zwanger worden als je jonger dan 23 bent

Wat is precies het verschil tussen een 24jarige die zwanger wordt en een 21jarige die zwanger wordt? Tussen een 40-jarige en een 21-jarige, dat verschil zie ik ook nog wel, maar tussen 21 en 25, dat moet je me even uitleggen.

Ik ben zelf 22 en ben het topic: Een wondertje in 2009 gestart. Daar is het merendeel 30 of ouder maar ik merk er niets van. We hebben het reuze gezellig!

Op zich wil ik wel eens wat met je meeschrijven hoor alleen zou ik nog wel wat meer uitleg willen over de gedachte achter dit topic.

vlinder1987 schreef op 17 maart 2008 @ 11:06:

niet zo veel maar de meesten gaan richting 30 en dan kijk je denk ik toch anders tegen dingen aan. of kijkt je omgeving anders tegen je aan. ik ben getrouwd en woon in een huurhuis maar studeer ook nog, de meeste 25jarige niet meer. maar vooral de omgeving reageert anders. 'o je bent wel erg jong'-reacties. het gaat mij ook niet zozeer om een 24 jarige en een 23 jarige dus wat mij betreft zijn 24/25ers ook welkom maar ik zoek gewoon leeftijdsgenoten. beetje warrig verhaal misschien, sorry daarvoor.

ik werd zwanger toen ik 23 was. er is toen ook meerdere malen gevraagd of het een ongelukje was of ik niet erg jong was?? mijn collega was na mij zwanger (35jr.) die kreeg alleen maar positeve reacties. maar uit eindelijk hebben we het over de zelfde baby dingetjes en lopen we tegen de zelfde dingen aan.

Dat is aan jou. Of je hier ver wilt schrijven of niet. Ik vind het op zich geen raar onderwerp hoor. Heb jij zelf het gevoel dat mensen je te jong vinden? Zelf heb ik een miskraam gehad en dat ook verteld op mijn werk. Maar ik kreeg gelukkig geen vervelende reacties.

Marianne: Dat is vervelend zeg. Dat ze vragen of het een ongelukje is. Daar ben ik zelf ook wel eens bang voor moet ik zeggen. Die vraag. Heel ondoordacht van ze.

Ik was 20 toen ik zwanger werd van onze eerste, net 21 toen hij werd geboren. We hebben er bewust voor gekozen jong vader en moeder te worden....tenminste gekozen vind ik een lastig woord. We wilde het proberen. Ik heb heel veel negatieve reakties gehad, gefeliciteerd of......... werd erg vaak gezegd. Jong moeder worden heeft zo zijn voor en nadelen, zeker als je ook nog een studie volgt lijkt het me pittig. Inmiddels ben ik 26 en zwanger van onze derde. Regelmatig krijg ik nu comlimenten dat we zulke leuke kinderen hebben en dat we ze op een goede manier opvoeden. Het hoeft dus absoluut niet verkeerd te zijn!

marianne23 schreef op 17 maart 2008 @ 11:26:

[...]





ik werd zwanger toen ik 23 was. er is toen ook meerdere malen gevraagd of het een ongelukje was

Ach, ik was 31 toen ik zwanger raakte van de eerste, en mij is die vraag ook meerdere keren gesteld.

Ik was 22 toen ik zwanger werd. Kreeg "standaard" te horen of het wel "gepland" was. Vaak was het het eerste wat men vroeg of men vroeg het later. Bijna niemand heeft me "gewoon" gefeliciteerd! Niet leuk maar daar moet je dus wel rekening mee houden!

Ja en nog hoor. Ben 26 heb twee kids en wordt meestal aangekeken van daar heb je er weer zo een. Sommige mensen spreken me zelfs aan en zeggen dat ik wel erg jong ben en hoe oud ik was bij de eerste. Op het schoolplein ben ik 1 van de jongste moeders en dat zorgt ook voor gekke blikken. Straks als mijn derde buikje zichtbaar is ben ik benieuwd naar de reakties. Familie en vrienden vinden het geweldig en hebben bewondering voor ons maar niet iedereen denkt er zo over.



1 ding is zeker, ik ben trots op mijn knulletje en meisje en zou ze voor geen goud willen missen!

Zeker weten wordt je anders behandeld als je onder de 25 bent. Ik ben 30 en heb 2 kinderen, de oudste is bijna 7 en de jongste 19 maanden.



Toen ik zwanger was van de eerste werd ik behandeld als een achterlijk tienertje terwijl ik al getrouwd was!

Begon al toen ik naar de huisarts ging voor een test. De assistente vroeg me of ze m'n moeder voor me moest bellen en daarna bleven zij en de huisarts maar vragen of m'n vriendje meegekomen was naar de dokter...terwijl m'n man dus in de wachtkamer zat!



De hele zwangerschap door regelmatig vervelende opmerkingen te horen gekregen en ik werd echt niet serieus genomen door de huisarts en vk.

En ook elke keer weer die vraag of het gepland was. Wat maakt dat nou uit?!

Van vrienden/vriendinnen en familie kreeg ik trouwens wel steun gelukkig.



Wat ook heel pijnlijk was was dat mensen aannamen dat ik de au pair of oppas was als ik met m'n dochtertje op stap was.

Een keer zat ik met m'n dochtertje van toen ongeveer 2 een ijsje te eten en een vrouw kwam naar ons tafeltje, pakte het ijsje van m'n dochtertje af en zei dat ik dat niet mocht doen omdat haar moeder dat vast niet goed vond, als oppas moest ik maar eens een beetje beter nadenken. Jeetje wat was ik boos op dat mens!



De tweede zwangerschap was heel anders. We woonden toen ergens anders dus gelukkig hoefde ik niet terug naar die idiote huisarts en vk.

Maar ook van vreemden kreeg ik geen opmerkingen meer. Wel vaak dat mensen geschokt waren als ik vertelde dat het m'n tweede was en m'n dochtertje al zo groot was.

Een van de standaard vragen aan een zwangere vrouw is "is het je eerste?" en eind 20 zijn de meeste Nederlandse vrouwen pas bezig voor de eerste.



Hier in Duitsland trouwens ook, vrouwen wachten hier ook zo lang met zwanger worden.



Lol, in Texas was ik juist een uitzondering omdat ik zo lang maar 1 kind had en nog steeds met dezelfde man getrouwd ben. Ja ja, m'n schoonouders krijgen regelmatig complimentjes over hun Europese schoondochter die zo verstandig is

Super frustrerend!

Kreeg ook wel eens de opmerking, ga jij na je zwangerschap nou maar eerst lekker moederen!!!

grrrr....

Mijn zoontje is nu 7 maanden en nog wordt ik wel eens raar aangekeken. Ik word daar best onzeker van, terwijl dat helemaal niet hoeft!

Eigenlijk moet ik al die mensen gewoon negeren, maar dat is af en toe best lastig hoor!!



Daniëlle.

little phoenix, hoop die situaties van jou niet mee te maken! Haha wat zal die vrouw zich stom gevoeld hebben zeg! Echt gewoon belachelijk dat doe je toch niet!