Kinderen
alle pijlers
Wat missen we wanneer we moeder worder?
woensdag 13 februari 2008 om 08:47
Naar aanleiding van het krantenbericht in de Telegraaf wat de man mist waneer hij net vader is geworden, wat mist de moeder?
Vaders missen kroeg, slaap en seks
AMSTERDAM - Mannen die net vader zijn geworden, missen de kroeg, slaap en seks. Bijna de helft van de nieuwbakken vaders zegt na de bevalling het uitgaan te ontberen. Ongeveer 38 procent spreekt minder met vrienden af. Een derde komt slaap te kort en 29 procent heeft een minder actief seksleven.
Vaders missen kroeg, slaap en seks
AMSTERDAM - Mannen die net vader zijn geworden, missen de kroeg, slaap en seks. Bijna de helft van de nieuwbakken vaders zegt na de bevalling het uitgaan te ontberen. Ongeveer 38 procent spreekt minder met vrienden af. Een derde komt slaap te kort en 29 procent heeft een minder actief seksleven.
woensdag 13 februari 2008 om 10:21
Mijn hemel: een vader die bang is om zijn eigen kind pijn te doen??? Da's een lekker excuus? Ik begrijp hier helemaal niets van: zo ontzeg je jezelf wel van alles, als je alles maar alleen gaat lopen doen. Ik zeg er wel weer bij dat ik zelf geen kids heb, maar dat je een heel jaar niet naar de kapper kan??? Dat vind ik echt ongeloveloos!
Wat mij wel weer opvalt dat jullie moeders ook niet echt klagen hierover, dus zo heel erg is het dan ook niet voor je. Iets van wel missen, maar het niet erg vinden om het te missen of zo??
woensdag 13 februari 2008 om 10:28
Slaap is het enige wat ik mis, maar dat is alleen de eerste weken. Verder mis ik weinig, op het niet meer spontaan kunnen afspreken na.
Mamalelie, ik vind het wel een enorme lijst die je daar neerschrijft. En dan ook beginnen met 'met een baby mis JE:' Ik mis al die dingen niet, de meeste doe ik gewoon nog steeds. Dus misschien moet je voor jezelf spreken.
Mamalelie, ik vind het wel een enorme lijst die je daar neerschrijft. En dan ook beginnen met 'met een baby mis JE:' Ik mis al die dingen niet, de meeste doe ik gewoon nog steeds. Dus misschien moet je voor jezelf spreken.
woensdag 13 februari 2008 om 10:29
Nee Petrokia. Nogmaals, het gaat om PASGEBOREN ukkies. De eerste weken. Maandje of 2-3. Daarna gaat het alleen maar beter.
Overigens, doordat ik in het ziekenhuis moest blijven was papalelie wel degene die als eerste ukkie een schone luier omdeed, en haar in badje deed. En in zijn handen was ukkie dus niet meer te zien
Maar de vaders van diezelfde pasgeboren ukkies missen de kroeg.. Nou, dat vind ik pas slap. Ze hebben wel meegeholpen met ukkie maken, en zouden dan na de geboorte het liefst weer de kroeg induiken????????????
Overigens, doordat ik in het ziekenhuis moest blijven was papalelie wel degene die als eerste ukkie een schone luier omdeed, en haar in badje deed. En in zijn handen was ukkie dus niet meer te zien
Maar de vaders van diezelfde pasgeboren ukkies missen de kroeg.. Nou, dat vind ik pas slap. Ze hebben wel meegeholpen met ukkie maken, en zouden dan na de geboorte het liefst weer de kroeg induiken????????????
woensdag 13 februari 2008 om 10:39
woensdag 13 februari 2008 om 10:43
Ik zal dan wel gek zijn, maar 2e kindje was net 3 dagen thuis uit het ziekenhuis na 9 weken en ik ben gaan winkelen. Veel plezier paps! Tot over een paar uur.
En ik gaf borstvoeding en er loopt hier nog een kind van nog geen 2 rond. Ik ben niet de enige ouder die voor mijn kinderen kan zorgen.
Maak me geen moment druk als mijn man bij de kinderen is.
En ik gaf borstvoeding en er loopt hier nog een kind van nog geen 2 rond. Ik ben niet de enige ouder die voor mijn kinderen kan zorgen.
Maak me geen moment druk als mijn man bij de kinderen is.
woensdag 13 februari 2008 om 11:27
Peuken btw, toen in zwanger was, en in het ziekenhuis met een ks beviel, man ik snakte naar een peuk.
Toen we na 2 dagen naar huis mochten heb ik in de rolstoel bij de uitgang een peuk opgestoken
. zag er vast heeeel charmant uit, pas bevallen, kind in maxicosi ( die vriend vast hield btw, ik rookte nog net niet boven hem ) moeder een peuk in der mond.
Toen we na 2 dagen naar huis mochten heb ik in de rolstoel bij de uitgang een peuk opgestoken
. zag er vast heeeel charmant uit, pas bevallen, kind in maxicosi ( die vriend vast hield btw, ik rookte nog net niet boven hem ) moeder een peuk in der mond.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
woensdag 13 februari 2008 om 11:39
Ik miste vooral mezelf erg de eerste paar maanden na de geboorte van mijn dochter. Maar dat had niet specifiek te maken met dochter, maar meer met de hormonen die door mijn lijf gierden. Mén, wat miste ik mezelf af en toe. Achteraf denk ik ook dat ik wel een depressie gehad heb of in ieder geval psychisch zeer slecht in mijn vel zat. Maakte me overal druk om, kon dus niet even lekker de rust nemen als dochter sliep (nou kolfde ik ook fulltime en dochter deed ca. 45 minuten over fles, dus er bleef ook weinig tijd over).
En wat ik nu nog wel eens mis is de mogelijkheid om eens een avondje iets voor mezelf buitenshuis te doen. Mijn man werkt altijd 's avonds en in het weekend en tot op heden is het nog niet gelukt om een oppas aan huis te vinden (ben al maaaaanden retedruk bezig ermee en er gloort licht aan de horizon). Ben dus veel avonden thuis en dat is compleet anders dan voor de bevalling. Dat mis ik dus ook wel eens. Maar daar wordt aan gewerkt. En ach, als dat alles is.
En die angsteloosheid , die mis ik ook.
En wat ik nu nog wel eens mis is de mogelijkheid om eens een avondje iets voor mezelf buitenshuis te doen. Mijn man werkt altijd 's avonds en in het weekend en tot op heden is het nog niet gelukt om een oppas aan huis te vinden (ben al maaaaanden retedruk bezig ermee en er gloort licht aan de horizon). Ben dus veel avonden thuis en dat is compleet anders dan voor de bevalling. Dat mis ik dus ook wel eens. Maar daar wordt aan gewerkt. En ach, als dat alles is.
En die angsteloosheid
, die mis ik ook.
woensdag 13 februari 2008 om 11:54
Je zou denken in een hutje op de hei he. Maar ik woon toch echt in de stad. Ken alleen niemand hier,want kom oorspronkelijk ergens anders vandaan. Hebben nu een oppascentrale ingeschakeld, zodat ik zou kunnen sporten op donderdagavond. Wat denk je: vinden de oppassers 2 uur iedere donderdagavond te weinig... Maar we kijken rustig verder. En ik moet erbij zeggen dat ik ook wel een muts ben qua oppas. Wil niet zomaar iemand. Het is toch het liefste dat ik "heb". Daarom wil ik bijv. liever niet een briefje bij de supermarkt ophangen, omdat je dan helemaal niks weet van die persoon. Probeer het nu dus via via of via de oppascentrale. Weet ik ook niet wie ik krijg, maar in ieder geval moeten ze een certificaat van goed gedrag kunnen overleggen en ga ik ervanuit dat ze goed gescreend worden. Daar moet ik dan maar op vertrouwen.
(goh, dat klinkt sinister).
woensdag 13 februari 2008 om 12:48
Ik mocht er eigenlijk ook niet komen, maar liefde van mijn leven woonde in Rotterdam. En daar heb ik m al weggekregen , dus de positieve lijn zit erin 
. Heb trouwens een Rotterdammer aan de haak geslagen die graag in Amsterdam zou willen wonen (maar dat mag hij hier niet hardop zeggen 
)
Heule oude ziel. Moet ook wel, alleen een hele oude ziel zou het aandurven om mij uit te kiezen als moeder. Dan moet je toch wel al het e.e.a. aan levenservaring mee hebben gekregen, wil je dat tot een goed einde brengen . Oh ja, en wat mijn oude ziel betreft: mijn kop gaat er steeds beter bij passen, zullen we maar zeggen.
, dus de positieve lijn zit erin . Heb trouwens een Rotterdammer aan de haak geslagen die graag in Amsterdam zou willen wonen (maar dat mag hij hier niet hardop zeggen )Heule oude ziel. Moet ook wel, alleen een hele oude ziel zou het aandurven om mij uit te kiezen als moeder. Dan moet je toch wel al het e.e.a. aan levenservaring mee hebben gekregen, wil je dat tot een goed einde brengen
. Oh ja, en wat mijn oude ziel betreft: mijn kop gaat er steeds beter bij passen, zullen we maar zeggen.
woensdag 13 februari 2008 om 13:29
Het enige wat ik echt mis, is de onbezorgdheid. En een stukje geheugen, maar dochter is pas 6,5 week, dus ik denk dat dat nog terug komt (en zo erg is het nou ook weer niet, in de kraamweek wist ik niet wat me overkwam, mijn geheugen was compleet weg!)
Slaap mis ik niet, doe het ook niet veel, maar is blijkbaar genoeg. Ik heb alleen in de kraamweek 2x overdag geslapen, verder niet. Er zitten soms wel goede nachten tussen, maar worden sowieso minstens 2x onderbroken en soms slaap ik 's nachts helemaal niet.
Werk mis ik ook niet, heb nog helemaal geen zin om over 6 weken te gaan werken, maar ik denk dat ik tegen die tijd wel weer zin heb.
Mijn lijf mis ik ook niet, ben juist blij dat het redelijk goed is teruggeveerd. Mis wel mijn dikke buik soms.
Sex mis ik ook niet, de eerste weken weinig aan gedaan en nu weer als vanouds. Met als verschil dat het niet perse is voor het maken van een kind, want na anderhalf jaar proberen voor een kindje werd dat wel zo. Nu genieten we alleen en zien we wel.
Shoppen gaat nog steeds, dochter gaat gewoon mee. Als ze honger heeft, mag ze drinken en shop ik weer verder. Even snel een boodschapje halen kost wat meer moeite, maar ik ervaar dat niet als vervelend.
Hier heeft mijn vriend ook de eerste luier omgedaan en het eerste badje, en ik was gewoon thuis. Ik heb mijn dochter al op de wereld mogen zetten, wel zo leuk als mijn vriend ook eens iets kon doen (behalve mij aanmoedigen en overeind houden).
Het enige wat ik dus echt mis, is de onbezorgdheid. Nooit geweten dat dat zo overweldigend zou zijn. Je kan best even alleen de stad in ofzo, dus het daadwerkelijke zorgen heb je dan even niet, maar in je hoofd wel. Maar je krijgt er ook heel veel voor terug, het houden van is net zo overweldigend.
Ik weet wel wat mijn vriend echt mist, en dat is slaap. Hij slaapt veel meer dan ik, maar is toch altijd moe. Verder doet mijn vriend wat hij altijd deed, dus hij mist verder niets. Ja, overdag als hij aan het werk is, mist hij z'n dochter .
Slaap mis ik niet, doe het ook niet veel, maar is blijkbaar genoeg. Ik heb alleen in de kraamweek 2x overdag geslapen, verder niet. Er zitten soms wel goede nachten tussen, maar worden sowieso minstens 2x onderbroken en soms slaap ik 's nachts helemaal niet.
Werk mis ik ook niet, heb nog helemaal geen zin om over 6 weken te gaan werken, maar ik denk dat ik tegen die tijd wel weer zin heb.
Mijn lijf mis ik ook niet, ben juist blij dat het redelijk goed is teruggeveerd
. Mis wel mijn dikke buik soms.Sex mis ik ook niet, de eerste weken weinig aan gedaan en nu weer als vanouds. Met als verschil dat het niet perse is voor het maken van een kind, want na anderhalf jaar proberen voor een kindje werd dat wel zo. Nu genieten we alleen en zien we wel.
Shoppen gaat nog steeds, dochter gaat gewoon mee. Als ze honger heeft, mag ze drinken en shop ik weer verder. Even snel een boodschapje halen kost wat meer moeite, maar ik ervaar dat niet als vervelend.
Hier heeft mijn vriend ook de eerste luier omgedaan en het eerste badje, en ik was gewoon thuis. Ik heb mijn dochter al op de wereld mogen zetten, wel zo leuk als mijn vriend ook eens iets kon doen (behalve mij aanmoedigen en overeind houden
).Het enige wat ik dus echt mis, is de onbezorgdheid. Nooit geweten dat dat zo overweldigend zou zijn. Je kan best even alleen de stad in ofzo, dus het daadwerkelijke zorgen heb je dan even niet, maar in je hoofd wel. Maar je krijgt er ook heel veel voor terug, het houden van is net zo overweldigend.
Ik weet wel wat mijn vriend echt mist, en dat is slaap
. Hij slaapt veel meer dan ik, maar is toch altijd moe. Verder doet mijn vriend wat hij altijd deed, dus hij mist verder niets. Ja, overdag als hij aan het werk is, mist hij z'n dochter .
