Kinderen
alle pijlers
Vriendschappen dochter 14 jaar
dinsdag 14 mei 2024 om 19:49
Ik heb graag jullie advies hoe ik mijn dochter kan helpen/steunen.
Mijn dochter van 14 is een slim, gezellig, vrolijk meisje dat al van kleins af aan wat onzeker is geweest in vriendschappen. Ze heeft wel heel sterk behoefte aan vrienden en vriendinnen, en eigenlijk het liefste iemand of iemanden die echt voor haar kiest/kiezen.
Ze heeft overigens nooit ruzie met mensen, en is voorzichtig om zichzelf echt te laten zien.
Tot nu toe is haar dat nog niet gelukt, en het wordt nu echt een probleem voor haar.
Ze manouvreert een beetje tussen groepen vrienden, en heeft leuk contact, maar de diepgang die zij zoekt vindt ze niet, of als ze die heeft verdwijnt dat en kiest die persoon weer voor iemand anders en laat haar dus staan.
De laatste weken wordt het echt een probleem voor haar, groepjes die met elkaar op vakantie gaan en zij niet uitgenodigd wordt, kamp waar tenten door de meiden zelf ingedeeld worden en zij niet gekozen wordt, feestjes waar ze niet (meer) voor uitgenodigd wordt.
Ze wordt hier echt heel onzeker en verdrietig van. Ik weet niet zo goed hoe ik haar hierin moet steunen en of helpen, en weet dat ik niet kan oplossen. Ik heb ook geen enkel idee wat er “mis” met haar kan zijn, behalve dat ze in mijn ogen misschien soms te weinig van zichzelf laat zien.
Wat kan ik doen?
Mijn dochter van 14 is een slim, gezellig, vrolijk meisje dat al van kleins af aan wat onzeker is geweest in vriendschappen. Ze heeft wel heel sterk behoefte aan vrienden en vriendinnen, en eigenlijk het liefste iemand of iemanden die echt voor haar kiest/kiezen.
Ze heeft overigens nooit ruzie met mensen, en is voorzichtig om zichzelf echt te laten zien.
Tot nu toe is haar dat nog niet gelukt, en het wordt nu echt een probleem voor haar.
Ze manouvreert een beetje tussen groepen vrienden, en heeft leuk contact, maar de diepgang die zij zoekt vindt ze niet, of als ze die heeft verdwijnt dat en kiest die persoon weer voor iemand anders en laat haar dus staan.
De laatste weken wordt het echt een probleem voor haar, groepjes die met elkaar op vakantie gaan en zij niet uitgenodigd wordt, kamp waar tenten door de meiden zelf ingedeeld worden en zij niet gekozen wordt, feestjes waar ze niet (meer) voor uitgenodigd wordt.
Ze wordt hier echt heel onzeker en verdrietig van. Ik weet niet zo goed hoe ik haar hierin moet steunen en of helpen, en weet dat ik niet kan oplossen. Ik heb ook geen enkel idee wat er “mis” met haar kan zijn, behalve dat ze in mijn ogen misschien soms te weinig van zichzelf laat zien.
Wat kan ik doen?
dinsdag 14 mei 2024 om 20:47
Ja ken ik ook niet.Stippestaartje schreef: ↑14-05-2024 20:08Festivals, groepen meiden die samen op vakantie gaan? Met 14 jaar?
Mijn kind heeft een beetje hetzelfde, en ze heeft heel graag een of twee echt goede vriendinnen om zich heen, groepjes heeft ze geen goede ervaring mee.
Dat maakt kwetsbaar want er hoeft er maar eentje wat anders te kiezen en dan ga je al.
Ze is nu 15 en ik merk dat ze er zich een beetje bij heeft neergelegd. Ze is graag alleen, ik 'mag' af en toe ook nog wat leuks met haar doen, en ze heeft twee echt hartsvriendinnen maar die hebben ook nog andere meiden erbij.
Het is nu meer een keuze, ze vindt die andere meiden niet heel leuk dus dan is het meer 'ik ga niet mee' ipv 'ik mag niet mee'.
dinsdag 14 mei 2024 om 20:48
Dat is vaak ook het probleem op die leeftijd. Vrijwel niemand is echt zichzelf, maar meer een versie van zichzelf die de onzekerheid maskeert. En bij de een uit zich dat in heel zelfverzekerd de populaire uithangen, de ander gaat gek doen en de volgende keert in zichzelf. En vriendschappen tussen mensen die niet zichzelf zijn, zijn dus ook niet stabiel. Want volgende week ontdek je een nieuwe versie van jezelf en dan passen de mensen waarmee je rondhangt opeens niet meet bij je. Ik denk dat vriendschappen stabieler worden als mensen zichzelf durven zijn idd. En dat is vaak toch pas als jongvolwassene.
Maar er is hoop hoor TO. Misschien is de belangrijkste les wel dat kind vooral zichzelf is, dat vriendschappen komen en gaan, en dat dat ok is. Ik snap haar hang naar een soort “bestie”, maar dat is vaak gewoon meer een beeld uit een film dan realiteit op die leeftijd.
Maar er is hoop hoor TO. Misschien is de belangrijkste les wel dat kind vooral zichzelf is, dat vriendschappen komen en gaan, en dat dat ok is. Ik snap haar hang naar een soort “bestie”, maar dat is vaak gewoon meer een beeld uit een film dan realiteit op die leeftijd.
dinsdag 14 mei 2024 om 20:59
En misschien passen de festivals en vakanties nog niet zo bij haar? Mijn bijna-16 jarige begint daar net een beetje mee, ze vond dat best lang spannend, en al helemaal zonder vaste vertrouwde groep. Ik vind t niet raar dat dat op haar leeftijd nog niet zo past.
Als ik terugdenk heb ik haar in ee moeilijke beginjaren van de middelbare school misschien wel te veel gepusht. Ik was soms bang dat ze zichzelf buiten de groep plaatste, en probeerde haar te stimuleren meer haar best te doen om aansluiting te vinden. Nu denk ik dat zij destijds (onbewust) al heel goed wist dat dit niet echt haar type meiden waren, en vind ik eigenlijk heel stevig van haar dat ze niet meeging in activiteiten/gedragingen die niet bij haar paste.
Ik weet nog dat ze zei "ik hang er maar een beetje bij en voel me teveel, ik zou liever mijn boek gaan lezen. Maar dan ben ik die nerd die in haar eentje zit te lezen en dat wil ik niet.."
Nu heeft ze een hele groep nerdy vrienden die allemaal van lezen houden en praten ze over boeken
Als ik terugdenk heb ik haar in ee moeilijke beginjaren van de middelbare school misschien wel te veel gepusht. Ik was soms bang dat ze zichzelf buiten de groep plaatste, en probeerde haar te stimuleren meer haar best te doen om aansluiting te vinden. Nu denk ik dat zij destijds (onbewust) al heel goed wist dat dit niet echt haar type meiden waren, en vind ik eigenlijk heel stevig van haar dat ze niet meeging in activiteiten/gedragingen die niet bij haar paste.
Ik weet nog dat ze zei "ik hang er maar een beetje bij en voel me teveel, ik zou liever mijn boek gaan lezen. Maar dan ben ik die nerd die in haar eentje zit te lezen en dat wil ik niet.."
Nu heeft ze een hele groep nerdy vrienden die allemaal van lezen houden en praten ze over boeken
dinsdag 14 mei 2024 om 21:16
Zet daar ergens een oude fiets neer. Als de groep dan spontaan ergens heen gaat (ijsje eten of zo) kan ze iig makkelijk mee!
dinsdag 14 mei 2024 om 21:17
Ik ben het dus eens met wat al vaker gezegd werd hier: ik zou haar juist vertellen dat ze helemaal prima is zoals ze is en dat de aansluiting vanzelf wel een keer komt als ze de juiste mensen om zich heen heeft. "Hard werken" om vrienden te worden helpt meestal niet, en het geeft misschien wel een gevoel van falen...Lilla schreef: ↑14-05-2024 20:59En misschien passen de festivals en vakanties nog niet zo bij haar? Mijn bijna-16 jarige begint daar net een beetje mee, ze vond dat best lang spannend, en al helemaal zonder vaste vertrouwde groep. Ik vind t niet raar dat dat op haar leeftijd nog niet zo past.
Als ik terugdenk heb ik haar in ee moeilijke beginjaren van de middelbare school misschien wel te veel gepusht. Ik was soms bang dat ze zichzelf buiten de groep plaatste, en probeerde haar te stimuleren meer haar best te doen om aansluiting te vinden. Nu denk ik dat zij destijds (onbewust) al heel goed wist dat dit niet echt haar type meiden waren, en vind ik eigenlijk heel stevig van haar dat ze niet meeging in activiteiten/gedragingen die niet bij haar paste.
Ik weet nog dat ze zei "ik hang er maar een beetje bij en voel me teveel, ik zou liever mijn boek gaan lezen. Maar dan ben ik die nerd die in haar eentje zit te lezen en dat wil ik niet.."
Nu heeft ze een hele groep nerdy vrienden die allemaal van lezen houden en praten ze over boeken
dinsdag 14 mei 2024 om 21:21
Ja dit is wel een goeie. Je hoeft niets te pushen maar wel fijn als dingen wat makkelijk gemaakt worden.
Hier ook een school ver weg, en klasgenoten die dan weer in nog verdere dorpen wonen. We hebben daarom altijd benadrukt dat we haar of klasgenoten met liefde brengen/halen als ze een keer iets wil afspreken. Ook als t maar om een uurtje gaat ofzo. Nu doet ze alles zelf met de trein, maar in de tijd van de voorzichtig startende vriendschappen heeft dit haar zeker geholpen
dinsdag 14 mei 2024 om 21:58
Ze heeft in de stad waar ze naar school gaat een fiets, en de eerste twee jaar ook regelmatig bij een klasgenootje geweest of samen naar school gefietst ed.
Zij ziet heel duidelijk dat haar klasgenoten (waarvan de meerderheid een jaar ouder is dan zij) in de groepjes ander gedrag gaan vertonen, en geeft zelf aan dat ze daar niet bij wil horen.
Ze sluit altijd aan bij groepjes, is nooit alleen in de pauzes etc.
Het is dus wat iemand al eerder zei: ze heeft niet het gevoel erbij te horen, en lijkt vergeten te worden, maar wordt wel als een prettig persoon gepercipieerd.
Daarnaast is ze heel zorgzaam, zorgt er in groepsverband altijd voor dat de kwetsbaren gezien en gehoord worden, bijv bij kamerindeling met kamp met als gevolg dat ze dan zelf vaak in een situatie belandt die niet ideaal is en dus met mensen op de kamer komt waar ze niet veel mee heeft, terwijl het voor die ander goed geregeld is.
Ze komt dan niet meer voor zichzelf op, en er is dan niemand die het voor haar opneemt.
Ik benadruk altijd dat ze goed is wie ze is, en ik ben er ook niet mee bezig om haar op één of andere manier te pushen. Ik zie alleen dat zij het zo graag anders zou willen, en dat het haar verdriet doet.
Zij ziet heel duidelijk dat haar klasgenoten (waarvan de meerderheid een jaar ouder is dan zij) in de groepjes ander gedrag gaan vertonen, en geeft zelf aan dat ze daar niet bij wil horen.
Ze sluit altijd aan bij groepjes, is nooit alleen in de pauzes etc.
Het is dus wat iemand al eerder zei: ze heeft niet het gevoel erbij te horen, en lijkt vergeten te worden, maar wordt wel als een prettig persoon gepercipieerd.
Daarnaast is ze heel zorgzaam, zorgt er in groepsverband altijd voor dat de kwetsbaren gezien en gehoord worden, bijv bij kamerindeling met kamp met als gevolg dat ze dan zelf vaak in een situatie belandt die niet ideaal is en dus met mensen op de kamer komt waar ze niet veel mee heeft, terwijl het voor die ander goed geregeld is.
Ze komt dan niet meer voor zichzelf op, en er is dan niemand die het voor haar opneemt.
Ik benadruk altijd dat ze goed is wie ze is, en ik ben er ook niet mee bezig om haar op één of andere manier te pushen. Ik zie alleen dat zij het zo graag anders zou willen, en dat het haar verdriet doet.
dinsdag 14 mei 2024 om 23:05
Het is misschien ook goed om je te realiseren dat andere pubermeiden ook met zichzelf worstelen. Van buitenaf lijken zij het dan allemaal voor elkaar te hebben met hun groepje, maar ze zijn net zo onzeker, er is genoeg gedoe binnen die groepjes etcetc. Soms ben je ook gewoon meer een individualist dan een groepsdier, dat ben ik zelf ook. Net als velen hier, als ik de reacties zo zie.
Mee willen doen met een groepje betekent je aan de ene kant conformeren, en aan de andere kant vechten voor de plek. Daar had (en heb!) ik echt geen zin in. Er zijn echt ook meer meiden op haar school die daar zo over denken. Ik zou haar dus stimuleren om vooral zichzelf te blijven, maar als ze een specifiek meisje (of meerdere) leuk vindt, dan mag ze hier echt meer tijd insteken. Ze vinden haar leuk schrijf je, dus dan is de kans groot dat ze wél iets met haar willen doen. Teleurstelling zal alleen ook nog steeds voorkomen. Als een meisje door groepsdruk kiest om iets met de groep te gaan doen en niet met je dochter bijvoorbeeld, dat is alleen vaak niet persoonlijk.
Het sociale deel is het lastigste van het opgroeien volgens mij, ik zie dat al bij mijn dochter van 9. Zij zit in een klas met maar 6 meiden, die veel schuiven qua loyaliteit, waar ze wel bij hoort, maar ook nooit de echte prioriteit is. Dat is soms niet leuk.
Mee willen doen met een groepje betekent je aan de ene kant conformeren, en aan de andere kant vechten voor de plek. Daar had (en heb!) ik echt geen zin in. Er zijn echt ook meer meiden op haar school die daar zo over denken. Ik zou haar dus stimuleren om vooral zichzelf te blijven, maar als ze een specifiek meisje (of meerdere) leuk vindt, dan mag ze hier echt meer tijd insteken. Ze vinden haar leuk schrijf je, dus dan is de kans groot dat ze wél iets met haar willen doen. Teleurstelling zal alleen ook nog steeds voorkomen. Als een meisje door groepsdruk kiest om iets met de groep te gaan doen en niet met je dochter bijvoorbeeld, dat is alleen vaak niet persoonlijk.
Het sociale deel is het lastigste van het opgroeien volgens mij, ik zie dat al bij mijn dochter van 9. Zij zit in een klas met maar 6 meiden, die veel schuiven qua loyaliteit, waar ze wel bij hoort, maar ook nooit de echte prioriteit is. Dat is soms niet leuk.
dinsdag 14 mei 2024 om 23:16
Ja herkenbaar ook hoor dat werd beter vanaf een jaar of 16/17. Maar misschien ook gewoon geluk dat ik een groepje vond waar ik beter bij paste. Ik heb het nog wel s hoor. In mijn hoofd was ik echt heel aanwezig maar in werkelijkheid helemaal niet. Ik ben ook niet iemand die snel roept o leuk wat gaan jullie doen kan ik mee. Maar denk dan eerder oh ze zullen mij wel niet mee willen want ze hebben het niet gevraagd. Terwijl ik dan zelf misschien wel de uitstraling had dat ik dat niet wilde en vervolgens ook niks vroeg of zei.Bbubbels schreef: ↑14-05-2024 20:18Dit herken ik heel erg. Ik dacht op de middelbare ook altijd dat mensen mij er nét niet bij wilde hebben. Ik hing een beetje bij diverse groepjes maar voelde me er nooit helemaal onderdeel van. Nooit gepest oid. En een tijd terug besprak ik dat op een reunie met wat mensen en die waren daar dus echt verbaasd over. Zij vonden mij er zker wel bijhoren, en dachten juist dat ik er niet helemaal bij wílde horen.
Zo maf om te horen. Maar ik voelde dus totaal niet gezien en begrepen toen. Op de uni veranderde dat. Ik moest echt leren wie “mijn” soort mensen waren. En dat zijn tot nu toe allemaal redelijk sociale maar introverte mensen.
Verder geen tips to ze zou s kunnen proberen om dan te vragen of ze ook mee kan maar dat is ook heel lastig op die leeftijd.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
dinsdag 14 mei 2024 om 23:45
woensdag 15 mei 2024 om 00:03
Bevrijdingspop enzo is toch echt wel voor die leeftijd?Stippestaartje schreef: ↑14-05-2024 20:08Festivals, groepen meiden die samen op vakantie gaan? Met 14 jaar?
woensdag 15 mei 2024 om 02:52
Hier ben ik het wel mee eens.Oceanside schreef: ↑14-05-2024 23:45Ik vind deze zin in je OP wel opvallend:
"het liefste iemand of iemanden die echt voor haar kiest/kiezen."
Dat komt op mij erg claimerig over. Misschien dat het daar mis gaat?
De meeste tienermeiden zijn graag onderdeel van een groep(je), ipv 1 op 1 samenklitten.
woensdag 15 mei 2024 om 06:34
Ja hier sluit ik me bij aan.Waitingforthenight schreef: ↑14-05-2024 23:05Het is misschien ook goed om je te realiseren dat andere pubermeiden ook met zichzelf worstelen. Van buitenaf lijken zij het dan allemaal voor elkaar te hebben met hun groepje, maar ze zijn net zo onzeker, er is genoeg gedoe binnen die groepjes etcetc. Soms ben je ook gewoon meer een individualist dan een groepsdier, dat ben ik zelf ook. Net als velen hier, als ik de reacties zo zie.
Mee willen doen met een groepje betekent je aan de ene kant conformeren, en aan de andere kant vechten voor de plek. Daar had (en heb!) ik echt geen zin in. Er zijn echt ook meer meiden op haar school die daar zo over denken. Ik zou haar dus stimuleren om vooral zichzelf te blijven, maar als ze een specifiek meisje (of meerdere) leuk vindt, dan mag ze hier echt meer tijd insteken. Ze vinden haar leuk schrijf je, dus dan is de kans groot dat ze wél iets met haar willen doen. Teleurstelling zal alleen ook nog steeds voorkomen. Als een meisje door groepsdruk kiest om iets met de groep te gaan doen en niet met je dochter bijvoorbeeld, dat is alleen vaak niet persoonlijk.
Het sociale deel is het lastigste van het opgroeien volgens mij, ik zie dat al bij mijn dochter van 9. Zij zit in een klas met maar 6 meiden, die veel schuiven qua loyaliteit, waar ze wel bij hoort, maar ook nooit de echte prioriteit is. Dat is soms niet leuk.
woensdag 15 mei 2024 om 09:27
Ik vond rots en watertraining wel een goede tip!
Daar krijg je ook veel feedback over hoe je overkomt op anderen en kun je in een veilige setting oefenen hoe jij dat zelf zou vinden als iemand je zo schuchter en stil benadert.
En wat je anders zou kunnen doen (binnen jouw eigen grenzen) , wat wel aanspreekt bij anderen
Want iedereen is onzeker en maar weinig mensen hebben het talent om de introverte te zien en mee te trekken.
Daar krijg je ook veel feedback over hoe je overkomt op anderen en kun je in een veilige setting oefenen hoe jij dat zelf zou vinden als iemand je zo schuchter en stil benadert.
En wat je anders zou kunnen doen (binnen jouw eigen grenzen) , wat wel aanspreekt bij anderen
Want iedereen is onzeker en maar weinig mensen hebben het talent om de introverte te zien en mee te trekken.
zondag 19 mei 2024 om 16:29
Dit en ze moet leren dat zij de meest aangewezen persoon is om zichzelf gelukkig te maken.Dropdrop schreef: ↑14-05-2024 20:06Het probleem met onzeker en rustig zijn is dat je makkelijk vergeten wordt. De aandacht opgeslokt door degene die wel eisen dat ze gezien worden. Niet eens expres.
Jouw dochter is goed zoals ze is, maar mensen komen je niet halen. Je moet investeren en iets van initiatief tonen.
De middelbare school is echt een hel voor introverte mensen... Uit ervaring.
Vanaf je 20ste ofzo wordt het beter, kun je makkelijker jouw mensen vinden, maar daar heeft ze nu niets aan.
De aansluiting die zij zoekt vond ik pas op de universiteit. Heb daar vele en goede vriendschappen gemaakt. Maar niet op de middelbare school en de lagere school
zondag 19 mei 2024 om 16:38
TO, heel sneu voor je dochter. Even een hart onder de riem: mijn introverte dochter had dit ook rond 13/14 jaar. Dat waren echt zware jaren voor haar. Met 15 ging ze naar een andere klas, waar ze mondjesmaat meer mensen ontmoette die uit hetzelfde hout gesneden zijn. En nu met (bijna) 16 gaat het echt stukken beter. Waar 13/14 jarigen heel erg bezig zijn met 'ik ben anders dan jij en jij bent anders dan ik' vallen die verschillen aan het eind van de puberteit wel een beetje weg, en het lijkt erop dat iedereen dan gewoon opener naar elkaar wordt. Het komt echt goed, maar de eerste middelbare school jaren kunnen echt zwaar zijn voor introverte kinderen!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
