Kinderen
alle pijlers
Wat mag je verwachten van de kersverse vader?
zondag 14 oktober 2007 om 10:21
Onze dochter is nu twee weken en ik merk dat ik weer een beetje met beide benen op de grond kom te staan. De eerste dagen leefde ik op een roze wolkje: fantastische kraamhulp, vriend een paar dagen verlof, baby die het goed doet, kadootjes en kaartjes die bezorgd worden...
Inmiddels is mijn vriend weer hele dagen aan het werk en is dit weekend ook weer veel de hort op, terwijl ik gezegd heb dat ik dat niet leuk vind. We wonen erg afgelegen, d.w.z. een beperkt sociaal vangnet in de buurt dus mijn wereldje voelt ineens heel klein en benauwend. En nu bekruipt me het gevoel dat ik het even niet meer zo zie zitten allemaal.
Normaliter ben ik iemand die haar partner z'n gang laat gaan, ik kan goed voor mezelf zorgen en mezelf redden. Maar nu met een kleine baby erbij voelt dat ineens loodzwaar. Hij was er niet bepaald blij mee dat ik mijn ongenoegen kenbaar maakte over het feit dat hij vandaag het grootste deel van de dag weg is. Maar ik vind het door de week al zo enorm wennen dat ik behalve voor mezelf, ook nog voor een baby en de huishouding moet zorgen. Had me het weekend dus anders voorgesteld, namelijk dat hij me deze dagen even wat taken uit handen zou nemen en het leuk zou vinden om wat tijd te hebben voor z'n dochter.
Wil nu eigenlijk graag weten hoe jullie hiermee omgaan. Zorgt jullie partner mee zonder dat jullie daarom hoeven te vragen? Hebben jullie het idee dat je door het moederschap ontaardt in een bezitterige vrouw/vriendin???
Inmiddels is mijn vriend weer hele dagen aan het werk en is dit weekend ook weer veel de hort op, terwijl ik gezegd heb dat ik dat niet leuk vind. We wonen erg afgelegen, d.w.z. een beperkt sociaal vangnet in de buurt dus mijn wereldje voelt ineens heel klein en benauwend. En nu bekruipt me het gevoel dat ik het even niet meer zo zie zitten allemaal.
Normaliter ben ik iemand die haar partner z'n gang laat gaan, ik kan goed voor mezelf zorgen en mezelf redden. Maar nu met een kleine baby erbij voelt dat ineens loodzwaar. Hij was er niet bepaald blij mee dat ik mijn ongenoegen kenbaar maakte over het feit dat hij vandaag het grootste deel van de dag weg is. Maar ik vind het door de week al zo enorm wennen dat ik behalve voor mezelf, ook nog voor een baby en de huishouding moet zorgen. Had me het weekend dus anders voorgesteld, namelijk dat hij me deze dagen even wat taken uit handen zou nemen en het leuk zou vinden om wat tijd te hebben voor z'n dochter.
Wil nu eigenlijk graag weten hoe jullie hiermee omgaan. Zorgt jullie partner mee zonder dat jullie daarom hoeven te vragen? Hebben jullie het idee dat je door het moederschap ontaardt in een bezitterige vrouw/vriendin???
zondag 14 oktober 2007 om 13:49
Wyfke of dat hij het echt niet snapt weet ik niet, maar ik denk dat het heel belangrijk is dat je het aan zijn verstand peutert dat jullie samen een baby hebben gekregen en wat je verwachtingen van hem zijn. Bijvoorbeeld dat je de baby ook samen verzorgt. Als hij werkt komt het op jou neer, maar in het weekend zou het wel prettig zijn als hij ook gewoon zijn taken als vader op zich neemt zodat jij ook even rust krijgt. En dan zeg ik het nog zachtjes, ik vind het niet meer dan normaal dat hij met jou overlegt over al of niet weggaan, jullie hebben er een gedeelde verantwoordelijkheid bij dus hij kan niet zijn zomaar zijn eigen leven weer oppakken en verwachten dat hij het hele weekend de hort op kan en dat jij de baby dan wel in je eentje verzorgt.
Jij bent echt geen zeur als je van hem verwacht dat hij je ook wat taken uit handen neemt.
Ik kan me al moeilijk voorstellen dat je als kersverse vader uberhaupt meteen weer een heel weekend weg wil. Laat staan dat hij er van uit gaat dat hij volkomen in zijn recht staat door het zo te doen.
Misschien is het voor hem wennen aan de vaderrol en snapt hij het echt niet, aan jou de taak het hem uit te leggen. Ik zou er in ieder geval de volgende keer dat hij zijn plannen "meedeelt" en niet even overlegt het niet accepteren.
Ik kan me voorstellen dat het je goed tegenvalt zo.
zondag 14 oktober 2007 om 14:43
Be-la-che-lijk...
Echt waar. Je wilt samen een kind, je bent een team en je moet allebei wennen aan een nieuw leven en een nieuwe gemeenschappelijke verantwoordelijkheid. Als ik dan lees dat er vaders zijn die weekende achter elkaar weggaan... Heel raar...
Man heeft erg veel voor mij en de kinderen gezorgd. Zowel tijdens de zwangerschap (laatste 4 weken kon ik bijna niet meer lopen) als tijdens de eerste twee maanden. (eerste dagen kon ik mijn benen amper bewegen). Hij ging echt geen weekendjes weg, hoor! Wel is hij muzikant en moest hij een zondagmiddag weg (spelen tijdens een kerkdienst in de gevangenis). Dan belt hij zelf mijn moeder op om te vragen of ze langs wil komen die dag, om mij ook wat zorg uit handen te geven.
Nachtdiensten deed hij meestal, omdat hij daar beter in is en omdat bij mij de combinatie hormonen/ontzwangeren/slaaptekort/hele dag thuis met baby en peuterpuber zwaar funest is. Als dat slaaptekort weg viel trok ik het redelijk allemaal.
Ik vind het dus absoluut niet normaal, jouw verhaal!
Echt waar. Je wilt samen een kind, je bent een team en je moet allebei wennen aan een nieuw leven en een nieuwe gemeenschappelijke verantwoordelijkheid. Als ik dan lees dat er vaders zijn die weekende achter elkaar weggaan... Heel raar...
Man heeft erg veel voor mij en de kinderen gezorgd. Zowel tijdens de zwangerschap (laatste 4 weken kon ik bijna niet meer lopen) als tijdens de eerste twee maanden. (eerste dagen kon ik mijn benen amper bewegen). Hij ging echt geen weekendjes weg, hoor! Wel is hij muzikant en moest hij een zondagmiddag weg (spelen tijdens een kerkdienst in de gevangenis). Dan belt hij zelf mijn moeder op om te vragen of ze langs wil komen die dag, om mij ook wat zorg uit handen te geven.
Nachtdiensten deed hij meestal, omdat hij daar beter in is en omdat bij mij de combinatie hormonen/ontzwangeren/slaaptekort/hele dag thuis met baby en peuterpuber zwaar funest is. Als dat slaaptekort weg viel trok ik het redelijk allemaal.
Ik vind het dus absoluut niet normaal, jouw verhaal!
zondag 14 oktober 2007 om 15:15
Wat is je vriend doen vandaag? Had je niet gewoon mee kunnen gaan bijvoorbeeld?
Ik denk misschien een beetje anders dan de meesten hier, maar ik liet, juist omdat ik bv gaf en mijn vriend 's nachts niet nodig had, mijn vriend slapen, want hij moest weer werken de volgende dag en had liever niet dat hij door slaapgebrek tegen een boom zou rijden. En ja, ik was ook moe, maar kon overdag slapen, hij niet.
Ik denk misschien een beetje anders dan de meesten hier, maar ik liet, juist omdat ik bv gaf en mijn vriend 's nachts niet nodig had, mijn vriend slapen, want hij moest weer werken de volgende dag en had liever niet dat hij door slaapgebrek tegen een boom zou rijden. En ja, ik was ook moe, maar kon overdag slapen, hij niet.
zondag 14 oktober 2007 om 15:19
En ik vind persoonlijk dat als je je man een dagje/half dagje je taken moet laten overnemen voor hem om te zien hoe zwaar het is, dat die kerels dan lamlullen zijn dat ze zelf niet kunnen bedenken/inzien dat een kleine baby best een hoop drukte met zich meebrengt én dat sommige vrouwen ook best kunnen overdrijven.
zondag 14 oktober 2007 om 15:37
zondag 14 oktober 2007 om 16:12
Bedankt voor al jullie lieve reacties.
In de eerste week heb ik hier al veel zitten huilen, kraamtranen waarschijnlijk, en heb ik over mijn zorgen verteld: hoe moet ik m'n dagen straks organiseren met zorgen voor mezelf en de baby? hoe moet ik me alleen redden? Hij troostte me toen met de woorden dat hij me erbij zou helpen en dat ik er dus helemaal niet alleen voor stond. De praktijk is alleen anders. Ik heb hem vanochtend verweten dat hij alleen maar goed voor zichzelf zorgt, een beetje zorgzaamheid voor mij zit er bijna niet in. Dat was voor de zwangerschap ook al zo dus wat dat betreft is dat geen verrassing. Maar het prettige van de kraamtijd vond ik juist dat de kraamhulp mij zo vertroetelde en verzorgde, daardoor had ik veel meer het idee dat ik het aankon allemaal. En nu moet ik weer m'n eigen ontbijtje en lunch klaarmaken, zelf een ritme zien te vinden met de bv, overdag niet aan m'n slaapje toe komen omdat de baby huilt en er niemand is om haar te troosten.....ik voel me zo verdrietig en moe momenteel. En die lieve dochter van mij ontziet me door vanmiddag vier uur achter elkaar door te slapen en tijdens het badderen geen kik te geven, terwijl ze anders altijd heel hard huilt als ik haar uit het warme badwater til.
Het gekke is dat mijn vriend het verwijt dat hij alleen voor zichzelf zou zorgen niet begrijpt. Terwijl hij 's avonds op de bank ploft, leest, internet....en als ik een wasje opvouw niet aanbiedt om het voor me te doen. Ik weet dat een man zulke dingen vaak niet 'ziet', maar neem daarbij dat ik een persoon ben die een ander moeilijk om hulp of een gunst vraagt, dus dan weet je het wel.
Met hem meegaan vandaag was een optie geweest, ware het niet dat hij een hobby uitoefent waar ik niets maar dan ook niets aan vind.
In de eerste week heb ik hier al veel zitten huilen, kraamtranen waarschijnlijk, en heb ik over mijn zorgen verteld: hoe moet ik m'n dagen straks organiseren met zorgen voor mezelf en de baby? hoe moet ik me alleen redden? Hij troostte me toen met de woorden dat hij me erbij zou helpen en dat ik er dus helemaal niet alleen voor stond. De praktijk is alleen anders. Ik heb hem vanochtend verweten dat hij alleen maar goed voor zichzelf zorgt, een beetje zorgzaamheid voor mij zit er bijna niet in. Dat was voor de zwangerschap ook al zo dus wat dat betreft is dat geen verrassing. Maar het prettige van de kraamtijd vond ik juist dat de kraamhulp mij zo vertroetelde en verzorgde, daardoor had ik veel meer het idee dat ik het aankon allemaal. En nu moet ik weer m'n eigen ontbijtje en lunch klaarmaken, zelf een ritme zien te vinden met de bv, overdag niet aan m'n slaapje toe komen omdat de baby huilt en er niemand is om haar te troosten.....ik voel me zo verdrietig en moe momenteel. En die lieve dochter van mij ontziet me door vanmiddag vier uur achter elkaar door te slapen en tijdens het badderen geen kik te geven, terwijl ze anders altijd heel hard huilt als ik haar uit het warme badwater til.
Het gekke is dat mijn vriend het verwijt dat hij alleen voor zichzelf zou zorgen niet begrijpt. Terwijl hij 's avonds op de bank ploft, leest, internet....en als ik een wasje opvouw niet aanbiedt om het voor me te doen. Ik weet dat een man zulke dingen vaak niet 'ziet', maar neem daarbij dat ik een persoon ben die een ander moeilijk om hulp of een gunst vraagt, dus dan weet je het wel.
Met hem meegaan vandaag was een optie geweest, ware het niet dat hij een hobby uitoefent waar ik niets maar dan ook niets aan vind.
zondag 14 oktober 2007 om 16:28
Wyfke, vraag hem dan gewoon om savonds dat wasje voor je op te vouwen. Of om ook een boterhammetje voor je te smeren als ie toch brood voor zichzelf smeert. Bijvoorbeeld. Ik wil ook graag dat mijn man dat soort dingen uit zichzelf doet, maar dat doet ie niet, veel mannen zien dat soort dingen niet.
Voor ons kind zorgt ie wel uit zichzelf gelukkig. En ik blijf het raar vinden dat hij denkt dat zijn leven ongewijzigd verder gaat. Een kind is zeker de eerste tijd heel druk, veel wennen, veel samen overleggen, veel onzekerheid, wat nu het meeste op jou neerkomt. Niet eerlijk zoals hij ermee omgaat en dat moet je hem proberen duidelijk te maken.
Voor ons kind zorgt ie wel uit zichzelf gelukkig. En ik blijf het raar vinden dat hij denkt dat zijn leven ongewijzigd verder gaat. Een kind is zeker de eerste tijd heel druk, veel wennen, veel samen overleggen, veel onzekerheid, wat nu het meeste op jou neerkomt. Niet eerlijk zoals hij ermee omgaat en dat moet je hem proberen duidelijk te maken.
zondag 14 oktober 2007 om 16:29
Ik vind het een beetje onzinnig om te praten over 'de man'. 'De man' ziet dat soort dingen niet. 'De man' zus, 'De man' zo. Onzin! Sommige persónen zien bepaalde dingen niet. Dat zijn over het algemeen lamlendige mensen. Egoistisch. Wel de lusten, niet de lasten. Valt nog te betwisten wat nou werkelijk de lasten zijn. Is nachtvoeding een last? Is een weekend met vrouw en kind doorbrengen een last?
Ben ik even blij dat 'de man' niet bestaat.
Heb ik geen 'echte' man thuis zitten dan? Echt wel. Gelukkig wel. Eentje die...
Pffffff, helemaal níks 'eentje die...' , gewoon een mens die zijn verantwoordelijkheden neemt.
Ben ik even blij dat 'de man' niet bestaat.
Heb ik geen 'echte' man thuis zitten dan? Echt wel. Gelukkig wel. Eentje die...
Pffffff, helemaal níks 'eentje die...' , gewoon een mens die zijn verantwoordelijkheden neemt.
zondag 14 oktober 2007 om 16:33
Nou, dan zien sommige personen dat soort dingen niet, hoe jij het wilt Fleurtje. Prima. Blijf erbij dat ze het hem moet vragen als ie het niet uit zich zelf ziet.
Fijn dat jij er "eentje" hebt die het wel uitzich zelf ziet. Wat moet ze daar nou mee? met die opmerking?
Hem meteen als lamlendige egoist buiten de deur zetten? Of misschien een poging doen het hem uit te leggen?
Fijn dat jij er "eentje" hebt die het wel uitzich zelf ziet. Wat moet ze daar nou mee? met die opmerking?
Hem meteen als lamlendige egoist buiten de deur zetten? Of misschien een poging doen het hem uit te leggen?
zondag 14 oktober 2007 om 16:37
Of ze hem de deur moet uitzetten? Zou ik niet doen, dan moet ze het helemaal in dr eentje doen.
Mijn posting was niet zozeer naar Wyfke toe, maar naar iedereen die het steeds over 'de man' heeft en ik ervan overtuigd ben dat het niks met man/vrouw te maken heeft.
En ja, als zo'n persoon dat niet uit zichzelf ziet, dan moet ze dat diegene zeker vragen. Lijkt mij persoonlijk geen prettige manier om een relatie te hebben, maar dat terzijde; iedereen heeft wel wat. En als je wéét dat je sommige mensen eerst op van alles moet wijzen, dan kun je kort of lang piepen, kans is klein dat er iets verandert. Dus op zijn taken blijven wijzen en focussen op de dingen die wel leuk zijn.
Mijn posting was niet zozeer naar Wyfke toe, maar naar iedereen die het steeds over 'de man' heeft en ik ervan overtuigd ben dat het niks met man/vrouw te maken heeft.
En ja, als zo'n persoon dat niet uit zichzelf ziet, dan moet ze dat diegene zeker vragen. Lijkt mij persoonlijk geen prettige manier om een relatie te hebben, maar dat terzijde; iedereen heeft wel wat. En als je wéét dat je sommige mensen eerst op van alles moet wijzen, dan kun je kort of lang piepen, kans is klein dat er iets verandert. Dus op zijn taken blijven wijzen en focussen op de dingen die wel leuk zijn.
zondag 14 oktober 2007 om 16:44
Ik denk dat je 2 weken na de bevalling samen alle zeilen bij moet zetten om aan je nieuwe leven en je nieuwe rol als vader/moeder te wennen en dat het een beetje vroeg voor haar is om zich op de leuke dingen in de relatie te focussen.
Maar goed, opmerking over de deur uitzetten was niet serieus bedoeld uiteraard, ik vroeg me alleen af of je ook iets nuttigs voor TO te melden had behalve dat de man niet bestaat.
Maar goed, opmerking over de deur uitzetten was niet serieus bedoeld uiteraard, ik vroeg me alleen af of je ook iets nuttigs voor TO te melden had behalve dat de man niet bestaat.
zondag 14 oktober 2007 om 16:46
Ik vraag hem heus wel eens wat te doen, alleen in 9 van de 10 gevallen zegt hij "ik zit net" of "kun je dat (straks) zelf niet even doen" of "hoe belangrijk is het dat dat nu gebeurt". Ik begrijp dat het voor hem ook een hele verandering is, maar ik wou gewoon dat hij inzag dat dat voor mij helemaal zo is omdat ik de hele week thuis ben en niet nu al de afleiding van het werk heb en dankzij de bv niet langer dan een paar uurtjes van huis kan zijn.
En by the way: ik heb het ook niet over DE man, maar over die van mij alleen. Ik heb dit topic geopend omdat ik benieuwd was naar de ervaringen van andere mama's, om erachter te komen of mijn gevoelens gedeeld worden door anderen of dat het hier aan mij ligt. Gewoon van gedachten wisselen met anderen die in dezelfde of juist een geheel andere situatie zitten of hebben gezeten. Het lucht in ieder geval op om alles hier van me af te schrijven en te lezen dat ik niet alleen ben.
En by the way: ik heb het ook niet over DE man, maar over die van mij alleen. Ik heb dit topic geopend omdat ik benieuwd was naar de ervaringen van andere mama's, om erachter te komen of mijn gevoelens gedeeld worden door anderen of dat het hier aan mij ligt. Gewoon van gedachten wisselen met anderen die in dezelfde of juist een geheel andere situatie zitten of hebben gezeten. Het lucht in ieder geval op om alles hier van me af te schrijven en te lezen dat ik niet alleen ben.
zondag 14 oktober 2007 om 17:00
Wyfke, ik zou hem zoveel mogelijk concrete hulpvragen stellen. En als hij vraagt of het echt nu moet, gewoon rustig antwoorden dat je dat wel prettig zou vinden. En anders de afspraak maken dat hij klus X en Y en Z doet, en dat ze dan en dan in ieder geval gedaan zijn. Dan kan hij zelf kijken wanneer hij het doet. Wees dus concreter dan je zelf zou willen. Personen kunnen nu eenmaal niet "ruiken" wat je graag wilt. En ook niet terugkrabbelen als hij gaat zuchten. Dan zucht hij maar lekker, toch?!
zondag 14 oktober 2007 om 17:00
Maar gaat het jou er nou om dat jij het heel druk vind en moet wennen en dat ie niet genoeg voor jou en het huishouden zorgt? Of is ie ook zo met jullie kindje??
Begrijp me goed, ik vind zowel het voor het kindje zorgen als voor elkaar als voor het huishouden belangrijk dat het een gedeelde verantwoordelijk is, maar misschien dat hij daar anders tegenaan kijkt, wat er op dit moment wel en niet belangrijk is, en het is zaak het daar samen over eens te worden door erover te praten.
Ik vind het niet normaal zoals je man reageert in ieder geval dus ik vind niet dat je zeurt. Ik zou geen "mededelingen" accepteren over een weekend de hort op 2 weken na de bevalling, tenzij hij er normaal over overlegt. En als hij vraagt of je dat wasje straks zelf niet kunt opvouwen dan zou ik hem uitleggen hoe vermoeiend het is de hele dag voor een kind te zorgen en hoe wennen het voor jou is en hoe fijn het zou zijn als hij je dan ook wat taken uit handen neemt. En dan kan je zelf wel bepalen of dat wasje daadwerkelijk iets is dat moet gebeuren (met een baby is er nou eenmaal veel was) of dat het je meer om het principe gaat dat ie ook eens een poot uitsteekt.
Begrijp me goed, ik vind zowel het voor het kindje zorgen als voor elkaar als voor het huishouden belangrijk dat het een gedeelde verantwoordelijk is, maar misschien dat hij daar anders tegenaan kijkt, wat er op dit moment wel en niet belangrijk is, en het is zaak het daar samen over eens te worden door erover te praten.
Ik vind het niet normaal zoals je man reageert in ieder geval dus ik vind niet dat je zeurt. Ik zou geen "mededelingen" accepteren over een weekend de hort op 2 weken na de bevalling, tenzij hij er normaal over overlegt. En als hij vraagt of je dat wasje straks zelf niet kunt opvouwen dan zou ik hem uitleggen hoe vermoeiend het is de hele dag voor een kind te zorgen en hoe wennen het voor jou is en hoe fijn het zou zijn als hij je dan ook wat taken uit handen neemt. En dan kan je zelf wel bepalen of dat wasje daadwerkelijk iets is dat moet gebeuren (met een baby is er nou eenmaal veel was) of dat het je meer om het principe gaat dat ie ook eens een poot uitsteekt.
zondag 14 oktober 2007 om 17:06
Ja, ik snap wel wat Fleur probeert te zeggen. Veel vrouwen reageren hier met "zo zijn mannen nou eenmaal, ze zien niks, je moet ze alles vragen". Dan denk ik ook: jammer dat jij zo'n man hebt getroffen, maar dat is niet iets wat bij het man-zijn hoort zoals... z'n geslachtsdeel. 
Wyfke, je zal toch echt moeten leren je man dingen te vragen. Hem een dagje alleen laten met een lijstje van wat jij zoal zou doen vind ik persoonlijk nogal kinderachtig, ik zou er zelf in ieder geval ook de kriebels van krijgen. Het gaat er echt om dat je het vraagt en comm-u-ni-ceert. Niet de was opvouwen en dan maar hopen dat hij aanbiedt je te helpen, dat slaat natuurlijk nergens op. Je weet inmiddels ook wel beter.
Wyfke, je zal toch echt moeten leren je man dingen te vragen. Hem een dagje alleen laten met een lijstje van wat jij zoal zou doen vind ik persoonlijk nogal kinderachtig, ik zou er zelf in ieder geval ook de kriebels van krijgen. Het gaat er echt om dat je het vraagt en comm-u-ni-ceert. Niet de was opvouwen en dan maar hopen dat hij aanbiedt je te helpen, dat slaat natuurlijk nergens op. Je weet inmiddels ook wel beter.
zondag 14 oktober 2007 om 17:08
zondag 14 oktober 2007 om 17:25
Ik zorg door omstandigheden fulltime voor onze dochter en man werkt fulltime hoewel het de bedoeling was dat het wat gelijkmatiger verdeeld zou worden, maar mijn ervaring is dat hij soms niet echt een idee heeft hoe vermoeiend het kan zijn, een dag kind verzorgen/huishouden etc. Vandaar dat ik zei: leg het hem uit.
Of plan eens wat voor jezelf zodat hij er een dagje alleen voorstaat, dan merkt ie het vanzelf. Maar aangezien TO nog niet kolft zit een dagje alleen weg er voorlopig nog niet in denk ik.
Of plan eens wat voor jezelf zodat hij er een dagje alleen voorstaat, dan merkt ie het vanzelf. Maar aangezien TO nog niet kolft zit een dagje alleen weg er voorlopig nog niet in denk ik.
zondag 14 oktober 2007 om 18:21
ik lees mijn stukje van vanmiddag nog een keertje, en kleine aanvulling, ik vond het ook zo bijzonder om in het weekend ineens als gezin samen te zijn, snap echt werkelijk niet dat jouw man dat niet heeft. En de nachtvoedingen deed ik inderdaad ook, vriend werd wel wakker en wilde het ook met alle liefde doen, maar ja, dat gaat wat lastig met bv. En inderdaad ik kon overdag nog wat slapen, hij moest nou eenmaal werken. En met kolven begon ik na 1 1/2 week, niet na een halve week. Kleine aanvulling. Maar net als fleur, ik vind het zo'n gelul dit, mannen zien het niet of weten niet wat verzorging inhoudt, alsof ik zoveel ervaring met babies had toen de onze kwam. En natuurlijk zet je zo'n man niet de deur uit, maar een grondig gesprek dat dingen echt heel radicaal anders moeten, lijkt me erg op zijn plaats...
zondag 14 oktober 2007 om 18:26
Ik vind dit soort onderwerpen altijd een beetje lastig. Als ik het zo lees, is het er bij ons niet anders aan toe gegaan, maar ik heb me er geen moment aan geirriteerd.
Ik zat immers in mijn zwangerschapsverlof en ik hoefde nergens naar toe. Mijn vent echter moest gewoon iedere dag z'n bed uit om centen te gaan verdienen. Ik deed dus de nachtvoeding(en), zonder ik hem vroeg om haar te gaan halen, dat deed ik zelf wel. Is toch zonde om allebei wakker te zijn? Zeker als de ander er de volgende dag wel bij moet zijn met z'n hoofd. Ik had de tijd om bij te slapen overdag.
En dat wasje opvouwen? Nee, heb ik nooit aan Vent gevraagd. Nogmaals, ik was thuis en hij moest gewoon naar z'n werk. Ik vond het onzin om hem dat te vragen. En als ik er zelf geen tijd of zin in had, dan deed ik het gewoon niet. En dat is toch ook prima? Waarom moet alles doordraaien als normaal terwijl je hele wereld veranderd en het even moeite kost om je nieuwe ritme te vinden? Een onderbroek die niet opgevouwen is, maar wel schoon uit de was komt, draagt ook prima hoor.
Overigens geldt dat nu nog. Ik werk maar 20 uur en Vent 40 uur. Waarom zou ik hem dan vragen een gedeelte van de huishouding op zich te nemen? Ik heb er tijd zat voor, want ik werk minder.
Is het niet gewoon de onzekerheid? Het zoeken naar een ritme? Als dat eenmaal wat beter gaat, dan gaat de rest ook vanzelf.
En het was voor de zwangerschap en tijdens de zwangerschap ook al zo?
Misschien ben jij er toen vanuit gegaan dat alles zou veranderen bij de komst van het kindje, maar heeft hij dat helemaal niet zo voor ogen gehad.
Volgens mij staan vrouwen daar toch anders in dan mannen. Of dat nou goed is of slecht. Maar zonder iets tegen hem te zeggen daarover, komt het niet goed. Dus je zal het hem duidelijk moeten maken wat je van hem verwacht.
Ik zat immers in mijn zwangerschapsverlof en ik hoefde nergens naar toe. Mijn vent echter moest gewoon iedere dag z'n bed uit om centen te gaan verdienen. Ik deed dus de nachtvoeding(en), zonder ik hem vroeg om haar te gaan halen, dat deed ik zelf wel. Is toch zonde om allebei wakker te zijn? Zeker als de ander er de volgende dag wel bij moet zijn met z'n hoofd. Ik had de tijd om bij te slapen overdag.
En dat wasje opvouwen? Nee, heb ik nooit aan Vent gevraagd. Nogmaals, ik was thuis en hij moest gewoon naar z'n werk. Ik vond het onzin om hem dat te vragen. En als ik er zelf geen tijd of zin in had, dan deed ik het gewoon niet. En dat is toch ook prima? Waarom moet alles doordraaien als normaal terwijl je hele wereld veranderd en het even moeite kost om je nieuwe ritme te vinden? Een onderbroek die niet opgevouwen is, maar wel schoon uit de was komt, draagt ook prima hoor.
Overigens geldt dat nu nog. Ik werk maar 20 uur en Vent 40 uur. Waarom zou ik hem dan vragen een gedeelte van de huishouding op zich te nemen? Ik heb er tijd zat voor, want ik werk minder.
Is het niet gewoon de onzekerheid? Het zoeken naar een ritme? Als dat eenmaal wat beter gaat, dan gaat de rest ook vanzelf.
En het was voor de zwangerschap en tijdens de zwangerschap ook al zo?
Misschien ben jij er toen vanuit gegaan dat alles zou veranderen bij de komst van het kindje, maar heeft hij dat helemaal niet zo voor ogen gehad.
Volgens mij staan vrouwen daar toch anders in dan mannen. Of dat nou goed is of slecht. Maar zonder iets tegen hem te zeggen daarover, komt het niet goed. Dus je zal het hem duidelijk moeten maken wat je van hem verwacht.
zondag 14 oktober 2007 om 18:42
dat wasje opvouwen zou het mij ook helemaal niet omgaan, dat vond ik ook prima om te doen in mijn verlof, deed eigenlijk alles qua huishouden, en ook de nachtvoedingen enzo, nooit aan gestoord, maar na 2 weken een heel weekend weg, dat vind ik raar. Snap niet dat iemand daar behoefte aan heeft en ik snap dan nog niet dat je dat niet overlegt met je partner. Maar vooral dat een nieuwe vader dat zelf wil, begrijp ik niks van. En boos worden snachts omdat je wakker gemaakt wordt, tja, dat gaat echt mijn pet te boven.
zondag 14 oktober 2007 om 20:17
euh ja, twee uurtjes voetballen is niet hetzelfde als het hele weekend de hort op nee..
maar goed ik ga uit van wat TO zegt en misschien doen anderen zo'n verse baby er "gewoon even bij" maar ik vond het in het begin ook zwaar en wennen, dus ik had het zeker niet op prijs gesteld als man er maar van uit ging dat zijn leven gewoon verder ging, hij de hort op kon zonder overleg, en ik de babyverzorging en het huishouden compleet voor mijn rekening zou nemen, omdat ik de volgende dag nou eenmaal niet vroeg op hoef om te werken (hoezo niet vroeg op? baby's slapen niet uit toch?)
Ikzie het net als Arwen, ik begrijp niet dat een kersverse vader dat uberhaupt wil, voor hem is het toch ook allemaal spannend en nieuw en als je de hele week werkt is het toch juist hartstikke leuk in het weekend eindelijk tijd voor die baby te hebben?
En fleurtje, ik heb je bericht over focussen op de dingen die wel leuk zijn ongetwijfeld verkeerd geinterpreteerd, ik dacht dat je bedoelde "de dingen aan hem of aan de relatie" die wel leuk zijn, maw, niet zo zeuren over wat ie allemaal niet doet, maar kijk naar wat ie wel doet.. oid. ..
maar goed ik ga uit van wat TO zegt en misschien doen anderen zo'n verse baby er "gewoon even bij" maar ik vond het in het begin ook zwaar en wennen, dus ik had het zeker niet op prijs gesteld als man er maar van uit ging dat zijn leven gewoon verder ging, hij de hort op kon zonder overleg, en ik de babyverzorging en het huishouden compleet voor mijn rekening zou nemen, omdat ik de volgende dag nou eenmaal niet vroeg op hoef om te werken (hoezo niet vroeg op? baby's slapen niet uit toch?)
Ikzie het net als Arwen, ik begrijp niet dat een kersverse vader dat uberhaupt wil, voor hem is het toch ook allemaal spannend en nieuw en als je de hele week werkt is het toch juist hartstikke leuk in het weekend eindelijk tijd voor die baby te hebben?
En fleurtje, ik heb je bericht over focussen op de dingen die wel leuk zijn ongetwijfeld verkeerd geinterpreteerd, ik dacht dat je bedoelde "de dingen aan hem of aan de relatie" die wel leuk zijn, maw, niet zo zeuren over wat ie allemaal niet doet, maar kijk naar wat ie wel doet.. oid. ..
