Lijf & Lijn
alle pijlers
Eetbuien - wie heeft ze overwonnen?
dinsdag 16 april 2013 om 22:57
He allemaal!
Zo lang als ik me kan herinneren heb ik al eetbuien. Volgens mij is het ergens op de middelbare school begonnen toen ik me onzeker begon te voelen over mijn lijf. Sindsdien heb ik al héél veel overwonnen en ben ik een stuk zekerder geworden, het gaat dus eigenlijk al best goed met me! Toch wil ik heél erg graag écht van die eetbuien af, en dat lukt me niet. Als ik moe thuis kom grijp ik toch naar die koekjes en stop ik niet meer. Soms gaat het ook dagen goed, en dan gaat het opeens weer mis. Ik weet ook dat sporten helpt, ik weet best wat ik moet doen maar ik kom er gewoon niet structureel vanaf. En daar baal ik van. Wat ik heel graag zou willen ik praten met iemand die hier wél helemaal vanaf is gekomen, een rolmodel, die mij kan inspireren en wie weet wel kan helpen om hier overheen te komen. Ik zou je ontzettend dankbaar zijn, of het nu lukt of niet! Ik kom dus graag in contact met meiden die dit ook mee hebben gemaakt en het hebben kunnen overwinnen.. Hoop jullie te ontmoeten!
Liefs van mij
Zo lang als ik me kan herinneren heb ik al eetbuien. Volgens mij is het ergens op de middelbare school begonnen toen ik me onzeker begon te voelen over mijn lijf. Sindsdien heb ik al héél veel overwonnen en ben ik een stuk zekerder geworden, het gaat dus eigenlijk al best goed met me! Toch wil ik heél erg graag écht van die eetbuien af, en dat lukt me niet. Als ik moe thuis kom grijp ik toch naar die koekjes en stop ik niet meer. Soms gaat het ook dagen goed, en dan gaat het opeens weer mis. Ik weet ook dat sporten helpt, ik weet best wat ik moet doen maar ik kom er gewoon niet structureel vanaf. En daar baal ik van. Wat ik heel graag zou willen ik praten met iemand die hier wél helemaal vanaf is gekomen, een rolmodel, die mij kan inspireren en wie weet wel kan helpen om hier overheen te komen. Ik zou je ontzettend dankbaar zijn, of het nu lukt of niet! Ik kom dus graag in contact met meiden die dit ook mee hebben gemaakt en het hebben kunnen overwinnen.. Hoop jullie te ontmoeten!
Liefs van mij
dinsdag 16 april 2013 om 23:13
Is het zo erg om je af en toe te buiten te gaan aan iets lekkers? Soms heb je dat toch even nodig? De ander neemt een borrel of een peuk. Ik zou het accepteren als ik jou was...
Heb je overgewicht?
Ik denk dat iedereen weleens te veel (vr)eet hoor,zolang je het niet elke dag hebt en je vinger niet in je keel steekt erna zou ik het laten voor wat het is,grote kans dat de druk er dan af gaat en je steeds minder eerbuien krijgt.
Heb je overgewicht?
Ik denk dat iedereen weleens te veel (vr)eet hoor,zolang je het niet elke dag hebt en je vinger niet in je keel steekt erna zou ik het laten voor wat het is,grote kans dat de druk er dan af gaat en je steeds minder eerbuien krijgt.
dinsdag 16 april 2013 om 23:16
Ik vind het helemaal niet erg om me af en toe te laten gaan, geen enkel probleem, ik kan er ook heel erg van genieten zelfs 
Het probleem voor mij is dat ik me echt niet gezond voel als ik té veel eet, na die koekjes kan ik zo een half pak crackers met chocolade pasta opeten, dan toch maar het hele pak, cornflakes, en ga zo maar door. Dan voel ik me gewoon de dagen (echt dagen) daarna niet gezond en ik ben er soms gewoon weg een aantal dagen ziek van. En dat kost me heel erg veel energie én tijd, die ik veel liever aan andere dingen wil besteden
Dus ik vind een heerlijk eetbui met koekjes, chips en chocolade af en toe helemaal geen probleem en heb ook geen overgewicht. Maar wil gewoon gezond zijn en energie hebben, me niet letterlijk 'ziek eten'.
Het probleem voor mij is dat ik me echt niet gezond voel als ik té veel eet, na die koekjes kan ik zo een half pak crackers met chocolade pasta opeten, dan toch maar het hele pak, cornflakes, en ga zo maar door. Dan voel ik me gewoon de dagen (echt dagen) daarna niet gezond en ik ben er soms gewoon weg een aantal dagen ziek van. En dat kost me heel erg veel energie én tijd, die ik veel liever aan andere dingen wil besteden Dus ik vind een heerlijk eetbui met koekjes, chips en chocolade af en toe helemaal geen probleem en heb ook geen overgewicht. Maar wil gewoon gezond zijn en energie hebben, me niet letterlijk 'ziek eten'.
dinsdag 16 april 2013 om 23:44
Ik heb ruim 20 jaar een eetstoornis "gehad" . ik zet het bewust tussen haakjes want mijn gedrag is goed onder controle alleen mijn gedachtes zijn nog steeds negatief en eetgestoord.
Ook heb ik nog niet echt een regelmatig eetpatroon.
Of ik van de eetbuien af ben? Ja ik vind eigenlijk van wel. Ik denk er nog wel regelmatig aan en kan dan volledig in gedachte er in opgaan wat ik allemaal wel niet zou willen weg eten.
Maar het blijft bij snacken in de avond.Vergeleken wat ik voorheen allemaal weg kon werken blijft het nu binnen de perken.
Denk ik tenminste, voor een ander zal het veel zijn? ik heb geen idee.
Anyway, ik blijf er goed van op gewicht en ik kan echt alles eten.
Heb daar denk ik wel mijn gedachte in omgezet door te ervaren dat ik helemaal niet veel aan ga komen van eten wat ik wil.
Ik ontzeg mij dus niets.
Ook heb ik nog niet echt een regelmatig eetpatroon.
Of ik van de eetbuien af ben? Ja ik vind eigenlijk van wel. Ik denk er nog wel regelmatig aan en kan dan volledig in gedachte er in opgaan wat ik allemaal wel niet zou willen weg eten.
Maar het blijft bij snacken in de avond.Vergeleken wat ik voorheen allemaal weg kon werken blijft het nu binnen de perken.
Denk ik tenminste, voor een ander zal het veel zijn? ik heb geen idee.
Anyway, ik blijf er goed van op gewicht en ik kan echt alles eten.
Heb daar denk ik wel mijn gedachte in omgezet door te ervaren dat ik helemaal niet veel aan ga komen van eten wat ik wil.
Ik ontzeg mij dus niets.
dinsdag 16 april 2013 om 23:56
Ik ben er wel grotendeels vanaf. Ik hoef niet meer een pak koek, een zak m&m's en wat nog meer op te eten. Toch is het mijn uitlaatklep, helemaal nu ik geen partner heb om die dingen mee te bespreken en ik het moeilijk vind vriendinnen er mee te belasten. Het is een patroon die ik al van vroeger heb, en heel moeilijk te doorbreken.
Overigens ontzeg ik me nu ook niet veel. Vroeger deed ik dat wel en dan werd die eetbui alleen maar erger. Ik heb geen overgewicht; wel een tijdje gehad na de bevallingen van mijn kinderen.
Overigens ontzeg ik me nu ook niet veel. Vroeger deed ik dat wel en dan werd die eetbui alleen maar erger. Ik heb geen overgewicht; wel een tijdje gehad na de bevallingen van mijn kinderen.
woensdag 17 april 2013 om 00:04
Het je niets ontzeggen is bij mij wel de ommekeer geweest wat eetbuien betreft.
Maar moet zeggen dat dit ook tevens de hardnekkigste was. Ik had zo'n vreselijke angst voor eten in mijn lijf ontwikkeld naast een enorme haatgevoel naar mijn lichaam toe( de haat is nu meer een enorme hekel geworden, scherpste randje is er af).
Dar maakte dat ik eten zo vreselijk vermeed wat uiteindelijke resulteerde in grenzeloze eetbuien die er na afloop ook weer uitgingen.
Nu ben ik wat meer gewend geraakt aan eten in mijn lichaam en heb ik vertrouwen gekregen in mijn gewicht.
Ik hoef mij dus eigenlijk niets meer te ontzeggen. Als ik twee stukken taart wil eten doe ik dat,al is het elke dag. En dat toestaan maakt dat de remmingen niet meer los gaan.
Ik voel nu beter wanneer ik genoeg heb, voorheen voelde ik dat gewoon niet.
Maar moet zeggen dat dit ook tevens de hardnekkigste was. Ik had zo'n vreselijke angst voor eten in mijn lijf ontwikkeld naast een enorme haatgevoel naar mijn lichaam toe( de haat is nu meer een enorme hekel geworden, scherpste randje is er af).
Dar maakte dat ik eten zo vreselijk vermeed wat uiteindelijke resulteerde in grenzeloze eetbuien die er na afloop ook weer uitgingen.
Nu ben ik wat meer gewend geraakt aan eten in mijn lichaam en heb ik vertrouwen gekregen in mijn gewicht.
Ik hoef mij dus eigenlijk niets meer te ontzeggen. Als ik twee stukken taart wil eten doe ik dat,al is het elke dag. En dat toestaan maakt dat de remmingen niet meer los gaan.
Ik voel nu beter wanneer ik genoeg heb, voorheen voelde ik dat gewoon niet.
woensdag 17 april 2013 om 00:28
ik heb geen last van dwangmatig eten en dan niet meer kunnen stoppen; zodra ik echt geen trek meer heb kan ik het niet meer doorslikken.quote:Als ik moe thuis kom grijp ik toch naar die koekjes en stop ik niet meer.ik vind koekjes vreselijk lekker maar blijf toch wel doorgaan met calculeren hoeveel avondeten ik nog maar mag na die koekjes.
it's a big club and you ain't in it
woensdag 17 april 2013 om 07:52
woensdag 17 april 2013 om 08:53
Hay,
Wow wat veel herkenning in je verhaal! Ik heb zelf ook jarenlang met eetbuien geworsteld en kan wel zeggen dat ik er geen 1 (ernstige) meer heb gehad sinds december vorig jaar.
Eetbuien zijn vaak het gevolg van een gedachte die een emotie opwekt waar je niet mee om kan gaan.
Verschillende emoties leidde tot eetbuien bij mij. De meest voorkomende was eenzaamheid. Eten beschouwde ik echt als mijn vriend. Het was er altijd en overal. En in zoveel vormen, smaken en geuren. Ik gaf echt ontzettend veel geld uit aan deze "verslaving".
Het kwam zo'n 2 a 3 keer per week voor dat ik dus een eetbui had. Vaak ging ik langs de supermarkt en kocht alles wat ik wilde. Vervolgens kwam ik thuis om alles op te eten.
Schuldgevoel en buikpijn waren het gevolg. Uiteraard ook de kilo's die ik aankwam.
Op een gegeven moment kwam ik in een vicieuze cirkel terecht. Ik kwam aan en voelde me waardeloos, dik en onaantrekkelijk. Dit zorgde ervoor dat ik mensen ontweek. Hierdoor kwam ik in een sociaal isolement terecht waar ik me eenzaamheid weg at.
Om deze cirkel te doorbreken moest ik heel veel dingen veranderen.
Met de emotie die ik de naam "eenzaamheid" gaf moest ik leren omgaan.
Ik at dit gevoel weg en stopte het letterlijk naar binnen.
Op een gegeven moment was ik het zat en ben mezelf kan confronteren met dat gevoel.
Doordat ik op jonge leeftijd verlaten was door me biologische vader heb ik me altijd incompleet gevoeld. Dat gevoel wilde ik opvullen met eten.
Toen ik hierachter kwam heb ik heel veel gehuild en nagedacht.
Dus stap 1 is: waarom eet je? Wat verberg je? Waar wil je niet mee in aanraking komen (welke emotie of gedachte?)
Als je hier achter komt ben je dus al een heel eind. Leer met die emotie omgaan en verstop je niet meer achter eten.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
De volgende stappen heb ik ook nog voor je als je er nieuwsgierig naar bent. Maar wie weet help dit al een hele boel!
Veel sterkte!
X
Wow wat veel herkenning in je verhaal! Ik heb zelf ook jarenlang met eetbuien geworsteld en kan wel zeggen dat ik er geen 1 (ernstige) meer heb gehad sinds december vorig jaar.
Eetbuien zijn vaak het gevolg van een gedachte die een emotie opwekt waar je niet mee om kan gaan.
Verschillende emoties leidde tot eetbuien bij mij. De meest voorkomende was eenzaamheid. Eten beschouwde ik echt als mijn vriend. Het was er altijd en overal. En in zoveel vormen, smaken en geuren. Ik gaf echt ontzettend veel geld uit aan deze "verslaving".
Het kwam zo'n 2 a 3 keer per week voor dat ik dus een eetbui had. Vaak ging ik langs de supermarkt en kocht alles wat ik wilde. Vervolgens kwam ik thuis om alles op te eten.
Schuldgevoel en buikpijn waren het gevolg. Uiteraard ook de kilo's die ik aankwam.
Op een gegeven moment kwam ik in een vicieuze cirkel terecht. Ik kwam aan en voelde me waardeloos, dik en onaantrekkelijk. Dit zorgde ervoor dat ik mensen ontweek. Hierdoor kwam ik in een sociaal isolement terecht waar ik me eenzaamheid weg at.
Om deze cirkel te doorbreken moest ik heel veel dingen veranderen.
Met de emotie die ik de naam "eenzaamheid" gaf moest ik leren omgaan.
Ik at dit gevoel weg en stopte het letterlijk naar binnen.
Op een gegeven moment was ik het zat en ben mezelf kan confronteren met dat gevoel.
Doordat ik op jonge leeftijd verlaten was door me biologische vader heb ik me altijd incompleet gevoeld. Dat gevoel wilde ik opvullen met eten.
Toen ik hierachter kwam heb ik heel veel gehuild en nagedacht.
Dus stap 1 is: waarom eet je? Wat verberg je? Waar wil je niet mee in aanraking komen (welke emotie of gedachte?)
Als je hier achter komt ben je dus al een heel eind. Leer met die emotie omgaan en verstop je niet meer achter eten.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
De volgende stappen heb ik ook nog voor je als je er nieuwsgierig naar bent. Maar wie weet help dit al een hele boel!
Veel sterkte!
X
woensdag 17 april 2013 om 10:17
Lieve Esmee,
Ik heb het overwonnen. En dat heeft heel lang geduurd moet ik eerlijk zeggen. En uiteindelijk is het juist in een periode dat ik er minder bezig mee was beter gegaan. Nog steeds heb ik wel eens momenten dat ik (te) veel snoep, maar ik ben 17 kg lichter en veel gezonder.
Wat mij heel erg heeft geholpen:
- de onrust voelen. Ik at uit onrust. Om even niets te voelen. En op een gegeven moment 'werkte' eten niet meer als uitlaatklep, heel raar was dat. Heel confronterend vooral. Wat ik wel eens deed, heel suf als ik er op terug kijk, als ik zo'n 'bui' had: NIET ETEN. En maar voelen. Liefst alle lampen uit en op de grond gaan zitten. En dan bedenken wat het was wat me zooo richting dat eten trok.
Kijk, op een gegeven moment is het niet alleen die drang maar ook de gewoonte die het heel sterk maakt. Die gewoonte zul je moeten doorbreken om te zien wat er echt onder zit.
- bepaalde gedachtes / regels voor mezelf schrappen. Ik had zoooveel regels voor mezelf bedacht.
* geen zoet beleg s ochtends (want dat was slecht en dan was mijn dag verpest)
* mijn dag/week/maand is nu toch al verpest, ik begin weer opnieuw
* ik moet groot lunchen want anders lok ik eetbuien uit
etc etc
- Voelen wat een eetbui met je doet. Want eerlijk is eerlijk: niemand vind het gevoel om bomvol slecht voedsel te zitten lekker. Maagpijn, slecht slapen, futloos.. Ik geniet zoveel meer van iets lekkers (want ik ben nog steeds dol op lekker eten!) als ik verder gezond eet. Sta eens echt stil met wat dit eetpatroon doet met je lichaam, voel eens echt..
Ik heb het overwonnen. En dat heeft heel lang geduurd moet ik eerlijk zeggen. En uiteindelijk is het juist in een periode dat ik er minder bezig mee was beter gegaan. Nog steeds heb ik wel eens momenten dat ik (te) veel snoep, maar ik ben 17 kg lichter en veel gezonder.
Wat mij heel erg heeft geholpen:
- de onrust voelen. Ik at uit onrust. Om even niets te voelen. En op een gegeven moment 'werkte' eten niet meer als uitlaatklep, heel raar was dat. Heel confronterend vooral. Wat ik wel eens deed, heel suf als ik er op terug kijk, als ik zo'n 'bui' had: NIET ETEN. En maar voelen. Liefst alle lampen uit en op de grond gaan zitten. En dan bedenken wat het was wat me zooo richting dat eten trok.
Kijk, op een gegeven moment is het niet alleen die drang maar ook de gewoonte die het heel sterk maakt. Die gewoonte zul je moeten doorbreken om te zien wat er echt onder zit.
- bepaalde gedachtes / regels voor mezelf schrappen. Ik had zoooveel regels voor mezelf bedacht.
* geen zoet beleg s ochtends (want dat was slecht en dan was mijn dag verpest)
* mijn dag/week/maand is nu toch al verpest, ik begin weer opnieuw
* ik moet groot lunchen want anders lok ik eetbuien uit
etc etc
- Voelen wat een eetbui met je doet. Want eerlijk is eerlijk: niemand vind het gevoel om bomvol slecht voedsel te zitten lekker. Maagpijn, slecht slapen, futloos.. Ik geniet zoveel meer van iets lekkers (want ik ben nog steeds dol op lekker eten!) als ik verder gezond eet. Sta eens echt stil met wat dit eetpatroon doet met je lichaam, voel eens echt..
woensdag 17 april 2013 om 12:04
Ik snap dat je er graag van af wil ookal heb je geen overgewicht. Ik kan niet zeggen dat ik net als jij extreme eetbuien heb waarin ik pakken koekjes, crackers etc. wegwerk, maar ik ben ook echt een snoepkont. Overdag valt het mee maar inderdaad als ik thuis kom en de rest van de avond eet ik toch echt veel meer koekjes en chocola dan ik zou willen.
Nu ben ik een tijdje goed bezig en ik voel me ook meteen beter. Van al die suikers ga je je ook hardstikke moe voelen.
Wat voor mij nu werkt is allereerst al die dingen gewoon niet meer in huis halen. Wel zorg ik ervoor dat ik een paar 'gezonde' alternatieven in huis heb, want na het avondeten niks meer nemen werkt voor mij niet.
Verder merk ik dat als ik veel water drink voor en na het eten (eigenlijk gedurende de hele dag) ik ook minder trek heb.
Wat ik heb gehoord (maar niet heb geprobeerd) wat helpt is om je tanden te poetsen als je heel erg zin in zoetigheid krijgt. Daarna zou je er dan geen zin meer in hebben.
Verder zou ik zeggen: zorg dat je niet elke avond op de bank hangt, maar ga sporten/wandelen of iets gezelligs doen met een vriendin/vriend. Dan ben je afgeleid. Als je steeds thuis zit is het heel makkelijk om naar de koekjes te grijpen (die je dus eigenlijk niet meer in huis moet halen!).
En mijn laatste tip: ontzeg jezelf niet alles, dan houdt je het niet vol. Ik neem mezelf nu voor dat ik in het weekend wel wat lekkers mag eten als ik een film aan het kijken ben met mijn vriend o.i.d.
Nu ben ik een tijdje goed bezig en ik voel me ook meteen beter. Van al die suikers ga je je ook hardstikke moe voelen.
Wat voor mij nu werkt is allereerst al die dingen gewoon niet meer in huis halen. Wel zorg ik ervoor dat ik een paar 'gezonde' alternatieven in huis heb, want na het avondeten niks meer nemen werkt voor mij niet.
Verder merk ik dat als ik veel water drink voor en na het eten (eigenlijk gedurende de hele dag) ik ook minder trek heb.
Wat ik heb gehoord (maar niet heb geprobeerd) wat helpt is om je tanden te poetsen als je heel erg zin in zoetigheid krijgt. Daarna zou je er dan geen zin meer in hebben.
Verder zou ik zeggen: zorg dat je niet elke avond op de bank hangt, maar ga sporten/wandelen of iets gezelligs doen met een vriendin/vriend. Dan ben je afgeleid. Als je steeds thuis zit is het heel makkelijk om naar de koekjes te grijpen (die je dus eigenlijk niet meer in huis moet halen!).
En mijn laatste tip: ontzeg jezelf niet alles, dan houdt je het niet vol. Ik neem mezelf nu voor dat ik in het weekend wel wat lekkers mag eten als ik een film aan het kijken ben met mijn vriend o.i.d.
woensdag 17 april 2013 om 12:28
Wauw, heel erg bedankt voor jullie reacties! Het doet me heel erg goed om te zien dat het zo herkend wordt. Ergens wist ik dat wel, maar zo als een reactie op mijn eigen verhaal voelt het toch heel anders.
Zoalls ik al zei heb ik al veel stappen gezet, ik ontzeg me inderdaad geen dingen meer, en heb gemerkt dat dat heel erg helpt. Ook al vind ik het wel moeilijk na een eetbui om me niks te ontzeggen, want dan wil ik juist zo weinig mogelijk eten om weer het gevoel van een 'lege maag' en gewoon honger te krijgen zodat ik weer echt van eten kan genieten.
Dat voelen vivadiva85 heb ik ook geprobeerd. Op mijn bed gaan liggen en gewoon voelen waar in mijn lichaam de pijn zat. Dat bleek héél heftig te zijn en daar schrok ik enorm van! Daarna is het mij helaas nooit meer gelukt om weer echt naar mijn gevoel te gaan, ik weet niet waarom het niet meer lukt..
En nininin, heel erg bedankt voor je tips. Ik eet vaak op momenten dat ik mezelf geen rust wil geven. Ik kom moe thuis van mijn studie en heb het gevoel dat ik mij zelf niet kan permitteren om niks te doen. Ik moet nog dit en dit doen.. Als ik een keer wel besluit om even te gaan liggen en bij te komen gaat het prima. Maar als ik besluit niet écht de tijd voor mezelf te nemen gaat het mis. Ik denk dat het komt omdat ik me altijd voor heb gedaan als het meisje waarbij alles goed ging. Het perfecte plaatje. Mooi, slank, slim, alles ging goed. Maar van binnen niet. Mijn vader had vroeger flinke problemen, kon agressief zijn en heeft zelfs een keer een klasgenootje geslagen. Dat heeft heel veel impact op mij gehad en daar heb ik mij ontzettend voor geschaamd. Ik was altijd bang dat er iets zou gebeuren als hij er was. Altijd alert en dus altijd bang. Ik schaam me hier nog steeds ergens voor en praat er nooit over. Wellicht zit dit ergens onder mijn eet gedrag.. Nu gaat het gelukkig heel goed met hem (hij had altijd hele goede en hele slechte periodes - maar het ging nooit 'gewoon goed', nu lijkt het een stuk stabieler). Ergens ben ik misschien ook bang dezelfde kant op te gaan omdat ik veel op hem lijk. Ik vind het ook moeilijk om stabiel te blijven, het gaat het ene moment heel goed, en dan helemaal mis. Ergens beangstigd mij dat misschien?
Ik vind het moeilijk om de echte oorzaak te benoemen, en vooral heel erg eng om er met mensen over te praten. De eerste stappen heb ik wel gezet door het op te schrijven en er met mijn vriend over te praten. Maar mezelf echt blootgeven blijft het engste wat ik mezelf voor kan stellen..
Zoalls ik al zei heb ik al veel stappen gezet, ik ontzeg me inderdaad geen dingen meer, en heb gemerkt dat dat heel erg helpt. Ook al vind ik het wel moeilijk na een eetbui om me niks te ontzeggen, want dan wil ik juist zo weinig mogelijk eten om weer het gevoel van een 'lege maag' en gewoon honger te krijgen zodat ik weer echt van eten kan genieten.
Dat voelen vivadiva85 heb ik ook geprobeerd. Op mijn bed gaan liggen en gewoon voelen waar in mijn lichaam de pijn zat. Dat bleek héél heftig te zijn en daar schrok ik enorm van! Daarna is het mij helaas nooit meer gelukt om weer echt naar mijn gevoel te gaan, ik weet niet waarom het niet meer lukt..
En nininin, heel erg bedankt voor je tips. Ik eet vaak op momenten dat ik mezelf geen rust wil geven. Ik kom moe thuis van mijn studie en heb het gevoel dat ik mij zelf niet kan permitteren om niks te doen. Ik moet nog dit en dit doen.. Als ik een keer wel besluit om even te gaan liggen en bij te komen gaat het prima. Maar als ik besluit niet écht de tijd voor mezelf te nemen gaat het mis. Ik denk dat het komt omdat ik me altijd voor heb gedaan als het meisje waarbij alles goed ging. Het perfecte plaatje. Mooi, slank, slim, alles ging goed. Maar van binnen niet. Mijn vader had vroeger flinke problemen, kon agressief zijn en heeft zelfs een keer een klasgenootje geslagen. Dat heeft heel veel impact op mij gehad en daar heb ik mij ontzettend voor geschaamd. Ik was altijd bang dat er iets zou gebeuren als hij er was. Altijd alert en dus altijd bang. Ik schaam me hier nog steeds ergens voor en praat er nooit over. Wellicht zit dit ergens onder mijn eet gedrag.. Nu gaat het gelukkig heel goed met hem (hij had altijd hele goede en hele slechte periodes - maar het ging nooit 'gewoon goed', nu lijkt het een stuk stabieler). Ergens ben ik misschien ook bang dezelfde kant op te gaan omdat ik veel op hem lijk. Ik vind het ook moeilijk om stabiel te blijven, het gaat het ene moment heel goed, en dan helemaal mis. Ergens beangstigd mij dat misschien?
Ik vind het moeilijk om de echte oorzaak te benoemen, en vooral heel erg eng om er met mensen over te praten. De eerste stappen heb ik wel gezet door het op te schrijven en er met mijn vriend over te praten. Maar mezelf echt blootgeven blijft het engste wat ik mezelf voor kan stellen..
woensdag 17 april 2013 om 15:27
Ik ben ermee bezig. In therapie, bij een kliniek voor eetstoornissen. Ben nu sinds december eetbui-vrij.
De basis van het overwinnen van eetbuien is:
- STOPPEN met lijnen, dieten, shakes, whatever.
- een goed voedingspatroon neerzetten met drie maaltijden en drie tussendoortjes met verantwoorde gezonde voeding (*schijf van vijf)
- erken het verschil tussen hoofdhonger en maaghonger. Maaghonger kun je voorkomen door een goed voedingspatroon. Als je dan nog trek hebt in iets lekkers, dan is het dus hoofdhonger en daar mag je best een keer aan toe geven, maar op het moment dat je erin meegezogen wordt en niet meer lijkt te kunnen stoppen, dan weet je dat je met hoofdhonger te maken hebt en die... is niet te stoppen met eten en/of snoepen. Dan is er iets anders aan de hand wat je "weg" probeert te eten. Ga daarmee aan de slag. Wat zijn de triggers? Is dat het soort (verbodeb?) voedsle, of een emotie die eracter ligt? Zo kun je er een beetje mee gaan spelen, uitdagen en er niet meer voor weglopen. Dit gaat bij mij nu al een paar maanden goed, al blijft het lastig...
De basis van het overwinnen van eetbuien is:
- STOPPEN met lijnen, dieten, shakes, whatever.
- een goed voedingspatroon neerzetten met drie maaltijden en drie tussendoortjes met verantwoorde gezonde voeding (*schijf van vijf)
- erken het verschil tussen hoofdhonger en maaghonger. Maaghonger kun je voorkomen door een goed voedingspatroon. Als je dan nog trek hebt in iets lekkers, dan is het dus hoofdhonger en daar mag je best een keer aan toe geven, maar op het moment dat je erin meegezogen wordt en niet meer lijkt te kunnen stoppen, dan weet je dat je met hoofdhonger te maken hebt en die... is niet te stoppen met eten en/of snoepen. Dan is er iets anders aan de hand wat je "weg" probeert te eten. Ga daarmee aan de slag. Wat zijn de triggers? Is dat het soort (verbodeb?) voedsle, of een emotie die eracter ligt? Zo kun je er een beetje mee gaan spelen, uitdagen en er niet meer voor weglopen. Dit gaat bij mij nu al een paar maanden goed, al blijft het lastig...
woensdag 17 april 2013 om 17:43
Misschien is het inderdaad de angst om onstabiel te worden, de onbewuste trigger die je laat eten.
Een gevoel dat je controle moet hebben over je eigen leven en niet mag afwijken van het vaste patroon wat je hebt.
En wanneer je niks te doen hebt kan je natuurlijk veel gaan nadenken en word je geconfronteerd met je eigen gedachten die een gevoel opwekken.
Verstop je niet, maar kom erachter waar je zo bang voor bent!
Een gevoel dat je controle moet hebben over je eigen leven en niet mag afwijken van het vaste patroon wat je hebt.
En wanneer je niks te doen hebt kan je natuurlijk veel gaan nadenken en word je geconfronteerd met je eigen gedachten die een gevoel opwekken.
Verstop je niet, maar kom erachter waar je zo bang voor bent!
