Lijf & Lijn
alle pijlers
BDD
vrijdag 25 mei 2007 om 11:28
Omdat je een schat bent dat heb je wel bewezen
Dank je voor je eeuwige positiviteit.
Mijn moeder kent je niet en vind je ook een topper we lachen veel om je X
Bij mij is de diagnose bdd gesteld. Over borderline kan je veel vinden (heb ik ook ik spaar gekheid hihi)
Maar ik heb het erg moeilijk met bdd en ben benieuwd naar verhalen van andere daarom dat ik dit topic heb geopend
Dank je voor je eeuwige positiviteit.
Mijn moeder kent je niet en vind je ook een topper we lachen veel om je X
Bij mij is de diagnose bdd gesteld. Over borderline kan je veel vinden (heb ik ook ik spaar gekheid hihi)
Maar ik heb het erg moeilijk met bdd en ben benieuwd naar verhalen van andere daarom dat ik dit topic heb geopend
vrijdag 25 mei 2007 om 12:23
Ik spreek niet uit ervaring maar ik heb, volgens mij bij oprah, een stuk hierover gezien en een ander programma. Het viel me vooral op dat het zo ongrijpbaar is en je haast niet kan doordringen. Een vroegere vriendin van mij had anorexia en we konden gewoon niet tot haar door dringen, ze was echt mooi en niet dik. Maar dit wilde ze helaas niet geloven en ze erkende zelf het probleem ook niet! Daarom vind ik het echt erg knap van je dat je oog hebt voor wat er met je aan de hand is! En dat je er wat aan wilt doen! Daar heb je toch wel moed en kracht voor nodig! Het inzien van het probleem is een grote stap in de juiste richting dus ga zo door! Op bdd-info.nl is ook een forum voor lotgenoten, misschien heb je daar wat aan?
Ik ken dus niemand met bdd maar weet wel hoe het is om mensen met "psychische stoornis" in je familie te hebben en dit is zowel voor de persoon zelf als familie erg moeilijk. Juist omdat het zo ongrijpbaar is, zo'n grote invloed heeft op iemands leven en je als familie eigenlijk ook niet altijd weet hoe je ermee om moet gaan!
Ik hoop echt dat het beter met je mag gaan en volgens Sto ben je een prachtige meid en Sto heeft echt wel smaak!
Liefs
Ik ken dus niemand met bdd maar weet wel hoe het is om mensen met "psychische stoornis" in je familie te hebben en dit is zowel voor de persoon zelf als familie erg moeilijk. Juist omdat het zo ongrijpbaar is, zo'n grote invloed heeft op iemands leven en je als familie eigenlijk ook niet altijd weet hoe je ermee om moet gaan!
Ik hoop echt dat het beter met je mag gaan en volgens Sto ben je een prachtige meid en Sto heeft echt wel smaak!
Liefs
vrijdag 25 mei 2007 om 15:41
Kirs, ik vind je wel een topper dat je zo op onderzoek bent naar jezelf en dat toelaat, dat bied zoveel duidelijkheid en perspectief.
je hebt namelijk ook mensen die zo rondlopen en doen er niks mee en hebben een leven vol kwelling en slepen daar anderen in mee.
Wat is je plan de campagne nu je die diagnose hebt, is het therapie of medicatie??
Dat zou ik weleens willen weten, omdat ik altijd alles wil weten.
Stuur je een*;
je hebt namelijk ook mensen die zo rondlopen en doen er niks mee en hebben een leven vol kwelling en slepen daar anderen in mee.
Wat is je plan de campagne nu je die diagnose hebt, is het therapie of medicatie??
Dat zou ik weleens willen weten, omdat ik altijd alles wil weten.
Stuur je een*;
vrijdag 25 mei 2007 om 22:21
He meis,
Ik moet wel wat doen omdat ik dit gewoon niet meer trek. Problemen zijn begonnen toen ik acht was en vanaf mijn 12de is het echt hevtig. Ik ben nu bijna 26 dus ben het zat.
Ik kan er gewoon niet meer tegen. Ik ben sterker geworden op gebieden maar die onzekerheid is een hel. Ik schrok wel van de diagnose en de test was erg confronterend maar ik weet nu wat het is en nu kan ik er wat aan proberen te doen.
Ik heb weer een week binnen gezeten omdat ik mijn huis niet uit kon door mijn uitslag. Ik ga amper uit en kan bijvoorbeeld niet de stad in omdat ik niet tegen die mensen kan en me continu vergelijk enz. Mijn sociale leven ligt op zijn gat. Ik moet echt kleding hebben maar als ik dan aan de stad denk haak ik af. Kortom dat is geen leven. Daarbij heb ik mensen om me heen die alles voor mij beteken en ik wil hun laten zien dat het goed zit en ze zich geen zorgen hoeven te maken.
Maar het is moeilijk uit te leggen. Kwaad kan ik soms zijn op mezelf omdat ik naar andere helemaal niet kritisch ben en alle soorten mensen mooi kan vinden. Daarbij vind ik uiterlijk van andere niet belangrijk maar wat mijzelf betreft ik voel me altijd minder. En ik vind de kant dat de wereld opgaat wat uiterlijk betreft om te spugen.
Ik zei tegen mijn psych als ik mocht kiezen; morgen een miljoen zodat ik mezelf helemaal kan laten verbouwen of een pil waarmee ik mezelf accepteer ga ik voor keuze twee. Ik wil namelijk helemaal niet mee gaan in die hype. Als ik naar de rode loper kijk zie ik er niet veel overheen komen wat ik mooi vind maar toch ga ik mezelf vergelijken en denk ik ja je moet wel want... Ik word nu behandeld voor borderline maar bel elke nacht naar mijn vader omdat het niet gaat dus ga dinsdag met mijn psych praten of er echt niets is wat er kan gebeuren. Ik heb angst voor het feit dat ik de controlle totaal verlies soms.
Het word wel een zeur verhaal nu dus ik zal maar ophouden. Daarvoor heb ik dit topic geopend. Niemand die mij niet goed kent zou zeggen dat ik onzeker ben ik kan goed toneel spelen en ik hou niet van dat gezanik maar soms knap ik gewoon.
Zo
vrijdag 25 mei 2007 om 23:51
Ja maar zeg hé dat wil ik niet op mijn geweten hebben.
Jij maakt mij aan het lachen en dan doe ik dit bij jou.
Wat oneerlijk.
Weet je wat het gewoon is je bent jezelf lijkt wel kwijt. Het is raar om aan de ene kant heel sterk te kunnen zijn maar aan de andere kant zoveel moeite en angstent te hebben door iets wat jezelf ook niet kan verklaren. Waar is begonnen enz enz.
Daarbij dus mijn kijk op uiterlijk als eigenlijk iets wat niet belangrijk zou moeten zijn maar het dan toch voor mij is. Het is niet te bevatten en dat is heel verwarrend. Ik heb het wel getroffen met mijn behandelaar gelukkig maar heb nog wel even te gaan. Ik heb jaren nodig gehad om te kunnen zeggen ik ben niet dom er zit meer in en dat moet eruit/ En dat krijg ik steeds meer. Ik wil een opleiding ik wil mamma worden en mijn droom is dat mijn opa en oma dat nog meemaken. Het is dan moeilijk als iets als een slechte huid je uit het veld slaat. Ik had twee weken zo last en dan ook die porieen die ik al erg vind maar dan nog bulten erbij. Ik heb mijn best gedaan om te blijven gaan maar dan toch na een week gaat niet meer.
Ik schaam me soms ook dat ik denk waar maak je je druk om je hebt benen armen enz maar zo werkt het niet. Iemand zij wel eens dat ik egoistisch ben en dat soort opmerkingen maken me kwaad. Ik vecht de hele dag maar het is zwaar. Ik waardeer wel steeds meer dat er nog mensen zijn warm zijn en daar ben jij er 1 van stootje (dubbele betekennis
) En karin bijvoorbeeld ook toen ze die creme stuurde dat raakt me dan echt.
Jij maakt mij aan het lachen en dan doe ik dit bij jou.
Wat oneerlijk.
Weet je wat het gewoon is je bent jezelf lijkt wel kwijt. Het is raar om aan de ene kant heel sterk te kunnen zijn maar aan de andere kant zoveel moeite en angstent te hebben door iets wat jezelf ook niet kan verklaren. Waar is begonnen enz enz.
Daarbij dus mijn kijk op uiterlijk als eigenlijk iets wat niet belangrijk zou moeten zijn maar het dan toch voor mij is. Het is niet te bevatten en dat is heel verwarrend. Ik heb het wel getroffen met mijn behandelaar gelukkig maar heb nog wel even te gaan. Ik heb jaren nodig gehad om te kunnen zeggen ik ben niet dom er zit meer in en dat moet eruit/ En dat krijg ik steeds meer. Ik wil een opleiding ik wil mamma worden en mijn droom is dat mijn opa en oma dat nog meemaken. Het is dan moeilijk als iets als een slechte huid je uit het veld slaat. Ik had twee weken zo last en dan ook die porieen die ik al erg vind maar dan nog bulten erbij. Ik heb mijn best gedaan om te blijven gaan maar dan toch na een week gaat niet meer.
Ik schaam me soms ook dat ik denk waar maak je je druk om je hebt benen armen enz maar zo werkt het niet. Iemand zij wel eens dat ik egoistisch ben en dat soort opmerkingen maken me kwaad. Ik vecht de hele dag maar het is zwaar. Ik waardeer wel steeds meer dat er nog mensen zijn warm zijn en daar ben jij er 1 van stootje (dubbele betekennis
) En karin bijvoorbeeld ook toen ze die creme stuurde dat raakt me dan echt.
zaterdag 26 mei 2007 om 00:04
Hoi Kirsie, ik ga volgens mijn psychiater ook een beetje de BDD kant op. Heb het niet helemaal maar voel me ook erg rottig vanwege mn uiterlijk (ook door mijn huid toevallig). Mijn uiterlijk is altijd wel een zwakke plek geweest, steeds was het weer wat anders. Was ik op mijn 18e eindelijk echt tevreden met mezelf (voor het eerst in mijn leven), krijg ik vanaf mijn 19e opeens acne, en niet zo'n beetje ook. Heel raar zo opeens. Het is nu door medicatie en de Diane pil wel wat rustiger maar ik heb er erg veel rode littekens en couperose aan over gehouden en ik voel me daardoor minder dan anderen. Heb het gevoel dat ik me op andere gebieden moet bewijzen om het als het ware goed te maken (wie niet mooi is moet maar slim zijn). Ik zou zo graag weer eens mijn eigen gezicht terug willen zien, mis het echt. En zou graag weer eens ergens heen willen gaan met een goed gevoel over mezelf. Het beheerst echt mijn leven, denk er altijd aan en houd er op verschillende vlakken ook veel rekening mee (bijvoorbeeld met eten). Ik kan je niet echt tips geven helaas. Is het alleen je huid waar je mee zit of is het meer? Ik neem aan dat je niet al vanaf je 8e acne hebt...
zaterdag 26 mei 2007 om 00:34
Hé,
Ik herken het wat je zegt er steeds mee bezig zijn. Het is zeker niet alleen mijn huid. Ik heb een onderzoek gehad en daar merkte ik pas op hoe erg het is.
Er zijn twee dingen waar ik niet mee zit. MIjn oren en mijn onderarm. Het is bijvoorbeeld wel zo dat ik mijn vingers bijvoorbeeld niet mooi vind maar das geen probleem voor me.
Het is vooral mijn gezicht + huid over het hele lijf. Mijn lijf, heupen, buik, proporties kloppen niet dat is te klein dat te groot enz enz. Dat zijn de grootste problemen. Ik heb jaren een grote voeten complex gehad en dan weer een jaar een dit complex en dan weer een dat maar deze dingen zijn er altijd. Het beheerst je idd. Het rare is dat ik denk vanaf mijn 16de nooit meer een negatieve opmerking over mijn uiterlijk gehoord heb integendeel. Maar ook positieve opmerkingen doen me niet veel meer. Het is leuker om een postieve opmerking te krijgen dan bijvoorbeel jezus speknek hihi maar het de positieve opmerkingen doen ook niets meer en word er vaak nerveus van. Raar je doet er alles aan om er zo goed mogelijk uit te zien maar als je aandacht krijgt krijg je ook de zenuwen.
Ik was wel altijd anders vroeger. Eerder met alles, Krullen en huidklachten dat heeft wel effect gehad. Nu ervaar ik problemen met bijvoorbeeld sex. Ik ben zo met mijn uiterlijk bezig dat dat een probleem is.
Je loopt dus al bij de psych zeg je. Probeer er zo vroeg mogelijk bij te zijn. Bij mij werd het afgedaan als zware pubertijd. Probeer dus alsjeblieft wat je hier zegt ook tegen je psych te zeggen. Help jezelf want uiteindelijk moet jij het doen. En elk beetje hulp is meegenomen maar ze kunnen het niet ruiken. En ik kom nu al tegen dat bijvoorbeeld mijn haar styleren jaren lang nu nog een groter probleem heeft opgeleverd want je haar word dun. En veel zonnebanken hartsikke leuk hoor tot je je rimpels ziet. Ik wil niet dat ik als ik 40 ben denk jeetje wat heb ik een hoop tijd verspilt. Dus meis gooi het in de groep bij je behandelaar.
zaterdag 26 mei 2007 om 10:54
Kirs, dat je nerveus word van complimenten lijkt me een logisch gevolg van bdd, je bent immers bang om die complimenten teleurtestellen, ik vind dat een heel heel erg belangrijk punt wat je noemt, ik wil je tippen dat met je behandelaar te bespreken, leren met complimenten om te gaan, want ze zijn welgemeend en objectief, een heel essentieel punt lijkt mij, ik vond het iig een heel opvallende opmerking van je.
Die complimenten zijn belangrijk voor je om mee leren om te gaan, haal t maar eens aan, ik ben geen psych, maar ga af op mijn intuitie en die is volgens mij heel erg raak op dit punt, schrijf t ff op voor je volgende sessie.
*;
Die complimenten zijn belangrijk voor je om mee leren om te gaan, haal t maar eens aan, ik ben geen psych, maar ga af op mijn intuitie en die is volgens mij heel erg raak op dit punt, schrijf t ff op voor je volgende sessie.
*;
zaterdag 26 mei 2007 om 11:41
Goed om te lezen dat er hier een topic is geopend over deze nog vrij onbekende psychische aandoening. Ik ben er sinds kort ook achter gekomen dat ik BDD heb. En ik heb me gerealiseerd dat ik hulp nodig heb en ben daar nu ook mee bezig. Het is doodeng om ervoor uit te komen dat je uiterlijk zo'n grote rol in je leven speelt, zo erg zelfs dat je er de hele dag aan denkt en vaak niet onder de mensen wilt komen. Het liefst sluit je je idd op in huis, dat herken ik heel erg Kirsie. Misschien realiseren mensen niet die de ziekte niet kennen, hoe gevangen je je je voelt en hoe je je schaamt. Het is niet iets oppervlakkigs en ook niet dat je enorm ijdel bent. Het heeft uiteindelijk natuurlijk weinig met de buitenkant te maken, maar alles met het accepteren van jezelf.
Op het moment heb ik familie en een paar goede vrienden ingelicht. Pff dat was heel wat hoor. Doodeng! Je voelt je namelijk een idioot en bovendien doe je iets wat je als BDD-er zo verafschuwt: je vestigt juist de aandacht op je eigen lelijkheid. Bij mij draait alles ook om de huid, net als bij jullie Weelassie en Kirsie. En nu ik dat dus heb verteld, vind ik het soms moeilijk omdat ik denk dat er extra op m'n huid wordt gelet.
Laatst was er op de BBC trouwens een documentaire: too ugly for Love, die BDD goed weergaf. Drie patienten werden gevolgd en er was voor mij veel herkenning. Als je de kans krijgt, moet je deze zeker zien. Ik vond het zo erg voor deze mensen, die er heel normaal en zelfs knap uitzien! En ja, Kirsie ook ik krijg veel complimenten over mijn uiterlijk en het is precies wat Sto zegt, je wordt er nerveus van omdat je dan denkt dat je hier aan moet voldoen. Zo gebruikik elke dag makeup, waardoor ik mezelf soms nog enigszins acceptabel vind. Maar als iemand dus een compliment maakt, is het eerste wat ik denk: ja, maar dat is de make-up, zo ben ik niet echt. Niemand mag me ook zonder zien. Als ik 's ochtneds wakker word, walg ik ook van mezelf. Het is wat Weelassie zegt, je wilt je eigen gezicht terug, zonder vlekken, bultjes, puistjes etc. In de ochtend heb ik dan ook de meeste kans op paniekaanvallen. Verder haat ik zonlicht, het zorgt ervoor dat ik nog lelijker ben en bovendien krijg ik rare pigmentvlekken van de zon. Ik kan moeilijk afspreken met mensen als de zon schijnt, het liefst spreekik ook af in het donker. Vervelend die zomer he, hihi.
Nou ja, ik hoop dat m'n verhaal niet te warrig is. Ik heb alles maar zo even neergetikt. Ik wens je veel sterkte Kirsie en jij ook Weelassie. En een topic om je hart te luchten is inderdaad prettig. Ik kom overigens ook vaak op het Amerikaanse forum, waar ook een gerenommeerd psychiater online advies geeft. http://www.bddcentral.com/cgi-bin/yabb/yabb.pl Ik vind het een goed forum waar je veel lotgenoten vind vanuit de hele wereld.
Op het moment heb ik familie en een paar goede vrienden ingelicht. Pff dat was heel wat hoor. Doodeng! Je voelt je namelijk een idioot en bovendien doe je iets wat je als BDD-er zo verafschuwt: je vestigt juist de aandacht op je eigen lelijkheid. Bij mij draait alles ook om de huid, net als bij jullie Weelassie en Kirsie. En nu ik dat dus heb verteld, vind ik het soms moeilijk omdat ik denk dat er extra op m'n huid wordt gelet.
Laatst was er op de BBC trouwens een documentaire: too ugly for Love, die BDD goed weergaf. Drie patienten werden gevolgd en er was voor mij veel herkenning. Als je de kans krijgt, moet je deze zeker zien. Ik vond het zo erg voor deze mensen, die er heel normaal en zelfs knap uitzien! En ja, Kirsie ook ik krijg veel complimenten over mijn uiterlijk en het is precies wat Sto zegt, je wordt er nerveus van omdat je dan denkt dat je hier aan moet voldoen. Zo gebruikik elke dag makeup, waardoor ik mezelf soms nog enigszins acceptabel vind. Maar als iemand dus een compliment maakt, is het eerste wat ik denk: ja, maar dat is de make-up, zo ben ik niet echt. Niemand mag me ook zonder zien. Als ik 's ochtneds wakker word, walg ik ook van mezelf. Het is wat Weelassie zegt, je wilt je eigen gezicht terug, zonder vlekken, bultjes, puistjes etc. In de ochtend heb ik dan ook de meeste kans op paniekaanvallen. Verder haat ik zonlicht, het zorgt ervoor dat ik nog lelijker ben en bovendien krijg ik rare pigmentvlekken van de zon. Ik kan moeilijk afspreken met mensen als de zon schijnt, het liefst spreekik ook af in het donker. Vervelend die zomer he, hihi.
Nou ja, ik hoop dat m'n verhaal niet te warrig is. Ik heb alles maar zo even neergetikt. Ik wens je veel sterkte Kirsie en jij ook Weelassie. En een topic om je hart te luchten is inderdaad prettig. Ik kom overigens ook vaak op het Amerikaanse forum, waar ook een gerenommeerd psychiater online advies geeft. http://www.bddcentral.com/cgi-bin/yabb/yabb.pl Ik vind het een goed forum waar je veel lotgenoten vind vanuit de hele wereld.
zaterdag 26 mei 2007 om 12:13
Ik heb dat dus laatst besproeken sto. Zij zei precies het zelfde als jij. Die vraag zat ook n die test. Het was zo en zo een moeilijke keuze ook van wat pakken ze eerst aan. De borderline is er ook maar zelf denk ik dat dat ontstaan is door de onzekerheid. Ik heb ook nog een ontwijkende factor kwam er uit. Ik begrijp vaak mijn eigen tegenstrijdigheid niet. Ik kan hup op iets afgaan en momenten en dingen hebben dat ik het zo eng vind dat ik het niet. Hoe is de onzekerheid eigenlijk bij jou ? Is het ooit duidelijk aanwezig geweest ? Of ben je gewoon een ijdeltuit
Hallo georges.
Het is een heel duidelijk verhaal wat je schreef. Is altijd zo raar als ik bijvoorbeeld jouw verhaal lees dat het net lijkt of ik het heb zitten typen. Ik moet zeggen dat ik het wel moeilijk vind dat weinig mensen weten wat het is. Mijn ouders weten het en wij hebben ook de documentaire gezien. Ik ben gezegend met de mensen om me heen waar ik close mee ben die zijn erg begripvol. Ik herkende me vooral in dat meisje wat gewoon uitging en waarvan je het nooit zou denken dat ze zo met haar uiterlijk zou zitten. Als ze haar een spiegel gaven ging ze huilen. Ik heb ook jaren opgesloten gezeten maar dat zijn nu nog momenten omdat ik steeds harder ben geworden tegen mezelf. De combinatie van borderline en bdd maken het soms zo ondragelijk dat je geen andere uitweg meer ziet als het extreme en dat risico vergroot je als je je opsluit. Ik heb gelukkig de laatste drie jaar geen pogingen meer gedaan om mezelf van het leven te beroven omdat ik nu besef wat dat met de mensen zou doen waar ik van houd. Maar eerste dacht ik alleen maar nu ben ik ze alleen tot last. Ik zat ook in een relatie met iemand die er alles aan deed om te verkome dat ik beter zou worden. En toen belande ik in het ziekenhuis met teveel pillen in mijn lijf. Ik denk daar nog vaak aan.
Ik ben zo en zo een mens van extreme. Als ik eindelijk uit ga gaan alle remmen los ik ben niet te houden.
Ow en dat van die zon. Jeetje dat is precies wat ik voel. Ik bergijp je zo goed. Je ben niet meer niet mooi je bent een monster zo voelt het en niemand die je ervan af kan brengen. Ben je met therapie bezig en kan je wat vertellen over je leeftijd enzo ?
Ik vind het heel fijn om te kunnen praten hierover nu hier. Bedankt jullie !
Ow trouwens weet je wat ik altijd zeg tegen mensen die mij boos worden omdat ik dan niet eens ben met wat zij zeggen ? Er staat een rode auto. Jij zegt dat hij rood is maar ik zeg nee hij is blauw dat zie ik toch. Dan denk je niet opeens hij is rood want jij ziet dat jij blauw is en wat jij ziet is voor jou hoe het is. Zo raar als dit is zo is het met bdd ook.
Hallo georges.
Het is een heel duidelijk verhaal wat je schreef. Is altijd zo raar als ik bijvoorbeeld jouw verhaal lees dat het net lijkt of ik het heb zitten typen. Ik moet zeggen dat ik het wel moeilijk vind dat weinig mensen weten wat het is. Mijn ouders weten het en wij hebben ook de documentaire gezien. Ik ben gezegend met de mensen om me heen waar ik close mee ben die zijn erg begripvol. Ik herkende me vooral in dat meisje wat gewoon uitging en waarvan je het nooit zou denken dat ze zo met haar uiterlijk zou zitten. Als ze haar een spiegel gaven ging ze huilen. Ik heb ook jaren opgesloten gezeten maar dat zijn nu nog momenten omdat ik steeds harder ben geworden tegen mezelf. De combinatie van borderline en bdd maken het soms zo ondragelijk dat je geen andere uitweg meer ziet als het extreme en dat risico vergroot je als je je opsluit. Ik heb gelukkig de laatste drie jaar geen pogingen meer gedaan om mezelf van het leven te beroven omdat ik nu besef wat dat met de mensen zou doen waar ik van houd. Maar eerste dacht ik alleen maar nu ben ik ze alleen tot last. Ik zat ook in een relatie met iemand die er alles aan deed om te verkome dat ik beter zou worden. En toen belande ik in het ziekenhuis met teveel pillen in mijn lijf. Ik denk daar nog vaak aan.
Ik ben zo en zo een mens van extreme. Als ik eindelijk uit ga gaan alle remmen los ik ben niet te houden.
Ow en dat van die zon. Jeetje dat is precies wat ik voel. Ik bergijp je zo goed. Je ben niet meer niet mooi je bent een monster zo voelt het en niemand die je ervan af kan brengen. Ben je met therapie bezig en kan je wat vertellen over je leeftijd enzo ?
Ik vind het heel fijn om te kunnen praten hierover nu hier. Bedankt jullie !
Ow trouwens weet je wat ik altijd zeg tegen mensen die mij boos worden omdat ik dan niet eens ben met wat zij zeggen ? Er staat een rode auto. Jij zegt dat hij rood is maar ik zeg nee hij is blauw dat zie ik toch. Dan denk je niet opeens hij is rood want jij ziet dat jij blauw is en wat jij ziet is voor jou hoe het is. Zo raar als dit is zo is het met bdd ook.
zaterdag 26 mei 2007 om 12:42
zaterdag 26 mei 2007 om 18:47
Kirs , ik ben een extreme ijdeltuit,
Dat het weleens tot uitersten kan gaan blijkt wel uit het feit toen ik 50 woog dat ik mezelf nog dik vond, terwijl als ik die foto's nu zie , dan zie ik er veel slechter uit dan nu ,15 jaar later.
Dus ook ik heb wel is een verkeerd zelfbeeld gehad.
Maar jij stuit overal tegenaan, complimenten doen je rillen ,want je bent bang dat je dat compliment niet waar kunt maken etc etc
Terwijl je helemaal niks waar hoeft te maken, je hoeft alleen jezelf maar te zijn, met of zonder porien of een kilootje meer of minder, Kirs het maakt geen zak uit.
Waar wil je dat eigenlijk allemaal voor, voor wie wil je zo perfect zijn???
Dat het weleens tot uitersten kan gaan blijkt wel uit het feit toen ik 50 woog dat ik mezelf nog dik vond, terwijl als ik die foto's nu zie , dan zie ik er veel slechter uit dan nu ,15 jaar later.
Dus ook ik heb wel is een verkeerd zelfbeeld gehad.
Maar jij stuit overal tegenaan, complimenten doen je rillen ,want je bent bang dat je dat compliment niet waar kunt maken etc etc
Terwijl je helemaal niks waar hoeft te maken, je hoeft alleen jezelf maar te zijn, met of zonder porien of een kilootje meer of minder, Kirs het maakt geen zak uit.
Waar wil je dat eigenlijk allemaal voor, voor wie wil je zo perfect zijn???
zaterdag 26 mei 2007 om 22:17
Jeetje Kirsie, jij hebt wel een zware tijd achter de rug en natuurlijk nog steeds. Maar het klinkt wel alsof je goed bezig bent om eruit proberen te komen (in zoverre dat kan dan). Probeer het positief te zien (dit klinkt trouwens grappig uit mijn mond omdat ik zelf dat niet van nature ben). Wees trots op jezelf als je toch de buitenwereld aandurft, terwijl je je slecht voelt over je uiterlijk. Ook al kost je het heel veel moeite en kom je maar even buiten, je hebt het toch maar mooi gedaan! En als het een week echt niet gaat, bedenk dat het niet blijvend is. En straf jezelf hier niet voor.
Voor mezelf helpt het soms om te bedenken dat ik er gewoon mag zijn, zoals ik ben. Ook al zie ik eruit als een monster dan nog ben je waardevol genoeg om op deze wereld te leven. Ik kan me dan ook vinden in jouw verhaal over de hedendaagse mentaliteit ten opzichte van uiterlijk. Ik walg daar ook van en wil daar niet in meegaan. En ergens voel ik bij veel meer mensen een kentering ten opzichte van het perfecte plaatje uit de media. Steeds meer hebben er moeite mee en merken dat zij zich sneller slecht voelen over zichzelf omdat ze niet voldoen aan de beelden uit de bladen (die overigens altijd bewerkt zijn in photoshop en daardoor eigenlijk helemaal niet echt zijn). Daarom denk ik ook dat zoiets als de Dove-reclame aanslaat. Echte vrouwen uit het werkelijke leven en zijn ze eigenlijk niet schitterend? Dat probeer ik voor ogen te houden, dat iedereen mooi is op zijn eigen manier en dat dat voldoende is. In dat kader heb ik nog een mooie online documentaire voor je , misschien heb je 'm ook al gezien: http://www.beperkthoudbaar.info/docu/ Grappig trouwens dat jij je ook bij de BBC documentaire herkende in dat meisje. Dat had ik ook. Gek he, dat het gewoon een mooi meisje was?
Ok, nu iets over mezelf en m'n therapie. Ik ben 31 jaar en heb mij aangemeld voor gedragstherapie gericht op BDD. Helaas is de wachttijd nogal lang en duurt het nog wel wat maanden voordat ik aan de beurt ben. Maar ik ben wel sinds kort op medicijnen gezet (antidepressiva) en ik hoop dat deze een positieve uitwerking hebben. Ik heb wel op internet wat onderzoeken gelezen over medicatie en BDD. In hoge dosering schijnt dit goed te helpen (in combinatie met gedragstherapie), helaas duurt het ook wel zo'n 10-12 weken voordat je hiervan iets merkt. Ik begreep dat jij 26 bent en dat je vooral eraan wilt werken omdat je je dromen nog wel wilt verwezenlijken. Ikherken dat wel, ik ben niet de jongste meer en ik heb het gevoel dat ik jaren heb weggegooid door alles door mijn uiterlijk te laten leiden. Daar word ik wel verdrietig van, ook als ik denk wanneer ik hier nu eens eindelijk vanaf kom. Misschien duurt dat ook nog wel een hele tijd. In de tussentijd zie ik er een relatie ook niet in zitten, omdat ik me niet kan voorstellen dat iemand zo dicht bij mij komt dat ik al mijn ' maskers' kan afzetten. En dit terwijl ik voor mezelf toch ook ene toekomst voor mij zie met vriend en wellicht kinderen. Hoe ga jij hiermee om?
We leven dus eigenlijk niet het leven dat we willen leven door die rare stoornis. Het is triest, maar waar. Maar goed, positief denken!, dus: we zijn ons bewust van wat er aan de hand is (hoeveel mensen zijn dit niet?) en willen er iets aan doen. Dat is iets goeds!
Voor mezelf helpt het soms om te bedenken dat ik er gewoon mag zijn, zoals ik ben. Ook al zie ik eruit als een monster dan nog ben je waardevol genoeg om op deze wereld te leven. Ik kan me dan ook vinden in jouw verhaal over de hedendaagse mentaliteit ten opzichte van uiterlijk. Ik walg daar ook van en wil daar niet in meegaan. En ergens voel ik bij veel meer mensen een kentering ten opzichte van het perfecte plaatje uit de media. Steeds meer hebben er moeite mee en merken dat zij zich sneller slecht voelen over zichzelf omdat ze niet voldoen aan de beelden uit de bladen (die overigens altijd bewerkt zijn in photoshop en daardoor eigenlijk helemaal niet echt zijn). Daarom denk ik ook dat zoiets als de Dove-reclame aanslaat. Echte vrouwen uit het werkelijke leven en zijn ze eigenlijk niet schitterend? Dat probeer ik voor ogen te houden, dat iedereen mooi is op zijn eigen manier en dat dat voldoende is. In dat kader heb ik nog een mooie online documentaire voor je , misschien heb je 'm ook al gezien: http://www.beperkthoudbaar.info/docu/ Grappig trouwens dat jij je ook bij de BBC documentaire herkende in dat meisje. Dat had ik ook. Gek he, dat het gewoon een mooi meisje was?
Ok, nu iets over mezelf en m'n therapie. Ik ben 31 jaar en heb mij aangemeld voor gedragstherapie gericht op BDD. Helaas is de wachttijd nogal lang en duurt het nog wel wat maanden voordat ik aan de beurt ben. Maar ik ben wel sinds kort op medicijnen gezet (antidepressiva) en ik hoop dat deze een positieve uitwerking hebben. Ik heb wel op internet wat onderzoeken gelezen over medicatie en BDD. In hoge dosering schijnt dit goed te helpen (in combinatie met gedragstherapie), helaas duurt het ook wel zo'n 10-12 weken voordat je hiervan iets merkt. Ik begreep dat jij 26 bent en dat je vooral eraan wilt werken omdat je je dromen nog wel wilt verwezenlijken. Ikherken dat wel, ik ben niet de jongste meer en ik heb het gevoel dat ik jaren heb weggegooid door alles door mijn uiterlijk te laten leiden. Daar word ik wel verdrietig van, ook als ik denk wanneer ik hier nu eens eindelijk vanaf kom. Misschien duurt dat ook nog wel een hele tijd. In de tussentijd zie ik er een relatie ook niet in zitten, omdat ik me niet kan voorstellen dat iemand zo dicht bij mij komt dat ik al mijn ' maskers' kan afzetten. En dit terwijl ik voor mezelf toch ook ene toekomst voor mij zie met vriend en wellicht kinderen. Hoe ga jij hiermee om?
We leven dus eigenlijk niet het leven dat we willen leven door die rare stoornis. Het is triest, maar waar. Maar goed, positief denken!, dus: we zijn ons bewust van wat er aan de hand is (hoeveel mensen zijn dit niet?) en willen er iets aan doen. Dat is iets goeds!
zaterdag 26 mei 2007 om 22:22
Ten eerste T[fgcolor=#660066]itana[/fgcolor] bedankt voor je reactie erg lief van je.
Dat bedoel ik dus sto ik heb vaak dat ik denk straks kijk ik terug op mijn leven en denkik wat heb je gedaan kirst. Je hebt je tijd verdaan met dingen die niet belangrijk zijn. Ik kan het gewoon niet uitleggen wat het is. Ik heb nu bijvoorbeeld mijn krullen geacepteerd en denk aan al die jaren dat ik mer onzeker door voelde. En het verknald heb met styleren.
Ik heb net dingen op het bdd forum gelezen en ik kan dat gewoon even niet. Ik herken zoveel ik zit alleen maar te janken. Ongelofelijk hoeveel ik herken. Ik heb ooit deze gedichtjes geschreven,
Wat doe je met de pijn en het verdriet wat je geen plaats kan geven
Wat doe je met het verdriet van dit harde leven.
Komt er een dag in mijn bestaan dat het allemaal beter zal gaan.
Dat ik die pijn, verdriet en angsten niet meer voel
of blijf ik de rest van mijn leven deze onzekere troel.
Ik heb er nog 1 maar die komt nog weleens.
Ik kan gewoon niet verklaren wat het is. Zelfs de experts kunnen het dus niet.
Het is een heel frustrerend iets das duidelijk.
Georges ik ga jou stuk nu even lezen. Ik ben erg jankerig nu hihih. Erg hoor dus denk dat ik morgen reageer.
Dat bedoel ik dus sto ik heb vaak dat ik denk straks kijk ik terug op mijn leven en denkik wat heb je gedaan kirst. Je hebt je tijd verdaan met dingen die niet belangrijk zijn. Ik kan het gewoon niet uitleggen wat het is. Ik heb nu bijvoorbeeld mijn krullen geacepteerd en denk aan al die jaren dat ik mer onzeker door voelde. En het verknald heb met styleren.
Ik heb net dingen op het bdd forum gelezen en ik kan dat gewoon even niet. Ik herken zoveel ik zit alleen maar te janken. Ongelofelijk hoeveel ik herken. Ik heb ooit deze gedichtjes geschreven,
Wat doe je met de pijn en het verdriet wat je geen plaats kan geven
Wat doe je met het verdriet van dit harde leven.
Komt er een dag in mijn bestaan dat het allemaal beter zal gaan.
Dat ik die pijn, verdriet en angsten niet meer voel
of blijf ik de rest van mijn leven deze onzekere troel.
Ik heb er nog 1 maar die komt nog weleens.
Ik kan gewoon niet verklaren wat het is. Zelfs de experts kunnen het dus niet.
Het is een heel frustrerend iets das duidelijk.
Georges ik ga jou stuk nu even lezen. Ik ben erg jankerig nu hihih. Erg hoor dus denk dat ik morgen reageer.
zaterdag 26 mei 2007 om 23:03
Hee,Kirs, rustig aan he, ik maak jou of extreem aan het janken of extreem aan het lachen, lekker ding!!
Mijn motto is altijd, doe het maar zoals je zelf denkt dat het goed is ,want goed is het toch nooit in de ogen van anderen.
Ze kunnen beter over je fiets lullen ,dan over je lul fietsen.
Als ze over je praten is miss. niet zo fijn, maar wat echt erg is, is als ze nooit over je praten.
Paar teksten voor tegeltjes bij jou aan de wand!!
Truste, slaap lekker !!
Mijn motto is altijd, doe het maar zoals je zelf denkt dat het goed is ,want goed is het toch nooit in de ogen van anderen.
Ze kunnen beter over je fiets lullen ,dan over je lul fietsen.
Als ze over je praten is miss. niet zo fijn, maar wat echt erg is, is als ze nooit over je praten.
Paar teksten voor tegeltjes bij jou aan de wand!!
Truste, slaap lekker !!
maandag 28 mei 2007 om 21:57
Hallo ben ik weer even. Ben zo gaar momenteel en zit weer rot dus had gister even geen zin om te reageren sorry.
Jij herkende je dus ook in dat meisje. Ik ook heel erg. Was echt raar omdat zo te zien. Er is opzich ook nog niet veel bekend over bdd dus toen ik dat zak ern herkende was het fijn om te zien (klinkt misschien raar maar begrijp je wat ik bedoel ?) Ik heb op dat forum veel dingen gelezen die ik helemaal herken. Ik heb ook naar beperkt houdbaar gekeken en kots dus echt van dat alles.
En toch.... toch hoe groot de afschuw is merk ik hoe gevoelig ik ervoor ben. Vandaag heb ik opeens weer een mijn lippen kloppen niet dag. Dan ga ik weer zoeken wat ik eraan kan doen. Mijn vet zit me altijd dwars en mijn kop zo en zo. Heb jij ook dat je gewoon zo in de war raakt dat je geen woorden meer kan vinden en het probeert te begerijpen maar dat het je zelf ook niet lukt ? Het maakt me kwaad dat het me niet lukt. En heb jij ook dat je opeens wakker word en bijvoorbeeld helemaal geobserdeerd bent door een bepaald lichaamsdeel. Het is altijd wel aanwezig bij mij maar soms opeens komt er dan weer iets heel erg op de oppervlak en is het ondragelijk.
Wat relaties betreft ik hunker naar een man voor die bekende arm om me heen. Ik ga al 4 jaar en 5 maanden met iemand. Hij heeft het ander halve maand geleden uitgemaakt omdat het een gecompliceerde situatie is maar toch zijn we weer een soort van bij elkaar met alle gevolgen vandien. Ik zit zo k*t in mijn vel dat sex heel moeilijk is. Dubbel. Verlang er naar maar ben je zover dan kan ik alleen nog aan mijn uiterlijk denken. Ben altijd bang dat hij me vergelijkt en zegt dat hij me mooi vind maar ook denkt ja je heupen zijn te dik en je lippen te dun en die of die vind ik mooier enz.
Ik denk dat een relatie hebben niet positief is in mijn geval maar als je eenmaal van iemand houd. Daarbij als je erin zit hou je zo krampachtig vast aandie persoon terwijl ik weet dat deze relatie me niet gelukkig maakt en veel pijn doet. We hebben geen toekomst. Daarbij is afleiding zoeken heel belangrijk en das voor mij moeilijk omdat ik dingen uit de weg ga door dit.
Ik zit al vanaf mijn 20ste in de wahjong. Das een uitkering voor mensen met psychische klachten.
Wat doe jij in je dagelijks leven ? En merk je dat je problemen krijgt met dingen die voor de meeste mensen normaal zijn ?
Hoe het met jou en make up enz enz.
Trouwens de zon schijnt niet !!!!!!!! Fijn voor ons
dinsdag 29 mei 2007 om 21:17
Kirs , je laatste zin, zeg hem eens hardop!!
Nie goed he!!
deze is beter:
Kijk de zon, hij zoekt mij op, hij straalt mij tegemoet, want ik ben uniek, ik ben een heel lief kwetsbaar meisje, die heel veel te geven heeft.
Maakt niet uit hoe de buitenkant is, groot of klein, breed of smal, wit of bruin, om bij mij te zijn is heel fijn, want ik ben Kirs en die mag er zijn.
En als je nu naast me stond gaf ik je eerst een ontzettende draai om je oren en dan een hele grote knufffffffffff.
Tut
liefs Sto
Nie goed he!!
deze is beter:
Kijk de zon, hij zoekt mij op, hij straalt mij tegemoet, want ik ben uniek, ik ben een heel lief kwetsbaar meisje, die heel veel te geven heeft.
Maakt niet uit hoe de buitenkant is, groot of klein, breed of smal, wit of bruin, om bij mij te zijn is heel fijn, want ik ben Kirs en die mag er zijn.
En als je nu naast me stond gaf ik je eerst een ontzettende draai om je oren en dan een hele grote knufffffffffff.
Tut
liefs Sto
woensdag 30 mei 2007 om 00:07
Ik vind het een beetje moeilijk om er over te praten momenteel zeker als ik jou dan weer lees sto.
Je bent zo positief en ik doe echt mijn best maar vannacht kwam dan toch wat ik al tijden voelde aankomen. Ik ben dan gewoon bang voor mezelf. De controlle is weg.
Ik durf ook niet meer te zeggen wat ik voel bang m gekwetst te worden. Alles wat ik denk word gevolgd door een negatieve gedachte.
Ik ben de war over wat ik voel enz enz. Ik moest naar de psych dacht ik was het morgen. Ik baalde echt.
Er word morgen wel gebeld door de dokter want op 1 of andere manier word mijn huid steeds slechter.
Raar hè ik bergijp er niets van.
Maar goed ik kon al weer niet met mezelf omgaan en die huid maakt het erger.
Ik kan niet meer uitleggen hoe het voelt maar wel dat ik bang ben. Er gaan weer gedachtes door mijn hoofd heen waar ik van walg maar toch zijn ze er. Ik zit steeds tegen mezelf te praten en probeer te lijven denken er zit zoveel meer in je kirs en je kan leuk zijn, meestal lukt het met wel om daardoor te blijven hopen maar momenteel... Negatief hè jak. Ik wou dat het uit te leggen was want het lijkt wel of ik het gewoon laat gebeuren maar het is echt niet zo.
Mijn hoop is gevestigd op mijn psych al kan ze waarschijnlijk ook niet veel doen.
Ik praat verder ook met niemand meer. Wil mezelf ook niet meer horen praten. Dus stort ik hier mijn gezannik maar neer.
En trouwens ga jij eens als de sodemieter een boek uit brengen. Met een zin van sto elke dag, doorloop je de dag gegarandeerd met een lach
Knuffel terug lieverd !
Je bent zo positief en ik doe echt mijn best maar vannacht kwam dan toch wat ik al tijden voelde aankomen. Ik ben dan gewoon bang voor mezelf. De controlle is weg.
Ik durf ook niet meer te zeggen wat ik voel bang m gekwetst te worden. Alles wat ik denk word gevolgd door een negatieve gedachte.
Ik ben de war over wat ik voel enz enz. Ik moest naar de psych dacht ik was het morgen. Ik baalde echt.
Er word morgen wel gebeld door de dokter want op 1 of andere manier word mijn huid steeds slechter.
Raar hè ik bergijp er niets van.
Maar goed ik kon al weer niet met mezelf omgaan en die huid maakt het erger.
Ik kan niet meer uitleggen hoe het voelt maar wel dat ik bang ben. Er gaan weer gedachtes door mijn hoofd heen waar ik van walg maar toch zijn ze er. Ik zit steeds tegen mezelf te praten en probeer te lijven denken er zit zoveel meer in je kirs en je kan leuk zijn, meestal lukt het met wel om daardoor te blijven hopen maar momenteel... Negatief hè jak. Ik wou dat het uit te leggen was want het lijkt wel of ik het gewoon laat gebeuren maar het is echt niet zo.
Mijn hoop is gevestigd op mijn psych al kan ze waarschijnlijk ook niet veel doen.
Ik praat verder ook met niemand meer. Wil mezelf ook niet meer horen praten. Dus stort ik hier mijn gezannik maar neer.
En trouwens ga jij eens als de sodemieter een boek uit brengen. Met een zin van sto elke dag, doorloop je de dag gegarandeerd met een lach
Knuffel terug lieverd !
