Ervaringen met onverzadigbaar zijn

Al van voor mijn puberteit (inmiddels bijna 30) struggle ik met overgewicht. Vele afvalpogingen geweest, waarvan vele mislukt. December 2022 weer begonnen met een afvalpoging en die heeft er zowaar toe geleid dat ik in de zomer op een gezond gewicht heb gezeten. Ik kan me niet heugen dat dit eerder is gelukt. Afvalproces is geleidelijk gegaan met meer bewegen en 1500 kcal per dag eten. Dus geen crashdieet of iets dergelijks.

Inmiddels gaat het echter weer helemaal mis ondanks dat ik mijn streefgewicht nog niet had gehaald. Gezond gewicht had ik ook pas net, dus inmiddels is het ook weer overgewicht (ongeveer 2 kilo boven een gezond gewicht op basis van BMI). Hierbij loop ik er tegenaan dat ik altijd al onverzadigbaar ben en dit in de afgelopen tijd ook niet is weg gegaan. Bij menig mens krimpt normaal de maag ook (heb ik althans van horen zeggen), maar dat is bij mij in de afgelopen maanden dus ook absoluut niet gebeurd. Met gemak eet ik dezelfde hoeveelheden als voorheen waarbij ik makkelijk de 5000 kcal aantik. Waarschijnlijk komt dit voort vanuit een SSRI die ik al vanaf mijn negende slik waardoor het signaal van verzadigd zijn niet adequaat wordt doorgegeven. Daarnaast ben ik gediagnosticeerd op mijn twaalfde met autisme waar het ook bij zou kunnen horen dat ik die prikkel zelf onvoldoende opmerk. Daarentegen staat de hongerprikkel zeer sterk afgesteld en denk ik bij het minste of geringste al dat ik honger heb. Eten heeft een aantrekkende werking op mij en bijvoorbeeld op een verjaardag ben ik daardoor enkel met eten bezig ("kan ik alweer iets pakken zonder dat het te opvallend is voor iedereen", "wat ga ik als volgende pakken", "oh, dit was lekker, hier wil ik nog iets van").

Een normale portie eten ervaar ik nog altijd als weinig en niet vullend. Gezien proteïnerijke producten beter zouden verzadigen zorg ik er altijd al voor dat ik daar voldoende van binnen krijg. Maar nog altijd eet ik dus bijvoorbeeld in een uur tijd makkelijk 10 sneetjes brood weg met beleg, 6 aardbeicornetto-ijsjes of 8 zachte broodjes met beleg. Een portie van 100 gram (ongekookte) pasta zien op mijn bord roept bij mij enkel de gedachte op "is dit alles?".

Afgelopen weken heb ik weer met meerdere mensen gesproken in mijn omgeving en eigenlijk herkent niemand het. We waren afgelopen week met collega's bij een soort all you can eat restaurant (2 gerechtjes per ronde bestellen en je mag de hele avond blijven zitten) en op het moment dat zij propvol zaten en we dus stopten met eten had ik echt het idee dat ik thuis nog moest gaan eten omdat ik niet genoeg had gehad.

Juist doordat niemand het herkent in mijn omgeving, vroeg ik me af of er hier wel mensen zijn die het herkennen? En zo ja, heb je manieren gevonden om hiermee om te gaan waarbij het niet je hele leven beïnvloedt en je gedachten hier continu mee bezig zijn? Eten/afvallen heeft al zo lang zo'n enorme impact op mijn leven waarbij het nooit zorgeloos kan. Ik zou het graag anders zien, maar misschien is dat ook onrealistisch. Heb me toevallig ook verdiept afgelopen week in een binge eating disorder/eetbuistoornis, maar aan die criteria voldoe ik dan weer niet.

Fijn die reacties. Het Youtubekanaal van Liesbeth van Rossum ga ik eens opzoeken.
Stoppen met medicatie is overigens geen optie, want zou mogelijk voor dit probleem wel de makkelijkste oplossing zijn. Voor enkele andere problemen alleen niet
Prader Willi lijkt me ook niet helemaal van toepassing, maar het eetbeeld is inderdaad wel vergelijkbaar.

Goede opmerking dat mijn maag inderdaad wellicht blijvend is uitgerekt. Maagverkleining kom ik met mijn huidige gewicht sowieso niet voor in aanmerking, maar is ook niet iets wat ik zomaar zal overwegen. Vind ik toch een vrij heftige ingreep.

1500 kcal per dag aanhouden is dus meer dan een half jaar goed gegaan. Snap ook niet zo goed waarom het nu totaal niet meer lukt. Misschien dat een deel van de motivatie ook weg is omdat het gezonde gewicht bereikt was, maar goed, dat is nu ook weer weg...

Volkoren producten eet ik inderdaad ook al. Klein bord, etc. heeft bij mij ook geen enkel effect. Wat meer mindful eten is wellicht wel een idee. Ik ben alleenwonend en eet eigenlijk altijd voor de tv.

En IF doe ik inderdaad ook. Of ja... als ik niet sport in de ochtend dan begin ik pas na het middaguur met eten en vaak pas na 14.30u. Heb verder geen eindtijd. Heb jij echt een eetraam van 2 uur, Onsjemeer? Hoe trek je dat tot 19u? Dat vind ik wel heel heftig! En eet je dan nooit meer iets van ijs, chips, snoep, etc.? Ook niet op bijvoorbeeld verjaardagen of als je uit eten gaat?

Zaagje schreef: ↑

23-09-2023 20:53

Ik herken het zeker. Ik ben ook veel te zwaar. En ik kan veel meer eten als andere mensen. 8 cornettos zal je me niet zien eten omdat ik weet dat dat niet erg gezond is maar een kilobak lasagne met 8 boterhammen, no problemo ( en ik weet best dat dit ook ongezond is maar omdat het valt onder avondeten voelt het anders ofzo). Bij zon restaurant dat je tapas of iets dergelijks kan bestellen, bestel ik al meteen de meest vullende onderdelen want anders is iedereen klaar maar heb ik nog honger. Een uurtje thuis en ik heb al.weer honger. Ik vind het ook mega zonde om eten weg te gooien das alle borden met etensresten in de keuken sta ik nog op te eten. Ik probeer wel een soort ritme dus te houden met een vast patroon van wat en wanneer ik eet maar het is lastig want wie wil er nou steeds honger hebben.

IJs koop ik dus normaal ook niet, omdat ik weet dat ik er niet maar één pak dan. Maar nu ik weer even in een grote dip zit en van alles baal kan ik naar de winkel gaan en alles kopen waarvan ik baal dat ik het normaal niet kan kopen vanwege mijn gebrek aan zelfbeheersing en dan gaat dus zo'n doos ijs in een uur weg. En vraag ik me tijdens het eten af hoe het kan dat iemand er maar één kan eten en daar tevreden mee kan zijn.

tv-icoon schreef: ↑

23-09-2023 21:02

En als je een pauze houdt tijdens het eten? Laten we zeggen, je wordt weggeroepen en moet iemand een half uur te woord staan of vreselijk lang wachten op de volgende gang. Helpt dat niet om je eetlust minder te laten worden?

Een half uur is echt nog te weinig. Ik merk wel dat als ik bijvoorbeeld een uur/anderhalf uur ben gaan wandelen dat ik het dan nog wel even kan weerstaan daarna. Dan is het een beetje gezakt en heb ik minder die enorme drang om te willen eten.
Op het werk gaat het ook redelijk goed door de afleiding die ik dan heb en dat ik geen ladingen eten meeneem. Dus ik weet dat als dat op is dat ik dan verder ook niets meer kan eten (hebben geen kantine of iets dergelijks op het werk). Maar zodra ik eten tot mijn beschikking heb is mijn hoofd alleen maar daar mee bezig. En bij een wandeling ben ik bijvoorbeeld aan het begin van een wandeling ook nog vaak aan het denken wat ik wil eten, maar als de wandeling lang genoeg duurt is de verzadiging daarna weg. Kan alleen lastig hele avonden en weekenden gaan wandelen. Al zou dat voor de compensatie best prima zijn

TinyTiny schreef: ↑

23-09-2023 21:48

Herken het deels, maar niet zo heftig.

Wat voor mij het beste werkt, is minder maaltijden eten, maar grotere porties. Dat is bij mij effectief 2x per dag (lunch en avondeten). Dan zit ik na zo'n maaltijd wel vrij vol. Heb ik alsnog trek, probeer ik het een tijdje te negeren en gaat het meestal over. Anders kan ik gerust nog meer eten.

Over de dag heen kleinere porties eten, werkt voor mij echt averechts. Dan heb ik constant nog trek in iets en eet ik dus veel meer op een dag. Nog een koekje, en nog 1 en nog 1. Chippie ook lekker en ga zo maar door. Ook snacks op tafel is funest. Dat blijf ik eten.

Bedoel je dat je maar 2 maaltijden per dag eet? Ik vind het niet eens zo'n gek idee, want daarmee kom ik wel meer tegemoet aan de behoefte die ik heb om veel te eten. Bij een klein tussendoortje wil ik inderdaad continu meer. En inderdaad snacks op tafel is bij mij ook echt funest. Dat gaat door tot het op is.

TinyTiny schreef: ↑

23-09-2023 22:34

Ja, ik eet inderdaad 2 maaltijden op een dag. Lunch rond 12 uur en diner rond 19.00.

En heb je enig idee hoeveel kcal per maaltijd dan? Of wat eet je dan tijdens zo'n maaltijd?

Citalopram is bij mij inderdaad ook de boosdoener waarschijnlijk, maar ik ben huiverig om daar iets mee te gaan doen. Eerder een aantal keer proberen af te bouwen en dat is compleet fout gelopen waarbij ik maanden uit de running was en me compleet ellendig voelde. Dat durf ik eigenlijk niet meer aan. Bij wisselen van medicatie ben ik bang voor vergelijkbare gevolgen.

Bedankt voor het delen van je ervaring met een maagverkleining in combinatie met het onverzadigbaar zijn, Solomio. Ik kom er dus sowieso niet voor in aanmerking nu, maar het geeft me ook ergens wel aan dat dat ook niet de echte oplossing gaat zijn.

Ik ga eens testen wat het effect is van IF (wat ik sowieso al deed) combineren met 3 grote maaltijden in plaats van tussendoortjes en dergelijke die ik altijd te weinig vind.