Lijf & Lijn
alle pijlers
Controle over mijn eten/lichaam projecteren op vriend
woensdag 2 maart 2016 om 09:44
Hallo,
Ik realiseer me sinds kort dat ik eigenlijk al een aantal jaar obsessief met (niet) eten bezig ben en dat dit mijn geluk in de weg staat. Even kort geschetst: ik ben meestal gelukkig, ik eet elke dag voldoende en gezond, ik houd van uit eten gaan en voel me daar niet schuldig over, ik compenseer daarna wel, ik houd me zeker niet in met stapavonden met vriendinnen en niemand zal aan me merken dat ik zo met eten bezig, ik ben erg tevreden over hoe ik eruit zie (ook over gewicht). Ik ben niet dik en ook nooit dik geweest. Ik sport 2 a 3x per week, maar niet extreem. Ik braak niet en slik geen laxeerpillen.
Maar... ik kook het liefst zelf (moet me erg inhouden als mijn vriend of iemand anders kookt), ben altijd bezig met compenseren, ik weeg me regelmatig, heb erg veel moeite met taart of koekjes eten bij visite, daarna last van schuldgevoel, ik voel me ook schuldig als ik niet ben gaan sporten. In het verleden heb ik enorm eetbuien gehad en braakte ik daarna. Dat doe ik gelukkig niet meer. Ik plan momenteel alles, want als ik een stapavond heb gehad met vriendinnen, vind ik dat ik de dag erna moet balansen en dus niet uit eten kan gaan of weer een flinke stapavond kan hebben.
Al die jaren heb ik me er wel goed doorheen geslagen, maar de laatste maanden beheerst het mijn leven weer veel te veel. Blijkbaar wil ik controle, die ik dus ook heb hiermee. Terwijl ik verder alles heb wat mijn hartje begeert en nergens over te klagen heb. Dat is dus frustrerend.
Wat nog erger is: sinds enkele maanden projecteer ik het op mijn vriend. Ik stoor me eraan als hij een broodje hamburger eet na het stappen, chips eet, niet gaat sporten, ontbijt neemt terwijl we een uur daarna weer gaan lunchen e.d. Belachelijk! Het zorgt voor fikse ruzies, terwijl we het verder zo ontzettend goed hebben. We praten er veel over, maar ik kan er zelf ook gewoon niks mee. Het is een verdrietig gevoel, een angst en een woede op dat moment. Dit wil ik niet. Het slaat nergens op! Hij is totaal niet dik, het ligt helemaal aan mijzelf.
Samenvatting: er zijn dus 2 problemen (met elkaar verweven uiteraard).
- Ik ben planmatig en controlerend bezig met eten en met gezellige avonden plannen (want ik en ook mijn vriend moeten van mij compenseren na een gezellige avond waar er teveel gegeten en gedronken is). Dit wil ik niet!!!
- Ik neem ook controle over mijn vriend. Dat steekt me enorm. Ik schaam me rot! Gelukkig kan ik erover praten met hem, maar dit moet zo snel mogelijk stoppen.
Doel: mijn vriend en ik vertrekken over een maand op wereldreis voor een jaar. Ik heb geen tijd en geld meer om professionele hulp te zoeken. Deze reis is mijn droomreis en ik wil gewoon NIET dat dit stomme gedoe ook maar iets van de reis en de relatie beheerst. Graag wil ik handvatten om hiermee om te gaan. Ik wil ook niet zo planmatig bezig zijn, want dat planmatige komt zeker voort uit die controle op eten.
Die controle is ontstaan door een ex die veel te dik was en die werkelijk altijd en over alles tegen me loog. Die controlerende houding is toen ontstaan.
De laatste maanden heb ik ook veel verantwoordelijkheid op mijn werk. Ik ben wel een perfectionist. Ik wil aardig en leuk gevonden worden door mijn omgeving en wil mijn werk graag goed doen. Ik ben niet heel snel tevreden hierover.
Maar goed, ontstaan is fijn om te weten maar beter is: hoe kom ik er zo snel mogelijk vanaf?
Groet van Globetrotter
Ik realiseer me sinds kort dat ik eigenlijk al een aantal jaar obsessief met (niet) eten bezig ben en dat dit mijn geluk in de weg staat. Even kort geschetst: ik ben meestal gelukkig, ik eet elke dag voldoende en gezond, ik houd van uit eten gaan en voel me daar niet schuldig over, ik compenseer daarna wel, ik houd me zeker niet in met stapavonden met vriendinnen en niemand zal aan me merken dat ik zo met eten bezig, ik ben erg tevreden over hoe ik eruit zie (ook over gewicht). Ik ben niet dik en ook nooit dik geweest. Ik sport 2 a 3x per week, maar niet extreem. Ik braak niet en slik geen laxeerpillen.
Maar... ik kook het liefst zelf (moet me erg inhouden als mijn vriend of iemand anders kookt), ben altijd bezig met compenseren, ik weeg me regelmatig, heb erg veel moeite met taart of koekjes eten bij visite, daarna last van schuldgevoel, ik voel me ook schuldig als ik niet ben gaan sporten. In het verleden heb ik enorm eetbuien gehad en braakte ik daarna. Dat doe ik gelukkig niet meer. Ik plan momenteel alles, want als ik een stapavond heb gehad met vriendinnen, vind ik dat ik de dag erna moet balansen en dus niet uit eten kan gaan of weer een flinke stapavond kan hebben.
Al die jaren heb ik me er wel goed doorheen geslagen, maar de laatste maanden beheerst het mijn leven weer veel te veel. Blijkbaar wil ik controle, die ik dus ook heb hiermee. Terwijl ik verder alles heb wat mijn hartje begeert en nergens over te klagen heb. Dat is dus frustrerend.
Wat nog erger is: sinds enkele maanden projecteer ik het op mijn vriend. Ik stoor me eraan als hij een broodje hamburger eet na het stappen, chips eet, niet gaat sporten, ontbijt neemt terwijl we een uur daarna weer gaan lunchen e.d. Belachelijk! Het zorgt voor fikse ruzies, terwijl we het verder zo ontzettend goed hebben. We praten er veel over, maar ik kan er zelf ook gewoon niks mee. Het is een verdrietig gevoel, een angst en een woede op dat moment. Dit wil ik niet. Het slaat nergens op! Hij is totaal niet dik, het ligt helemaal aan mijzelf.
Samenvatting: er zijn dus 2 problemen (met elkaar verweven uiteraard).
- Ik ben planmatig en controlerend bezig met eten en met gezellige avonden plannen (want ik en ook mijn vriend moeten van mij compenseren na een gezellige avond waar er teveel gegeten en gedronken is). Dit wil ik niet!!!
- Ik neem ook controle over mijn vriend. Dat steekt me enorm. Ik schaam me rot! Gelukkig kan ik erover praten met hem, maar dit moet zo snel mogelijk stoppen.
Doel: mijn vriend en ik vertrekken over een maand op wereldreis voor een jaar. Ik heb geen tijd en geld meer om professionele hulp te zoeken. Deze reis is mijn droomreis en ik wil gewoon NIET dat dit stomme gedoe ook maar iets van de reis en de relatie beheerst. Graag wil ik handvatten om hiermee om te gaan. Ik wil ook niet zo planmatig bezig zijn, want dat planmatige komt zeker voort uit die controle op eten.
Die controle is ontstaan door een ex die veel te dik was en die werkelijk altijd en over alles tegen me loog. Die controlerende houding is toen ontstaan.
De laatste maanden heb ik ook veel verantwoordelijkheid op mijn werk. Ik ben wel een perfectionist. Ik wil aardig en leuk gevonden worden door mijn omgeving en wil mijn werk graag goed doen. Ik ben niet heel snel tevreden hierover.
Maar goed, ontstaan is fijn om te weten maar beter is: hoe kom ik er zo snel mogelijk vanaf?
Groet van Globetrotter
woensdag 2 maart 2016 om 14:55
Maar ik denk dat jouw man intussen wel weet dat hij niet obees moet worden wat jou betreft TO En hij mankeert vermoedelijk niets aan zijn geheugen, dus laat hem zijn gezondheidsbeheer gewoon invullen zoals hij zelf wil. Als hij echt obees wordt dan kunnen jullie altijd nog gezamenlijk het probleem aanpakken. Heerlijk lijkt me dat als iemand met je wil meedenken. Gewoon meedenken bedoel ik; niet kwaad worden, kritiek uitoefenen, boos worden, beterweten, controleren e.d. Dat is iets anders.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 2 maart 2016 om 15:03
Behoefte aan dwangachtige gedragingen en controle dus, neemt toe in geval van stress. Geen stress om eten, nee andere zaken.
Of je dit wel of niet tegen komt op je reis is de vraag. Iets minder de vraag is of dit door een vroeger vriendje komt, ik gok zomaar van niet.
Maar spreekt je vriend je ook aan op je gedrag, lijkt me nl wel zo handig. Wat hij eet is niet jouw zaak.
Maar t ff regelen voor je vakantie gaat m waarschijnlijk niet worden. Ermee dealen en het wellicht verdragen en kijken of je een beetje van je reis kan genieten?
Goeie reis!
Of je dit wel of niet tegen komt op je reis is de vraag. Iets minder de vraag is of dit door een vroeger vriendje komt, ik gok zomaar van niet.
Maar spreekt je vriend je ook aan op je gedrag, lijkt me nl wel zo handig. Wat hij eet is niet jouw zaak.
Maar t ff regelen voor je vakantie gaat m waarschijnlijk niet worden. Ermee dealen en het wellicht verdragen en kijken of je een beetje van je reis kan genieten?
Goeie reis!
woensdag 2 maart 2016 om 15:24
Trouwens... Een lichte mate van controle is niks mis mee denk ik. Mijn vriend eet gewoon gezond, met hier en daar een uitspatting. Maar als hij ook echt heel ongezond zou eten, of nooit zou ontbijten bijv, dan zou ik 'm daar ook op aanspreken. Maar ja, de vraag is idd hoe ver je daarin zou moeten gaan. En wat ik hierboven al zei: op reis zonder stress gaat je echt goed doen denk ik!
donderdag 3 maart 2016 om 09:40
Mijn vriend is hier wel van op de hoogte, ik praat er over met hem en hij weet/merkt/ziet ook hoe verdrietig het me maakt. Natuurlijk niet elke dag hoor, maar op verschillende dagen. Met name als ik hem dus ergens op aanspreek. Echter kan hij zich niet inleven waardoor hij er ook niet zoveel mee kan. Begrijpelijk.
donderdag 3 maart 2016 om 10:38
Zeker. Alleen dat is in de praktijk inderdaad lastig, want het maakt hem natuurlijk ook kwaad en dan is een codewoord in de praktijk ook niet meer zo makkelijk. Maar goed, ik heb er vertrouwen in dat het langzaamaan echt beter zal gaan. Zeker op reis, waar ik inderdaad de stressvolle situaties van hier kan mijden. Op reis zijn zorgt ook voor stress, maar dat is echt anders 
. Daar hoef ik niet perfect te zijn of alles goed te doen of te presteren voor andere mensen.
We zullen zien, hoop echt dat het ooit voorgoed over kan zijn.
. Daar hoef ik niet perfect te zijn of alles goed te doen of te presteren voor andere mensen. We zullen zien, hoop echt dat het ooit voorgoed over kan zijn.
