Lijf & Lijn
alle pijlers
BDD
woensdag 30 mei 2007 om 15:36
Hi, daar ben ik dan eindelijk. Ook ik heb slechte dagen achter de rug en kon het niet opbrengen om te posten. Dus ik begrijp het compleet als je hier niet reageert. Het gekke is met BDD dat je soms kunt denken dat het wel redelijk goed met je gaat, totdat het je zomaar opeens weer in de greep neemt. Dat gebeurde mij het weekend. Hoewel ik mijn huid nog steeds heel lelijk vond, ging het een week best goed met me. Ik kon mezelf inprenten dat het niet om mijn uiterlijk draait, maar om mijn innerlijke ik. En dat mensen om mij geven om wie ik ben en dat dat is wat telt. Deze gedachte hield me op de been. Totdat er iets bij mij knapte. Ik had de dag ervoor 2 goedbedoelde opmerkingen gehad over mijn huid. Ik denk dat dit voor mij de trigger was om mijn huid weer intens te bestuderen voor de spiegel. ALs ik dit doe, kan ik er de klok op gelijk zetten dat ik eraan ga zitten. En dat is natuurlijk het slechtste wat je kunt doen! Een drama was het gevolg en ik durfde de deur niet meer uit zo walgelijk zag/zie ik eruit. Het lijkt wel een cyclus waar ik niet meer uit kan komen.
Dus Kirsie, ook met mijn huid gaat het op het moment slecht. Ik vraag mij zelf af of dit juist niet door alle stress komt die we zelf creeren. IN de praktijk ben ik dwangmatig bezig met gezond eten etc om vervolgens maar te hopen dat het goed komt met m'n huid. Heb jij dat ook? Verder gebruik ik idd make-up. Maar daar heb ik een haat/liefde verhouding mee. Het allerliefste zou ik naturel er mooi uit willen zien, maar dat zit er niet in. Ik blijf er nog wel altijd op hopen tegen beter weten in. UIt jouw verhaal begrijp ik dat die hoop soms ver te zoeken is. Probeer toch te denken dat er de toekomst er voor jou ook ooit beter uit zal zien. Ik lees verhalen op het Amerikaanse forum van mensen die dit al heel lang hebben en toch beter worden. En echt, zij dachten ook dat er geen hoop meer was! Er is een betere toekomst Kirsie!! En ik weet dat je juist door enorme positiviteit van een ander je juist zelf zo'n en mislukkeling kunt voelen. Dat je denkt: waarom lukt het mij nou niet om zo te denken. Bedenk dan dat je je nooit schuldig moet voelen voor je eigen gevoelens! Jij mag zijn wie je bent ook met al deze nare gevoelens. En als je niet wilt praten met anderen, spui al je gedachten en gevoelens gewoon hier. En je hoeft je echt nergens voor te schamen! Heel veel sterkte Kirsie.
Dus Kirsie, ook met mijn huid gaat het op het moment slecht. Ik vraag mij zelf af of dit juist niet door alle stress komt die we zelf creeren. IN de praktijk ben ik dwangmatig bezig met gezond eten etc om vervolgens maar te hopen dat het goed komt met m'n huid. Heb jij dat ook? Verder gebruik ik idd make-up. Maar daar heb ik een haat/liefde verhouding mee. Het allerliefste zou ik naturel er mooi uit willen zien, maar dat zit er niet in. Ik blijf er nog wel altijd op hopen tegen beter weten in. UIt jouw verhaal begrijp ik dat die hoop soms ver te zoeken is. Probeer toch te denken dat er de toekomst er voor jou ook ooit beter uit zal zien. Ik lees verhalen op het Amerikaanse forum van mensen die dit al heel lang hebben en toch beter worden. En echt, zij dachten ook dat er geen hoop meer was! Er is een betere toekomst Kirsie!! En ik weet dat je juist door enorme positiviteit van een ander je juist zelf zo'n en mislukkeling kunt voelen. Dat je denkt: waarom lukt het mij nou niet om zo te denken. Bedenk dan dat je je nooit schuldig moet voelen voor je eigen gevoelens! Jij mag zijn wie je bent ook met al deze nare gevoelens. En als je niet wilt praten met anderen, spui al je gedachten en gevoelens gewoon hier. En je hoeft je echt nergens voor te schamen! Heel veel sterkte Kirsie.
woensdag 30 mei 2007 om 16:52
quote:IN de praktijk ben ik dwangmatig bezig met gezond eten etc om vervolgens maar te hopen dat het goed komt met m'n huid. Heb jij dat ook? Dit herken ik heel erg. Als ik iets heb gegegten wat ik eigenlijk niet had willen eten (bijvoorbeeld doordat ik uit eten was) voel ik me helemaal zenuwachtig en onrustig. Ik durf inmiddels al heel veel niet meer te eten; zuivel (waar natuurlijk veel onder valt), chocola, alcohol, aardbeien, vette dinngen, dingen met teveel suiker, enz.
woensdag 30 mei 2007 om 18:38
Ik zou jullie allemaal wel willen adopteren!
die huid kan best weleens vd stress zijn, je huid is 1 vd meest gevoelige organen van je lichaam, alles kan zich uiten in je huid.
Ik vind het zo facinerend waarom jullie van die negatieve gedachtes hebben, heeft dat iets met historie te maken , hebben jullie wel een liefdevolle en respectvolle jeugd gehad met genoeg complimenten??
Ik ken namelijk genoeg meisjes die niet moeders moosite zijn en een huid vol acne, die dansend en lachend door het leven gaan.
En ik heb eens een foto van Kirs gezien, ze is echt heel mooi, een schoonheid ten top, ik vind het hartverscheurend wat je allemaal schrijft Kirs en ik zie uit je berichtjes dat het helemaal niet goed met je gaat, dat vind ik heel erg.
Ga nou niet twijfelen of die psych nou wel goed is , die is natuurlijk heel goed voor je, wel gaan he!!
Zin vd dag:
Luister goed naar stootje
als jij het toelaat
is elke dag een kadootje!!
Liefs en een dikke knufffff
Sto
die huid kan best weleens vd stress zijn, je huid is 1 vd meest gevoelige organen van je lichaam, alles kan zich uiten in je huid.
Ik vind het zo facinerend waarom jullie van die negatieve gedachtes hebben, heeft dat iets met historie te maken , hebben jullie wel een liefdevolle en respectvolle jeugd gehad met genoeg complimenten??
Ik ken namelijk genoeg meisjes die niet moeders moosite zijn en een huid vol acne, die dansend en lachend door het leven gaan.
En ik heb eens een foto van Kirs gezien, ze is echt heel mooi, een schoonheid ten top, ik vind het hartverscheurend wat je allemaal schrijft Kirs en ik zie uit je berichtjes dat het helemaal niet goed met je gaat, dat vind ik heel erg.
Ga nou niet twijfelen of die psych nou wel goed is , die is natuurlijk heel goed voor je, wel gaan he!!
Zin vd dag:
Luister goed naar stootje
als jij het toelaat
is elke dag een kadootje!!
Liefs en een dikke knufffff
Sto
woensdag 30 mei 2007 om 23:05
Ongeveer Een Jaartje Geleden Heb Ik Een Artikel Gelezen In De Marie Claire Over Mensen Met BDD. Omdat Ik Er Mezelf Zo In Herkende Ben Ik Nr De Huisdokter Gegaan, Die Me Dan Doorverwezen Heeft Nr Een Psych. Deze Bevestigde Dus Dat Ik Het Wel Degelijk Heb. Ik Heb Heel Veel Moeite Gehad Om Het Te Aanvaarden, Ook Al Vond Ik Het Een Opluchting Aan De Ene Kant. Ik Ben Nu In Behandeling En Het Gaat Al Ietsjes Beter..
Ik Wens Je Nog Veel Sterkte Meisje
Ik Wens Je Nog Veel Sterkte Meisje
woensdag 30 mei 2007 om 23:36
Ik sta er echt nog van te kijken hoeveel reacties er komen ik had het gehoopt maar nooit verwacht.
Wat toevallig georges dat jij nu ook zo rot zit je beschreef weer dingen die ik ook ervaar nu.
Ik had ook een paar maanden geleden toen ik op vakantie geweest was van nou het is duidelijk dat ik onzeker ben maar zo het lijkt wel wat minder te worden. En dan hop daar is het weer en het neemt je helemaal in zijn macht. Steeds als ik dat schrijf denk ik mensen zullen wel denken je laat het zelf toe en ergens is dat ook wel zo maar het is allang niet meer van he hup schouders er onder en gaan. Daarvoor is het te ver.Daarbij ben ik al zo'n kreng geworden dat ik dat soort mensen het toewens eens kijken hoe groot die mond dan nog is.
En wat je zei van die opmerking over je huid ik heb dat dus ook met opmerkingen die positief zijn dat ik al ga denken jaaaaaa maar jij weet niet hoe ik er naakt uit zie.
Ik heb dat ook hoor van make up. En had in dubai weleens dagen dat ik dacht zo laten maar toch gaat er dan weer wat op en dan vind ik het weer teveel. We compliceren alles zo. Werken vanuit acceptatie dat de situatie nu even zo is en dat je je over minder make up pas druk moet maken als je handvatten hebt om het ook toe te passen. Nu zorg je alleen maar voor meer stress. En je moet zeker dingen blijven doen die je moeilijk vind maar blijf realistisch. Ik heb ook met borderline en bdd dat ik heel vaak weet hoe het wel en niet moet maar het niet toepassen kan. En anderzijds kan ik ook zo sterk zijn.
Ik heb vandaag een interessant gesprek gehad met mijn psych. Ze probeert te achterhalen hoe dingen ontstaan zijn. Is wel hevtig maar echt interessant wat eruit komt.
Heb(ben) jij (jullie) ook dat jullie op een gegeven moment ook bang zijn doordat je je zo anders gaat gedragen door je angsten enzo mensen je ook verlaten doordat je je zo anders gedraagd. Je kan over dingen zwijgen maar op een gegeven moment ga je het merken. Ik ben veel minder spontaan geworden oa om dat ik als ik een platte buik voorbij zie komen of een lekker bekkie ik gelijk dichtklap.
Ik merk dat jij het ook heel goed weet te vertellen. Frustrerend om het te weten maar het niet te kunnen volhouden hè.
Zelfs dat met die angst van eten... chocola.... nou ik ben een emotionele eter en alles gaat naar binnen. En dan zit ik al te stressen over het resultaat op lijf en de huid. Terwijl je moet genieten maar je zit het al als een stress kip naar binnen te werken.
En georges kijk naar het laatste stuk wat je schreef dat geld ook voor jou hè !!!
Zo moeder sto
bij deze is de adoptie geacepteerd wanneer kan ik intrekken ? Gaan we gelijk een dage plastisch chirurg doen samen hihihiHoi forbidden fijn om te horen dat het wat beter gaat met je.
Ik hoop dat je veel baat zult hebben bij je therapie.
Kan je me wat vertellen over de aanpak ? Het is cognitieve hè.
Erg confronterend waarschijnlijk. Ik kreeg vandaag een spiegel in mijn snufferd gedouwd en moest maar eens gaan vertellen wat ik zag Ow mijn god ik klapte gelijk dicht. Drie keer ademen en toen kijken. Nee ik vind dat echt heel moeilijk.
Sterkte met je behandeling !
donderdag 31 mei 2007 om 09:34
quote:
Ongeveer Een Jaartje Geleden Heb Ik Een Artikel Gelezen In De Marie Claire Over Mensen Met BDD. Omdat Ik Er Mezelf Zo In Herkende Ben Ik Nr De Huisdokter Gegaan, Die Me Dan Doorverwezen Heeft Nr Een Psych. Deze Bevestigde Dus Dat Ik Het Wel Degelijk Heb. Ik Heb Heel Veel Moeite Gehad Om Het Te Aanvaarden, Ook Al Vond Ik Het Een Opluchting Aan De Ene Kant. Ik Ben Nu In Behandeling En Het Gaat Al Ietsjes Beter..
Ik Wens Je Nog Veel Sterkte Meisje
jouw hoofdletters vind ik heel apart, maar heeft alles te maken met, volgens mij.
Knap dat je het hebt aanvaard en er mee aan het werk gaat, vind ik heel positief.
Ongeveer Een Jaartje Geleden Heb Ik Een Artikel Gelezen In De Marie Claire Over Mensen Met BDD. Omdat Ik Er Mezelf Zo In Herkende Ben Ik Nr De Huisdokter Gegaan, Die Me Dan Doorverwezen Heeft Nr Een Psych. Deze Bevestigde Dus Dat Ik Het Wel Degelijk Heb. Ik Heb Heel Veel Moeite Gehad Om Het Te Aanvaarden, Ook Al Vond Ik Het Een Opluchting Aan De Ene Kant. Ik Ben Nu In Behandeling En Het Gaat Al Ietsjes Beter..
Ik Wens Je Nog Veel Sterkte Meisje
jouw hoofdletters vind ik heel apart, maar heeft alles te maken met, volgens mij.
Knap dat je het hebt aanvaard en er mee aan het werk gaat, vind ik heel positief.
donderdag 31 mei 2007 om 09:43
Kirs, na een paar behandelingen ga je vanzelf wel zien dat jij nog lang geen plastisch chirurg nodig hebt.
Precies wat ik me afvroeg is de psych met je over begonnen, waar ontstond het hele gebeuren, dat vroeg ik je toevallig voor je ging, nou dat moet je lekker voor jezelf houden, maar ik vraag me idd af, of je bdd krijgt door de omgang met dierbaren of omgeving die je het gevoel geven miss. niet genoeg gewaardeerd te worden.
Precies wat ik me afvroeg is de psych met je over begonnen, waar ontstond het hele gebeuren, dat vroeg ik je toevallig voor je ging, nou dat moet je lekker voor jezelf houden, maar ik vraag me idd af, of je bdd krijgt door de omgang met dierbaren of omgeving die je het gevoel geven miss. niet genoeg gewaardeerd te worden.
donderdag 31 mei 2007 om 11:20
Inderdaad, ik weet het allemaal leuk te vertellen, maar het ook daadwerkelijk toepassen is nog een ander verhaal. Soms mis ik ook wel een partner die me steunt in alles en me af en toe ook stimuleert om de moeilijke dingen toch te doen. Als je alleen bent, geef je denk sneller toe aan je angsten. Zei je nu Kirsie dat jij wel een vriend hebt, maar dat hij eigenlijk niet goed is voor het beter worden?
En ja ook ik ben veel minder spontaan geworden. Kan echt verstijven van opmerkingen of andere kleinigheden. Ik baal daar ook van, want ik ben veel leuker zonder die BDD! En wat ik nu probeer is om tegen het handjevol goede vrienden er wel over te praten. Anders zullen ze nooit mijn echte gevoelens kennen en dan ontstaat er een soort nep-ik, waarmee echte vriendschap natuurlijk nooit mogelijk is. Ik vind dit overigens wel heel moeilijk hoor, want de schaamte is zo groot. Nou ja, je kent het wel.
En Sto, idd is de vraag waarom heel interessant. Dat vraag ik me ook af. Ikzelf denk dat mensen die dit hebben een wat afwijkende stofwisseling in hun hoofd hebben, waardoor zij ontvankelijker zijn voor dingen die andere gewoon langs hun heen laten glijden. Daarom geloof ik dat hierbij wel medicatie nodig is, samen met therapie natuurlijk. (slik jij trouwens medicijnen Kirsie?). Dus, ik denk dat er misschien wel iets in het verleden is gebeurd (wat te weinig waardering mss), maar dat hoeft niets traumatisch te zijn, maar sommige dingen hebben wellicht té veel indruk gemaakt voor ons doen. NOu ja, ik hoop dat ik een beetje duidelijk ben. Maar goed, ik weet het natuurlijk niet allemaal precies. Zijn gewoon wat ideeen. In ieder geval wil ik mijn therapie, dat voornamelijk gedragstherapie zal zijn, het ook hebben over het 'waarom'.
En ja ook ik ben veel minder spontaan geworden. Kan echt verstijven van opmerkingen of andere kleinigheden. Ik baal daar ook van, want ik ben veel leuker zonder die BDD! En wat ik nu probeer is om tegen het handjevol goede vrienden er wel over te praten. Anders zullen ze nooit mijn echte gevoelens kennen en dan ontstaat er een soort nep-ik, waarmee echte vriendschap natuurlijk nooit mogelijk is. Ik vind dit overigens wel heel moeilijk hoor, want de schaamte is zo groot. Nou ja, je kent het wel.
En Sto, idd is de vraag waarom heel interessant. Dat vraag ik me ook af. Ikzelf denk dat mensen die dit hebben een wat afwijkende stofwisseling in hun hoofd hebben, waardoor zij ontvankelijker zijn voor dingen die andere gewoon langs hun heen laten glijden. Daarom geloof ik dat hierbij wel medicatie nodig is, samen met therapie natuurlijk. (slik jij trouwens medicijnen Kirsie?). Dus, ik denk dat er misschien wel iets in het verleden is gebeurd (wat te weinig waardering mss), maar dat hoeft niets traumatisch te zijn, maar sommige dingen hebben wellicht té veel indruk gemaakt voor ons doen. NOu ja, ik hoop dat ik een beetje duidelijk ben. Maar goed, ik weet het natuurlijk niet allemaal precies. Zijn gewoon wat ideeen. In ieder geval wil ik mijn therapie, dat voornamelijk gedragstherapie zal zijn, het ook hebben over het 'waarom'.
donderdag 31 mei 2007 om 13:23
Wat ik wel ervaren heb is dat ik anders was en me dat ook duidelijk gemaakt werd.
Ik had krullen en al snel heupen en borsten en ja was de enige dus dan was je de l*l.
Ook had ik last als enige van pukkeltjes.
Ik was wel altijd wijzer zeg maar. Ik heb jong veel meegemaakt en was altijd erg gevoelig.
Mijn moeder heeft er alles aan gedaan om me te laten zien dat ik er mocht zijn.
Mijn vader is er een tijd niet geweest. Veel aan het werk enzo.
Ik kan me ook wel veel dingen niet meer herinneren er komt steeds meer weer terug.
Op een gegeven moment gingen er 8 mensen in de naaste omgeving dood waardoor ik steeds meer last van verlatingsangst kreeg. Mijn vader heeft een affaire gehad en ook dat herinner ik me nog goed.
Wat er dus nu uitkwam is dat dat wel een invloed gehad heeft. Mijn vader was voor mij DE vader mijn alles en mijn moeder ook. Het is en was niet te verkroppen hoe een man die bij mij zo hoog stond (staat) mijn moeder zo'n lieve mooie vrouw dat aan kon doen. Mijn vader is vreselijk veranderd en alles heeft zijn rede maar toch
Mijn droom is altijd geweest dat ik kinderen zou krijgen en aan man. Maar op 1 of andere manier denk ik dat je perfect moet zijn om te voorkomen dat je man je niet belazerd. Karakter is heel belangrijk en dus baal ik dat dat nu ook vertroebeld wordt maar ik denk al ben ik van karakter een super vriendin en er staat op eens een lekker wijf voor de neus van mijn man nou dan gaan ze wel even een beschuitje eten.
En das mijn angst. Das onrechtvaardigheid en verraad.
Mijn eerste vriend kreeg ik toen ik 17 was. De eerste voor alles. Ik ben met hem gaan samenwonen en we zijn in ondertrouw gegaan. Het ging finaal fout omdat hij er alles aan deed om mijn onzekerheid enz in stand te houden. Ik dacht dat ik zonder hem niet meer leven kon en dus had hij de touwtjes in hadden. Dit is ook niet gunstig geweest. Ik was in het begin verliefd op hem en wilde het uitmaken omdat ik gewoon niet met hem naar bed durfde. Dan geef je het is het 3 maanden leuk en dan...
Ooit toen we samen een xtc hadden geslikt vroeg ik aan hem waarom doe je zo, en toen ei hij omdat ik weet dat als je zeker word je bij mij weggaat. Wat niet zo was want ik hield in het begin echt van hem.
Hij was ook niet alleen maar slecht en kwam uit een gezin met veel moeilijkheden maar toch kan je het niet goed praten.
Ik kan nu ook beter begrijpen dat vrouwen die mishandeld worden bij hun partner blijven. Het is niet e begrijpen maar toch.
Ik was dood ongelukkig maar zonder hem kon ik net zo goed gelijk uitchecken.
Ach ja ik laat het even hierbij moet cleanen hihi
Ik had krullen en al snel heupen en borsten en ja was de enige dus dan was je de l*l.
Ook had ik last als enige van pukkeltjes.
Ik was wel altijd wijzer zeg maar. Ik heb jong veel meegemaakt en was altijd erg gevoelig.
Mijn moeder heeft er alles aan gedaan om me te laten zien dat ik er mocht zijn.
Mijn vader is er een tijd niet geweest. Veel aan het werk enzo.
Ik kan me ook wel veel dingen niet meer herinneren er komt steeds meer weer terug.
Op een gegeven moment gingen er 8 mensen in de naaste omgeving dood waardoor ik steeds meer last van verlatingsangst kreeg. Mijn vader heeft een affaire gehad en ook dat herinner ik me nog goed.
Wat er dus nu uitkwam is dat dat wel een invloed gehad heeft. Mijn vader was voor mij DE vader mijn alles en mijn moeder ook. Het is en was niet te verkroppen hoe een man die bij mij zo hoog stond (staat) mijn moeder zo'n lieve mooie vrouw dat aan kon doen. Mijn vader is vreselijk veranderd en alles heeft zijn rede maar toch
Mijn droom is altijd geweest dat ik kinderen zou krijgen en aan man. Maar op 1 of andere manier denk ik dat je perfect moet zijn om te voorkomen dat je man je niet belazerd. Karakter is heel belangrijk en dus baal ik dat dat nu ook vertroebeld wordt maar ik denk al ben ik van karakter een super vriendin en er staat op eens een lekker wijf voor de neus van mijn man nou dan gaan ze wel even een beschuitje eten.
En das mijn angst. Das onrechtvaardigheid en verraad.
Mijn eerste vriend kreeg ik toen ik 17 was. De eerste voor alles. Ik ben met hem gaan samenwonen en we zijn in ondertrouw gegaan. Het ging finaal fout omdat hij er alles aan deed om mijn onzekerheid enz in stand te houden. Ik dacht dat ik zonder hem niet meer leven kon en dus had hij de touwtjes in hadden. Dit is ook niet gunstig geweest. Ik was in het begin verliefd op hem en wilde het uitmaken omdat ik gewoon niet met hem naar bed durfde. Dan geef je het is het 3 maanden leuk en dan...
Ooit toen we samen een xtc hadden geslikt vroeg ik aan hem waarom doe je zo, en toen ei hij omdat ik weet dat als je zeker word je bij mij weggaat. Wat niet zo was want ik hield in het begin echt van hem.
Hij was ook niet alleen maar slecht en kwam uit een gezin met veel moeilijkheden maar toch kan je het niet goed praten.
Ik kan nu ook beter begrijpen dat vrouwen die mishandeld worden bij hun partner blijven. Het is niet e begrijpen maar toch.
Ik was dood ongelukkig maar zonder hem kon ik net zo goed gelijk uitchecken.
Ach ja ik laat het even hierbij moet cleanen hihi
donderdag 31 mei 2007 om 13:25
donderdag 31 mei 2007 om 13:29
Hoi,
Ook ik denk dat ik BDD heb. Ik heb een test gedaan, maar de uitslag nog niet. De BDD richt zich ook op mijn huid en acne. Soms vind ik dat ik er best mee doorkan, maar vaak val ik weer terug en vind ik mezelf echt lelijk met zon gezicht. Ik vergelijk mezelf constant met andere mensen en kom er altijd als mindere uit. Wat ik gelezen heb is dat jullie ook moeite hebben met zonlicht en dat heb ik ook. Ik spreek het liefst met andere mensen af als het donker is, want dan voel ik mezelf het veiligst. Als ik andere mensen tegenkom voel ik me ook altijd onzeker over mn huid en denk ik dat ze daarnaar kijken. Ik word er soms helemaal gek van, omdat iedereen in mijn omgeving me juist heel knap vindt. Zelf denk ik dan: 'maar jij hebt me nog nooit zonder make-up gezien'. Ik ben ook vaak erg jaloers op mensen die een mooie huid hebben en vergelijk me daar constant mee. Het rare is dat ik mensen met acne niet per definitie lelijk vindt.. ik vind het alleen bij mezelf zo en stel ontzettend hoge eisen aan mezelf. het probleem is dat ik me hier niet overheen kan zetten en denken dat ik niet de enige ben. Vaak sta ik elke ochtend op met het id: ieuww die huid.. hoe krijg ik dit nu weer weggewerkt en ben ik vaak erg lang bezig. Vaak heb ik sochtends dan ook juist die paniekaanvallen; vooral als ik vind dat het niet lukt. Ik vind het fijn dat ik in ieder geval niet de enige ben die dit heeft, maar gun zulke gedachten niemand toe. Ik wens jullie heel veel sterkte en hoop dat er een uitweg is!!
Groetjes
Ook ik denk dat ik BDD heb. Ik heb een test gedaan, maar de uitslag nog niet. De BDD richt zich ook op mijn huid en acne. Soms vind ik dat ik er best mee doorkan, maar vaak val ik weer terug en vind ik mezelf echt lelijk met zon gezicht. Ik vergelijk mezelf constant met andere mensen en kom er altijd als mindere uit. Wat ik gelezen heb is dat jullie ook moeite hebben met zonlicht en dat heb ik ook. Ik spreek het liefst met andere mensen af als het donker is, want dan voel ik mezelf het veiligst. Als ik andere mensen tegenkom voel ik me ook altijd onzeker over mn huid en denk ik dat ze daarnaar kijken. Ik word er soms helemaal gek van, omdat iedereen in mijn omgeving me juist heel knap vindt. Zelf denk ik dan: 'maar jij hebt me nog nooit zonder make-up gezien'. Ik ben ook vaak erg jaloers op mensen die een mooie huid hebben en vergelijk me daar constant mee. Het rare is dat ik mensen met acne niet per definitie lelijk vindt.. ik vind het alleen bij mezelf zo en stel ontzettend hoge eisen aan mezelf. het probleem is dat ik me hier niet overheen kan zetten en denken dat ik niet de enige ben. Vaak sta ik elke ochtend op met het id: ieuww die huid.. hoe krijg ik dit nu weer weggewerkt en ben ik vaak erg lang bezig. Vaak heb ik sochtends dan ook juist die paniekaanvallen; vooral als ik vind dat het niet lukt. Ik vind het fijn dat ik in ieder geval niet de enige ben die dit heeft, maar gun zulke gedachten niemand toe. Ik wens jullie heel veel sterkte en hoop dat er een uitweg is!!
Groetjes
