Lijf & Lijn
alle pijlers
Ik ben te dik..echt veel te dik..
maandag 2 juli 2018 om 22:37
Ik ben te dik..echt veel te dik. In mijn eigen lijf voel ik mij ongezond en ongelukkig. Soms heb ik een moment dat ik schrik..dat ik naar mijzelf kijk en denk is dit wat ik ben geworden..Ik ben boos en teleurgesteld in mijzelf dat ik zover heb laten komen.
Eerst ben ik gaan eten om met mijn problemen en gevoelens om te kunnen gaan. Nu is het eigenlijk een verslaving geworden en heb ik het gevoel dat ik mijzelf verwaarloos. Ik walg van mijzelf en weet dat dat niet zou moeten. 25 kilo terug wist ik al dat ik op mijn eten moest letten..moet je kijken hoe erg het uit de hand is gelopen. Elke dag is zwaar. En vooral tijdens deze warme dagen wordt mijn schaamte voor mijzelf steeds groter.
Ik wil dit niet meer! Er moet verandering in komen. Ik wil van mezelf kunnen houden en me niet meer weg te hoeven stoppen. Mezelf de kans geven om echt te gaan leven en mij van binnen en buiten gelukkig te voelen.
Via deze weg ben ik opzoek naar een sportmaatje die in of rond Groningen woont..zelf ben ik 23 jaar. Of jij nou man, vrouw, ietsje jonger of iets ouder bent dat maakt niet uit!
Eerst ben ik gaan eten om met mijn problemen en gevoelens om te kunnen gaan. Nu is het eigenlijk een verslaving geworden en heb ik het gevoel dat ik mijzelf verwaarloos. Ik walg van mijzelf en weet dat dat niet zou moeten. 25 kilo terug wist ik al dat ik op mijn eten moest letten..moet je kijken hoe erg het uit de hand is gelopen. Elke dag is zwaar. En vooral tijdens deze warme dagen wordt mijn schaamte voor mijzelf steeds groter.
Ik wil dit niet meer! Er moet verandering in komen. Ik wil van mezelf kunnen houden en me niet meer weg te hoeven stoppen. Mezelf de kans geven om echt te gaan leven en mij van binnen en buiten gelukkig te voelen.
Via deze weg ben ik opzoek naar een sportmaatje die in of rond Groningen woont..zelf ben ik 23 jaar. Of jij nou man, vrouw, ietsje jonger of iets ouder bent dat maakt niet uit!
anoniem_372241 wijzigde dit bericht op 03-07-2018 21:41
10.30% gewijzigd
maandag 2 juli 2018 om 22:42
Het is inderdaad mogelijk dat je te dik bent, maar om daarom maar niet van jezelf te houden vind ik wel bizar.
Waarom begin je niet eerst met van jezelf te houden om vanuit dat standpunt beter voor jezelf te gaan zorgen? Lijkt me een heel stuk gemakkelijker, in plaats van jezelf afbeulen om liefde te verdienen.
Kom op hoor, don't sell yourself short!
Waarom begin je niet eerst met van jezelf te houden om vanuit dat standpunt beter voor jezelf te gaan zorgen? Lijkt me een heel stuk gemakkelijker, in plaats van jezelf afbeulen om liefde te verdienen.
Kom op hoor, don't sell yourself short!
maandag 2 juli 2018 om 23:02
hoi hoi! ik wil hier wel meeschrijven. Herken me in veel van wat je schrijft, een belangrijk verschil is wel dat ik mezelf an sich wel leuk vind, en ik heb ook genoeg zelfliefde, alleen die extra kilo's zitten me toch wel dwars.
Ik denk ook wel dat dat jou wel kan helpen bij het afvallen, zoals Cateautje ook al zegt, dat je eerst jezelf leuk gaat vinden hoe je nu bent, en van daaruit verder kan werken aan je lichaam. Het is veel moeilijker om af te vallen als je jezelf niet de moeite waard vind, dan val je ook makkelijker terug in slechte gewoontes denk ik.
Wat ik wel herken van jouw verhaal is het soms "schrikken" van hoe ik eruit zie.. Als ik mezelf "per ongeluk" in reflecties zie schrik ik daar wel even van vaak. En ik was laatst in een pretpark en merkte daar dat ik soms maar met moeite in de attractie stoeltjes paste.. dan baal ik wel heel erg van mezelf.
Ik ga dus ook (weer) afvallen, en nu blijvend. Hopelijk kunnen we elkaar wat steunen in het proces
Ik denk ook wel dat dat jou wel kan helpen bij het afvallen, zoals Cateautje ook al zegt, dat je eerst jezelf leuk gaat vinden hoe je nu bent, en van daaruit verder kan werken aan je lichaam. Het is veel moeilijker om af te vallen als je jezelf niet de moeite waard vind, dan val je ook makkelijker terug in slechte gewoontes denk ik.
Wat ik wel herken van jouw verhaal is het soms "schrikken" van hoe ik eruit zie.. Als ik mezelf "per ongeluk" in reflecties zie schrik ik daar wel even van vaak. En ik was laatst in een pretpark en merkte daar dat ik soms maar met moeite in de attractie stoeltjes paste.. dan baal ik wel heel erg van mezelf.
Ik ga dus ook (weer) afvallen, en nu blijvend. Hopelijk kunnen we elkaar wat steunen in het proces
maandag 2 juli 2018 om 23:07
Dat is super rot om je zo te voelen. Ben je al eens naar een diëtist geweest? Daar kun je echt veel aan hebben. Ze kunnen je een hoop adviezen geven over eten en sporten. Begin met wandelen, minimaal elke dag een wandeling met een vlot tempo. Als het lukt een paar keer per week van 1 a 1,5 uur wandelen.
Ik heb nu 2x een gesprek gehad met een voedingscoach en dit heeft mij al zoveel meer inzichten gegeven. Het begin is moeilijk, de knop moet om! Ik ben ook ongemerkt een emo eter geworden. Ik zag eten als troost en beloning. Maar we zijn geen pedaalemmer he. Probeer zoveel mogelijk bewerkt eten te mijden en eet zoveel mogelijk vers, meer groente en fruit. Ik heb ook wel eens een cheat dag, alleen eet ik dan geen hele pizza meer maar een halve.
Ik vul nu elke dag de eetmeter in van het voedingscentrum.
https://mijn.voedingscentrum.nl/nl/dashboard
Hoop dat je er wat aan hebt. Succes!!
Ik heb nu 2x een gesprek gehad met een voedingscoach en dit heeft mij al zoveel meer inzichten gegeven. Het begin is moeilijk, de knop moet om! Ik ben ook ongemerkt een emo eter geworden. Ik zag eten als troost en beloning. Maar we zijn geen pedaalemmer he. Probeer zoveel mogelijk bewerkt eten te mijden en eet zoveel mogelijk vers, meer groente en fruit. Ik heb ook wel eens een cheat dag, alleen eet ik dan geen hele pizza meer maar een halve.
Ik vul nu elke dag de eetmeter in van het voedingscentrum.
https://mijn.voedingscentrum.nl/nl/dashboard
Hoop dat je er wat aan hebt. Succes!!
maandag 2 juli 2018 om 23:10
Cateautje schreef: ↑02-07-2018 22:42Het is inderdaad mogelijk dat je te dik bent, maar om daarom maar niet van jezelf te houden vind ik wel bizar.
Waarom begin je niet eerst met van jezelf te houden om vanuit dat standpunt beter voor jezelf te gaan zorgen? Lijkt me een heel stuk gemakkelijker, in plaats van jezelf afbeulen om liefde te verdienen.
Kom op hoor, don't sell yourself short!
maandag 2 juli 2018 om 23:29
Niet om vervelend te doen hoor TO, echt niet, maar ik vraag me altijd af hoe het komt dat mensen die zo dik zijn het zover laten komen. Afvallen is een hel. Meer bewegen is pijnlijk met zo’n gewicht. Het doet je humeur en zelfbeeld allemaal geen goed. Het kost zo onmenselijk veel moeite om op normaal gewicht te komen. Waarom dan niet gewoon voorkomen dat je zo zwaar wordt ? Ik heb dat nooit begrepen. Je schreef dat je 25 kilo terug al wist dat je moest stoppen met eten ? Waarom heb je het dan zo uit de hand laten lopen ?
Het zal wel een stomme vraag zijn maar misschien wil je hem toch beantwoorden ?
Misschien helpt het zelfs een beetje om inzicht te krijgen, als je dat niet allang hebt.
Het zal wel een stomme vraag zijn maar misschien wil je hem toch beantwoorden ?
Misschien helpt het zelfs een beetje om inzicht te krijgen, als je dat niet allang hebt.
anoniem_370937 wijzigde dit bericht op 02-07-2018 23:32
17.97% gewijzigd
maandag 2 juli 2018 om 23:30
Afvallen is geen straf, maar een investering in jezelf. Investeren in gezond voedsel, investeren in sporten. Maar daarvoor moet je wel van jezelf houden. Je moet het jezelf gunnen om die investering te doen. Zorg voor de juiste balans en de sleutel is bewegen!Jasminum94 schreef: ↑02-07-2018 22:37Ik wil dit niet meer! Er moet verandering in komen. Ik wil van mezelf kunnen houden en me niet meer weg te hoeven stoppen. Mezelf de kans geven om echt te gaan leven en mij van binnen en buiten gelukkig te voelen.
Waarom? Als je alleen een dieet volgt en je bent de hele dag streng voor jezelf, maar hebt een half uur een zwak moment, dan ben je terug bij af. Maar een uurtje sporten kan je niet afgenomen worden! Ook kunnen je sportprestaties je zelfbeeld een enorme boost geven!
Dus hou van jezelf en gun jezelf die investering!!
Ik ben niet bijgelovig, dat brengt ongeluk...
maandag 2 juli 2018 om 23:53
@ Ouwedibbes; was het maar zo makkelijk! Ook ik ben te dik (86,5 kg bij 1.68. En ik walg van mijn lijf. Ik walg van het feit dat ik het er allemaal zelf aanvreet, hoe dikker ik word des de vaker ik eetbuien heb. Ik sport nu 3 x per week, heb een psycholoog, haptonoom en dietist in de hand om te leren mezelf te accepteren en mijn lijf. Afvallen komt hopelijk later, maar ben nog nooit zo zwaar geweest. Was het maar zo makkelijk, als je beseft dat je de verleerde kant op gaat gewoon te stoppen met (vr)eten.
@jasminum94 - ik hoop net als jij de kracht te vinden af te vallen en weer van mezelf te gaan houden. Gelukkig heb ik al hulp. Nu nog tot mezelf doordringen. Succes! Geloof in jezelf!
@jasminum94 - ik hoop net als jij de kracht te vinden af te vallen en weer van mezelf te gaan houden. Gelukkig heb ik al hulp. Nu nog tot mezelf doordringen. Succes! Geloof in jezelf!
dinsdag 3 juli 2018 om 00:01
De mensen die ik ken (5 stuks) die deze zware operatie hebben ondergaan zijn allemaal op 1 na binnen 3 jaar weer veel te zwaar. De operatie en het herstel zijn geen lolletje heb ik begrepen. Toch probeerden ze allemaal weer zo snel mogelijk een volledig broodje kroket naar binnen te werken tot ze nagenoeg weer “normaal” konden eten. Zolang er niets veranderd in je mindset helpt het niets.
dinsdag 3 juli 2018 om 00:03
Maar wat maakt dan dat je toch verder eet en zelfs juist meer ? Is dat voor iedereen anders of zijn er overeenkomsten ? Er zit een vrij ingewikkeld psychologisch proces achter dacht ik.MaggyMay schreef: ↑02-07-2018 23:53@ Ouwedibbes; was het maar zo makkelijk! Ook ik ben te dik (86,5 kg bij 1.68. En ik walg van mijn lijf. Ik walg van het feit dat ik het er allemaal zelf aanvreet, hoe dikker ik word des de vaker ik eetbuien heb. Ik sport nu 3 x per week, heb een psycholoog, haptonoom en dietist in de hand om te leren mezelf te accepteren en mijn lijf. Afvallen komt hopelijk later, maar ben nog nooit zo zwaar geweest. Was het maar zo makkelijk, als je beseft dat je de verleerde kant op gaat gewoon te stoppen met (vr)eten.
@jasminum94 - ik hoop net als jij de kracht te vinden af te vallen en weer van mezelf te gaan houden. Gelukkig heb ik al hulp. Nu nog tot mezelf doordringen. Succes! Geloof in jezelf!
dinsdag 3 juli 2018 om 00:20
Ook in mijn kennissenkring, 4 waarvan nummer 2 haar 2e poging gaat wagen. Midset is alles. Dat bereik je niet met een operatie.Ouwedibbes schreef: ↑03-07-2018 00:01De mensen die ik ken (5 stuks) die deze zware operatie hebben ondergaan zijn allemaal op 1 na binnen 3 jaar weer veel te zwaar. De operatie en het herstel zijn geen lolletje heb ik begrepen. Toch probeerden ze allemaal weer zo snel mogelijk een volledig broodje kroket naar binnen te werken tot ze nagenoeg weer “normaal” konden eten. Zolang er niets veranderd in je mindset helpt het niets.
To, zoek professionele hulp. Bespreek het eens met je huisarts, die kan je doorverwijzen naar een goede diëtiste. Je kunt en hoeft zoiets niet alleen te doen.
dinsdag 3 juli 2018 om 01:09
Ik ben met 1,48 en 81,9kg ook veelste zwaar. Ik ben inmiddels al afgevallen, begon in april met 86kg. Ik heb ook een te verkeerde mindset, medicijnen die je stofwisseling in de war gooien (ik raak niet meer verzadigd, kan gewoon echt door blijven eten). Ben nu op een punt dat ik denk als ik ooit kinderen wil moet ik gezond worden, sowieso om een gezond kind op de wereld te zetten en een goed voorbeeld zijn voor mijn kinderen. Ben 23, geen vriend, financieel en qua ruimte absoluut niet klaar voor kinderen. Maar als ik het nu niet doe, doe ik het nooit.
Ik ga sindskort naar een diëtist, toevallig woensdag mijn tweede afspraak. En moet eerst opnieuw leren eten, structuur krijgen in mijn eet momenten etc. Heb ook veel voedsel allergieën dus even een appel pakken zit er niet in.
Ik vind het ook heel eng om mijn leven te veranderen, en ben ook bang dat ik het niet kan. Maar ik heb gelukkig een lieve diëtiste en veel steun van mijn omgeving. Ik ben ook mezelf mentaal aan het voorbereiden op de sportschool.. Dus hopelijk ben ik over een aantal jaar gewoon op gezond gewicht, en ga ik het volhouden ondanks dat ik een lange weg te gaan heb.
Ben trouwens bij de dokter geweest of ik eventueel een gastric bypass zou kunnen krijgen, en via die weg dus bij de diëtist terecht gekomen, omdat je eerst moet leren normaal te eten en met voeding om te gaan. Als je meteen een operatie zou krijgen dan los je niks op, want je moet alles veranderen. Maar vanwege mijn kinderwens is het niet raadzaam om een gastric bypass te nemen omdat je dan natuurlijk niet meer normaal voeding (calorieën, mineralen en vitaminen) kan opnemen en dat is gewoon slecht voor een kindje.
Er zullen vast mensen zijn die wel zwanger zijn geworden na een gastric bypass, maar ik ga het gewoon niet doen. Een maagverkleining zou eventueel nog een oplossing zijn maar dat doen ze dus bijna niet meer, zoals eerder genoemd is er te weinig blijvend resultaat omdat je gewoon sneller geneigd bent in je oude patroon te vallen en alles er weer aan te eten.
Op de vraag hoe mensen het zo ver kunnen laten komen: Bij mij echt geen idee, het gebeurd gewoon heel sneaky. Elk jaar een beetje dikker dan het jaar er op. Geen discipline, geen motivatie. Eet gewoon om te eten. Bedoel makkelijker even een pizzaatje in de oven dan een heel gerecht maken? Het is bij mij gewoon puur gemakzucht, verstoorde stofwisseling, geen discipline, overal wel een smoesje voor waarom ik wel dit mac menuutje naar binnen mag werken. Geen idee of het geestelijke aspect in mijn leven een aandeel er in heeft. Kut jeugd gehad, slechte vader, al vanaf 14 depressief, veel problemen, vanaf 17de tot op heden non stop aan de antidepressiva. Op mijn 19de uit huis gemoeten, en tussen mijn 16de en 17de ook bij mijn opa en oma moeten wonen. Veel terug vallen gehad, heel vaak te diep in de put gezeten, misschien net iets te veel meegemaakt. Kan nu op dit moment wel zeggen dat het gewoon goed gaat, ondanks dat ik om 01.23 nog klaar wakker ben...
Ik ga sindskort naar een diëtist, toevallig woensdag mijn tweede afspraak. En moet eerst opnieuw leren eten, structuur krijgen in mijn eet momenten etc. Heb ook veel voedsel allergieën dus even een appel pakken zit er niet in.
Ik vind het ook heel eng om mijn leven te veranderen, en ben ook bang dat ik het niet kan. Maar ik heb gelukkig een lieve diëtiste en veel steun van mijn omgeving. Ik ben ook mezelf mentaal aan het voorbereiden op de sportschool.. Dus hopelijk ben ik over een aantal jaar gewoon op gezond gewicht, en ga ik het volhouden ondanks dat ik een lange weg te gaan heb.
Ben trouwens bij de dokter geweest of ik eventueel een gastric bypass zou kunnen krijgen, en via die weg dus bij de diëtist terecht gekomen, omdat je eerst moet leren normaal te eten en met voeding om te gaan. Als je meteen een operatie zou krijgen dan los je niks op, want je moet alles veranderen. Maar vanwege mijn kinderwens is het niet raadzaam om een gastric bypass te nemen omdat je dan natuurlijk niet meer normaal voeding (calorieën, mineralen en vitaminen) kan opnemen en dat is gewoon slecht voor een kindje.
Er zullen vast mensen zijn die wel zwanger zijn geworden na een gastric bypass, maar ik ga het gewoon niet doen. Een maagverkleining zou eventueel nog een oplossing zijn maar dat doen ze dus bijna niet meer, zoals eerder genoemd is er te weinig blijvend resultaat omdat je gewoon sneller geneigd bent in je oude patroon te vallen en alles er weer aan te eten.
Op de vraag hoe mensen het zo ver kunnen laten komen: Bij mij echt geen idee, het gebeurd gewoon heel sneaky. Elk jaar een beetje dikker dan het jaar er op. Geen discipline, geen motivatie. Eet gewoon om te eten. Bedoel makkelijker even een pizzaatje in de oven dan een heel gerecht maken? Het is bij mij gewoon puur gemakzucht, verstoorde stofwisseling, geen discipline, overal wel een smoesje voor waarom ik wel dit mac menuutje naar binnen mag werken. Geen idee of het geestelijke aspect in mijn leven een aandeel er in heeft. Kut jeugd gehad, slechte vader, al vanaf 14 depressief, veel problemen, vanaf 17de tot op heden non stop aan de antidepressiva. Op mijn 19de uit huis gemoeten, en tussen mijn 16de en 17de ook bij mijn opa en oma moeten wonen. Veel terug vallen gehad, heel vaak te diep in de put gezeten, misschien net iets te veel meegemaakt. Kan nu op dit moment wel zeggen dat het gewoon goed gaat, ondanks dat ik om 01.23 nog klaar wakker ben...
dinsdag 3 juli 2018 om 04:40
Als je inderdaad 'echt heel dik' bent (BMI minimaal 35), zou ik je echt aanraden om je aan te melden bij de Nederlandse Obesitas Kliniek en in het traject te gaan voor een gastric bypass/gastric sleeve. Ik wil niet pessimistisch doen maar ik was zelf ook veels te zwaar en heb me er echt in verdiept; wetenschappelijk onderzoeken tonen aan dat minder dan 5% van mensen met obesitas een gezond gewicht kunnen bereiken en behouden na 5 jaar. Het lukt velen om af te vallen; maar na 5 jaar zit het er bij bijna iedereen weer aan. Als je eenmaal te dik bent zal je lichaam ALTIJD terug vechten om weer dik te worden. Je hormonen + metabolisme zorgen hiervoor. Een gastric bypass/gastric sleeve heeft na 5 jaar een succes percentage van ongeveer 90%, vergeleken met de eerder benoemde 5%....
dinsdag 3 juli 2018 om 07:46
Misschien ligt het aan mij, maar ik vind het nogal vreemd om iemand die vraagt om bijvoorbeeld een maatje om te sporten of samen ervaringen te delen over het afvallen, een (best zware) operatie te adviseren. Daar vraagt TO toch helemaal niet om?
Voor alle duidelijkheid: ik hen niets tegen mensen die een gastric bypass (hebben) ondergaan. Maar zo 'makkelijk' als hier over deze operatie wordt gedaan, is het zeker niet. Ken verschillende mensen die op het randje van de dood hebben gelegen dankzij ernstige complicaties tijdens hun gastric bypassoperatie. Dus om het 'zomaar iemand te adviseren van wie je niets weet en waar die persoon niet om vraagt', vind ik niet zo handig.
Voor alle duidelijkheid: ik hen niets tegen mensen die een gastric bypass (hebben) ondergaan. Maar zo 'makkelijk' als hier over deze operatie wordt gedaan, is het zeker niet. Ken verschillende mensen die op het randje van de dood hebben gelegen dankzij ernstige complicaties tijdens hun gastric bypassoperatie. Dus om het 'zomaar iemand te adviseren van wie je niets weet en waar die persoon niet om vraagt', vind ik niet zo handig.
dinsdag 3 juli 2018 om 07:50
Ouwe dibbes; in mijn geval is het echt een eetveeslaving. Als ik eet hoef ik niet te voelen wat er echt speelt (eenzaamheid/onzekerheid/verdriet). Eten verdooft dan dat wat ik blijkbaar niet wil voelen (tijdelijk) tot ik weer voel en spijt heb en nog meer walg van mijn gedrag en lijf. Vicieuze cirkel. Kunst is niet te gaan eten en wel te gaan voelen .. ook al is dat nog zo rot.
dinsdag 3 juli 2018 om 08:04
Hoi, TO. Ik doe het niet graag (want het staat een beetje gek), maar ik heb een blijmoedig topic over afvallen, wellicht heb je daar iets aan: lijf-lijn/het-misantrope-afvaltopic/lis ... #p28290544
Verder is overgewicht een complex probleem en doe je mensen ernstig tekort als je het verbindt aan slapheid van karakter en gebrekkig doorzettingsvermogen.
Verder is overgewicht een complex probleem en doe je mensen ernstig tekort als je het verbindt aan slapheid van karakter en gebrekkig doorzettingsvermogen.
dinsdag 3 juli 2018 om 08:07
Dank je wel voor je uitleg. Het lijkt me een moeilijk te doorbreken patroon omdat eten niet iets is waar je buiten kunt. Zoals alcohol, drugs of andere verslavingen. Je kunt niet zeggen : ik eet nooit meer. Sterkte.MaggyMay schreef: ↑03-07-2018 07:50Ouwe dibbes; in mijn geval is het echt een eetveeslaving. Als ik eet hoef ik niet te voelen wat er echt speelt (eenzaamheid/onzekerheid/verdriet). Eten verdooft dan dat wat ik blijkbaar niet wil voelen (tijdelijk) tot ik weer voel en spijt heb en nog meer walg van mijn gedrag en lijf. Vicieuze cirkel. Kunst is niet te gaan eten en wel te gaan voelen .. ook al is dat nog zo rot.
dinsdag 3 juli 2018 om 08:17
En na 10 jaar ? Natuurlijk val je in hoog tempo af na die operatie. (Zie de 90% waar jij het over hebt) En hoogst waarschijnlijk zijn die mensen na 5 jaar echt niet op het gewicht van voor de operatie. Maar zoals ik al zei : in mijn omgeving zijn mensen na 3 jaar alweer behoorlijk te zwaar.( een kilo of 15/20 ) Niet net zo zwaar als voor de operatie maar wel hard op weg. Je maag rekt gewoon weer op tot hij weer redelijk normale hoeveelheden eten aan kan. Een andere forummer ziet dit ook in haar omgeving. Bovendien vraag ik me af hoe gezond het is voor een lijf om levenslang geen mineralen, vitaminen enz. meer op te kunnen nemen. Volgens mij is het beter om je psychische problemen op te lossen dan je lijf, op wat voor manier dan ook, zoveel geweld aan te doen.Dionne36 schreef: ↑03-07-2018 04:40Als je inderdaad 'echt heel dik' bent (BMI minimaal 35), zou ik je echt aanraden om je aan te melden bij de Nederlandse Obesitas Kliniek en in het traject te gaan voor een gastric bypass/gastric sleeve. Ik wil niet pessimistisch doen maar ik was zelf ook veels te zwaar en heb me er echt in verdiept; wetenschappelijk onderzoeken tonen aan dat minder dan 5% van mensen met obesitas een gezond gewicht kunnen bereiken en behouden na 5 jaar. Het lukt velen om af te vallen; maar na 5 jaar zit het er bij bijna iedereen weer aan. Als je eenmaal te dik bent zal je lichaam ALTIJD terug vechten om weer dik te worden. Je hormonen + metabolisme zorgen hiervoor. Een gastric bypass/gastric sleeve heeft na 5 jaar een succes percentage van ongeveer 90%, vergeleken met de eerder benoemde 5%....
dinsdag 3 juli 2018 om 09:59
Dit ben ik niet volledig met je eens!Stampertje12 schreef: ↑02-07-2018 23:32Het gaat niet lukken om dit met (alleen) een vriendin op te gaan lossen.
Je hebt een professionele coach nodig die echt een levensstijlverandering teweeg kan brengen. Van alleen sporten ga je geen kilo's afvallen.
Ik weet natuurlijk niet hoe zwaar TO is en hoeveel kilo zij wilt afvallen, maar het is echt niet zo dat je een professionele coach nodig hebt.
Waar die coach eventueel wel goed voor is, is voor je zelf beeld TO. Je ziet jezelf heel negatief, "Té dik, houd niet van jezelf".. Dit is niet goed, dat je jezelf fysiek niet op je allermooist vindt, begrijp ik. Maar van binnen zal je absoluut pluspunten hebben en op die manier van jezelf kunnen houden. Zorg dat je dat wel blijft zien!
Zelf ben ik 40 kilo afgevallen, zonder coach/ zonder maagverkleining of andere gekke dingen. Maar precies zoals hierboven ook al beschreven wordt... Ik stopte met snoepen, verminderde stevig in koolhydraten en ging elke dag een stuk wandelen/fietsen/bewegen. Minimaal een halfuur, want wanneer je écht te zwaar bent is een uur niet meer leuk en is de lol er snel vanaf. Zorg dat je iets doet wat je leuk vindt en wat ook haalbaar is. Opvoeren naar langer/intensiever komt vanzelf! Ik heb goed 1,5 jaar gedaan over die 40 kilo. Iedere maand zag ik mijzelf slanker worden, dat gaf een enorme boost. Iedere maand liep ik het rondje sneller, zodat ik ook langer kon lopen & tegelijkertijd zo trots als een pauw was op mijzelf!
Daarnaast hield ik wel van de persoon die binnenin mij zat, ik had( heb
) een goed hart, ben sociaal, zorgzaam, etc etc. Maar ook in mijn uiterlijk vond ik mijzelf mooi, mijn ogen vond ik mooi, mijn haren, mijn voeten... Kijk eens zo naar jezelf! Benadruk je positieve punten, want ik weet zeker dat je die hebt.Lieve TO, houd van jezelf, houd van degene die je bent! Zie de mooie dingen aan jezelf.
Zoek daarnaast iets wat je leuk vindt en neem een eet-stijl /levensstijl aan die bij je past.
Begrijp me trouwens niet verkeerd!! Ik zeg niet dat een coach je niet kan helpen, absoluut dat dat wel kan! Ik zeg alleen dat het niet perse nodig is om een coach te hebben
.Heel veel succes TO !
dinsdag 3 juli 2018 om 10:27
Nou, dat vind ik niet zo'n goed argument. Voor iemand van 150 kg draai ik echt mijn hoofd niet om. Dat valt me niet op. Ook de kleding valt me niet op. Wel trekt het mijn aandacht als iemands haar echt heel lelijk zit (omdat ik dan naga wat ze vermoedelijk verkeerd heeft gedaan met dat pakje verf en inschat hoe lang ze niet naar de kapper is geweest) en als ze zich lelijk heeft opgemaakt.En vooral tijdens deze warme dagen wordt mijn schaamte voor mijzelf steeds groter.
Als je niet tevreden bent met je figuur dan ga je even naar de huisarts en die test je door en geeft je verdere adviezen die je netjes moet opvolgen. Ook als het niet lukt ga je terug.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
dinsdag 3 juli 2018 om 10:30
Ik was altijd heel slank totdat ik binnen 3 maanden tijd een zittend beroep kreeg, stopte met roken èn zwanger werd. Ik kwam in korte tijd echt veel aan en het ging er niet zomaar meer af. Na mijn tweede zwangerschap was ik het zat en ben ik van 84 kilo terug naar 62 kilo gegaan (ben 1.73m). Door heel goed op mijn eten te letten en bewust veel meer te bewegen, een dag in de week mezelf iets "ongezonds" gunnen om vol te houden. De fiets pakken ipv de auto, veel wandelen etc. Geen diëtiste of andere hulpmiddelen gehad maar als je denkt dat het voor jou werkt dan zou ik dat zeker doen. Ik heb er wel de tijd voor genomen en een heel jaar erover gedaan, voordeel daarvan was wel dat ik echt gewend was aan mijn nieuwe eetpatroon en het daarna ook lukte om op gewicht te blijven.
Ik zou gewoon beginnen en als de eerste kilo's eraf gaan dan begin je er vanzelf plezier in te krijgen. Als je de eerste 10 kilo eraf hebt ben je echt wel trots op jezelf en komt die zelfwaardering ook wel weer terug. Je geeft vast nog wel om jezelf maar zit nu in zo'n dip en dan kan het lastig zijn positief te denken. Door je levensstijl te veranderen kun je proberen die negatieve spiraal te doorbreken. Heel veel succes, hopelijk vind je hier een aantal mensen die met je mee willen doen!
Ik zou gewoon beginnen en als de eerste kilo's eraf gaan dan begin je er vanzelf plezier in te krijgen. Als je de eerste 10 kilo eraf hebt ben je echt wel trots op jezelf en komt die zelfwaardering ook wel weer terug. Je geeft vast nog wel om jezelf maar zit nu in zo'n dip en dan kan het lastig zijn positief te denken. Door je levensstijl te veranderen kun je proberen die negatieve spiraal te doorbreken. Heel veel succes, hopelijk vind je hier een aantal mensen die met je mee willen doen!
dinsdag 3 juli 2018 om 12:19
Bedankt voor alle reacties en verhalen! Dat ik te dik ben is een feit..heb een bmi van 34.9. Ik weet natuurlijk wel dat je ook van jezelf kunt houden als je te dik bent. Maar op de een of andere manier kan ik dat nog niet los van elkaar zien.
Waarom ik het zo uit de hand heb laten lopen? Bij mij ging het een beetje ongemerkt. Als ik bijvoorbeeld verdrietig was haalde ik een zak chips en at ik die leeg. Het troostte mij een beetje. Maar later haalde ik ook wat lekkers als ik mij boos, blij of eenzaam voelde. Het enige constante in mijn leven waardoor ik mij weer wat beter ging voelen. Het gaf me een blij gevoel en ik keek er naar uit om weer te kunnen halen. Nu geeft het mij dat blije gevoel niet meer en stop ik het zonder na te denken in mijn mond. Zou je het kunnen vergelijken met roken? Het is echt een verslaving..
Ik vind het eng om alleen te gaan sporten..naar bijvoorbeeld een sportschool te gaan. En daarom ben ik via deze weg ook opzoek om dit samen met iemand te kunnen doen. Over een operatie zit ik helemaal niet na te denken.
Niemand in mijn omgeving weet ook dat ik zoveel weeg. Ik praat er niet graag over en wil eigenlijk ook niet meer op de weegschaal staan. Ik zou wel naar een diëtiste kunnen gaan, maar het erge is dat ik precies weet wat ik wel en niet mag eten, meer moet gaan bewegen en sporten enz. Dit weet ik door al mijn eerdere pogingen om af te vallen en in een ver verleden heb ik zelfs ooit een diëtiste opgezocht. Misschien moet ik er toch wel heen gaan. Vind het alleen zo pijnlijk als mijn gewicht zo in het middelpunt komt te staan.
Waarom ik het zo uit de hand heb laten lopen? Bij mij ging het een beetje ongemerkt. Als ik bijvoorbeeld verdrietig was haalde ik een zak chips en at ik die leeg. Het troostte mij een beetje. Maar later haalde ik ook wat lekkers als ik mij boos, blij of eenzaam voelde. Het enige constante in mijn leven waardoor ik mij weer wat beter ging voelen. Het gaf me een blij gevoel en ik keek er naar uit om weer te kunnen halen. Nu geeft het mij dat blije gevoel niet meer en stop ik het zonder na te denken in mijn mond. Zou je het kunnen vergelijken met roken? Het is echt een verslaving..
Ik vind het eng om alleen te gaan sporten..naar bijvoorbeeld een sportschool te gaan. En daarom ben ik via deze weg ook opzoek om dit samen met iemand te kunnen doen. Over een operatie zit ik helemaal niet na te denken.
Niemand in mijn omgeving weet ook dat ik zoveel weeg. Ik praat er niet graag over en wil eigenlijk ook niet meer op de weegschaal staan. Ik zou wel naar een diëtiste kunnen gaan, maar het erge is dat ik precies weet wat ik wel en niet mag eten, meer moet gaan bewegen en sporten enz. Dit weet ik door al mijn eerdere pogingen om af te vallen en in een ver verleden heb ik zelfs ooit een diëtiste opgezocht. Misschien moet ik er toch wel heen gaan. Vind het alleen zo pijnlijk als mijn gewicht zo in het middelpunt komt te staan.
dinsdag 3 juli 2018 om 13:04
Ik ga sinds kort naar een diëtiste en inderdaad ze vertelt eigenlijk niets nieuws maar toch helpt het op een of andere manier. Ze denkt mee, ze denkt in oplossingen maar vooral, ze houdt het in de gaten en op een of andere manier stimuleert dat. Het is een stok achter de deur die ik blijkbaar nodig heb. Natuurlijk kan ik best zelf bedenken wat gezond is om te eten en ik doe dat ook nog wel, ik krijg geen complete dagmenu's aangereikt maar wel richtlijnen. Natuurlijk moet ik het uiteindelijk gewoon zelf doen en zelf volhouden (ik wil alleen maar die drie uur gaan die de verzekering vergoedt maar na de intake duren de afspraken een kwartiertje dus dat zijn best veel afspraken). Maar die stok achter de deur heb ik nu gewoon even nodig. Mijn diëtiste legt de nadruk niet perse op gewicht, vindt zelfs dat ik niet te vaak moet wegen. Zij legt de nadruk op een gezonde levensstijl. De nadruk op gewicht leg ik zelf als ik zeg dat ik 15 kilo af wil vallen.Jasminum94 schreef: ↑03-07-2018 12:19Ik zou wel naar een diëtiste kunnen gaan, maar het erge is dat ik precies weet wat ik wel en niet mag eten, meer moet gaan bewegen en sporten enz. Dit weet ik door al mijn eerdere pogingen om af te vallen en in een ver verleden heb ik zelfs ooit een diëtiste opgezocht. Misschien moet ik er toch wel heen gaan. Vind het alleen zo pijnlijk als mijn gewicht zo in het middelpunt komt te staan.
