Kinderen
alle pijlers
Zus wordt met alles voorgetrokken
vrijdag 26 juli 2024 om 20:50
Ik moet echt even mijn verhaal kwijt want de frustratie zit me zo hoog.
Momenteel ben ik hoogzwanger van mijn tweede kindje. Ik zal pas weer gaan werken wanneer de baby rond de 8 maanden is. Mijn moeder zal dan zo’n 4 maanden 1 dag per week oppassen en daarna gaat hij naar de opvang.
Nu is het zo dat mijn moeder 5 dagen per week de dochter van mijn zus opvangt, welke 8 jaar is. ‘S ochtends wordt ze naar school gebracht door mijn moeder en smiddags opgehaald en thuis opgevangen. Ik heb gevraagd aan mijn zus of ze die ene dag dat mijn kindje langskomt, iets kan regelen. Bso bijvoorbeeld. Nee dat wil haar dochter niet want daar is ze destijds gepest. Een andere bso is ook geen optie want ‘dochter wil het niet’. Dochter woont tegenover school en zou graag zelf naar school willen lopen maar mag niet zelf naar school lopen van zowel mama als oma. ‘Dat kan ze niet’ volgens hen. Ze mag ook nooit alleen buiten spelen en is altijd heel zielig volgens oma omdat er geen kindjes met haar willen spelen. Ze ‘kan heelveel niet’ volgens oma omdat ze ‘gehandicapt’ is. Ze is niet gehandicapt maar kan haar rechterhand en voet niet voldoende gebruiken door zuurstoftekort bij de geboorte. Ze gaat naar een normale school maar kan daar niet helemaal mee met bepaalde activiteiten door haar aandoening.
Ik heb op een normale manier gevraagd of ze iets kunnen regelen op die ene oppasdag zodat oma voldoende aandacht aan de baby kan geven maar ze willen niet meedenken (ook oma Niet). Ik moet van mijn probleem niet hun probleem maken zegt mijn moeder. Echter, kampt mijn moeder met slaaptekort en mijn man kaartte aan dat ze zomaar de baby kan vergeten in de auto omdat ze altijd bezig is met mijn nichtje. Ook wanneer ik iets over mijn oudste zoon vertel, wordt er amper op gereageerd en komt er direct een verhaal over nichtje die zus en zo had gedaan. Ben het spuugzat dat mijn zus altijd wordt voorgetrokken (ook met klusjes in huis doen bijvoorbeeld, daar wordt het met alle liefde gedaan maar als ik eens iets vraag is het zuchtend en al).
Ik ben zo boos en van mijn moeder krijg ik hier nooit begrip voor. ‘Hou je rustig, door die stress beschadig je de baby straks nog’. Lekker schuldgevoel aanpraten dus.
Ik zit erover na te denken om gewoon het contact te verbreken omdat ik altijd de boosdoener ben.
Ik krijg straks een keizersnede en man is gelukkig langere tijd thuis om te helpen
maar denk dat we de hulp van mijn moeder alsnkg wel goed kunnen gebruiken.
Ik twijfel heel erg wat te doen want het zit me zo hoog dat ik ze het liefst allemaal niet meer zie. Een normaal gesprek aangaan zit er niet in.
Mijn zus is zo egocentrisch en compleet afhankelijk van mijn moeder mbt oppassen op haar dochter (zelfs doktersafspraken gaat mijn moeder met kleinkind naartoe).
Wat vinden jullie dat ik moet doen? Overdrijf ik?
Ik zit eraan te denken om kind gewoon direct op de opvang te doen zodra ik ga werken en het contact met mijn ouders op een laag pitje te houden. Met zus hoef ik echt geen contact meer.
Momenteel ben ik hoogzwanger van mijn tweede kindje. Ik zal pas weer gaan werken wanneer de baby rond de 8 maanden is. Mijn moeder zal dan zo’n 4 maanden 1 dag per week oppassen en daarna gaat hij naar de opvang.
Nu is het zo dat mijn moeder 5 dagen per week de dochter van mijn zus opvangt, welke 8 jaar is. ‘S ochtends wordt ze naar school gebracht door mijn moeder en smiddags opgehaald en thuis opgevangen. Ik heb gevraagd aan mijn zus of ze die ene dag dat mijn kindje langskomt, iets kan regelen. Bso bijvoorbeeld. Nee dat wil haar dochter niet want daar is ze destijds gepest. Een andere bso is ook geen optie want ‘dochter wil het niet’. Dochter woont tegenover school en zou graag zelf naar school willen lopen maar mag niet zelf naar school lopen van zowel mama als oma. ‘Dat kan ze niet’ volgens hen. Ze mag ook nooit alleen buiten spelen en is altijd heel zielig volgens oma omdat er geen kindjes met haar willen spelen. Ze ‘kan heelveel niet’ volgens oma omdat ze ‘gehandicapt’ is. Ze is niet gehandicapt maar kan haar rechterhand en voet niet voldoende gebruiken door zuurstoftekort bij de geboorte. Ze gaat naar een normale school maar kan daar niet helemaal mee met bepaalde activiteiten door haar aandoening.
Ik heb op een normale manier gevraagd of ze iets kunnen regelen op die ene oppasdag zodat oma voldoende aandacht aan de baby kan geven maar ze willen niet meedenken (ook oma Niet). Ik moet van mijn probleem niet hun probleem maken zegt mijn moeder. Echter, kampt mijn moeder met slaaptekort en mijn man kaartte aan dat ze zomaar de baby kan vergeten in de auto omdat ze altijd bezig is met mijn nichtje. Ook wanneer ik iets over mijn oudste zoon vertel, wordt er amper op gereageerd en komt er direct een verhaal over nichtje die zus en zo had gedaan. Ben het spuugzat dat mijn zus altijd wordt voorgetrokken (ook met klusjes in huis doen bijvoorbeeld, daar wordt het met alle liefde gedaan maar als ik eens iets vraag is het zuchtend en al).
Ik ben zo boos en van mijn moeder krijg ik hier nooit begrip voor. ‘Hou je rustig, door die stress beschadig je de baby straks nog’. Lekker schuldgevoel aanpraten dus.
Ik zit erover na te denken om gewoon het contact te verbreken omdat ik altijd de boosdoener ben.
Ik krijg straks een keizersnede en man is gelukkig langere tijd thuis om te helpen
maar denk dat we de hulp van mijn moeder alsnkg wel goed kunnen gebruiken.
Ik twijfel heel erg wat te doen want het zit me zo hoog dat ik ze het liefst allemaal niet meer zie. Een normaal gesprek aangaan zit er niet in.
Mijn zus is zo egocentrisch en compleet afhankelijk van mijn moeder mbt oppassen op haar dochter (zelfs doktersafspraken gaat mijn moeder met kleinkind naartoe).
Wat vinden jullie dat ik moet doen? Overdrijf ik?
Ik zit eraan te denken om kind gewoon direct op de opvang te doen zodra ik ga werken en het contact met mijn ouders op een laag pitje te houden. Met zus hoef ik echt geen contact meer.
zaterdag 27 juli 2024 om 14:18
zaterdag 27 juli 2024 om 14:23
Ik snap dat je het lullig vindt van je ouders dat ze wel exclusieve tijd willen inruimen voor je gehandicapte nichtje en niet voor jouw baby.
Maar waarom moet jouw moeder klusjes bij jou thuis komen doen?
Ik zou opa en oma zien als opa en oma en niet als verplichte oppas en huishoudhulp en dus gewoon je eigen zaakjes regelen.
Maar waarom moet jouw moeder klusjes bij jou thuis komen doen?
Ik zou opa en oma zien als opa en oma en niet als verplichte oppas en huishoudhulp en dus gewoon je eigen zaakjes regelen.
zaterdag 27 juli 2024 om 14:38
Oh ja, de klusjes in huis. Goed punt, waarom moet je moeder klusjes in huis komen doen?
Weet je, trots zijn op je onafhankelijkheid voelt veel beter dan je achtergesteld voelen ten opzichte van je zus. Probeer het op die manier te bekijken, dan voorkom je dat je gehele visie onredelijk wordt.
Je moeder hoeft geen klusjes bij jou in huis te doen.
Je moeder hoeft je zus niet af te zeggen om op jouw baby te passen, terwijl dat prima samen kan.
Je zus hoeft geen opvang te regelen, terwijl ze het al prima geregeld heeft, gewoon omdat jij dat eist.
Wees wat meer onafhankelijk.
Wat voor klusjes zijn dat eigenlijk, die je je moeder moet laten doen?
Weet je, trots zijn op je onafhankelijkheid voelt veel beter dan je achtergesteld voelen ten opzichte van je zus. Probeer het op die manier te bekijken, dan voorkom je dat je gehele visie onredelijk wordt.
Je moeder hoeft geen klusjes bij jou in huis te doen.
Je moeder hoeft je zus niet af te zeggen om op jouw baby te passen, terwijl dat prima samen kan.
Je zus hoeft geen opvang te regelen, terwijl ze het al prima geregeld heeft, gewoon omdat jij dat eist.
Wees wat meer onafhankelijk.
Wat voor klusjes zijn dat eigenlijk, die je je moeder moet laten doen?
zaterdag 27 juli 2024 om 14:41
Dit! En niet alleen lelijk praat over haar moeder, maar ook over haar zus en nota bene haar nichtje.
...dat haar man haar niet terugfluit in haar onredelijkheid vind ik ook heel vreemd.
zaterdag 27 juli 2024 om 14:44
zaterdag 27 juli 2024 om 14:44
Bedankt voor alle reacties. Gisteren zat ik hoog in mijn emoties wat inmiddels alweer gezakt is.
Helaas niet veel tjjd om te reageren dus zal later uitgebreid reageren.
Allereerst, ik eis niet dat mijn moeder gaat oppassen en mbt klusjes in huis gaat het om iets ophangen bijvoorbeeld en gezien mijn man en ik beide twee linkerhanden hebben, vragen we weleens mijn vader voor iets kleins. Wordt altijd zuchtend en moeilijk gedaan. Grote dingen die we kunnen uitbesteden, besteden we uit en dan krijgen we weer te horen ‘zo duur, dat kunnen we zelf wel’… euh nee!
Mijn moeder heeft ook heel lang op het oudste kind van mijn zus gepast (zonder aandoening) en mijn oudste zoon is vrij snel naar de opvang en bso gegaan. Waarom krijgt de een (mijn zus) van alles en ik niet? Ja het klinkt kinderachtig als ik het zo lees maar het steekt wel. Het is ook een opstapeling van andere dingen waardoor ik altijd in een kwaad daglicht wordt gesteld.
Is het zo erg als mijn nichtje naar de bso zou gaan? Ze is daar al een tijdje 1 dag per week heen geweest maar vond het dus niet leuk. Ja ik vind het ook sneu dat ze wordt gepest (ben ik zelf ook geweest op de basisschool dus weet hoe dat is) maar ze zonderen haar op deze manier helemaal af en houden haar klein, lijkt me ook niet bevorderlijk voor haar zelfvertrouwen.
We kunnen kind direct op de opvang doen maar had het fijn gevonden als kind eerst in een rustige omgeving zou opgroeien en bij 1 jaar naar de opvang zou gaan. Waarom heeft mijn zus wel ‘recht’ op 5 dagen complete toewijding van mijn moeder, terwijl ze niet eens aardig is tegen haar.
Die regelt nooit iets op haar werk om mee te kunnen naar een doktersafspraak omdat ze bang is haar mond open te trekken maar thuis heeft ze wel altijd de grootste mond.
En definitie handicap; ze heeft een aandoening waardoor ze motorisch minder meegaat. Bij gehandicapt denk ik echt aan iemand die behoorlijk beperkt is en speciaal onderwijs nodig heeft en dus ook niet in het reguliere onderwijs meekan, wat mijn nichtje dus wel kan. Een oud collega van mij had deze aandoening ook en zij zag zichzelf niet als gehandicapt, had een goeie baan en deed ook sporten die ze kon doen en waar ze plezier in had.
Helaas niet veel tjjd om te reageren dus zal later uitgebreid reageren.
Allereerst, ik eis niet dat mijn moeder gaat oppassen en mbt klusjes in huis gaat het om iets ophangen bijvoorbeeld en gezien mijn man en ik beide twee linkerhanden hebben, vragen we weleens mijn vader voor iets kleins. Wordt altijd zuchtend en moeilijk gedaan. Grote dingen die we kunnen uitbesteden, besteden we uit en dan krijgen we weer te horen ‘zo duur, dat kunnen we zelf wel’… euh nee!
Mijn moeder heeft ook heel lang op het oudste kind van mijn zus gepast (zonder aandoening) en mijn oudste zoon is vrij snel naar de opvang en bso gegaan. Waarom krijgt de een (mijn zus) van alles en ik niet? Ja het klinkt kinderachtig als ik het zo lees maar het steekt wel. Het is ook een opstapeling van andere dingen waardoor ik altijd in een kwaad daglicht wordt gesteld.
Is het zo erg als mijn nichtje naar de bso zou gaan? Ze is daar al een tijdje 1 dag per week heen geweest maar vond het dus niet leuk. Ja ik vind het ook sneu dat ze wordt gepest (ben ik zelf ook geweest op de basisschool dus weet hoe dat is) maar ze zonderen haar op deze manier helemaal af en houden haar klein, lijkt me ook niet bevorderlijk voor haar zelfvertrouwen.
We kunnen kind direct op de opvang doen maar had het fijn gevonden als kind eerst in een rustige omgeving zou opgroeien en bij 1 jaar naar de opvang zou gaan. Waarom heeft mijn zus wel ‘recht’ op 5 dagen complete toewijding van mijn moeder, terwijl ze niet eens aardig is tegen haar.
Die regelt nooit iets op haar werk om mee te kunnen naar een doktersafspraak omdat ze bang is haar mond open te trekken maar thuis heeft ze wel altijd de grootste mond.
En definitie handicap; ze heeft een aandoening waardoor ze motorisch minder meegaat. Bij gehandicapt denk ik echt aan iemand die behoorlijk beperkt is en speciaal onderwijs nodig heeft en dus ook niet in het reguliere onderwijs meekan, wat mijn nichtje dus wel kan. Een oud collega van mij had deze aandoening ook en zij zag zichzelf niet als gehandicapt, had een goeie baan en deed ook sporten die ze kon doen en waar ze plezier in had.
zaterdag 27 juli 2024 om 14:48
Beste forummers,
Trollhinten en -hunten zijn niet toegestaan op het Vivaforum en jullie kunnen dit beschouwen als een topicwaarschuwing. Hierna ga ik bannen.
Dat een topic te heftig of te ongeloofwaardig overkomt, betekent niet dat het ook niet waar is. Dat het het eerste topic is van iemand ook niet.
Heb je twijfels over het waarheidsgehalte kun je het bij ons melden.
Met vriendelijke groet,
Moderator Vivaforum.
Trollhinten en -hunten zijn niet toegestaan op het Vivaforum en jullie kunnen dit beschouwen als een topicwaarschuwing. Hierna ga ik bannen.
Dat een topic te heftig of te ongeloofwaardig overkomt, betekent niet dat het ook niet waar is. Dat het het eerste topic is van iemand ook niet.
Heb je twijfels over het waarheidsgehalte kun je het bij ons melden.
Met vriendelijke groet,
Moderator Vivaforum.
Vrijheid van meningsuiting betekent NIET dat je alles maar op het forum neer mag pennen.
Bij vragen over beleidskeuzes kun je terecht op het 'vraag het de mods' topic.
Bij vragen over beleidskeuzes kun je terecht op het 'vraag het de mods' topic.
zaterdag 27 juli 2024 om 14:50
Een handicap houdt in: beperking of belemmering in, dit geval, op lichamelijk gebied. Dat jij daar andere associatie bij hebt, maakt niet dat nichtje geen handicap heeft.
Ik zou kind direct naar opvang doen. Dit vanwege onderhuidse ergernissen en gebrek aan vertrouwen. Dat is een recept voor ruzie.
Zet YouTube filmpjes op en kijk hoe jullie zelf iets op kunnen hangen, dat is echt niet moeilijk. Zorg dat je je ouders niet nodig hebt voor zulke kleine klusjes.
Ik zou kind direct naar opvang doen. Dit vanwege onderhuidse ergernissen en gebrek aan vertrouwen. Dat is een recept voor ruzie.
Zet YouTube filmpjes op en kijk hoe jullie zelf iets op kunnen hangen, dat is echt niet moeilijk. Zorg dat je je ouders niet nodig hebt voor zulke kleine klusjes.
zaterdag 27 juli 2024 om 14:50
Jouw gevoel en frustratie komt natuurlijk niet zomaar uit de lucht vallen. Als je zus met alles meer prioriteit heeft bij je moeder dan jij is dat heel naar. En nu hoogzwanger, denkend aan dat je nog moet herstellen van keizersnede straks is dat nog veel lastiger te relativeren. Eerlijk is het niet. Maar je moet ermee leven.
Je opties zijn al genoemd, eerder naar het kdv of je moeder past op, deels tegelijk met nichtje. Moet baby dan mee id auto ophalen enzo? Ik zou kijken wat t minste last geeft voor je baby.
Ik kon (net als jij?) na beide bevallingen na een half jaar weer inzien dat de wereld niet om mijn kind draaide.
Je opties zijn al genoemd, eerder naar het kdv of je moeder past op, deels tegelijk met nichtje. Moet baby dan mee id auto ophalen enzo? Ik zou kijken wat t minste last geeft voor je baby.
Ik kon (net als jij?) na beide bevallingen na een half jaar weer inzien dat de wereld niet om mijn kind draaide.
zaterdag 27 juli 2024 om 14:56
Nectarine schreef: ↑27-07-2024 14:44Bedankt voor alle reacties. Gisteren zat ik hoog in mijn emoties wat inmiddels alweer gezakt is.
Helaas niet veel tjjd om te reageren dus zal later uitgebreid reageren.
Allereerst, ik eis niet dat mijn moeder gaat oppassen en mbt klusjes in huis gaat het om iets ophangen bijvoorbeeld en gezien mijn man en ik beide twee linkerhanden hebben, vragen we weleens mijn vader voor iets kleins. Wordt altijd zuchtend en moeilijk gedaan. Grote dingen die we kunnen uitbesteden, besteden we uit en dan krijgen we weer te horen ‘zo duur, dat kunnen we zelf wel’… euh nee!
Ik zou vragen of hij het jou een keer kan laten doen onder zijn begeleiding. Iets ophangen kan ook best met twee linkerhanden.
Mijn moeder heeft ook heel lang op het oudste kind van mijn zus gepast (zonder aandoening) en mijn oudste zoon is vrij snel naar de opvang en bso gegaan. Waarom krijgt de een (mijn zus) van alles en ik niet? Ja het klinkt kinderachtig als ik het zo lees maar het steekt wel. Het is ook een opstapeling van andere dingen waardoor ik altijd in een kwaad daglicht wordt gesteld.
Gebruik je dit gezegde goed? Het komt nogal uit de lucht vallen. Maar zo ja: ga alsjeblieft aan de slag hiermee in therapie. Dit soort onverwerkte zooi breidt zich steeds verder uit, ook naar je eigen kinderen.
Is het zo erg als mijn nichtje naar de bso zou gaan? Ze is daar al een tijdje 1 dag per week heen geweest maar vond het dus niet leuk. Ja ik vind het ook sneu dat ze wordt gepest (ben ik zelf ook geweest op de basisschool dus weet hoe dat is) maar ze zonderen haar op deze manier helemaal af en houden haar klein, lijkt me ook niet bevorderlijk voor haar zelfvertrouwen.
Dit is 1. niet aan jou en 2. niet kies om dat te gebruiken als argument om voor elkaar te krijgen dat je moeder (waar is vader?) enkel op jouw baby past.
We kunnen kind direct op de opvang doen maar had het fijn gevonden als kind eerst in een rustige omgeving zou opgroeien en bij 1 jaar naar de opvang zou gaan.
Dat kan nog steeds als je dat heel belangrijk vindt. Aan jou en je partner om daar alles naar in te richten (niet aan je moeder, zus en nichtje).
Waarom heeft mijn zus wel ‘recht’ op 5 dagen complete toewijding van mijn moeder, terwijl ze niet eens aardig is tegen haar.
Die regelt nooit iets op haar werk om mee te kunnen naar een doktersafspraak omdat ze bang is haar mond open te trekken maar thuis heeft ze wel altijd de grootste mond.
Een hele hoop oud zeer lees ik (en dat is heel naar), met een giftige uitwerking (en ook dat is heel naar, niet alleen voor jou maar ook voor je omgeving).
En definitie handicap; ze heeft een aandoening waardoor ze motorisch minder meegaat. Bij gehandicapt denk ik echt aan iemand die behoorlijk beperkt is en speciaal onderwijs nodig heeft en dus ook niet in het reguliere onderwijs meekan, wat mijn nichtje dus wel kan. Een oud collega van mij had deze aandoening ook en zij zag zichzelf niet als gehandicapt, had een goeie baan en deed ook sporten die ze kon doen en waar ze plezier in had.
Je bagatelliseert het dus, ook weer niet kies en best giftig.
Ga goed voor jezelf zorgen en ga echt met je oud zeer en onverwerkte problemen aan de slag. En probeer te accepteren dat jij het nu niet meer helder ziet omdat je bril enorm gekleurd is door al dat oud zeer.
zaterdag 27 juli 2024 om 14:56
Over die eerste alinea: je hebt geen goedkeuring of overleg met je ouders nodig. Als je zelfs nog niet handig genoeg bent om iets op te hangen, is het misschien een betere optie om dat te gaan leren in plaats van afhankelijk te blijven van je ouders en daar vervolgens over te lopen mopperen. Ga een klus cursus doen of zo, gaat je zoveel opleveren! Het gevoel om het zelf te kunnen is onbetaalbaar!Nectarine schreef: ↑27-07-2024 14:44Helaas niet veel tjjd om te reageren dus zal later uitgebreid reageren.
Allereerst, ik eis niet dat mijn moeder gaat oppassen en mbt klusjes in huis gaat het om iets ophangen bijvoorbeeld en gezien mijn man en ik beide twee linkerhanden hebben, vragen we weleens mijn vader voor iets kleins. Wordt altijd zuchtend en moeilijk gedaan. Grote dingen die we kunnen uitbesteden, besteden we uit en dan krijgen we weer te horen ‘zo duur, dat kunnen we zelf wel’… euh nee!
We kunnen kind direct op de opvang doen maar had het fijn gevonden als kind eerst in een rustige omgeving zou opgroeien en bij 1 jaar naar de opvang zou gaan. Waarom heeft mijn zus wel ‘recht’ op 5 dagen complete toewijding van mijn moeder, terwijl ze niet eens aardig is tegen haar.
Die regelt nooit iets op haar werk om mee te kunnen naar een doktersafspraak omdat ze bang is haar mond open te trekken maar thuis heeft ze wel altijd de grootste mond.
Over die tweede alinea: tja, hieruit blijkt dat je zus zich ook afhankelijk opstelt, net als jij. Dit soort gedragingen kunnen daar allemaal uit ontstaan. Daar hoef je beslist niet jaloers op te zijn hoor, zo wil je toch niet zijn? Vind je onafhankelijkheid terug, daar word je sterk van. Nu ben je onnodig en zelfverkozen kwetsbaar en verongelijkt.
zaterdag 27 juli 2024 om 14:56
Ik begrijp je frustratie. Je moeder lijkt zich meer in te zetten voor je zus en haar kinderen dan voor jou. Het gedrag van je moeder kun je waarschijnlijk niet veranderen, ook gelet op het feit dat je dit al vaker ter sprake hebt gebracht en er niets verandert.
Jij bent primair verantwoordelijk voor je eigen kinderen. Je relatie met je moeder is nu al niet top. Je kunt van haar niet verwachten dat ze haar andere kleinkind maar wegstuurt als jouw baby er is. En je twijfelt bovendien aan haar kwaliteiten om op jouw baby te kunnen passen. Wil je daar echt afhankelijk van zijn voor de opvang van jouw kindje, terwijl er onderhuids over en weer vanalles borrelt?
Ik zou mezelf het gezeik besparen voor die 4 maanden mijn kindje meteen vanaf 8 maanden naar een professionele opvang sturen. Het is maar 1 dag per week, dat moet prima kunnen.
Jij bent primair verantwoordelijk voor je eigen kinderen. Je relatie met je moeder is nu al niet top. Je kunt van haar niet verwachten dat ze haar andere kleinkind maar wegstuurt als jouw baby er is. En je twijfelt bovendien aan haar kwaliteiten om op jouw baby te kunnen passen. Wil je daar echt afhankelijk van zijn voor de opvang van jouw kindje, terwijl er onderhuids over en weer vanalles borrelt?
Ik zou mezelf het gezeik besparen voor die 4 maanden mijn kindje meteen vanaf 8 maanden naar een professionele opvang sturen. Het is maar 1 dag per week, dat moet prima kunnen.
carmine wijzigde dit bericht op 27-07-2024 14:59
Reden: Spelling
Reden: Spelling
1.62% gewijzigd
zaterdag 27 juli 2024 om 15:00
Obeantut schreef: ↑27-07-2024 14:50Jouw gevoel en frustratie komt natuurlijk niet zomaar uit de lucht vallen. Als je zus met alles meer prioriteit heeft bij je moeder dan jij is dat heel naar. En nu hoogzwanger, denkend aan dat je nog moet herstellen van keizersnede straks is dat nog veel lastiger te relativeren. Eerlijk is het niet. Maar je moet ermee leven.
Je opties zijn al genoemd, eerder naar het kdv of je moeder past op, deels tegelijk met nichtje. Moet baby dan mee id auto ophalen enzo? Ik zou kijken wat t minste last geeft voor je baby.
Ik kon (net als jij?) na beide bevallingen na een half jaar weer inzien dat de wereld niet om mijn kind draaide.
We hebben het over of moeder over 8 maanden mét of zónder nichtje (van 8 dat hele dag op school zit) op zal passen, ik zie niet wat die keizersnede daarmee te maken heeft? Het gaat echt wel ver hoor.
zaterdag 27 juli 2024 om 15:02
Het is jullie kind, niet het kind van je moeder. Jullie kunnen tijdelijk wat minder werken om voor jullie kind te zorgen, als jullie het belangrijk vinden dat jullie kind het eerste jaar niet naar de opvang gaat.
zaterdag 27 juli 2024 om 15:03
Dit scheelt me typen. In zo’n gezinsdynamiek (ongeacht of het zo is, jij ervaart het al jaren zo) moet je je praktisch en emotioneel losmaken daarvan. Wees onafhankelijk, regel professionele opvang voor die ene dag en focus op je eigen gezin. Misschien is wat therapie voor jezelf ook helpend.Carmine schreef: ↑27-07-2024 14:56Wil je daar echt afhankelijk van zijn voor de opvang van jouw kindje, terwijl er onderhuids over en weer vanalles borrelt?
Ik zou mezelf het gezeik besparen voor die 4 maanden mijn kindje meteen vanaf 8 maanden naar een professionele opvang sturen. Het is maar 1 dag per week, dat moet prima kunnen.
Je gaat niet krijgen wat je nodig had/hebt: ik heb een vriendin er bijna aan onderdoor zien gaan na het krijgen van haar eerste. Afstand en focus op zichzelf hebben haar geholpen.
nimue_iparis wijzigde dit bericht op 27-07-2024 15:07
12.29% gewijzigd
zaterdag 27 juli 2024 om 15:05
Ik heb het idee dat er veel "oud" zeer bij TO zit en dat het nu extra pijnlijk naar boven komt. Dat nichtje dan extra tijd en zorg van opa en oma krijgt terwijl jij dat ook nodig hebt maar het niet krijgt, snap goed dat het steekt.
Maar beste TO, de enige die hier wat aan kan doen, ben jij zelf. Stel je verwachtingen bij en zorg dat je jezelf redt samen met je partner. Leun niet op je ouders als het gaat om oppassen of een klusje in huis. Regel KDV / BSO voor je kinderen. Zal voor jou en je kinderen veel beter zijn.
Al heb je 2 linkerhanden, kleine klusjes kun je zelf oppakken, gewoon doen en van de fouten die je maakt leer je. Anders vragen aan goede vrienden als gunst en hen op gelijke wijze helpen als het nodig is.
Of een beperkte motoriek al dan niet gehandicapt zijn inhoudt, iedereen kijkt daar anders tegen aan. Laat dat waar het thuis hoort, nl bij je nichtje en haar ouders. Zij doen waarvan zij denken dat goed en juist is. Oordeel niet want jij staat niet in hun schoenen. De toekomst wijst vanzelf uit of haar ouders juist hebben gehandeld.
Richt jezelf op je eigen gezin, daar heb je het meer druk genoeg mee. Denk persoonlijk dat hulp voor jezelf zoeken geen overbodige luxe is.
Maar beste TO, de enige die hier wat aan kan doen, ben jij zelf. Stel je verwachtingen bij en zorg dat je jezelf redt samen met je partner. Leun niet op je ouders als het gaat om oppassen of een klusje in huis. Regel KDV / BSO voor je kinderen. Zal voor jou en je kinderen veel beter zijn.
Al heb je 2 linkerhanden, kleine klusjes kun je zelf oppakken, gewoon doen en van de fouten die je maakt leer je. Anders vragen aan goede vrienden als gunst en hen op gelijke wijze helpen als het nodig is.
Of een beperkte motoriek al dan niet gehandicapt zijn inhoudt, iedereen kijkt daar anders tegen aan. Laat dat waar het thuis hoort, nl bij je nichtje en haar ouders. Zij doen waarvan zij denken dat goed en juist is. Oordeel niet want jij staat niet in hun schoenen. De toekomst wijst vanzelf uit of haar ouders juist hebben gehandeld.
Richt jezelf op je eigen gezin, daar heb je het meer druk genoeg mee. Denk persoonlijk dat hulp voor jezelf zoeken geen overbodige luxe is.
zaterdag 27 juli 2024 om 15:10
Misschien hebben je ouders wel veel op de oudste gepast maar nu een aantal jaar verder misschien ook minder fut, zin en energie? de jaren tellen echt op een bepaalde leeftijd. Ik denk dat er meer achter zit dan dit alleen, waarschijnlijk een patroon dat al vanaf je jeugd duurt, probeer zelf of met hulp er achter te komen wat precies steekt en spreek het dan uit of probeer het achter je te laten, met vergelijken wordt je niet gelukkiger, weest trots en blij dat jij geen extra hulp nodig hebt, voor je zus is dit misschien even een verademing of moment van rust als er klusjes thuis gedaan worden, de zorg voor een gehandicapt kind en een baan combineren is niet niks. Ik lees dat je een pestverleden hebt en je zus een 'grote mond' misschien heb je je nooit gesteund en overruled gevoeld thuis binnen het gezin? Vraag ook eens waarom ze zich zo ontzettend beschermend opstellen voor je nichtje als je denkt dat het overtrokken is, wellicht met het verhaal van je collega als voorbeeld? Maar goed het is en blijft niet jouw dochter dus niet jou keuze.
Op de vraag die hier voorbij kwam wat voor klusjes? Mijn lieve schoonmoeder was dol op strijken, die kwam hier af en toe een middagje strijken en dat vond ik zo heerlijk!!! Of soms kwam ze zomaar op woensdag met een stapel pannenkoeken aanzetten zodat ik niet hoefde te koken naast mijn werk, heel attent en zo gewaardeerd. Ik weet ook dat mijn oma een paar keer per jaar een dagje kwam om echt bijv het hele fornuis te poetsen, alles van de kant te halen voor de grote schoonmaak, de gordijnen te wassen enz. om mijn moeder te helpen, was echt fantastisch, ookal kon mijn moeder best alles zelf regelen en bijhouden hoor, maar soms is zo'n extra beetje hulp echt fijn.
Op de vraag die hier voorbij kwam wat voor klusjes? Mijn lieve schoonmoeder was dol op strijken, die kwam hier af en toe een middagje strijken en dat vond ik zo heerlijk!!! Of soms kwam ze zomaar op woensdag met een stapel pannenkoeken aanzetten zodat ik niet hoefde te koken naast mijn werk, heel attent en zo gewaardeerd. Ik weet ook dat mijn oma een paar keer per jaar een dagje kwam om echt bijv het hele fornuis te poetsen, alles van de kant te halen voor de grote schoonmaak, de gordijnen te wassen enz. om mijn moeder te helpen, was echt fantastisch, ookal kon mijn moeder best alles zelf regelen en bijhouden hoor, maar soms is zo'n extra beetje hulp echt fijn.
zaterdag 27 juli 2024 om 15:17
Ik snap je frustraties wel een beetje to. Kinderen van mijn zus zijn nonstop bij mijn ouders, meerdere keren per week (en ook samen op vakantie). Die van ons komt eens per jaar een nachtje logeren en dan moet nichtje er ook weer perse zijn. Ik denk dan, kan de aandacht niet 1x even naar mijn kind gaan? Maar weet je? Mijn kind vindt het gezellig, dus wie ben ik nou eigenlijk om daar wat van te vinden. En wellicht is dat bij jou ook wel, is nichtje straks dol op baby en vindt baby het heel gezellig, die extra aandacht.
Wat betreft de ongelijke verdeling bedenk ik me altijd maar dat ik voor goud zou willen ruilen en mijn ouders continu zo in mijn nek zou willen. Hoe zit dat voor jou? Kan jij wat meer afstand nemen en het contact met je ouders op een voor jou goede manier vormgeven zonder dat je vergelijkt met je zus?
Wat betreft de ongelijke verdeling bedenk ik me altijd maar dat ik voor goud zou willen ruilen en mijn ouders continu zo in mijn nek zou willen. Hoe zit dat voor jou? Kan jij wat meer afstand nemen en het contact met je ouders op een voor jou goede manier vormgeven zonder dat je vergelijkt met je zus?
zaterdag 27 juli 2024 om 18:22
Ik snap je frustraties, maar ik vermoed ook dat je hormonen je gevoel erg versterken. Ik herken het gevoel.
Probeer het los te laten. Je kunt ze niet verplichten. Een dag voor twee kinderen zorgen is toch te overzien? En wat geeft jullie of jouw man het gevoel dat ze de baby kan vergeten in de auto? Is er wel een iets voorgevallen?
Wat betreft je nichtje, ik vind het niet kies om zulke uitspraken te doen. Misschien is het kind wel totaal uitgeput aan het einde van de dag. Dat jouw oud-collega een zelfde aandoening had, wil niet zeggen dat jouw nichtje zich precies hetzelfde voelt.
Wij hadden/ hebben eenzelfde gevoel met voortrekken van opa en oma. Ze konden destijds een hele zomervakantie meerdere dagen per week oppassen op de kinderen van de zus van mijn man, maar 1 dag in de week op ons oudste wilden ze niet, want ze wilden geen verplichtingen aangaan.
Dat voelt zuur, en speelden nog meer zaken. Maar dat heeft er ook voor gezorgd dat we een tijd een stap terug hebben gezet in de relatie.
Overigens vind ik het fijn om niet afhankelijk te zijn van opa en oma. Wij hebben twee vaste bso dagen en ik werk drie dagen. Mijn werkgever is heel flexibel en ik kan en mag schuiven wanneer ik wil. Dus als opa en oma op vakantie gaan, ziek zijn of wat dan ook, hoeven we niet direct in de stress te schieten om andere opvangmogelijkheden te zoeken of zelf dagen vrije op te nemen. En dat had mijn schoonzus dus wel
Probeer het los te laten. Je kunt ze niet verplichten. Een dag voor twee kinderen zorgen is toch te overzien? En wat geeft jullie of jouw man het gevoel dat ze de baby kan vergeten in de auto? Is er wel een iets voorgevallen?
Wat betreft je nichtje, ik vind het niet kies om zulke uitspraken te doen. Misschien is het kind wel totaal uitgeput aan het einde van de dag. Dat jouw oud-collega een zelfde aandoening had, wil niet zeggen dat jouw nichtje zich precies hetzelfde voelt.
Wij hadden/ hebben eenzelfde gevoel met voortrekken van opa en oma. Ze konden destijds een hele zomervakantie meerdere dagen per week oppassen op de kinderen van de zus van mijn man, maar 1 dag in de week op ons oudste wilden ze niet, want ze wilden geen verplichtingen aangaan.
Dat voelt zuur, en speelden nog meer zaken. Maar dat heeft er ook voor gezorgd dat we een tijd een stap terug hebben gezet in de relatie.
Overigens vind ik het fijn om niet afhankelijk te zijn van opa en oma. Wij hebben twee vaste bso dagen en ik werk drie dagen. Mijn werkgever is heel flexibel en ik kan en mag schuiven wanneer ik wil. Dus als opa en oma op vakantie gaan, ziek zijn of wat dan ook, hoeven we niet direct in de stress te schieten om andere opvangmogelijkheden te zoeken of zelf dagen vrije op te nemen. En dat had mijn schoonzus dus wel
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
