Kinderen
alle pijlers
Zus wordt met alles voorgetrokken
vrijdag 26 juli 2024 om 20:50
Ik moet echt even mijn verhaal kwijt want de frustratie zit me zo hoog.
Momenteel ben ik hoogzwanger van mijn tweede kindje. Ik zal pas weer gaan werken wanneer de baby rond de 8 maanden is. Mijn moeder zal dan zo’n 4 maanden 1 dag per week oppassen en daarna gaat hij naar de opvang.
Nu is het zo dat mijn moeder 5 dagen per week de dochter van mijn zus opvangt, welke 8 jaar is. ‘S ochtends wordt ze naar school gebracht door mijn moeder en smiddags opgehaald en thuis opgevangen. Ik heb gevraagd aan mijn zus of ze die ene dag dat mijn kindje langskomt, iets kan regelen. Bso bijvoorbeeld. Nee dat wil haar dochter niet want daar is ze destijds gepest. Een andere bso is ook geen optie want ‘dochter wil het niet’. Dochter woont tegenover school en zou graag zelf naar school willen lopen maar mag niet zelf naar school lopen van zowel mama als oma. ‘Dat kan ze niet’ volgens hen. Ze mag ook nooit alleen buiten spelen en is altijd heel zielig volgens oma omdat er geen kindjes met haar willen spelen. Ze ‘kan heelveel niet’ volgens oma omdat ze ‘gehandicapt’ is. Ze is niet gehandicapt maar kan haar rechterhand en voet niet voldoende gebruiken door zuurstoftekort bij de geboorte. Ze gaat naar een normale school maar kan daar niet helemaal mee met bepaalde activiteiten door haar aandoening.
Ik heb op een normale manier gevraagd of ze iets kunnen regelen op die ene oppasdag zodat oma voldoende aandacht aan de baby kan geven maar ze willen niet meedenken (ook oma Niet). Ik moet van mijn probleem niet hun probleem maken zegt mijn moeder. Echter, kampt mijn moeder met slaaptekort en mijn man kaartte aan dat ze zomaar de baby kan vergeten in de auto omdat ze altijd bezig is met mijn nichtje. Ook wanneer ik iets over mijn oudste zoon vertel, wordt er amper op gereageerd en komt er direct een verhaal over nichtje die zus en zo had gedaan. Ben het spuugzat dat mijn zus altijd wordt voorgetrokken (ook met klusjes in huis doen bijvoorbeeld, daar wordt het met alle liefde gedaan maar als ik eens iets vraag is het zuchtend en al).
Ik ben zo boos en van mijn moeder krijg ik hier nooit begrip voor. ‘Hou je rustig, door die stress beschadig je de baby straks nog’. Lekker schuldgevoel aanpraten dus.
Ik zit erover na te denken om gewoon het contact te verbreken omdat ik altijd de boosdoener ben.
Ik krijg straks een keizersnede en man is gelukkig langere tijd thuis om te helpen
maar denk dat we de hulp van mijn moeder alsnkg wel goed kunnen gebruiken.
Ik twijfel heel erg wat te doen want het zit me zo hoog dat ik ze het liefst allemaal niet meer zie. Een normaal gesprek aangaan zit er niet in.
Mijn zus is zo egocentrisch en compleet afhankelijk van mijn moeder mbt oppassen op haar dochter (zelfs doktersafspraken gaat mijn moeder met kleinkind naartoe).
Wat vinden jullie dat ik moet doen? Overdrijf ik?
Ik zit eraan te denken om kind gewoon direct op de opvang te doen zodra ik ga werken en het contact met mijn ouders op een laag pitje te houden. Met zus hoef ik echt geen contact meer.
Momenteel ben ik hoogzwanger van mijn tweede kindje. Ik zal pas weer gaan werken wanneer de baby rond de 8 maanden is. Mijn moeder zal dan zo’n 4 maanden 1 dag per week oppassen en daarna gaat hij naar de opvang.
Nu is het zo dat mijn moeder 5 dagen per week de dochter van mijn zus opvangt, welke 8 jaar is. ‘S ochtends wordt ze naar school gebracht door mijn moeder en smiddags opgehaald en thuis opgevangen. Ik heb gevraagd aan mijn zus of ze die ene dag dat mijn kindje langskomt, iets kan regelen. Bso bijvoorbeeld. Nee dat wil haar dochter niet want daar is ze destijds gepest. Een andere bso is ook geen optie want ‘dochter wil het niet’. Dochter woont tegenover school en zou graag zelf naar school willen lopen maar mag niet zelf naar school lopen van zowel mama als oma. ‘Dat kan ze niet’ volgens hen. Ze mag ook nooit alleen buiten spelen en is altijd heel zielig volgens oma omdat er geen kindjes met haar willen spelen. Ze ‘kan heelveel niet’ volgens oma omdat ze ‘gehandicapt’ is. Ze is niet gehandicapt maar kan haar rechterhand en voet niet voldoende gebruiken door zuurstoftekort bij de geboorte. Ze gaat naar een normale school maar kan daar niet helemaal mee met bepaalde activiteiten door haar aandoening.
Ik heb op een normale manier gevraagd of ze iets kunnen regelen op die ene oppasdag zodat oma voldoende aandacht aan de baby kan geven maar ze willen niet meedenken (ook oma Niet). Ik moet van mijn probleem niet hun probleem maken zegt mijn moeder. Echter, kampt mijn moeder met slaaptekort en mijn man kaartte aan dat ze zomaar de baby kan vergeten in de auto omdat ze altijd bezig is met mijn nichtje. Ook wanneer ik iets over mijn oudste zoon vertel, wordt er amper op gereageerd en komt er direct een verhaal over nichtje die zus en zo had gedaan. Ben het spuugzat dat mijn zus altijd wordt voorgetrokken (ook met klusjes in huis doen bijvoorbeeld, daar wordt het met alle liefde gedaan maar als ik eens iets vraag is het zuchtend en al).
Ik ben zo boos en van mijn moeder krijg ik hier nooit begrip voor. ‘Hou je rustig, door die stress beschadig je de baby straks nog’. Lekker schuldgevoel aanpraten dus.
Ik zit erover na te denken om gewoon het contact te verbreken omdat ik altijd de boosdoener ben.
Ik krijg straks een keizersnede en man is gelukkig langere tijd thuis om te helpen
maar denk dat we de hulp van mijn moeder alsnkg wel goed kunnen gebruiken.
Ik twijfel heel erg wat te doen want het zit me zo hoog dat ik ze het liefst allemaal niet meer zie. Een normaal gesprek aangaan zit er niet in.
Mijn zus is zo egocentrisch en compleet afhankelijk van mijn moeder mbt oppassen op haar dochter (zelfs doktersafspraken gaat mijn moeder met kleinkind naartoe).
Wat vinden jullie dat ik moet doen? Overdrijf ik?
Ik zit eraan te denken om kind gewoon direct op de opvang te doen zodra ik ga werken en het contact met mijn ouders op een laag pitje te houden. Met zus hoef ik echt geen contact meer.
zaterdag 27 juli 2024 om 18:38
Nou zeg, dat is toch niet jouw beslissing? En al helemaal als ze daar gepest wordt, snap ik best dat haar ouders haar daar niet meer heen willen sturen.Nectarine schreef: ↑27-07-2024 14:44Is het zo erg als mijn nichtje naar de bso zou gaan? Ze is daar al een tijdje 1 dag per week heen geweest maar vond het dus niet leuk. Ja ik vind het ook sneu dat ze wordt gepest (ben ik zelf ook geweest op de basisschool dus weet hoe dat is) maar ze zonderen haar op deze manier helemaal af en houden haar klein, lijkt me ook niet bevorderlijk voor haar zelfvertrouwen.
Maar verder herken ik het gevoel van een zus en neefjes en nichtjes die altijd voorgetrokken worden ook echt wel hoor. Maar ik vraag mijn ouders ook eigenlijk nooit meer om hulp en regel het allemaal zelf wel.
zaterdag 27 juli 2024 om 18:40
Er zit veel oud zeer. Ga daarmee aan de slag.
Serieus je vader vragen om iets op te hangen? Google staat vol met tips en trucs.
Ga je eigen leven leiden, zonder dat je hiervoor de hulp van jouw ouders nodig hebt. Richt je op jullie gezin.
Ik snap echt wel dat het niet leuk dat je zus veel meer aandacht krijgt. Maar het gedrag van jouw ouders kun je niet veranderen, wel je eigen gedrag.
Serieus je vader vragen om iets op te hangen? Google staat vol met tips en trucs.
Ga je eigen leven leiden, zonder dat je hiervoor de hulp van jouw ouders nodig hebt. Richt je op jullie gezin.
Ik snap echt wel dat het niet leuk dat je zus veel meer aandacht krijgt. Maar het gedrag van jouw ouders kun je niet veranderen, wel je eigen gedrag.
zaterdag 27 juli 2024 om 19:01
Het is niet leuk hoe jouw ouders jou behandelen, maar je nichtje kan aan deze hele situatie niets doen. Projecteer je woede niet op haar. Ze zal het inderdaad niet makkelijk op school hebben als je anders bent dan de andere kindjes. En wellicht vindt ze het wel heel leuk dat er een baby komt! En is er ook nog een opa? Anders kan die wellicht thuisblijven bij de baby, zodat oma nichtje kan ophalen?
En ik raad je aan om therapie te zoeken, je bent duidelijk verbitterd. Ik bedoel dat niet verkeerd. Ik weet hoe je je voelt. Ik heb ouders die mijn zus helemaal geweldig vinden. Mijn ouders hebben zelfs bouwgrond voor mijn zus gekocht zodat ze met haar partner een woning kan bouwen. En ik krijg helemaal niets. Zulke ouders bestaan ook nog.
En ik raad je aan om therapie te zoeken, je bent duidelijk verbitterd. Ik bedoel dat niet verkeerd. Ik weet hoe je je voelt. Ik heb ouders die mijn zus helemaal geweldig vinden. Mijn ouders hebben zelfs bouwgrond voor mijn zus gekocht zodat ze met haar partner een woning kan bouwen. En ik krijg helemaal niets. Zulke ouders bestaan ook nog.
zaterdag 27 juli 2024 om 20:07
In je reactie zeg je ook weer heel veel over wat je zus zou moeten doen in jouw ogen.
Hoe zij haar kind opvoedt is aan haar.
Het is heel vervelend als je ouders meer voor haar doen, maar je kan er niks mee.
Zorg dat je zelf de dingen regelt voor je kinderen, en vraag alleen je moeder als dat goed voelt.
Leef je eigen leven en hou je niet zo bezig met wat je moeder of je zus doet.
Over een paar maanden is je gevoel waarschijnlijk ook anders. Hoogzwanger is je gevoel echt anders dan hoe je normaal bent.
Ik weet het uit ervaring….. Ik zag ineens heel veel problemen en kreeg twijfels die ik eerder niet had…. En dat ging gelukkig ook weer weg.
Hoe zij haar kind opvoedt is aan haar.
Het is heel vervelend als je ouders meer voor haar doen, maar je kan er niks mee.
Zorg dat je zelf de dingen regelt voor je kinderen, en vraag alleen je moeder als dat goed voelt.
Leef je eigen leven en hou je niet zo bezig met wat je moeder of je zus doet.
Over een paar maanden is je gevoel waarschijnlijk ook anders. Hoogzwanger is je gevoel echt anders dan hoe je normaal bent.
Ik weet het uit ervaring….. Ik zag ineens heel veel problemen en kreeg twijfels die ik eerder niet had…. En dat ging gelukkig ook weer weg.
zaterdag 27 juli 2024 om 20:20
Ik zou in dit scenario dus ook niet voor jou en je baby, om de reden die je nu verzint, mijn kind naar BSO doen, ten eerste is er bijna nergens plek en het kost een bak geld terwijl nu oma het met liefde doet en kind heeft al een nare ervaring. En heeft gewoon een handicap waarbij ze ws het echt wel slechter heeft dan anderen qua pesten als ze de kans krijgen. Dus echt niet, koekkoek.
Ik zou als oppas-oma hierin ook niet jouw kant kiezen: Of ik pas gratis op je kind en laat de bestaande regeling met ander kind staan, of ik pas niet gratis op je kind.
Ik vind dit voorbeeld mbt 'ik word achtergesteld op mijn zus' echt te debiel voor woorden.
Ik zou als oppas-oma hierin ook niet jouw kant kiezen: Of ik pas gratis op je kind en laat de bestaande regeling met ander kind staan, of ik pas niet gratis op je kind.
Ik vind dit voorbeeld mbt 'ik word achtergesteld op mijn zus' echt te debiel voor woorden.
anoniem_672bb4a395dd7 wijzigde dit bericht op 27-07-2024 20:22
0.38% gewijzigd
zaterdag 27 juli 2024 om 20:20
Ik denk niet dat jij kunt verwachten dat je zus iets regelt voor haar dochter omdat je moeder 4 maanden gaat oppassen.
En ik vraag me ook af waarom je dit wilt als je zo weinig vertrouwen hebt in je moeder?
Wat betreft voorgetrokken worden. Mijn broer maakte nogal een puinzooi van zijn leven daardoor zijn zijn kinderen eigenlijk elk weekend bij mijn ouders. Ze logeren daar ook regelmatig. Mijn ouders werken ook nog en mijn moeder is chronisch ziek dus er is ook weinig ruimte en tijd voor mijn dochters. Prima, ik zie t als hun verlies. Ik heb super toffe kinderen. En ik regel een betaalde oppas dat kan ook gelukkig financieel
Maar t contact verbreken daarom nee veel te heftig en ik denk dat een gesprek ook niet loopt omdat jij helemaal in je gelijk zit
T gesprek moet niet gaan over wat ze wel en niet moeten doen maar over dat jij je achtergesteld voelt en waar dat vandaan komt
En ik vraag me ook af waarom je dit wilt als je zo weinig vertrouwen hebt in je moeder?
Wat betreft voorgetrokken worden. Mijn broer maakte nogal een puinzooi van zijn leven daardoor zijn zijn kinderen eigenlijk elk weekend bij mijn ouders. Ze logeren daar ook regelmatig. Mijn ouders werken ook nog en mijn moeder is chronisch ziek dus er is ook weinig ruimte en tijd voor mijn dochters. Prima, ik zie t als hun verlies. Ik heb super toffe kinderen. En ik regel een betaalde oppas dat kan ook gelukkig financieel
Maar t contact verbreken daarom nee veel te heftig en ik denk dat een gesprek ook niet loopt omdat jij helemaal in je gelijk zit
T gesprek moet niet gaan over wat ze wel en niet moeten doen maar over dat jij je achtergesteld voelt en waar dat vandaan komt
where ever you go, go with your heart
zaterdag 27 juli 2024 om 20:38
Het oude zeer is het probleem. Niet dat je moeder niet op een 8 jarige+ baby zou kunnen passen. Bij een goede relatie zou dit superleuk zijn. Baby heeft opeens een soort van grote zus die ongetwijfeld helemaal dol op baby zal zijn. En in de uren dat nichtje op school is heeft baby exclusieve aandacht van oma.
Maar jij hebt zoveel oud zeer dat je niet kunt of wilt zien dat het zo zou kunnen zijn. Het zou fijn voor je zijn hier beter mee om te kunnen gaan, want op deze manier kost dit jou veel energie en geeft het ontzettend veel teleurstelling. Het is gewoon naar dat gevoel van achtergesteld worden. Maar tegelijk zul jij een manier moeten vinden daarmee te dealen.
Geniet van je gezinnetje van vier straks.
Maar jij hebt zoveel oud zeer dat je niet kunt of wilt zien dat het zo zou kunnen zijn. Het zou fijn voor je zijn hier beter mee om te kunnen gaan, want op deze manier kost dit jou veel energie en geeft het ontzettend veel teleurstelling. Het is gewoon naar dat gevoel van achtergesteld worden. Maar tegelijk zul jij een manier moeten vinden daarmee te dealen.
Geniet van je gezinnetje van vier straks.
zaterdag 27 juli 2024 om 20:45
Dank voor alle reacties! Nadat mijn emoties waren gezakt zag ik ook in dat ze best op 2 kinderen kan passen 1 dag per week en mijn man zegt ook dat we er wel uitkomen.
Ik moet zeggen dat ik hetzelfde had bij mijn oudste zoon, ik moest mijn werkdagen zo inplannen zodat opa ook kon helpen op de dag dat 2 kids daar waren. Na een tijdje zoon op opvang gedaan en dat nare gevoel van onrecht/jaloezie was snel weg. Nu met de nieuwe baby is het er dus weer.
Ik neem mijn nichtje niks kwalijk, zij kan er niks aan doen maar hoe mama en oma met haar omgaan vind ik zo bizar. Ze wordt naast dat ze ontzettend klein wordt gehouden, ook behandeld als een prinses waardoor haar gedrag soms ook onuitstaanbaar is. Alles wordt goedgepraat onder het mom van haar aandoening.
Ergens denk ik ook laat maar lekker zitten, we regelen wel opvang of iets met werk.
Ik zag dat er reacties waren dat ik mijn emoties moet uiten naar mijn moeder. Nou dat heb ik gedaan maar zij kan hier totaal niet mee omgaan en reageert hier totaal niet aardig op (‘niet stressen, dan raakt je baby beschadigd’ bijvoorbeeld) en voel me dan nooit gehoord waardoor ik alleen maar bozer word. Toen het contact op een laag pitje stond, was het fijner en daardoor had ik meer rust in mijn hoofd. Desalniettemin vind ik het erg jammer. Ook wanneer ik iets over mijn zoon vertel, wordt er gelijk overheen gewalst met ‘nichtje heeft dit en dit ook zo leuk gedaan’.
Ik wil inderdaad ook niet afhankelijk van ze zijn en dat hoeft gelukkig ook niet maar een beetje gelijke behandeling zou toch wel heel fijn zijn.
Mijn moeder heeft ook moeite met het gedrag van mijn zus want ze uit haar gevoel daarover bij mijn oom en hij maakt vervolgens sarcastische opmerkingen over de afhankelijkheid van mijn zus. Overigens regelen zowel mijn zus en zwager niks op hun werk want ‘oma regelt het toch wel allemaal’. Toen mijn moeder bij een aantal dingen hulp nodig had van mijn zus, kreeg ze gesnauw naar dr toe en mag ik het vervolgens oplossen (bv paspoort vergeten en stond al op schiphol, zus wilde paspoort niet brengen ‘want gedoe’ om daarheen te gaan met kind). Ook helpen mijn man en ik mijn vader altijd met computer dingen terwijl mijn zus dit met gemak zou kunnen doen maar gewoonweg niet wil.
Ik moet zeggen dat ik hetzelfde had bij mijn oudste zoon, ik moest mijn werkdagen zo inplannen zodat opa ook kon helpen op de dag dat 2 kids daar waren. Na een tijdje zoon op opvang gedaan en dat nare gevoel van onrecht/jaloezie was snel weg. Nu met de nieuwe baby is het er dus weer.
Ik neem mijn nichtje niks kwalijk, zij kan er niks aan doen maar hoe mama en oma met haar omgaan vind ik zo bizar. Ze wordt naast dat ze ontzettend klein wordt gehouden, ook behandeld als een prinses waardoor haar gedrag soms ook onuitstaanbaar is. Alles wordt goedgepraat onder het mom van haar aandoening.
Ergens denk ik ook laat maar lekker zitten, we regelen wel opvang of iets met werk.
Ik zag dat er reacties waren dat ik mijn emoties moet uiten naar mijn moeder. Nou dat heb ik gedaan maar zij kan hier totaal niet mee omgaan en reageert hier totaal niet aardig op (‘niet stressen, dan raakt je baby beschadigd’ bijvoorbeeld) en voel me dan nooit gehoord waardoor ik alleen maar bozer word. Toen het contact op een laag pitje stond, was het fijner en daardoor had ik meer rust in mijn hoofd. Desalniettemin vind ik het erg jammer. Ook wanneer ik iets over mijn zoon vertel, wordt er gelijk overheen gewalst met ‘nichtje heeft dit en dit ook zo leuk gedaan’.
Ik wil inderdaad ook niet afhankelijk van ze zijn en dat hoeft gelukkig ook niet maar een beetje gelijke behandeling zou toch wel heel fijn zijn.
Mijn moeder heeft ook moeite met het gedrag van mijn zus want ze uit haar gevoel daarover bij mijn oom en hij maakt vervolgens sarcastische opmerkingen over de afhankelijkheid van mijn zus. Overigens regelen zowel mijn zus en zwager niks op hun werk want ‘oma regelt het toch wel allemaal’. Toen mijn moeder bij een aantal dingen hulp nodig had van mijn zus, kreeg ze gesnauw naar dr toe en mag ik het vervolgens oplossen (bv paspoort vergeten en stond al op schiphol, zus wilde paspoort niet brengen ‘want gedoe’ om daarheen te gaan met kind). Ook helpen mijn man en ik mijn vader altijd met computer dingen terwijl mijn zus dit met gemak zou kunnen doen maar gewoonweg niet wil.
zaterdag 27 juli 2024 om 21:03
Dit is het.Nectarine schreef: ↑27-07-2024 20:45Dank voor alle reacties! Nadat mijn emoties waren gezakt zag ik ook in dat ze best op 2 kinderen kan passen 1 dag per week en mijn man zegt ook dat we er wel uitkomen.
Ik moet zeggen dat ik hetzelfde had bij mijn oudste zoon, ik moest mijn werkdagen zo inplannen zodat opa ook kon helpen op de dag dat 2 kids daar waren. Na een tijdje zoon op opvang gedaan en dat nare gevoel van onrecht/jaloezie was snel weg. Nu met de nieuwe baby is het er dus weer.
Ik neem mijn nichtje niks kwalijk, zij kan er niks aan doen maar hoe mama en oma met haar omgaan vind ik zo bizar. Ze wordt naast dat ze ontzettend klein wordt gehouden, ook behandeld als een prinses waardoor haar gedrag soms ook onuitstaanbaar is. Alles wordt goedgepraat onder het mom van haar aandoening.
Ergens denk ik ook laat maar lekker zitten, we regelen wel opvang of iets met werk.
Ik zag dat er reacties waren dat ik mijn emoties moet uiten naar mijn moeder. Nou dat heb ik gedaan maar zij kan hier totaal niet mee omgaan en reageert hier totaal niet aardig op (‘niet stressen, dan raakt je baby beschadigd’ bijvoorbeeld) en voel me dan nooit gehoord waardoor ik alleen maar bozer word. Toen het contact op een laag pitje stond, was het fijner en daardoor had ik meer rust in mijn hoofd. Desalniettemin vind ik het erg jammer. Ook wanneer ik iets over mijn zoon vertel, wordt er gelijk overheen gewalst met ‘nichtje heeft dit en dit ook zo leuk gedaan’.
Ik wil inderdaad ook niet afhankelijk van ze zijn en dat hoeft gelukkig ook niet maar een beetje gelijke behandeling zou toch wel heel fijn zijn.
Mijn moeder heeft ook moeite met het gedrag van mijn zus want ze uit haar gevoel daarover bij mijn oom en hij maakt vervolgens sarcastische opmerkingen over de afhankelijkheid van mijn zus. Overigens regelen zowel mijn zus en zwager niks op hun werk want ‘oma regelt het toch wel allemaal’. Toen mijn moeder bij een aantal dingen hulp nodig had van mijn zus, kreeg ze gesnauw naar dr toe en mag ik het vervolgens oplossen (bv paspoort vergeten en stond al op schiphol, zus wilde paspoort niet brengen ‘want gedoe’ om daarheen te gaan met kind). Ook helpen mijn man en ik mijn vader altijd met computer dingen terwijl mijn zus dit met gemak zou kunnen doen maar gewoonweg niet wil.
Stel je verwachtingen bij en zorg voor opvang wat bij jullie past.
zaterdag 27 juli 2024 om 21:09
Door het vele oppassen heeft je moeder een hechtere band met je nichtje dan met jouw zoon. Daarom komt zij waarschijnlijk vaak in gesprekken naar boven.
Ik zou ook denken dat het juist erg leuk kan zijn dat je nichtje en de baby een goede band op kunnen bouwen.
Maar als je overal iets achter zoekt en er zoveel negatieve gevoelens bij hebt kan je het beter niet doen.
Ik zou ook denken dat het juist erg leuk kan zijn dat je nichtje en de baby een goede band op kunnen bouwen.
Maar als je overal iets achter zoekt en er zoveel negatieve gevoelens bij hebt kan je het beter niet doen.
zaterdag 27 juli 2024 om 21:14
Sorry hoor je bent zelf ook een verwende prinses.Nectarine schreef: ↑27-07-2024 20:45Dank voor alle reacties! Nadat mijn emoties waren gezakt zag ik ook in dat ze best op 2 kinderen kan passen 1 dag per week en mijn man zegt ook dat we er wel uitkomen.
Ik moet zeggen dat ik hetzelfde had bij mijn oudste zoon, ik moest mijn werkdagen zo inplannen zodat opa ook kon helpen op de dag dat 2 kids daar waren. Na een tijdje zoon op opvang gedaan en dat nare gevoel van onrecht/jaloezie was snel weg. Nu met de nieuwe baby is het er dus weer.
Ik neem mijn nichtje niks kwalijk, zij kan er niks aan doen maar hoe mama en oma met haar omgaan vind ik zo bizar. Ze wordt naast dat ze ontzettend klein wordt gehouden, ook behandeld als een prinses waardoor haar gedrag soms ook onuitstaanbaar is. Alles wordt goedgepraat onder het mom van haar aandoening.
Ergens denk ik ook laat maar lekker zitten, we regelen wel opvang of iets met werk.
Ik zag dat er reacties waren dat ik mijn emoties moet uiten naar mijn moeder. Nou dat heb ik gedaan maar zij kan hier totaal niet mee omgaan en reageert hier totaal niet aardig op (‘niet stressen, dan raakt je baby beschadigd’ bijvoorbeeld) en voel me dan nooit gehoord waardoor ik alleen maar bozer word. Toen het contact op een laag pitje stond, was het fijner en daardoor had ik meer rust in mijn hoofd. Desalniettemin vind ik het erg jammer. Ook wanneer ik iets over mijn zoon vertel, wordt er gelijk overheen gewalst met ‘nichtje heeft dit en dit ook zo leuk gedaan’.
Ik wil inderdaad ook niet afhankelijk van ze zijn en dat hoeft gelukkig ook niet maar een beetje gelijke behandeling zou toch wel heel fijn zijn.
Mijn moeder heeft ook moeite met het gedrag van mijn zus want ze uit haar gevoel daarover bij mijn oom en hij maakt vervolgens sarcastische opmerkingen over de afhankelijkheid van mijn zus. Overigens regelen zowel mijn zus en zwager niks op hun werk want ‘oma regelt het toch wel allemaal’. Toen mijn moeder bij een aantal dingen hulp nodig had van mijn zus, kreeg ze gesnauw naar dr toe en mag ik het vervolgens oplossen (bv paspoort vergeten en stond al op schiphol, zus wilde paspoort niet brengen ‘want gedoe’ om daarheen te gaan met kind). Ook helpen mijn man en ik mijn vader altijd met computer dingen terwijl mijn zus dit met gemak zou kunnen doen maar gewoonweg niet wil.
Je ouders zijn niet verplicht op kinderen passen hè, dat zelfde geldt voor klusjes doen.
Je bent volwassen regel eigen shit. En stop met janken over je zus, het siert je niet, zeker niet omdat je eigenlijk net zo behandelt wil worden terwijl die relatie tussen je zus en ouder alles behalve gezond klinkt.
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
zaterdag 27 juli 2024 om 21:39
Ik gok dat er bij jou veel verdriet achter deze boosheid zit.
Dat ze jou, je zoon en straks je jongste niet met open armen ontvangen, en jou niet geven wat ze voor je zus moeiteloos doen. Erg pijnlijk en frustrerend voor jou.
Jij werd vroeger gepest en jij moest je daar waarschijnlijk overheen zetten, bij je nichtje wordt het opeens wel heel serieus genomen. Zo word je steeds bevestigd in het gevoel dat jij het niet verdient.
Deze pijn is gewoon door je woorden heen te lezen, kan me voorstellen dat het je dan ff hoog zit op een bepaald moment.
Dat ze jou, je zoon en straks je jongste niet met open armen ontvangen, en jou niet geven wat ze voor je zus moeiteloos doen. Erg pijnlijk en frustrerend voor jou.
Jij werd vroeger gepest en jij moest je daar waarschijnlijk overheen zetten, bij je nichtje wordt het opeens wel heel serieus genomen. Zo word je steeds bevestigd in het gevoel dat jij het niet verdient.
Deze pijn is gewoon door je woorden heen te lezen, kan me voorstellen dat het je dan ff hoog zit op een bepaald moment.
zaterdag 27 juli 2024 om 21:47
Wat een lieve reactie voor TO. To, nogmaals jouw verhaal is herkenbaar en je mag dit ook rete kl*** vinden. Als je eenmaal getriggerd wordt, kun je dat niet ‘zomaar’ uitschakelen. Het helpt om even toe te geven aan je gevoel, is mijn eigen ervaring. Het er gewoon te laten zijn en erover te praten met je man of een dierbare vriendin. Het zit hem vaak in hele kleine venijnige dingen. Zo werd ik donderdag avond nog getriggerd door iets heel stoms. Het helpt niet om er boos over te worden of je op te winden.bijtie schreef: ↑27-07-2024 21:39Ik gok dat er bij jou veel verdriet achter deze boosheid zit.
Dat ze jou, je zoon en straks je jongste niet met open armen ontvangen, en jou niet geven wat ze voor je zus moeiteloos doen. Erg pijnlijk en frustrerend voor jou.
Jij werd vroeger gepest en jij moest je daar waarschijnlijk overheen zetten, bij je nichtje wordt het opeens wel heel serieus genomen. Zo word je steeds bevestigd in het gevoel dat jij het niet verdient.
Deze pijn is gewoon door je woorden heen te lezen, kan me voorstellen dat het je dan ff hoog zit op een bepaald moment.
Wel fijn dat er nu besef is dat jullie toch van die ene dag toch nu mogelijk blijkt te zijn en wellicht dat het je helpt om ervoor in therapie te gaan als de tijd rijp is en je bevalling en kraamtijd achter de rug is. Mij heeft het zeker geholpen! Maar zoals ik al eerder schreef: je kan altijd een beetje getriggerd worden, dat blijft.
vakantievrouw wijzigde dit bericht op 27-07-2024 21:52
9.65% gewijzigd
zaterdag 27 juli 2024 om 21:47
Een relaas over een nietbestaand probleem (baby die een paar uurtjes aandacht moet delen met nichtje). Er wordt compleet empathieloos over nichtje gesproken, iedereen is verschrikkelijk en daarom overweegt TO het contact te verbreken maar blijkbaar is oma wel goed genoeg om op baby te passen. Joe joe
zaterdag 27 juli 2024 om 22:02
Inderdaad zou ik de andere kant van het verhaal weleens willen horen.Zeeschelp schreef: ↑27-07-2024 21:47Een relaas over een nietbestaand probleem (baby die een paar uurtjes aandacht moet delen met nichtje). Er wordt compleet empathieloos over nichtje gesproken, iedereen is verschrikkelijk en daarom overweegt TO het contact te verbreken maar blijkbaar is oma wel goed genoeg om op baby te passen. Joe joe
Mijn broer vond ook dat ik voorgetrokken werd. Niets was minder waar. Puntje bij paaltje leek hij jaloers te zijn denk ik op de band tussen mij en mijn moeder. Maar ja, de manier waarop hij haar behandelde was ook niet echt bevorderlijk voor de band.
To blijft maar over dat nichtje bezig. Klinkt als jaloezie op de aandachtm
zaterdag 27 juli 2024 om 22:06
Tafelkleed schreef: ↑27-07-2024 22:02Inderdaad zou ik de andere kant van het verhaal weleens willen horen.
Mijn broer vond ook dat ik voorgetrokken werd. Niets was minder waar. Puntje bij paaltje leek hij jaloers te zijn denk ik op de band tussen mij en mijn moeder. Maar ja, de manier waarop hij haar behandelde was ook niet echt bevorderlijk voor de band.
To blijft maar over dat nichtje bezig. Klinkt als jaloezie op de aandachtm
Zelfs als het wel waar is, zat gezinnen waar er echt wel verschil zit in hoe ouders omgaan met hun kinderen, in geval van gekozen onderwerp van dit topic wordt zuslief helemaal niet voorgetrokken. TO wil echt iets raars/vervelends en als daar niet in meegegaan wordt door zus en moeder, dan is ze zielig. Tja.
En eens, klinkt ook echt als jaloezie/irritatie mbt nichtje, terwijl daar echt niets is om jaloers op te zijn.
zaterdag 27 juli 2024 om 22:25
Dit is een mooie reactie. En ik herken wel wat dingen, ik heb ook zo'n zus. En een moeder die heel snel in de slachtoffer rol stapt.bijtie schreef: ↑27-07-2024 21:39Ik gok dat er bij jou veel verdriet achter deze boosheid zit.
Dat ze jou, je zoon en straks je jongste niet met open armen ontvangen, en jou niet geven wat ze voor je zus moeiteloos doen. Erg pijnlijk en frustrerend voor jou.
Jij werd vroeger gepest en jij moest je daar waarschijnlijk overheen zetten, bij je nichtje wordt het opeens wel heel serieus genomen. Zo word je steeds bevestigd in het gevoel dat jij het niet verdient.
Deze pijn is gewoon door je woorden heen te lezen, kan me voorstellen dat het je dan ff hoog zit op een bepaald moment.
Ik zou kiezen voor de opvang zodat je niet afhankelijk bent van jouw ouders. En probeer te werken aan de band met jouw ouders. Nodig ze uit om mee een dagje weg te gaan (na de bevalling en jij weer mobiel genoeg bent), vraag of ze komen eten of ga eens samen iets actiefs doen. Zoek samen een hobby waarbij je kan werken aan een goede relatie en misschien kan je dan nog een keer vertellen waar je mee zit. Of schrijf het op.
Ik heb ook zelf mijn opvang geregeld, ik ga minder vaak op bezoek dan voorheen en investeer in onze band. Ik merk verbetering, het geeft rust, ruimte om te ademen.
En natuurlijk krijg ik nog af en toe de kuren van mijn zus mee maar dat is dan maar zo, kan het ook weer makkelijker los laten omdat ik er niet van afhankelijk ben.
Succes!
zondag 28 juli 2024 om 09:37
+100. Heel goed voorwoord.bijtie schreef: ↑27-07-2024 21:39Ik gok dat er bij jou veel verdriet achter deze boosheid zit.
Dat ze jou, je zoon en straks je jongste niet met open armen ontvangen, en jou niet geven wat ze voor je zus moeiteloos doen. Erg pijnlijk en frustrerend voor jou.
Jij werd vroeger gepest en jij moest je daar waarschijnlijk overheen zetten, bij je nichtje wordt het opeens wel heel serieus genomen. Zo word je steeds bevestigd in het gevoel dat jij het niet verdient.
Deze pijn is gewoon door je woorden heen te lezen, kan me voorstellen dat het je dan ff hoog zit op een bepaald moment.
Fijn dat er op Viva nog mensen zijn die constructief meepraten.
zondag 28 juli 2024 om 12:46
Is het misschien een optie dat de ouders van je man die dag gaan oppassen?
Ik zou de verwachtingen mbt je ouders wat verlagen. Maar vaak spelen er ook dingen waarvan jij niks afweet en oordeel je misschien onterecht. Laat het onderwerp rusten en zoek naar alternatieven. Probeer ook de voordelen te zien van professionele kinderopvang. Je ouders gaan ook weleens op vakantie denk ik, maar ook heb je weleens dat opa’s en oma’s het zelf allemaal wel het beste weten wat goed is terwijl je het zelf anders ziet. Dat kan soms ook weleens voor frustraties zorgen. Ik lees ook wat frustraties over hoe je zus haar kind opvoed. Probeer dat wat meer los te laten, is aan haar. Ik moet ook weleens op m’n tanden bijten als ik zie hoe broer/zus hun kinderen opvoeden maar laat het gaan. Ze gaan toch niet aanpassen daarin.
Verder heb ik wel een beetje de mentaliteit wat je zaait oogst je. Niet altijd goed misschien maar zou als ze zelf hulp nodig hebben door bijv ouderdom en minder zelf kunnen ook wat minder hard rennen.
Ik zou de verwachtingen mbt je ouders wat verlagen. Maar vaak spelen er ook dingen waarvan jij niks afweet en oordeel je misschien onterecht. Laat het onderwerp rusten en zoek naar alternatieven. Probeer ook de voordelen te zien van professionele kinderopvang. Je ouders gaan ook weleens op vakantie denk ik, maar ook heb je weleens dat opa’s en oma’s het zelf allemaal wel het beste weten wat goed is terwijl je het zelf anders ziet. Dat kan soms ook weleens voor frustraties zorgen. Ik lees ook wat frustraties over hoe je zus haar kind opvoed. Probeer dat wat meer los te laten, is aan haar. Ik moet ook weleens op m’n tanden bijten als ik zie hoe broer/zus hun kinderen opvoeden maar laat het gaan. Ze gaan toch niet aanpassen daarin.
Verder heb ik wel een beetje de mentaliteit wat je zaait oogst je. Niet altijd goed misschien maar zou als ze zelf hulp nodig hebben door bijv ouderdom en minder zelf kunnen ook wat minder hard rennen.
zondag 28 juli 2024 om 13:37
Dit is wel een beetje de omgekeerde wereld. Je vraagt om een gunst, en niet zo'n kleine ook. Nu lijkt het net alsof je klaagt omdat je dingen moet omgooien. In mijn beleving is het heel normaal als degene die om een gunst vraagt ook zijn/haar best doet om dit mogelijk te maken.Nectarine schreef: ↑27-07-2024 20:45Dank voor alle reacties! Nadat mijn emoties waren gezakt zag ik ook in dat ze best op 2 kinderen kan passen 1 dag per week en mijn man zegt ook dat we er wel uitkomen.
Ik moet zeggen dat ik hetzelfde had bij mijn oudste zoon, ik moest mijn werkdagen zo inplannen zodat opa ook kon helpen op de dag dat 2 kids daar waren. Na een tijdje zoon op opvang gedaan en dat nare gevoel van onrecht/jaloezie was snel weg. Nu met de nieuwe baby is het er dus weer.
Ik neem mijn nichtje niks kwalijk, zij kan er niks aan doen maar hoe mama en oma met haar omgaan vind ik zo bizar. Ze wordt naast dat ze ontzettend klein wordt gehouden, ook behandeld als een prinses waardoor haar gedrag soms ook onuitstaanbaar is. Alles wordt goedgepraat onder het mom van haar aandoening.
Ergens denk ik ook laat maar lekker zitten, we regelen wel opvang of iets met werk.
Ik zag dat er reacties waren dat ik mijn emoties moet uiten naar mijn moeder. Nou dat heb ik gedaan maar zij kan hier totaal niet mee omgaan en reageert hier totaal niet aardig op (‘niet stressen, dan raakt je baby beschadigd’ bijvoorbeeld) en voel me dan nooit gehoord waardoor ik alleen maar bozer word. Toen het contact op een laag pitje stond, was het fijner en daardoor had ik meer rust in mijn hoofd. Desalniettemin vind ik het erg jammer. Ook wanneer ik iets over mijn zoon vertel, wordt er gelijk overheen gewalst met ‘nichtje heeft dit en dit ook zo leuk gedaan’.
Ik wil inderdaad ook niet afhankelijk van ze zijn en dat hoeft gelukkig ook niet maar een beetje gelijke behandeling zou toch wel heel fijn zijn.
Mijn moeder heeft ook moeite met het gedrag van mijn zus want ze uit haar gevoel daarover bij mijn oom en hij maakt vervolgens sarcastische opmerkingen over de afhankelijkheid van mijn zus. Overigens regelen zowel mijn zus en zwager niks op hun werk want ‘oma regelt het toch wel allemaal’. Toen mijn moeder bij een aantal dingen hulp nodig had van mijn zus, kreeg ze gesnauw naar dr toe en mag ik het vervolgens oplossen (bv paspoort vergeten en stond al op schiphol, zus wilde paspoort niet brengen ‘want gedoe’ om daarheen te gaan met kind). Ook helpen mijn man en ik mijn vader altijd met computer dingen terwijl mijn zus dit met gemak zou kunnen doen maar gewoonweg niet wil.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
