Zoon 19

Ik ben even echt ten einde raad wb mijn zoon van 19. Even een zo kort mogelijke situatie schets: ik ben een alleenstaande moeder van een zoon en een dochter (11). De vader van de kinderen en ik hebben een lange, onstabiele relatie gehad. Dit hield in dat hij veel weg was, omdat hij ook nog een eigen woning had. Niks wbt huiselijk geweld oid. Hij en ik zijn sinds 10 jaar uit elkaar en ik ben sinds toen single. Hard aan mezelf en mijn leven met de kids gewerkt en mijn zoon en ik hebben altijd een hele sterke band gehad. Sinds kort werk ik weer in de zorg en volg inmiddels een hbo studie. Mijn zoon heeft nooit interesse in school gehad, of werk, en dit is altijd een groot irritatie punt geweest bij mij. Uiteindelijk heeft hij zijn middelbare school niet afgemaakt (vwo) en is hij dus een school verlater. Ergens begin tienerjaren heeft hij ook een angststoornis ontwikkeld, waar hij een aantal keren voor bij de huisarts is geweest en 1 keer een gesprek met een psycholoog. Banen houd hij maar Max 4 keer gaan vol. Ik heb gepraat tot ik een ons woog.. hem proberen te motiveren om iets te gaan doen alsin werk, school. Gehuild, rustig gepraat, hem de tijd gegeven, begrip getoond voor de stoornis ( waar hij nu steeds beter mee kan leven) werkelijk alles al geprobeerd om maar tot hem door te dringen maar niks helpt. Hij slaapt tot eind ochtend en is dan de hele dag weg. Hij heeft een hele grote vrienden groep waarvan ong de helft werkt en de helft niet. Zijn zorgverzekering betaald hij van zorg toeslag en dat gaat gelukkig goed. Maar ik ben zo ten einde raad met de hele situatie dat het dagelijks effect heeft op mijn humeur. Als hij thuis is is ie lief, respectvol. Nog nooit heeft hij zijn stem verheft tegen mij. Ook niet als ik soms schreeuwde dat ik het echt niet meer weet. Als hij boos word gaat ie weg en komt even later terug. Ik weet niet meer hoe ik tot m door moet dringen. Ik lees soms dat mensen zeggen dat je je kind dan op straat moet zetten zodat hij leert op eigen benen te staan maar dat is geen optie. Nu “ gedraagd” hij zijn eigen nog omdat hij rekening houdt met mij maar dan zal hij dat niet meer doen, dat gaat van kwaad naar erger. Leerplicht is al een aantal keren aan de deur geweest en daar heb ik hetzelfde tegen verteld. Zij zeggen dat; laat hem maar bellen als hij klaar is voor een opleiding. Tegen mij zegt hij dat hij dat nooit gaat doen. Ook is hij bezig met het geloof, en schommelt tussen katholiek en islam. Ook daar heb ik begrip voor getoond ( ik geloof helemaal niet) maar dat geloof stuk komt steevast naar boven bij ieder gesprek! Alles draait om God en de hemel..dat dit leven hier niet telt etc. als ik dan aangeef alle mensen en/ of geloven te respecteren maar dat ik het ook zou waarderen als ik en mijn niet gelovigheid gerespecteerd zou worden krijg ik een hele preek over het geloof en hoe mooi het is.. vanmiddag zelfs gezegd dat het lijkt alsof hij geherspenspoeld is.. ik ken hem soms niet meer en dit drijft ons echt uit elkaar..
Met zijn vader is goed contact, en ook is hij lief voor zijn jongere zusje. Maar ik trek dit zo niet meer. Ik heb zelfs aangegeven dat een paar uren werken in de week al goed is, maar daar zit geen vooruitgang in.

frambozentaartje schreef: ↑

13-06-2023 17:58

Zou je zoon ervoor openstaan om met een psycholoog te praten die werkt vanuit een christelijke geloofsovertuiging? Die bestaan nl. ook, en die krijgt het misschien voor elkaar om te praten over waar je zoon echt mee zit, zonder dat het geloof een twistpunt of afleidingsmanouvre kan zijn.

Ik vind die vriendengroep eerlijk gezegd niet zo positief klinken. De meeste 19-jarigen hebben toch wel iets van dromen of plannen.

Dat kan ik inderdaad ook is gaan voorstellen . Dat de achtergrond van een psycholoog christelijk of moslim is. Misschien dat hij daarvoor open staan..
het grote deel van de groep heeft ook plannen en dromen, ook hij heeft die maar zet geen stappen om die te bereiken. Wat ze precies zijn weet ik niet want soms komt dat puberale ineens om de hoek en word er alleen over dure auto’s etc gepraat.. beetje onrealistische dromen soms.

Libelle44 schreef: ↑

14-06-2023 09:44

TO...gaat hij op zaterdagavond of zondagochtend naar een kerk? Ligt er een bijbel op zijn kamer? Of ligt er een Koran?
Ik vermoed ook dat hij met mensen omgaat die hem radicaliseren. En dat dit niet het katholieke geloof is maar hij dit jou wijsmaakt om je niet af te schrikken. Combinatie islam/katholicisme vind ik vrij ongeloofwaardig. Heb bij veel radicale christelijke groepen gezeten, maar daar werd luiheid echt niet geaccepteerd ook waren sommigen meer met het hemelse als met het aardse bezig. Iedereen deed wel een opleiding of werkte of was (als vrouw) bij de kinderen thuis. Ook werd je bij radicale groepen direkt overal in allerlei groepjes betrokken..daar was weinig tijd om met vrienden alleen maar te hangen.
Vermoed meer dat hij met de islam bezig is. Ik zou zelf denk ik een prive detective inschakelen en uitvogelen waar hij nou precies de hele dag uithangt en waar ze het over hebben. Dan weet je het. Of je er dan nog wat aan kunt doen is een tweede. Al die jeugdzorg heb je geen @#€* aan.

Dat hersenspoelen klopt helemaal. Ik weet uit eigen ervaring dat dit heel snel gaat. Ook op die leeftijd slachtoffer geworden. Ze zoeken onzekere en eenzame jongeren en dan begint een traject van love bombing en geloofshersenspoeling. Je bent dan zo blij dat je een leuke groep mensen gevonden hebt die er voor je zijn dat je die hersenspoeling helemaal niet doorhebt. Je denkt echt dat het jouw eigen overtuigingen zijn. In die extreme groepen (ook bij christenen) draait alles alles om het geloof. Gesprekken draaien ook altijd weer op geloof uit. Je hele sociale leven breng je met je geloofsgenoten door.

Niet dat ik weet dat hij naar een kerk of moskee gaat. Op zijn kamer idd boeken waar bijbel en Koran opstaat. Niet veel, 3 geloof ik. Ik weet dat en vond daar weinig van. Ik vind het moeilijk te geloven dat hij slachtoffer is van iets aangezien de vriendschap zo’n 15 jaar bestaat, ik geloof echt wel dat ze met elkaar veel op hebben en ergens het beste met elkaar voor.
Jeugdzorg is echt zwaar ruk, hulpverlening over het algemeen wel. Ik weet ook dat ze vanuit leerplicht niet kunnen dwingen maar ze hebben 2 jaar “ dreig” brieven gestuurd dat hij leerplichtig is en na 2 jaar stonden ze 1 keer aan de deur te grinniken. Kwamen ook niet binnne toen ik het vroeg voor een gesprek omdat hij zelf niet thuis was. Letterlijk mijn wanhoop uitgesproken naar hun maar daar kwam geen reactie op, ook niet van misschien kunnen we even in gesprek

Boogschutter10 schreef: ↑

13-06-2023 18:36

In mijn omgeving zelfde verhaal met enkele jong volwassenen. Niet willen werken, ook niet willen studeren en ook geen combi daarvan. Gamen tot diep in de nacht / ochtend en daardoor pas in de middag opstaan. Ondertussen onrealistische toekomstbeelden hebben over luxe leven in de toekomst. Ouders zijn ten einde raad maar laten de situatie ook voortbestaan.

Hopelijk dat het kwartje nog een keer valt via leeftijdgenoten die wel aan hun toekomst werken. Misschien pas over paar jaar en dan kun je natuurlijk nog steeds veel doen en opbouwen.

Helaas geen advies behalve dan om toch positief proberen te blijven.

Ik laat het in zoverre voortbestaan dat ik hem niet op straat zet, dit is bijna dagelijkse strijd hier.. heb ook gezegd dat ik hem niet met rust laat tot hij een paar uur minimaa per week werkt.
Ik hoop ook dat als iedereen verder gaat en gaat bouwen ( doen ze nu al, sommigen hebben een auto en zicht op een woning, vast inkomen etc) dat hij gaat zien dat je er werkend alleen maar op vooruit gaat

Hoerabanaan schreef: ↑

14-06-2023 09:08

Hele bijzondere constructie. Ik weet niet wat ze dragen en wat ze doen. Maar het leven kost geld, véél geld. Tuurlijk is het fijn als je een vriend hebt die je haren wil knippen. Maar betalen zij ook voor zijn kleren? Hebben ze brommers of auto's? Die worden ook niet van manna gemaakt. Kortom, waar bekostigen deze jongens hun leven van? Heb je al eens contact gezocht met andere ouders en of ze je zorgen delen of dat zij meer informatie hebben? Ik denk dat ik eerst daar mijn licht zou opsteken.

In vroegere jaren meerdere keren met een aantal moeders bijeen geweest. Ook de jongens erbij geroepen. Beloven gouden bergen dan.. scooters en auto’s in bezit van diegene die een baan hebben. Kleren niet duur, geen dure merken van wat ik zie. Ik kom ze regelmatig tegen

S-Groot schreef: ↑

14-06-2023 15:03

Waarom doe je dat? Want het is niet het enige dat je voor hem betaalt, je betaalt ook eten en een dak boven zijn hoofd (vraagt geen kostgeld). Financieel gezien is er zo voor hem geen enkele stimulans om te gaan werken. Jij en zijn vrienden zorgen voor alles wat hij nodig heeft. Op zijn vrienden heb je geen invloed, op wat jij doet wel.

Verder is het een ingewikkelde en pijnlijke situatie, ik snap dat je met je handen in het haar zit. Ik vrees dat Crumble behoorlijk in de goede richting zit. Misschien kun je hem ergens toe aanzetten door hem financieel niet meer te faciliteren, maar ik zou er niet teveel van verwachten.

Ik betaal zijn telefoonrekening omdat die vanaf zijn 15e nog op mijn naam staat. Die is met 18e nogmaals verlengd omgezet naar Abbo van 2 jaar. Heb aangegeven dat als dit afloopt ik m niet verleng. Buiten dat ben ik financieel verantwoordelijk voor hem tot, ik geloof, 21 jaar. Met 18 beloofde die nog zsm te gaan werken vandaar de verlenging..

Hoerabanaan schreef: ↑

14-06-2023 14:32

Ik begrijp je reactie op mijn vraag niet. Ik ben benieuwd of je je licht hebt opgestoken bij de ouders van de andere jongens en je zorgen hebt besproken of minimaal gepeild hebt of zij meer weten over hun kinderen? Maar dat kan ik niet opmaken uit je reactie wat hun reacties waren.

Wie beloven er gouden bergen?

En worden die scooters en auto's ook gedeeld met de jongens die werkeloos toekijken? Je moet je afvragen waarom jouw zoon zo'n catch is voor dit groepje, aangezien hij financieel niks te bieden heeft. Op een gegeven moment gaat bij de meeste jongeren er nl. wel de lol vanaf om altijd voor een ander te betalen of altijd op te halen, weg te brengen. Is het nog maar recent dat sommigen werken? Dan kun je een half jaar wachten en kijken of zijn vrienden dit gedrag niet zat beginnen te worden. Maar als het al een tijdje zo is, dan vraag ik me af waar het addertje onder het gras zit. Dat moet ergens zijn.

Ik zou -al dan niet via ouders, wijkagent of imam/pastoor- proberen de onderste steen boven te krijgen. Maken andere ouders van de jongens zonder toekomstperspectief zich geen zorgen dan? Als ze elkaar al vanaf kindertijd kennen, dan ken je toch ook die ouders? Ik zou jezelf echt eens uitnodigen op de thee/koffie en vragen of ze dingen herkennen.

Ja we hebben regelmatig bij elkaar gezeten zoals ik aangaf.. moeders van de rest weten het ook niet meer. De jongens beloofden ons gouden bergen; we snappen jullie wel, we gaan zsm werken, we hebben gesprekken gepland met bedrijven etc etc
Via een kennis ben ik op zoek gegaan naar een imam, dit moet iemand zijn die goed/ redelijk Nederlands kan en diegene die zij kende, spreken de Nederlandse taal bar slecht.