Lijf & Lijn
alle pijlers
Ik moest iets ondernemen #3 gastric bypass!
vrijdag 13 mei 2016 om 10:14
Omdat we het vorige topic vol gekletst hebben gaan we hier verder.
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
668, the neighbour of the Beast
donderdag 21 juli 2016 om 07:49
donderdag 21 juli 2016 om 09:21
Stilstaan is op zich normaal Calvijn en het wil dus niet zeggen dat ik dingen aan moet passen
Ze hebben mij zelfs verteld dat de plateaufases nuttig zijn omdat dan zowel je lijf als je hoofd de tijd krijgt om zich aan te passen.
Maakt het nog niet minder frustrerend.
Ik hoop maar dat het snel weer op gang komt inderdaad, maar ik word er gewoon kriegel van.
Meestal zodra ik serieus begin te klagen en twijfelen ga ik zachtjes aan weer verder, dus wie weet
Ze hebben mij zelfs verteld dat de plateaufases nuttig zijn omdat dan zowel je lijf als je hoofd de tijd krijgt om zich aan te passen.
Maakt het nog niet minder frustrerend.
Ik hoop maar dat het snel weer op gang komt inderdaad, maar ik word er gewoon kriegel van.
Meestal zodra ik serieus begin te klagen en twijfelen ga ik zachtjes aan weer verder, dus wie weet
668, the neighbour of the Beast
donderdag 21 juli 2016 om 11:29
Na heel lang stil te staan, lijk ik nu weer af te vallen.
Het blijft een lastig iets. Daarnaast heb ik waarschijnlijk een voedselintolerantie, ik zit nu in het traject om uit te zoeken welke het precies is. Vermoeden is gluten of lactose. Kan ook de combinatie zijn, want los van elkaar kan ik ze redelijk goed hebben.
Het blijft een lastig iets. Daarnaast heb ik waarschijnlijk een voedselintolerantie, ik zit nu in het traject om uit te zoeken welke het precies is. Vermoeden is gluten of lactose. Kan ook de combinatie zijn, want los van elkaar kan ik ze redelijk goed hebben.
vrijdag 22 juli 2016 om 12:53
vrijdag 22 juli 2016 om 21:49
Al zeker 20 jaar heb ik last van overgewicht en heb al minstens 10 jaar een GBP is mijn achterhoofd. Toch denk ik telkens "kom op moelie, zet die knop eens om en stop eens wat minder in je mond, dat kan toch niet zo moeilijk zijn. Een schop onder mijn kont verdien je". Helaas is dat dus wel zo moeilijk. Ik heb ongeveer ieder dieet uitgeprobeerd, en zie een GBP-operatie als de laatste uitweg. Van shakes ging ik naar acupunctuur. Van pillen naar druppels. Van teenringen naar erg streng voor mezelf zijn met de beruchte schop. Naar de diëtiste en sporten. Alles gaf me niet meer dan een paar kilo gewichtsverlies wat er uiteindelijk weer dubbel bij kwam. Ik durf niet eens meer te beginnen!
Nu ben ik dus op het BMI van 42.0 aangekomen. En langzaam heb ik me de afgelopen weken gerealiseerd dat ik hier alleen niet uit ga komen. Nog langer mijn kop in het zand steken om maar geen GBP-operatie te hoeven ondergaan is niet realistisch.
Mijn probleem is dat ik geen grens wat eten betreft voel ( zeker wanneer ik dat gedachteloos doe).Ik voel constant honger. Mijn teveel aan calorieën zit hem vooral in de veel te grote porties of het proberen de honger weg te eten. Van zoet hou ik niet. chocolade kan 3 weken in de kast liggen. snoep heb ik niet eens in huis. Chips pak ik misschien één keer per week een ikea bakje vol. Maar wanneer ik weer honger heb kan ik goed een paar rollen sushi maken en alles opeten. Of gerookte kip met avocado ..oh dan gaat het pakje gerookte kip en soms wel 2 avocado's op. Het is die ongeremdheid en dat eeuwige honger gevoel. Avondeten is wel zeker een dubbele porties. Doe ik dat niet heb ik binnen een uur weer honger. Ik ben echt ten einde raad.
Vanmorgen heb ik de stoute schoenen maar aangetrokken en naar de huisarts gegaan. Eindelijk na al die jaren was ik zo ver om de waarheid onder ogen te zien. Maar mijn huisarts vond dat ik maar weer naar de diëtiste en sportschool moest. Ik was namelijk te gemotiveerd. Ik zou dit makkelijk zelf ( met diëtiste en sportschool kunnen). Echt de moet zakte me in de schoenen. Jees. Ben je eindelijk zover en dan krijg je dit weer. Ik kreeg een doorverwijzing naar de diëtiste. Geloof mij, ik ben al zo vaak naar een diëtiste geweest. Ik weet echt wel wat ik wel en niet mag eten. Misschien wel beter dan mijn huisarts.
Na het uitzitten van een lange preek van mijn huisarts heb ik in tranen gezegd dat ik over 2 jaar ( en + 10) kilo wel weer terug zou zijn, en dat mij een doorverwijzing naar een psycholoog zinvoller leek dan naar een diëtiste.
Pfff, maar ik heb nu de doorverwijzing naar de obesitaskliniek gekregen. Als of ik voor de lol mijn lichaam wil laten verbouwen. Ik had het ook allemaal liever ander gezien.
Nu is het wachten op bericht van de kliniek. Wanneer zij een beter methode hebben dan de operatie hou ik me aanbevolen, maar voorals nog zie ik die operatie als enige uitweg.
sorry. ik moest even van me afschrijven.
Nu ben ik dus op het BMI van 42.0 aangekomen. En langzaam heb ik me de afgelopen weken gerealiseerd dat ik hier alleen niet uit ga komen. Nog langer mijn kop in het zand steken om maar geen GBP-operatie te hoeven ondergaan is niet realistisch.
Mijn probleem is dat ik geen grens wat eten betreft voel ( zeker wanneer ik dat gedachteloos doe).Ik voel constant honger. Mijn teveel aan calorieën zit hem vooral in de veel te grote porties of het proberen de honger weg te eten. Van zoet hou ik niet. chocolade kan 3 weken in de kast liggen. snoep heb ik niet eens in huis. Chips pak ik misschien één keer per week een ikea bakje vol. Maar wanneer ik weer honger heb kan ik goed een paar rollen sushi maken en alles opeten. Of gerookte kip met avocado ..oh dan gaat het pakje gerookte kip en soms wel 2 avocado's op. Het is die ongeremdheid en dat eeuwige honger gevoel. Avondeten is wel zeker een dubbele porties. Doe ik dat niet heb ik binnen een uur weer honger. Ik ben echt ten einde raad.
Vanmorgen heb ik de stoute schoenen maar aangetrokken en naar de huisarts gegaan. Eindelijk na al die jaren was ik zo ver om de waarheid onder ogen te zien. Maar mijn huisarts vond dat ik maar weer naar de diëtiste en sportschool moest. Ik was namelijk te gemotiveerd. Ik zou dit makkelijk zelf ( met diëtiste en sportschool kunnen). Echt de moet zakte me in de schoenen. Jees. Ben je eindelijk zover en dan krijg je dit weer. Ik kreeg een doorverwijzing naar de diëtiste. Geloof mij, ik ben al zo vaak naar een diëtiste geweest. Ik weet echt wel wat ik wel en niet mag eten. Misschien wel beter dan mijn huisarts.
Na het uitzitten van een lange preek van mijn huisarts heb ik in tranen gezegd dat ik over 2 jaar ( en + 10) kilo wel weer terug zou zijn, en dat mij een doorverwijzing naar een psycholoog zinvoller leek dan naar een diëtiste.
Pfff, maar ik heb nu de doorverwijzing naar de obesitaskliniek gekregen. Als of ik voor de lol mijn lichaam wil laten verbouwen. Ik had het ook allemaal liever ander gezien.
Nu is het wachten op bericht van de kliniek. Wanneer zij een beter methode hebben dan de operatie hou ik me aanbevolen, maar voorals nog zie ik die operatie als enige uitweg.
sorry. ik moest even van me afschrijven.
vrijdag 22 juli 2016 om 21:51
quote:Zanahoria schreef op 22 juli 2016 @ 12:53:
Precies over een week mijn intake bij de obesitaspoli. Achter elkaar afspraken met diëtiste, verpleegkundige, fysiotherapeut en internist. Heeft iemand tips of en hoe ik mezelf kan voorbereiden? Misschien weet iemand nuttige vragen om te stellen?Ik ben dus nog niet zover maar heb die zelfde vragen.
Precies over een week mijn intake bij de obesitaspoli. Achter elkaar afspraken met diëtiste, verpleegkundige, fysiotherapeut en internist. Heeft iemand tips of en hoe ik mezelf kan voorbereiden? Misschien weet iemand nuttige vragen om te stellen?Ik ben dus nog niet zover maar heb die zelfde vragen.
vrijdag 22 juli 2016 om 22:10
Gewoon eerlijk zijn bij de intake. Daar heb je het meeste aan.
En verder heb ik het toen maar wat over me heen laten komen. Spannend hoor, maar goed dat jullie ook de stap durven wagen!
Nu even een korte reactie want ik lig op de bank Orphan Black te kijken, morgen meer!!
En verder heb ik het toen maar wat over me heen laten komen. Spannend hoor, maar goed dat jullie ook de stap durven wagen!
Nu even een korte reactie want ik lig op de bank Orphan Black te kijken, morgen meer!!
668, the neighbour of the Beast
vrijdag 22 juli 2016 om 22:17
Ik zit ook helemaal aan het begin van het traject, a.s. dinsdag heb ik een oriënterend (groeps)gesprek bij de NOK. Ik heb er lang over nagedacht, net als jij Moelie. De fantastische (BLIJVENDE) resultaten van een aantal familieleden van mij en ook het verhaal van Marels (en de anderen die hier hun ervaringen deelden) hebben mij doen besluiten ook voor een maagverkleining te gaan. Ik kreeg van mijn huisarts wel 'gelijk' de goedkeuring en heb toen nog 4 maanden gewacht maar nu is het in gang gezet. Ben benieuwd.
In een telefonisch gesprek n.a.v. de ontvangst van mijn verwijzing werd gevraagd naar mijn dieetverleden. Nou, eigenlijk werd er gezegd dat ik tussen 5 jaar geleden en nu min. een half jaar onder begeleiding moet hebben gestaan bij een diëtist(e). Want anders moest ik dát eerst maar eens doen. Ik heb mijn diëtiste gebeld en ik heb gegevens teruggezocht en eind juni 2012 was mijn laatste consult (van een reeks die begin 2009 was begonnen). Die diëtiste heeft een verslag opgemaakt over mijn 'avonturen'.
Ik ga dinsdag eens allemaal aanhoren wat ze te vertellen hebben. Ik ken de info van hun website bijna uit mijn hoofd.
In een telefonisch gesprek n.a.v. de ontvangst van mijn verwijzing werd gevraagd naar mijn dieetverleden. Nou, eigenlijk werd er gezegd dat ik tussen 5 jaar geleden en nu min. een half jaar onder begeleiding moet hebben gestaan bij een diëtist(e). Want anders moest ik dát eerst maar eens doen. Ik heb mijn diëtiste gebeld en ik heb gegevens teruggezocht en eind juni 2012 was mijn laatste consult (van een reeks die begin 2009 was begonnen). Die diëtiste heeft een verslag opgemaakt over mijn 'avonturen'.
Ik ga dinsdag eens allemaal aanhoren wat ze te vertellen hebben. Ik ken de info van hun website bijna uit mijn hoofd.
zaterdag 23 juli 2016 om 11:22
Ik denk dat dat gewoon het beste is, aanhoren wat ze te vertellen hebben.
Toen ik naar de voorlichting moest had ik echt mijn huiswerk al wel gedaan, maar ik had niet echt vragen die ik persé wilde stellen.
Dat komt gaandeweg wel als je de info krijgt, dat je denkt, hee, hoe zit dat?
Weet je, het heeft ook geen nut om te zoeken naar de "goeie" vragen om te stellen.
Er zijn geen vragen die je moet stellen of juist niet om goed over te komen. Die onzekerheid moet je echt los laten. Zeker in de indivuele gesprekken moet je vooral gewoon eerlijk zijn.
Heb je vreetbuien? Wees daar dan eerlijk over. Kun je niet van zoetigheid afblijven? Wees daar eerlijk over. Uiteindelijk zitten die mensen daar niet om je te pesten maar om je te helpen. Het is geen examen, geen test waar je voor moet slagen.
En als een hulpverlener vindt dat je eerst nog iets anders nodig hebt, eerst naar de diëtiste of een voortraject bijvoorbeeld, grijp die kans dan met beide handen aan, dat helpt je alleen maar om na de operatie sterker in je schoenen te staan.
Want het is niet makkelijk, ook niet na de operatie. Het is echt geen quick fix waarna alles vanzelf gaat. Je zult er ook na de operatie keihard voor moeten werken.
Toen ik naar de voorlichting moest had ik echt mijn huiswerk al wel gedaan, maar ik had niet echt vragen die ik persé wilde stellen.
Dat komt gaandeweg wel als je de info krijgt, dat je denkt, hee, hoe zit dat?
Weet je, het heeft ook geen nut om te zoeken naar de "goeie" vragen om te stellen.
Er zijn geen vragen die je moet stellen of juist niet om goed over te komen. Die onzekerheid moet je echt los laten. Zeker in de indivuele gesprekken moet je vooral gewoon eerlijk zijn.
Heb je vreetbuien? Wees daar dan eerlijk over. Kun je niet van zoetigheid afblijven? Wees daar eerlijk over. Uiteindelijk zitten die mensen daar niet om je te pesten maar om je te helpen. Het is geen examen, geen test waar je voor moet slagen.
En als een hulpverlener vindt dat je eerst nog iets anders nodig hebt, eerst naar de diëtiste of een voortraject bijvoorbeeld, grijp die kans dan met beide handen aan, dat helpt je alleen maar om na de operatie sterker in je schoenen te staan.
Want het is niet makkelijk, ook niet na de operatie. Het is echt geen quick fix waarna alles vanzelf gaat. Je zult er ook na de operatie keihard voor moeten werken.
668, the neighbour of the Beast
zaterdag 23 juli 2016 om 14:31
quote:Zij-van-boven schreef op 22 juli 2016 @ 22:17:
Ik zit ook helemaal aan het begin van het traject, a.s. dinsdag heb ik een oriënterend (groeps)gesprek bij de NOK. Ik heb er lang over nagedacht, net als jij Moelie. De fantastische (BLIJVENDE) resultaten van een aantal familieleden van mij en ook het verhaal van Marels (en de anderen die hier hun ervaringen deelden) hebben mij doen besluiten ook voor een maagverkleining te gaan. Ik kreeg van mijn huisarts wel 'gelijk' de goedkeuring en heb toen nog 4 maanden gewacht maar nu is het in gang gezet. Ben benieuwd.
In een telefonisch gesprek n.a.v. de ontvangst van mijn verwijzing werd gevraagd naar mijn dieetverleden. Nou, eigenlijk werd er gezegd dat ik tussen 5 jaar geleden en nu min. een half jaar onder begeleiding moet hebben gestaan bij een diëtist(e). Want anders moest ik dát eerst maar eens doen. Ik heb mijn diëtiste gebeld en ik heb gegevens teruggezocht en eind juni 2012 was mijn laatste consult (van een reeks die begin 2009 was begonnen). Die diëtiste heeft een verslag opgemaakt over mijn 'avonturen'.
Ik ga dinsdag eens allemaal aanhoren wat ze te vertellen hebben. Ik ken de info van hun website bijna uit mijn hoofd.
Fijn dat jij wel gelijk goedkeuring kreeg.
Veel succes dinsdag. ik ben benieuwd hoe het bij jou verloopt.
Ik zit ook helemaal aan het begin van het traject, a.s. dinsdag heb ik een oriënterend (groeps)gesprek bij de NOK. Ik heb er lang over nagedacht, net als jij Moelie. De fantastische (BLIJVENDE) resultaten van een aantal familieleden van mij en ook het verhaal van Marels (en de anderen die hier hun ervaringen deelden) hebben mij doen besluiten ook voor een maagverkleining te gaan. Ik kreeg van mijn huisarts wel 'gelijk' de goedkeuring en heb toen nog 4 maanden gewacht maar nu is het in gang gezet. Ben benieuwd.
In een telefonisch gesprek n.a.v. de ontvangst van mijn verwijzing werd gevraagd naar mijn dieetverleden. Nou, eigenlijk werd er gezegd dat ik tussen 5 jaar geleden en nu min. een half jaar onder begeleiding moet hebben gestaan bij een diëtist(e). Want anders moest ik dát eerst maar eens doen. Ik heb mijn diëtiste gebeld en ik heb gegevens teruggezocht en eind juni 2012 was mijn laatste consult (van een reeks die begin 2009 was begonnen). Die diëtiste heeft een verslag opgemaakt over mijn 'avonturen'.
Ik ga dinsdag eens allemaal aanhoren wat ze te vertellen hebben. Ik ken de info van hun website bijna uit mijn hoofd.
Fijn dat jij wel gelijk goedkeuring kreeg.
Veel succes dinsdag. ik ben benieuwd hoe het bij jou verloopt.
zaterdag 23 juli 2016 om 15:14
zaterdag 23 juli 2016 om 16:09
zaterdag 23 juli 2016 om 16:33
quote:moelie schreef op 23 juli 2016 @ 16:09:
Ja dat klopt Marels, maar door de reactie van de HA ga ik twijfelen aan mezelf.
Maar inderdaad, ik moet eerst maar eens afwachten wat ze in het ziekenhuis zeggen.
Ik ben doorverwezen naar het Tweesteden in Tilburg.
Hoop na het weekend wat te horen.
Hey moelie,
Ff een opmerking. Je zegt dat je bent doorverwezen naar het Twee Steden. Maar volgens mij is het zo dat je een doorverwijzing hebt gekregen, en dat jij (mogelijk wel afhankelijk van je zorgverzekeraar) zelf mag bepalen waar je geholpen wilt worden. Ik weet niet of het 2-s hier goed of minder in is hoor, daar wil ik en kan ik niks over zeggen, want geen ervaring en niks over gelezen of gehoord (er zijn vast dames in dit topic die hier wel ervaring hebben). Maar volgens mij heb je wel keuze. Dus, zeker voor deze problematiek zou ik gaan voor het beste ziekenhuis waar jij heen wilt en kunt. En dat kan 2-s zijn, maar ook een ander ziekenhuis. Tis geen blindedarmoperatie of iets anders simpels tenslotte.
En heel veel sterkte. Hopelijk heb je steun aan dit topic.
Ja dat klopt Marels, maar door de reactie van de HA ga ik twijfelen aan mezelf.
Maar inderdaad, ik moet eerst maar eens afwachten wat ze in het ziekenhuis zeggen.
Ik ben doorverwezen naar het Tweesteden in Tilburg.
Hoop na het weekend wat te horen.
Hey moelie,
Ff een opmerking. Je zegt dat je bent doorverwezen naar het Twee Steden. Maar volgens mij is het zo dat je een doorverwijzing hebt gekregen, en dat jij (mogelijk wel afhankelijk van je zorgverzekeraar) zelf mag bepalen waar je geholpen wilt worden. Ik weet niet of het 2-s hier goed of minder in is hoor, daar wil ik en kan ik niks over zeggen, want geen ervaring en niks over gelezen of gehoord (er zijn vast dames in dit topic die hier wel ervaring hebben). Maar volgens mij heb je wel keuze. Dus, zeker voor deze problematiek zou ik gaan voor het beste ziekenhuis waar jij heen wilt en kunt. En dat kan 2-s zijn, maar ook een ander ziekenhuis. Tis geen blindedarmoperatie of iets anders simpels tenslotte.
En heel veel sterkte. Hopelijk heb je steun aan dit topic.
zaterdag 23 juli 2016 om 22:14
Die informatie krijg je natuurlijk niet in het ziekenhuis, welk ziekenhuis de beste is.
De voorlichting die je krijgt gebeurt in het ziekenhuis. En daar gaan ze natuurlijk niet zeggen, dat en dat ziekenhuis staat beter aangeschreven.
Dat onderzoek moet je echt zelf doen.
CZ heeft een zorgvergelijker op de website staan, die heb ik indertijd geraadpleegd, samen met wat algemeen googlewerk.
Het ziekenhuis in Bergen op Zoom zit toevallig redelijk dicht bij mij en stond daar als beste aangeschreven, samen met nog een ander ziekenhuis (volgens mij eentje de NOK), dus voor mij was de keuze snel gemaakt.
De voorlichting die je krijgt gebeurt in het ziekenhuis. En daar gaan ze natuurlijk niet zeggen, dat en dat ziekenhuis staat beter aangeschreven.
Dat onderzoek moet je echt zelf doen.
CZ heeft een zorgvergelijker op de website staan, die heb ik indertijd geraadpleegd, samen met wat algemeen googlewerk.
Het ziekenhuis in Bergen op Zoom zit toevallig redelijk dicht bij mij en stond daar als beste aangeschreven, samen met nog een ander ziekenhuis (volgens mij eentje de NOK), dus voor mij was de keuze snel gemaakt.
668, the neighbour of the Beast
zaterdag 23 juli 2016 om 22:15
maandag 25 juli 2016 om 22:05
Plateau blijft.
Ik word er zo langzamerhand agressief van. Wie vertelt me even dat het normaal is om een maand stil te staan en dat de rest van de kilo's er echt nog wel af gaan?
Ben nu nogal aan het vechten tegen een gevoel van, nou ja, dit was het dan, jammer maar helaas.
Ik word er zo langzamerhand agressief van. Wie vertelt me even dat het normaal is om een maand stil te staan en dat de rest van de kilo's er echt nog wel af gaan?
Ben nu nogal aan het vechten tegen een gevoel van, nou ja, dit was het dan, jammer maar helaas.
668, the neighbour of the Beast
maandag 25 juli 2016 om 23:00
quote:Marels schreef op 25 juli 2016 @ 22:05:
Plateau blijft.
Ik word er zo langzamerhand agressief van. Wie vertelt me even dat het normaal is om een maand stil te staan en dat de rest van de kilo's er echt nog wel af gaan?
Ben nu nogal aan het vechten tegen een gevoel van, nou ja, dit was het dan, jammer maar helaas.
Komt goed Marels, ik ben lid van een paar facebookgroepen en ik heb het al heel vaal gelezen, met goede afloop, dus gewoon doorgaan en moed houden!
Kun je misschien je eiwitopname wat verhogen? Ik lees vaak van mensen dat dat net weer een zetje geeft.
En vergeet jezelf niet op te meten, vaak verlies je toch wel cm , ook al willen de kilo's even niet!
Sterkte!
Plateau blijft.
Ik word er zo langzamerhand agressief van. Wie vertelt me even dat het normaal is om een maand stil te staan en dat de rest van de kilo's er echt nog wel af gaan?
Ben nu nogal aan het vechten tegen een gevoel van, nou ja, dit was het dan, jammer maar helaas.
Komt goed Marels, ik ben lid van een paar facebookgroepen en ik heb het al heel vaal gelezen, met goede afloop, dus gewoon doorgaan en moed houden!
Kun je misschien je eiwitopname wat verhogen? Ik lees vaak van mensen dat dat net weer een zetje geeft.
En vergeet jezelf niet op te meten, vaak verlies je toch wel cm , ook al willen de kilo's even niet!
Sterkte!
