Kinderen
alle pijlers
Zwangerschap en reuma
zondag 10 juni 2007 om 20:57
Hallo allemaal
Ik weet sinds kort dat ik reumatoide artritis heb. Ik heb ook al jaren epilepsie, daar heb ik gelukkig bijna nooit meer last van.
Maar ik gebruik voor beide aandoeningen medicatie. Qua anti-epileptica zou ik eventueel in de toekomst wel zwanger kunnen worden.
Maar tegen mijn reuma gebruik ik MTX (methotrexaat) en daarbij mag je absoluut niet zwanger raken.
Ik zou in de toekomst graag willen proberen om kinderen te krijgen, en zal dan ook ruim vantevoren moeten stoppen met de MTX.
Omdat ik sinds kort weet wat ik heb, heb ik nog geen idee hoe mijn lichaam zich gaat gedragen en hoe erg de reuma erin gaat hakken. Dus ik weet ook nog niet of het haalbaar is om ooit aan kinderen te beginnen.
Maar ik ben wel benieuwd of er hier dames zijn die ook reuma hebben en wel al kinderen hebben. Ben benieuwd naar jullie ervaringen.
Ik merk dat het me meer bezighoudt nu het niet per definitie een optie meer is... als jullie begrijpen wat ik bedoel.
Alvast bedankt voor de reacties!
Ik weet sinds kort dat ik reumatoide artritis heb. Ik heb ook al jaren epilepsie, daar heb ik gelukkig bijna nooit meer last van.
Maar ik gebruik voor beide aandoeningen medicatie. Qua anti-epileptica zou ik eventueel in de toekomst wel zwanger kunnen worden.
Maar tegen mijn reuma gebruik ik MTX (methotrexaat) en daarbij mag je absoluut niet zwanger raken.
Ik zou in de toekomst graag willen proberen om kinderen te krijgen, en zal dan ook ruim vantevoren moeten stoppen met de MTX.
Omdat ik sinds kort weet wat ik heb, heb ik nog geen idee hoe mijn lichaam zich gaat gedragen en hoe erg de reuma erin gaat hakken. Dus ik weet ook nog niet of het haalbaar is om ooit aan kinderen te beginnen.
Maar ik ben wel benieuwd of er hier dames zijn die ook reuma hebben en wel al kinderen hebben. Ben benieuwd naar jullie ervaringen.
Ik merk dat het me meer bezighoudt nu het niet per definitie een optie meer is... als jullie begrijpen wat ik bedoel.
Alvast bedankt voor de reacties!
zondag 10 juni 2007 om 22:12
Hi!
Ik heb een kind van 8 weken en heb RA. Ik heb 'gewoon' gewacht tot de schub voorbij was, ben toen met de MTX gestopt, 4 maanden later met de pil, 2 maanden later was ik zwanger, 9 maanden later was Robbie een feit, nu, 2 maanden later, begint de reuma weer langzaam op te spelen.
Wat wil je verder weten? :-)
Ik heb een kind van 8 weken en heb RA. Ik heb 'gewoon' gewacht tot de schub voorbij was, ben toen met de MTX gestopt, 4 maanden later met de pil, 2 maanden later was ik zwanger, 9 maanden later was Robbie een feit, nu, 2 maanden later, begint de reuma weer langzaam op te spelen.
Wat wil je verder weten? :-)
zondag 10 juni 2007 om 22:18
Wauw!!! Dit zijn verhalen waar ik blij van word! Cool, wat fijn voor je! Ik mag hopen dat ik t ook zo kan doen.
Hoe oud ben je? En hoe is de RA bij jou begonnen? Heb je tijdens je zwangerschap meer of minder last gehad? Wanneer ben je weer begonnen met medicijnen en hoe gaat t met de verzorging van je kleine?
Wat een vragen he! Ik weet t... maar ik ben gewoon heel benieuwd. Thanks voor je reactie!
Hoe oud ben je? En hoe is de RA bij jou begonnen? Heb je tijdens je zwangerschap meer of minder last gehad? Wanneer ben je weer begonnen met medicijnen en hoe gaat t met de verzorging van je kleine?
Wat een vragen he! Ik weet t... maar ik ben gewoon heel benieuwd. Thanks voor je reactie!
zondag 10 juni 2007 om 22:38
Ik ben (bijna) 34, heb sinds 5 jaar reuma. Ik heb tijdens de zwangerschap amper last gehad van de reuma. Gelukkig maar, want vond het zonder dat al zwaar genoeg. De kans is klein dat je tijdens de zwangerschap last krijgt van de RA, waarom weet men niet, ik heb meegedaan met een onderzoek van de Erasmus universiteit die dat onderzoekt.
Ik kom er morgen op terug, ga nu slapen! (het onweer is voorbij :D)
Ik kom er morgen op terug, ga nu slapen! (het onweer is voorbij :D)
maandag 11 juni 2007 om 00:14
Hallo Sophie- Anne,
Ik heb ook R.A. Slik wel andere medicijnen dan jij ( salazopirine) en ben op dit moment 6 weken zwanger. Tot nog toe gaat het goed met de klachten. Ik mag deze medicijnen ook doorslikken tijdens de zwangerschap. Het enige nadeel is dat de dosering vrij hoog is volgens mijn reumatoloog. Ik slik 6 pillen per dag. Ik weet niet wat jullie aan methotrexaat slikken.
Net als Xaloy doe ik mee aan de parastudie van het Erasmus MC. En er is mij verteld dat tijdens de zwangerschap ongeveer 2/3 van de vrouwen minder last heeft van reumatische klachten. Dus das toch veel, vind ik.
Sterkte met alles.
Groetjes Visje
Ik heb ook R.A. Slik wel andere medicijnen dan jij ( salazopirine) en ben op dit moment 6 weken zwanger. Tot nog toe gaat het goed met de klachten. Ik mag deze medicijnen ook doorslikken tijdens de zwangerschap. Het enige nadeel is dat de dosering vrij hoog is volgens mijn reumatoloog. Ik slik 6 pillen per dag. Ik weet niet wat jullie aan methotrexaat slikken.
Net als Xaloy doe ik mee aan de parastudie van het Erasmus MC. En er is mij verteld dat tijdens de zwangerschap ongeveer 2/3 van de vrouwen minder last heeft van reumatische klachten. Dus das toch veel, vind ik.
Sterkte met alles.
Groetjes Visje
maandag 11 juni 2007 om 08:35
Ik weet het eerlijk gezegd niet eens meer, hoeveel MTX ik nam. Ik gebruikte spuiten, een keer in de week. Maar het is al weer even geleden dus!
Ik zit nu heel erg te twijfelen of ik snel weer zwanger 'moet' worden, voordat ik weer aan de MTX zou moeten. De reuma wordt elke dag een beetje erger, en ik geef nu nog borstvoeding, neem dus ook nog geen pijnstillers (hoewel dat volgens de reumatoloog wel mocht, maar ik hoor niet zulke vriendelijke verhalen over NSAID's de laatste tijd). Tijdens zwangerschap echt nergens last van, dus dat lonkt wel..
Ik vind het nu dus ietsje lastiger worden om bijvoorbeeld van de trap te lopen met kleine op de arm. Vooral 's ochtends, ik ben dan wat stijf. Heb wat tintelende vingers en heb dus wat moeite met het klittebandje van de luier, dat soort dingen. Maar goed, het is nog lang niet erg genoeg om er echt iets aan te laten doen! Dus ik modder een beetje voort en geef zo lang mogelijk borstvoeding, en twijfel verder over het snel proberen opnieuw zwanger te raken. Want dan heb je twee kleintjes, én misschien wel weer een forse schub.. Daar zit ik niet echt op te wachten!
Ik zit nu heel erg te twijfelen of ik snel weer zwanger 'moet' worden, voordat ik weer aan de MTX zou moeten. De reuma wordt elke dag een beetje erger, en ik geef nu nog borstvoeding, neem dus ook nog geen pijnstillers (hoewel dat volgens de reumatoloog wel mocht, maar ik hoor niet zulke vriendelijke verhalen over NSAID's de laatste tijd). Tijdens zwangerschap echt nergens last van, dus dat lonkt wel..
Ik vind het nu dus ietsje lastiger worden om bijvoorbeeld van de trap te lopen met kleine op de arm. Vooral 's ochtends, ik ben dan wat stijf. Heb wat tintelende vingers en heb dus wat moeite met het klittebandje van de luier, dat soort dingen. Maar goed, het is nog lang niet erg genoeg om er echt iets aan te laten doen! Dus ik modder een beetje voort en geef zo lang mogelijk borstvoeding, en twijfel verder over het snel proberen opnieuw zwanger te raken. Want dan heb je twee kleintjes, én misschien wel weer een forse schub.. Daar zit ik niet echt op te wachten!
maandag 11 juni 2007 om 11:57
Hoi Ilja,
Ik ben moeder van een dochter van bijna 4 maanden en heb geen R.A., maar fibromyalgie (reuma van de weke delen). Ik gebruikte daarvoor een zware ibuprofen. Uiteraard ben ik hier tijdens de zwangerschap mee gestopt en ook nu ik nog borstvoeding geef, gebruik ik geen medicijnen.
Mijn reuma is verhevigd de eerste twintig weken van mijn zwangerschap en wel zo erg dat ik niet meer mijn bed uitkon. Na die twintig weken is het als sneeuw voor de zon verdwenen en heb ik mij in jaren niet zo goed gevoeld. Ook nu tijdens de borstvoedingsperiode heb ik er nog geen last van. Helaas merk ik wel dat, nu ik aan het minderen ben met de bv en er dus kleinere hoeveelheden van dat hormoon in mijn lijf zitten, de reuma weer wat terugkomt.
Mijn reuma blijkt dus erg hormoongerelateerd te zijn.
In de verzorging heb ik niet heel erg last. In het begin meer, omdat mijn spieren de handelingen en het dragen nog niet gewend waren. Inmiddels heb ik een goede voedingshouding gevonden en draag ik mijn dochter het liefst zo min mogelijk. Wij hebbe dan ook rekening gehouden met onze meubels. We hebben een wieg op wieltjes, een box op wieltjes (dan hoef je je kind niet zover te dragen), een extra brede commode (dan hoef ik niet in zo'n bocht te staan) en een ledikantje met uitneembare spijltjes. Zodra onze dochter dan groot genoeg is, kan ze zelf in haar bedje klimmen. Ook de kinderstoel gaan we "ergonomisch verantwoord" aanschaffen, dus met een trapje, zodat de kleine zo snel mogelijk zelf erin kan klimmen.
Wel valt t me mee hoe je lijf zich aanpast aan het gewicht van je kindje. Dat gaat natuurlijk geleidelijk en ik heb nu niet meer last van haar gewicht, dan ik had toen ze net geboren was. Mijn spieren zijn in ieder geval wel sterker geworden dus.
Ik ben moeder van een dochter van bijna 4 maanden en heb geen R.A., maar fibromyalgie (reuma van de weke delen). Ik gebruikte daarvoor een zware ibuprofen. Uiteraard ben ik hier tijdens de zwangerschap mee gestopt en ook nu ik nog borstvoeding geef, gebruik ik geen medicijnen.
Mijn reuma is verhevigd de eerste twintig weken van mijn zwangerschap en wel zo erg dat ik niet meer mijn bed uitkon. Na die twintig weken is het als sneeuw voor de zon verdwenen en heb ik mij in jaren niet zo goed gevoeld. Ook nu tijdens de borstvoedingsperiode heb ik er nog geen last van. Helaas merk ik wel dat, nu ik aan het minderen ben met de bv en er dus kleinere hoeveelheden van dat hormoon in mijn lijf zitten, de reuma weer wat terugkomt.
Mijn reuma blijkt dus erg hormoongerelateerd te zijn.
In de verzorging heb ik niet heel erg last. In het begin meer, omdat mijn spieren de handelingen en het dragen nog niet gewend waren. Inmiddels heb ik een goede voedingshouding gevonden en draag ik mijn dochter het liefst zo min mogelijk. Wij hebbe dan ook rekening gehouden met onze meubels. We hebben een wieg op wieltjes, een box op wieltjes (dan hoef je je kind niet zover te dragen), een extra brede commode (dan hoef ik niet in zo'n bocht te staan) en een ledikantje met uitneembare spijltjes. Zodra onze dochter dan groot genoeg is, kan ze zelf in haar bedje klimmen. Ook de kinderstoel gaan we "ergonomisch verantwoord" aanschaffen, dus met een trapje, zodat de kleine zo snel mogelijk zelf erin kan klimmen.
Wel valt t me mee hoe je lijf zich aanpast aan het gewicht van je kindje. Dat gaat natuurlijk geleidelijk en ik heb nu niet meer last van haar gewicht, dan ik had toen ze net geboren was. Mijn spieren zijn in ieder geval wel sterker geworden dus.
maandag 11 juni 2007 om 12:45
Net zoals highfive heb ik ook weke delen reuma.
Ik slikte altijd tramadol ( morfine achtige pijnstiller) en kwam er pas met 8 weken achter dat ik zwanger was maar gelukkig heb ik inmiddeld een kerngezonde dochter
Ondanks dat ik met mn tramadol gestopt was had ik nauwelijks klachten meer die zijn eigenlijk pas teruggekomen toen mn dochter 3 maanden was.
Ook bij de reuma vereniging waar ik mee schrijf hoor ik vaak dat de meeste tijdens een zwangerschap nauwelijks ergens last van hebben en de eerste tijd daarna ook.
Heb het daar even nagevraagd en er zijn verschilldnede die ook MTX gebruikt hebben. die zijn toen gewoon gestopt en tijdelijk overgestapt op normale pijnstillers om de tijd tussen stoppen en zwangerschap te overbruggen. volgens hun dokter kon dat niet kwaad als je maar met pijnstillers stopt op het moment dat je zwanger bent.
Ik slikte altijd tramadol ( morfine achtige pijnstiller) en kwam er pas met 8 weken achter dat ik zwanger was maar gelukkig heb ik inmiddeld een kerngezonde dochter
Ondanks dat ik met mn tramadol gestopt was had ik nauwelijks klachten meer die zijn eigenlijk pas teruggekomen toen mn dochter 3 maanden was.
Ook bij de reuma vereniging waar ik mee schrijf hoor ik vaak dat de meeste tijdens een zwangerschap nauwelijks ergens last van hebben en de eerste tijd daarna ook.
Heb het daar even nagevraagd en er zijn verschilldnede die ook MTX gebruikt hebben. die zijn toen gewoon gestopt en tijdelijk overgestapt op normale pijnstillers om de tijd tussen stoppen en zwangerschap te overbruggen. volgens hun dokter kon dat niet kwaad als je maar met pijnstillers stopt op het moment dat je zwanger bent.
maandag 11 juni 2007 om 12:47
maandag 11 juni 2007 om 13:13
Hier ook een RA'er. Gebruikte nog geen MTX voor de zwangerschap, omdat ik wist dat ik zwanger wilde gaan worden, en mij werd toen verteld dat ik zeker een jaar zonder MTX moest zijn voor ik zwanger mocht worden. Aangezien ik toen al wist dat ik met zo'n twee jaar zwanger wilde worden, niet aan de MTX begonnen. Alleen NSAID's, en daar ging het redelijk goed mee. Tijdens de zwangerschap HELEMAAL geen last gehad (alleen daarvoor wil je wel 12 kinderen;)), wat een zegen is dat, pijnvrij zijn, en dat heeft eigenlijk tot een jaar na de geboorte van mijn dochter geduurt. Nu beginnen de ontstekingen langzaam in hevigheid toe te nemen en nu zit ik dus te dubben of ik alsnog aan de MTX zal gaan (zal er uiteindelijk toch aan moeten geloven, helaas... zit nog steeds in de fase van accepteren dat ik een chronische ziekte heb) of dat ik toch wacht tot manlief zeker weet of hij wel of geen tweede wil (twaalf wil hij er zeker niet:P).
maandag 11 juni 2007 om 13:22
En wat hierboven ook al gezegd is, je past je aan. Wij hebben ook een ruime commode, gelukkig een dochter die al zelf de trap op kan (af kan ze ook, maar nog niet zoals het hoort;)). Ze is nu 19 maanden, en flink aan het gewicht, maar eigenlijk heb ik er zoals hierboven al gezegd niet meer moeite mee dan toen ze geboren werd (wat toch tien kilo scheelt). Inderdaad gespierder in de armen geworden, en je vind wel handige oplossingen voor dingen. Van de luiers bijvoorbeeld maak ik eerst de klittebanddinkies los voor ik hem bij haar om doe. Krijg ze namelijk niet los als zij bovenop dat luiertje ligt. Broekjes aantrekken zie ik vaak dat dat liggend gedaan wordt, maar mijn dochter is al gewend dat als het shirt aan is, ze moet gaan staan voor de broek. Stapt ze zelf in, en optrekken is dan eenvoudig en veel minder geworstel dan als ze ligt. Zij leert ook al vroeg dat mama bepaalde dingen op een andere manier doet. Op het KDV vonden ze het ook irritant dat ze na het luier verwisselen meteen ging staan omdat ze dan haar broek niet aan konden doen, tot ik vertelde hoe ik het deed, hihi.. En ik zal wel meer dingen anders doen, maar daar zijn we beiden aan gewend en weten niet beter.
maandag 11 juni 2007 om 15:31
Ik kan me voorstellen dat je daar niet om staat te springen! Ik vond het ook verschrikkelijk en nog steeds, ik gebruik het ook pas sinds 5 weken...
Maar ik merk wel effect en dat vind ik wel heel fijn! Ik was nl zo immobiel door de pijn enzo, dat geen medicatie geen optie was.
Maar ik ben wel ontzettend geschrokken toen me verteld werd dat je er absoluut geen kinderen mee mag krijgen ed. Dacht dat het helemaal nooit meer een optie zou zijn. Maar nu ik de verhalen hier zo lees, blijkt dat wel mee te vallen.
Tuurlijk kun je t niet voorspellen, maar het doet mij goed te weten dat er dames zijn met reuma die MTX gebruik(t)en en gestopt zijn voor een zwangerschap. En waarbij het ook goed gegaan is tijdens de zwangerschap. Dat stemt mij heel positief!
Hoe oud ben je nu, en hoe oud was je toen je diagnose kreeg? Gewoon uit nieuwsgierigheid hoor.
maandag 11 juni 2007 om 21:27
Eigenlijk weet ik al heel lang dat ik RA heb (zit in de familie, en dan heb je al snel door waar je klachten vandaan komen, begon bij mij toen ik 22 was). Alleen op basis van familieanamnese en symptomen gediagnosticeerd, geen reumamarkers aantoonbaar, dus alleen aan de pijnstillers geweest, bij tijd en wijle. Sinds mijn 29ste is het 'officieel'. Ben nu 35. De eerste jaren ging het goed tot redelijk (en soms slecht, maar die periodes vergeet ik liever:$).
Toen ik 31 was werd me aangeraden om met MTX te gaan beginnen, maar toen kende ik mijn huidige man net een jaar en wist dat we met zo'n twee jaar aan een kindje wilden beginnen. Toen ik 33 was werd ik zwanger, in Oktober '05 dochter gekregen, en van begin zwangerschap tot december '06 eigenlijk pijnvrij gebleven. Maar langzamerhand kwamen de klachten toch weer opzetten, in het begin vaag, maar nu... bijna dagelijks weer pijnstillers nodig. Helaas. En mijn man weet echt niet of hij een tweede kindje wil, en het moet toch echt een beslissing van ons samen zijn. Daarom twijfel ik zo ontzettend aan het beginnen met MTX, omdat dat gezien mijn leeftijd een tweede wel erg moeilijk maakt. Mijn man is jonger dan ik, en tot 5 jaar geleden een flierefluitende zeeman geweest. Nu dus getrouwd, kindje, walbaan... is voor hem allemaal erg snel gegaan. Bovendien hebben we momenteel persoonlijk een zware periode door overlijdens en zeer zieke mensen in onze familie, waardoor zijn (en ook mijn..) hoofd niet staat naar het nemen van dit soort belangrijke beslissingen.
Daarbij komt ook nog eens dat mijn man de RA niet zo 'serieus' neemt. Volledig mijn eigen schuld, want ik blijf alles gewoon doen, hoe veel pijn ik ook heb. Soms vraag ik hulp, maar dan moet het echt erg zijn. Klagen over pijn kan ik niet, want dan moet ik onderkennen dat ik wat heb. Dat de wasmand al twee dagen beneden staat omdat ik die gewoon niet naar boven kan dragen ('t is ook een onhandig ding, moet ik nodig eens wat aan doen;)) valt hem ook gewoon niet op (zal hem zo toch eens vragen die mand boven neer te zetten...). Eigen schuld, dus...
Maar volgens mij is dat chronisch zieken eigen. Net doen alsof het allemaal wel meevalt, lachen om je beperkingen, en vooral niet toegeven dat je pijn hebt of last heb van je ziekte.
Toen ik 31 was werd me aangeraden om met MTX te gaan beginnen, maar toen kende ik mijn huidige man net een jaar en wist dat we met zo'n twee jaar aan een kindje wilden beginnen. Toen ik 33 was werd ik zwanger, in Oktober '05 dochter gekregen, en van begin zwangerschap tot december '06 eigenlijk pijnvrij gebleven. Maar langzamerhand kwamen de klachten toch weer opzetten, in het begin vaag, maar nu... bijna dagelijks weer pijnstillers nodig. Helaas. En mijn man weet echt niet of hij een tweede kindje wil, en het moet toch echt een beslissing van ons samen zijn. Daarom twijfel ik zo ontzettend aan het beginnen met MTX, omdat dat gezien mijn leeftijd een tweede wel erg moeilijk maakt. Mijn man is jonger dan ik, en tot 5 jaar geleden een flierefluitende zeeman geweest. Nu dus getrouwd, kindje, walbaan... is voor hem allemaal erg snel gegaan. Bovendien hebben we momenteel persoonlijk een zware periode door overlijdens en zeer zieke mensen in onze familie, waardoor zijn (en ook mijn..) hoofd niet staat naar het nemen van dit soort belangrijke beslissingen.
Daarbij komt ook nog eens dat mijn man de RA niet zo 'serieus' neemt. Volledig mijn eigen schuld, want ik blijf alles gewoon doen, hoe veel pijn ik ook heb. Soms vraag ik hulp, maar dan moet het echt erg zijn. Klagen over pijn kan ik niet, want dan moet ik onderkennen dat ik wat heb. Dat de wasmand al twee dagen beneden staat omdat ik die gewoon niet naar boven kan dragen ('t is ook een onhandig ding, moet ik nodig eens wat aan doen;)) valt hem ook gewoon niet op (zal hem zo toch eens vragen die mand boven neer te zetten...). Eigen schuld, dus...
Maar volgens mij is dat chronisch zieken eigen. Net doen alsof het allemaal wel meevalt, lachen om je beperkingen, en vooral niet toegeven dat je pijn hebt of last heb van je ziekte.
