Wel of niet een 2 e kindje?

Brosje??? Waarom krijg ik nu visioenen van Adele Bloemendaal in een schuimbad voor ogen??





Om op je vraag in te gaan, ik heb geen broertjes of zusjes en er zijn best momenten geweest dat ik ze heb gemist, vooral toen mijn vader overleed en eerder wanneer het slecht weer was en vriendjes en vriendinnetjes lekker thuis aan het spelen waren met hun broertjes en zusjes. Over het algemeen heb ik er geen problemen mee en heb ik genoeg vrienden om me heen om me te steunen in moeilijke periodes en het is maar af te wachten of je goed met broer of zus op kan schieten. Voorbeelden genoeg waar dat niet het geval is

Ja ik dacht dat het brusje was, die las ik laatst ook ergens. Waarom niet zoertje?!



Misschien een rare vraag maar waarom vraag je dit? Stel dat je veel negatieve reacties krijgt tav enig kind zijn (saai, eenzaam, verwend etc) Wat heb je er aan? Wat is je doel met het openen van dit topic?

Ik vraag me hetzelfde af als revival.

Jullie willen wel een 2e kindje, want jullie zijn al 10 maanden bezig. Stel nou dat het niet lukt, wat dan? Dan kunnen jullie er toch niks aan doen? Stel nou dat er veel negatieve reacties komen, dan kan je daar toch niks mee?



HOe snel was je van je eerste zwanger trouwens? Op zich kan het nog goed gebeuren dat je gewoon zwanger wordt toch?

Alles heeft zijn voor en zijn nadelen. Je zult ongetwijfeld mensen vinden die het vréselijk vonden om enig kind te zijn. En ook mensen die dat juist prettig vonden. Of mensen die broers en zussen hadden en dát weer niet leuk vonden, of juist wel.

Daar moet je helemaal geen rekening mee houden. Je eigen ervaring zegt ook niets, jij kunt nog zoveel aan je zus hebben gehad, maar dat wil niet zeggen dat dat voor je eigen kinderen ook geldt later. Wie weet krijgen ze wel ruzie en willen ze elkaar nooit meer zien. Hoeft natuurlijk niet.



Maar mijn punt is dat het geen enkele zin heeft om dit soort vragen te stellen, omdat er véél meer dingen meespelen dan het hebben van een broertje of zusje.

Ik vind dat Eowynn groot gelijk heeft. Mijn zus en ik vochten elkaar vroeger de tent uit en als volwassenen hebben we ook een paar keer fikse ruzies gehad en elkaar een paar jaar niet gezien. Tegenwoordig gaat het goed, we gaan leuk met elkaar om en daar ben ik erg blij mee.



Stel jezelf niet van dit soort vragen, het heeft weinig zin. Als je twijfelt aan je vruchtbaarheid, laat je dan eens onderzoeken, en misschien is het zaad van je man niet optimaal en hebben jullie de vorige zwangerschap 'mazzel' gehad, alles is mogelijk.



Zelf ben ik nu 42 en heb vorig jaar nog een gezonde dochter gekregen. Zij kwam dmv iui omdat het zaad van mijn vriend wat slechter was. Toen dochterlief 8 maanden was ontdekte ik dat ik weer zwanger was, deze keer spontaan en niet gepland.

Onze prachtige zoon ligt nu in de box.

Ze schelen dus maar 16 maanden met elkaar en ik hoop dat ze straks veel aan elkaar hebben en met elkaar optrekken, maar ik kan wel zoveel hopen........

De topictitel klinkt alsof je twijfelt of je een tweede kind wilt. Of je nog moet kiezen. Maar je hebt al gekozen, je wilt een tweede kindje. Tja, en dan valt er verder niks te kiezen, heel hard, maar het lukt of het lukt niet. En als het niet lukt zul je het er mee moeten doen, daar veranderen de meningen die je vraagt niets aan.



Ik hoop voor je dat je snel zwanger bent. Succes!

Zoals Eowynn zegt zul je altijd mensen tegen komen die het geweldig vonden om enig kind te zijn en ook mensen die het vreselijk vonden. Net als dat je mensen zult tegen komen die het niet met hun broertjes of zusjes kunnen vinden en mensen die juist niet zonder hun broertjes of zusjes kunnen.



Ik ben zelf enig kind en heb dit niet als negatief ervaren. Toen ik heel klein was wilde ik wel een broertje of zusje erbij, dat leek me wel gezellig, maar meer in de zin van, "oh leuk iets nieuws!" dan dat ik echt iets miste. Ik was het ook wel vrij snel vergeten. Vroeger ging ik veel bij vriendinnetjes spelen of ze kwamen bij ons. Nu denk ik dat een broer(tje) of zus(je) wel leuk was geweest, maar ik vind het ook niet erg dat ik het niet heb. Er zitten voordelen aan broertjes en zusjes hebben en er zitten voordelen aan enig kind zijn....ook zitten er nadelen aan allebei.



Op het forum zei iemand een keer, "Ik wil eigenlijk geen 2e kind, maar nu moet ik wel mijn schuldgevoel tegenover mijn dochter verwerken." Ik voelde me erg aangesproken door deze uitspraak! Net alsof ik iets tekort kom en mijn ouders zich schuldig moeten gaan voelen, omdat ik geen broertje of zusje heb! Net alsof mijn leven nu minder leuk is, omdat ik enig kind ben! Ik dacht het niet!!! Ik heb nu OOK een leuk leven. Ik ben nu OOK gelukkig.



Ik denk dat je zelf met je partner moet kiezen of jullie een tweede kind willen of niet. Maar je krijgt toch geen 2e kind, omdat je 1e anders "alleen" is!?



Om antwoord te geven op je vraag: Nee, ik vond en vind het niet vervelend om enig kind te zijn!

ehm, zou gewoon broertje OF zusje zeggen, een "Brusje" is namelijk de naam voor een broer of zus van een kind met een (verstandelijke) handicap.

Even reageren op Miesteph: een brusje is NIET een broer of zus van een kind met een verstandelijke handicap. Het is in dit geval gewoon goed gebruikt hoor! (studeer pedagogische wetenschappen en het is in de wetenschap vakjargon voor broertjes en zusjes. Kan voor alle (soorten) kinderen zijn).



Geen enkel probleem dus om het brusje te noemen.

Overigens, ik heb geen ervaring met het topic onderwerp :-)

Brusje is een term voor een persoon die broer of zus zijn van een kind met een ziekte of een handicap. Brusje is een samentrekking van broertje en zusje. Het gaat om broertjes en zusjes, (of broers en zussen) van iemand met een vorm van lichamelijke handicap, geestelijke handicap of gedragsstoornis.



De gehandicapte persoon trekt binnen het gezinsverband in de regel veel aandacht naar zich toe. Dat beïnvloedt de opvoeding van de overige leden van het gezin dermate, dat er een speciale term voor bedacht is: brusjes. De levensloop van brusjes valt grofweg in twee categorieën te verdelen: De periode wanneer het brusje samen met de persoon met de handicap in een gezinsverband woont, en de periode daarna.



Brusjes leveren in de periode dat ze samenleven vaak een strijd voor aandacht en erkenning van hun ouders. Daarnaast zien ze ook dat hun ouders het broertje of zusje met een afwijking ook volledig accepteren. In de schreeuw om aandacht kunnen deze brusjes het gedrag van hun broertje of zusje gaan imiteren. Dat kan er toe leiden dat ouders in plaats van één moeilijk handelbaar kind opeens twee moeilijk handelbare kinderen hebben.



Brusjes hebben echter ook vaak de neiging zich te schamen voor het broertje of zusje met de handicap dat zo 'raar' is. Dat kan moeilijkheden geven wanneer ze bijvoorbeeld vriendjes of vriendinnetjes thuis willen uitnodigen. Vaak voelen brusjes zich verantwoordelijk voor de gedragingen van hun gehandicapte familielid.



Wanneer de brusjes ouder zijn geworden ondervinden ze over het algemeen weinig problemen meer. Wel kunnen ze makkelijker mensen accepteren met een afwijking, omdat ze vertrouwd zijn met mensen die anders zijn.





www.wikipedia.nl