Kinderen
alle pijlers
Waarom is een kind leuk?
zondag 22 juli 2007 om 20:39
Hallo allemaal!
Je kunt op dit forum stoom afblazen, heb ik gezien. Ik heb er hartelijk om zitten lachen, maar wie weet voor welke hete vuren ik (nog geen kids) kom te staan. Maar goed..ik wil jullie iets vragen. Je leest steeds meer over vrouwen die bewust geen kinderen willen, zoals recentelijk verschenen: ´waarom ik geen moeder wil worden´ en ´Wie wil er nog moeder worden?´. Het lijkt erop dat kinderen niet zo leuk zijn, maar gezien de vele posts wordt hier toch weer het tegendeel bewezen.
Mijn moeder heeft me er altijd op gewezen dat kinderen krijgen geen roze wolk is. Ik ben haar daar dankbaar voor, want ik denk dat veel mensen zodra ze aan kinderen beginnen alleen maar zo´n lief klein babytje voor zich zien. Maar kleine baby´s worden groot en de opvoeding is een zware taak die om veel verantwoordelijkheid vraagt. Je moet wel realistisch blijven vind ik. Maar goed, nu dus de vraag...wat maakt een kind voor jou zo leuk/fijn/bijzonder? Je hoort tegenwoordig best veel negatieve kanten van kinderen hebben (niet meer zomaar kunnen reizen, slechte seks, weinig tijd voor jezelf, combinatie werk en prive etc, soms vraag ik me af of het echt wel zo leuk is), dus vertel hier wat er leuk en fijn is aan een kind.
Bedankt!
Je kunt op dit forum stoom afblazen, heb ik gezien. Ik heb er hartelijk om zitten lachen, maar wie weet voor welke hete vuren ik (nog geen kids) kom te staan. Maar goed..ik wil jullie iets vragen. Je leest steeds meer over vrouwen die bewust geen kinderen willen, zoals recentelijk verschenen: ´waarom ik geen moeder wil worden´ en ´Wie wil er nog moeder worden?´. Het lijkt erop dat kinderen niet zo leuk zijn, maar gezien de vele posts wordt hier toch weer het tegendeel bewezen.
Mijn moeder heeft me er altijd op gewezen dat kinderen krijgen geen roze wolk is. Ik ben haar daar dankbaar voor, want ik denk dat veel mensen zodra ze aan kinderen beginnen alleen maar zo´n lief klein babytje voor zich zien. Maar kleine baby´s worden groot en de opvoeding is een zware taak die om veel verantwoordelijkheid vraagt. Je moet wel realistisch blijven vind ik. Maar goed, nu dus de vraag...wat maakt een kind voor jou zo leuk/fijn/bijzonder? Je hoort tegenwoordig best veel negatieve kanten van kinderen hebben (niet meer zomaar kunnen reizen, slechte seks, weinig tijd voor jezelf, combinatie werk en prive etc, soms vraag ik me af of het echt wel zo leuk is), dus vertel hier wat er leuk en fijn is aan een kind.
Bedankt!
zondag 22 juli 2007 om 20:44
Wat er leuk en fijn is aan een kind? Dat is niet te bevatten. Het is geweldig, het geeft het leven zin, het is een reden om elke dag vrolijk op te staan, elke dag lol te hebben, elke dag te lachen, elke dag te leren.
Ik kan het gewoon verder niet uitleggen maar weet wel dat ik ik het echt geweldig vind om een kind te hebben. Ik ben nu met kind gelukkiger dan toen ik nog geen kind had (terwijl ik me dat toen niet besefte hoor, toen vond ik ook dat ik gelukkig was).
Ik kan het gewoon verder niet uitleggen maar weet wel dat ik ik het echt geweldig vind om een kind te hebben. Ik ben nu met kind gelukkiger dan toen ik nog geen kind had (terwijl ik me dat toen niet besefte hoor, toen vond ik ook dat ik gelukkig was).
zondag 22 juli 2007 om 20:52
Ik sluit me helemaal aan bij Morrie! Al het andere, en dan bedoel ik ook echt ál het andere is zooo relatief en onbelangrijk... Ik besef best dat dit gevoel niet eeuwig duurt (zoon is 3,5 mnd), maar voor nu kan de hele wereld wat mij betreft instorten, zo lang mijn zoontje maar tevreden/ gezond is!
Van tevoren nooit kunnen bedenken dat een kindje zóveel toe zou kunnen voegen aan mijn leven!
Van tevoren nooit kunnen bedenken dat een kindje zóveel toe zou kunnen voegen aan mijn leven!
zondag 22 juli 2007 om 20:53
Hoi,
Ik ben nog geen moeder, hoop dat wel te worden, maar ik werk dus wel al 7 jaar met kinderen. Leeftijf 0 tot 4 jaar oud, en ik doe dit 32 uur in de week.
En wat ik leuk aan kinderen vind is die heerlijke knuffels die ik elke dag krijg, echte oprechte knuffels, de heerlijke natte kusjes..Als ik even op een andere groep moet invallen en ik sta bij de babies, en ik heb zon klein druifje in mijn armen die dus totaal afhankelijk van mij is en die dan naar je lacht omdat jij een gek geluidje maakt prachtig...dat is zo bijzonder...
en ik heb zelf nog nie eens kinderen, maar ik voel t al op mijn werk al..die heerlijke kinders die zo lekker oprecht zijn!! En tuurlijk kan ik ze regelmatig achter het behang plakken , maar ik ben echt heel erg gehecht aan ze.
Groetjes
Ik ben nog geen moeder, hoop dat wel te worden, maar ik werk dus wel al 7 jaar met kinderen. Leeftijf 0 tot 4 jaar oud, en ik doe dit 32 uur in de week.
En wat ik leuk aan kinderen vind is die heerlijke knuffels die ik elke dag krijg, echte oprechte knuffels, de heerlijke natte kusjes..Als ik even op een andere groep moet invallen en ik sta bij de babies, en ik heb zon klein druifje in mijn armen die dus totaal afhankelijk van mij is en die dan naar je lacht omdat jij een gek geluidje maakt prachtig...dat is zo bijzonder...
en ik heb zelf nog nie eens kinderen, maar ik voel t al op mijn werk al..die heerlijke kinders die zo lekker oprecht zijn!! En tuurlijk kan ik ze regelmatig achter het behang plakken , maar ik ben echt heel erg gehecht aan ze.
Groetjes
zondag 22 juli 2007 om 20:53
Precies, je slaat de spijker op z'n kop!
klein voorbeeldje van leuke momenten (ze is bijna 2):
*Mamaaaaaaaaaaaa. Tusje? (=kusje)
*Als ze 's ochtends wakker wordt en roept; Wakke, wakke, wakke. Kommaaaaaaar mama. En als je dan op haar kamer komt een enorme smile en 2 armpjes om je nek.
* Als ze opeens over mijn wang aait en 'Mama mooi' zegt.
*Als ik zie hoe blij ze is als papa thuiskomt en hoe blij hij is als hij haar dan ziet.
O+
Na ja, het is nog 100 keer leuker dan ik van te voren had gedacht. En ik ben helemaal geen zucht-en-zwijmel moeder maar soms is ze gewoon té schattig.
zondag 22 juli 2007 om 20:56
Als ik hem hoor 'roepen' in zijn slaapkamer, en de deur open doen, krijg ik een geweldige lach van oor tot oor... die blijdschap die dit mannetje heeft om alles... hij ontdekt de wereld, álles is het ontdekken waard... Dat mijn man hem probeert een fruithapje te geven en dat 'ie ondertussen dus met van alles en nog wat bezig is, met de naadjes van het kussen op zijn stoel, met zijn slabbetje, met het lepeltje... het stuitert alle kanten op, heeft de grootste lol... daar kun je toch alleen maar vrolijk van worden.
En als 'ie moe is en je legt hem op bed, ligt 'ie heel aandoenlijk in zijn oogjes te wrijven.
Ik vind het gewoon leuk dat het een onbevangen mensje is, die nog niet in negatieve patronen zit, die gewoon lol heeft en tevreden is met de wereld om hem heen.
En als 'ie moe is en je legt hem op bed, ligt 'ie heel aandoenlijk in zijn oogjes te wrijven.
Ik vind het gewoon leuk dat het een onbevangen mensje is, die nog niet in negatieve patronen zit, die gewoon lol heeft en tevreden is met de wereld om hem heen.
zondag 22 juli 2007 om 21:07
Om alles wat Morrie zegt en nog veel meer. Omdat hij zomaar wakker kan schrikken als hij slapend thuis is gebracht en dan hartverscheurend kan huilen om Ooooooooopaaaaaaaaaaaaaaaaaaa. (Dat is nu, hihi.) Omdat hij zomaar wakker kan worden en dan slaperig zegt "ik ben jouw vriend..." en een armpje om me heen slaat. (Dat was gister.) Omdat hij me mijn eigen jeugd laat herbeleven en me doet denken aan toen de wereld nog mooi en vrolijk en zonder verdriet was. Omdat hij me verbaast met zijn opmerkzame geest. Omdat hij me versteld doet staan met zijn koppigheid. Omdat hij me onbedaarlijk laat lachen met zijn grappen en grollen. Omdat hij me laat huilen als het onverhoopt niet goed met hem gaat. Omdat hij me vertrouwen geeft in de wereld en de mensheid. Omdat hij me hoop geeft als ik het niet zie zitten. Omdat hij onvoorwaardelijk van me houdt. Omdat ik nog meer dan onvoorwaardelijk en oneindig van hem hou.
Om al die dingen en nog om een heleboel dingen meer.
Om al die dingen en nog om een heleboel dingen meer.
Am Yisrael Chai!
zondag 22 juli 2007 om 21:43
Een kind is het leukste en gelijk ook het moeilijkste wat me ooit is overkomen (nou ja, overkomen, maar je begrijpt wel)
Het leukste omdat het je leven zin geeft zoals niets anders dat tot nog toe heeft gedaan, je kijk op alles verandert eigenlijk, al je prioriteiten verschuiven. Ik had nooit gedacht het zo leuk te zullen vinden, maar iedere avond praten mijn man en ik over hoe grappig, schattig etc ze vandaag weer was, hoe trots we op haar zijn, iedere keer weer vol verbazing dat je kind al weer dit of dat heeft geleerd.
Kortom, na anderhalf jaar ben ik nog steeds "vol" van het moeder zijn.
En het is gelijk ook het moeilijkste omdat je 24 uur per dag klaar moet staan, ook als je geen zin hebt, ook als je zelf ziek bent. Ook als je liever iets anders zou willen doen. Ook als ze 3 keer achter elkaar je kleren ondergekotst, een doorlekpoepluier heeft of een huildag, nacht, week heeft etc.
Het leukste omdat het je leven zin geeft zoals niets anders dat tot nog toe heeft gedaan, je kijk op alles verandert eigenlijk, al je prioriteiten verschuiven. Ik had nooit gedacht het zo leuk te zullen vinden, maar iedere avond praten mijn man en ik over hoe grappig, schattig etc ze vandaag weer was, hoe trots we op haar zijn, iedere keer weer vol verbazing dat je kind al weer dit of dat heeft geleerd.
Kortom, na anderhalf jaar ben ik nog steeds "vol" van het moeder zijn.
En het is gelijk ook het moeilijkste omdat je 24 uur per dag klaar moet staan, ook als je geen zin hebt, ook als je zelf ziek bent. Ook als je liever iets anders zou willen doen. Ook als ze 3 keer achter elkaar je kleren ondergekotst, een doorlekpoepluier heeft of een huildag, nacht, week heeft etc.
zondag 22 juli 2007 om 23:21
Niets ter wereld heeft me zo leren relativeren als mijn kind. Wat vroeger zo vreselijk belangrijk was, is nu bijzaak. Goddank. Want wat ik vroeger zo belangrijk vond, was meestal niet echt makkelijk te behalen. Wat ik nu echt belangrijk vind, ligt binnen handbereik.
Mijn dochters lach, knuffels, enthousiasme, wijsheid, humor, levenslust. Mijn moedertrots, -liefde en -verbazing.
De volgende dingen klinken erg voor niet moeders, maar moeders herkennen het meteen:
Als ik het bijna witte haar van mijn dochter borstel (wat een genot op zich is), kan ik zo weg zijn van die lok haar op haar kruin, die eindigt in een perfecte pijpekrul! (nou daar springen al de barsten van in je kiezen, toch?
)
Vanmorgen liep mijn dochter stralend aan de hand van de boswachter door het bos te wandelen. Ze maakte me zo trots, want ze wist al wat een spar was en wat een den, en stelde hem zulke ontzettend slimme vragen voor een 4-jarige! Vind ik dan he. (Vallen er al gaten in je gebit?:D)
Vanavond, op weg naar huis, lag ze te murmelen in haar autostoeltje; Mam, wat was het fijn he! Je bent de allerliefste mam en ik ga je nooit meer ruilen..... Zat met tranen in mijn ogen achter het stuur. (Ben je al aan een kunstgebitje toe? )
Mijn dochter is de spil van mijn leven. Sinds zij er is draait de wereld niet meer om mij, maar om haar. Ze is mijn verleden want mijn jeugd, ze is mijn heden want mijn dagelijks geluk en ze is mijn toekomst, want... dat gaat ze zelf nog invullen.
Kiezenbrekend toch, zoiets? En dat deert me niks! Want ik sta, als niet ochtendmens (understatement), tegenwoordig met een lach op als zij me wakker maakt.
Mijn dochters lach, knuffels, enthousiasme, wijsheid, humor, levenslust. Mijn moedertrots, -liefde en -verbazing.
De volgende dingen klinken erg voor niet moeders, maar moeders herkennen het meteen:
Als ik het bijna witte haar van mijn dochter borstel (wat een genot op zich is), kan ik zo weg zijn van die lok haar op haar kruin, die eindigt in een perfecte pijpekrul! (nou daar springen al de barsten van in je kiezen, toch?
)Vanmorgen liep mijn dochter stralend aan de hand van de boswachter door het bos te wandelen. Ze maakte me zo trots, want ze wist al wat een spar was en wat een den, en stelde hem zulke ontzettend slimme vragen voor een 4-jarige! Vind ik dan he. (Vallen er al gaten in je gebit?:D)
Vanavond, op weg naar huis, lag ze te murmelen in haar autostoeltje; Mam, wat was het fijn he! Je bent de allerliefste mam en ik ga je nooit meer ruilen..... Zat met tranen in mijn ogen achter het stuur. (Ben je al aan een kunstgebitje toe? )
Mijn dochter is de spil van mijn leven. Sinds zij er is draait de wereld niet meer om mij, maar om haar. Ze is mijn verleden want mijn jeugd, ze is mijn heden want mijn dagelijks geluk en ze is mijn toekomst, want... dat gaat ze zelf nog invullen.
Kiezenbrekend toch, zoiets? En dat deert me niks! Want ik sta, als niet ochtendmens (understatement), tegenwoordig met een lach op als zij me wakker maakt.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 22 juli 2007 om 23:29
Toen Kitty net geboren was, was dat suikerzoete liedje 'Zij' van Marco Borsato een grote hit. Ik hoorde het in elke winkel waar ik liep met de kinderwagen, en het was precies wat ik voelde voor haar toen, en wat ik nog voor haar voel. Houden van je kind is de ultieme verliefdheid, die niet slijt met de tijd.
de blik in haar ogen
verandert de kleur van mijn dag
't is niet te geloven
van zwart als ze boos is
tot blauwer dan blauw als ze lacht
de zon hangt voortdurend verliefd om haar heen
en de maan laat haar nooit een seconde alleen
een woord van haar lippen
kan telkens weer wonderen doen
't is niet te voorspellen
soms klinkt ze als onweer
en soms als een zonnig seizoen
maar hoe hard het ook vriest
ze is zo weer ontdooid
zolang ze bij mij is verveel ik me nooit
want zij
zij is de zon en de maan voor mij
zij heeft het beste van allebei
zo mysterieus
en zo warm tegelijk
en ze doet iets met mij
ze is vrij
vrij om te gaan maar ze blijft bij mij
zij is de eb en de vloed erbij
ze is onweerstaanbaar
ze zegt me gewoon wat ze vindt
een vrouw en een kind
ze is wind en windstilte
en zij
zij hoort bij mij
en zij opent een wereld voor mij
zij is de zon op mijn huid en de regen
wind mee en wind tegen
zij zit in alles voor mij
ze maakt me blij
zij houdt me vast maakt me vrij
zij is er altijd
zij maakt me deel van haar grote geheel
zij is de betere helft
van mij
zij...
de blik in haar ogen
verandert de kleur van mijn dag
't is niet te geloven
van zwart als ze boos is
tot blauwer dan blauw als ze lacht
de zon hangt voortdurend verliefd om haar heen
en de maan laat haar nooit een seconde alleen
een woord van haar lippen
kan telkens weer wonderen doen
't is niet te voorspellen
soms klinkt ze als onweer
en soms als een zonnig seizoen
maar hoe hard het ook vriest
ze is zo weer ontdooid
zolang ze bij mij is verveel ik me nooit
want zij
zij is de zon en de maan voor mij
zij heeft het beste van allebei
zo mysterieus
en zo warm tegelijk
en ze doet iets met mij
ze is vrij
vrij om te gaan maar ze blijft bij mij
zij is de eb en de vloed erbij
ze is onweerstaanbaar
ze zegt me gewoon wat ze vindt
een vrouw en een kind
ze is wind en windstilte
en zij
zij hoort bij mij
en zij opent een wereld voor mij
zij is de zon op mijn huid en de regen
wind mee en wind tegen
zij zit in alles voor mij
ze maakt me blij
zij houdt me vast maakt me vrij
zij is er altijd
zij maakt me deel van haar grote geheel
zij is de betere helft
van mij
zij...
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 23 juli 2007 om 00:18
Wat een fantastisch liedje, Poez. Kende het natuurlijk wel, maar nu lees ik het met jou en je dochter in mijn hoofd en dan is het veel beter!
Ik heb voor mijn zoon een hele cd met liedjes gemaakt, met een fotoboekje vol teksten en verhaaltjes erbij. Op het hoesje staat een zin uit het liedje die ik ook op zijn geboortekaartje heb gebruikt:
And the world thought I had it all,
But I was waiting for you...
Op zijn geboortekaartje stond:
Where it was dark, now there's light
Where there was pain, now there's joy
Where there was weakness
I found my strength
All in the eyes of a boy
Komt uit A new day has come van Celine Dion, wat ook over haar eigen zoontje gaat. Alleen de titel geeft voor mij al aan wat een kind krijgen met je doet, het is echt de eerste, nieuwe, verse dag van de rest van je leven.
Ik realiseerde me vandaag - kindloos - voor de zoveelste keer dat ik echt geen idee meer heb van hoe mijn leven eruit zag voor ik een kind had. Echt totaal niet. Waar vulde ik in vredesnaam mijn dagen mee? Op die sporadische dagen zonder kind kan ik het steeds niet bedenken. De wereld is gewoon een stukje leuker en gezelliger en spannender als je hem samen met je kind bekijkt.
Nog een stukje uit een van de liefdesliedjes op de cd voor mijn zoon:
I've never been in love like this before
Now let me pray to keep you from
the perils that will surely come
See life for you my Prince has just begun
And I thank you for choosing me
to come through unto life to be
A beautiful reflection of His grace
See I know that a gift so great
is only one God could create
And I'm reminded every time I see your face
(uit To Zion van Lauryn Hill, Zion is haar eerste zoontje)
Ik heb voor mijn zoon een hele cd met liedjes gemaakt, met een fotoboekje vol teksten en verhaaltjes erbij. Op het hoesje staat een zin uit het liedje die ik ook op zijn geboortekaartje heb gebruikt:
And the world thought I had it all,
But I was waiting for you...
Op zijn geboortekaartje stond:
Where it was dark, now there's light
Where there was pain, now there's joy
Where there was weakness
I found my strength
All in the eyes of a boy
Komt uit A new day has come van Celine Dion, wat ook over haar eigen zoontje gaat. Alleen de titel geeft voor mij al aan wat een kind krijgen met je doet, het is echt de eerste, nieuwe, verse dag van de rest van je leven.
Ik realiseerde me vandaag - kindloos - voor de zoveelste keer dat ik echt geen idee meer heb van hoe mijn leven eruit zag voor ik een kind had. Echt totaal niet. Waar vulde ik in vredesnaam mijn dagen mee? Op die sporadische dagen zonder kind kan ik het steeds niet bedenken. De wereld is gewoon een stukje leuker en gezelliger en spannender als je hem samen met je kind bekijkt.
Nog een stukje uit een van de liefdesliedjes op de cd voor mijn zoon:
I've never been in love like this before
Now let me pray to keep you from
the perils that will surely come
See life for you my Prince has just begun
And I thank you for choosing me
to come through unto life to be
A beautiful reflection of His grace
See I know that a gift so great
is only one God could create
And I'm reminded every time I see your face
(uit To Zion van Lauryn Hill, Zion is haar eerste zoontje)
Am Yisrael Chai!
maandag 23 juli 2007 om 01:13
maandag 23 juli 2007 om 07:27
Wat geweldig is ,is om te zien hoe eerst je buik als vanzelf dikker wordt en daarna dat je baby in het eerste jaar alles als vanzelf lijkt te leren. Hier loopt nu een brabbelend jongentje van een jaar om me heen die vorig jaar alleen nog maar kon liggen! Mijn man, ik en zijn grote broer zijn werkelijk alles voor hem! En ik heb nooit geweten dat ik zo grappig ben want hij moet altijd zo hard om me lachen! Ik zou hem wel de hele dag willen platkussen, vooral als hij ( en daardoor ook ik) lekker geslapen heeft. Dat slapen is wel een groot minpunt hoor want door de moeheid heb ik het afgelopen jaar wel eens vergeten te genieten. Maar zo te lezen ben je je echter heel bewust van ook de nadelen die zitten aan het krijgen van een kindje.
maandag 23 juli 2007 om 09:31
Mijn zoontje is nu een half jaar en heel eerlijk gezegd heb ik me wel
eens (in hopeloze toestand) afgevraagd waar ik in hemelsnaam aan begonnen was?!
Chronisch slaaptekort, daardoor chagarijnig.
Absoluut geen tijd meer voor mezelf of het huishouden.
Parelman en ik leefde compleet langs elkaar heen.
Ontkende PPD kwam bovendrijven.
Allemaal omdat mijn mannetje vanwege darmproblemen erg slecht in zijn vel zat zijn we nu achter gekomen.
Nog steeds hebben we erg slechte dagen ertussen waardoor het allemaal 100 keer zo zwaar is als 'normaal' (maar ach, wat is normaal?!)
Jaja, nu komt toch echt de MÁÁR......
Een stralende lach zodra de slaapkamerdeur opengaat,
Kleine vingertjes friemelen in mijn nek,
Klein jongetje ligt kompleet in een schaterlach als ik gek sta te zingen,
Zijn ogen volgen me door het hele huis heen terwijl hij al zijn speelgoed in mijn richting probeert te flikkeren,
We samen in een deuk liggen tijdens het eten van de warme hap,
De giechelminuutjes op het aankleedkussen,
Het badder-half-uurtje van ons samen,
Lekker samen chillen op de lounger in de tuin....
Zo kan ik nog wel even doorgaan.
Juist daar waar ik het het soms even niet meer zie zitten, zo heerlijk kan
ik van hem genieten als hij super in zijn velletje zit.
Het is echt niet altijd zonneschijn hoor met een kindje maar
wij zijn zijn ouders zijn en we zullen er altijd voor hem zijn door dik en dun!
En dat gevoel wil ik nooit meer ruilen voor het leven dat we voor hem hadden.....
eens (in hopeloze toestand) afgevraagd waar ik in hemelsnaam aan begonnen was?!
Chronisch slaaptekort, daardoor chagarijnig.
Absoluut geen tijd meer voor mezelf of het huishouden.
Parelman en ik leefde compleet langs elkaar heen.
Ontkende PPD kwam bovendrijven.
Allemaal omdat mijn mannetje vanwege darmproblemen erg slecht in zijn vel zat zijn we nu achter gekomen.
Nog steeds hebben we erg slechte dagen ertussen waardoor het allemaal 100 keer zo zwaar is als 'normaal' (maar ach, wat is normaal?!)
Jaja, nu komt toch echt de MÁÁR......
Een stralende lach zodra de slaapkamerdeur opengaat,
Kleine vingertjes friemelen in mijn nek,
Klein jongetje ligt kompleet in een schaterlach als ik gek sta te zingen,
Zijn ogen volgen me door het hele huis heen terwijl hij al zijn speelgoed in mijn richting probeert te flikkeren,
We samen in een deuk liggen tijdens het eten van de warme hap,
De giechelminuutjes op het aankleedkussen,
Het badder-half-uurtje van ons samen,
Lekker samen chillen op de lounger in de tuin....
Zo kan ik nog wel even doorgaan.
Juist daar waar ik het het soms even niet meer zie zitten, zo heerlijk kan
ik van hem genieten als hij super in zijn velletje zit.
Het is echt niet altijd zonneschijn hoor met een kindje maar
wij zijn zijn ouders zijn en we zullen er altijd voor hem zijn door dik en dun!
En dat gevoel wil ik nooit meer ruilen voor het leven dat we voor hem hadden.....
maandag 23 juli 2007 om 09:48
Ik vond die baby'tjes nooit leuk en lief, wist niet wat ik er mee moest. Maar opeens was daar dat niet te negeren gevoel dat ik ook een kind wilde, en wel NU! Toen ik zwanger was, vroeg ik me wel af hoe dat dan moest, want ik had niets met baby's, zou ik hem pas leuk gaan vinden als hij ouder werd? En dan blijkt dat je eigen baby wel leuk is, dat je hem lief vindt al piest hij je recht in je gezicht, dat je kan genieten om hem te zien drinken aan je borst, dat hij je mag onderkotsen en je hem dan alleen maar zielig vindt. En nu hij groter wordt, vind ik hem nog leuker. Ik had niet verwacht dat het kon, maar ik ga alleen maar meer van hem houden.
Mijn man probeerde laatste uit te leggen aan vrienden zonder kinderen (en zonder wens) wat er zo mooi is aan kind hebben. Hij zei, dat je moest denken aan het verliefde gevoel dat je de eerste weken van een verliefdheid/relatie hebt. Die kriebels in je buik als je hem opeens ziet, dat geluksgevoel. En dat heb je op een gegeven moment nog wel af en toe, maar niet meer zo vaak als in het begin. En toen zei hij "Dat gevoel heb je met je kind wel 10 keer per dag. Elke dag." Vond het zo mooi omschreven *;
maandag 23 juli 2007 om 09:59
In mijn zoon van een half jaar leven de ouders van mijn lief, die helaas niet meer leven, door! Dat vind ik zo mooi voor hem! Ook mijn ouders herken ik in mijn kleine dreutel.
Het is de aandoenelijkheid van een houding, blik, van alles. Dat je iemand mag leren kennen die nog helemaal puur en onbevangen is. Hij vind de hele wereld nog spannend, mooi, ziet nog nergens kwaad in, is onbezorgt. Heerlijk!
Dit maakt voor ons alle huilpartijen, vieze luiers, boze momenten omdat hij niet wil slapen, vermoeidheid omdat hij ons niet laat slapen, spugen over zijn en mijn nieuwe kleren goed en laat alles in het niet vallen!
Het is de aandoenelijkheid van een houding, blik, van alles. Dat je iemand mag leren kennen die nog helemaal puur en onbevangen is. Hij vind de hele wereld nog spannend, mooi, ziet nog nergens kwaad in, is onbezorgt. Heerlijk!
Dit maakt voor ons alle huilpartijen, vieze luiers, boze momenten omdat hij niet wil slapen, vermoeidheid omdat hij ons niet laat slapen, spugen over zijn en mijn nieuwe kleren goed en laat alles in het niet vallen!
maandag 23 juli 2007 om 10:29
ik heb zelf ook NOG geen kindjes, we zijn hard bezig om wel snel mama en papa te worden, maar ik heb wel een neefje van 3.
Toen mijn zus zwanger was hoorde ik aan alle kanten, dat je van je neefje kan houden als van je eigen kind....
Ik vond het raar, maar inmiddels ben ik het er zo mee eens.
Als rond een uur of acht `s avonds de telefoon gaat omdat hij niet wil slapen want hij moet eerst met z`n tante zoenen. Als hij me belt om een liedje voor me te zingen en dan weer op hangt. Als ik binnen kom samen met mijn man, hij opspringt en tegen mijn man zegt: wij zijn vrienden he, en wij zijn goed he?? Ome biolman jij bent mijn allergrootste vriend....
Als hij aan komt rennen, zijn armpjes om mijn nek slaat en zegt tante biol ik hou van jij...., zal ik bij jou komen wonen.
Om iedere gekke frats die hij uithaalt, hou ik steeds meer van hem
Toen mijn zus zwanger was hoorde ik aan alle kanten, dat je van je neefje kan houden als van je eigen kind....
Ik vond het raar, maar inmiddels ben ik het er zo mee eens.
Als rond een uur of acht `s avonds de telefoon gaat omdat hij niet wil slapen want hij moet eerst met z`n tante zoenen. Als hij me belt om een liedje voor me te zingen en dan weer op hangt. Als ik binnen kom samen met mijn man, hij opspringt en tegen mijn man zegt: wij zijn vrienden he, en wij zijn goed he?? Ome biolman jij bent mijn allergrootste vriend....
Als hij aan komt rennen, zijn armpjes om mijn nek slaat en zegt tante biol ik hou van jij...., zal ik bij jou komen wonen.
Om iedere gekke frats die hij uithaalt, hou ik steeds meer van hem
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
maandag 23 juli 2007 om 10:38
Biol, ik heb hetzelfde mogen ervaren met de zoontjes van mijn zus....was/is helemaal te gek! Nu heb ik zelf een zoontje van een jaar, maar daarbij valt het gevoel voor mijn neefjes in het niet...ik dacht dat dat wel aardig te vergelijken zou zijn, maar houden van je eigen kind is zoveel intenser!! Ik hoop dat je dat snel mee mag maken!
Het leuke van een kind hebben vind ik dat je nooit meer ALLEEN bent. Hij gaat altijd met me mee en is er altijd. Soms natuurlijk ook wel eens lastig;) maar over het algemeen vind ik het beregezellig met hem en geniet ik erg van zijn aanwezigheid.
maandag 23 juli 2007 om 12:00
Waarom zo leuk? Alles wat hier genoemd is, grote liefde, zin in je leven, gezelligheid.
Maar als ik iets specifiek moet noemen:
Omdat alle gewone dingen weer opnieuw zo leuk worden.
Als twee volwassenen samen, of een volwassene in zijn eentje, zijn zoveel dingen heel gewoon geworden. Verjaardagen, booschapjes doen, sinterklaas, avondeten..
Met onze kinderen, die alles als nieuw en vol enthousiasme beleven, krijgen al die gewone dingen glans en zijn ze weer heel bijzonder. Naar de bakker met mijn peutermeisje al babbelend aan de hand is superleuk, vroeger vond ik naar de bakker gaan nou niet direct iets leuks. Uit mijn werk komen en besprongen worden door twee kinderen die doen alsof ik op wereldreis ben geweest is zoveel leuker dan uit mijn werk komen en op de bank ploffen.
En je gaat mijn inziens jarenlang als gezin allerlei verschillende fases door, terwijl een leven met twee volwassen mensen zonder kinderen, die al 'zijn wie ze zijn' alleen nog op extern vlak afwisseling biedt, en minder intern .
Bovendien kun je als je kinderen de deur uit zijn het 'samen/ alleen- leven' óók nog jaaaaaren leven, net als de bewust kinderlozen. Maar dan mét een extra dimensie: van volwassen kinderen.
Ik verbaas me vaak over de focus die mensen hebben op het baby/ kleine kind zijn. Wanneer ze vermeende nadelen noemen als niet meer uitslapen, minder sex en niet meer onverwacht naar ecuador gaan enzo.
Tja, met hele kleine kinderen ben je minder flexibel. Maar die tijd is echt razendsnel voorbij! Het grootste deel van je leven met kinderen zijn jouw kinderen ook volwassen mensen.
Maar als ik iets specifiek moet noemen:
Omdat alle gewone dingen weer opnieuw zo leuk worden.
Als twee volwassenen samen, of een volwassene in zijn eentje, zijn zoveel dingen heel gewoon geworden. Verjaardagen, booschapjes doen, sinterklaas, avondeten..
Met onze kinderen, die alles als nieuw en vol enthousiasme beleven, krijgen al die gewone dingen glans en zijn ze weer heel bijzonder. Naar de bakker met mijn peutermeisje al babbelend aan de hand is superleuk, vroeger vond ik naar de bakker gaan nou niet direct iets leuks. Uit mijn werk komen en besprongen worden door twee kinderen die doen alsof ik op wereldreis ben geweest is zoveel leuker dan uit mijn werk komen en op de bank ploffen.
En je gaat mijn inziens jarenlang als gezin allerlei verschillende fases door, terwijl een leven met twee volwassen mensen zonder kinderen, die al 'zijn wie ze zijn' alleen nog op extern vlak afwisseling biedt, en minder intern .
Bovendien kun je als je kinderen de deur uit zijn het 'samen/ alleen- leven' óók nog jaaaaaren leven, net als de bewust kinderlozen. Maar dan mét een extra dimensie: van volwassen kinderen.
Ik verbaas me vaak over de focus die mensen hebben op het baby/ kleine kind zijn. Wanneer ze vermeende nadelen noemen als niet meer uitslapen, minder sex en niet meer onverwacht naar ecuador gaan enzo.
Tja, met hele kleine kinderen ben je minder flexibel. Maar die tijd is echt razendsnel voorbij! Het grootste deel van je leven met kinderen zijn jouw kinderen ook volwassen mensen.
