Lijf & Lijn
alle pijlers
Controle over mijn eten/lichaam projecteren op vriend
woensdag 2 maart 2016 om 09:44
Hallo,
Ik realiseer me sinds kort dat ik eigenlijk al een aantal jaar obsessief met (niet) eten bezig ben en dat dit mijn geluk in de weg staat. Even kort geschetst: ik ben meestal gelukkig, ik eet elke dag voldoende en gezond, ik houd van uit eten gaan en voel me daar niet schuldig over, ik compenseer daarna wel, ik houd me zeker niet in met stapavonden met vriendinnen en niemand zal aan me merken dat ik zo met eten bezig, ik ben erg tevreden over hoe ik eruit zie (ook over gewicht). Ik ben niet dik en ook nooit dik geweest. Ik sport 2 a 3x per week, maar niet extreem. Ik braak niet en slik geen laxeerpillen.
Maar... ik kook het liefst zelf (moet me erg inhouden als mijn vriend of iemand anders kookt), ben altijd bezig met compenseren, ik weeg me regelmatig, heb erg veel moeite met taart of koekjes eten bij visite, daarna last van schuldgevoel, ik voel me ook schuldig als ik niet ben gaan sporten. In het verleden heb ik enorm eetbuien gehad en braakte ik daarna. Dat doe ik gelukkig niet meer. Ik plan momenteel alles, want als ik een stapavond heb gehad met vriendinnen, vind ik dat ik de dag erna moet balansen en dus niet uit eten kan gaan of weer een flinke stapavond kan hebben.
Al die jaren heb ik me er wel goed doorheen geslagen, maar de laatste maanden beheerst het mijn leven weer veel te veel. Blijkbaar wil ik controle, die ik dus ook heb hiermee. Terwijl ik verder alles heb wat mijn hartje begeert en nergens over te klagen heb. Dat is dus frustrerend.
Wat nog erger is: sinds enkele maanden projecteer ik het op mijn vriend. Ik stoor me eraan als hij een broodje hamburger eet na het stappen, chips eet, niet gaat sporten, ontbijt neemt terwijl we een uur daarna weer gaan lunchen e.d. Belachelijk! Het zorgt voor fikse ruzies, terwijl we het verder zo ontzettend goed hebben. We praten er veel over, maar ik kan er zelf ook gewoon niks mee. Het is een verdrietig gevoel, een angst en een woede op dat moment. Dit wil ik niet. Het slaat nergens op! Hij is totaal niet dik, het ligt helemaal aan mijzelf.
Samenvatting: er zijn dus 2 problemen (met elkaar verweven uiteraard).
- Ik ben planmatig en controlerend bezig met eten en met gezellige avonden plannen (want ik en ook mijn vriend moeten van mij compenseren na een gezellige avond waar er teveel gegeten en gedronken is). Dit wil ik niet!!!
- Ik neem ook controle over mijn vriend. Dat steekt me enorm. Ik schaam me rot! Gelukkig kan ik erover praten met hem, maar dit moet zo snel mogelijk stoppen.
Doel: mijn vriend en ik vertrekken over een maand op wereldreis voor een jaar. Ik heb geen tijd en geld meer om professionele hulp te zoeken. Deze reis is mijn droomreis en ik wil gewoon NIET dat dit stomme gedoe ook maar iets van de reis en de relatie beheerst. Graag wil ik handvatten om hiermee om te gaan. Ik wil ook niet zo planmatig bezig zijn, want dat planmatige komt zeker voort uit die controle op eten.
Die controle is ontstaan door een ex die veel te dik was en die werkelijk altijd en over alles tegen me loog. Die controlerende houding is toen ontstaan.
De laatste maanden heb ik ook veel verantwoordelijkheid op mijn werk. Ik ben wel een perfectionist. Ik wil aardig en leuk gevonden worden door mijn omgeving en wil mijn werk graag goed doen. Ik ben niet heel snel tevreden hierover.
Maar goed, ontstaan is fijn om te weten maar beter is: hoe kom ik er zo snel mogelijk vanaf?
Groet van Globetrotter
Ik realiseer me sinds kort dat ik eigenlijk al een aantal jaar obsessief met (niet) eten bezig ben en dat dit mijn geluk in de weg staat. Even kort geschetst: ik ben meestal gelukkig, ik eet elke dag voldoende en gezond, ik houd van uit eten gaan en voel me daar niet schuldig over, ik compenseer daarna wel, ik houd me zeker niet in met stapavonden met vriendinnen en niemand zal aan me merken dat ik zo met eten bezig, ik ben erg tevreden over hoe ik eruit zie (ook over gewicht). Ik ben niet dik en ook nooit dik geweest. Ik sport 2 a 3x per week, maar niet extreem. Ik braak niet en slik geen laxeerpillen.
Maar... ik kook het liefst zelf (moet me erg inhouden als mijn vriend of iemand anders kookt), ben altijd bezig met compenseren, ik weeg me regelmatig, heb erg veel moeite met taart of koekjes eten bij visite, daarna last van schuldgevoel, ik voel me ook schuldig als ik niet ben gaan sporten. In het verleden heb ik enorm eetbuien gehad en braakte ik daarna. Dat doe ik gelukkig niet meer. Ik plan momenteel alles, want als ik een stapavond heb gehad met vriendinnen, vind ik dat ik de dag erna moet balansen en dus niet uit eten kan gaan of weer een flinke stapavond kan hebben.
Al die jaren heb ik me er wel goed doorheen geslagen, maar de laatste maanden beheerst het mijn leven weer veel te veel. Blijkbaar wil ik controle, die ik dus ook heb hiermee. Terwijl ik verder alles heb wat mijn hartje begeert en nergens over te klagen heb. Dat is dus frustrerend.
Wat nog erger is: sinds enkele maanden projecteer ik het op mijn vriend. Ik stoor me eraan als hij een broodje hamburger eet na het stappen, chips eet, niet gaat sporten, ontbijt neemt terwijl we een uur daarna weer gaan lunchen e.d. Belachelijk! Het zorgt voor fikse ruzies, terwijl we het verder zo ontzettend goed hebben. We praten er veel over, maar ik kan er zelf ook gewoon niks mee. Het is een verdrietig gevoel, een angst en een woede op dat moment. Dit wil ik niet. Het slaat nergens op! Hij is totaal niet dik, het ligt helemaal aan mijzelf.
Samenvatting: er zijn dus 2 problemen (met elkaar verweven uiteraard).
- Ik ben planmatig en controlerend bezig met eten en met gezellige avonden plannen (want ik en ook mijn vriend moeten van mij compenseren na een gezellige avond waar er teveel gegeten en gedronken is). Dit wil ik niet!!!
- Ik neem ook controle over mijn vriend. Dat steekt me enorm. Ik schaam me rot! Gelukkig kan ik erover praten met hem, maar dit moet zo snel mogelijk stoppen.
Doel: mijn vriend en ik vertrekken over een maand op wereldreis voor een jaar. Ik heb geen tijd en geld meer om professionele hulp te zoeken. Deze reis is mijn droomreis en ik wil gewoon NIET dat dit stomme gedoe ook maar iets van de reis en de relatie beheerst. Graag wil ik handvatten om hiermee om te gaan. Ik wil ook niet zo planmatig bezig zijn, want dat planmatige komt zeker voort uit die controle op eten.
Die controle is ontstaan door een ex die veel te dik was en die werkelijk altijd en over alles tegen me loog. Die controlerende houding is toen ontstaan.
De laatste maanden heb ik ook veel verantwoordelijkheid op mijn werk. Ik ben wel een perfectionist. Ik wil aardig en leuk gevonden worden door mijn omgeving en wil mijn werk graag goed doen. Ik ben niet heel snel tevreden hierover.
Maar goed, ontstaan is fijn om te weten maar beter is: hoe kom ik er zo snel mogelijk vanaf?
Groet van Globetrotter
woensdag 2 maart 2016 om 09:48
Ik herken je controlebehoefte heel erg. Zelf jaren een eetstoornis gehad, en ik moet eerlijk zeggen dat wat je hierboven beschrijft heel herkenbaar is. Mogelijk komt je controlebehoefte voort uit het altijd alles maar perfect moeten doen van jezelf en zien dat dit niet altijd lukt. Eten is iets waar je gemakkelijk controle op kunt uitoefenen. Ik snap dat je geen zin hebt om geld uit te geven aan professionele hulp, maar zou dit toch in heroverweging nemen. Anders kun je ook niet ten volle van zo'n reis genieten! Misschien is een POH (praktijkondersteuner huisarts) goed om mee te praten? Dit kost je geen geld, kan je wellicht iets op de goede weg helpen, maar als het een probleem is dat al jaren speelt zou er denk ik meer nodig zijn.
woensdag 2 maart 2016 om 09:50
Dus je bent obsessief met eten bezig, plant alles rondom eten, denkt hier voortdurend aan, projecteert dit vervolgens ook op jouw vriend, verstoort hiermee de relatie, maar je hebt geen tijd en geld om je te laten behandelen want je wilt op wereldreis? Wat denk je in het buitenland tegen te gaan komen dan? Juist op het gebied van eten? Niets is daar overzichtelijk en duidelijk alleen al omdat jij de gebruiken niet kent en dan heb je alleen vriend naast je die jij vertrouwt? Gezellige reis zal dat gaan worden. Jij in de stress over jouw en zijn eten en hij eraan denkend om alleen verder te gaan trekken omdat jouw gedrag niet het harden is.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
woensdag 2 maart 2016 om 09:54
woensdag 2 maart 2016 om 09:57
Er gaan grote veranderingen komen in je leven. Je gaat 1 jaar op wereldreis. Dus nu veel spanning, stress en veranderingen, niet zo raar dat je eetstoornis weer is gaan opspelen.
En nu? Hoe ben je in het verleden er mee omgegaan? Hoe is het je gelukt om de controle wat los te laten?
Wat zegt dit over je hoe je omgaat met veranderingen en stress? Tijdens het reizen zal je regelmatig in situaties komen waar je niet kan plannen, waar het niet loopt zoals je wilt, of dat er onverwachte dingen gebeuren. Hoe zal je daar dan mee omgaan?
Ik denk dat ik toch professionele hulp zou gaan zoeken, eventueel online, zodat je ook in het buitenland steun kan krijgen. Natuurlijk kost dit geld. Kwestie van prioriteiten stellen. Want ergens in verwegistan zitten en het gaat slechter zodat je naar huis moet, ruzie krijgt met je vriend, etc gaat je meer geld kosten.
En nu? Hoe ben je in het verleden er mee omgegaan? Hoe is het je gelukt om de controle wat los te laten?
Wat zegt dit over je hoe je omgaat met veranderingen en stress? Tijdens het reizen zal je regelmatig in situaties komen waar je niet kan plannen, waar het niet loopt zoals je wilt, of dat er onverwachte dingen gebeuren. Hoe zal je daar dan mee omgaan?
Ik denk dat ik toch professionele hulp zou gaan zoeken, eventueel online, zodat je ook in het buitenland steun kan krijgen. Natuurlijk kost dit geld. Kwestie van prioriteiten stellen. Want ergens in verwegistan zitten en het gaat slechter zodat je naar huis moet, ruzie krijgt met je vriend, etc gaat je meer geld kosten.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
woensdag 2 maart 2016 om 09:59
Je bent je ervan bewust.
Dat is al een stap in de goede richting.
Nou. Nu stap 2 dan, ermee stoppen.
En daar zijn geen echte trucjes voor.
Stoppen moet je niet proberen, maar gewoon doen.
Dus elke keer als je iets wil zeggen, hou je je mond dicht.
Je kunt je vriend niet controleren. Simpel.
Jouw rugzakje maakt het wel begrijpelijk, maar het is geen excuus voor je gedrag.
Dat je over jezelf de controle wil houden, dat is je recht.
Al klinkt het niet fijn.
Een eetstoornis is gewoon bagger. Dat weet ik uit ervaring.
Dat is al een stap in de goede richting.
Nou. Nu stap 2 dan, ermee stoppen.
En daar zijn geen echte trucjes voor.
Stoppen moet je niet proberen, maar gewoon doen.
Dus elke keer als je iets wil zeggen, hou je je mond dicht.
Je kunt je vriend niet controleren. Simpel.
Jouw rugzakje maakt het wel begrijpelijk, maar het is geen excuus voor je gedrag.
Dat je over jezelf de controle wil houden, dat is je recht.
Al klinkt het niet fijn.
Een eetstoornis is gewoon bagger. Dat weet ik uit ervaring.
Scherven brengen geluk
woensdag 2 maart 2016 om 10:00
Je hebt geen tijd en geld om hulp te zoeken?
Tja. Dat is net zoiets als zeggen: "Ik heb het zo druk met autorijden dat ik geen tijd en geld heb om benzine te tanken."
Je kunt wel willen dat je eetstoornis er niet is, maar juist door die te negeren worden je problemen erger. Kies de verstandige weg en zoek hulp. Op deze manier gaat die reis toch niet worden wat je ervan verwacht.
Tja. Dat is net zoiets als zeggen: "Ik heb het zo druk met autorijden dat ik geen tijd en geld heb om benzine te tanken."
Je kunt wel willen dat je eetstoornis er niet is, maar juist door die te negeren worden je problemen erger. Kies de verstandige weg en zoek hulp. Op deze manier gaat die reis toch niet worden wat je ervan verwacht.
woensdag 2 maart 2016 om 10:29
Geld heb ik er wel voor over! Zeker wel!
Maar het is hoe dan ook zo dat ik over een maand op reis ben en dus te laat ben. Ik heb me wel aangemeld voor online hulp, zodat ik hier ook mee verder kan in het buitenland.
Ik ben vaker lang op reis geweest en het gekke is dat ik daar erg kan genieten van eten. Op reis ben je vaak actief bezig en ik kan er dan juist naar uit kijken en van genieten. Maar als mijn vriend zeg 'kom, we gaan een x bij de Mac Donalds eten of bestellen een grote pizza of eten een grote zak chips' , dan ontstaat er een soort error ofzo.
Ik ben benieuwd hoe de mensen die herkenning zien in mijn verhaal, dit gedaan hebben. Het is inderdaad simpel; niet doen en je erover heen zetten. En toch werkt het zo niet
.
Maar het is hoe dan ook zo dat ik over een maand op reis ben en dus te laat ben. Ik heb me wel aangemeld voor online hulp, zodat ik hier ook mee verder kan in het buitenland.
Ik ben vaker lang op reis geweest en het gekke is dat ik daar erg kan genieten van eten. Op reis ben je vaak actief bezig en ik kan er dan juist naar uit kijken en van genieten. Maar als mijn vriend zeg 'kom, we gaan een x bij de Mac Donalds eten of bestellen een grote pizza of eten een grote zak chips' , dan ontstaat er een soort error ofzo.
Ik ben benieuwd hoe de mensen die herkenning zien in mijn verhaal, dit gedaan hebben. Het is inderdaad simpel; niet doen en je erover heen zetten. En toch werkt het zo niet
.
woensdag 2 maart 2016 om 10:34
Misschien moet je die wereldreis juist aanpakken om die negatieve cirkel proberen te doorbreken.
Spreek met je jezelf af dat je een jaar vrij mag nemen van je obsessie. En daarna zie je wel weer.
Of het werkt weet ik niet, maar ja, je hebt nu geen tijd en geld voor een andere oplossing, dus hopelijk lukt bovenstaande.
Spreek met je jezelf af dat je een jaar vrij mag nemen van je obsessie. En daarna zie je wel weer.
Of het werkt weet ik niet, maar ja, je hebt nu geen tijd en geld voor een andere oplossing, dus hopelijk lukt bovenstaande.
woensdag 2 maart 2016 om 10:35
Zo werkt het deels wel.. jezelf corrigeren als je in de 'fout' gaat. Dat gaat natuurlijk met kleine stapjes, maar elke keer dat je het laat schaaf je je gedrag bij. Hierbij is het belangrijk om het per moment te bekijken: deze keer doe je niet moeilijk over een pizza, bijvoorbeeld.
Ook erg belangrijk: waar ben je bang voor? Wat is het ergste dat er kan gebeuren als je dit obsessieve gedrag loslaat? Vaak is de angst namelijk erger dan hetgeen waar je bang voor bent. Als je op reis een keer naar de Mac gaat, dan heeft dat echt geen nare gevolgen. Ook weer een gedachtenpatroon dat je stap voor stap moet doorbreken.
Ook erg belangrijk: waar ben je bang voor? Wat is het ergste dat er kan gebeuren als je dit obsessieve gedrag loslaat? Vaak is de angst namelijk erger dan hetgeen waar je bang voor bent. Als je op reis een keer naar de Mac gaat, dan heeft dat echt geen nare gevolgen. Ook weer een gedachtenpatroon dat je stap voor stap moet doorbreken.
woensdag 2 maart 2016 om 10:37
het is een soort mentaal herprogrammeren dat je moet doen denk ik. de principes van cognitieve gedragstherapie kunnen behulpzaam zijn, maar het is een kwestie van steeds opnieuw herhalen tot je een nieuw patroon inslijt. Dat kost tijd en vallen en opstaan.
ik begrijp dat het lastig is om als je over een maand op reis gaat aan therapie te beginnen. online ondersteuning is een goed idee.
maar misschien kun je ook een goed boek over cognitieve gedragstherapie zoeken en zelf met de oefeningen daarin aan de slag gaan. Bijvoorbeeld dit boek:
https://www.bol.com/nl/p/je-gevoel-de-baas/666836022/
succes ermee, ik weet dat het niet makkelijk is.
ik begrijp dat het lastig is om als je over een maand op reis gaat aan therapie te beginnen. online ondersteuning is een goed idee.
maar misschien kun je ook een goed boek over cognitieve gedragstherapie zoeken en zelf met de oefeningen daarin aan de slag gaan. Bijvoorbeeld dit boek:
https://www.bol.com/nl/p/je-gevoel-de-baas/666836022/
succes ermee, ik weet dat het niet makkelijk is.
woensdag 2 maart 2016 om 10:42
quote:Globetrotter1987 schreef op 02 maart 2016 @ 10:29:
Geld heb ik er wel voor over! Zeker wel!
Maar het is hoe dan ook zo dat ik over een maand op reis ben en dus te laat ben. Ik heb me wel aangemeld voor online hulp, zodat ik hier ook mee verder kan in het buitenland.
Ik ben vaker lang op reis geweest en het gekke is dat ik daar erg kan genieten van eten. Op reis ben je vaak actief bezig en ik kan er dan juist naar uit kijken en van genieten. Maar als mijn vriend zeg 'kom, we gaan een x bij de Mac Donalds eten of bestellen een grote pizza of eten een grote zak chips' , dan ontstaat er een soort error ofzo.
Ik ben benieuwd hoe de mensen die herkenning zien in mijn verhaal, dit gedaan hebben. Het is inderdaad simpel; niet doen en je erover heen zetten. En toch werkt het zo niet.
Jawel. Zo werkt het wel.
Op het moment dat je die error hebt, een vastloper zoals ik het noem, dan moet je dus zwijgen.
Dat kan echt hoor
Als ik dat kan, kan jij dat ook.
Dat je niet gelijk weet wat je met die error of vastloper moet, dat is inderdaad niet zomaar opgelost. Daar heb je nog wel even tijd voor nodig.
Ik heb geleerd dat je niet alles hoeft uit te spreken wat je denkt.
En als je weet dat het een 'hersenspinsel' van jou is, weet je ook dat het niet reëel is.
Wat ook zou kunnen helpen is een alternatief voor jezelf zoeken, op het moment dat je vriend op de ongezonde toer wil.
Macdrek heeft ook salades. Bijvoorbeeld.
En ik denk zelf dat er niks mis is om voor gezond te kiezen.
Of een balansdag in te lassen, na een schransdag.
Jij noemt dat volgens mij compenseren. In het kader van een eetstoornis is compenseren voor mij een ongezond iets. Dus braken, laxeren, enz.
Wel goed van je dat je je online hebt aangemeld.
En wie weet loopt het op vakantie dan wel los, als je weet dat je een 'escape' hebt.
Ik wil maar zeggen, het is zeer complex, een eetstoornis. Dat los je inderdaad niet even op.
Je partner heeft geen eetstoornis.
Dus daar mag je je niet mee bemoeien en je kunt je beter op je tong bijten, dan iets zeggen. Levert alleen maar meer error en vastloper op.
Die controlerende gedachten gaan ook gewoon weer voorbij.
Soort van mindfullnes.
Erkennen dat ze er zijn, en ook weer loslaten.
Misschien inderdaad iets zoeken met mindfullnes. Een goed boek dat je ook nog mee kan nemen. Of een e-boek.
Geld heb ik er wel voor over! Zeker wel!
Maar het is hoe dan ook zo dat ik over een maand op reis ben en dus te laat ben. Ik heb me wel aangemeld voor online hulp, zodat ik hier ook mee verder kan in het buitenland.
Ik ben vaker lang op reis geweest en het gekke is dat ik daar erg kan genieten van eten. Op reis ben je vaak actief bezig en ik kan er dan juist naar uit kijken en van genieten. Maar als mijn vriend zeg 'kom, we gaan een x bij de Mac Donalds eten of bestellen een grote pizza of eten een grote zak chips' , dan ontstaat er een soort error ofzo.
Ik ben benieuwd hoe de mensen die herkenning zien in mijn verhaal, dit gedaan hebben. Het is inderdaad simpel; niet doen en je erover heen zetten. En toch werkt het zo niet
.Jawel. Zo werkt het wel.
Op het moment dat je die error hebt, een vastloper zoals ik het noem, dan moet je dus zwijgen.
Dat kan echt hoor
Als ik dat kan, kan jij dat ook.
Dat je niet gelijk weet wat je met die error of vastloper moet, dat is inderdaad niet zomaar opgelost. Daar heb je nog wel even tijd voor nodig.
Ik heb geleerd dat je niet alles hoeft uit te spreken wat je denkt.
En als je weet dat het een 'hersenspinsel' van jou is, weet je ook dat het niet reëel is.
Wat ook zou kunnen helpen is een alternatief voor jezelf zoeken, op het moment dat je vriend op de ongezonde toer wil.
Macdrek heeft ook salades. Bijvoorbeeld.
En ik denk zelf dat er niks mis is om voor gezond te kiezen.
Of een balansdag in te lassen, na een schransdag.
Jij noemt dat volgens mij compenseren. In het kader van een eetstoornis is compenseren voor mij een ongezond iets. Dus braken, laxeren, enz.
Wel goed van je dat je je online hebt aangemeld.
En wie weet loopt het op vakantie dan wel los, als je weet dat je een 'escape' hebt.
Ik wil maar zeggen, het is zeer complex, een eetstoornis. Dat los je inderdaad niet even op.
Je partner heeft geen eetstoornis.
Dus daar mag je je niet mee bemoeien en je kunt je beter op je tong bijten, dan iets zeggen. Levert alleen maar meer error en vastloper op.
Die controlerende gedachten gaan ook gewoon weer voorbij.
Soort van mindfullnes.
Erkennen dat ze er zijn, en ook weer loslaten.
Misschien inderdaad iets zoeken met mindfullnes. Een goed boek dat je ook nog mee kan nemen. Of een e-boek.
Scherven brengen geluk
woensdag 2 maart 2016 om 11:21
Vergeet niet je vriend dit ook te vertellen.
En daarna spreken jullie een "safeword" af dat hij kan gebruiken wanneer je weer doordraaft tegenover hem zodat je even pas op de plaats kan maken.
En daarna spreken jullie een "safeword" af dat hij kan gebruiken wanneer je weer doordraaft tegenover hem zodat je even pas op de plaats kan maken.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
woensdag 2 maart 2016 om 11:23
Stoppen met iedere poging om het eetgedrag van je vriend te controleren. Bijt maar op je tong, loop een rondje, tel tot 100, maar niet meer doen. Dan leer je het af en oefen je het gewenste gedrag: niet zeggen. Maar bovenal vind ik dat in ern gezonde, gelijkwaardige relatie tussen volwassenen, je erkent dat je partner zijn eigen keuzes maakt mbt eten. Denken dat jij daar iets over te zeggen hebt en dat dat jou iets positiefs brengt is echt onzinnig. Niet meer doen dus. En knuffel je vriend dat hij kennelijk zoveel geduld met je heeft, ik zou allang uit mijn vel gevlogen zijn. Mijn lijf, mijn keuzes en een ander voelt niet wat ik wanneer nodig heb.
woensdag 2 maart 2016 om 11:30
Wat je zou kunnen doen is naar de huisarts en voor de komende maand wat gesprekken doen met de praktijk ondersteuner. Dat geeft je misschien net wat handvatten om beter op reis te gaan.
Verder, als je over een maand al weggaat moet je het er maar mee doen. Ik denk dat het averechts werkt om te denken 'ik wil NIET dat dit enige invloed heeft op onze reis en geluk/relatie/enz.enz.' dit is juist controle houden en hoe meer controle jij gaat houden over het ideaalbeeld van hoe je reis en je relatie moet zijn des te erger het wordt. Ik herken die controlebehoefte en eigenlijk raak je dan juist alleen maar ontevreden over alles wat niet precies gaat zoals jij vindt dat het zou moeten gaan. Ik zou juist oefenen met loslaten en de dingen laten komen zoals ze komen. Ergens is het ook een keuze, wat is nu belangrijk het eten of op reis zijn en de ervaringen die je opdoet? Bedenk goed wat het belangrijkst is in het leven, je relaties met andere mensen, de ervaringen die je opdoet of controle houden over wat je eet en dat alles 'perfect' gaat? Dat kan helpen met loslaten, wat is nu écht belangrijk? Wat is het ergste wat er gaat gebeuren als je loslaat? Als jouw vriend een uur voordat jullie gaan lunchen gaat ontbijten, wat gebeurt er dan? Stort de wereld in? Wordt hij dik?
Met hindsight kan ik je vertellen dat controle houden mij alleen maar alles heeft gebracht wat ik zo probeerde te voorkomen en dat loslaten me juist oplevert wat ik zo graag wilde. Maar dat loslaten is zo simpel nog niet. Het is het niet waard, controle houden, echt niet.
Verder, als je over een maand al weggaat moet je het er maar mee doen. Ik denk dat het averechts werkt om te denken 'ik wil NIET dat dit enige invloed heeft op onze reis en geluk/relatie/enz.enz.' dit is juist controle houden en hoe meer controle jij gaat houden over het ideaalbeeld van hoe je reis en je relatie moet zijn des te erger het wordt. Ik herken die controlebehoefte en eigenlijk raak je dan juist alleen maar ontevreden over alles wat niet precies gaat zoals jij vindt dat het zou moeten gaan. Ik zou juist oefenen met loslaten en de dingen laten komen zoals ze komen. Ergens is het ook een keuze, wat is nu belangrijk het eten of op reis zijn en de ervaringen die je opdoet? Bedenk goed wat het belangrijkst is in het leven, je relaties met andere mensen, de ervaringen die je opdoet of controle houden over wat je eet en dat alles 'perfect' gaat? Dat kan helpen met loslaten, wat is nu écht belangrijk? Wat is het ergste wat er gaat gebeuren als je loslaat? Als jouw vriend een uur voordat jullie gaan lunchen gaat ontbijten, wat gebeurt er dan? Stort de wereld in? Wordt hij dik?
Met hindsight kan ik je vertellen dat controle houden mij alleen maar alles heeft gebracht wat ik zo probeerde te voorkomen en dat loslaten me juist oplevert wat ik zo graag wilde. Maar dat loslaten is zo simpel nog niet. Het is het niet waard, controle houden, echt niet.
woensdag 2 maart 2016 om 11:34
Tot en metquote:heb erg veel moeite met taart of koekjes eten bij visite, herken ik het verhaal wel maar daarna niet meer.
Ik voel me niet schuldig maar heb wel de pest in als ik ergens plm 1000 kcal heb moeten eten en ik vond het nieteens zo lekker. De volgende dag moet ik dat dan weer compenseren. Maar dat duurt maar even. Vroeger als jonge meid had ik dat in ergere mate omdat ik dat lijdelijk moest ondergaan en dat bouwt kwaadheid op maar toen ik volwassen werd veranderde alles en begreep ik ook wat voor moeite een ander had gedaan en wat ik voor een klier was.
Uiteraard wil iedereen controle en ik ook maar ik heb wel genoeg controle naar mijn smaak. Kan altijd gaan lijnen. Dat is controle genoeg.
Vroeger stoorde ik me ook als een dolle aan mijn ouders maar daarmee moest ik opletten want ik had zó een flinke dreun te pakken. Het leidde nergens toe dus hield ik ermee op.
quote:- Ik ben planmatig en controlerend bezig met eten en met gezellige avonden plannen (want ik en ook mijn vriend moeten van mij compenseren na een gezellige avond waar er teveel gegeten en gedronken is). Dit wil ik niet!!!
- Ik neem ook controle over mijn vriend. Dat steekt me enorm. Ik schaam me rot! Gelukkig kan ik erover praten met hem, maar dit moet zo snel mogelijk stoppen.Je doet het jezelf aan. Ik zou dat gewoon niet belangrijk genoeg vinden om me over op te winden.
Ik voel me niet schuldig maar heb wel de pest in als ik ergens plm 1000 kcal heb moeten eten en ik vond het nieteens zo lekker. De volgende dag moet ik dat dan weer compenseren. Maar dat duurt maar even. Vroeger als jonge meid had ik dat in ergere mate omdat ik dat lijdelijk moest ondergaan en dat bouwt kwaadheid op maar toen ik volwassen werd veranderde alles en begreep ik ook wat voor moeite een ander had gedaan en wat ik voor een klier was.
Uiteraard wil iedereen controle en ik ook maar ik heb wel genoeg controle naar mijn smaak. Kan altijd gaan lijnen. Dat is controle genoeg.
Vroeger stoorde ik me ook als een dolle aan mijn ouders maar daarmee moest ik opletten want ik had zó een flinke dreun te pakken. Het leidde nergens toe dus hield ik ermee op.
quote:- Ik ben planmatig en controlerend bezig met eten en met gezellige avonden plannen (want ik en ook mijn vriend moeten van mij compenseren na een gezellige avond waar er teveel gegeten en gedronken is). Dit wil ik niet!!!
- Ik neem ook controle over mijn vriend. Dat steekt me enorm. Ik schaam me rot! Gelukkig kan ik erover praten met hem, maar dit moet zo snel mogelijk stoppen.Je doet het jezelf aan. Ik zou dat gewoon niet belangrijk genoeg vinden om me over op te winden.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 2 maart 2016 om 11:38
Ik denk, maar het is maar een gedachte hoor, dat je hier op reis minder moeite mee gaat hebben. Je bent dan verlost juist van alle stress van thuis, stress van je werk, de stress van het plannen, etc. Thuis hou ik er ook van om alles zoveel mogelijk te plannen wbt eten , maar tijdens een vakantie van 3 weken in een ver land, had ik hier geen last van. Want: ik had daar alle ruimte om te beslissen waar, wanneer en hoe ik at. En daardoor kon ik het plannen volledig loslaten. Klinkt dit logisch voor je?
woensdag 2 maart 2016 om 11:51
Ik herken meer dan ik zou willen.
Ik heb geen eetstoornis en heb er ook nooit een gehad, maar ik herken wel jouw drang tot compenseren. Ik doe alles wat ik wil en gezellig is, zeker (vooral) samen met anderen. Maar ik ben er wel mee bezig ('ik had vandaag gesport, dus het is okee', 'als ik dan vanavond geen koekje neem is het geen probleem').
Ik sport ook heel veel, niet om die reden gelukkig, maar ik vind het een fijne bijkomstigheid dat ik 'daardoor' veel mag eten.
het hangt bij mij samen met stress, als ik het heel druk heb op mijn werk merk ik dat mijn perfectie meer opspeelt en dat heeft hier ook zijn weerslag op.
Ik heb geen eetstoornis en heb er ook nooit een gehad, maar ik herken wel jouw drang tot compenseren. Ik doe alles wat ik wil en gezellig is, zeker (vooral) samen met anderen. Maar ik ben er wel mee bezig ('ik had vandaag gesport, dus het is okee', 'als ik dan vanavond geen koekje neem is het geen probleem').
Ik sport ook heel veel, niet om die reden gelukkig, maar ik vind het een fijne bijkomstigheid dat ik 'daardoor' veel mag eten.
het hangt bij mij samen met stress, als ik het heel druk heb op mijn werk merk ik dat mijn perfectie meer opspeelt en dat heeft hier ook zijn weerslag op.
En wij ons maar afvragen waar die afvalberg vandaan komt.
woensdag 2 maart 2016 om 11:52
Herken het. Ben zelf ook met gezond eten bezig en vind het dan ook lastig als ik zie dat bijv mijn familie allerlei ongezonde dingen eten of als mijn vriend zijn ontbijt overslaat en dan later weer suffig wordt van honger en dan weer veel eet, in het weekend wel 2 bakjes roomkaas opeet etc.
Probeer mezelf streng toe te spreken dat ik me daar niet mee moet bemoeien het hun keuze is, familie en vriend zijn ook niet dik.
Dit is trouwens niet alleen met eten. Ben zelf ook erg perfectionistisch en irriteer me erg snel aan mensen als ze zich niet in zetten voor iets. Probeer mezelf daarin terug te fluiten en het los te laten. Niet iedereen is hetzelfde. En vaak denk ik: gelukkig maar want mijn perfectionisme zit me ook wel eens in de weg. Wat heerlijk zou het zijn om niet zo streng voor jezelf te zijn en dingen gewoon los te laten. Lekker te kunnen genieten van eten zonder schuldgevoel. In plaats van dat bij me vriend te veranderen denk ik soms zo zou het best eens veel fijner leven zijn gewoon lekker een hamburger na het stappen zonder er bij na te denken omdat je er zin in hebt.
Probeer mezelf streng toe te spreken dat ik me daar niet mee moet bemoeien het hun keuze is, familie en vriend zijn ook niet dik.
Dit is trouwens niet alleen met eten. Ben zelf ook erg perfectionistisch en irriteer me erg snel aan mensen als ze zich niet in zetten voor iets. Probeer mezelf daarin terug te fluiten en het los te laten. Niet iedereen is hetzelfde. En vaak denk ik: gelukkig maar want mijn perfectionisme zit me ook wel eens in de weg. Wat heerlijk zou het zijn om niet zo streng voor jezelf te zijn en dingen gewoon los te laten. Lekker te kunnen genieten van eten zonder schuldgevoel. In plaats van dat bij me vriend te veranderen denk ik soms zo zou het best eens veel fijner leven zijn gewoon lekker een hamburger na het stappen zonder er bij na te denken omdat je er zin in hebt.
woensdag 2 maart 2016 om 14:10
Bedankt voor al jullie reacties!
Alleen al het feit dat ik het een keer opgeschreven heb en dat er herkenning is, doet me al goed. Ook de bevestiging dat ik op momenten van irritatie (die verre van realistisch is) mijn mond moet houden tegen mijn vriend. Ook al weet ik dat zelf dondersgoed, ik ga me op dat soort momenten afvragen 'wat is het ergste dat er nu kan gebeuren' en hopelijk eet ik dan een hamburger mee . Maar dat lijkt me iets te optimistisch.
Ik ga kijken of het boek 'je gevoel de baas' als e-book bestaat, lijkt me erg zinvol op reis!
Nieuwe tips of inzichten zijn zeker nog welkom, maar echt, ik voel me echt wel opgelucht en een soort van een beetje geholpen. Ik ben benieuwd of ik de controle de baas kan maar ga er keihard mijn best voor doen!
Alleen al het feit dat ik het een keer opgeschreven heb en dat er herkenning is, doet me al goed. Ook de bevestiging dat ik op momenten van irritatie (die verre van realistisch is) mijn mond moet houden tegen mijn vriend. Ook al weet ik dat zelf dondersgoed, ik ga me op dat soort momenten afvragen 'wat is het ergste dat er nu kan gebeuren' en hopelijk eet ik dan een hamburger mee . Maar dat lijkt me iets te optimistisch
.Ik ga kijken of het boek 'je gevoel de baas' als e-book bestaat, lijkt me erg zinvol op reis!
Nieuwe tips of inzichten zijn zeker nog welkom, maar echt, ik voel me echt wel opgelucht en een soort van een beetje geholpen. Ik ben benieuwd of ik de controle de baas kan maar ga er keihard mijn best voor doen!
