Lijf & Lijn
alle pijlers
Afvallen met...
zondag 3 januari 2010 om 20:46
Zo! Ik ben alweer thuis. Ga ik nu mijn kerelprobleem uit de doeken doen, maar aangezien dat wel een heel verhaal gaat worden, denk ik, ik kondig het even aan
Oh, en Drift Aan mij heb je ook niks, want ik vond 31 juist heel erg fijn. Ik dacht altijd maar tot aan de 30 (als ik 30 ben dan moet ik dit gedaan hebben, hier en hier staan in het leven, etcetc) en pas sinds 31 realiseer ik me dat ik nóg een jaar of 30 heb om al die dingen te doen, vind ik best fijn.
om Age en IKEA-zin. En Keessie, kaartje ook naar mij mailen, goed? Ben benieuwd!
Oh, en Drift Aan mij heb je ook niks, want ik vond 31 juist heel erg fijn. Ik dacht altijd maar tot aan de 30 (als ik 30 ben dan moet ik dit gedaan hebben, hier en hier staan in het leven, etcetc) en pas sinds 31 realiseer ik me dat ik nóg een jaar of 30 heb om al die dingen te doen, vind ik best fijn.
om Age en IKEA-zin. En Keessie, kaartje ook naar mij mailen, goed? Ben benieuwd!
zondag 3 januari 2010 om 21:10
Goed, als volgt:
Ik heb al heel lang een hele goeie vriend. Die bij mij komt klussen als ik hulp nodig heb, waarmee ik weleens eet, die ook bij de club hoort waar we altijd feestjes (en Kerst en Oud en Nieuw enzo). Dik 4 jaar geleden had ik bij vlagen wel het gevoel dat-ie me wel leuk vond (hij is een typje eeuwig-vrijgezel, lekker eigen dingetjes doen, vindt-ie ook echt wel prima) en ik dacht toen ook echt al wel dat ik wel een heel erg prettige, comfortabele relatie met 'm zou kunnen hebben, maar het leek me dat er toch meer moest zijn dan dat idee om iets met iemand te beginnen. Dus nooit wat mee gedaan.
Maar elke Kerstvakantie trekken we toch weer heel erg naar elkaar toe (dan in particular omdat we dan een week in hetzelfde huis zitten) merk ik dat-ie me wel iets vaker aanraakt dan platonisch verantwoord is en ik dat stiekum ook wel iets fijner vind dan platonisch verantwoord is, maar neem ik op een gegeven moment toch altijd weer iets meer afstand omdat ik nog steeds denk dat-ie het uiteindelijk toch niet helemaal is voor me, en ik wil 'm geen valse hoop geven etcetc.
Nu gingen we eergisteravond met de hele club een spelletje doen, en vriend in kwestie (laten we hem, jawel, J. noemen ) was een team met een vriendinnetje van een vriendinnetje. En ik zie die 2 lol hebben samen, en ik denk, kut. Stel nou dat-ie iets met haar krijgt. En dat was dus wel een realisatie-momentje dat er toch iets meer aan de hand is dan ik wil toegeven, vrees ik. Gister heb ik dus maar eens iets minder afstand gehouden en lekker tegen 'm aan op de bank gehangen en samen zo liggen lezen enzo en dat was wel echt heel fijn. Maargoed, ik moest 's avonds echt naar huis omdat ik vandaag moest werken, en nou weet ik niet meer wat ik moet doen.
Ik denk (maar ook dat weet ik natuurlijk niet zeker) dat-ie echt wel voor me zou gaan als ik 'm zou bekennen dat ik toch wel wat meer voor 'm voel. En ik denk ook dat ik het zalig zou vinden om regelmatig bij 'm te zijn en tegen 'm aan te hangen en dat ik ook heel trots zou zijn als ik mee zou gaan naar optredens (en niet eens meer zou zien dat-ie een raar hoofd trekt bij het spelen ) en ik weet ook dat hij alles wat ik doe heel erg leuk vind en we zouden het per definitie heel leuk hebben samen, want dat hebben we het sowieso al. Maar ik ben ook bang dat ik niet verliefd genoeg op 'm ben/wordt, dat ik dit hoofdzakelijk doe omdat ik gewoon wel graag een vriendje wil momenteel, en dat ik dan over maand of 3 op m uitgekeken ben en dan toch weer ga vinden dat ik iemand verdien die net wat succesvoller en knapper is. Terwijl ik ook ergens weer denk dat ik juist nu voor het eerst dit wel overweeg omdat ik eindelijk volwassen genoeg begin te worden om echtechtecht te beseffen dat de ultra-ideale man (lees: succesvolle, knappe en bijzonder leuke muzikant/andere creatieveling die het goed met mijn vrienden kan vinden) misschien gewoon niet bestaat.
Ik weet echt helemaal niet wat ik hier nou mee moet, dus als jullie nou even wat heel verstandige dingen roepen? Ergste is dat ik vrij zeker weet dat hij geen initiatief gaat nemen, dus als er iets gaat gebeuren, zal ik dat moeten regelen. Maar ik weet niet wat ik wil
Ik heb al heel lang een hele goeie vriend. Die bij mij komt klussen als ik hulp nodig heb, waarmee ik weleens eet, die ook bij de club hoort waar we altijd feestjes (en Kerst en Oud en Nieuw enzo). Dik 4 jaar geleden had ik bij vlagen wel het gevoel dat-ie me wel leuk vond (hij is een typje eeuwig-vrijgezel, lekker eigen dingetjes doen, vindt-ie ook echt wel prima) en ik dacht toen ook echt al wel dat ik wel een heel erg prettige, comfortabele relatie met 'm zou kunnen hebben, maar het leek me dat er toch meer moest zijn dan dat idee om iets met iemand te beginnen. Dus nooit wat mee gedaan.
Maar elke Kerstvakantie trekken we toch weer heel erg naar elkaar toe (dan in particular omdat we dan een week in hetzelfde huis zitten) merk ik dat-ie me wel iets vaker aanraakt dan platonisch verantwoord is en ik dat stiekum ook wel iets fijner vind dan platonisch verantwoord is, maar neem ik op een gegeven moment toch altijd weer iets meer afstand omdat ik nog steeds denk dat-ie het uiteindelijk toch niet helemaal is voor me, en ik wil 'm geen valse hoop geven etcetc.
Nu gingen we eergisteravond met de hele club een spelletje doen, en vriend in kwestie (laten we hem, jawel, J. noemen ) was een team met een vriendinnetje van een vriendinnetje. En ik zie die 2 lol hebben samen, en ik denk, kut. Stel nou dat-ie iets met haar krijgt. En dat was dus wel een realisatie-momentje dat er toch iets meer aan de hand is dan ik wil toegeven, vrees ik. Gister heb ik dus maar eens iets minder afstand gehouden en lekker tegen 'm aan op de bank gehangen en samen zo liggen lezen enzo en dat was wel echt heel fijn. Maargoed, ik moest 's avonds echt naar huis omdat ik vandaag moest werken, en nou weet ik niet meer wat ik moet doen.
Ik denk (maar ook dat weet ik natuurlijk niet zeker) dat-ie echt wel voor me zou gaan als ik 'm zou bekennen dat ik toch wel wat meer voor 'm voel. En ik denk ook dat ik het zalig zou vinden om regelmatig bij 'm te zijn en tegen 'm aan te hangen en dat ik ook heel trots zou zijn als ik mee zou gaan naar optredens (en niet eens meer zou zien dat-ie een raar hoofd trekt bij het spelen ) en ik weet ook dat hij alles wat ik doe heel erg leuk vind en we zouden het per definitie heel leuk hebben samen, want dat hebben we het sowieso al. Maar ik ben ook bang dat ik niet verliefd genoeg op 'm ben/wordt, dat ik dit hoofdzakelijk doe omdat ik gewoon wel graag een vriendje wil momenteel, en dat ik dan over maand of 3 op m uitgekeken ben en dan toch weer ga vinden dat ik iemand verdien die net wat succesvoller en knapper is. Terwijl ik ook ergens weer denk dat ik juist nu voor het eerst dit wel overweeg omdat ik eindelijk volwassen genoeg begin te worden om echtechtecht te beseffen dat de ultra-ideale man (lees: succesvolle, knappe en bijzonder leuke muzikant/andere creatieveling die het goed met mijn vrienden kan vinden) misschien gewoon niet bestaat.
Ik weet echt helemaal niet wat ik hier nou mee moet, dus als jullie nou even wat heel verstandige dingen roepen? Ergste is dat ik vrij zeker weet dat hij geen initiatief gaat nemen, dus als er iets gaat gebeuren, zal ik dat moeten regelen. Maar ik weet niet wat ik wil
zondag 3 januari 2010 om 21:21
Oooooh lastig Moos! (ik heb speciaal het geluid van m'n tv uitgezet zodat ik goed je verhaal kon lezen)
Ik vind het goed dat je je realiseert dat dé ultra-perfecte man niet bestaat.
En je vraagt je af of je genoeg voor J voelt. Maar hier kom je alleen maar achter als je ook daadwerkelijk met hem bent, een relatie met hem hebt.
En dat lukt alleen als je hem over je gevoelens verteld.
Misschien nog even een weekje overdenken? En hem dan uitnodigen voor een 'klusje'
En wie weet... Stel nu dat jullie een relatie hebben. Dan is de kans er zomaar dat blijkt dat het wél genoeg is, en dat het gegroeid is.
En zo niet... jij lijkt me verstandig genoeg om dit goed op te pakken, en op een volwassen manier te behandelen.
Ik vind het goed dat je je realiseert dat dé ultra-perfecte man niet bestaat.
En je vraagt je af of je genoeg voor J voelt. Maar hier kom je alleen maar achter als je ook daadwerkelijk met hem bent, een relatie met hem hebt.
En dat lukt alleen als je hem over je gevoelens verteld.
Misschien nog even een weekje overdenken? En hem dan uitnodigen voor een 'klusje'
En wie weet... Stel nu dat jullie een relatie hebben. Dan is de kans er zomaar dat blijkt dat het wél genoeg is, en dat het gegroeid is.
En zo niet... jij lijkt me verstandig genoeg om dit goed op te pakken, en op een volwassen manier te behandelen.
zondag 3 januari 2010 om 21:21
Dat is moeilijk Moos... Want stel, je wil een relatie met hem omdat je een relatie wil, en het gaat uit, is hij misschien niet meer die vriend die hij nu wel is.
Maar als het is omdat je nu volwassener bent en je weldegelijk een lange relatie met hem aangaat, dan ga je misschien wel heel gelukkig worden...
Of, de laatste optie, je doet er niks mee, maar het blijft altijd aan je knagen....
Moeilijk... Ik weet niet wat ik zou doen. Misschien onder het genot van een drankje bespreekbaar maken? Dat je gevoelens voor hem hebt of dat wederzijds is en dat je bang bent om misschien een hele fijne vriendschap op het spel te zetten?
Maar als het is omdat je nu volwassener bent en je weldegelijk een lange relatie met hem aangaat, dan ga je misschien wel heel gelukkig worden...
Of, de laatste optie, je doet er niks mee, maar het blijft altijd aan je knagen....
Moeilijk... Ik weet niet wat ik zou doen. Misschien onder het genot van een drankje bespreekbaar maken? Dat je gevoelens voor hem hebt of dat wederzijds is en dat je bang bent om misschien een hele fijne vriendschap op het spel te zetten?
zondag 3 januari 2010 om 21:21
{disclaimer} Puur op gevoel:
-Je weet niet zeker of je hier een heel leuk vriendje aan mis kunt lopen.
- Je weet ook niet zeker of het niet gewoon haalbaar is om weer vrienden te worden als het toch niet lukt als relatie. (en ik acht dat wel waarschijnlijk gezien je omschrijving)
Je weet wel dat je een zeurderig 'coulda woulda shoulda- gevoel' over zult houden aan niets doen.
/ en dat hoofd wen je aan.
-Je weet niet zeker of je hier een heel leuk vriendje aan mis kunt lopen.
- Je weet ook niet zeker of het niet gewoon haalbaar is om weer vrienden te worden als het toch niet lukt als relatie. (en ik acht dat wel waarschijnlijk gezien je omschrijving)
Je weet wel dat je een zeurderig 'coulda woulda shoulda- gevoel' over zult houden aan niets doen.
/ en dat hoofd wen je aan.
zondag 3 januari 2010 om 21:23
