Wat heeft een diagnose jouw kind gebracht? HB/AD(H)D/Autisme

lenthe_ zondag 13 oktober 2024 om 07:24

Al jarenlang vermoed ik dat er 'iets' aan de hand is bij onze 5-jarige. Het is een ontzettend leuk en lief kind, maar heeft veel onrust en is ook (voor wat wij kunnen zien) erg intelligent.
We zijn veel in gesprek geweest met de opvang en inmiddels hebben we regelmatig gesprekken op school over hoe kind het beste te begeleiden. Vaak gaat het prima, maar het is soms hard werken voor ons.
Zelf vermoed ik dat er misschien een diagnose aan vast zit, maar ik merk dat de instanties terughoudend zijn in testen, want: kind is wie hij is en zal niet veranderen als er ineens een sticker op zit.

Wat heeft het jullie opgeleverd nadat er wel getest is bij jullie kind?
Mocht er ad(h)d uitkomen, is Ritalin dan een optie? Ervaringen?
Ervaring met een autismevorm?
Of wat heeft de sticker 'hoogbegaafdheid' jullie gebracht?
Of had je het allemaal liever niet geweten?
Als je het opniew zou moeten doen, zou je je kind opnieuw willen laten testen? En zo ja, op welke leeftijd? Is 5 nog te jong?

Frizz zondag 20 oktober 2024 om 11:48

Wat het daarmee voor altijd duidelijk? Zorgt een diagnose dat je zelf geen schuld meer hebt aan het gedrag van je kind?

•

Solomio zondag 20 oktober 2024 om 11:52

Frizz schreef: ↑
20-10-2024 11:48
Wat het daarmee voor altijd duidelijk? Zorgt een diagnose dat je zelf geen schuld meer hebt aan het gedrag van je kind?

Ik vind schuld sowieso een naar woord in dit geval.

Natuurlijk zit er een wisselwerking in, maar ik denk idd dat de bevestiging van de professionals erg belangrijk was.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt

Frizz zondag 20 oktober 2024 om 11:54

Ik zeg het expres zo omdat het in sommige gevallen ook wel de onderliggende boodschap is van derden; het ligt aan jou, als ouder. Door jouw handelen gaat het allemaal zo moeilijk.

Hier dus geen diagnose. Misschien zou dat het in sommige opzichten wel makkelijker maken.

•

Solomio zondag 20 oktober 2024 om 12:01

Frizz schreef: ↑
20-10-2024 11:54
Ik zeg het expres zo omdat het in sommige gevallen ook wel de onderliggende boodschap is van derden; het ligt aan jou, als ouder. Door jouw handelen gaat het allemaal zo moeilijk.

Hier dus geen diagnose. Misschien zou dat het in sommige opzichten wel makkelijker maken.

In feite zei de diagnose bij ons: ja, het ligt aan jou. Dat hij het nog zo aardig redt.

Want natuurlijk heb je als ouder invloed op het gedrag van je kind. Maar mijn ervaring is dat dat heel beperkt is.

Eigenlijk was gedrag wat ik niet problematisch vond, voor school wel problematisch.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt

Frizz zondag 20 oktober 2024 om 12:06

Bij ons zeggen de huidige betrokken hetzelfde als destijds bij jou.
Aan de andere kant vind ik dat soms ook lastig, want ‘men’ weet het verder ook allemaal niet zo goed. Men vaart in ons geval op ‘de ouder is de professional van het kind’.

•

Susan zondag 20 oktober 2024 om 12:10

Heel eerlijk gezegd hoopte ik destijds dat het aan ons lag, dat wij iets over het hoofd zagen, net de truc niet doorhadden. Dat het zo simpel was dat het maakbaar was, want dan kon iemand dat gewoon bijsturen en ons adviseren, dan konden we het vanaf dat moment anders doen en het oplossen. Juist door die diagnose was het onomkeerbaar.

Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.

coderood zondag 20 oktober 2024 om 12:12

Mijn dochter en ik hebben adhd. Voor ons allebei is die diagnose echt heel fijn gebleken. Omdat ik zelf ook adhd heb heb ik na vele jaren inmiddels heel veel kennis over adhd en alles wat er bij hoort (van tijd blindheid tot moeite hebben met het beginnen aan taken tot rsd(. Er komt veel meer bij adhd kijken dan je denkt.
Door deze diagnose voelen mijn dochter en ik ons minder apart ofzo. Plus dat ik nu ook gewoon veel beter weet hoe ik met haar moet omgaan omdat ik weet wat wel nut heeft en wat niet. Ze is nu een puber. Het is niet altijd makkelijk maar we hebben wel veel handvaten omdat we een diagnose hebben en veel kennis van adhd hebben.

En behalve dat is voor ons allebei medicatie ook echt de heilige graal. Het js niet voor iedereen maar ik denk dat iedereen met adhd het boven een bepaalde leeftijd op zijn minst zou moeten proberen. Je kan altijd stoppen. Verslaving is njet aan de orde. Het is niet schadelijk. Ook niet op lange termijn maar het maakt (als het werkt) je leven zo veel makkelijker en lichter. Dat zou ik mijn kind of mezelf nooit willen ontzeggen omdat ik denk dat ik het beter weet dan mensen die er voor gestudeerd hebben.

Solomio zondag 20 oktober 2024 om 12:19

Frizz schreef: ↑
20-10-2024 12:06
Bij ons zeggen de huidige betrokken hetzelfde als destijds bij jou.
Aan de andere kant vind ik dat soms ook lastig, want ‘men’ weet het verder ook allemaal niet zo goed. Men vaart in ons geval op ‘de ouder is de professional van het kind’.

Dat is al heel wat. Dat was natuurlijk het belangrijkste probleem bij ons.

Want ook met diagnose blijft het een zoektocht, maar toen kregen we daar wel hulp bij.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt

Liefdagboek zondag 20 oktober 2024 om 12:23

Ik had zo graag eerder willen weten dat er meer mensen zijn die tegen dezelfde dingen aanlopen.

Als het veel eerder ontdekt was, was er een grote kans dat ik eerder had begrepen waar mijn onbegrepen gevoel van ‘anders dan anderen’ ‘er niet bij horen’ etc vandaan kwam. Door dat ik ellendig lang met deze gevoelens heb gelopen, liep ik 2x vast met een minderwaardigheidsgevoel en sociale angst waardoor uiteindelijk depressieve gevoelens. Terugkerende onzekerheid wat mij tegenhoudt op alle vlakken.
Daarnaast behoorlijk gevoel van faalangst mede door manier van opvoeden.

Ik wil het niet gebruiken als excuus. Maar ben er bij mijn zoon bijv alert op, omdat ik mijn opvoeding hierop wil aanpassen. Zodat hij niet door alle gevoelens hoeft te gaan waar ik wel doorheen ben gegaan.

Zelfs nu is er nog veel onbegrip vanuit de buitenwereld hoor!
Maar ik kan feedback veel beter begrijpen (vooral dingen als: je springt wel erg hak op de tak). Ik kan bijv ook heel goed antwoord geven, maar niet tot de kern komen. Ik weet dat ik daar wel aan moet werken, maar ik weet ook dat het is wat het is.

Op de meest jonge leeftijd, weet ik niet of het al nodig is om te testen. Ik denk dat het per kind verschilt. Als ouder zijnde moet je doen waar je je goed bij voelt.
Soms kan een zogenoemde stempel juist verduidelijking geven, zelfacceptatie. Zonder het te gebruiken als excuus.

Saelle1 zondag 20 oktober 2024 om 13:07

Wij hebben laten testen omdat het kind op school vast liep. Daarvoor merkte ik ook wel dat hij wat apart was maar eigenlijk ging het thuis verder prima. Ik kon zijn ontwikkeling niet zo goed inschatten, op sommige gebieden liep hij best achter en op andere gebieden juist voor. Ik had wel een vermoeden dat er sprake kon zijn van iets als autisme doordat me wel bepaalde dingen opvielen.

Pas toen hij naar school ging werd het lastiger. We hebben toen laten testen en daar kwam inderdaad een autisme diagnose uit. Later is hij naar het speciaal onderwijs gegaan omdat regulier onderwijs nu niet lukt. Toen is uit een iq test ook gebleken dat hij hb was. Dat was meer een verrassing.

School gaat nog altijd moeizamer dan thuis. Thuis is voor hem veel beter beheersbaar. School is een bron van spanning en ik merk in de zomervakantie altijd hoe veel meer ontspannen hij is na een paar vrije weken,

Anoniem_6742c523ae899 zondag 20 oktober 2024 om 16:06

coderood schreef: ↑
20-10-2024 12:12
Mijn dochter en ik hebben adhd. Voor ons allebei is die diagnose echt heel fijn gebleken. Omdat ik zelf ook adhd heb heb ik na vele jaren inmiddels heel veel kennis over adhd en alles wat er bij hoort (van tijd blindheid tot moeite hebben met het beginnen aan taken tot rsd(. Er komt veel meer bij adhd kijken dan je denkt.
Door deze diagnose voelen mijn dochter en ik ons minder apart ofzo. Plus dat ik nu ook gewoon veel beter weet hoe ik met haar moet omgaan omdat ik weet wat wel nut heeft en wat niet. Ze is nu een puber. Het is niet altijd makkelijk maar we hebben wel veel handvaten omdat we een diagnose hebben en veel kennis van adhd hebben.

En behalve dat is voor ons allebei medicatie ook echt de heilige graal. Het js niet voor iedereen maar ik denk dat iedereen met adhd het boven een bepaalde leeftijd op zijn minst zou moeten proberen. Je kan altijd stoppen. Verslaving is njet aan de orde. Het is niet schadelijk. Ook niet op lange termijn maar het maakt (als het werkt) je leven zo veel makkelijker en lichter. Dat zou ik mijn kind of mezelf nooit willen ontzeggen omdat ik denk dat ik het beter weet dan mensen die er voor gestudeerd hebben.

Hier aardig dezelfde ervaring behalve dat m’n dochter (nog) niet gediagnosticeerd is.

Ik heb mezelf vorig jaar laten testen doordat ik veel van mezelf in m’n dochter zag en een groot verschil zag bij m’n andere dochter. Toen kwam ik “symptomen” van ADHD online tegen en dacht ik verrek, dat lijkt heel erg op mij. Doordat de symptomen zo divers zijn had ik er tot m’n 30ste nooit aan gedacht. Ik dacht altijd dat ADHD betekende dat je vooral tijdens de les dagdroomde en naar buiten keek of heel druk was.

Doordat ik nu gediagnosticeerd ben weet ik hoe ik bepaalde dingen zoals tijdblindheid kan oplossen, maar ook hoe ik mezelf ertoe kan zetten om iets te beginnen. Daardoor kunnen we m’n dochter ook beter helpen. Maar zodra het nodig gaan we haar ook laten diagnosticeren. Ze is nu nog aardig jong.

Ik slik ook medicatie en vind het ook heel fijn. Ik ben wat kalmer, minder snel overprikkeld, kan meer aan en ben daardoor een stuk leuker met de kinderen

Lento zondag 20 oktober 2024 om 16:28

Frizz schreef: ↑
20-10-2024 11:38
Mijn ervaring is dat er met name dergelijke oordelen ontstaan wanneer anderen ‘het probleem’ niet zomaar kunnen oplossen.
Aan de school, leerkracht, hulpverlener etc ligt het natuurlijk niet, dus dan moet het wel aan het kind (graag DSM-diagnose ter verklaring) of aan de ouders liggen (die het hartstikke verkeerd aanpakken).

En dan krijg je dus zo’n situatie waarin er onderzocht/getest moet gaan worden op verkeerde gronden. Omdat er bewijs nodig is. Bewijs dat het hoogbegaafdheid is en niks anders. Of bewijs dat dit kind toch echt ADHD/ASS/etc heeft (en het niet aan de school ligt).

Gelukkig is mijn ervaring wel anders. Hoewel ons kind best heel uitdagend is, is school vaak nog redelijk gematigd in hun oordeel. Ons probleem is nu meer dat er uit de diagnostiek geen aanwijzingen voor ADHD en ASS lijken te komen, terwijl wij als ouders daar steeds meer aan gaan twijfelen (na behoorlijk wat inleeswerk).

Maakt verder ook niet zo uit, maar er moeten wel stappen gezet worden, voordat kind nog verder vastloopt. En wij zouden graag willen weten hoe wij ons als ouders opstellen, want onze aanpak lijkt in werking wat af te nemen.

Lento zondag 20 oktober 2024 om 16:31

Frizz schreef: ↑
20-10-2024 12:06
Bij ons zeggen de huidige betrokken hetzelfde als destijds bij jou.
Aan de andere kant vind ik dat soms ook lastig, want ‘men’ weet het verder ook allemaal niet zo goed. Men vaart in ons geval op ‘de ouder is de professional van het kind’.

Maar wat als je het als ouder ook niet zo goed meer weet? Ik proef uit je verhaal dat dat bij jou niet aan de orde lijkt te zijn.

Ik ben er zelf best wel onzeker over, vooral dat wij als ouders teveel invullen voor ons kind vanuit onze eigen ervaring.

Charlotta zondag 20 oktober 2024 om 17:47

Mijn ex vond onze dochter vooral lui, ik had vermoeden van ADHD. Zonder diagnose had ze nu nog steeds een vader die haar met een ‘schop onder de kont’ probeerde te begeleiden terwijl dat echt niet was wat ze nodig had. Niets ten nadele van mijn ex die het ook vast goed bedoelde, maar soms slaan ouders die ‘kijken naar wat hun kind nodig heeft’ ook weleens de plank mis en dan kan zo’n diagnose echt wel helpen.

Frizz zondag 20 oktober 2024 om 19:10

Lento schreef: ↑
20-10-2024 16:31
Maar wat als je het als ouder ook niet zo goed meer weet? Ik proef uit je verhaal dat dat bij jou niet aan de orde lijkt te zijn.

Ik ben er zelf best wel onzeker over, vooral dat wij als ouders teveel invullen voor ons kind vanuit onze eigen ervaring.

Ja dat is eigenlijk helemáál naar. Dan gaat iedereen wat zitten freewheelen. Ook al komt er geen ASS/ADHD uit, dan hoop ik dat jullie wel goede adviezen zullen krijgen.

Ik heb inderdaad niet aan de hand dat ik niet weet hoe het aan te pakken mbt opvoeding.
Bij ons loopt het stuk op school en verwachtingen vanuit ‘het systeem’ waar hij geenszins aan kan voldoen en mede daardoor flink trauma met alle gevolgen van dien.

Het zou makkelijker zijn als ik niet hoefde te werken, dan kon ik een groot deel oplossen.

•

feow zondag 20 oktober 2024 om 19:31

Mijn kind liep nergens tegenaan, in ieder geval niet zichtbaar.
Ze is pas in groep 7 getest op dyslexie, vooral met het oog op de middelbare school.
Ze bleek niet een beetje dyslectisch, maar behoorlijk ernstig. En ze bleek hoogbegaafd, wat tot dan toe niemand opgevallen was.

Het heeft enorm veel verschil gemaakt. In plaats van ‘vanzelfsprekend’ naar vmbo-tl naar het vwo en daarna de TU.

Bij zoonlief was intelligentieonderzoek ook nodig om vreselijke drama’s te voorkomen. Hij moest als jonge leerling door naar groep 3 omdat hij dat cognitief zo goed aankon. Uiteindelijk viel hij in de bovenbouw enorm uit omdat zijn klasgenoten sociaal-emotioneel veel verder waren dan hij. Hij werd zo onzeker en ongelukkig dat hij ver onder zijn niveau ging presteren. Het onderzoek maakte dat hij als hoge uitzondering, gewoon mocht doubleren naar zijn eigen leeftijdsgenoten. En daarna gewoon weer kon presteren.

Maar ik heb ook wel meegemaakt dat uit HB onderzoek bij leerlingen absoluut niet komt wat je op basis van veel losse observaties zou verwachten. Bij HB kan het wel echt belangrijk zijn dat er iemand test die daar verstand van heeft.

Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.

Frizz zondag 20 oktober 2024 om 19:42

Ja je hoort helaas zó vaak dat een kind bij het ene diagnostisch onderzoek gemiddeld of zelfs laag scoort (plus dan vaak ADHD en/of ASS) en dan later bij een HB-specialist scoren ze ineens hartstikke hoog en na het aanpassen van het onderwijs blijven er amper kenmerken over van de eerder gestelde diagnose.

•

Solomio zondag 20 oktober 2024 om 19:48

Frizz schreef: ↑
20-10-2024 19:42
Ja je hoort helaas zó vaak dat een kind bij het ene diagnostisch onderzoek gemiddeld of zelfs laag scoort (plus dan vaak ADHD en/of ASS) en dan later bij een HB-specialist scoren ze ineens hartstikke hoog en na het aanpassen van het onderwijs blijven er amper kenmerken over van de eerder gestelde diagnose.

Dat hoor ik nou zelden. Wel als vooroordeel, niet in de praktijk.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt

Lento zondag 20 oktober 2024 om 20:13

Frizz schreef: ↑
20-10-2024 19:10
Ja dat is eigenlijk helemáál naar. Dan gaat iedereen wat zitten freewheelen. Ook al komt er geen ASS/ADHD uit, dan hoop ik dat jullie wel goede adviezen zullen krijgen.

Ik heb inderdaad niet aan de hand dat ik niet weet hoe het aan te pakken mbt opvoeding.
Bij ons loopt het stuk op school en verwachtingen vanuit ‘het systeem’ waar hij geenszins aan kan voldoen en mede daardoor flink trauma met alle gevolgen van dien.

Het zou makkelijker zijn als ik niet hoefde te werken, dan kon ik een groot deel oplossen.

Werken is soms ontzettend lastig (dat herken ik zeer). Hier ging het altijd vrij intuïtief en soepel. Alleen stress en/of beginnende puberteit maken het hier thuis wat gecompliceerder. Eigenlijk hoop ik maar dat het gewoon een heftige (en wat vroege) puberteit is (wellicht heb ik de puberteit van mijn andere kinderen wat verdrongen

). Ik voel mij ook wat overbelast momenteel en dat pikken kinderen uiteraard op.

Maar ik blijf het lastige materie vinden, want waar ligt de grens tussen gedrag kunnen camoufleren door intelligentie en een label in de neurodivergente sfeer. En vooral welke aanpak volg je dan?

Lento zondag 20 oktober 2024 om 20:14

Solomio schreef: ↑
20-10-2024 19:48
Dat hoor ik nou zelden. Wel als vooroordeel, niet in de praktijk.

Ik lees het vooral veel. Hier heb ik die ervaring niet, maar dat zegt natuurlijk niet zoveel.

Waterfles zondag 20 oktober 2024 om 20:20

Charlotta schreef: ↑
20-10-2024 17:47
Mijn ex vond onze dochter vooral lui, ik had vermoeden van ADHD. Zonder diagnose had ze nu nog steeds een vader die haar met een ‘schop onder de kont’ probeerde te begeleiden terwijl dat echt niet was wat ze nodig had. Niets ten nadele van mijn ex die het ook vast goed bedoelde, maar soms slaan ouders die ‘kijken naar wat hun kind nodig heeft’ ook weleens de plank mis en dan kan zo’n diagnose echt wel helpen.

Hebben wij dezelfde ex?

Diagnose deed mijn zoon veel goed, omdat de school toen hulpmiddelen in kon zetten die hem erg hebben geholpen. Hij is nu volwassen en vond het zelf erg fijn om te weten dat hij niet gek is dat hij snel afgeleid is en dingen vergeet (ADD). Is een fijn mens geworden.

Frizz zondag 20 oktober 2024 om 20:36

Solomio schreef: ↑
20-10-2024 19:48
Dat hoor ik nou zelden. Wel als vooroordeel, niet in de praktijk.

Ik ken meerdere zulke situaties in m’n omgeving. Maar je leest het ook veel terug in Facebook groepen over hoogbegaafdheid.

•

Charlotta zondag 20 oktober 2024 om 21:24

Waterfles schreef: ↑
20-10-2024 20:20
Hebben wij dezelfde ex?

Diagnose deed mijn zoon veel goed, omdat de school toen hulpmiddelen in kon zetten die hem erg hebben geholpen. Hij is nu volwassen en vond het zelf erg fijn om te weten dat hij niet gek is dat hij snel afgeleid is en dingen vergeet (ADD). Is een fijn mens geworden.

Haha, hoop het niet voor jou. Wat een gevecht was dat om die diagnose voor elkaar te krijgen. Gelukkig is mijn dochter nu 16 en kan ze zelf beslissen over verdere hulp en medicatie!

Saelle1 zondag 20 oktober 2024 om 22:15

Frizz schreef: ↑
20-10-2024 19:42
Ja je hoort helaas zó vaak dat een kind bij het ene diagnostisch onderzoek gemiddeld of zelfs laag scoort (plus dan vaak ADHD en/of ASS) en dan later bij een HB-specialist scoren ze ineens hartstikke hoog en na het aanpassen van het onderwijs blijven er amper kenmerken over van de eerder gestelde diagnose.

Bij mijn kind kwam inderdaad uit de eerste HB test een gemiddelde score en bij een tweede test een paar jaar later een veel hogere score. Ik weet eigenlijk niet waarom dat zo gegaan is. Bij de eerste test was hij wel veel lastiger te testen en had ik het idee dat hij minder meewerkte.
Dit stond los van de ASS diagnose. Maar het iq verschil was heel opvallend. Ik heb er geen verklaring voor maar ben wel blij met dit bewijs naar de school toe dat ze echt wel iets van hem kunnen verwachten qua schoolwerk.

Frizz zondag 20 oktober 2024 om 22:21

Of je je ware potentieel kan laten zien kan zomaar afhangen van (het gedrag van) de onderzoeker. Maar ook van het gebruikte instrument. Veel HB’ers vinden de KIQT+ toch fijner.

•

Actieve topics