Lijf & Lijn
alle pijlers
Ik moet iets ondernemen #2 gastric bypass?
zaterdag 15 augustus 2015 om 21:04
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
668, the neighbour of the Beast
dinsdag 26 april 2016 om 10:48
Anders geef je even inhoudelijke reacties ipv het de HELE tijd buiten jezelf te leggen.
Men wat vermoeiend
(En voospelbaar!!!!)
'Ja maar jij leest/interpreteert/vindt/hoort wat anders dan ik zeg/bedoel/schrijf/ervaar en dús ligt het probleem/gegeven/feit/misverstand/miscommunicatie bij jullie/jou/de rest/iedereen/niet bij mij.'
Sportze Hatsetats. Have a nice life
Men wat vermoeiend
(En voospelbaar!!!!)
'Ja maar jij leest/interpreteert/vindt/hoort wat anders dan ik zeg/bedoel/schrijf/ervaar en dús ligt het probleem/gegeven/feit/misverstand/miscommunicatie bij jullie/jou/de rest/iedereen/niet bij mij.'
Sportze Hatsetats. Have a nice life
dinsdag 26 april 2016 om 11:05
Hats heeft het licht gezien, helemaal leuk! Voor zolang het duurt dan tenminste.
Want, wat was het ook alweer, 9 op de 10, of iig het merendeel van de ex dikke mensen worden vroeger of later weer dik. Wellicht dat hats die ene uitzondering is. Maar zij is iig niet de maatstaf!
10% blijvend van het totaal afvallen is 100% gezondheidswinst. Miss moeten we ons dáár op focussen!
Afvallen is mentaal een van de heftigste dingen die een mens kan doen. En blijvend al helemaal. Toppiejoppie dat het hats gelukt is (en mijzelf incluis) maar ga niet lopen moraliseren de hele tijd op elk topic. Fijn dat je blij bent met jezelf. Koop een rechtsdraaiende lolly en vier het, maar ga in godsnaam af en toe eens op je drooggetrainde vingers zitten. Dit soort topics worden er door jouw komst nooit gezelliger op zeg maar.
Ik wéét hoe het is om dik te zijn en dat het verreweg de meeste tijd geen bewuste keuze is, maar gevolg van omstandigheden. Die zeer divers en uiteenlopend zijn. (Al die goedbedoelde adviezen zijn dan ook vreselijk belerend.)
Misschien is dik blíjven uiteindelijke een vorm van een keuze (ik noem het liever acceptatie) omdat men de focus ergens anders gaat leggen (dit stukje loslaat, of in hats haar taal: opgeeft). Soms is dat voor dat moment het beste van twee kwaden. Aan je levensstijl blijvend omgooien moet je echt toe zijn. Dat doe je niet 'eventjes tussendoor'.
Derhalve zou ik nooit iemand bekritiseren op zijn of haar omvang.
Ik weet dat je nooit lekker dik zit te zijn lmdat je daar even zin in had.
Dik zijn is bijna even rot qua behandeling van derden, als in een rolstoel zitten. Je wordt nooit voor 'vol' aangezien en je bent altijd een beetje de 'gimmick'. Zeker als het over sporten of (gezond) eten gaat.
En dan zwijg ik nog maar over je sociale leven. Bewegen is lastiger, je past niet in elke stoel, leuke kleren kopen is veel moeilijker én duurder.
Ik denk dat het grootste deel van de echt te zware mensen liever 'gewoon' zou willen zijn. Door je omvang kan je nooit opgaan in de massa. Mensen hebben altijd een oordeel/mening over je en dóe je er iets aan, dan is het vaak nóg niet goed! (Ineens word je concurrentie, of wordt die ander geconfronteerd aan zijn of haar gebrek aan discipline, terwijl wij júist zouden moeten weten dat het zo niet zit! Echt. Ik blijf erbij, we zouden elkaar moeten steunen, niet moeten veroordelen!)
Ik heb dit ook moeten leren. Ik vond dikke mensen vroeger afwisselend vies, dom, lui, en zielig. Ja ik geef het toe, ik legde de lat extreem hoog, maar dan met name voor mezelf. Ik heb een tijdlang serieuze eetproblemen gekend.
Gelukkig ligt dat allemaal in het verleden. En heb ik inmiddels vriendschap gesloten met mijn lijf én hele normale en gezonde eetgewoonten zonder gekkigheid en overdreven modieuze chiazaden. Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg roep ik nu,
Maar dat heb ik wél moeten leren, en dat is fokking hard man!
Verder hats. Trek mijn woorden niet uit zijn verband, danku. Je bent aan het zoeken. Don't go there!
Succes allemaal
X
Want, wat was het ook alweer, 9 op de 10, of iig het merendeel van de ex dikke mensen worden vroeger of later weer dik. Wellicht dat hats die ene uitzondering is. Maar zij is iig niet de maatstaf!
10% blijvend van het totaal afvallen is 100% gezondheidswinst. Miss moeten we ons dáár op focussen!
Afvallen is mentaal een van de heftigste dingen die een mens kan doen. En blijvend al helemaal. Toppiejoppie dat het hats gelukt is (en mijzelf incluis) maar ga niet lopen moraliseren de hele tijd op elk topic. Fijn dat je blij bent met jezelf. Koop een rechtsdraaiende lolly en vier het, maar ga in godsnaam af en toe eens op je drooggetrainde vingers zitten. Dit soort topics worden er door jouw komst nooit gezelliger op zeg maar.
Ik wéét hoe het is om dik te zijn en dat het verreweg de meeste tijd geen bewuste keuze is, maar gevolg van omstandigheden. Die zeer divers en uiteenlopend zijn. (Al die goedbedoelde adviezen zijn dan ook vreselijk belerend.)
Misschien is dik blíjven uiteindelijke een vorm van een keuze (ik noem het liever acceptatie) omdat men de focus ergens anders gaat leggen (dit stukje loslaat, of in hats haar taal: opgeeft). Soms is dat voor dat moment het beste van twee kwaden. Aan je levensstijl blijvend omgooien moet je echt toe zijn. Dat doe je niet 'eventjes tussendoor'.
Derhalve zou ik nooit iemand bekritiseren op zijn of haar omvang.
Ik weet dat je nooit lekker dik zit te zijn lmdat je daar even zin in had.
Dik zijn is bijna even rot qua behandeling van derden, als in een rolstoel zitten. Je wordt nooit voor 'vol' aangezien en je bent altijd een beetje de 'gimmick'. Zeker als het over sporten of (gezond) eten gaat.
En dan zwijg ik nog maar over je sociale leven. Bewegen is lastiger, je past niet in elke stoel, leuke kleren kopen is veel moeilijker én duurder.
Ik denk dat het grootste deel van de echt te zware mensen liever 'gewoon' zou willen zijn. Door je omvang kan je nooit opgaan in de massa. Mensen hebben altijd een oordeel/mening over je en dóe je er iets aan, dan is het vaak nóg niet goed! (Ineens word je concurrentie, of wordt die ander geconfronteerd aan zijn of haar gebrek aan discipline, terwijl wij júist zouden moeten weten dat het zo niet zit! Echt. Ik blijf erbij, we zouden elkaar moeten steunen, niet moeten veroordelen!)
Ik heb dit ook moeten leren. Ik vond dikke mensen vroeger afwisselend vies, dom, lui, en zielig. Ja ik geef het toe, ik legde de lat extreem hoog, maar dan met name voor mezelf. Ik heb een tijdlang serieuze eetproblemen gekend.
Gelukkig ligt dat allemaal in het verleden. En heb ik inmiddels vriendschap gesloten met mijn lijf én hele normale en gezonde eetgewoonten zonder gekkigheid en overdreven modieuze chiazaden. Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg roep ik nu,
Maar dat heb ik wél moeten leren, en dat is fokking hard man!
Verder hats. Trek mijn woorden niet uit zijn verband, danku. Je bent aan het zoeken. Don't go there!
Succes allemaal
X
dinsdag 26 april 2016 om 11:17
quote:Yggdrasil- schreef op 26 april 2016 @ 11:05:
Hats heeft het licht gezien, helemaal leuk! Voor zolang het duurt dan tenminste.
Want, wat was het ook alweer, 9 op de 10, of iig het merendeel van de ex dikke mensen worden vroeger of later weer dik. Wellicht dat hats die ene uitzondering is. Maar zij is iig niet de maatstaf!
10% blijvend van het totaal afvallen is 100% gezondheidswinst. Miss moeten we ons dáár op focussen!
Afvallen is mentaal een van de heftigste dingen die een mens kan doen. En blijvend al helemaal. Toppiejoppie dat het hats gelukt is (en mijzelf incluis) maar ga niet lopen moraliseren de hele tijd op elk topic. Fijn dat je blij bent met jezelf. Koop een rechtsdraaiende lolly en vier het, maar ga in godsnaam af en toe eens op je drooggetrainde vingers zitten. Dit soort topics worden er door jouw komst nooit gezelliger op zeg maar.
Ik wéét hoe het is om dik te zijn en dat het verreweg de meeste tijd geen bewuste keuze is, maar gevolg van omstandigheden. Die zeer divers en uiteenlopend zijn. (Al die goedbedoelde adviezen zijn dan ook vreselijk belerend.)
Misschien is dik blíjven uiteindelijke een vorm van een keuze (ik noem het liever acceptatie) omdat men de focus ergens anders gaat leggen (dit stukje loslaat, of in hats haar taal: opgeeft). Soms is dat voor dat moment het beste van twee kwaden. Aan je levensstijl blijvend omgooien moet je echt toe zijn. Dat doe je niet 'eventjes tussendoor'.
Derhalve zou ik nooit iemand bekritiseren op zijn of haar omvang.
Ik weet dat je nooit lekker dik zit te zijn lmdat je daar even zin in had.
Dik zijn is bijna even rot qua behandeling van derden, als in een rolstoel zitten. Je wordt nooit voor 'vol' aangezien en je bent altijd een beetje de 'gimmick'. Zeker als het over sporten of (gezond) eten gaat.
En dan zwijg ik nog maar over je sociale leven. Bewegen is lastiger, je past niet in elke stoel, leuke kleren kopen is veel moeilijker én duurder.
Ik denk dat het grootste deel van de echt te zware mensen liever 'gewoon' zou willen zijn. Door je omvang kan je nooit opgaan in de massa. Mensen hebben altijd een oordeel/mening over je en dóe je er iets aan, dan is het vaak nóg niet goed! (Ineens word je concurrentie, of wordt die ander geconfronteerd aan zijn of haar gebrek aan discipline, terwijl wij júist zouden moeten weten dat het zo niet zit! Echt. Ik blijf erbij, we zouden elkaar moeten steunen, niet moeten veroordelen!)
Ik heb dit ook moeten leren. Ik vond dikke mensen vroeger afwisselend vies, dom, lui, en zielig. Ja ik geef het toe, ik legde de lat extreem hoog, maar dan met name voor mezelf. Ik heb een tijdlang serieuze eetproblemen gekend.
Gelukkig ligt dat allemaal in het verleden. En heb ik inmiddels vriendschap gesloten met mijn lijf én hele normale en gezonde eetgewoonten zonder gekkigheid en overdreven modieuze chiazaden. Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg roep ik nu,
Maar dat heb ik wél moeten leren, en dat is fokking hard man!
Verder hats. Trek mijn woorden niet uit zijn verband, danku. Je bent aan het zoeken. Don't go there!
Succes allemaal
XEens!!
Hats heeft het licht gezien, helemaal leuk! Voor zolang het duurt dan tenminste.
Want, wat was het ook alweer, 9 op de 10, of iig het merendeel van de ex dikke mensen worden vroeger of later weer dik. Wellicht dat hats die ene uitzondering is. Maar zij is iig niet de maatstaf!
10% blijvend van het totaal afvallen is 100% gezondheidswinst. Miss moeten we ons dáár op focussen!
Afvallen is mentaal een van de heftigste dingen die een mens kan doen. En blijvend al helemaal. Toppiejoppie dat het hats gelukt is (en mijzelf incluis) maar ga niet lopen moraliseren de hele tijd op elk topic. Fijn dat je blij bent met jezelf. Koop een rechtsdraaiende lolly en vier het, maar ga in godsnaam af en toe eens op je drooggetrainde vingers zitten. Dit soort topics worden er door jouw komst nooit gezelliger op zeg maar.
Ik wéét hoe het is om dik te zijn en dat het verreweg de meeste tijd geen bewuste keuze is, maar gevolg van omstandigheden. Die zeer divers en uiteenlopend zijn. (Al die goedbedoelde adviezen zijn dan ook vreselijk belerend.)
Misschien is dik blíjven uiteindelijke een vorm van een keuze (ik noem het liever acceptatie) omdat men de focus ergens anders gaat leggen (dit stukje loslaat, of in hats haar taal: opgeeft). Soms is dat voor dat moment het beste van twee kwaden. Aan je levensstijl blijvend omgooien moet je echt toe zijn. Dat doe je niet 'eventjes tussendoor'.
Derhalve zou ik nooit iemand bekritiseren op zijn of haar omvang.
Ik weet dat je nooit lekker dik zit te zijn lmdat je daar even zin in had.
Dik zijn is bijna even rot qua behandeling van derden, als in een rolstoel zitten. Je wordt nooit voor 'vol' aangezien en je bent altijd een beetje de 'gimmick'. Zeker als het over sporten of (gezond) eten gaat.
En dan zwijg ik nog maar over je sociale leven. Bewegen is lastiger, je past niet in elke stoel, leuke kleren kopen is veel moeilijker én duurder.
Ik denk dat het grootste deel van de echt te zware mensen liever 'gewoon' zou willen zijn. Door je omvang kan je nooit opgaan in de massa. Mensen hebben altijd een oordeel/mening over je en dóe je er iets aan, dan is het vaak nóg niet goed! (Ineens word je concurrentie, of wordt die ander geconfronteerd aan zijn of haar gebrek aan discipline, terwijl wij júist zouden moeten weten dat het zo niet zit! Echt. Ik blijf erbij, we zouden elkaar moeten steunen, niet moeten veroordelen!)
Ik heb dit ook moeten leren. Ik vond dikke mensen vroeger afwisselend vies, dom, lui, en zielig. Ja ik geef het toe, ik legde de lat extreem hoog, maar dan met name voor mezelf. Ik heb een tijdlang serieuze eetproblemen gekend.
Gelukkig ligt dat allemaal in het verleden. En heb ik inmiddels vriendschap gesloten met mijn lijf én hele normale en gezonde eetgewoonten zonder gekkigheid en overdreven modieuze chiazaden. Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg roep ik nu,
Maar dat heb ik wél moeten leren, en dat is fokking hard man!
Verder hats. Trek mijn woorden niet uit zijn verband, danku. Je bent aan het zoeken. Don't go there!
Succes allemaal
XEens!!
dinsdag 26 april 2016 om 11:32
Yggdrasil, ik ben het eens met je post over hoe de wereld tegen dikke mensen aan kijkt. Ik vind dat je dat goed verwoord.
Ik ben het niet eens hoe je Hats bekritiseerd. Zeker omdat je aangeeft in den beginne ook zo te zijn geweest. En misschien nog wel erger. Hars komt soms wat ongenuanceerd uit de hoek, maar ze heeft wel een punt. De schuld van dik zijn wordt nooit voor 100% bij jezelf gezocht en dat is raar. Natuurlijk kunnen er externe factoren mee spelen, maar meestal is dat niet zo. Een veelgehoord excuus is de te langzame schildklier bij mensen met obesitas. Maar ik vraag me dan af waarom je daar obees van moet worden. Ik kan zo drie mensen noemen die idd steviger zijn vanwege die schildklier, maar niet obees. Daarnaast kan obesitas/overgewicht er voor zorgen dat je schildklier langzamer gaat werken. Dus wat was er dan eerder?
Ik ben het niet eens hoe je Hats bekritiseerd. Zeker omdat je aangeeft in den beginne ook zo te zijn geweest. En misschien nog wel erger. Hars komt soms wat ongenuanceerd uit de hoek, maar ze heeft wel een punt. De schuld van dik zijn wordt nooit voor 100% bij jezelf gezocht en dat is raar. Natuurlijk kunnen er externe factoren mee spelen, maar meestal is dat niet zo. Een veelgehoord excuus is de te langzame schildklier bij mensen met obesitas. Maar ik vraag me dan af waarom je daar obees van moet worden. Ik kan zo drie mensen noemen die idd steviger zijn vanwege die schildklier, maar niet obees. Daarnaast kan obesitas/overgewicht er voor zorgen dat je schildklier langzamer gaat werken. Dus wat was er dan eerder?
dinsdag 26 april 2016 om 11:47
Misschien is dat wel zo hoor, dat hats het goed bedoeld maar het komt er zo ongelukkig uit voor mij dat het op mijn zenuwen werkt (en niet alleen hier!)
Ik denk nml dat het 'excuses' verzinnen ook bij het proces hoort. Dat als 'zwak' of slap smoesje wegzetten is dan enorm denigrerend en kan de toch al onzekere dikkere medemens wel eens totaal uit het veld slaan. Het ís geen rekensommetje en geen enkel mens doorloopt de stadia op dezelfde manieren laat staan dezelfde momenten.
Ben het er mee eens dat obesitas een groot probleem is. Maar de manier waar er door sommigen op wordt neergekeken is dat ook!
Ik denk nml dat het 'excuses' verzinnen ook bij het proces hoort. Dat als 'zwak' of slap smoesje wegzetten is dan enorm denigrerend en kan de toch al onzekere dikkere medemens wel eens totaal uit het veld slaan. Het ís geen rekensommetje en geen enkel mens doorloopt de stadia op dezelfde manieren laat staan dezelfde momenten.
Ben het er mee eens dat obesitas een groot probleem is. Maar de manier waar er door sommigen op wordt neergekeken is dat ook!
dinsdag 26 april 2016 om 11:51
quote:Yggdrasil- schreef op 26 april 2016 @ 11:47:
Ik denk nml dat het 'excuses' verzinnen ook bij het proces hoort. Dat als 'zwak' of slap smoesje wegzetten is dan enorm denigrerend en kan de toch al onzekere dikkere medemens wel eens totaal uit het veld slaan. Het ís geen rekensommetje en geen enkel mens doorloopt de stadia op dezelfde manieren laat staan dezelfde momenten.
Ben het er mee eens dat obesitas een groot probleem is. Maar de manier waar er door sommigen op wordt neergekeken is dat ook!Hier ben ik het helemaal mee eens! Pas als je beseft dat de sleutel tot succes bij 'jou' ligt, kun je blijvend actie ondernemen.
Ik denk nml dat het 'excuses' verzinnen ook bij het proces hoort. Dat als 'zwak' of slap smoesje wegzetten is dan enorm denigrerend en kan de toch al onzekere dikkere medemens wel eens totaal uit het veld slaan. Het ís geen rekensommetje en geen enkel mens doorloopt de stadia op dezelfde manieren laat staan dezelfde momenten.
Ben het er mee eens dat obesitas een groot probleem is. Maar de manier waar er door sommigen op wordt neergekeken is dat ook!Hier ben ik het helemaal mee eens! Pas als je beseft dat de sleutel tot succes bij 'jou' ligt, kun je blijvend actie ondernemen.
dinsdag 26 april 2016 om 11:51
quote:jules schreef op 26 april 2016 @ 11:51:
[...]
Hier ben ik het helemaal mee eens! Pas als je beseft dat de sleutel tot succes bij 'jou' ligt, kun je blijvend actie ondernemen. en dan nog blijft het een strijd waar je vaak zo moe van wordt
[...]
Hier ben ik het helemaal mee eens! Pas als je beseft dat de sleutel tot succes bij 'jou' ligt, kun je blijvend actie ondernemen. en dan nog blijft het een strijd waar je vaak zo moe van wordt
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
dinsdag 26 april 2016 om 11:54
Volledig toegeven dat je dik zijn jouw eigen schuld is voor sommigen vreselijk gênant. Schaamte speelt een ontiegelijk grote rol. Toegeven is als zeggen dat je een looser bent. aangezien zo'n beetje de hele maatschappij er zo over denkt. Het deels buiten jezelf leggen is dan makkelijker. Én onderdeel van het proces. En in het begin geloven mensen dit zelf ook echt. Gaandeweg ga je meer inzichten krijgen maar ook meer zelfvertrouwen.
Ik bén trouwens zo iemand met een (niet) zeer slecht werkende schildklier. En ik ben gewoon slank (vroeger niet) Dus dat zegt ook niet altijd alles.
Bovendien áls je officieel gediagnosticeerde schildklier problemen hebt krijg je ook medicijnen. Afvallen is dan zwaarder, maar niet onmogelijk.
Ik bén trouwens zo iemand met een (niet) zeer slecht werkende schildklier. En ik ben gewoon slank (vroeger niet) Dus dat zegt ook niet altijd alles.
Bovendien áls je officieel gediagnosticeerde schildklier problemen hebt krijg je ook medicijnen. Afvallen is dan zwaarder, maar niet onmogelijk.
dinsdag 26 april 2016 om 12:10
Maar het is ook een gevecht. Net als stoppen met roken. Zeker als je op zo'n punt bent dat je weet dat er iets moet gebeuren, maar dat die knop dan nog om moet. Dat was hier ook. Zowel bij het stoppen met roken als met het afvallen. Beide dingen zijn/waren moeilijk, maar op de één of andere manier ging het dit keer wel. Ik denk dat het de mindset was.
dinsdag 26 april 2016 om 12:40
ik ben te dik. Véél te dik. Door veel te vaak verkeerde dingen tussendoor te eten. (hoofdmaaltijden zijn gezond)
Ondertussen al 3 keer tussen de 25 en 35 kilo afgevallen maar steeds weer bijgekomen. Ondanks dat ik mezelf voorhoud dat het deze keer niet gaat gebeuren. Story of my life.
Daarom durf ik ook niet beginnen aan GB. Ik ben zeker dat ik de kilo's er dan ook weer bijeet....
Marels, wat ben je ontzettend goed bezig!!
Ondertussen al 3 keer tussen de 25 en 35 kilo afgevallen maar steeds weer bijgekomen. Ondanks dat ik mezelf voorhoud dat het deze keer niet gaat gebeuren. Story of my life.
Daarom durf ik ook niet beginnen aan GB. Ik ben zeker dat ik de kilo's er dan ook weer bijeet....
Marels, wat ben je ontzettend goed bezig!!
not all who wander are lost
dinsdag 26 april 2016 om 13:30
@ jules: ik denk dat het mis gaat omdat eten wat ik wil (te veel dus) op een bepaald moment belangrijker wordt dan een gezond gewicht.
Afvallen ging steeds vlot. Ik vind het vervelend maar het lukt wel.
Ik vind het niet erg dat ik dik ben vanwege mijn kleren of hoe ik eruit zie maar wel omdat het ongezond is. Erg ongezond. En toch is dat geen blijvende motivatie.
Het beïnvloedt wel heel erg mijn leven.
Afvallen ging steeds vlot. Ik vind het vervelend maar het lukt wel.
Ik vind het niet erg dat ik dik ben vanwege mijn kleren of hoe ik eruit zie maar wel omdat het ongezond is. Erg ongezond. En toch is dat geen blijvende motivatie.
Het beïnvloedt wel heel erg mijn leven.
not all who wander are lost
dinsdag 26 april 2016 om 16:45
dinsdag 26 april 2016 om 17:06
quote:rosanna08 schreef op 26 april 2016 @ 11:51:
[...]
en dan nog blijft het een strijd waar je vaak zo moe van wordt
En wat als je het niet als 'strijd' bekijkt? Niet als 'gevecht' wat je je lang moet voeren? Niet als 'zwaar' en 'moeilijk'.
Overal lees en hoor je dat afvallen zo vreselijk moeilijk is. Dat ga je op den duur geloven. I know i did. Je mag nooit meer wat lekekrs (en daar verstaan we dan vetzoutzoet eten onder) Je moet sporten en dat is stom. (logisch, sporten met een veel te dik lijf is ook een extra handicap) De moed zakt je in je schoenen als je eraan denkt.
Wat mij hielp was om letterlijk heel anders tegen afvallen aan te gaan kijken. Het niet als moeilijk te zien en sporten niet als stom.Ik was te dik, wist waar het aan lag (ik vrat teveel, kon een aardige borrel wegzuipen en zat het liefst op mn luie gat) en ik wist wat ik eraan moest doen (gezonder eten, niet meer drinken en meer bewegen) Ik besloot toen om dat dan in vredesnaam maar leuk te gaan vinden. Dus niet meer 'ik moet sporten' maar 'leuk, ik mag weer boksen!'. Niet meer 'ik mag geen chocolade' maar 'lekker een appel'. Niet meer 'er is maar een pond af en ik heb nog wel zo hard gesport' maar 'Ik hoefde gisteravond maar twee keer te stoppen tijdens de kettlebel-les en kijk nou er is ook nog eens een pond vanaf!'
Al mijn successen heb ik gevierd. Ieder pondje eraf, iedere kilo die ik meer kon squatten, elke 100 meter die ik verder kon joggen, ieder complimentje. Ik heb het gedeeld met iedereen die het horen wilde (en die het niet horen wilde whahahaha) Daar kreeg ik zoveel energie van, want als je zo kijkt valt er elke dag wel wat te vieren. En je verlegt je focus steeds verder van wat je dacht dat je oorspronkelijke doel was en komt steeds dichter bij wat je werkelijke doel was. Voor mij bleek dat niet afvallen maar me ontdoen van bepaalde patronen in mijn leven die niets met sport te maken hadden. Maar die ik opeens weg durfde te doen omdat ik fysiek sterker werd.
Van eten maakte ik ook een feest: mooie potten en schalen vol met verse groenten, fruit, noten, dat het uitnodigt om te pakken. Lekker koken en bakken, serveren op mooi servies, met aandacht eten, met liefde klaar maken.
Ik had er echt lol in en ondertussen viel ik nog af ook.
(en ja natuurlijk wil ik hiermee zeggen dat mijn manier de Enige Juiste is en iedereen die er niet zo naar kijkt die heeft het fout)
Zo, nu maar eens kijken hoeveel Sheldons er op het VF rondlopen
[...]
en dan nog blijft het een strijd waar je vaak zo moe van wordt
En wat als je het niet als 'strijd' bekijkt? Niet als 'gevecht' wat je je lang moet voeren? Niet als 'zwaar' en 'moeilijk'.
Overal lees en hoor je dat afvallen zo vreselijk moeilijk is. Dat ga je op den duur geloven. I know i did. Je mag nooit meer wat lekekrs (en daar verstaan we dan vetzoutzoet eten onder) Je moet sporten en dat is stom. (logisch, sporten met een veel te dik lijf is ook een extra handicap) De moed zakt je in je schoenen als je eraan denkt.
Wat mij hielp was om letterlijk heel anders tegen afvallen aan te gaan kijken. Het niet als moeilijk te zien en sporten niet als stom.Ik was te dik, wist waar het aan lag (ik vrat teveel, kon een aardige borrel wegzuipen en zat het liefst op mn luie gat) en ik wist wat ik eraan moest doen (gezonder eten, niet meer drinken en meer bewegen) Ik besloot toen om dat dan in vredesnaam maar leuk te gaan vinden. Dus niet meer 'ik moet sporten' maar 'leuk, ik mag weer boksen!'. Niet meer 'ik mag geen chocolade' maar 'lekker een appel'. Niet meer 'er is maar een pond af en ik heb nog wel zo hard gesport' maar 'Ik hoefde gisteravond maar twee keer te stoppen tijdens de kettlebel-les en kijk nou er is ook nog eens een pond vanaf!'
Al mijn successen heb ik gevierd. Ieder pondje eraf, iedere kilo die ik meer kon squatten, elke 100 meter die ik verder kon joggen, ieder complimentje. Ik heb het gedeeld met iedereen die het horen wilde (en die het niet horen wilde whahahaha) Daar kreeg ik zoveel energie van, want als je zo kijkt valt er elke dag wel wat te vieren. En je verlegt je focus steeds verder van wat je dacht dat je oorspronkelijke doel was en komt steeds dichter bij wat je werkelijke doel was. Voor mij bleek dat niet afvallen maar me ontdoen van bepaalde patronen in mijn leven die niets met sport te maken hadden. Maar die ik opeens weg durfde te doen omdat ik fysiek sterker werd.
Van eten maakte ik ook een feest: mooie potten en schalen vol met verse groenten, fruit, noten, dat het uitnodigt om te pakken. Lekker koken en bakken, serveren op mooi servies, met aandacht eten, met liefde klaar maken.
Ik had er echt lol in en ondertussen viel ik nog af ook.
(en ja natuurlijk wil ik hiermee zeggen dat mijn manier de Enige Juiste is en iedereen die er niet zo naar kijkt die heeft het fout)
Zo, nu maar eens kijken hoeveel Sheldons er op het VF rondlopen
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
dinsdag 26 april 2016 om 17:11
quote:jules schreef op 26 april 2016 @ 12:10:
Maar het is ook een gevecht. Net als stoppen met roken. Zeker als je op zo'n punt bent dat je weet dat er iets moet gebeuren, maar dat die knop dan nog om moet. Dat was hier ook. Zowel bij het stoppen met roken als met het afvallen. Beide dingen zijn/waren moeilijk, maar op de één of andere manier ging het dit keer wel. Ik denk dat het de mindset was.O wat grappig, stoppen met roken heb ik op dezelfde manier aangepakt. Ik ben van het ene op het andere moment van 2 pakjes per dag naar nul gegaan en heb dat ook enorm gevierd. Niet door het tellen van dagen of het geld dat ik bespaarde opzij te leggen. Maar door elke keer dat ik die peuk niet opstak enorm trots en blij te zijn. 'Naar het station gelopen zonder peuk, lekker naar de vogeltjes geluisterd' sms-te ik dan naar Meneer Tats. Of 'Trein vertraging, sta al uur op het perron. Geen behoefte aan een sigaretje, lekker mensen aan het kijken'. Ik sms-te zoveel dat ik maanden buiten mn bundel kwam LOL.
Maar het is ook een gevecht. Net als stoppen met roken. Zeker als je op zo'n punt bent dat je weet dat er iets moet gebeuren, maar dat die knop dan nog om moet. Dat was hier ook. Zowel bij het stoppen met roken als met het afvallen. Beide dingen zijn/waren moeilijk, maar op de één of andere manier ging het dit keer wel. Ik denk dat het de mindset was.O wat grappig, stoppen met roken heb ik op dezelfde manier aangepakt. Ik ben van het ene op het andere moment van 2 pakjes per dag naar nul gegaan en heb dat ook enorm gevierd. Niet door het tellen van dagen of het geld dat ik bespaarde opzij te leggen. Maar door elke keer dat ik die peuk niet opstak enorm trots en blij te zijn. 'Naar het station gelopen zonder peuk, lekker naar de vogeltjes geluisterd' sms-te ik dan naar Meneer Tats. Of 'Trein vertraging, sta al uur op het perron. Geen behoefte aan een sigaretje, lekker mensen aan het kijken'. Ik sms-te zoveel dat ik maanden buiten mn bundel kwam LOL.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
