Kinderen
alle pijlers
Waarom is een kind leuk?
zondag 22 juli 2007 om 20:39
Hallo allemaal!
Je kunt op dit forum stoom afblazen, heb ik gezien. Ik heb er hartelijk om zitten lachen, maar wie weet voor welke hete vuren ik (nog geen kids) kom te staan. Maar goed..ik wil jullie iets vragen. Je leest steeds meer over vrouwen die bewust geen kinderen willen, zoals recentelijk verschenen: ´waarom ik geen moeder wil worden´ en ´Wie wil er nog moeder worden?´. Het lijkt erop dat kinderen niet zo leuk zijn, maar gezien de vele posts wordt hier toch weer het tegendeel bewezen.
Mijn moeder heeft me er altijd op gewezen dat kinderen krijgen geen roze wolk is. Ik ben haar daar dankbaar voor, want ik denk dat veel mensen zodra ze aan kinderen beginnen alleen maar zo´n lief klein babytje voor zich zien. Maar kleine baby´s worden groot en de opvoeding is een zware taak die om veel verantwoordelijkheid vraagt. Je moet wel realistisch blijven vind ik. Maar goed, nu dus de vraag...wat maakt een kind voor jou zo leuk/fijn/bijzonder? Je hoort tegenwoordig best veel negatieve kanten van kinderen hebben (niet meer zomaar kunnen reizen, slechte seks, weinig tijd voor jezelf, combinatie werk en prive etc, soms vraag ik me af of het echt wel zo leuk is), dus vertel hier wat er leuk en fijn is aan een kind.
Bedankt!
Je kunt op dit forum stoom afblazen, heb ik gezien. Ik heb er hartelijk om zitten lachen, maar wie weet voor welke hete vuren ik (nog geen kids) kom te staan. Maar goed..ik wil jullie iets vragen. Je leest steeds meer over vrouwen die bewust geen kinderen willen, zoals recentelijk verschenen: ´waarom ik geen moeder wil worden´ en ´Wie wil er nog moeder worden?´. Het lijkt erop dat kinderen niet zo leuk zijn, maar gezien de vele posts wordt hier toch weer het tegendeel bewezen.
Mijn moeder heeft me er altijd op gewezen dat kinderen krijgen geen roze wolk is. Ik ben haar daar dankbaar voor, want ik denk dat veel mensen zodra ze aan kinderen beginnen alleen maar zo´n lief klein babytje voor zich zien. Maar kleine baby´s worden groot en de opvoeding is een zware taak die om veel verantwoordelijkheid vraagt. Je moet wel realistisch blijven vind ik. Maar goed, nu dus de vraag...wat maakt een kind voor jou zo leuk/fijn/bijzonder? Je hoort tegenwoordig best veel negatieve kanten van kinderen hebben (niet meer zomaar kunnen reizen, slechte seks, weinig tijd voor jezelf, combinatie werk en prive etc, soms vraag ik me af of het echt wel zo leuk is), dus vertel hier wat er leuk en fijn is aan een kind.
Bedankt!
maandag 23 juli 2007 om 13:19
Hahaha, nou niet altijd hoor. Ik had laatst flinke woorden met mijn Lief en toen begon zoon ook heerlijk te lachen. Dat wilde ik helemaal niet, ik wilde boos zijn!!!!!!!! (Ruzie was wel meteen over)
Ander voorbeeld van niet perfecte timing; als alles ingepakst is, zoon in de maxicosi, spullen in de auto, enz, enz en dan hoor je: prfttttttt, fruttel fruttel; hups, kind onder de douche, maxi cosi onder de poep en zo ben je al gauw een uur verder (en leef je ongeveer een jaar minder door stress die dit met zich meebrengt!)
Tsja....:P
maandag 23 juli 2007 om 13:21
Waarom moet altijd alles 'LEUK' zijn?
Als man en ik over onze toekomst dachten, zagen we een plaatje voor ons van een gezin met kinderen. Dat was een soort oergevoel.
Toen we na gingen denken over een geschikt moment, kwamen we er al snel achter dat er nooit een geschikt moment is om een kind te krijgen, want altijd is er de carriere, de vakantie, geen spaargeld, druk druk druk, opgeven van je vrijheid, opgeven van slapen wanneer je wilt etc.
Toen hebben we dus besloten om zo snel mogelijk een kindje proberen te gaan krijgen. (kromme zin!) Ik was op mijn 22e moeder. Ben nu 25 en heb twee zoons van bijna drie en drie maanden.
Soms is het gezellig, lachen, genieten geblazen. Als je met zijn drietjes rare liedjes verzint en je zoon van twee met de meest bizarre vondsten komt. Als ze slapen in de auto na een drukke familiedag. Als je een uur geleden bevallen bent en oudste ziet jongste voor het eerst.
Als je samen een treinrails aan het maken bent. Als je zoon geconcentreerd aan het puzzelen is en ondertussen een liedje uit de film Pluk van Petteflet zingt. Als de jongste opeens schatert.
Soms is het gewoon klote. Als je kortgeleden bevallen bent, je hormonen idioot doen, je weinig slaapt en elke ochtend om zes uur de fles aan het geven bent. Als de jongste niet lekker in zijn vel zit en je een abbonnement lijkt te hebben bij de huisarts, fysiotherapeut en de manueel therapeut.
Als de oudste net zo'n extreme peuterpuber is als jij zelf was en je wanhopig wordt omdat hij niet luistert.
Kortom: het is soms 'leuk' en soms heel erg niet leuk. Toch zou ik ze voor geen goud willen missen!
Als man en ik over onze toekomst dachten, zagen we een plaatje voor ons van een gezin met kinderen. Dat was een soort oergevoel.
Toen we na gingen denken over een geschikt moment, kwamen we er al snel achter dat er nooit een geschikt moment is om een kind te krijgen, want altijd is er de carriere, de vakantie, geen spaargeld, druk druk druk, opgeven van je vrijheid, opgeven van slapen wanneer je wilt etc.
Toen hebben we dus besloten om zo snel mogelijk een kindje proberen te gaan krijgen. (kromme zin!) Ik was op mijn 22e moeder. Ben nu 25 en heb twee zoons van bijna drie en drie maanden.
Soms is het gezellig, lachen, genieten geblazen. Als je met zijn drietjes rare liedjes verzint en je zoon van twee met de meest bizarre vondsten komt. Als ze slapen in de auto na een drukke familiedag. Als je een uur geleden bevallen bent en oudste ziet jongste voor het eerst.
Als je samen een treinrails aan het maken bent. Als je zoon geconcentreerd aan het puzzelen is en ondertussen een liedje uit de film Pluk van Petteflet zingt. Als de jongste opeens schatert.
Soms is het gewoon klote. Als je kortgeleden bevallen bent, je hormonen idioot doen, je weinig slaapt en elke ochtend om zes uur de fles aan het geven bent. Als de jongste niet lekker in zijn vel zit en je een abbonnement lijkt te hebben bij de huisarts, fysiotherapeut en de manueel therapeut.
Als de oudste net zo'n extreme peuterpuber is als jij zelf was en je wanhopig wordt omdat hij niet luistert.
Kortom: het is soms 'leuk' en soms heel erg niet leuk. Toch zou ik ze voor geen goud willen missen!
maandag 23 juli 2007 om 13:44
Het is best moeilijk om uit te leggen, omdat het vooral 'gevoel' is. Ik wist als heel klein meisje al dat ik moeder wilde worden. Ik heb 3 kinderen en hoewel ik heel veel andere leuke, zinvolle, leerzame, interessante dingen heb gedaan/ meegemaakt in mijn leven is het krijgen van kinderen toch wel het meest bijzondere, mooie en soms ook moeilijke dat ik in mijn leven heb gedaan.
Het verandert je kijk op het leven. In positieve zin, want je gaat weer kijken door de ogen van een kind. Wat is alles mooi en interessant, wat zijn de dingen waar je je steeds druk om maakte eigenlijk onbelangrijk als je bedenkt hoeveel er aan leuks te doen en ontdekken is....
Het verandert ook in 'negatieve' zin, want wat ben je ineens ongelooflijk kwetsbaar met een kind. Ik herinner me nog dat ik in mijn eerste zwangerschap dikke tranen huilde bij ieder naar bericht op het journaal. Wat een wereld om een kind in op te laten groeien... En tegelijk geeft een kind ook heel veel hoop. Zoiets moois, dat moet wel goed doen in de wereld.
Dat zijn de hoogdravende, filosofiesche dingen. En dan is er ook gewoon het dagelijkse leven. Samen in bed liggen knuffelen, lekker naar de speeltuin, die eerste regenlaarsjes kopen, op de fiets met de wind in je haren....
Mijn oudste 2 zijn al groter. Ik merk dat ik het ook leuk vind om te zien hoe ze zich ontwikkeld hebben, tot hele echte mensen. En daarin dingen van jezelf te herkennen. Mijn oudste, die op school dezelfde vakken leuk vindt als ik, die net zo stresst voor een examen (ok, niet zo'n fijne eigenschap) en ook geïnterseerd is in politiek. En ook de dingen waar ze juist anders in is: samen winkelen en dan kiest ze totaal andere kleren dan wat je zelf zou kiezen, eigenaardige muzieksmaak, dat eindeloos trage...
En de middelste, die net zo bedachtzaam haar eigen gang kan gaan als ik, die op de achtergrond dingen aanstuurt, die attent is en veel oog heeft voor anderen. Maar ook vreselijk kan mokken en tobben, technisch inzicht heeft en moeite heeft met kiezen. En piepkuikentje 3, die ook pit en temperament heeft, maar wel wat méér dan mama, dezelfde kuiltjes in de wangen en ook iedere dag wakker wordt met een goed humeur.
Het is gewoon... ja, het ís gewoon zo mooi!
Het verandert je kijk op het leven. In positieve zin, want je gaat weer kijken door de ogen van een kind. Wat is alles mooi en interessant, wat zijn de dingen waar je je steeds druk om maakte eigenlijk onbelangrijk als je bedenkt hoeveel er aan leuks te doen en ontdekken is....
Het verandert ook in 'negatieve' zin, want wat ben je ineens ongelooflijk kwetsbaar met een kind. Ik herinner me nog dat ik in mijn eerste zwangerschap dikke tranen huilde bij ieder naar bericht op het journaal. Wat een wereld om een kind in op te laten groeien... En tegelijk geeft een kind ook heel veel hoop. Zoiets moois, dat moet wel goed doen in de wereld.
Dat zijn de hoogdravende, filosofiesche dingen. En dan is er ook gewoon het dagelijkse leven. Samen in bed liggen knuffelen, lekker naar de speeltuin, die eerste regenlaarsjes kopen, op de fiets met de wind in je haren....
Mijn oudste 2 zijn al groter. Ik merk dat ik het ook leuk vind om te zien hoe ze zich ontwikkeld hebben, tot hele echte mensen. En daarin dingen van jezelf te herkennen. Mijn oudste, die op school dezelfde vakken leuk vindt als ik, die net zo stresst voor een examen (ok, niet zo'n fijne eigenschap) en ook geïnterseerd is in politiek. En ook de dingen waar ze juist anders in is: samen winkelen en dan kiest ze totaal andere kleren dan wat je zelf zou kiezen, eigenaardige muzieksmaak, dat eindeloos trage...
En de middelste, die net zo bedachtzaam haar eigen gang kan gaan als ik, die op de achtergrond dingen aanstuurt, die attent is en veel oog heeft voor anderen. Maar ook vreselijk kan mokken en tobben, technisch inzicht heeft en moeite heeft met kiezen. En piepkuikentje 3, die ook pit en temperament heeft, maar wel wat méér dan mama, dezelfde kuiltjes in de wangen en ook iedere dag wakker wordt met een goed humeur.
Het is gewoon... ja, het ís gewoon zo mooi!
maandag 23 juli 2007 om 15:18
Wat er zo leuk is aan een kind? Ik zou het niet zo 1,2,3 kunnen zeggen. Ik vind het ook een beetje een rare vraag, formuleren wat er leuk is aan iets zo natuurlijks (in principe dan he...) aan het hebben en opvoeden van kinderen. Een beetje een gekunstelde vraagstelling vind ik het.
Maar goed, ik vind mijn kinderen geweldig, en soms vind ik ze erg vermoeiend en lastig (nou ja, zoon dan, babydochter is alleen nog maar leuk;)). En nee, het is geen roze wolk, maar er zijn van die dagen dat ik alleen maar GENIET.
Maar goed, ik vind mijn kinderen geweldig, en soms vind ik ze erg vermoeiend en lastig (nou ja, zoon dan, babydochter is alleen nog maar leuk;)). En nee, het is geen roze wolk, maar er zijn van die dagen dat ik alleen maar GENIET.
