Kinderen
alle pijlers
ziekenhuisbevalling
maandag 19 november 2007 om 08:38
Helaas moet ik toch in het ziekenhuis gaan bevallen. Nu zit ik met een hoop vragen en onzekerheden, maar waar ik me het meeste zorgen over maak is mijn bewegingsvrijheid. Ik ga vanmiddag nog even in het ziekenhuis praten, maar wat is jullie ervaring? Lig je de hele tijd aan dat stomme ctg apparaat, of mag je gewoon vrij wandelen/douchen/bewegen etc? Ik zie er zo tegenop om 10 of meer uur op bed te moeten doorbrengen! En dan met die ellendige klopjes (ik weet het, het is je kindje, maar dat hartje blijft ook wel kloppen als je het niet hoort!) in je oren! Ik wil graag bewegen en naar mijn eigen muziek luisteren. Hoe is jullie ervaring daarin? Andere tips zijn ook zeer welkom! (ben mijn kind er echt uit aan het kijken, dus ik hoop dat ik jullie tips snel kan gebruiken!). Dank je wel.
maandag 19 november 2007 om 15:55
Ik denk dat jullie dat een bladzij of 4 geleden al duidelijk hebben gemaakt. Waarom dan zolang doorgaan met een... treitercampagne...? Wat win je daarmee?
En nogmaals, nee. Ik ben niet zwanger. Nee, ik ken niemand van de november 2007 dames. Ja, ik heb 3 (peuter)kinderen. En ja, ik heb een hekel aan mensen die andere mensen voor de lol belachelijk maken. Iets duidelijk maken is één. Iemand door het slijk halen is twee. Dat zijn dan weer de nare kanten van een forum kennelijk.
(En jajaja, het moge duidelijk zijn, blijkend uit mijn allereerste reactie, dat het belang van kinderen voorop staat. Voor het geval mij dingen in de mond gelegd worden).
) de hele kamer door.
ik ook!
maandag 19 november 2007 om 16:29
:
[...]
Ah, je zit gewoon nog in de ontkenningsfase
Geeft niet hoor, er zijn er wel meer niet zwanger hier. Volgens mij alleen Arwen en Origineel. De rest ontkent ook nog.
Heeheehee, ik ben hartstikke zwanger en hoop over een maand of twee weer in het ziekenhuis te bevallen!
Kaaskop, je hebt wel een beetje gelijk dat er doorgeëmmerd wordt hier, maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik dit zo'n idioot topic vind, dat ik het wel snap. Ik ben ook erg verontwaardigd over TO's opstelling ("artsen gaan over je grenzen heen zodat ze hun apparaten kunnen gebruiken", dat soort opmerkingen, doe toch normaal, as if!). En kom op zeg, als je zo assertief bent hoef je ook niet te gaan uithuilen bij je medenovembermoeders.
maandag 19 november 2007 om 16:59
Ik vind het zo typisch iets van deze tijd... Alles willen afdwingen zoals jij het wilt. Wat dat betreft zijn we volgens mij collectief door onze ouders niet helemaal goed opgevoed. Ik heb in ieder geval altijd te horen gekregen: je kan alles krijgen wat je wilt, als je er maar voor werkt en je best er voor doet'. De boodschap was dus wel dat je er wat voor moest doen, maar dan gaat het allemaal wel zoals ik het wil.
En kinders, dat valt toch vies tegen in de praktijk. Zolang je nog geen kinderen hebt, loopt het leven redelijk zoals je dat zelf bedacht hebt. Ok, op je werk zaniken ze soms en er gaat wel eens een oma ofzo door, maar verder? Alles ging zoals ik het wilde. Zelfs het voor mijn 30e zwanger raken, gebeurde zoals ik het wilde.
Maar sindsdien heb ik niks meer in te brengen in mijn leven. Zoon had een hartafwijking en kwam met een spoedkeizersnede (en ik ging ook thuis bevallen). Hij sliep wel door met 13 weken, dat dan weer wel (en met doorslapen bedoel ik ook echt doorslapen, van 7 tot 7), maar verder bepaalde hij wanneer ik wat ging doen. Het monster. En toen was ik zo gek om een tweede te willen. En toen kreeg ik Madammeke. Een loeder van de bovenste plank. Eerst schopt ze me blauwe ribben, vervolgens bleef ze te lang zitten, daarna werd het weer een spoedkeizersnede, toen wilde ze elke 2 uur aan de tiet, maandenlang, toen bleek ze een koemelkallergie te hebben en nu is ze bijna 11 maanden en komt ze nog steeds minstens 1 keer per nacht om een grote fles weg te kloeken. Ze sloopt mijn halve huis, trekt keihard aan haar broers haren en regeert als een koningin over het huishouden. Het is dat ze zo vrolijk en zo vreselijk geinig is, anders had ik haar in het vondelingenluik in Antwerpen gelegd.
Kinderen regeren je leven. Je doet hard je best het niet zo te laten zijn, maar dat is tevergeefs. Je hebt gewoon geen bal meer in te brengen, al doe je net alsof door te proberen de monsters en loeders zo op te voeden dat je als ouder nog wat in te brengen hebt.
Het is dat ze zo leuk zijn... En het wel waard ook. Maar je moet als ouder niet denken dat je volledig kunt bepalen dat het gaat zoals jij het wilt. Want dat is echt niet meer zo.
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
En kinders, dat valt toch vies tegen in de praktijk. Zolang je nog geen kinderen hebt, loopt het leven redelijk zoals je dat zelf bedacht hebt. Ok, op je werk zaniken ze soms en er gaat wel eens een oma ofzo door, maar verder? Alles ging zoals ik het wilde. Zelfs het voor mijn 30e zwanger raken, gebeurde zoals ik het wilde.
Maar sindsdien heb ik niks meer in te brengen in mijn leven. Zoon had een hartafwijking en kwam met een spoedkeizersnede (en ik ging ook thuis bevallen). Hij sliep wel door met 13 weken, dat dan weer wel (en met doorslapen bedoel ik ook echt doorslapen, van 7 tot 7), maar verder bepaalde hij wanneer ik wat ging doen. Het monster. En toen was ik zo gek om een tweede te willen. En toen kreeg ik Madammeke. Een loeder van de bovenste plank. Eerst schopt ze me blauwe ribben, vervolgens bleef ze te lang zitten, daarna werd het weer een spoedkeizersnede, toen wilde ze elke 2 uur aan de tiet, maandenlang, toen bleek ze een koemelkallergie te hebben en nu is ze bijna 11 maanden en komt ze nog steeds minstens 1 keer per nacht om een grote fles weg te kloeken. Ze sloopt mijn halve huis, trekt keihard aan haar broers haren en regeert als een koningin over het huishouden. Het is dat ze zo vrolijk en zo vreselijk geinig is, anders had ik haar in het vondelingenluik in Antwerpen gelegd.
Kinderen regeren je leven. Je doet hard je best het niet zo te laten zijn, maar dat is tevergeefs. Je hebt gewoon geen bal meer in te brengen, al doe je net alsof door te proberen de monsters en loeders zo op te voeden dat je als ouder nog wat in te brengen hebt.
Het is dat ze zo leuk zijn... En het wel waard ook. Maar je moet als ouder niet denken dat je volledig kunt bepalen dat het gaat zoals jij het wilt. Want dat is echt niet meer zo.
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
maandag 19 november 2007 om 17:49
