Kinderen
alle pijlers
Zwanger maar planning ongelukkig Geen OP
dinsdag 29 december 2020 om 10:27
Voor de abortus of de cellen/het vruchtje of whatever niet. Maar voor hoe jij je er achteraf over kan voelen kan het wel enorm uitmaken.Mariejan schreef: ↑29-12-2020 10:25Het is nog geen kind! Het kan een kind worden. De reden voor abortus doet er nooit toe. Want als je het erg vindt om “een kind” weg te halen maakt het voor “het kind” in kwestie toch niet uit of het wordt weggehaald omdat het niet uitkomt of omdat het ontstaan is uit verkrachting?
dinsdag 29 december 2020 om 10:31
Ik ben een meelezer maar ga nu toch voor het eerst reageren.
Ik heb zelf een abortus gehad toen ik 19 jaar was. Hele goede keus geweest, maar dat kindje is nooit uit mijn gedachten geweest. 'Wat als?'
Mijn eerste voldragen zwangerschap was gewenst maar kwam toch als donderslag bij heldere hemel. Ik werd op dat moment gevraagd voor mijn droombaan.
Ik ben eerlijk geweest, al aan het eind van het eerste gesprek. Ik heb wel een erg zwaar jaar gehad, ik voelde me vreselijk (misselijk, slap, slechte concentratie) tijdens mijn zwangerschap en had ook het idee dat ik niet kon laten zien wie ik was en wat ik kon.
Wat ik je mee wil geven is dat de keuze voor de abortus moeilijk kan blijven (hoeft natuurlijk niet). Wat mij helpt als ik terug denk aan de keuze van toen, is dat ik achter de argumenten kon staan die mij naar de keuze voor een abortus toe leidden.
Toch heb ik zeker tijdens mijn eerste zwangerschap daarna veel aan die periode gedacht.
Ik lees in jouw verhaal veel twijfel en dat je je ook niet helemaal kunt schuilen achter de redenen waarom een abortus voor jullie als de juiste keus voelt.
Mocht je daar wel voor willen gaan weet dan dat het als een beslissing voor het leven kan zijn (nogmaals, hoeft natuurlijk niet).
En zoals ik eerder zei, ik had ook een nieuwe baan, mijn partner kreeg een nieuwe baan verder in mijn zwangerschap en ik kan niet zeggen dat het makkelijk was. Maar het is mogelijk om goed uit de situatie te komen. Ik werk overigens nog steeds voor dezelfde werkgever, ben enorm blij met de baan en zij waren enorm blij met mijn eerlijkheid in het begin.
Succes met je het maken van jouw keuze.
Ik heb zelf een abortus gehad toen ik 19 jaar was. Hele goede keus geweest, maar dat kindje is nooit uit mijn gedachten geweest. 'Wat als?'
Mijn eerste voldragen zwangerschap was gewenst maar kwam toch als donderslag bij heldere hemel. Ik werd op dat moment gevraagd voor mijn droombaan.
Ik ben eerlijk geweest, al aan het eind van het eerste gesprek. Ik heb wel een erg zwaar jaar gehad, ik voelde me vreselijk (misselijk, slap, slechte concentratie) tijdens mijn zwangerschap en had ook het idee dat ik niet kon laten zien wie ik was en wat ik kon.
Wat ik je mee wil geven is dat de keuze voor de abortus moeilijk kan blijven (hoeft natuurlijk niet). Wat mij helpt als ik terug denk aan de keuze van toen, is dat ik achter de argumenten kon staan die mij naar de keuze voor een abortus toe leidden.
Toch heb ik zeker tijdens mijn eerste zwangerschap daarna veel aan die periode gedacht.
Ik lees in jouw verhaal veel twijfel en dat je je ook niet helemaal kunt schuilen achter de redenen waarom een abortus voor jullie als de juiste keus voelt.
Mocht je daar wel voor willen gaan weet dan dat het als een beslissing voor het leven kan zijn (nogmaals, hoeft natuurlijk niet).
En zoals ik eerder zei, ik had ook een nieuwe baan, mijn partner kreeg een nieuwe baan verder in mijn zwangerschap en ik kan niet zeggen dat het makkelijk was. Maar het is mogelijk om goed uit de situatie te komen. Ik werk overigens nog steeds voor dezelfde werkgever, ben enorm blij met de baan en zij waren enorm blij met mijn eerlijkheid in het begin.
Succes met je het maken van jouw keuze.
whoops2020 wijzigde dit bericht op 29-12-2020 10:32
Reden: Spelfout
Reden: Spelfout
0.03% gewijzigd
dinsdag 29 december 2020 om 10:31
Ik vind dat de reden er wel toe doet. Een abortus is geen vorm van anticonceptie. Het recht op abortus is een groot goed. En natuurlijk maakt het voor een kind wel uit hoe het is ontstaan. Je moet als ouder wel verdomd stevig in je schoenen staan wil een kind dat voortkomt uit verkrachting liefdevol op te voeden.Mariejan schreef: ↑29-12-2020 10:25Het is nog geen kind! Het kan een kind worden. De reden voor abortus doet er nooit toe. Want als je het erg vindt om “een kind” weg te halen maakt het voor “het kind” in kwestie toch niet uit of het wordt weggehaald omdat het niet uitkomt of omdat het ontstaan is uit verkrachting?
En als to abortus pleegt dan is dat aan haar maar als je zo bewust het risico loopt.....niet mijn ding. Daarom is het gelukkig een persoonlijke keuze.
anoniem_372936 wijzigde dit bericht op 29-12-2020 10:33
8.17% gewijzigd
dinsdag 29 december 2020 om 10:32
Dit.Pergamon schreef: ↑29-12-2020 10:01Een kind is nooit 'ideaal' in de planning en je kan een kind ook niet plannen. Je bent nu zwanger, het kan, jullie hebben je leven op de rit.
Ik ben echt extreem 'pro choice', maar in dit geval: suck it up. Dan hadden jullie het echt nauwer moeten nemen met anticonceptie.
Heb verder nog niks gelezen, maar dit vind ik ook echt.
Ben wel heel benieuwd waarom jullie dan laks waren met voorbehoedsmiddelen, dus ik ga snel verder lezen.
dinsdag 29 december 2020 om 10:33
Ook mee eens.Lotus90 schreef: ↑29-12-2020 10:10Ja, 100% dit.
Ik ben zelf extreem pro “neem het in Godsnaam nauw met anticonceptie als een baby je (nog) niet uitkomt”. Vind het zo ongelooflijk dat er echt mensen zijn die met hun volle verstand dit soort slordige keuzes maken en dan een abortus een redelijke oplossing vinden. Maar goed, de keuze is aan jullie.
dinsdag 29 december 2020 om 10:33
Al jullie onzekerheden wat betreft werk komen wel goed. Dat loopt zoals het loopt. Met zwangerschappen is nou eenmaal niet zo veel te plannen en als mensen kinderen willen, zijn het vrouwen die nou eenmaal zwanger worden in een bepaalde periode in hun leven.
En veel mensen hebben wat paniek gevoel als ze eenmaal zwanger zijn. Ook ik, na 8 maanden proberen eindelijk zwanger en toch heb ook ik gedacht: Komt dit wel uit, kunnen wij dit, wil ik dit wel? (Oudste dochter is nu 15). Kwam goed.
Doe vooral wat jullie willen, maar wel om de goede reden. Denk goed na of een nieuwe baan een goede reden is voor jullie.
En veel mensen hebben wat paniek gevoel als ze eenmaal zwanger zijn. Ook ik, na 8 maanden proberen eindelijk zwanger en toch heb ook ik gedacht: Komt dit wel uit, kunnen wij dit, wil ik dit wel? (Oudste dochter is nu 15). Kwam goed.
Doe vooral wat jullie willen, maar wel om de goede reden. Denk goed na of een nieuwe baan een goede reden is voor jullie.
gatinmijnsok wijzigde dit bericht op 29-12-2020 10:36
5.50% gewijzigd
dinsdag 29 december 2020 om 10:35
Zelf was ik op mijn 18e zwanger van onze eerste. Mijn vriend (nu mijn man 
) was 21. We waren 7 maanden samen toen dit nieuws ons overviel... nagerekend waren we 3 maanden samen toen ik zwanger raakte. We kwamen er pas achter toen ik 19 weken was... lang verhaal, zal ik je niet mee vervelen.
Wij zijn toen goed gaan praten. Het stond voor ons beide vast dat dit kindje er ging komen (dus ook al voordat we ontdekten dat ik al 19 weken was...). En hoe gingen we dat doen? We hebben echt gesproken als in ; kun je dit? Kan jij dit? En wat gaan we nu doen?
We gingen het doen. Vriend werkte net met een vast contract en zou een huis kopen. We zouden gaan samenwonen. Ik zou écht proberen mijn opleising af te maken. En dat is gelukt ook! De echo afwachten en dan onze ouders en omgeving inlichten. We woonden beide nog thuis.
Iedereen stond paf, maar wél achter ons ♡
Kind is nu 14, met 3 broertjes en zusjes van 11, 8 en 4... wij zijn getrouwd inmiddels.
Mijn moraal van dit verhaal; als wíj het al konden, kunnen jullie het zéker. En dan heb ik het over planningen enz. Nog niet eens over een stabiele relatie enz...
Aps jullie in je hart beiden willen, dan zal alles goedkomen. Schuif die praktische beren weg. Er kan veel!!
) was 21. We waren 7 maanden samen toen dit nieuws ons overviel... nagerekend waren we 3 maanden samen toen ik zwanger raakte. We kwamen er pas achter toen ik 19 weken was... lang verhaal, zal ik je niet mee vervelen.Wij zijn toen goed gaan praten. Het stond voor ons beide vast dat dit kindje er ging komen (dus ook al voordat we ontdekten dat ik al 19 weken was...). En hoe gingen we dat doen? We hebben echt gesproken als in ; kun je dit? Kan jij dit? En wat gaan we nu doen?
We gingen het doen. Vriend werkte net met een vast contract en zou een huis kopen. We zouden gaan samenwonen. Ik zou écht proberen mijn opleising af te maken. En dat is gelukt ook! De echo afwachten en dan onze ouders en omgeving inlichten. We woonden beide nog thuis.
Iedereen stond paf, maar wél achter ons ♡
Kind is nu 14, met 3 broertjes en zusjes van 11, 8 en 4... wij zijn getrouwd inmiddels.
Mijn moraal van dit verhaal; als wíj het al konden, kunnen jullie het zéker. En dan heb ik het over planningen enz. Nog niet eens over een stabiele relatie enz...
Aps jullie in je hart beiden willen, dan zal alles goedkomen. Schuif die praktische beren weg. Er kan veel!!
dinsdag 29 december 2020 om 10:36
Gek genoeg regelt het zich wel, waar ik mee bedoel dat het praktische gedeelte wel goed komt als jullie besluiten om de ouders van dit kindje te worden, simpelweg omdat je het dan wel gaat regelen.
En die schrik is ook niet raar; ik kreeg het ook enorm op mijn heupen toen ik zwanger bleek te zijn, ook al was het niet geheel ongepland. Je kan je vriend geruststellen, dat werkte bij mij enorm goed.
Sterkte met de beslissing, het is een pittige!
En die schrik is ook niet raar; ik kreeg het ook enorm op mijn heupen toen ik zwanger bleek te zijn, ook al was het niet geheel ongepland. Je kan je vriend geruststellen, dat werkte bij mij enorm goed.
Sterkte met de beslissing, het is een pittige!
dinsdag 29 december 2020 om 10:36
Een zwangerschap als straf uit moeten zitten omdat je even slordig bent geweest is natuurlijk absurd.
Je bent net zwanger, dus een overtijdbehandeling is waarschijnlijk nog een optie. Dan moet je wel snel handelen nu, dus hop naar de huisarts.
En dan pas onbeschermde seks hebben als het wél uitkomt natuurlijk.
Sterkte.
Je bent net zwanger, dus een overtijdbehandeling is waarschijnlijk nog een optie. Dan moet je wel snel handelen nu, dus hop naar de huisarts.
En dan pas onbeschermde seks hebben als het wél uitkomt natuurlijk.
Sterkte.
dinsdag 29 december 2020 om 10:38
Herkenbaar hoor, mijn 3e is nu 6 maanden en ik had dit gevoel ook nog soms in die zwangerschap! Helemaal goedgekomen natuurlijk.Gatinmijnsok schreef: ↑29-12-2020 10:33Al jullie onzekerheden wat betreft werk komen wel goed. Dat loopt zoals het loopt. Met zwangerschappen is nou eenmaal niet zo veel te plannen en als mensen kinderen willen, zijn het vrouwen die nou eenmaal zwanger worden in een bepaalde periode in hun leven.
En veel mensen hebben wat paniek gevoel als ze eenmaal zwanger zijn. Ook ik, na 8 maanden proberen eindelijk zwanger en toch heb ook ik gedacht: Komt dit wel uit, kunnen wij dit, wil ik dit wel? (Oudste dochter is nu 15). Kwam goed.
Doe vooral wat jullie willen, maar wel om de goede reden.
dinsdag 29 december 2020 om 10:39
Eens hoor. Een zwangerschap beëindigen kan en mag altijd. Daar hoef je niets over te verantwoorden.Tiana_76 schreef: ↑29-12-2020 10:36Een zwangerschap als straf uit moeten zitten omdat je even slordig bent geweest is natuurlijk absurd.
Je bent net zwanger, dus een overtijdbehandeling is waarschijnlijk nog een optie. Dan moet je wel snel handelen nu, dus hop naar de huisarts.
En dan pas onbeschermde seks hebben als het wél uitkomt natuurlijk.
Sterkte.
dinsdag 29 december 2020 om 10:40
Eens. Gelukkig is er een keuze en wat je ook beslist, het is jouw/jullie keuze en die is oké. Denk om jezelf.Tiana_76 schreef: ↑29-12-2020 10:36Een zwangerschap als straf uit moeten zitten omdat je even slordig bent geweest is natuurlijk absurd.
Je bent net zwanger, dus een overtijdbehandeling is waarschijnlijk nog een optie. Dan moet je wel snel handelen nu, dus hop naar de huisarts.
En dan pas onbeschermde seks hebben als het wél uitkomt natuurlijk.
Sterkte.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 29 december 2020 om 10:44
Als dit nu niet goed voelt voor jullie dan is een overtijdbehandeling (dat zijn pillen die je moet nemen) nu nog een optie. Alleen jij kan bepalen wat de juiste keuze voor jou is. Heel veel zwangerschappen eindigen rond deze termijn nog in een miskraam. Het is echt nog maar een hompje cellen. Maar we een hompje met de hoop een kindje te worden. Ik zou contact opnemen met het fiom. Die zijn er speciaal voor dit soort zorgen.
Het leven is niet eerlijk
dinsdag 29 december 2020 om 10:48
Vanaf het moment dat je in verwachting bent, ben je toch echt in verwachting van een kind. Een baby. TO en haar vriend zijn in mijn ogen al vader en moeder (in wording). Daar kunnen ze inderdaad nog onderuit komen, omdat het ze momenteel toch niet zo goed uitkomt. Dat jij een abortus een prima oplossing vindt, is jouw mening. Ik vind het zelf nogal gruwelijk. Zéker als mensen een zwangerschap makkelijk hadden kunnen voorkomen en bij hun volle verstand zijn, maar simpelweg andere keuzes gemaakt hebben, vind ik een abortus ondenkbaar en onvergeeflijk.Mariejan schreef: ↑29-12-2020 10:25Het is nog geen kind! Het kan een kind worden. De reden voor abortus doet er nooit toe. Want als je het erg vindt om “een kind” weg te halen maakt het voor “het kind” in kwestie toch niet uit of het wordt weggehaald omdat het niet uitkomt of omdat het ontstaan is uit verkrachting?
dinsdag 29 december 2020 om 10:50
Ik vind het altijd "erg" om een foetus weg te halen - dat "klompje cellen" is een leven vol potentie, of het nou 5 weken of 25 weken oud is, en de omstandigheden veranderen daar niets aan - maar het zelfbeschikkingsrecht van de moeder is voor mij het allerbelangrijkste. Ik kan de ene reden daarom wel beter dan de andere reden vinden, maar tenzij het mijn lichaam is, heb ik er niets over te zeggen en zo hoort het ook. Vrouwen moeten vrij zijn om hun eigen morele keuzes te maken.Mariejan schreef: ↑29-12-2020 10:25Het is nog geen kind! Het kan een kind worden. De reden voor abortus doet er nooit toe. Want als je het erg vindt om “een kind” weg te halen maakt het voor “het kind” in kwestie toch niet uit of het wordt weggehaald omdat het niet uitkomt of omdat het ontstaan is uit verkrachting?
dinsdag 29 december 2020 om 10:55
Elke eicel is in potentie een kind, het is maar hoever je daarin wil gaan. Jij gaat daar verder in dan een ander. 'Ondenkbaar' en vooral 'onvergeeflijk' vind ik persoonlijk irrelevant in deze, omdat er niet persé een waardeoordeel aan vast hoeft te zitten. In Nederland hebben vrouwen/mensen nu eenmaal (gelukkig) het recht op het afbreken van een zwangerschap, het waarom is hun eigen zaak.Lotus90 schreef: ↑29-12-2020 10:48Vanaf het moment dat je in verwachting bent, ben je toch echt in verwachting van een kind. Een baby. TO en haar vriend zijn in mijn ogen al vader en moeder (in wording). Daar kunnen ze inderdaad nog onderuit komen, omdat het ze momenteel toch niet zo goed uitkomt. Dat jij een abortus een prima oplossing vindt, is jouw mening. Ik vind het zelf nogal gruwelijk. Zéker als mensen een zwangerschap makkelijk hadden kunnen voorkomen en bij hun volle verstand zijn, maar simpelweg andere keuzes gemaakt hebben, vind ik een abortus ondenkbaar en onvergeeflijk.
dinsdag 29 december 2020 om 10:56
Ik denk dat je juist moet afvragen wanneer wel het juiste moment is?
Want zo te horen is volgend jaar ook niet ideaal. En in 2022 willen jullie trouwen. Dus wat is dan de conclusie?
En wat al vaker gezegd is het is nooit het juiste moment. Er zal altijd wel iets zijn, of iets gebeuren. En het enige wat je kan doen, is goed voor jezelf beslissen wat gaan we doen? En dan ervoor gaan. Het leven is niet te voorspellen en niemand kan inzien hoe het volgend jaar gaat zijn. Twijfels heb je altijd, je dingen afvragen ook.
Want zo te horen is volgend jaar ook niet ideaal. En in 2022 willen jullie trouwen. Dus wat is dan de conclusie?
En wat al vaker gezegd is het is nooit het juiste moment. Er zal altijd wel iets zijn, of iets gebeuren. En het enige wat je kan doen, is goed voor jezelf beslissen wat gaan we doen? En dan ervoor gaan. Het leven is niet te voorspellen en niemand kan inzien hoe het volgend jaar gaat zijn. Twijfels heb je altijd, je dingen afvragen ook.
dinsdag 29 december 2020 om 10:56
Ik denk niet dat de meerderheid daar makkelijk over denkt hoor, maar wát mensen denken in zo'n situatie is gewoon hun eigen zaak en niet aan een ander om te veroordelen.
dinsdag 29 december 2020 om 10:57
+1Pergamon schreef: ↑29-12-2020 10:01Een kind is nooit 'ideaal' in de planning en je kan een kind ook niet plannen. Je bent nu zwanger, het kan, jullie hebben je leven op de rit.
Ik ben echt extreem 'pro choice', maar in dit geval: suck it up. Dan hadden jullie het echt nauwer moeten nemen met anticonceptie.
dinsdag 29 december 2020 om 10:58
De reden dat ik er over nadacht is vooral omdat mijn vriend zo geschrokken reageerde. Ondanks dat ik het doodeng vind zou ik het liever ook gewoon willen doorzetten, juist omdat het ons eerste kindje samen is.
