Kinderen
alle pijlers
Zwanger worden/kind krijgen op je 49ste
maandag 8 januari 2024 om 19:54
Dingen lopen zoals ze lopen dat in de eerste plaats. Maar ik zoek ervaringsdeskundigen bij wie dit ook aan de orde was. Wij zijn een gelukkig samengested gezin en willen samen een kindje. Ik voel me fysiek in top conditie. Partner is een stukje jonger. Zowel hij als ik hebben al kids (en beginnen sowieso laat aan kinderen)
Ik zoek verhalen van andere oudere moeders en hoe dat ging.
Ik zoek verhalen van andere oudere moeders en hoe dat ging.
donderdag 11 januari 2024 om 15:18
Plus dat ze dus blijkbaar afhankelijk zijn van haar ouders voor opvang. De kans dat ze dat nog vele jaren kunnen doen voor de nieuwe baby is minimaal.
donderdag 11 januari 2024 om 15:18
De financiele vraag vind ik ietwat impertinent zeker omdat we samen een best goed inkomen hebben. Maar als je het echt wil weten: ik heb een leuke zakcent overgehouden aan mijn scheiding. En mijn vriend heeft zijn huis ook behoorlijk goed verkocht. Als dat je vraag enigszins beantwoord dan bij deze.Stientje schreef: ↑11-01-2024 15:08Dan heb je geluk gehad dat het je gelukt is zo laat nog 2 gezonde kinderen te krijgen. Ik zou het lot verder niet tarten, in de wetenschap dat op jouw leeftijd de kans op een zwangerschap maandelijks 2% is, en dan moet het nog gezond zijn ook.. Maar you do you
Hoe zit het financieel eigenlijk? Jullie salarissen zijn niet zo hoog (weet ik uit het andere topic toevallig), en 5 kinderen niet bepaald goedkoop. Met een jongere partner zou ik er eerder voor kiezen te kijken of het mogelijk is dat hij wat eerder met pensioen gaat, dan geld uit te gaan geven aan kind nummer 5.
Edit: ik voel me trouwens ook fitter dan toen ik 30 was, maar kijk liever naar de wetenschap die me vertelt dat een gezonde zwangerschap boven de 49 zeer zeldzaam is.
donderdag 11 januari 2024 om 15:19
Nee hoor niet afhankelijk. Dit willen ze zelf en als ze het niet meer willen dan houdt het op en gaat de eventuele kleine naar een kinderopvang die dagen.AnAppleADay schreef: ↑11-01-2024 15:18Plus dat ze dus blijkbaar afhankelijk zijn van haar ouders voor opvang. De kans dat ze dat nog vele jaren kunnen doen voor de nieuwe baby is minimaal.
donderdag 11 januari 2024 om 15:20
Trouwens dat geldt dan ook voor mijn broertje die, een iets jonger dan ik, ook pas net nadenkt over kinderen. Zijn kinderen zouden dan wellicht ook niet naar opa en oma kunnen? Dat is toch niet onoverkomelijk?AnAppleADay schreef: ↑11-01-2024 15:18Plus dat ze dus blijkbaar afhankelijk zijn van haar ouders voor opvang. De kans dat ze dat nog vele jaren kunnen doen voor de nieuwe baby is minimaal.
donderdag 11 januari 2024 om 15:35
Ik ben ook een relatief oude moeder, heb net voor en na mijn 40e drie kinderen gekregen. Ik ben gemiddeld denk ik 8-10 jaar ouder dan de moeders van hun klasgenoten. Ik zie er nog tamelijk jong uit, dus het valt niet zo op en ik ben nog nooit voor hun oma aangezien. Ik was liever wat eerder moeder geworden, maar het is nu eenmaal zo gelopen en ik ben heel blij dat ik kinderen heb.
Mijn kinderen benoemen best vaak dat ik de oudste moeder van de klas ben. Of ze het echt vervelend vinden weet ik niet.
Ik ken ook een aantal andere oudere moeders die pas na hun 40e kinderen hebben gekregen.
49 vind ik erg oud om nog aan een nieuwe baby te beginnen, bovendien ben je dan wrs 50 tegen de tijd dat die er is. Als het nog lukt, want de kans op zwangerschap wordt natuurlijk elk jaar kleiner. Het zorgen voor een baby zal wel lukken, maar het lijkt me lastig om een tiener te hebben als je zelf in de 60 bent. En tegen de tijd dat je kind gaat studeren, uit huis gaat ben je 70. Het lijkt me voor het eventuele kind niet fijn om zulke oude ouders te hebben.
Ik zou zelf op deze leeftijd eerder willen genieten van de toenemende zelfstandigheid van de kinderen, de leuke dingen die je steeds meer met ze kunt gaan doen en dat je ook weer makkelijker met zijn tweetjes iets kunt gaan doen.
Mijn oudste kind heeft een ernstige verstandelijke beperking en gedragsproblemen (door een genetische afwijking, niet erfelijk, heeft denk ik niet met mijn leeftijd te maken). Dat maakt ons leven zwaar en ik heb het gevoel dat ik daarin mijn leeftijd nu wel steeds meer begin te voelen. De zorg voor hem en om hem blijft.
Met de andere kinderen vind ik het heel fijn nu ze groter worden, echte gesprekken, samen naar een leuke film kijken of een uitstapje maken.
Mijn kinderen benoemen best vaak dat ik de oudste moeder van de klas ben. Of ze het echt vervelend vinden weet ik niet.
Ik ken ook een aantal andere oudere moeders die pas na hun 40e kinderen hebben gekregen.
49 vind ik erg oud om nog aan een nieuwe baby te beginnen, bovendien ben je dan wrs 50 tegen de tijd dat die er is. Als het nog lukt, want de kans op zwangerschap wordt natuurlijk elk jaar kleiner. Het zorgen voor een baby zal wel lukken, maar het lijkt me lastig om een tiener te hebben als je zelf in de 60 bent. En tegen de tijd dat je kind gaat studeren, uit huis gaat ben je 70. Het lijkt me voor het eventuele kind niet fijn om zulke oude ouders te hebben.
Ik zou zelf op deze leeftijd eerder willen genieten van de toenemende zelfstandigheid van de kinderen, de leuke dingen die je steeds meer met ze kunt gaan doen en dat je ook weer makkelijker met zijn tweetjes iets kunt gaan doen.
Mijn oudste kind heeft een ernstige verstandelijke beperking en gedragsproblemen (door een genetische afwijking, niet erfelijk, heeft denk ik niet met mijn leeftijd te maken). Dat maakt ons leven zwaar en ik heb het gevoel dat ik daarin mijn leeftijd nu wel steeds meer begin te voelen. De zorg voor hem en om hem blijft.
Met de andere kinderen vind ik het heel fijn nu ze groter worden, echte gesprekken, samen naar een leuke film kijken of een uitstapje maken.
donderdag 11 januari 2024 om 15:37
donderdag 11 januari 2024 om 15:45
Ik ben 57 en onze jongste dochter zit op de basisschool. Onze andere kinderen zijn volwassen, studeren, of hebben gewoon een baan.
Hou rekening met de kleine dingen die je (mijn) leven anders maken dan leeftijd genoten.
Als ik op het schoolplein sta, zit ik qua leeftijd dichter bij de opa’s dan bij de vaders. Zelfde geld voor zwemlessen en sporten e.d..
Ik blijf tot aan mijn pensioen aan de schoolvakantie vastzitten.
Een 10 minuten gesprek met een juffrouw die de leeftijd van mijn ander dochter heeft.
Haar zus is dus net zo oud als de juf, haar broer staat voor de klas op een basisschool. Voor haar ook een aparte ervaring.
Spontaan een midweekje weggaan o.i.d wat mijn leeftijdgenoten over het algemeen wel kunnen, kunnen wij dus niet.
De grootouders zijn ondertussen in de 80, worden ook hulpbehoevender, en kunnen dus niet oppassen, of met haar op pad gaan.
Bij een weekje center parcs o.i.d. ben ik aan het eind van de dag gesloopt door de wild waterbaan, glijbanen e.d. ,want ja, ze wil wel met papa van de glijbaan.
Bij de oudste kinderen ging me dat een stuk makkelijker af.
Dat soort maken het net effe anders allemaal.
Hou rekening met de kleine dingen die je (mijn) leven anders maken dan leeftijd genoten.
Als ik op het schoolplein sta, zit ik qua leeftijd dichter bij de opa’s dan bij de vaders. Zelfde geld voor zwemlessen en sporten e.d..
Ik blijf tot aan mijn pensioen aan de schoolvakantie vastzitten.
Een 10 minuten gesprek met een juffrouw die de leeftijd van mijn ander dochter heeft.
Haar zus is dus net zo oud als de juf, haar broer staat voor de klas op een basisschool. Voor haar ook een aparte ervaring.
Spontaan een midweekje weggaan o.i.d wat mijn leeftijdgenoten over het algemeen wel kunnen, kunnen wij dus niet.
De grootouders zijn ondertussen in de 80, worden ook hulpbehoevender, en kunnen dus niet oppassen, of met haar op pad gaan.
Bij een weekje center parcs o.i.d. ben ik aan het eind van de dag gesloopt door de wild waterbaan, glijbanen e.d. ,want ja, ze wil wel met papa van de glijbaan.
Bij de oudste kinderen ging me dat een stuk makkelijker af.
Dat soort maken het net effe anders allemaal.
donderdag 11 januari 2024 om 15:46
En wat als jouw jonge vent uiteindelijk er voor kiest om er vandoor te gaan, of jullie er achter komen dat een samengesteld gezin, waarvan één kind samen toch niet werkt zoals jullie hoopten? Want je kent elkaar nog maar twee jaar.
Zit jij op je 50e met een baby opgescheept waar je ook nog alleen voor mag gaan zorgen.
Maar je hebt blijkbaar al een keuze gemaakt want je gaat bepaalde vragen of kritische situaties uit de weg door er niet op te reageren, dus ik wens je veel succes, sterkte en hopelijk wijsheid toe. Hoop in deze situatie dat moedernatuur een verstandige keuze maakt.
donderdag 11 januari 2024 om 15:55
Ja wat als wat als. Kan allemaal. Als dat zo is dan doe ik het dus alleen. Ja zo is het dan toch? Daar staat leeftijd los van. Alles kan kapot. En wie zegt dat ik er dan alleen voor moet zorgen. Mijn exman is 17 jaar ouder dan ik en zorgt ook gewoon parttime voor zijn kroost.Assiral schreef: ↑11-01-2024 15:46En wat als jouw jonge vent uiteindelijk er voor kiest om er vandoor te gaan, of jullie er achter komen dat een samengesteld gezin, waarvan één kind samen toch niet werkt zoals jullie hoopten? Want je kent elkaar nog maar twee jaar.
Zit jij op je 50e met een baby opgescheept waar je ook nog alleen voor mag gaan zorgen.
Maar je hebt blijkbaar al een keuze gemaakt want je gaat bepaalde vragen of kritische situaties uit de weg door er niet op te reageren, dus ik wens je veel succes, sterkte en hopelijk wijsheid toe. Hoop in deze situatie dat moedernatuur een verstandige keuze maakt.
donderdag 11 januari 2024 om 15:59
Er zijn inderdaad genoeg “wat als-en” wat jou blijkbaar niet interesseert, maar wel zou moeten interesseren voor je een keuze maakt om lukraak een kind op de wereld te zetten op deze leeftijd.palmboom schreef: ↑11-01-2024 15:55Ja wat als wat als. Kan allemaal. Als dat zo is dan doe ik het dus alleen. Ja zo is het dan toch? Daar staat leeftijd los van. Alles kan kapot. En wie zegt dat ik er dan alleen voor moet zorgen. Mijn exman is 17 jaar ouder dan ik en zorgt ook gewoon parttime voor zijn kroost.
donderdag 11 januari 2024 om 16:02
Nou ja echt lukraak is het niet, we hebben het er al een poosje over en ik open hier een topic voor advies etc.
donderdag 11 januari 2024 om 16:02
Dus jouw 4 jarige heeft een vader van 67? Duidelijk dat je geen moeite hebt met egoïsme.palmboom schreef: ↑11-01-2024 15:55Ja wat als wat als. Kan allemaal. Als dat zo is dan doe ik het dus alleen. Ja zo is het dan toch? Daar staat leeftijd los van. Alles kan kapot. En wie zegt dat ik er dan alleen voor moet zorgen. Mijn exman is 17 jaar ouder dan ik en zorgt ook gewoon parttime voor zijn kroost.
Dan kan die baby er ook nog wel bij. Succes ermee.
donderdag 11 januari 2024 om 16:08
donderdag 11 januari 2024 om 16:21
Wow, je hebt dus al 2 kinderen met hele oude ouders. Ik snap ECHT niet wat je bezielt dit nog eens te doen. Nu ziet het er vast allemaal prima uit, is iedereen nog fit. Maar jouw 4 jarige heeft als ze 18 is een vader van in de 80 en jouw eventuele nieuwe kind heeft op zijn 18e een moeder van bijna 70.. Het spijt me, ik kan dit gewoon op geen enkele manier wenselijk vinden voor die kinderen.
donderdag 11 januari 2024 om 16:37
Ik kan me nog goed herinneren hoe sterk mijn kinderwens destijds was, daar viel niet tegenop te redeneren, het was zo’n oer-gevoel, dus wat dat betreft snap ik dat ze weinig kan met het advies.
Wel interessant vind ik de sterke kinderwens in combinatie met de leeftijd van TO: je zou verwachten dat dat heftige verlangen afneemt naarmate je minder vruchtbaar wordt. Ik heb na mijn veertigste nooit meer naar een volgend kind verlangd, maar goed, ik had er dan ook drie, en ik had geen nieuwe vriend met samengesteld gezin.
Ik heb één vriendin die op haar 44ste een nieuwe, jongere vriend kreeg met wie ze toch nog een kind wilde. Zij had er al twee, hij nog geen kinderen. Het lukte niet en ze zijn uit elkaar gegaan omdat hij echt vader wilde worden. De kinderwens kwam dus vooral vanuit hém. Maar zoiets speelt er niet bij TO. De wens lijkt echt vanuit háár te komen. Misschien is het een beetje onzekerheid over de relatie? Een soort bindmiddel?
donderdag 11 januari 2024 om 16:43
Samarinde schreef: ↑11-01-2024 16:37Ik kan me nog goed herinneren hoe sterk mijn kinderwens destijds was, daar viel niet tegenop te redeneren, het was zo’n oer-gevoel, dus wat dat betreft snap ik dat ze weinig kan met het advies.
Wel interessant vind ik de sterke kinderwens in combinatie met de leeftijd van TO: je zou verwachten dat dat heftige verlangen afneemt naarmate je minder vruchtbaar wordt. Ik heb na mijn veertigste nooit meer naar een volgend kind verlangd, maar goed, ik had er dan ook drie, en ik had geen nieuwe vriend met samengesteld gezin.
Ik heb één vriendin die op haar 44ste een nieuwe, jongere vriend kreeg met wie ze toch nog een kind wilde. Zij had er al twee, hij nog geen kinderen. Het lukte niet en ze zijn uit elkaar gegaan omdat hij echt vader wilde worden. De kinderwens kwam dus vooral vanuit hém. Maar zoiets speelt er niet bij TO. De wens lijkt echt vanuit háár te komen. Misschien is het een beetje onzekerheid over de relatie? Een soort bindmiddel?
Ik kreeg zelf rond mijn 40ste een nieuwe relatie na een scheiding en herken het gevoel wel van de eerste paar jaar. We waren zo verliefd en dat wakkerde absoluut mijn kinderwens aan. Een liefdesbaby om de boel te bezegelen leek toen heel even een uitstekend idee.
Uiteindelijk niet gedaan (want totaal geen realistisch goed idee), en nu zijn we ruim 5 jaar verder en wonen we nog niet eens samen. We vinden het opvoeden van 4 pubers met hun eigen gebruiksaanwijzingen al ingewikkeld genoeg zonder gezamenlijk huis en nieuwe baby. Inmiddels moet ik er ook niet meer aan denken dat ik nu een jong kind had gehad.
Maar goed, uit eigen ervaring snap ik het dus ergens wel. Verliefdheid wakkert precies de kinderwenshormonen aan denk ik..
donderdag 11 januari 2024 om 16:45
Samarinde schreef: ↑11-01-2024 16:37Ik kan me nog goed herinneren hoe sterk mijn kinderwens destijds was, daar viel niet tegenop te redeneren, het was zo’n oer-gevoel, dus wat dat betreft snap ik dat ze weinig kan met het advies.
Wel interessant vind ik de sterke kinderwens in combinatie met de leeftijd van TO: je zou verwachten dat dat heftige verlangen afneemt naarmate je minder vruchtbaar wordt. Ik heb na mijn veertigste nooit meer naar een volgend kind verlangd, maar goed, ik had er dan ook drie, en ik had geen nieuwe vriend met samengesteld gezin.
Ik heb één vriendin die op haar 44ste een nieuwe, jongere vriend kreeg met wie ze toch nog een kind wilde. Zij had er al twee, hij nog geen kinderen. Het lukte niet en ze zijn uit elkaar gegaan omdat hij echt vader wilde worden. De kinderwens kwam dus vooral vanuit hém. Maar zoiets speelt er niet bij TO. De wens lijkt echt vanuit háár te komen. Misschien is het een beetje onzekerheid over de relatie? Een soort bindmiddel?
Daar komt het wel op neer, als baby iedereen familie van elkaar moet maken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
