Kinderen
alle pijlers
Weemoed naar tijd waarin ze klein waren
dinsdag 1 december 2020 om 11:36
Nooit gedacht dat ik, ja ik(!), dit zou typen, maar nu ik moeder ben van 2 (pré-) tieners mis ik plots de tijd waarin ze nog zo klein waren.
Het is zo snel voorbij gegaan. En ik baal dat ik daar niet bewust van heb genoten. Ik kon ze niet snel genoeg groot krijgen.
Zo gestresst, zo gehaast, alle ballen in de lucht moeten houden (geen vader in beeld) dat ik eigenlijk niet eens heel bewust heb kunnen genieten van die tijd.
Werken, snel eten maken, snel in bed proberen te krijgen en dan uitgeteld op de bank liggen. Als ik terug denk aan hun kindertijd zie ik alleen maar ge-ren en gehaast.
Nu ze ouder zijn mis ik die tijd, dat geknuffel, die gekke tekeningen die ik kreeg, in mijn armen wiegen bij verdriet etc. Nu ze mij steeds minder nodig hebben overvalt me dat soms.
Niet dat ik weer er baby zou willen haha, dat is geen goed idee want ik was chronisch moe en gestresst, maar ik heb spijt dat ik niet bewuster was van al die mooie kleine stapjes die ze zetten en juist wilde dat alles sneller zou gaan.
Ik keek destijds alleen maar uit naar deze tijd en nu ik er ben, mis ik die tijd en zou ik het opnieuw willen doen maar dan veel rustiger en bewuster..
Herkenbaar?
Het is zo snel voorbij gegaan. En ik baal dat ik daar niet bewust van heb genoten. Ik kon ze niet snel genoeg groot krijgen.
Zo gestresst, zo gehaast, alle ballen in de lucht moeten houden (geen vader in beeld) dat ik eigenlijk niet eens heel bewust heb kunnen genieten van die tijd.
Werken, snel eten maken, snel in bed proberen te krijgen en dan uitgeteld op de bank liggen. Als ik terug denk aan hun kindertijd zie ik alleen maar ge-ren en gehaast.
Nu ze ouder zijn mis ik die tijd, dat geknuffel, die gekke tekeningen die ik kreeg, in mijn armen wiegen bij verdriet etc. Nu ze mij steeds minder nodig hebben overvalt me dat soms.
Niet dat ik weer er baby zou willen haha, dat is geen goed idee want ik was chronisch moe en gestresst, maar ik heb spijt dat ik niet bewuster was van al die mooie kleine stapjes die ze zetten en juist wilde dat alles sneller zou gaan.
Ik keek destijds alleen maar uit naar deze tijd en nu ik er ben, mis ik die tijd en zou ik het opnieuw willen doen maar dan veel rustiger en bewuster..
Herkenbaar?
dinsdag 1 december 2020 om 11:40
Ik denk dat dat heel menselijk is. Mijn "baby's" zijn jonger maar ik denk ook met weemoed terug naar de tijd dat ze kleiner waren. Hoewel ik daar niet naar terug wil. Toen was ik ook gestrest en gehaast etc. Niet zo erg als jij, weet ik, jij hebt behoorlijk wat op je bordje gehad.
En volgens mij heb je ze mooi grootgebracht. Tot dusver dan
En volgens mij heb je ze mooi grootgebracht. Tot dusver dan
dinsdag 1 december 2020 om 11:42
Deels herkenbaar. Ik doe het alleen en ze is 4 maar op de momenten dat ik me betrap dat een week alleen maar vliegen en rennen is, dan nemen we een dagje vrij (met toestemming van de juf want ze zit pas in groep 1) en dan gaan we bewust lekker chillen samen. Naar het zwembad, of snoepjes eten in het grote bed en samen een film kijken. Ik heb er maar 1 en het blijft bij 1 dus ik wil niet als ze straks groot is in o.a. jouw schoenen staan.
Dat gezegd hebbende zitten de haast en stress dagen er ook bij hoor. Dat zij in de kalmaanlaan loopt voor mijn gevoel en ik als een soort dril sergeant erachteraan moet om haar op tijd de deur uit te krijgen, dan werken, dan als eten maar een tosti maken want te uitgeteld om wat zinnigs te koken en dan snel naar bed. Maar goed, wanneer mogelijk en waar ruimte, trap ik even bewust op de rem.
Dat gezegd hebbende zitten de haast en stress dagen er ook bij hoor. Dat zij in de kalmaanlaan loopt voor mijn gevoel en ik als een soort dril sergeant erachteraan moet om haar op tijd de deur uit te krijgen, dan werken, dan als eten maar een tosti maken want te uitgeteld om wat zinnigs te koken en dan snel naar bed. Maar goed, wanneer mogelijk en waar ruimte, trap ik even bewust op de rem.
dinsdag 1 december 2020 om 11:47
Ik mis het ook. Ja, het was vaak stress en slapeloos (vooral dat!), maar het was ook stil en samen fietsen naar een oneindige hoeveelheid speeltuinen. Het was de kinderboerderij, die mijn man op een gegeven momenten 'die eeuwige stinkgeiten' noemde. Het was iedere zaterdag naar de markt voor groenten en een miniloempia. Het was samen gekke liedjes zingen, héél lang borstvoeding. Het was 's middags slapen in mijn armen, het was loomen, middagen lang. Ik mis het. Die eerste zes jaar waren zoet. Het drama daarna, van de basisschooltijd, dat was vreselijk. Maar die zoete peuter- en kleutertijd. Ja, fijn was dat.
dinsdag 1 december 2020 om 11:52
Hier nog zo een. Ik word al emotioneel als ik er aan terugdenk. Zo'n leuke tijd. Voor mij, voor Fireflyman maar vooral voor onze kinderen. We hebben zulke leuke herinneringen samen 
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
dinsdag 1 december 2020 om 11:54
en toch... gaan ze later op je zaniken, en hebben we als ouders van alles fout gedaan.SweetFirefly schreef: ↑01-12-2020 11:52Hier nog zo een. Ik word al emotioneel als ik er aan terugdenk. Zo'n leuke tijd. Voor mij, voor Fireflyman maar vooral voor onze kinderen. We hebben zulke leuke herinneringen samen
dinsdag 1 december 2020 om 11:55
Niet herkenbaar, maar wel verdrietig dat de haast-haast-haast-herinnering overheerst. Zo te lezen laat je een nare periode achter je en ben je "vergeten" om van je kinderen te genieten. Met spijt kun je niets, maar misschien kun je:
1) Met terugwerkende kracht genieten
Heb je geen foto's / filmpjes /werkjes bewaard? Kun je die er niet eens bijpakken en je dan vooral richten op hoe leuk het kind toen was? Gewoon nu nog genieten van wat toen was?
2) nu genieten
Volgens mij kun je altijd van je kinderen genieten. Ze zijn pre-tiener, dus er ligt nog steeds meer tijd voor ze dan achter ze. Ook met pre-tieners kun je quality time hebben. Verdiep in wat ze bezig houdt, speel een spelletje, kijk samen tv/youtube en knuffel ze gewoon nu omdat je hun moeder bent (kan me niet voorstellen dat ze dat echt nooit meer willen)
Overigens vinden wij het heel leuk om samen filmpjes terug te kijken. Dan heb je een soort combi van 1 en 2. Of om actief herinneringen op te halen. Dan vertel ik hoe X een bepaald woord uitsprak of hoe Y altijd in slaap viel "vroeger". Vinden zij ook leuk. En dan kun je alsnog van die tijd genieten zonder terug te hoeven.
1) Met terugwerkende kracht genieten
Heb je geen foto's / filmpjes /werkjes bewaard? Kun je die er niet eens bijpakken en je dan vooral richten op hoe leuk het kind toen was? Gewoon nu nog genieten van wat toen was?
2) nu genieten
Volgens mij kun je altijd van je kinderen genieten. Ze zijn pre-tiener, dus er ligt nog steeds meer tijd voor ze dan achter ze. Ook met pre-tieners kun je quality time hebben. Verdiep in wat ze bezig houdt, speel een spelletje, kijk samen tv/youtube en knuffel ze gewoon nu omdat je hun moeder bent (kan me niet voorstellen dat ze dat echt nooit meer willen)
Overigens vinden wij het heel leuk om samen filmpjes terug te kijken. Dan heb je een soort combi van 1 en 2. Of om actief herinneringen op te halen. Dan vertel ik hoe X een bepaald woord uitsprak of hoe Y altijd in slaap viel "vroeger". Vinden zij ook leuk. En dan kun je alsnog van die tijd genieten zonder terug te hoeven.
dinsdag 1 december 2020 om 11:57
https://www.volkskrant.nl/columns-opini ... ~b391ca8a/
Sylvia is vandaag ook weemoedig.
Sylvia is vandaag ook weemoedig.
Alles sal reg kom
dinsdag 1 december 2020 om 11:58
Wat ik heel erg heb gemist en nog steeds mis zijn de uitstapjes met zijn drieën, en dan vooral naar simpele dingen als een kaasboerderij of speelgoedmuseum. Dat vond ik zelf ook altijd leuk, maar als volwassene heb je er zonder kinderen weinig te zoeken. Je positie als ouder verandert ook, van hun alles naar een raadgever waar je soms wel en vaak niet naar luistert.
dinsdag 1 december 2020 om 11:59
Ja, vakanties vind ik ook nog lastig. Sinds 3 jaar gaat zoon niet meer mee en hebben man en ik nu ook meteen een heel ander soort vakantie, niet meer kamperen o.a. Het eerste jaar zat ik te snikken in de auto bij het wegrijden, haha.
Nothing happens for a reason
dinsdag 1 december 2020 om 12:04
Heel soms denk ik: zullen we nog een derde kind proberen? Mijn man was bij de tweede afwezig; hij had een zware baan en deed niet meer mee met het gezin. Dat was een verdrietige tijd en zwaar voor mij. Ik moest baan en thuis regelen, dus die stress uit de OP herken ik goed. Ik vond het bij tijden vooral overleven, ook al heb ik ook genoten van de jonge jaren van mijn jongste. Mijn man zou heel graag een derde willen, ik denk om alsnog die kindertijd mee te maken. Ik wilde nooit, ik was vooral boos op mijn man dat hij ons zo heeft laten zitten. Maar soms twijfel ik wel. Het was zo'n zoete tijd, zo stil en oneindig Ach ja...
Ach ja...
dinsdag 1 december 2020 om 12:11
Als je nu met weemoed aan het terugkijken bent op hun kindertijd, ben je dan in deze fase wel bewust van ze aan het genieten? Elke fase heeft andere leuke dingen
Ik vond het overigens ook gewoon lang niet altijd genieten. Ik denk ook niet dat ik dat met een andere manier van doen, anders had ervaren
Ik vond het overigens ook gewoon lang niet altijd genieten. Ik denk ook niet dat ik dat met een andere manier van doen, anders had ervaren
dinsdag 1 december 2020 om 12:18
Mijn oudste is 15!!! Drie keer knipperen met je ogen en ze is 18 en dat is bizar, dat kleine babytje, dat zo ernstig en onderzoekend de wereld in keek is 15.
Ik schommel heen en weer, de tijd die man en ik steeds meer hebben voor ons is ook heel fijn, maar dat kleine lijfje tegen je aan in de tijd dat ik hun wereld was mis ik ook wel.
Ik schommel heen en weer, de tijd die man en ik steeds meer hebben voor ons is ook heel fijn, maar dat kleine lijfje tegen je aan in de tijd dat ik hun wereld was mis ik ook wel.
dinsdag 1 december 2020 om 12:18
TO, wees niet zo streng voor jezelf!
Ik zit nu middenin de kleine kinderen en ik heb spijt dat ik niet meer heb genoten van het uitslapen in mijn studententijd.
Ik bedoel, je kan altijd ergens op terugkijken met weemoed, maar je doet gewoon je best en hoopt er het beste van, het is niet eerlijk om jezelf achteraf te gaan zitten beoordelen, je hebt je uiterste best gedaan!
Geniet lekker van de leeftijd die ze nu hebben, zo groot zijn ze nog niet, ga lekker leuke dingen met ze doen!
Ik zit nu middenin de kleine kinderen en ik heb spijt dat ik niet meer heb genoten van het uitslapen in mijn studententijd.
Ik bedoel, je kan altijd ergens op terugkijken met weemoed, maar je doet gewoon je best en hoopt er het beste van, het is niet eerlijk om jezelf achteraf te gaan zitten beoordelen, je hebt je uiterste best gedaan!
Geniet lekker van de leeftijd die ze nu hebben, zo groot zijn ze nog niet, ga lekker leuke dingen met ze doen!
dinsdag 1 december 2020 om 12:23
Dit denk ik ook. Plus de mooie zaken blijven (gelukkig) beter hangen dan de mindere zaken waardoor het wellicht mooier lijkt achteraf.Poeszie schreef: ↑01-12-2020 12:11Als je nu met weemoed aan het terugkijken bent op hun kindertijd, ben je dan in deze fase wel bewust van ze aan het genieten? Elke fase heeft andere leuke dingen
Ik vond het overigens ook gewoon lang niet altijd genieten. Ik denk ook niet dat ik dat met een andere manier van doen, anders had ervaren
Nee heb je, ja kun je krijgen
dinsdag 1 december 2020 om 12:33
Daarom is het zo belangrijk dat je in het NU bent. NU dus ook, want straks zijn ze het huis uit en dan mis je weer de tijd dat ze pubers waren.
Je kunt alleen nu beginnen met genieten en het ervaren van het nu. Terug in de tijd kan helaas niet, maar op dit moment vertoon je hetzelfde gedrag als toen. En dus mis je deze fase ook weer. Hartstikke zonde!
Ik zie dit heel veel gebeuren bij ouders. Sommige moeders zijn al weemoedig als hun kind 1 wordt en genieten niet van de dreumestijd, omdat ze hun baby zo missen. Of ze gaan maar door met nieuwe baby's maken, omdat ze graag in die tijd blijven hangen, terwijl ze vervolgens weinig aandacht hebben voor hun oudere kinderen.
Dat rennen, vliegen, haasten, vind ik ook lastig te begrijpen. Wij werken allebei, maar alsnog is er zo giga veel tijd over voor ons als gezin (nu nog meer vanwege corona). De kunst is om heel bewust de dingen mee te maken die passen bij de fase waarin je zit, dan hoef je later nergens spijt van te hebben, want je weet dat je er met je volle aandacht bij was.
TO: ik zou er NU mee beginnen, anders zit je over 5 jaar met dezelfde gevoelens over deze tijd.
Je kunt alleen nu beginnen met genieten en het ervaren van het nu. Terug in de tijd kan helaas niet, maar op dit moment vertoon je hetzelfde gedrag als toen. En dus mis je deze fase ook weer. Hartstikke zonde!
Ik zie dit heel veel gebeuren bij ouders. Sommige moeders zijn al weemoedig als hun kind 1 wordt en genieten niet van de dreumestijd, omdat ze hun baby zo missen. Of ze gaan maar door met nieuwe baby's maken, omdat ze graag in die tijd blijven hangen, terwijl ze vervolgens weinig aandacht hebben voor hun oudere kinderen.
Dat rennen, vliegen, haasten, vind ik ook lastig te begrijpen. Wij werken allebei, maar alsnog is er zo giga veel tijd over voor ons als gezin (nu nog meer vanwege corona). De kunst is om heel bewust de dingen mee te maken die passen bij de fase waarin je zit, dan hoef je later nergens spijt van te hebben, want je weet dat je er met je volle aandacht bij was.
TO: ik zou er NU mee beginnen, anders zit je over 5 jaar met dezelfde gevoelens over deze tijd.
dinsdag 1 december 2020 om 12:42
maar jullie deden het samen, deze TO was verlaten door haar man, en dat alleen al leverde een boel gedonder opHawaZon schreef: ↑01-12-2020 12:33Daarom is het zo belangrijk dat je in het NU bent. NU dus ook, want straks zijn ze het huis uit en dan mis je weer de tijd dat ze pubers waren.
Je kunt alleen nu beginnen met genieten en het ervaren van het nu. Terug in de tijd kan helaas niet, maar op dit moment vertoon je hetzelfde gedrag als toen. En dus mis je deze fase ook weer. Hartstikke zonde!
Ik zie dit heel veel gebeuren bij ouders. Sommige moeders zijn al weemoedig als hun kind 1 wordt en genieten niet van de dreumestijd, omdat ze hun baby zo missen. Of ze gaan maar door met nieuwe baby's maken, omdat ze graag in die tijd blijven hangen, terwijl ze vervolgens weinig aandacht hebben voor hun oudere kinderen.
Dat rennen, vliegen, haasten, vind ik ook lastig te begrijpen. Wij werken allebei, maar alsnog is er zo giga veel tijd over voor ons als gezin (nu nog meer vanwege corona). De kunst is om heel bewust de dingen mee te maken die passen bij de fase waarin je zit, dan hoef je later nergens spijt van te hebben, want je weet dat je er met je volle aandacht bij was.
TO: ik zou er NU mee beginnen, anders zit je over 5 jaar met dezelfde gevoelens over deze tijd.
Ik snap heel goed, dat zij eventjes niet erg bezig was met "in het nu" zijn, maar meer met overleven
dinsdag 1 december 2020 om 12:55
Ik heb van elke leeftijd genoten. De oudste twee zijn nu bijna meerderjarig en ik geniet me suf van de prachtige, zelfstandige, fatsoenlijke en evenwichtige mensen die het geworden zijn.
De jongsten komen er een poosje achteraan dus het genieten van de babytijd en de schattige peuter/kleuterdingen hebben we twee keer kunnen doen. En ondanks dat ik dat heerlijk vond, vind ik het fijn dat ook zij nu zelfstandiger worden. De jongste is 8 jaar.
Ik voel me niet minder ‘close‘ met de oudsten dan met de jongsten. Het is anders close. Zo mooi om met je kind mee te groeien daarin. En goddank zijn ze geen van allen vies van wat fysieke affectie
De jongsten komen er een poosje achteraan dus het genieten van de babytijd en de schattige peuter/kleuterdingen hebben we twee keer kunnen doen. En ondanks dat ik dat heerlijk vond, vind ik het fijn dat ook zij nu zelfstandiger worden. De jongste is 8 jaar.
Ik voel me niet minder ‘close‘ met de oudsten dan met de jongsten. Het is anders close. Zo mooi om met je kind mee te groeien daarin. En goddank zijn ze geen van allen vies van wat fysieke affectie
dinsdag 1 december 2020 om 12:55
zoals??hondenmens schreef: ↑01-12-2020 12:53Niet herkenbaar vanwege geen kinderen. Maar ik mis bepaalde dingen van mijn eigen kindertijd wel.
(geloof dat ik weinig mis, nou ja, op de leuke familie kerstfeesten na etc)
