling (combinatie zwangerschapsvergiftiging en artsen die weigerden in te grijpen waardoor ik meer dood dan levend was) heb ik een fantastische baby gekregen. Dat is inmiddels anderhalf jaar geleden en ik heb amper meer over dat drama gepraat. Er zijn leukere dingen te doen, vond ik. Maar nu ben ik opnieuw zwanger en ga nu naar een academisch ziekenhuis. Ik heb een gesprek met een gyneacoloog, maar ik weet niet zo goed wat ik moet vertellen en kan vragen. Ik ben bang om te bevallen en vertrouw artsen eigenlijk niet. Nu hoorde ik over een 'bevallingsplan' oid? Wat kan ik zo'n arts vragen? Het liefst wil ik een keizersnede, maar dat is omdat ik bang ben door mijn vorige ervaring. Ik durf artsen geen ruimte meer te geven om aan mij te gaan prutsen! Wie heeft tips/advies?
donderdag 23 augustus 2007 om 16:12
Ik zou toch melden dat je vorige bevalling was uitgelopen in een drama, dat je voor jouw gevoel niet goed begeleid bent en dat dat de reden is dat je er enorm tegenop ziet om weer te bevallen. Ik weet nl. zelf uit ervaring (ben 10 wkn geleden bevallen) dat, als je niet goed begeleid bent door je verloskundige of gynaecoloog, je geen goed gevoel overhoudt aan je bevalling. Juist die begeleiding is zo belangrijk en je kunt uiteraard aankaarten dat jouw voorkeur uitgaat naar een keizersnee, maar of je dat voor elkaar krijgt betwijfel ik eerlijk gezegd.
donderdag 23 augustus 2007 om 16:24
donderdag 23 augustus 2007 om 16:30
Och, ik kan me dat nog zo goed voor de geest halen, idd ook een waardeloze 1e bevalling gehad en toen werd ik (geheel gewenst en gepland) weer zwanger en ik dacht echt KUT wat heb ik gedaan, ik wil dit niet nog eens meemaken!
Man en ik hadden ook helemaal in ons hoofd dat we voor een geplande ks gingen. Helaas dacht het zikenhuis daar anders over, MAAR, we hebben de eerste bevalling wel goed doorgesproken en ik heb ook heel duidelijk gezegd waar mijn grenzen lagen en ik heb er wel alle vertrouwen in gekregen dat ze die gingen respecteren. En dat bleek ook allemaal zo te gaan. Toen de bevalling eenmaal begon raakte ik volledig in paniek want het begon op precies dezelfde manier als de eerste keer, dus ik zag het hele doemscenario weer voor me. Maar alle wensen die ik had (ruggeprik was eigenlijk wel de belangrijkste om mee te beginnen) werden netjes nageleefd.
Dus ik denk dat je daar eerst eens moet beginnen, een goed gesprek met je gyn en laat gewoon al je angsten naar voren komen, dan kunnen per ding kijken wat er toen is gebeurd en wat er anders zou kunnen dit keer.
Waar ik me voor mezelf aan vasthield was dat ik die eerste rottige keer had overleefd en dat als dit wéér rottig zou worden, ik er ook wel weer bovenop zou komen.
Man en ik hadden ook helemaal in ons hoofd dat we voor een geplande ks gingen. Helaas dacht het zikenhuis daar anders over, MAAR, we hebben de eerste bevalling wel goed doorgesproken en ik heb ook heel duidelijk gezegd waar mijn grenzen lagen en ik heb er wel alle vertrouwen in gekregen dat ze die gingen respecteren. En dat bleek ook allemaal zo te gaan. Toen de bevalling eenmaal begon raakte ik volledig in paniek want het begon op precies dezelfde manier als de eerste keer, dus ik zag het hele doemscenario weer voor me. Maar alle wensen die ik had (ruggeprik was eigenlijk wel de belangrijkste om mee te beginnen) werden netjes nageleefd.
Dus ik denk dat je daar eerst eens moet beginnen, een goed gesprek met je gyn en laat gewoon al je angsten naar voren komen, dan kunnen per ding kijken wat er toen is gebeurd en wat er anders zou kunnen dit keer.
Waar ik me voor mezelf aan vasthield was dat ik die eerste rottige keer had overleefd en dat als dit wéér rottig zou worden, ik er ook wel weer bovenop zou komen.
donderdag 23 augustus 2007 om 16:39
Bedankt voor je reactie Golvendanser! Als ik je bericht lees, schiet ik al vol. Verwacht dat ik het bij de gyn niet droog kan houden en daar baal ik van. Bij de huisarts zelfde verhaal. Soms denk ik wel dat het net om een soort trauma gaat. Ik vind het vervelend dat ik er niet gewoon zakelijk over kan praten. Maar ik heb die tijd zo vaak gehad dat ik hoopte uit mijn lichaam te kunnen treden omdat het zo zeer deed. En telkens zei ik van 'ach ja' en terwijl ik eigenlijk 'verdomme' zou moeten roepen -wat ik dus niet gedaan heb. Ben wel wat bang dat alles weer naar boven komt.
Maar goed, bedankt voor je tip over de ruggenprik. Die werkte bij mij ook heel erg goed! En ik weet ook dat het waarschijnlijk niet slechter kan gaan dan bij de vorige -en dat is dan wel weer positief!
Maar goed, bedankt voor je tip over de ruggenprik. Die werkte bij mij ook heel erg goed! En ik weet ook dat het waarschijnlijk niet slechter kan gaan dan bij de vorige -en dat is dan wel weer positief!
donderdag 23 augustus 2007 om 17:17
Misschien is dat voor de verwerking van je vorige bevalling juist wel goed dat het nu naar boven komt. Anders loop je misschien het risico dat het tijdens je volgende bevalling weer naar boven komt waardoor je misschien dichtklapt of in paniek raakt. Overigens was het mijn 2e bevalling waar ik geen goed gevoel aan overgehouden heb.
donderdag 23 augustus 2007 om 17:48
Toeval of niet?
Vandaag een gesprek gehad met de gyneacoloog over mijn a.s. bevalling.
Vorige keer 3 dagen over gedaan en ge-eindigd in een spoed KS.
Ik zou het liefst nu wéér intekenen voor een KS.
Heb dat dus ook tegen haar gezegd vandaag.
Ze stond er in principe niet onwelwillend tegenover, helemaal niet nadat ze mijn bevallingsverhaal had gehoord.
Anyway; afspraak voor nu is dat we in de 36e week gaan bespreken wat alle voor en nadelen zijn van zowel natuurlijk als keizersnede-bevalling en daarna mag ik beslissen.
Geeft voor mij nu een heel groot stuk rust. En wie weet denk ik er in de 36e week wel anders over en wil ik het alsnog natuurlijk proberen. (ben nu 11,5 week)
Kortom: ik zou het echt wel gewoon bespreken met de gyn!!! Wat heb je te verliezen! Wellicht kan ie je ook wat meer vertrouwen in de komende bevalling geven.
Succes!
Vandaag een gesprek gehad met de gyneacoloog over mijn a.s. bevalling.
Vorige keer 3 dagen over gedaan en ge-eindigd in een spoed KS.
Ik zou het liefst nu wéér intekenen voor een KS.
Heb dat dus ook tegen haar gezegd vandaag.
Ze stond er in principe niet onwelwillend tegenover, helemaal niet nadat ze mijn bevallingsverhaal had gehoord.
Anyway; afspraak voor nu is dat we in de 36e week gaan bespreken wat alle voor en nadelen zijn van zowel natuurlijk als keizersnede-bevalling en daarna mag ik beslissen.
Geeft voor mij nu een heel groot stuk rust. En wie weet denk ik er in de 36e week wel anders over en wil ik het alsnog natuurlijk proberen. (ben nu 11,5 week)
Kortom: ik zou het echt wel gewoon bespreken met de gyn!!! Wat heb je te verliezen! Wellicht kan ie je ook wat meer vertrouwen in de komende bevalling geven.
Succes!
anoniem_15888 wijzigde dit bericht op 23-08-2007 17:49
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
% gewijzigd
donderdag 23 augustus 2007 om 18:11
Ladygaladriel:
Het is in mijn ogen ook echt een trauma dat je moet verwerken. Daarom vertellen (de meeste dan) vrouwen het verloop van hun bevalling wel honderd keer, het keer op keer vertellen is gewoon een verwerkingsproces!
En het maakt echt niet uit hoor, als je in janken uitbarst bij de Gyn, geloof me heb ik ook gedaan en ik had echt niet het gevoel dat ik een aanstelster was! En trouwens, je hebt er toch ook alle recht op? het is nu ook weer niet dat niks hebt meegemaakt die eerste keer (ken wel niet het hele verhaal, maar als ik zo tussen de regels door lees...)
En vertel jouw beleving van het gebueren eerst aan je partner, dan kan hij mss ook wat makkelijker bijspringen in het gesprek.
Het is in mijn ogen ook echt een trauma dat je moet verwerken. Daarom vertellen (de meeste dan) vrouwen het verloop van hun bevalling wel honderd keer, het keer op keer vertellen is gewoon een verwerkingsproces!
En het maakt echt niet uit hoor, als je in janken uitbarst bij de Gyn, geloof me heb ik ook gedaan en ik had echt niet het gevoel dat ik een aanstelster was! En trouwens, je hebt er toch ook alle recht op? het is nu ook weer niet dat niks hebt meegemaakt die eerste keer (ken wel niet het hele verhaal, maar als ik zo tussen de regels door lees...)
En vertel jouw beleving van het gebueren eerst aan je partner, dan kan hij mss ook wat makkelijker bijspringen in het gesprek.
donderdag 23 augustus 2007 om 18:17
Ik weet dat dit een onzinnige reactie is maar waarom???? beginnen jullie aan een tweede/derde terwijl je een trauma hebt door je eerste bevalling. Juist die ervaring heeft er bij mij voor gezorgd dat ik het echt bij 1 kind wil laten. Ik hoor er ook in mijn dagelijks leven meer over en het enige dat ik kan denken is :" je kind is gezond, je bevalling was traumatisch...waarom ga je voor een tweede?" Wat ik al zei, misschien een onzinnige reactie maar zo denk ik erover.
In ieder geval wel veel succes met jullie a.s. bevalling
In ieder geval wel veel succes met jullie a.s. bevalling
donderdag 23 augustus 2007 om 18:25
Tja teigetje, wat kan ik zeggen? Heel erg waardeloos dat het jou tegenhoud voor een eventuele volgende. (meen ik echt!)
Maar ik denk dat ik die traumatische bevalling wel heb verwerkt. Het was echt waardeloos, herstel was pijnlijk, maar ik heb wel vertrouwen in mijn lijf gekregen dat het er wel weer bovenop komt. (overigens was het herstel van de tweede bevalling nog zwaarder dan de eerste, maar dat terzijde).
Ik prijs mezelf gelukkig dat ik er nuchter tegenaan kan kijken, mijn ervaringen met verstandskiezen trekken is ook bijster slecht, maar ja ik had er toch 4 die er allemaal uit moesten. Maar ik kan het begrijpen dat je er niet opnieuw in durft te stappen.
Maar ik denk dat ik die traumatische bevalling wel heb verwerkt. Het was echt waardeloos, herstel was pijnlijk, maar ik heb wel vertrouwen in mijn lijf gekregen dat het er wel weer bovenop komt. (overigens was het herstel van de tweede bevalling nog zwaarder dan de eerste, maar dat terzijde).
Ik prijs mezelf gelukkig dat ik er nuchter tegenaan kan kijken, mijn ervaringen met verstandskiezen trekken is ook bijster slecht, maar ja ik had er toch 4 die er allemaal uit moesten. Maar ik kan het begrijpen dat je er niet opnieuw in durft te stappen.
donderdag 23 augustus 2007 om 20:15
Ik zeg volgens mij nergens dat ik het traumatisch vond, daar ben ik denk ik ook te nuchter voor. Het was gewoon 3 dagen hel, pijn, verkeerde beslissingen van verpleegkundigen en artsen, en dat wil ik niet weer.
Mijn keuze voor een 2e kind was heel erg makkelijk. Ik zou, als t nodig zou zijn, wel weer drie dagen hel doorstaan voor een tweede kindje. Maar ik weet dat het niet nodig is, dus waarom zou ik daar mijn beslissing voor een 2e kind vanaf laten hangen?
donderdag 23 augustus 2007 om 20:24
Mijn tweede bevalling was geen pretje. Niet zo zeer dat het lang duurde (al met al maar 5 uur) maar mijn kindje lag verkeerd en kon er op de natuurlijke wijze niet uit. Hoewel ik wel 3 kwartier geperst heb om het alsnog voor elkaar te krijgen. Voor mijn was ergste vanalles dat ik een spoedkeizersnede kreeg. 'Grappig' dat jij hier nu juist voor een ks zou willen kiezen, dat is juist waar ik, als het even kan, nooit meer voor zou kiezen.
Ik zou je verhaal aan je gynaecoloog voorleggen, vertellen hoeveel impact dit op je heeft gehad en dat je graag voor je bevalling de opties doorgesproken wilt hebben. Dat jij aangeeft waar de grens ligt en dat er naar je geluisterd wordt. Een bevalling is sowieso al een ingrijpende gebeurtenis, maar helemaal als het zo verloopt. De meeste artsen zullen dat echt wel begrijpen (de horken daargelaten).
Ik zou je verhaal aan je gynaecoloog voorleggen, vertellen hoeveel impact dit op je heeft gehad en dat je graag voor je bevalling de opties doorgesproken wilt hebben. Dat jij aangeeft waar de grens ligt en dat er naar je geluisterd wordt. Een bevalling is sowieso al een ingrijpende gebeurtenis, maar helemaal als het zo verloopt. De meeste artsen zullen dat echt wel begrijpen (de horken daargelaten).
donderdag 23 augustus 2007 om 20:26
Mijn tweede bevalling houdt me overigens ook niet tegen om nog een derde kind te willen. Ik weet namelijk ook dat het supergoed kan gaan. Zoals mijn eerste bevalling, in 3,5 uur een gezond meisje op mijn buik, lekker thuis.
En dat kan bij jou natuurlijk ook. Iedere bevalling is anders en dat de eerste zo rottig verliep zegt in feite niets over je tweede.
En dat kan bij jou natuurlijk ook. Iedere bevalling is anders en dat de eerste zo rottig verliep zegt in feite niets over je tweede.
donderdag 23 augustus 2007 om 21:13
TO schrijft in haar openingspost dat ze ook het liefst een ks wil.
Noiotnevernooitmeer een keizersnede, en al helemaal niet vrijwillig en bij mijn volle verstand
. En ik mocht ook na 2 dagen weer naar huis. Niemand die ik ken die een ks heeft ondergaan is zo snel op been als jij schrijft. Ik lees altijd dat ze er zijn maar ik ken ze niet. Bovendien lijkt het makkelijk maar het is wel een zware buikoperatie. Zeker met een rondhobbelende peuter is het echt niet makkelijk om 5 á 6 weken niet te mogen tillen of zo min mogelijk bukken.
Noiotnevernooitmeer een keizersnede, en al helemaal niet vrijwillig en bij mijn volle verstand
. En ik mocht ook na 2 dagen weer naar huis. Niemand die ik ken die een ks heeft ondergaan is zo snel op been als jij schrijft. Ik lees altijd dat ze er zijn maar ik ken ze niet. Bovendien lijkt het makkelijk maar het is wel een zware buikoperatie. Zeker met een rondhobbelende peuter is het echt niet makkelijk om 5 á 6 weken niet te mogen tillen of zo min mogelijk bukken.
vrijdag 24 augustus 2007 om 10:13
:
TO schrijft in haar openingspost dat ze ook het liefst een ks wil.
Noiotnevernooitmeer een keizersnede, en al helemaal niet vrijwillig en bij mijn volle verstand
Zullen we meeten? Dan ken je er in elk geval 1
Maar zonder gein; inderdaad zal de rondhobbelende peuter nu onder het rijtje nadelen vallen :-)
Ik ga er echt niet blanco in, ik heb zelf een biologie-studie achter de rug, en zal dus de voor- en nadelen van de gyn echt serieus in mijn beslissing mee laten wegen.
vrijdag 24 augustus 2007 om 11:16
Meestal vertel ik niet over mijn bevalling, omdat het leed van andere vrouwen dan 'meevalt' en aan mijn verhaal lijkt maar door te gaan (ook na de bevalling en eigenlijk wil je dan een happy end). En ik heb ook de opmerking gekregen: waarom dan een tweede? Maar het gekke is: je vergeet de pijn. Dat ik nu opnieuw het traject moet gaan, maakt dat de herinneringen boven komen. Maar ik wil me niet laten domineren door een ervaring waarvan ik wéét dat ik het weer te boven zal komen (hopelijk dan he, slechter kon het namelijk niet). Ik heb gewoon zoveel plezier van mijn kindje én ik vind het belangrijk dat mijn kind straks een broertje/zusje heeft en dat weegt bij mij zwaarder.
Maar grappig zeg, dat sommigen echt nooit voor een keizersnede zouden kiezen! Mijn dochter lag verkeerd, kreeg weeenopwekkers terwijl ik weeenremmers slikte en er zat zoveel druk op mijn hersenen dat ik niet goed meer kon kijken en niemand wilde ingrijpen (grote hang naar natuurlijke bevalling). Die onmacht is zo vreselijk! Later begreep ik dat er een grote kans was dat of de baby of ik het niet zouden overleven -vandaar uiteindelijk een zeer grote spoed KS. En ik was zo stoned als een garnaal, ik dacht dat ik in een aflevering van star trek zat toen ze me de operatiekamer inreden. Dat was voor mij het leukste deel van mijn bevalling: die spuit waarvan je high wordt!
Maar grappig zeg, dat sommigen echt nooit voor een keizersnede zouden kiezen! Mijn dochter lag verkeerd, kreeg weeenopwekkers terwijl ik weeenremmers slikte en er zat zoveel druk op mijn hersenen dat ik niet goed meer kon kijken en niemand wilde ingrijpen (grote hang naar natuurlijke bevalling). Die onmacht is zo vreselijk! Later begreep ik dat er een grote kans was dat of de baby of ik het niet zouden overleven -vandaar uiteindelijk een zeer grote spoed KS. En ik was zo stoned als een garnaal, ik dacht dat ik in een aflevering van star trek zat toen ze me de operatiekamer inreden. Dat was voor mij het leukste deel van mijn bevalling: die spuit waarvan je high wordt!
vrijdag 24 augustus 2007 om 11:33
Ha To,
Hier nog een redelijk traumatische eerste bevalling, maar wil je even een hart onder de riem steken...
Mijn eerste bevalling duurde ook drie dagen, met als klapper een urenlange weeenstorm, nog steeds geen ontsuiting, blinde paniek bij mij uiteindelijk met ambulance naar ziekenhuis, ruggenprik gehad... uren en uren latere een prachtige baby! Nu ben ik drie weken geleden bevallen van nog zo'n mooie meid, en de bevalling ging super! S nachts heerlijk geslapen, overdag een paar weeen, Rond 19.00u werden deze wat heftiger, dus naar het ziekenhuis gereden, en om 21.00 uur was de kleine meid er! Om 00.00 lagen we heerlijk met zijn allen thuis in bedje te slapen. Kortom, droombevalling.
Ik was ook als de dood voor de bevalling, was van te voren ook naar het ziekenhuis geweest om mijn plan door te spreken. Ik wilde namelijk graag een ruggenprik, dit keer iets eerder graag! Allemaal geen probleem, en het gaf mij wat rust en vertrouwen.
Grappig genoeg heb ik de prik nooit gekregen, want voordat de arts er was, had ik al een heerlijk meisje in mijn armen!
Moraal van het verhaal; het kan ook anders gaan deze keer, je kan er niets van zeggen, maar regel het voor je eigen rust goed met de VK en het ziekenhuis wat jij wilt dat er gebeurd wanneer de weeen beginnen (of wanneer je weer een vergiftiging krijgt!) Succes!
Hier nog een redelijk traumatische eerste bevalling, maar wil je even een hart onder de riem steken...
Mijn eerste bevalling duurde ook drie dagen, met als klapper een urenlange weeenstorm, nog steeds geen ontsuiting, blinde paniek bij mij uiteindelijk met ambulance naar ziekenhuis, ruggenprik gehad... uren en uren latere een prachtige baby! Nu ben ik drie weken geleden bevallen van nog zo'n mooie meid, en de bevalling ging super! S nachts heerlijk geslapen, overdag een paar weeen, Rond 19.00u werden deze wat heftiger, dus naar het ziekenhuis gereden, en om 21.00 uur was de kleine meid er! Om 00.00 lagen we heerlijk met zijn allen thuis in bedje te slapen. Kortom, droombevalling.
Ik was ook als de dood voor de bevalling, was van te voren ook naar het ziekenhuis geweest om mijn plan door te spreken. Ik wilde namelijk graag een ruggenprik, dit keer iets eerder graag! Allemaal geen probleem, en het gaf mij wat rust en vertrouwen.
Grappig genoeg heb ik de prik nooit gekregen, want voordat de arts er was, had ik al een heerlijk meisje in mijn armen!
Moraal van het verhaal; het kan ook anders gaan deze keer, je kan er niets van zeggen, maar regel het voor je eigen rust goed met de VK en het ziekenhuis wat jij wilt dat er gebeurd wanneer de weeen beginnen (of wanneer je weer een vergiftiging krijgt!) Succes!
vrijdag 24 augustus 2007 om 13:31
Lady Galadriel, ten eerste: gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat leuk dat jullie kleine meisje een brusje krijgt!
Ik ben geen ervaringsdeskundige, laat ik dat voorop stellen. Maar ik las je topic en moest terugdenken aan je eerste zwangerschap, wij waren ongeveer tegelijkertijd uitgerekend. Ik kan me herinneren dat je ook bij die zwangerschap bang was voor de bevalling (en daar was je niet alleen in hoor!). Helaas is je grootste angst toen waarheid geworden.
Ik denk dat het misschien goed is om naast een goed gesprek met de gynaecoloog, ook eens te praten met een psycholoog of maatschappelijk werk(st)er. Het is toch een traumatische ervaring geweest en het zou heel erg jammer zijn als je niet kan genieten van deze zwangerschap of misschien zelfs van het kindje, omdat je die vreselijke bevalling nog niet verwerkt hebt.
En op de vraag wat je aan de gynaecoloog moet vertellen kan ik alleen maar antwoorden: alles. Hij/zij kan het beste oordelen als hij alle informatie heeft.
En zo'n bevallingsplan: als je op 'bevallingsplan' googled, zie je een hoop forumtopics waar het uitgebreid besproken is.
Succes!
Irene (mama van Kari 16-06-06)
Ik ben geen ervaringsdeskundige, laat ik dat voorop stellen. Maar ik las je topic en moest terugdenken aan je eerste zwangerschap, wij waren ongeveer tegelijkertijd uitgerekend. Ik kan me herinneren dat je ook bij die zwangerschap bang was voor de bevalling (en daar was je niet alleen in hoor!). Helaas is je grootste angst toen waarheid geworden.
Ik denk dat het misschien goed is om naast een goed gesprek met de gynaecoloog, ook eens te praten met een psycholoog of maatschappelijk werk(st)er. Het is toch een traumatische ervaring geweest en het zou heel erg jammer zijn als je niet kan genieten van deze zwangerschap of misschien zelfs van het kindje, omdat je die vreselijke bevalling nog niet verwerkt hebt.
En op de vraag wat je aan de gynaecoloog moet vertellen kan ik alleen maar antwoorden: alles. Hij/zij kan het beste oordelen als hij alle informatie heeft.
En zo'n bevallingsplan: als je op 'bevallingsplan' googled, zie je een hoop forumtopics waar het uitgebreid besproken is.
Succes!
Irene (mama van Kari 16-06-06)
vrijdag 24 augustus 2007 om 16:07
He Irene! Wat leuk zeg dat ik je hier weer tref! Mijn dochter is op 10 juni geboren. Het gekke is dat ik al heel lang een soort voorgevoel heb gehad dat het wel eens flink mis kon gaan -zelfs al voordat ik zwanger was. En uiteindelijk bleek dat ook zo te zijn (zonder dat ik er wat aan kon doen!). Maar goed, ze hebben toen gevraagd of ik met een maatschappelijk werkster wilde praten, maar dat heb ik toen niet gedaan. Was veel te blij dat ik het overleefd had, mijn dochter ook en dan is al het leed relatief! Ik ga nu gewoon afwachten hoe het bij de gyn gaat. Het is een academisch ziekenhuis en daar hebben ze meer ervaring met dramatische zwangerschappen, dus dan ben ik vast wel in vertrouwde handen. Goed, het lijkt allemaal alsof het heel erg vervelend is, zwanger zijn in mijn geval, maar ik vind het toch heel erg leuk om te lezen dat je me feliciteert. Het ís nog spannend en onzeker, maar stiekem ook erg leuk!
