Kinderen
alle pijlers
Zo moe van mijn hyperactieve kinderen.....
maandag 18 juni 2007 om 20:02
Sommigen van jullie zullen het (hopelijk) herkennen,. maar ik blijf me verbazen over de hoeveelheid energie die mijn twee kinderen hebben. De oudste is 4, de jongste is 3 en wat ik aan energie tekort kom, hebben zij teveel. De hele dag zijn ze aan het rennen, gillen, schreeuwen, zingen, het houdt niet op. In een winkel kunnen ze even rustig zijn, maar voor ik het weet zijn ze alweer gillend aan het rondrennen. Ik merk dat het echt een wisselwerking is tussen die twee, de oudste jut constant haar broertje op. En als zij even rustig is, begint hij weer.
Op zich is het niet echt erg, maar ik word er horendol van. De hele dag herrie aan mijn hoofd, constant ongelukjes omdat ze zo druk doen (beker limo om, kind valt zich weer een bult, de één botst tegen de ander met als gevolg brullen etc.).
De oudste gaat sinds een paar weekjes naar school. Ik had gehoopt dat school haar uit zou putten, maar het tegenovergestelde is gebeurd. Het lijkt alsof ze er veel meer energie door krijgt.
Ze uitputten op een andere manier heeft ook weinig zin, ze blijven zo druk. En met een schoolgaand kind word de tijd wat schaarser om nog veel uitstapjes te ondernemen. En eigenlijk wil ik er ook niet aan toegeven. Ik vind dat ze 1 keer in de week best mee kunnen met mij om een paar boodschapjes te doen. Niet veel, maar een paar dingetjes. Maar zelfs dan zetten ze dus de boel op stelten. Ik had dus al bedacht dat ik maar geen boodschappen met ze zou gaan doen, maar eigenlijk vind ik dat onzin. Dat betekent dat ik alleen nog maar dingen moet doen die zij leuk vinden. Zo zit het leven niet in elkaar, vind ik.
Anyway: wie herkent dit?? Is het weer zo'n fase waar ik het bestaan niet vanaf wist? Of moet ik maar een paar keer per week gaan yoga'en om tot rust te komen?
Op zich is het niet echt erg, maar ik word er horendol van. De hele dag herrie aan mijn hoofd, constant ongelukjes omdat ze zo druk doen (beker limo om, kind valt zich weer een bult, de één botst tegen de ander met als gevolg brullen etc.).
De oudste gaat sinds een paar weekjes naar school. Ik had gehoopt dat school haar uit zou putten, maar het tegenovergestelde is gebeurd. Het lijkt alsof ze er veel meer energie door krijgt.
Ze uitputten op een andere manier heeft ook weinig zin, ze blijven zo druk. En met een schoolgaand kind word de tijd wat schaarser om nog veel uitstapjes te ondernemen. En eigenlijk wil ik er ook niet aan toegeven. Ik vind dat ze 1 keer in de week best mee kunnen met mij om een paar boodschapjes te doen. Niet veel, maar een paar dingetjes. Maar zelfs dan zetten ze dus de boel op stelten. Ik had dus al bedacht dat ik maar geen boodschappen met ze zou gaan doen, maar eigenlijk vind ik dat onzin. Dat betekent dat ik alleen nog maar dingen moet doen die zij leuk vinden. Zo zit het leven niet in elkaar, vind ik.
Anyway: wie herkent dit?? Is het weer zo'n fase waar ik het bestaan niet vanaf wist? Of moet ik maar een paar keer per week gaan yoga'en om tot rust te komen?
maandag 18 juni 2007 om 21:16
Hey prikkel,
Kan je verder weinig adviezen geven, maar wilde wel even reageren. Het is net of ik mezelf hoor praten! De mijne zijn ook 3 en 4 en ik ben nog zwanger van de derde. (dus nog sneller opgejut).
Hier gaat het vaak net zo. Opzich zijn ze doodnormale, redelijke goed gedragende kids, maar inderdaad, de hele dag jutten ze elkaar op. Ze lten elkaar nooit eens met rust en daar komt dan altijd weer gemekker van. Net 2 magneten die elkaar op het laatst afstoten. Ze willen steeds alles doen wat de ander doet, en de ander wil dat dan weer niet, en dan komt er weer gegil (dochter kan echt zo'n gillende tut zijn) en gemep en gejammer.
De een sloeg de ander, gooide zand naar de een. En vaak weet ik ook niet wat er nou precies was want ik zit er ook niet constant bovenop.
De jongste (dochter) is ook nogeens een klunsje, ze valt de hele dag door en bezeert zich steeds.
En speelt de een even lekker rustig ergens, dan komt de ander weer lastig vallen en begint het gedonder.
IVM nieuwe baby delen ze nu een (grote) kamer en opzich gaat dat prima. Ze gaan netjes slapen, alleen is de ousdste altijd vroeg wakker terwijl de jongste echt nog slaap nodig heeft. Maar hij maakt haar toch wakker, dus zo hollen ze om 6 uur weer gillend rond. Van die leuke spelletjes, weetje wel "jij bent de prinses en ik het monster en ik ging je opeten". In principe spelen ze dus ook vaak genoeg aardig samen, maar de manier waarop (en het tijdstip) ligt mij niet altijd.
Ik vind altijd, wil je rennen, ga je maar de tuin in. We hebben al zo'n klein huisje.
Ik suf 's ochtends vaak nog wel door tot een uur of 7 (tussen het gevraag aan m'n bed door, uiteraard laten ze man met rust) maar echt uitgerust raak je er niet van.
Zit er vandaag ook effe doorheen hoor. Ging al telaat naar bed en vanaf dat man om 3 uur thuiskwam werd ik elk uur wakker om iets onbenulligs. Plassen, kramp in been, rare droom, dorst, en vervolgens de kids..
Ik denk dat het ook gewoon veel met de leeftijd te maken heeft, ze willen vanalles, maar hebben niet altijd de energie en worden daar dan lekker vervelend of nog meer hyper door.
Ze gaan vaak wel mee boodschappen doen. Dat gaat aardig. Wel is het de hele tijd "mag ik dit, mag ik dat" en dan als het nee is (meestal) dan zeggen ze natuurlijk niet braaf: "o.k mama!".
maar opzich zijn ze dat dan wel weer redelijk snel vergeten.
Ik probeer wel zoveel mogelijk als ze zich wel heel lief gedragen samen ze zoveel mogelijk daarover te prijzen. Verder weet ik het ook niet.
Vrees dat het er maar bij hoort.
Na ze zomervakantie (is nou als vakantie voor oudste) mogen ze allebei naar school. Zoon 5 middagen en dochter (zelfde tijd) 3. Daar kijk ik best wel naar uit. Denk dat dochter ook gewoon erg aan zoiets toe is.
Nouja, blaas hier maar uit als je zin hebt. Er zitten er in elk geval meer in je schuit. :-)
Kan je verder weinig adviezen geven, maar wilde wel even reageren. Het is net of ik mezelf hoor praten! De mijne zijn ook 3 en 4 en ik ben nog zwanger van de derde. (dus nog sneller opgejut).
Hier gaat het vaak net zo. Opzich zijn ze doodnormale, redelijke goed gedragende kids, maar inderdaad, de hele dag jutten ze elkaar op. Ze lten elkaar nooit eens met rust en daar komt dan altijd weer gemekker van. Net 2 magneten die elkaar op het laatst afstoten. Ze willen steeds alles doen wat de ander doet, en de ander wil dat dan weer niet, en dan komt er weer gegil (dochter kan echt zo'n gillende tut zijn) en gemep en gejammer.
De een sloeg de ander, gooide zand naar de een. En vaak weet ik ook niet wat er nou precies was want ik zit er ook niet constant bovenop.
De jongste (dochter) is ook nogeens een klunsje, ze valt de hele dag door en bezeert zich steeds.
En speelt de een even lekker rustig ergens, dan komt de ander weer lastig vallen en begint het gedonder.
IVM nieuwe baby delen ze nu een (grote) kamer en opzich gaat dat prima. Ze gaan netjes slapen, alleen is de ousdste altijd vroeg wakker terwijl de jongste echt nog slaap nodig heeft. Maar hij maakt haar toch wakker, dus zo hollen ze om 6 uur weer gillend rond. Van die leuke spelletjes, weetje wel "jij bent de prinses en ik het monster en ik ging je opeten". In principe spelen ze dus ook vaak genoeg aardig samen, maar de manier waarop (en het tijdstip) ligt mij niet altijd.
Ik vind altijd, wil je rennen, ga je maar de tuin in. We hebben al zo'n klein huisje.
Ik suf 's ochtends vaak nog wel door tot een uur of 7 (tussen het gevraag aan m'n bed door, uiteraard laten ze man met rust) maar echt uitgerust raak je er niet van.
Zit er vandaag ook effe doorheen hoor. Ging al telaat naar bed en vanaf dat man om 3 uur thuiskwam werd ik elk uur wakker om iets onbenulligs. Plassen, kramp in been, rare droom, dorst, en vervolgens de kids..
Ik denk dat het ook gewoon veel met de leeftijd te maken heeft, ze willen vanalles, maar hebben niet altijd de energie en worden daar dan lekker vervelend of nog meer hyper door.
Ze gaan vaak wel mee boodschappen doen. Dat gaat aardig. Wel is het de hele tijd "mag ik dit, mag ik dat" en dan als het nee is (meestal) dan zeggen ze natuurlijk niet braaf: "o.k mama!".
maar opzich zijn ze dat dan wel weer redelijk snel vergeten.
Ik probeer wel zoveel mogelijk als ze zich wel heel lief gedragen samen ze zoveel mogelijk daarover te prijzen. Verder weet ik het ook niet.
Vrees dat het er maar bij hoort.
Na ze zomervakantie (is nou als vakantie voor oudste) mogen ze allebei naar school. Zoon 5 middagen en dochter (zelfde tijd) 3. Daar kijk ik best wel naar uit. Denk dat dochter ook gewoon erg aan zoiets toe is.
Nouja, blaas hier maar uit als je zin hebt. Er zitten er in elk geval meer in je schuit. :-)
maandag 18 juni 2007 om 21:41
Hé, wat grappig, ik dacht altijd dat je het juist rustiger zou hebben met twee stuks.
Ik heb zelf een zoon van vier, en hij vraagt veel aandacht als hij met mij of papa alleen is, omdat hij wil dat we meespelen -winkeltje ofzo-.
Komt er een vriend(innetje) spelen, dan kan ik zelfs EEN BOEK LEZEN want ze houden elkaar lekker bezig. Als ze teveel herrie maken óf te stil zijn naar mijn zin check ik even, maar verder vind ik het heerlijk ontspannen.
Ik heb zelf een zoon van vier, en hij vraagt veel aandacht als hij met mij of papa alleen is, omdat hij wil dat we meespelen -winkeltje ofzo-.
Komt er een vriend(innetje) spelen, dan kan ik zelfs EEN BOEK LEZEN want ze houden elkaar lekker bezig. Als ze teveel herrie maken óf te stil zijn naar mijn zin check ik even, maar verder vind ik het heerlijk ontspannen.
maandag 18 juni 2007 om 21:58
Hihi, nee moppetoet, als er hier een naar school is en de ander is thuis bijvoorbeeld. (mijn dochter) heb ik geen kind aan haar. Gaat ze heerlijk haar gang en speelt rustig. Zelfde met zoon als dochter slaapt.
Een vriendje over de vloer is toch anders voor ze dan spelen met je broer of zus. Als m'n zoon met een vriendje speelt issie ook lekker rustig (nouja, voor zover 2 jongetjes rustig spelen dan) en heb ik ook geen kind aan hem.
Broer en zussen gaan toch wat anders met elkaar om denk ik, ze durven elkaar meer op te jutten en meer uit te vreten samen
Een vriendje over de vloer is toch anders voor ze dan spelen met je broer of zus. Als m'n zoon met een vriendje speelt issie ook lekker rustig (nouja, voor zover 2 jongetjes rustig spelen dan) en heb ik ook geen kind aan hem.
Broer en zussen gaan toch wat anders met elkaar om denk ik, ze durven elkaar meer op te jutten en meer uit te vreten samen
maandag 18 juni 2007 om 22:19
mijn oudste 2 schelen 14mnd, toen ze bijna 4 en 3 waren kon ik niet wachten tot de oudste naar school ging!! die psz heb ik verwensd, ik vond die 2x 2,5 uur belachelijk weinig!!! men wat waren die 2 ongelooflijk wild. ik had achteraf gezien vaker weg gemoeten maar deed dat op de een of andere manier niet echt zo vaak als nu. mss omdat er nog een kleintje van een jaar was?
nu sleep ik ze overal mee heen, ze hebben veel vrijheid om buiten te spelen en moeten veel fietsen. ze slapen hierdoor goed maar als ze vroeg wakker zijn zijn ze verstandig genoeg om zachtjes naar beneden te gaan.
toen had ik wel behoefte gehad aan een speelhal in de buurt!! had ik er elke dag gezeten!!
dus onderneem veel(toch), laat ze alles lopen of fietsen. en zwemmen of een speelhal is ook een goeie.
en maak ze zelfstandig genoeg de komende jaren dat ze zich 's ochtends even zelf redden.
leeftijd doet ook veel, ze worden steeds handiger en luisteren als je ze verbiedt te gillen.
hier gaat het steeds minder hectisch al zitten we nu in de clubjes.....zucht!!
ze zijn nu 5(bijna6), 7 en 8(bijna 9).
eentje zit op atletiek en judo, eentje op gym en zwemles de oudste op scouting.
wat me opvalt is dat het rustiger voor me wordt als er kids komen spelen, zo'n 3 ofzo, dan heb ik er 6 in huis en kan gerust internetten of lezen!!
idee?
nu sleep ik ze overal mee heen, ze hebben veel vrijheid om buiten te spelen en moeten veel fietsen. ze slapen hierdoor goed maar als ze vroeg wakker zijn zijn ze verstandig genoeg om zachtjes naar beneden te gaan.
toen had ik wel behoefte gehad aan een speelhal in de buurt!! had ik er elke dag gezeten!!
dus onderneem veel(toch), laat ze alles lopen of fietsen. en zwemmen of een speelhal is ook een goeie.
en maak ze zelfstandig genoeg de komende jaren dat ze zich 's ochtends even zelf redden.
leeftijd doet ook veel, ze worden steeds handiger en luisteren als je ze verbiedt te gillen.
hier gaat het steeds minder hectisch al zitten we nu in de clubjes.....zucht!!
ze zijn nu 5(bijna6), 7 en 8(bijna 9).
eentje zit op atletiek en judo, eentje op gym en zwemles de oudste op scouting.
wat me opvalt is dat het rustiger voor me wordt als er kids komen spelen, zo'n 3 ofzo, dan heb ik er 6 in huis en kan gerust internetten of lezen!!
idee?
maandag 18 juni 2007 om 22:30
maandag 18 juni 2007 om 22:32
Ahh ja, "vroeger" (toen dochter nog eigen kamer had) ging mijn zoon rustig s ochtends in de kamer tv kijken. Helaas is nu de verleiding te groot om zus wakker te maken en ipv zelf rustig spelen of wat tv kijken, drukke spelletjes met zus te doen. Hoewel het niet elke ochtend zo is hoor, ze spelen ook vaak rustig, baal ik daar wel van. Ik leg het hem steeds uit, hij zegt dan ook "sorry", maar lang houdt hij het nooit vol om haar niet wakker te maken. Misschien moet ik een soort beloningssysteem inbouwen ofzo. Sticker elke keer als hij z'n zus niet wakker maakt?
maandag 18 juni 2007 om 22:59
Hoe herkenbaar. En helaas het word niet minder. Oudste twee zijn zeven en acht jaar. En hebben de hyper in hyperactief uitgevonden. Ze worden momenteel allebei getest op een autisme spectrumstoornis gecombineerd met ADD of ADHD en bij de tweede met Gilles de la Tourette. Iedereen die dat hoort (het DD OF ADHD) schiet in de lach. Hoezo zijn die van mij hyper? Welnee joh. (Sarcastisch uiteraard!!!) Mijn god, waar halen ze af en toe de energie vandaan? Ik heb geen idee, maar doe mij een beetje. Ze zitten beiden op school en dan zijn ze dus weg. Maar dan nog kunnen ze me in ongeveer een uur horendol krijgen. Samen spelen draait heel vaak uit op samen vechten om dan voor straf op de eigen kamers te moeten gaan zitten, waarna ze elkaar na vijf minuten weer opzoeken en mamma vervelend is als ik ze weer uit elkaar haal. Want `ze spelen toch leuk samen`. Grrrrrr :@. Laat elkaar dan met rust als je niet samen kunt spelen. Ze willen allebei een spel spelen dat op één van de pc´s staat. Dus omstebeurt. Als de een speelt hangt de ander eromheen. Tot irritatie van degene die speelt. Maar als die ander dan aan de beurt is, gaat de een ook hangen rond de oc tot irritatie van de ander. Het houd nooit op vrees ik. Al kunnen ze ook heel erg leuk met elkaar spelen, de wildste verhalen komen af en toe om je oren. Hutten bouwen, lego spelen noem het maar op, soms gaat het gewoon leuk en goed. Maar zo af en toe heb je dagen..... zucht!
maandag 18 juni 2007 om 23:03
Toppunt was hier trouwens een dagje Efteling. We waren er om kwart over negen (half tien ging de poort open) en zijn tot sluit gebleven. Dat was dus negen uur ´s avonds. Ik was kapot, had geen voeten meer. We hebben het hele park een keer of tien gezien. We waren om half tien thuis. Ze kregen drinken en ik bracht ze naar bed. Waarna ze om half een `s nachts (!!!!) in slaap zijn gevallen. En dat terwijl ze om half zes ´s ochtends wakker worden. (Dus ook de dag dat we naar de Efteling ingen en de volgende dag. :o:?
maandag 18 juni 2007 om 23:06
Ik knap weer helemaal op door jullie reacties! Fijn dat jullie het herkennen. Het is niet echt een Groot Probleem, (mijn kinderen zijn gezond, en ik besef me regelmatig dat dat niet vanzelfsprekend is) maar toch maakt het het dagelijkse leven af en toe zwaar. Ik vraag me regelmatig af hoe andere moeders het toch doen en of ik nou de enige ben die het er zo zwaar mee heeft.
En dan heb ik er nog maar twee! Ze schelen wel erg weinig in leefttijd, nog geen jaar. Misschien is dat ook wel een extra factor waardoor ze elkaar in de weg zitten. Het is precies zoals Sylke al schreef; het zijn net magneten, ze trekken elkaar aan en stoten elkaar af. En hier is het ook errug rustig als de oudste naar school is! Eindelijk puzzeltjes maken en boekjes lezen zonder geruzie en strijd. Want dat is hier ook aan de orde van de dag... de één wil altijd hetgeen de ander heeft en andersom.
Ik neem me vaak voor om er toch meer op uit te gaan. Of ze alleen al wat vaker voor het huis te laten spelen. Moet ik er wel bij blijven en dat maakt het lastig. Ik heb vaak wel wat te doen; koken, de eetboel opruimen etc. Slecht excuus, maar vaak geeft dat wel de doorslag. En daarbij ren ik van hot naar her als ze buiten zijn. De één fietst de ene kant op, de ander verdwijnt net om de hoek de andere kant op.... vermoeiend!
De oudste vindt fietsen geweldig maar de jongste vindt er geen bal aan. Hij is echt zo'n scharrelaar; moet ieder grassprietje, bloemetje, lantaarpaal etc. uitgebreid bestuderen. Meestal zit hij in de buggy, als ik hem laat lopen zijn we na 10 minuten nog de straat niet uit.
Maar genoeg dingen die wel goed gaan hoor, hier in de buurt zijn veel speeltuinverenigingen die heel leuk zijn. We hebben een groot park met kinderboerderij, we gaan regelmatig naar de bieb, ik ga stukken met ze fietsen, etc.
En daarbij kunnen ze ook heel leuk spelen met z'n tweetjes. Alleen geniet ik daar minder van dan ik me irriteer aan het drukke gedrag en geruzie. Als bijvoorbeeld de ochtend al lastig is, ben ik alweer klaar voor de rest van de dag. Als ze dan 's middags wel lekker samen zitten te spelen, overheerst bij mij toch nog het negatieve gevoel van de ochtend. Hopelijk begrijpt iemand wat ik bedoel... Ik kan er wel van genieten als ze leuk zijn samen, alleen altijd met een dubbel gevoel omdat al die vervelende dingen nog zo vers in mijn geheugen zitten.
Ik lees net de reactie van blindje, en voel onmiddelijk weer schaamte dat ik zo zit te 'zeuren'. Ik weet dat het veel erger kan, ik heb op mijn werk te maken met kinderen met allerlei stoornissen (ga volgende week een week met ze op pad) . Bij mijn kinderen zal het zal echt gewoon de leeftijd zijn.
Maar nogmaals: ik ben blij met jullie reacties! Er kunnen niet genoeg vrouwen in mijn schuit zitten haha!
En dan heb ik er nog maar twee! Ze schelen wel erg weinig in leefttijd, nog geen jaar. Misschien is dat ook wel een extra factor waardoor ze elkaar in de weg zitten. Het is precies zoals Sylke al schreef; het zijn net magneten, ze trekken elkaar aan en stoten elkaar af. En hier is het ook errug rustig als de oudste naar school is! Eindelijk puzzeltjes maken en boekjes lezen zonder geruzie en strijd. Want dat is hier ook aan de orde van de dag... de één wil altijd hetgeen de ander heeft en andersom.
Ik neem me vaak voor om er toch meer op uit te gaan. Of ze alleen al wat vaker voor het huis te laten spelen. Moet ik er wel bij blijven en dat maakt het lastig. Ik heb vaak wel wat te doen; koken, de eetboel opruimen etc. Slecht excuus, maar vaak geeft dat wel de doorslag. En daarbij ren ik van hot naar her als ze buiten zijn. De één fietst de ene kant op, de ander verdwijnt net om de hoek de andere kant op.... vermoeiend!
De oudste vindt fietsen geweldig maar de jongste vindt er geen bal aan. Hij is echt zo'n scharrelaar; moet ieder grassprietje, bloemetje, lantaarpaal etc. uitgebreid bestuderen. Meestal zit hij in de buggy, als ik hem laat lopen zijn we na 10 minuten nog de straat niet uit.
Maar genoeg dingen die wel goed gaan hoor, hier in de buurt zijn veel speeltuinverenigingen die heel leuk zijn. We hebben een groot park met kinderboerderij, we gaan regelmatig naar de bieb, ik ga stukken met ze fietsen, etc.
En daarbij kunnen ze ook heel leuk spelen met z'n tweetjes. Alleen geniet ik daar minder van dan ik me irriteer aan het drukke gedrag en geruzie. Als bijvoorbeeld de ochtend al lastig is, ben ik alweer klaar voor de rest van de dag. Als ze dan 's middags wel lekker samen zitten te spelen, overheerst bij mij toch nog het negatieve gevoel van de ochtend. Hopelijk begrijpt iemand wat ik bedoel... Ik kan er wel van genieten als ze leuk zijn samen, alleen altijd met een dubbel gevoel omdat al die vervelende dingen nog zo vers in mijn geheugen zitten.
Ik lees net de reactie van blindje, en voel onmiddelijk weer schaamte dat ik zo zit te 'zeuren'. Ik weet dat het veel erger kan, ik heb op mijn werk te maken met kinderen met allerlei stoornissen (ga volgende week een week met ze op pad) . Bij mijn kinderen zal het zal echt gewoon de leeftijd zijn.
Maar nogmaals: ik ben blij met jullie reacties! Er kunnen niet genoeg vrouwen in mijn schuit zitten haha!
maandag 18 juni 2007 om 23:19
Belle, je werkt toch geen 6 dagen?? Zal wel niet maar dat kwam als eerste in me op. En als tweede dacht ik: dat lijkt me trouwens best lekker, 6 dagen van huis hahahaha.
Mijn vriend werkt veel en onregelmatig en is dus erg weinig thuis. Ik werk 3 dagen en ben meestal de andere 4 dagen alleen thuis met de kinderen. Als mijn vriend er wel is, is dat een wereld van verschil. Dan kan je even weglopen, al is het maar even boven de was doen.
Volgende week ben ik een paar dagen van huis; heeeeeeeeeeeeeerlijk!!
Mijn vriend werkt veel en onregelmatig en is dus erg weinig thuis. Ik werk 3 dagen en ben meestal de andere 4 dagen alleen thuis met de kinderen. Als mijn vriend er wel is, is dat een wereld van verschil. Dan kan je even weglopen, al is het maar even boven de was doen.
Volgende week ben ik een paar dagen van huis; heeeeeeeeeeeeeerlijk!!
dinsdag 19 juni 2007 om 00:35
Ohh zo herkenbaar! Blindje, dat valt inderdaad niet mee, als ik ze hier al druk vind kan ik me alleen maar voorstellen hoe gestoord jij er vaak van word!
En inderdaad, zo gaat dat hier ook, ze laten elkaar niet met rust tot irritatie van de ander, en doen later gewoon hetzelfde terug. De oudste wil altijd voor de jongste bepalen wat ze gaat doen, terwijl ze zelf dan gewoon heel zoetjes bezig is, en dat levert dan weer irritaties op. De jongste laat zich namelijk ook de kaas niet van het brood eten, en kan heel kattig doen.
Dan zit de jongste daarbij de godganse dag te zingen en praten met poppetjes in hele hoge piepstemmetjes. Klinkt schattig, is het niet. Superirritantt. Terwijl ze zelf een heel lief stemmetje heeft, praat ze de hele dag met zo'n irritante tekenfilm muis stem. Want ze denkt dat prinsessen ook zo praten. Grh, het doet gewoon pijn aan je oren.
En prikkel, bij die van mij is het net zo! ga ik een blokje om met ze, dan fiets de oudste lekker, maar de jongste is te lui om zelf te ptrappen (terwijl ze dat best kan) en ze zit ook altijd ergens in dromenland, kijkt achterom ipv vooruit, stopt voor alles.. Soms geef ik haar wel de tijd hoor, maarja, als de een vooruit fietst en de ander er achteraan droomt schiet het ook niet op.
En inderdaad, zo erg is het allemaal ook weer niet, ik heb zat momenten op de dag dat ik denk "ahh wat zijn ze toch lief!". En ik prijs me een gelukkig mens met zulke (over het algemeen toch erg lieve) kinderen en dat ze gezond zijn uiteraard. En ja, als ik het zo erg vond allemaal was ik ook niet zwanger van de derde nu..
en ze spelen ook vaak zat samen op een leuke manier. Maar toch, het blijft fijn om je even af te kunnen reageren!
En inderdaad, zo gaat dat hier ook, ze laten elkaar niet met rust tot irritatie van de ander, en doen later gewoon hetzelfde terug. De oudste wil altijd voor de jongste bepalen wat ze gaat doen, terwijl ze zelf dan gewoon heel zoetjes bezig is, en dat levert dan weer irritaties op. De jongste laat zich namelijk ook de kaas niet van het brood eten, en kan heel kattig doen.
Dan zit de jongste daarbij de godganse dag te zingen en praten met poppetjes in hele hoge piepstemmetjes. Klinkt schattig, is het niet. Superirritantt. Terwijl ze zelf een heel lief stemmetje heeft, praat ze de hele dag met zo'n irritante tekenfilm muis stem. Want ze denkt dat prinsessen ook zo praten. Grh, het doet gewoon pijn aan je oren.
En prikkel, bij die van mij is het net zo! ga ik een blokje om met ze, dan fiets de oudste lekker, maar de jongste is te lui om zelf te ptrappen (terwijl ze dat best kan) en ze zit ook altijd ergens in dromenland, kijkt achterom ipv vooruit, stopt voor alles.. Soms geef ik haar wel de tijd hoor, maarja, als de een vooruit fietst en de ander er achteraan droomt schiet het ook niet op.
En inderdaad, zo erg is het allemaal ook weer niet, ik heb zat momenten op de dag dat ik denk "ahh wat zijn ze toch lief!". En ik prijs me een gelukkig mens met zulke (over het algemeen toch erg lieve) kinderen en dat ze gezond zijn uiteraard. En ja, als ik het zo erg vond allemaal was ik ook niet zwanger van de derde nu..
en ze spelen ook vaak zat samen op een leuke manier. Maar toch, het blijft fijn om je even af te kunnen reageren!
