Kinderen
alle pijlers
Wat wel/niet delen met andere tienerouders over hun kind?
vrijdag 5 januari 2024 om 06:25
Mijn dochter heeft een vriendin X (16) die ze al sinds de kleuterklas kent.
Dat contact is met periodes heel intensief en soms wat minder.
*privacy*
Nu heeft dat meisje heel wat problemen thuis, Maar nu worden wij (of dochter) lichtelijk gedwongen om als doorgeefluik op te treden zodat zij weten waar X mee bezig is. Dit gedoe is al maanden aan de gang en dochter voelt zich gestresst omdat die ouders dus min of meer eisen dat ze als spion optreedt. Vooral ze nu dus drugsgebruik vermoeden.
Woorden als: "ik zou hetzelfde voor jou doen als jouw dochter in deze situatie zat" vliegen steeds rond mijn oren. Contact tijdelijk verbreken of op laag pitje zetten heb ik al gedaan, maar dat vindt mijn dochter niet fijn want dan is ze bang dat ze haar weer rechtstreeks gaan aanspreken (vroeger was ze daar kind aan huis dus wel een goede band met de ouders).
In hoeverre is dochter (of ik) verplicht om die ouders steeds in te lichten over wat X doet of wil gaan doen?
Waar ligt de grens?
Dat contact is met periodes heel intensief en soms wat minder.
*privacy*
Nu heeft dat meisje heel wat problemen thuis, Maar nu worden wij (of dochter) lichtelijk gedwongen om als doorgeefluik op te treden zodat zij weten waar X mee bezig is. Dit gedoe is al maanden aan de gang en dochter voelt zich gestresst omdat die ouders dus min of meer eisen dat ze als spion optreedt. Vooral ze nu dus drugsgebruik vermoeden.
Woorden als: "ik zou hetzelfde voor jou doen als jouw dochter in deze situatie zat" vliegen steeds rond mijn oren. Contact tijdelijk verbreken of op laag pitje zetten heb ik al gedaan, maar dat vindt mijn dochter niet fijn want dan is ze bang dat ze haar weer rechtstreeks gaan aanspreken (vroeger was ze daar kind aan huis dus wel een goede band met de ouders).
In hoeverre is dochter (of ik) verplicht om die ouders steeds in te lichten over wat X doet of wil gaan doen?
Waar ligt de grens?
elinas wijzigde dit bericht op 05-01-2024 10:54
45.86% gewijzigd
vrijdag 5 januari 2024 om 08:52
Bbubbels schreef: ↑05-01-2024 08:47Het is denk ik ook goed om te beseffen dat de info die haar ouders willen schijnzekerheid oplevert. Want stel dat jij ze wel zou vertellen van het middelengebruik? Wat lost dat dan op? De kern van het probleem mer X zit hoogstwaarschijnlijk ergens anders en de verstoorde relatie met haar ouders wordt er ook niet beter van als ze die info wel of niet hebben. Ouders van X zullen hulpverlening moeten inschakelen, en dat ben jij niet! Sterkte
Juist. Het lost werkelijk niets op. Het enige wat van belang is is dat dit meisje ontzettend worstelt met zichzelf. De exacte details doen er helemaal niet toe. Zeg dat die ouders hulp moeten zoeken voor zichzelf, om ermee om te gaan en om een zo veilig mogelijke haven te worden. Zeg dat jij en je dochter niet de weg zijn en dat het contact nu moet stoppen.
En hou je daar dan ook aan! En sluit nooit meer je dochter zo buiten om van je eigen schuldgevoel af te kunnen komen. Jij moet haar beschermen, haar veilige haven zijn.
vrijdag 5 januari 2024 om 09:48
vrijdag 5 januari 2024 om 09:52
Bedanktmoizer schreef: ↑05-01-2024 08:03Lieve ouders van X,
Ik wil jullie vragen te stoppen met naar informatie te vragen over jullie dochter.
Ik begrijp jullie zorgen, maar wij kunnen jullie echt niet helpen dit op te lossen.
Ik merk dat Elinasdochter zich in de rol van spion gedrukt voelt. Dit zorgt bij haar voor spanningen en maakt dat ze zich niet meer veilig voelt. Ik wil jullie dus ook vragen om haar hierin ook met rust te laten.
Ik wens jullie heel veel sterkte en wijsheid,
Elinas
Ik heb dit zo ongeveer net verstuurd.
Kreeg direct een berichtje terug met excuses, dat ze niets meer gaan vragen maar dat ze gisteren gewoon kapot was (toen dochter bedwelmd thuis was gekomen)
Last van mijn schouders (maar dat schuldgevoel....)
Is het een goed idee om daar nog iets op te zeggen of is het hiermee af?
vrijdag 5 januari 2024 om 09:53
Ja ga ik doen!Butterfly_fly schreef: ↑05-01-2024 09:48Eens met S-groot.
To: het verhaal lijkt me vrij makkelijk herkenbaar mocht iemand in de omgeving meelezen. Wellicht is het handig om details en herkenbare stukken weg te halen. Je wilt niet dat het via deze weg alsnog bekend wordt bij ouders van X lijkt me.
vrijdag 5 januari 2024 om 09:59
Bedoel je dat je ouders wilt vertellen over je schuldgevoel?
Als dat zo is, dan lijkt me dat geen goed plan, want dan zien ze wellicht weer een opening om informatie bij jou in te winnen.
Heb je je dochter verteld wat je besproken hebt met ouders van X zodat ze weet dat informatie / praten over de situatie bij jou veilig is?
Het lijkt me een heftige situatie voor iedereen, veel sterkte TO!
Als dat zo is, dan lijkt me dat geen goed plan, want dan zien ze wellicht weer een opening om informatie bij jou in te winnen.
Heb je je dochter verteld wat je besproken hebt met ouders van X zodat ze weet dat informatie / praten over de situatie bij jou veilig is?
Het lijkt me een heftige situatie voor iedereen, veel sterkte TO!
vrijdag 5 januari 2024 om 10:10
Ik heb een plaatje met een mooie spreuk gestuurd. Verder geen tekst.
Hiermee sluit ik het voor mij en mijn dochter mee af.
Ik voel me iets beter nu (over mezelf)
vrijdag 5 januari 2024 om 10:11
zoiets ja.
Want het is natuurlijk ook hartverscheurend voor die ouders.
Maar zoals je eerder al aangaf: jij kan het niet voor ze oplossen.
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
vrijdag 5 januari 2024 om 10:11
Ik zou nu niet meer reageren. Anders zet je toch een deurtje open voor hun om contact te blijven zoeken wat uitmondt in straks weer uithoren.elinas schreef: ↑05-01-2024 09:52Bedankt
Ik heb dit zo ongeveer net verstuurd.
Kreeg direct een berichtje terug met excuses, dat ze niets meer gaan vragen maar dat ze gisteren gewoon kapot was (toen dochter bedwelmd thuis was gekomen)
Last van mijn schouders (maar dat schuldgevoel....)
Is het een goed idee om daar nog iets op te zeggen of is het hiermee af?
vrijdag 5 januari 2024 om 10:19
Eens! Plus alles wat je aandacht geeft groeit. Ik had ook ouders die van ieder ding dat ze niet begrepen een enorm issue maakten. En gelukkig andere mensen die iets anders zagen. Het kan beiden waar zijn: je kunt op die leeftijd een lastpak zijn, maar toch ook een kind dat probeert en leert en ook leuke dingen doet.S-Groot schreef: ↑05-01-2024 08:52Juist. Het lost werkelijk niets op. Het enige wat van belang is is dat dit meisje ontzettend worstelt met zichzelf. De exacte details doen er helemaal niet toe. Zeg dat die ouders hulp moeten zoeken voor zichzelf, om ermee om te gaan en om een zo veilig mogelijke haven te worden. Zeg dat jij en je dochter niet de weg zijn en dat het contact nu moet stoppen.
En hou je daar dan ook aan! En sluit nooit meer je dochter zo buiten om van je eigen schuldgevoel af te kunnen komen. Jij moet haar beschermen, haar veilige haven zijn.
Ze trekt echt niet voor niks naar jouw dochter toe, dat is een soort baken met ook andere herinneringen. Daar was ze het meisje dat goed kon delen, creatief was, noem maar op.
Negativiteit blijft hangen, net als de preken en opmerkingen die je krijgt.
vrijdag 5 januari 2024 om 10:39
vrijdag 5 januari 2024 om 10:50
Beste ouders, hierbij een beroep op júllie moederhart. Mijn dochter gaat hier aan onderdoor, de druk wordt voor haar zo groot dat ze eigenlijk bijna contact met jullie dochter af wil houden uit angst dat ze daarna weer dingen moet rapporteren. Dit kan toch niet de bedoeling zijn. Dit is niet de manier om jullie kind te bereiken, hiermee isoleren jullie haar nog meer door haar hele wereld tegen haar op te zetten. Zij zal nog meer afstand van jullie nemen en dieper in de wereld van alles wat niet mag duiken. Wij helpen graag waar mogelijk, maar jullie moeten bij dochter zelf een zijn voor vertrouwelijke informatie.
Edit; mosterd, had wat pagina’s gemist.
Edit; mosterd, had wat pagina’s gemist.
vrijdag 5 januari 2024 om 11:08
Kwam de dochter echt bedwelmd thuis to? Want van het middel dat jij niet duurt de bedwelming ongeveer 30 seconden.
Het kan dus best zijn dat jouw dochter niet eens alle info heeft.
Ik vind dat je het goes gedaan hebt. Mochten ze nog een keer proberen via jou info te winnen dan zou ik ze direct blokkeren zonder verder nog iets te antwoorden.
Het kan dus best zijn dat jouw dochter niet eens alle info heeft.
Ik vind dat je het goes gedaan hebt. Mochten ze nog een keer proberen via jou info te winnen dan zou ik ze direct blokkeren zonder verder nog iets te antwoorden.
dinsdag 9 januari 2024 om 09:27
Update
Ik heb sinds mijn berichtje niks meer van de ouders vernomen, gelukkig!
Maar af en toe komt er een schuldgevoel bij me op. Dan denk ik weer aan alle hulp die ik dit gezin jarenlang heb geboden
Dit is niet het eerste grote probleem. Sinds dat hun dochter in het leven van mijn dochter is, was er altijd wel gedoe en veel problemen binnen het gezin met meerdere kinderen, waarbij ze altijd een beroep op MIJ alleen deden. Ik heb ze altijd geholpen, klaar gestaan, dingen uit handen laten vallen om ze te helpen. Andersom van hun kant kwam er nauwelijks iets voor terug, afgezien van wat speelafspraakjes bij hen thuis.
Nu ervaar ik niet alleen gevoelens van schuld maar ook een enorme boosheid. Boosheid omdat ik vind dat ze het lekker makkelijk vonden dat ik jarenlang even alles on hold kon zetten om bezig te zijn met hun problemen. Maar ook boos op mezelf dat ik geen grenzen kon trekken en al die jaren van hun problemen, mijn problemen maakte.
Dat ze mij zo weinig waard vonden dat ze soms de meest schaamteloze voorstellen durfden te doen (in de nacht hun dochter gaan zoeken terwijl de moeder thuis zat, durven voor te stellen of ik mijn reisplannen wilde annuleren voor hun dochter, eisen stellen aan wat mijn dochter voor hen moet doen etc).
Ik ben echt boos omdat ik een simpele "sorry Elinas" niet in verhouding vindt.
Ik vraag me echt af wanneer het moment kwam waarin ik mijn grens niet heb gesteld en zij daar misbruik van begonnen te nemen.
Boos op hen, boos op mezelf.
Ik heb sinds mijn berichtje niks meer van de ouders vernomen, gelukkig!
Maar af en toe komt er een schuldgevoel bij me op. Dan denk ik weer aan alle hulp die ik dit gezin jarenlang heb geboden
Dit is niet het eerste grote probleem. Sinds dat hun dochter in het leven van mijn dochter is, was er altijd wel gedoe en veel problemen binnen het gezin met meerdere kinderen, waarbij ze altijd een beroep op MIJ alleen deden. Ik heb ze altijd geholpen, klaar gestaan, dingen uit handen laten vallen om ze te helpen. Andersom van hun kant kwam er nauwelijks iets voor terug, afgezien van wat speelafspraakjes bij hen thuis.
Nu ervaar ik niet alleen gevoelens van schuld maar ook een enorme boosheid. Boosheid omdat ik vind dat ze het lekker makkelijk vonden dat ik jarenlang even alles on hold kon zetten om bezig te zijn met hun problemen. Maar ook boos op mezelf dat ik geen grenzen kon trekken en al die jaren van hun problemen, mijn problemen maakte.
Dat ze mij zo weinig waard vonden dat ze soms de meest schaamteloze voorstellen durfden te doen (in de nacht hun dochter gaan zoeken terwijl de moeder thuis zat, durven voor te stellen of ik mijn reisplannen wilde annuleren voor hun dochter, eisen stellen aan wat mijn dochter voor hen moet doen etc).
Ik ben echt boos omdat ik een simpele "sorry Elinas" niet in verhouding vindt.
Ik vraag me echt af wanneer het moment kwam waarin ik mijn grens niet heb gesteld en zij daar misbruik van begonnen te nemen.
Boos op hen, boos op mezelf.
dinsdag 9 januari 2024 om 09:38
wow.
Wel heel naar dat je je zo boos voelt, het verbaast me wel een beetje. Waarom trek je de conclusie dat ze jou zo weinig waard vonden? En dat hun intentie is 'dat het wel lekker makkelijk is' om jou te vragen?
Andere redenen zouden kunnen zijn dat ze je vertrouwen? of dat het mensen zijn die sowieso makkelijk om hulp vragen?
Hoe een hulpvraag landt bij iemand, en wat dat voor effect heeft gehad op jou, daar kun je als vraag-steller toch niet altijd een inschatting van maken? Of verantwoordelijkheid in nemen?
Wel heel naar dat je je zo boos voelt, het verbaast me wel een beetje. Waarom trek je de conclusie dat ze jou zo weinig waard vonden? En dat hun intentie is 'dat het wel lekker makkelijk is' om jou te vragen?
Andere redenen zouden kunnen zijn dat ze je vertrouwen? of dat het mensen zijn die sowieso makkelijk om hulp vragen?
Hoe een hulpvraag landt bij iemand, en wat dat voor effect heeft gehad op jou, daar kun je als vraag-steller toch niet altijd een inschatting van maken? Of verantwoordelijkheid in nemen?
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
dinsdag 9 januari 2024 om 09:43
Ik lees dat je eigenlijk nooit een grens hebt aangegeven. Dan kan het soms overkomen alsof je de hulp hebt geboden die je ook wilde bieden. Waarom zou je het anders hebben gedaan?elinas schreef: ↑09-01-2024 09:27Maar af en toe komt er een schuldgevoel bij me op. Dan denk ik weer aan alle hulp die ik dit gezin jarenlang heb geboden
Dit is niet het eerste grote probleem. Sinds dat hun dochter in het leven van mijn dochter is, was er altijd wel gedoe en veel problemen binnen het gezin met meerdere kinderen, waarbij ze altijd een beroep op MIJ alleen deden. Ik heb ze altijd geholpen, klaar gestaan, dingen uit handen laten vallen om ze te helpen. Andersom van hun kant kwam er nauwelijks iets voor terug, afgezien van wat speelafspraakjes bij hen thuis.
Ik vraag me echt af wanneer het moment kwam waarin ik mijn grens niet heb gesteld en zij daar misbruik van begonnen te nemen.
Boos op hen, boos op mezelf.
Is er dan echt sprake van misbruik maken van jouw hulpvaardigheid, of ervaar je nu gewoon enorme spanning omdat je buiten je comfortzone wél een grens hebt aangegeven?
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
dinsdag 9 januari 2024 om 09:55
Ik denk eerder dat ze het gewoon allemaal lekker makkelijk vonden.
Maar de grootste fout ligt bij mij, ik heb nooit een grens gesteld, waardoor de hulpvragen met het jaar steeds groter werden en de voorstellen steeds brutaler.
Verder deden ze alle andere leuke dingen met anderen en werd ik nooit eens gevraagd, nooit een belletje hoe het met mij ging ofzo.
Als mijn dochter er ging spelen, dan kwam er met de communicatie daar over vaak ook een verzoek of een uitstorting van hun problemen (die als sneeuw voor de zon verdwenen als ze met anderen af hadden gesproken).
De gebeurtenissen met hun dochter (weglopen, middelengebruik etc) delen ze met niemand van hun vrienden of kennissen. De moeder vertelde mij dat ze zich kapot schaamde en het niet past bij het beeld dat anderen van hun hebben.
Ik was de enige met wie ze dit gedoe deelden, de enige waar ze een beroep op deden. Voor mij voelt het niet alsof ze dat deden omdat ze mij zo vertrouwden. Ik val namelijk buiten de groep mensen op wie ze zo graag indruk willen maken
Maar de grootste fout ligt bij mij, ik heb nooit een grens gesteld, waardoor de hulpvragen met het jaar steeds groter werden en de voorstellen steeds brutaler.
Verder deden ze alle andere leuke dingen met anderen en werd ik nooit eens gevraagd, nooit een belletje hoe het met mij ging ofzo.
Als mijn dochter er ging spelen, dan kwam er met de communicatie daar over vaak ook een verzoek of een uitstorting van hun problemen (die als sneeuw voor de zon verdwenen als ze met anderen af hadden gesproken).
De gebeurtenissen met hun dochter (weglopen, middelengebruik etc) delen ze met niemand van hun vrienden of kennissen. De moeder vertelde mij dat ze zich kapot schaamde en het niet past bij het beeld dat anderen van hun hebben.
Ik was de enige met wie ze dit gedoe deelden, de enige waar ze een beroep op deden. Voor mij voelt het niet alsof ze dat deden omdat ze mij zo vertrouwden. Ik val namelijk buiten de groep mensen op wie ze zo graag indruk willen maken
dinsdag 9 januari 2024 om 10:00
dinsdag 9 januari 2024 om 10:57
Kan ook dat je gewoon ineens tot de conclusie komt dat je het vervelende mensen vindt. En dat mag natuurlijk ook gewoon!
Mooi moment om deze mensen lekker uit je leven te houden
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in