Kinderen
alle pijlers
Zoon (7) kan niet tegen verlies, hoe mee om te gaan?
vrijdag 28 december 2007 om 12:35
Hoi allemaal,
Mijn zoon kan niet tegen zijn verlies. Ach, gaat wel over, zou je denken, maar het wordt eigenlijk alleen maar erger in plaats van beter.
Hij wil op dit moment helemaal geen spelletjes meer doen omdat hij bang is om te verliezen, dat zegt hij ook wel zelf.
Ik denk dat het voortkomt uit onzekerheid, uit faalangst. Het is een zeer gevoelig mannetje (is ook altijd weer onderwerp van gesprek op school), sociaal wat "onhandig". Hij is rustig, op de achtergrond, zeker niet de populairste jongen (dit allemaal om hem enigszins te typeren). Hij is snel van zijn stuk, kan er helemaal niet tegen als we boos op hem zijn, of als juf boos op hem is.
We laten hem regelmatig winnen, maar natuurlijk ook wel verliezen, hij zal het toch moeten leren.
Wie heeft er tips voor mij om hier op een goede manier mee om te gaan?
Bedankt alvast!
Kastanje
Mijn zoon kan niet tegen zijn verlies. Ach, gaat wel over, zou je denken, maar het wordt eigenlijk alleen maar erger in plaats van beter.
Hij wil op dit moment helemaal geen spelletjes meer doen omdat hij bang is om te verliezen, dat zegt hij ook wel zelf.
Ik denk dat het voortkomt uit onzekerheid, uit faalangst. Het is een zeer gevoelig mannetje (is ook altijd weer onderwerp van gesprek op school), sociaal wat "onhandig". Hij is rustig, op de achtergrond, zeker niet de populairste jongen (dit allemaal om hem enigszins te typeren). Hij is snel van zijn stuk, kan er helemaal niet tegen als we boos op hem zijn, of als juf boos op hem is.
We laten hem regelmatig winnen, maar natuurlijk ook wel verliezen, hij zal het toch moeten leren.
Wie heeft er tips voor mij om hier op een goede manier mee om te gaan?
Bedankt alvast!
Kastanje
vrijdag 28 december 2007 om 12:44
Verliezen is ook heel vervelend !
Als er iemand wint of verliest gewoon niet vieren of troosten ; het zij zo , klaar.......volgend spelletje ? Vaak kunnen ze wél een veel jonger kind laten winnen als je samenzweerderig doet omdat hij al zo groot is .
Als er iemand wint of verliest gewoon niet vieren of troosten ; het zij zo , klaar.......volgend spelletje ? Vaak kunnen ze wél een veel jonger kind laten winnen als je samenzweerderig doet omdat hij al zo groot is .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 28 december 2007 om 12:47
Ik denk dat het werkelijke probleem niet het verliezen kan zijn, maar iets diepers dat daar aan laagje onder ligt. Waarom vindt hij het zo erg om te verliezen? Wat doet het met hem? Wat zijn zijn associaties bij winnen en verliezen? Dit soort gedrag heeft vaak een oorzaak en om het probleem te kunnen verhelpen zul je bij die oorzaak moeten beginnen.
In zijn algemeenheid zou ik er denk ik mee beginnen om er de nadruk op te leggen dat het winnen/verliezen veel minder belangrijk is dan het gezellig samen met elkaar iets doen. Dat kun je hem bijvoorbeeld leren door eerst eens een poosje spelletjes zonder winnaar/verliezer te spelen. (Bedenk ze of maak desnoods nieuwe regels bij een bestaand spel).
Als hij dat eenmaal door heeft, dan kun je daarna langzaam proberen om wel weer met winnen/verliezen te gaan werken. Maar leg dan ook daarbij weer de nadruk op de gezelligheid en niet op het winnen/verliezen. Dus geen uitbundig gejuig en een "we are the champions" uit volle borst bij winst (niet door hem, maar ook niet door de medegezinsleden) en ook geen getreur bij verlies, maar liever een "Zo, dat was gezellig! Iemand nog een kopje thee?" oid.
In zijn algemeenheid zou ik er denk ik mee beginnen om er de nadruk op te leggen dat het winnen/verliezen veel minder belangrijk is dan het gezellig samen met elkaar iets doen. Dat kun je hem bijvoorbeeld leren door eerst eens een poosje spelletjes zonder winnaar/verliezer te spelen. (Bedenk ze of maak desnoods nieuwe regels bij een bestaand spel).
Als hij dat eenmaal door heeft, dan kun je daarna langzaam proberen om wel weer met winnen/verliezen te gaan werken. Maar leg dan ook daarbij weer de nadruk op de gezelligheid en niet op het winnen/verliezen. Dus geen uitbundig gejuig en een "we are the champions" uit volle borst bij winst (niet door hem, maar ook niet door de medegezinsleden) en ook geen getreur bij verlies, maar liever een "Zo, dat was gezellig! Iemand nog een kopje thee?" oid.
vrijdag 28 december 2007 om 12:54
Hoi allemaal,
Dat is snel, die reacties. Ben benieuwd naar MAD.
Nummerzoveel, dat zegt mijn gevoel ook. Dat probeer ik ook met hem te bespreken, maar daar komt weinig uit. Wel dus dat hij het ontzettend naar vindt om te verliezen, en omdat hij vindt dat hij niets goed kan. Dus vanuit onzekerheid zeg maar.
We proberen inderdaad het te hebben over gezellig, leuk, en niet over het winnen of verliezen. Maar vandaag was hij echt helemaal op tilt, echt een uur lang gehuild omdat het spelletje op de Wii niet lukte (en dan verliest hij dus niet van een echt persoon, maar van de computer).
De tips van geen aandacht aan besteden vind ik wel een goede. We hebben inderdaad nogal de neiging om te gaan troosten bij verlies en te prijzen bij winst. Eens kijken wat negeren oplevert.
Bedankt! Het is sowieso al fijn om even mijn eigen "frustratie" hierover van me af te tikken. (frustratie as in dat ik niet weet hoe ik hem kan helpen hierbij).
Kastanje
Dat is snel, die reacties. Ben benieuwd naar MAD.
Nummerzoveel, dat zegt mijn gevoel ook. Dat probeer ik ook met hem te bespreken, maar daar komt weinig uit. Wel dus dat hij het ontzettend naar vindt om te verliezen, en omdat hij vindt dat hij niets goed kan. Dus vanuit onzekerheid zeg maar.
We proberen inderdaad het te hebben over gezellig, leuk, en niet over het winnen of verliezen. Maar vandaag was hij echt helemaal op tilt, echt een uur lang gehuild omdat het spelletje op de Wii niet lukte (en dan verliest hij dus niet van een echt persoon, maar van de computer).
De tips van geen aandacht aan besteden vind ik wel een goede. We hebben inderdaad nogal de neiging om te gaan troosten bij verlies en te prijzen bij winst. Eens kijken wat negeren oplevert.
Bedankt! Het is sowieso al fijn om even mijn eigen "frustratie" hierover van me af te tikken. (frustratie as in dat ik niet weet hoe ik hem kan helpen hierbij).
Kastanje
vrijdag 28 december 2007 om 13:00
Egmond aan de Hoef, zomer, ik denk 1973.
Ik sta op de kermis, en waarom weet ik niet, maar ik besluit van mijn eigen geld te gaan ballegooien (normaal betaalde mijn vader alle attracties). Als ik de hele stapel omgooi met een bal, win ik een prachtprijs (nu denk ik te weten dat ik een stapel van 5 blikken nooit in een worp om te gooien, maar dat kon je mij met 7 jaar niet kwalijk nemen). Deze hoofdprijs zal me niet kunnen ontgaan!
Ik doe mijn uiterste best, maar na de 3 ballen heb ik de stapel niet eens geraakt. Weg gulden, voor mij destijds een kapitaal. Ik doe mijn beklag bij mijn ouders, ik krijg natuurlijk mijn kinder flauwekul prijsje, maar niet die megahoofdprijs die ik in gedachte had. Later is nog een foto gemaakt door een kermisfotograaf, ons gezin op een rijtje maar de kleine Toon kijkt schuin achterom, naar de plek waar hij een fortuin uitgaf.
s' Avonds lig ik huilend in mijn bed. Mijn vader komt later boven en geeft mij en mijn broer een gulden. Ik geef mijn vader een zoen, en heb een belangrijke levensles geleerd met mijn 7 jaar: je krijgt niet altijd wat je wilt, je kan ook verliezen.
Sorry, ik had deze les niet willen missen. Ik zou zeggen: ga door op oude voet.
Ik sta op de kermis, en waarom weet ik niet, maar ik besluit van mijn eigen geld te gaan ballegooien (normaal betaalde mijn vader alle attracties). Als ik de hele stapel omgooi met een bal, win ik een prachtprijs (nu denk ik te weten dat ik een stapel van 5 blikken nooit in een worp om te gooien, maar dat kon je mij met 7 jaar niet kwalijk nemen). Deze hoofdprijs zal me niet kunnen ontgaan!
Ik doe mijn uiterste best, maar na de 3 ballen heb ik de stapel niet eens geraakt. Weg gulden, voor mij destijds een kapitaal. Ik doe mijn beklag bij mijn ouders, ik krijg natuurlijk mijn kinder flauwekul prijsje, maar niet die megahoofdprijs die ik in gedachte had. Later is nog een foto gemaakt door een kermisfotograaf, ons gezin op een rijtje maar de kleine Toon kijkt schuin achterom, naar de plek waar hij een fortuin uitgaf.
s' Avonds lig ik huilend in mijn bed. Mijn vader komt later boven en geeft mij en mijn broer een gulden. Ik geef mijn vader een zoen, en heb een belangrijke levensles geleerd met mijn 7 jaar: je krijgt niet altijd wat je wilt, je kan ook verliezen.
Sorry, ik had deze les niet willen missen. Ik zou zeggen: ga door op oude voet.
vrijdag 28 december 2007 om 13:08
Er is vast iets waar jouw zoon wel heel goed in is (of in kan worden). Als hij zo onzeker is, dan raad ik je aan om daar ook goed naar te kijken. Kan hij goed sporten, tekenen, prutsen met een microscoop, ... ? Probeer dan ook daar de nadruk op te leggen door te benoemen dat hij dat altijd zo goed of leuk doet. En hebben jullie nog niet uitgevonden wat het is, ga daar dan samen naar op zoek.
Overigens moet elk kind leren dat iedereen dingen heeft waar hij goed in is en dingen heeft waar hij minder goed in is. Daar is helemaal niets mis mee. Sterker nog, dat zal vast ook gelden voor de volwassenen in zijn omgeving. Misschien is het goed om dat ook wat regelmatiger te roepen. Bijvoorbeeld "Zie je, mama kan ook echt niets met die Wii, maar gelukkig kan ik wel goed ... "
vrijdag 28 december 2007 om 13:11
Het hele leven is hard..... en je moet daar heel jong al aan wennen .
Misschien helpt het om te benoemen waar je zélf niet goed in bent/ was ?
Of hem te laten inzien dat je "goed " kunt zijn in andere dingen dan het winnen van een spelletje , zoals een GOEDE verliezer zijn , een goede vriend zijn , goed een mop kunnen vertellen , goed........
Misschien is voor zijn gevoel van eigenwaarde het goed om hem op een niet-alledaagse sport / clubje te doen zodat hij ergens heel goed in is ?
Wat het hier ook goed deed ; zelf enormmmmmmmmmmm overdreven reageren als je verloren hebt . Let maar eens op de manier waarop hij jou dan " troost " .
Misschien helpt het om te benoemen waar je zélf niet goed in bent/ was ?
Of hem te laten inzien dat je "goed " kunt zijn in andere dingen dan het winnen van een spelletje , zoals een GOEDE verliezer zijn , een goede vriend zijn , goed een mop kunnen vertellen , goed........
Misschien is voor zijn gevoel van eigenwaarde het goed om hem op een niet-alledaagse sport / clubje te doen zodat hij ergens heel goed in is ?
Wat het hier ook goed deed ; zelf enormmmmmmmmmmm overdreven reageren als je verloren hebt . Let maar eens op de manier waarop hij jou dan " troost " .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 28 december 2007 om 13:11
vrijdag 28 december 2007 om 13:29
IIg niet "laten"winnen, daar wordt hij echt geen "betere" verliezer van.Het idee dat je altijd moet winnen wordt alleen sterker,
wat betreft spelletjes waar hij goed in is: wel eens memory gespeeld? de meeste kinderen doen dat beter dan volwassenen, dus grote winkans en ze doen het echt zelf
Ook het voetstuk van de winnaar niet te hoog maken denk ik,
en zelf het goede voorbeeld geven als je verliest door bv te zeggen:oke ik heb verloren maar het was een leuk spelletje, en ik heb mn best gedaan ,helaas niet gelukt. Bij winst gewoon een proficiat.
ik zit trouwens op een spellenclub en t is mij opgevallen dat de enthousiaste winnaars het meeste moeite hebben als ze n spel verloren hebben (dingen verzinnen waarom ze verloren hebben) dus niet tegen je verlies kunnen hoeft echt niet over te gaan bij het volwassen worden, het hoeft je alleen niette weerhouden toch te spelen
wat betreft spelletjes waar hij goed in is: wel eens memory gespeeld? de meeste kinderen doen dat beter dan volwassenen, dus grote winkans en ze doen het echt zelf
Ook het voetstuk van de winnaar niet te hoog maken denk ik,
en zelf het goede voorbeeld geven als je verliest door bv te zeggen:oke ik heb verloren maar het was een leuk spelletje, en ik heb mn best gedaan ,helaas niet gelukt. Bij winst gewoon een proficiat.
ik zit trouwens op een spellenclub en t is mij opgevallen dat de enthousiaste winnaars het meeste moeite hebben als ze n spel verloren hebben (dingen verzinnen waarom ze verloren hebben) dus niet tegen je verlies kunnen hoeft echt niet over te gaan bij het volwassen worden, het hoeft je alleen niette weerhouden toch te spelen
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 28 december 2007 om 13:54
Wederom allemaal bedankt voor de reacties. De rust is hier nu even weergekeerd gelukkig.
Ben het met jullie allemaal eens dat hij het echt moet leren. WE proberen hem ook heel erg te laten merken dat wij hem altijd waarderen zoals hij is. Zelf vertellen dat we dingen ook niet goed kunnen proberen we ook, merk wel dat hij daar soms wel wat aan heeft.
Nlies, dat is precies wat ik belangrijk vind: je mag er best van balen als je verliest,. maar het moet je niet gaan beperken in de dingen die je doet en wilt doen, dat is zo jammer!
Blijfgewoonbianca: het leven is hard, en dat moet hij ook leren. Dat iets niet alledaags gaan zoeken vind ik wel een leuke, daar zal ik me eens in verdiepen. Die GOEDE verliezer is ook mooi, zijn zusje kan wel heel goed tegen verliezen, ik zal het er eens met hem over hebben.
Antonio, leuke anekdote, helpt weer even om te relativeren (want dat is natuurlijk mijn ding hierin: ik moet het ook niet groter maken dan het is).
Nummerzoveel dank voor je aanvulling. Zo kunnen we toch proberen hem wat te helpen over die onzekerheid heen te groeien, of het in ieder geval zo in de perken te houden dat hij het goed kan hanteren en het hem niet beperkt in vriendschappen en de dingen die hij doet.
Bedankt!
Kastanje
Ben het met jullie allemaal eens dat hij het echt moet leren. WE proberen hem ook heel erg te laten merken dat wij hem altijd waarderen zoals hij is. Zelf vertellen dat we dingen ook niet goed kunnen proberen we ook, merk wel dat hij daar soms wel wat aan heeft.
Nlies, dat is precies wat ik belangrijk vind: je mag er best van balen als je verliest,. maar het moet je niet gaan beperken in de dingen die je doet en wilt doen, dat is zo jammer!
Blijfgewoonbianca: het leven is hard, en dat moet hij ook leren. Dat iets niet alledaags gaan zoeken vind ik wel een leuke, daar zal ik me eens in verdiepen. Die GOEDE verliezer is ook mooi, zijn zusje kan wel heel goed tegen verliezen, ik zal het er eens met hem over hebben.
Antonio, leuke anekdote, helpt weer even om te relativeren (want dat is natuurlijk mijn ding hierin: ik moet het ook niet groter maken dan het is).
Nummerzoveel dank voor je aanvulling. Zo kunnen we toch proberen hem wat te helpen over die onzekerheid heen te groeien, of het in ieder geval zo in de perken te houden dat hij het goed kan hanteren en het hem niet beperkt in vriendschappen en de dingen die hij doet.
Bedankt!
Kastanje
zaterdag 29 december 2007 om 21:25
Kun je een kind leren tegen zijn/haar verlies te kunnen? Dat vraag ik mij af. Mijn kleuter is nu vier. Sinds hij naar school gaat heeft hij een ontzettende winners mentaliteit gekweekt. Waar we eerst spelletjes deden om de spelletjes, wil hij het nu alleen doen om het winnen. Prima op zich, maar poeh hé, wat een drama wanneer hij verliest. Huilen, boos worden het niet meer leuk vinden en het spel van tafel proberen te smijten.
Dat laatste is sowieso onacceptabel, maar hoe reageer je op het andere. Tot in den treuren probeer ik hem uit te leggen dat winnen leuk is, maar geen ramp wanneer je verliest. Maar het werkt niet.
Is het tegen verlies kunnen aan te leren, zo ja, wat zijn jullie tips.
Of is dit simpel weg een fase of karaktertrek waar ik ofwel moet wachten tot het over gaat of accepteren dat hij zo is?
Ik had dit topic over het hoofd gezien en open zojuist een topic met dit openingsbericht. (Bedankt Mamzelle voor het uppen!).
Veel van jullie tips heb ik al toegepast. Niet te enthousiast wanneer het wint. Gewoon leuk joh. Hem weleens laten winnen om de balans tussen winnen en verliezen enigszins gelijk te houden (hij verliest en wint ongeveer evenveel). Vooral niet zijn "we are the champions" gedrag accepteren wanneer hij aan de winnende hand is. Noem maar op.
Ik begrijp de tip om te kijken wat de onderliggende gevoelens zijn bij een kind van 7, maar is dat ook van toepassing voor een kind van 4? Hij is er op school mee begonnen en ik heb het idee dat opgeblazen wordt op school door klasgenootjes. Winnen is cool, verliezen niet...
Dat laatste is sowieso onacceptabel, maar hoe reageer je op het andere. Tot in den treuren probeer ik hem uit te leggen dat winnen leuk is, maar geen ramp wanneer je verliest. Maar het werkt niet.
Is het tegen verlies kunnen aan te leren, zo ja, wat zijn jullie tips.
Of is dit simpel weg een fase of karaktertrek waar ik ofwel moet wachten tot het over gaat of accepteren dat hij zo is?
Ik had dit topic over het hoofd gezien en open zojuist een topic met dit openingsbericht. (Bedankt Mamzelle voor het uppen!).
Veel van jullie tips heb ik al toegepast. Niet te enthousiast wanneer het wint. Gewoon leuk joh. Hem weleens laten winnen om de balans tussen winnen en verliezen enigszins gelijk te houden (hij verliest en wint ongeveer evenveel). Vooral niet zijn "we are the champions" gedrag accepteren wanneer hij aan de winnende hand is. Noem maar op.
Ik begrijp de tip om te kijken wat de onderliggende gevoelens zijn bij een kind van 7, maar is dat ook van toepassing voor een kind van 4? Hij is er op school mee begonnen en ik heb het idee dat opgeblazen wordt op school door klasgenootjes. Winnen is cool, verliezen niet...
zondag 30 december 2007 om 12:43
Mijn oudste (9 inmiddels) interesseert het geen lor of hij wint of verliest. Heeft ie ook nooit moeite mee gehad. Ik ook niet trouwens.
Maar toen kwam mijn jongste (7 inmiddels)................. Was echt vreselijk. Spellen die over de vloer gesmeten werden als ie niet won. Ik vond het verbijsterend, omdat ik het zelf helemaal niet ken.
Ik heb een poosje geweigerd spelletjes met hem te spelen als ie zich zo gedroeg en hij wilde toen ook geen spelletjes doen, omdat ie het zelf ook vervelend vond.
Daarna hebben we een poosje heel overdreven 'gevierd' als iemand gewonnen had en 'gehuild' als iemand verloren had. Zaten er hier 2 mensen heel hard te 'huilen', stond de derde te juichen. Lagen ze helemaal in een deuk, waardoor zowel het winnen als het verliezen grappig werd. En uiteraard de winnaar een hand geven en feliciteren, met een grafgezicht: Gefeliciteerd
Of het door deze aanpak komt weet ik tuuk niet (ik denk het uiteraard wel
), maar inmiddels kunnen we hier gewoon gezellig een spelletje spelen.
Maar toen kwam mijn jongste (7 inmiddels)................. Was echt vreselijk. Spellen die over de vloer gesmeten werden als ie niet won. Ik vond het verbijsterend, omdat ik het zelf helemaal niet ken.
Ik heb een poosje geweigerd spelletjes met hem te spelen als ie zich zo gedroeg en hij wilde toen ook geen spelletjes doen, omdat ie het zelf ook vervelend vond.
Daarna hebben we een poosje heel overdreven 'gevierd' als iemand gewonnen had en 'gehuild' als iemand verloren had. Zaten er hier 2 mensen heel hard te 'huilen', stond de derde te juichen. Lagen ze helemaal in een deuk, waardoor zowel het winnen als het verliezen grappig werd. En uiteraard de winnaar een hand geven en feliciteren, met een grafgezicht: Gefeliciteerd
Of het door deze aanpak komt weet ik tuuk niet (ik denk het uiteraard wel
), maar inmiddels kunnen we hier gewoon gezellig een spelletje spelen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zondag 30 december 2007 om 13:39
ik las laatst een stukje ergens dat kinderen zovaak de hemel ingeprezen worden bij alles wat ze doen , al is het maar 1 streep zetten op een papier, dat ze helemaal niet meer weten/leren wat het is iets niet te kunnen. ja en dan leer je het ook niet accepteren, gevolg is dan een stel idols-in-spe die niet kunnen zingen en dan zeer teleurgesteld zijn als ze afgewezen worden , en toch weer de schuld bij een ander zoeken: "de jury weet er niks van, mijn moeder zegt dat ik heel mooi zing"
en natuurlijk is winnen leuker dan verliezen, maar ik verlies dan toch nog liever een spel, waarbij ik kan zeggen dat ik mn best heb gedaan en goed gesppeld heb, dan een partij winnen omdat de tegenpartij eigenlijk niet geinterresseerd was in het spel (heb ik een keer meegemaakt, gaf echt geen voldoening)
en natuurlijk is winnen leuker dan verliezen, maar ik verlies dan toch nog liever een spel, waarbij ik kan zeggen dat ik mn best heb gedaan en goed gesppeld heb, dan een partij winnen omdat de tegenpartij eigenlijk niet geinterresseerd was in het spel (heb ik een keer meegemaakt, gaf echt geen voldoening)
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zondag 30 december 2007 om 17:32
Ik ken een jongentje van 7 die daar ook moeite mee heeft, verliezen.
Die ouders hebben nu wat 'kans spelletjes' aangeschaft.
Dus niet spelletjes waarmee je kunt winnen met tact (zoals dammen, wie is het , memmorie.. oid)
Maar Bingo bijvoorbeeld.
Dat is echt iets wat niks zegt over je zelf, maar je moet gewoon geluk hebben.
Misschien iets om eerst eens te oefenen, zodat hij aan het idee went van winnen of verliezen
Die ouders hebben nu wat 'kans spelletjes' aangeschaft.
Dus niet spelletjes waarmee je kunt winnen met tact (zoals dammen, wie is het , memmorie.. oid)
Maar Bingo bijvoorbeeld.
Dat is echt iets wat niks zegt over je zelf, maar je moet gewoon geluk hebben.
Misschien iets om eerst eens te oefenen, zodat hij aan het idee went van winnen of verliezen
Op het dak zie je kleine musjes,
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
