Eetbuien

quote:sandt2.0 schreef op 17 mei 2015 @ 15:43:

Leg dingen uit het zicht, wat je niet ziet, brengt je ook niet op ideeën.



Eet genoeg ontbijt en lunch zodat je geen trek krijgt voordat er weer een maaltijd aan komt. Maar ga ook niet lunchen omdat dat zo hoort, als je in de loop van de ochtend erg veel tussendoor hebt gegeten.



Neem bewust iets tussendoor, elke dag.



Denk niet in termen van goed en slecht eten.



Pas bestond mijn lunch uit een appel en een glas water. Op mijn werk eerst mijn eigen tusendoortje gegeten daarna was er taart van de beste bakker van de streek hier, dus die wilde ik heel graag. Daarna had iemand speciaal voor mij een roze koek van een andere bakker, die kon ik niet afslaan zonder onbeleefd te zijn. Nou dan is een appel als lunch wel genoeg.



Dat soort dingen vind ik ook moeilijk, ik neem het aan, en leg het weg



daarna even vragen of iemand het wil en dan als er niemand is de prullenbak in.



Zonde??? Nee hoor, als ik het had opgegeten was het ook weggeweest



Is voor mij makkelijker om het zo te doen dan steeds te moeten uitleggen waarom ik iets niet neem ( en een andere keer weer wel) en dan dat gedoe van: AAAh neem toch echt een stukje, waarom nou niet..

Fleur, zo herkenbaar. Weet dat jij niet de enige bent die hiermee kampt. Weet echter wel ook dat jij wel de enige bent die dit een halt kan toeroepen.



Ik heb zelf al zo lang ik mij kan herinneren een verstoorde relatie tot eten. Ik ben iemand van de uitersten. Of alles, of niets. Toen ik puber was ging ik zelfs zover dat ik ging voor alles en vervolgens begon over te geven. Tot ik ineens voelde dat wanneer ik daarmee door zou gaan ik er niet meer van af zou geraken. Mijn eerste stap. Gestopt met overgeven.



Over het algemeen wordt gezegd dat wanneer je jezelf alles ontzegt je juist eetbuien stimuleert. Met andere woorden....gun jezelf zo nu en dan wat lekkers. Geniet daar dan ook van. En keer vervolgens weer terug naar je gezonde levensstijl die je zo nastreeft.



Ik vind het goed dat je je vraag hier neerzet. Je bent volgens mij nog vrij jong?

Dit is jouw eerste stap, neem hem serieus en ga desnoods hulp zoeken.

Een huisarts hoort een luisterend oor te hebben en deze kan jou vanuit zijn netwerk in contact brengen met een professional. En die hulp is eerstelijns en gratis.

quote:fleuur schreef op 17 mei 2015 @ 15:18:

[...]



Maar een normaal mens pakt 1 stukje, ik wacht tot iedereen weg is en pak dan stiekem nog een groot stuk. Terwijl ik weet dat ik er helemaal gestoord van word zodra ik het heb opgegeten.



Ik woon niet meer thuis, maar het is altijd raak als ik thuis ben inderdaad of als ik met vriendinnen eet. En dan ga ik maar een uur lopen of een maaltijd overslaan, maar dat is ook weer super ongezond.



Ik weeg 56 kilo, heb een bmi van 22.8.. Ik wil nog wel een paar kilo afvallen om wat dunner te worden, want ik ben niet tevreden, maar ik heb geen officieel overgewicht.



Het is wel een feit dat ik gestoord word van mijn eigen gedrag. Alles draait om eten.

Je bent niet abnormaal omdat je twee stukken taart eet. Jouw denkpatroon is wel vreemd: Ik weet dat ik er helemaal gestoord van wordt zodra ik het opeet. Hoezo? Het zijn maar twee plakjes taart!



Je hebt een gezond BMI dus afvallen is niet nodig. Maar blijkbaar ben je gevangen in gedachten over hoe je eruit ziet en hoe je eruit zou moeten zien. Ik denk echt dat je daar professionele hulp bij nodig hebt.

quote:fleuur schreef op 17 mei 2015 @ 15:22:

[...]



Ik vind wat ik heb gegeten wel veel. Geen 3 zakken chips, maar de taart bevat veel calorieën. Daar zit ik dan achteraf weer mee. Ik had beter iets gezonds kunnen eten, maar ik kan mezelf dan toch niet beheersen.



Ik vind mezelf mollig als ik naar mezelf kijk in de spiegel. Als ik naar mijn benen kijk dan vind ik dat het dunner kan, en mijn buik net zo, maar ik weet dat ik normaal slank ben en mensen mij bestempelen als dun. Dus er zit iets niet goed tussen mijn oren.Klopt meid. Het zit tussen je oren. Zoek hulp je leven is te kostbaar om je tijd te verdoen met piekeren over dingen die niet nodig zijn. Met jouw BMI kan je rustig twee stukken taart eten.

fleuur,ik zou inderdaad zo snel mogelijk hulp gaan zoeken vanwege je gedachtegang.En probeer ook te genieten zonder schuldgevoelens!Wat jij daar opnoemt zoals 2 plakken cake vind ik niet abnormaal.Af en toe uit de band springen doet iedereen wel

eens.Met een bmi van 22,8 ben je echt niet te zwaar en hoef jij ook niet af te vallen..Er is niets mis met je.Ga aan je zelfvertrouwen werken en probeer jezelf te accepteren zoals je bent al is dit niet makkelijk.Nogmaals,zoek hulp en praat met iemand erover want het is zonde van je tijd om te piekeren over je figuur en je schuldig te voelen als je af en toe iets lekkers neemt!

Geen weerstand kunnen bieden tegen een overheerlijke chocoladetaart is helemaal niet raar. Veel mensen hebben daar moeite mee.



Veel met je gewicht en eten bezig zijn, mwoah. Ik zie dat veel in mijn omgeving, vooral bij vrouwen. Als het echt obsessief wordt, zou je kunnen overwegen hulp te zoeken, maar in dit stadium lijkt me dat nog niet nodig. Twee stukken taart en wat snoepjes eten, vind ik ook geen vreetbui. Mijn zusje heeft een huisgenootje gehad, die 's nachts ieders vriezers langsging en alles opat wat daarin lag. Bevroren dus. Dat zijn echt vreetbuien. Je af en toe te buiten gaan aan taart of hapjes op een verjaardag is vrij normaal als je het mij vraagt.

quote:TinkerBell34 schreef op 17 mei 2015 @ 15:47:

Vroeger ook regelmatig last gehad van eetbuien.

Was altijd heel streng voor mezelf. At door de dag enkel gezond maar vooral veel te weinig waardoor er steevast een moment kwam dat ik 'brak' en alles at wat ik maar kon vinden. Een periode gehad dat ik 3 tot 4 keer per week zo een bui had.

Sinds ik soepelder ben geworden in wat ik eet en mezelf af en toe iets lekker gun heb ik nauwelijks nog last van eetbuien.

Gek genoeg heb ik nu ook minder last om mijn gewicht onder controle te houden dan in de periode dat ik heel streng op mijn eten lette.



Dit is heel goed advies, want zo werkt het vaak met eetbuien. Ook wanneer je geen extreme eetbuien hebt.



Het is, zoals eerder geschreven, juist jouw gedachtengang die opvallend is en niet de hoeveelheid die je eet. Jij bent snel ontevreden over wat je eet, over je lichaam, je telt calorieën en denkt al snel te moeten 'compenseren.' Juist dit compenseren houdt de focus sterk op eten en gewicht (en die 'in de hand houden') en werkt eetbuien enorm in de hand.