Lijf & Lijn
alle pijlers
Ik moet iets ondernemen #2 gastric bypass?
zaterdag 15 augustus 2015 om 21:04
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
668, the neighbour of the Beast
zondag 24 april 2016 om 22:10
Ik snap wat je bedoelt, en ik ben het ook wel met je eens.
Heb het er ook wel eens met mijn moeder over gehad, meerdere keren, en ook zij zegt dat ik nooit meer at dan mijn broer en zus.
Ja, natuurlijk zal het wel ergens mis gegaan zijn, maar ik weet oprecht niet waar. En misschien heb ik ook gewoon geen goed beeld van mijn kindertijd hoor, dat kan ook.
Ach, weet je, dat stuk vind ik ook niet meer zo belangrijk.
Belangrijker is dat ik weet wat de valkuilen zijn die ik nu heb en dat ik daar mee om leer gaan.
En wat dat betreft ben ik goed bezig, dus dat vind ik het belangrijkste. Ik zeg niet dat ik nooit eens een "terugval" heb maar zoals ik eerder vandaag schreef, merk ik dat ik enorm aan het veranderen ben qua wat ik eet enzo, en ik ben daar heel blij mee
Heb het er ook wel eens met mijn moeder over gehad, meerdere keren, en ook zij zegt dat ik nooit meer at dan mijn broer en zus.
Ja, natuurlijk zal het wel ergens mis gegaan zijn, maar ik weet oprecht niet waar. En misschien heb ik ook gewoon geen goed beeld van mijn kindertijd hoor, dat kan ook.
Ach, weet je, dat stuk vind ik ook niet meer zo belangrijk.
Belangrijker is dat ik weet wat de valkuilen zijn die ik nu heb en dat ik daar mee om leer gaan.
En wat dat betreft ben ik goed bezig, dus dat vind ik het belangrijkste. Ik zeg niet dat ik nooit eens een "terugval" heb maar zoals ik eerder vandaag schreef, merk ik dat ik enorm aan het veranderen ben qua wat ik eet enzo, en ik ben daar heel blij mee
668, the neighbour of the Beast
maandag 25 april 2016 om 06:09
quote:Marels schreef op 24 april 2016 @ 22:10:
Ik snap wat je bedoelt, en ik ben het ook wel met je eens.
Heb het er ook wel eens met mijn moeder over gehad, meerdere keren, en ook zij zegt dat ik nooit meer at dan mijn broer en zus.
Ja, natuurlijk zal het wel ergens mis gegaan zijn, maar ik weet oprecht niet waar. En misschien heb ik ook gewoon geen goed beeld van mijn kindertijd hoor, dat kan ook.
Ach, weet je, dat stuk vind ik ook niet meer zo belangrijk.
Belangrijker is dat ik weet wat de valkuilen zijn die ik nu heb en dat ik daar mee om leer gaan.
En wat dat betreft ben ik goed bezig, dus dat vind ik het belangrijkste. Ik zeg niet dat ik nooit eens een "terugval" heb maar zoals ik eerder vandaag schreef, merk ik dat ik enorm aan het veranderen ben qua wat ik eet enzo, en ik ben daar heel blij mee
Ben ik met je eens, dat eeuwige wroeten levert niet altijd wat op. Mijn ervaring is dat die kwartjes vanzelf wel gaan vallen.
Toch ontstaan patronen (valkuilen zoals de meeste mensen dat noemen) wel vaak in je jeugd. Die herkennen en daarmee aan de slag is natuurlijk wel belangrijk.
En de allereerste stap is de volledige verantwoordelijkheid nemen voor je overgewicht. Geen smoesjes, geen excuses, geen 'ja maar..' Niks 'mijn jeugd', niet 'ik ben een emotie-eter', niet 'ik weet niet hoe ik te dik ben geworden' of wat we onszelf ook vertellen.
Elke dikkerd is te dik omdat er meer ingaat dan er verbrand wordt en dat doe je allebei toch echt zelf.
Ik snap wat je bedoelt, en ik ben het ook wel met je eens.
Heb het er ook wel eens met mijn moeder over gehad, meerdere keren, en ook zij zegt dat ik nooit meer at dan mijn broer en zus.
Ja, natuurlijk zal het wel ergens mis gegaan zijn, maar ik weet oprecht niet waar. En misschien heb ik ook gewoon geen goed beeld van mijn kindertijd hoor, dat kan ook.
Ach, weet je, dat stuk vind ik ook niet meer zo belangrijk.
Belangrijker is dat ik weet wat de valkuilen zijn die ik nu heb en dat ik daar mee om leer gaan.
En wat dat betreft ben ik goed bezig, dus dat vind ik het belangrijkste. Ik zeg niet dat ik nooit eens een "terugval" heb maar zoals ik eerder vandaag schreef, merk ik dat ik enorm aan het veranderen ben qua wat ik eet enzo, en ik ben daar heel blij mee
Ben ik met je eens, dat eeuwige wroeten levert niet altijd wat op. Mijn ervaring is dat die kwartjes vanzelf wel gaan vallen.
Toch ontstaan patronen (valkuilen zoals de meeste mensen dat noemen) wel vaak in je jeugd. Die herkennen en daarmee aan de slag is natuurlijk wel belangrijk.
En de allereerste stap is de volledige verantwoordelijkheid nemen voor je overgewicht. Geen smoesjes, geen excuses, geen 'ja maar..' Niks 'mijn jeugd', niet 'ik ben een emotie-eter', niet 'ik weet niet hoe ik te dik ben geworden' of wat we onszelf ook vertellen.
Elke dikkerd is te dik omdat er meer ingaat dan er verbrand wordt en dat doe je allebei toch echt zelf.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
maandag 25 april 2016 om 08:34
quote:hatsetats schreef op 24 april 2016 @ 22:02:
Ach kom nou toch. Ook een kind wordt niet dik van lucht. Ik was ook altijd dat kleine dikkerdje, van peuter af aan. En ik heb ook broers en zussen die van kinds af veel slanker zijn dan ik. Die hadden achteraf een heel ander eet- en beweegpatroon. Ook al aten we hetzelfde, ik at sneller en daardoor meer. Ik verbrande minder want ik deed niet aan sport.
Ik herken je verhaal heus wel, dat verhaaltje heb ik vaak genoeg verteld, ik geloofde het ook heilig. Maar het is en blijft n verhaal dat bijna elke dikkerd zichzelf wijsmaakt. Doen alsof je de verantwoordelijkheid bij jezelf legt maar ondertussen 1001 excuses verzinnen.
Natuurlijk bestaat er iets als aanleg en stofwisseling maar aelfs iemand met snelle stofwisseling kan obees worden hoor, als ie maar genoeg eet.
Een kennis die wijkverpleegkundige is vertelde mij laatst dat baby's die mollig zijn (en precies dezelfde hoeveelheid flesvoeding krijgen als baby die slank zijn) vaak mollig blijven en meer kans hebben op overgewicht dan baby's die slank zijn. Dit schijnt toch echt te maken te hebben met de stofwisseling.
Dit is natuurlijk geen excuus om obees te worden maar dat weet Marels zelf ook.
Ach kom nou toch. Ook een kind wordt niet dik van lucht. Ik was ook altijd dat kleine dikkerdje, van peuter af aan. En ik heb ook broers en zussen die van kinds af veel slanker zijn dan ik. Die hadden achteraf een heel ander eet- en beweegpatroon. Ook al aten we hetzelfde, ik at sneller en daardoor meer. Ik verbrande minder want ik deed niet aan sport.
Ik herken je verhaal heus wel, dat verhaaltje heb ik vaak genoeg verteld, ik geloofde het ook heilig. Maar het is en blijft n verhaal dat bijna elke dikkerd zichzelf wijsmaakt. Doen alsof je de verantwoordelijkheid bij jezelf legt maar ondertussen 1001 excuses verzinnen.
Natuurlijk bestaat er iets als aanleg en stofwisseling maar aelfs iemand met snelle stofwisseling kan obees worden hoor, als ie maar genoeg eet.
Een kennis die wijkverpleegkundige is vertelde mij laatst dat baby's die mollig zijn (en precies dezelfde hoeveelheid flesvoeding krijgen als baby die slank zijn) vaak mollig blijven en meer kans hebben op overgewicht dan baby's die slank zijn. Dit schijnt toch echt te maken te hebben met de stofwisseling.
Dit is natuurlijk geen excuus om obees te worden maar dat weet Marels zelf ook.
maandag 25 april 2016 om 10:38
Maar toch, als ik wel eens die programma's zie, kijk voor een hoop mensen geld dat ze dik zijn echt wel gewoon puur omdat ze te veel eten. Maar bij die programma's zie ik ook wel bij sommige mensen dat het iets psychisch is. Zoals een ander naar drugs of drank grijpt, grijpt zo een persoon naar eten om even niet aan de ellendige dingen te denken en zich gelukkig te voelen.
Maar inderdaad, iedereen weet dat je niet dik wordt van gezond eten en van gebakken lucht. Als je meer eet dan je verbrand, dan wordt je dik.
Maar inderdaad, iedereen weet dat je niet dik wordt van gezond eten en van gebakken lucht. Als je meer eet dan je verbrand, dan wordt je dik.
maandag 25 april 2016 om 10:52
quote:Kwallenbal schreef op 25 april 2016 @ 09:23:
[...]
Uh, ik obees?
Sorry maar ik weeg eerder te weinig dan teveel, tegen ondergewicht aan dus heb geen flauw idee waar jij vandaan haalt dat ik obees ben.Geen idee waarom ik dat dacht. Dan de vraag 'hoe komt het dat jij ondergewicht hebt?'
[...]
Uh, ik obees?
Sorry maar ik weeg eerder te weinig dan teveel, tegen ondergewicht aan dus heb geen flauw idee waar jij vandaan haalt dat ik obees ben.Geen idee waarom ik dat dacht. Dan de vraag 'hoe komt het dat jij ondergewicht hebt?'
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
maandag 25 april 2016 om 17:20
maandag 25 april 2016 om 17:20
quote:Kwallenbal schreef op 25 april 2016 @ 12:38:
Wij wisten als kind zijnde niet beter.
Mijn moeder is nu 86 en gaat nu nog regelmatig naar de dietiste omdat ze vindt dat ze een te dikke buik krijgt. Dát hoop ik toch nooit te doen op die leeftijd.
Nee, als kind vind je alles normaal, dat klopt.
Pffff is jouw moeder soms mijn schoonmoeder?
Wij wisten als kind zijnde niet beter.
Mijn moeder is nu 86 en gaat nu nog regelmatig naar de dietiste omdat ze vindt dat ze een te dikke buik krijgt. Dát hoop ik toch nooit te doen op die leeftijd.
Nee, als kind vind je alles normaal, dat klopt.
Pffff is jouw moeder soms mijn schoonmoeder?
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
maandag 25 april 2016 om 19:48
Je hebt gelijk hoor Hats, dat je er zelf bij bent dat je obees wordt.
Dat ontken ik ook niet.
Vraag me alleen soms wel af waar het verschil in zit. Ik word dik als ik aan een stuk chocola ruik, bij wijze van spreken, en mijn man eet repen en repen chocola weg en komt geen gram aan.
Ach, dat is hem verder gegund hoor, maar er moet toch iets in zijn stofwisseling vlotter gaan ofzo. Denk ik dan.
Wat niet wil zeggen dat ik niet zelf verantwoordelijk was, en ben voor mijn gewicht, dat ben ik helemaal met je eens.
En gelukkig weet ik u wel wat mijn valkuilen zijn, en waren, dus dat maakt het wel makkelijker om er nu mee om te gaan. Wat dat betreft helpt de operatie me ook echt wel om nu betere keuzes te maken
Dat ontken ik ook niet.
Vraag me alleen soms wel af waar het verschil in zit. Ik word dik als ik aan een stuk chocola ruik, bij wijze van spreken, en mijn man eet repen en repen chocola weg en komt geen gram aan.
Ach, dat is hem verder gegund hoor, maar er moet toch iets in zijn stofwisseling vlotter gaan ofzo. Denk ik dan.
Wat niet wil zeggen dat ik niet zelf verantwoordelijk was, en ben voor mijn gewicht, dat ben ik helemaal met je eens.
En gelukkig weet ik u wel wat mijn valkuilen zijn, en waren, dus dat maakt het wel makkelijker om er nu mee om te gaan. Wat dat betreft helpt de operatie me ook echt wel om nu betere keuzes te maken
668, the neighbour of the Beast
