Lijf & Lijn
alle pijlers
Ik moet iets ondernemen #2 gastric bypass?
zaterdag 15 augustus 2015 om 21:04
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
668, the neighbour of the Beast
zondag 24 april 2016 om 10:43
Gisteren twijfelde ik er nog een beetje aan of ik al wel blij mocht zijn om onder de 100 te zitten, vandaag geeft de weegschaal 99,4
En dat ondanks verjaardagsfeestje gisteren met pizza als diner en een miniministukje taart.
Had dus eigenlijk verwacht dat ik er vandaag weer boven zou zitten, maar ik zit er juist vrij definitief onder nu
Dus nu ben ik pas ECHT helemaal blij
En dat ondanks verjaardagsfeestje gisteren met pizza als diner en een miniministukje taart.
Had dus eigenlijk verwacht dat ik er vandaag weer boven zou zitten, maar ik zit er juist vrij definitief onder nu
Dus nu ben ik pas ECHT helemaal blij
668, the neighbour of the Beast
zondag 24 april 2016 om 11:00
zondag 24 april 2016 om 12:51
Hmm. Ik vind het eigenlijk allemaal niet zo anders als vroeger.
De grootste verandering is je mindset denk ik.
Je moet trager eten, goed kauwen, maar dat is geen verandering waar je op zich moeite mee moet hebben.
Het is vooral soms heel erg gek dat je veel minder kunt eten en je moet wat dat betreft echt je hele manier van tegen eten aankijken aan passen. Zo was mijn vader gisteren jarig en gingen we pizza halen. Dan is het gewoon een hele maffe gewaarwording dat je na twee punten pizza gewoon vol zit. Het contrast met vroeger, toen ik met gemak een pizza en dan nog een hoop van die knoflookbroodjes weg werkte, is op zo'n moment heel groot. En vond ik het echt heel geweldig, die twee punten pizza? Niet eens. En vroeger at ik niets liever.
Je maakt echt de switch van kwantiteit naar kwaliteit. Vroeger kon ik echt heel veel eten. Maar echt veel. Echt
Tegenwoordig is dat natuurlijk absoluut niet meer zo en ik merk nu dat mijn hoofd echt de switch aan het maken is.
Ik vind het heerlijk om uit eten te gaan, nog steeds, maar ik kies voor hele andere gerechten.
Waar ik vroeger bij het Hard Rock Café een gigantisch broodje hamburger weg werkte, kies ik nu puurdere producten, een goed stuk vlees, een lekkere salade. Ik kan dus nog steeds echt genieten van mijn eten, maar het is op een veel bewuster vlak, en je kiest ook veel makkelijker voor dingen die goed voor je zijn.
Vanavond wil mijn man patat eten, prima, maar ik heb er niet eens meer trek in. Vroeger zou ik daar geen problemen mee gehad hebben, twee dagen junkfood, nu moet ik er niet meer aan denken.
Niet eens alleen omdat ik niet twee dagen achter elkaar junkfood wil eten, maar gewoon omdat het me niet meer smaakt.
En die aanpassing is moeilijk. Je hoofd denkt nog dat je al dat junkfood heel erg lekker vind, je lijf vindt van niet. En dat maakt het soms een beetje maf. Daar ga je wel eens de fout mee in, maar het is wel interessant dat je steeds vaker voor de gezonde optie kiest omdat je dat tegenwoordig oprecht lekkerder vind.
En verder, aanpassen.... Het valt wel mee hoor, het is dus vooral je mindset.
Wat ik echt praktisch aangepast heb; ik eet bij het avondeten nauwelijks nog koolhydraten. Alleen bij pasta ofzo, of een ovenschotel waar de aardappelen bij in zitten. Dus ik kook gewoon minder aardappelen / rijst, kook dat alleen voor mijn man.
Dus koken en eten is niet eens zo anders maar bij de koolhydraten tel ik mezelf niet mee.
En verder moet man maar mee in mijn rare cravings Ik eet tegenwoordig heel graag gevulde groentes uit de oven. Gevulde paprika, courgette.... Soms met gehakt, kip, en andere dingen, soms gewoon met een ei gevuld. Dat eet ie ook maar gewoon. Zo niet weet ie waar de Chinees zit
En wat er nog praktisch veranderd is; vroeger haalde ik regelmatig afhaal. Chinees bijvoorbeeld. Nu doen we dat heeeeeeel af en toe nog wel eens, maar meer alleen omdat het dan óf zo uit komt, óf omdat mijn man er zoveel zin in heeft.
De grootste verandering is je mindset denk ik.
Je moet trager eten, goed kauwen, maar dat is geen verandering waar je op zich moeite mee moet hebben.
Het is vooral soms heel erg gek dat je veel minder kunt eten en je moet wat dat betreft echt je hele manier van tegen eten aankijken aan passen. Zo was mijn vader gisteren jarig en gingen we pizza halen. Dan is het gewoon een hele maffe gewaarwording dat je na twee punten pizza gewoon vol zit. Het contrast met vroeger, toen ik met gemak een pizza en dan nog een hoop van die knoflookbroodjes weg werkte, is op zo'n moment heel groot. En vond ik het echt heel geweldig, die twee punten pizza? Niet eens. En vroeger at ik niets liever.
Je maakt echt de switch van kwantiteit naar kwaliteit. Vroeger kon ik echt heel veel eten. Maar echt veel. Echt
Tegenwoordig is dat natuurlijk absoluut niet meer zo en ik merk nu dat mijn hoofd echt de switch aan het maken is.
Ik vind het heerlijk om uit eten te gaan, nog steeds, maar ik kies voor hele andere gerechten.
Waar ik vroeger bij het Hard Rock Café een gigantisch broodje hamburger weg werkte, kies ik nu puurdere producten, een goed stuk vlees, een lekkere salade. Ik kan dus nog steeds echt genieten van mijn eten, maar het is op een veel bewuster vlak, en je kiest ook veel makkelijker voor dingen die goed voor je zijn.
Vanavond wil mijn man patat eten, prima, maar ik heb er niet eens meer trek in. Vroeger zou ik daar geen problemen mee gehad hebben, twee dagen junkfood, nu moet ik er niet meer aan denken.
Niet eens alleen omdat ik niet twee dagen achter elkaar junkfood wil eten, maar gewoon omdat het me niet meer smaakt.
En die aanpassing is moeilijk. Je hoofd denkt nog dat je al dat junkfood heel erg lekker vind, je lijf vindt van niet. En dat maakt het soms een beetje maf. Daar ga je wel eens de fout mee in, maar het is wel interessant dat je steeds vaker voor de gezonde optie kiest omdat je dat tegenwoordig oprecht lekkerder vind.
En verder, aanpassen.... Het valt wel mee hoor, het is dus vooral je mindset.
Wat ik echt praktisch aangepast heb; ik eet bij het avondeten nauwelijks nog koolhydraten. Alleen bij pasta ofzo, of een ovenschotel waar de aardappelen bij in zitten. Dus ik kook gewoon minder aardappelen / rijst, kook dat alleen voor mijn man.
Dus koken en eten is niet eens zo anders maar bij de koolhydraten tel ik mezelf niet mee.
En verder moet man maar mee in mijn rare cravings Ik eet tegenwoordig heel graag gevulde groentes uit de oven. Gevulde paprika, courgette.... Soms met gehakt, kip, en andere dingen, soms gewoon met een ei gevuld. Dat eet ie ook maar gewoon. Zo niet weet ie waar de Chinees zit
En wat er nog praktisch veranderd is; vroeger haalde ik regelmatig afhaal. Chinees bijvoorbeeld. Nu doen we dat heeeeeeel af en toe nog wel eens, maar meer alleen omdat het dan óf zo uit komt, óf omdat mijn man er zoveel zin in heeft.
668, the neighbour of the Beast
zondag 24 april 2016 om 12:53
En mijn hoofd mist soms het eten zoals vroeger wel. Dat is die oude gewoonte die denkt, nu ga ik een hele pizza eten. En dan naar de bios en popcorn en cola halen.
Maar ik ben zelf gewoon heel erg blij dat ik er zo in aan het veranderen ben.
Dus de oude gewoonten zijn hardnekkig, maar ik ben zooooo blij dat mijn fysieke behoefte echt aan het veranderen is wat dat betreft!
Dus missen.... Ja, soms wel, maar dat is dan drie seconden, en dan realiseer ik me; ik HOEF dat niet meer te doen, die oude gewoontes!
Maar ik ben zelf gewoon heel erg blij dat ik er zo in aan het veranderen ben.
Dus de oude gewoonten zijn hardnekkig, maar ik ben zooooo blij dat mijn fysieke behoefte echt aan het veranderen is wat dat betreft!
Dus missen.... Ja, soms wel, maar dat is dan drie seconden, en dan realiseer ik me; ik HOEF dat niet meer te doen, die oude gewoontes!
668, the neighbour of the Beast
zondag 24 april 2016 om 15:05
quote:Vergeetmenietje1980 schreef op 24 april 2016 @ 13:45:
En als je met een groep bent en met zn allen eet? of met verjaardagen? Baal je dan niet als de rest nog láng niet uitgegeten is en jij allang al klaar bent, want vol?
Niet echt, want ik eet veel trager dan vroeger
Dus ik ben misschien wel eerder klaar, maar ook niet zo veel.
Gisteren had ik dus een verjaardag en vond ik het totaal niet ongemakkelijk.
En soms denk je wel eens, hey, ik had eigenlijk daar en daar nog wel trek in, maar dat stuk is gewoon een keuze die ik heel bewust gemaakt heb.
En ja, soms vind ik dat dus wel raar nog, maar dat is ook gewoon mijn mindset die nog aan het veranderen is.
Ik ben gewend om altijd heel erg veel te kunnen eten, dat kan en doe ik niet meer.
Dus maak je nu veel bewustere keuzes, wat neem ik wel, wat neem ik niet.
Vorig weekend had ik een verplicht rondje familie, met lunch in een Duits lokaal restaurantje. Buffet met vlees, groentes en aardappelen. Vroeger zou ik me goed te buiten gegaan zijn aan de aardappelgratin. Nu neem ik een stukje vlees, lekker wat van de groente en een heel klein hapje gratin voor de smaak. En dan is het ook goed zo. Ik geniet bewuster van wát ik eet. Kan nu enorm genieten van twee asperges, zoals dus met die lunch vorig weekend, en daar meer van genieten dan bijvoorbeeld een heel bord aardappelgratin vroeger.
Het is wennen, maar het is zeker niet slechter, of vervelend, of een opoffering, ten opzichte van vroeger.
En het stuk waar het wennen is is dan niet dat ik nu niet meer geniet van mijn eten, maar het feit dat mijn hersenen 30 jaar geprogrammeerd hebben gestaan op kwantiteit, en dat dat er zo in gebakken zit dat ik vaak bewust even om moet schakelen naar "ohnee, ik eet niet veel meer dus ik kies bewust voor dingen en geniet daar van".
Vroeger schepte je bij een all you can eat bijvoorbeeld van alles op, nu selecteer je, dat kies ik en dat kies ik niet.
Absoluut niet slechter, maar even wennen omdat het echte omschakelen van je hersenen langer duurt. Je lijf is al om, je hoofd moet nog even aan het nieuwe systeem wennen
En als je met een groep bent en met zn allen eet? of met verjaardagen? Baal je dan niet als de rest nog láng niet uitgegeten is en jij allang al klaar bent, want vol?
Niet echt, want ik eet veel trager dan vroeger
Dus ik ben misschien wel eerder klaar, maar ook niet zo veel.
Gisteren had ik dus een verjaardag en vond ik het totaal niet ongemakkelijk.
En soms denk je wel eens, hey, ik had eigenlijk daar en daar nog wel trek in, maar dat stuk is gewoon een keuze die ik heel bewust gemaakt heb.
En ja, soms vind ik dat dus wel raar nog, maar dat is ook gewoon mijn mindset die nog aan het veranderen is.
Ik ben gewend om altijd heel erg veel te kunnen eten, dat kan en doe ik niet meer.
Dus maak je nu veel bewustere keuzes, wat neem ik wel, wat neem ik niet.
Vorig weekend had ik een verplicht rondje familie, met lunch in een Duits lokaal restaurantje. Buffet met vlees, groentes en aardappelen. Vroeger zou ik me goed te buiten gegaan zijn aan de aardappelgratin. Nu neem ik een stukje vlees, lekker wat van de groente en een heel klein hapje gratin voor de smaak. En dan is het ook goed zo. Ik geniet bewuster van wát ik eet. Kan nu enorm genieten van twee asperges, zoals dus met die lunch vorig weekend, en daar meer van genieten dan bijvoorbeeld een heel bord aardappelgratin vroeger.
Het is wennen, maar het is zeker niet slechter, of vervelend, of een opoffering, ten opzichte van vroeger.
En het stuk waar het wennen is is dan niet dat ik nu niet meer geniet van mijn eten, maar het feit dat mijn hersenen 30 jaar geprogrammeerd hebben gestaan op kwantiteit, en dat dat er zo in gebakken zit dat ik vaak bewust even om moet schakelen naar "ohnee, ik eet niet veel meer dus ik kies bewust voor dingen en geniet daar van".
Vroeger schepte je bij een all you can eat bijvoorbeeld van alles op, nu selecteer je, dat kies ik en dat kies ik niet.
Absoluut niet slechter, maar even wennen omdat het echte omschakelen van je hersenen langer duurt. Je lijf is al om, je hoofd moet nog even aan het nieuwe systeem wennen
668, the neighbour of the Beast
zondag 24 april 2016 om 18:14
Wat mij opvalt is dat je vooral hamert op hoeveel je at en niet op hoe ongezond. Ik lees zoveel over de Mac, pizzeria, all you can eat etc. Dat is natuurlijk niet het meest gezonde voedsel wat ze daar serveren. Sowieso is restaurant-eten vaak vetter en zouter. Hoe vaak ga / ging je uit eten of laat / liet je iets bezorgen?
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
zondag 24 april 2016 om 18:31
Goh, eigenlijk at ik gewoon normaal gesproken vroeger ook wel gezond hoor.
Net zoals nu was echt junkfood wel een uitzondering. Maar ik at het wel heel graag. Ik ging heel graag naar de Mac en kon dan gerust een menu met nog een extra grote burger op.
We haalden wel regelmatig Chinees, elke 14 dagen ofzo.
Het is niet dat ik toen echt heel ongezond at, maar het is meer dat ik nu gewoon merk dat ik de drang naar junkfood dus gewoon een eind kwijt ben. Je hoofd denkt dat ergens nog wel, maar je lijf is het er niet mee eens
Mijn probleem was ook inderdaad niet eens zo zeer het ongezonde eten, maar wel de hoeveelheden.
De vraag ging over uit eten gaan, verjaardagen en andere speciale gelegenheden, dus daar reageerde ik op. Als ik zo'n gelegenheid had koos ik vroeger inderdaad voor ongezond, en nu veel minder.
Da's vooral wat ik wilde zeggen. Het ging dus over speciale gelegenheden dus daar had ik het over.
En op die gelegenheden werkte ik wel serieuze hoeveelheden calorieën naar binnen, hoewel ik dus verder over de hele linie best gezond at.
Net zoals nu was echt junkfood wel een uitzondering. Maar ik at het wel heel graag. Ik ging heel graag naar de Mac en kon dan gerust een menu met nog een extra grote burger op.
We haalden wel regelmatig Chinees, elke 14 dagen ofzo.
Het is niet dat ik toen echt heel ongezond at, maar het is meer dat ik nu gewoon merk dat ik de drang naar junkfood dus gewoon een eind kwijt ben. Je hoofd denkt dat ergens nog wel, maar je lijf is het er niet mee eens
Mijn probleem was ook inderdaad niet eens zo zeer het ongezonde eten, maar wel de hoeveelheden.
De vraag ging over uit eten gaan, verjaardagen en andere speciale gelegenheden, dus daar reageerde ik op. Als ik zo'n gelegenheid had koos ik vroeger inderdaad voor ongezond, en nu veel minder.
Da's vooral wat ik wilde zeggen. Het ging dus over speciale gelegenheden dus daar had ik het over.
En op die gelegenheden werkte ik wel serieuze hoeveelheden calorieën naar binnen, hoewel ik dus verder over de hele linie best gezond at.
668, the neighbour of the Beast
zondag 24 april 2016 om 18:55
zondag 24 april 2016 om 18:56
zondag 24 april 2016 om 20:01
volgens mij hoef je niet perse alle dagen naar de mac en de chinees om obese te raken hoor.
Als je savonds je bord 2 of 3 x flink vol schept en meerdere stukken vlees neemt, en daarna een grote kom met vla,
bij de cappucino een dikke koek en savonds bij de lekkere trek nog eens 4 boterhammen smeert met ham en kaas en klodder mayo er op etc. etc. dan groei je ook aardig.
@Marels, bedankt voor je antwoord. Je zegt dat je in je hoofd nog wel meer op kan dan in werkelijkheid.
Heb je wel eens gehad dat je je bord helemaal vol geschept had, en bij nader inzien dacht na 2 happen.. eigenlijk kan ik niet meer op? Of dat dan niet?
Als je savonds je bord 2 of 3 x flink vol schept en meerdere stukken vlees neemt, en daarna een grote kom met vla,
bij de cappucino een dikke koek en savonds bij de lekkere trek nog eens 4 boterhammen smeert met ham en kaas en klodder mayo er op etc. etc. dan groei je ook aardig.
@Marels, bedankt voor je antwoord. Je zegt dat je in je hoofd nog wel meer op kan dan in werkelijkheid.
Heb je wel eens gehad dat je je bord helemaal vol geschept had, en bij nader inzien dacht na 2 happen.. eigenlijk kan ik niet meer op? Of dat dan niet?
zondag 24 april 2016 om 20:10
Dat klopt Verheetmeniet. Alleen als iemand zegt 'ik at gezond alleen als ik snack oid dan at ik veel' dan vraag ik me af hoe je dan obees wordt. En niet om te zoeken of te zeuren, ik ben gewoon benieuwd.
Pas nu ik niet meer dik ben, besef ik pas echt hoe ik at en hoe ik naar mijn voeding keek. Ik was er van overtuigd dat ik over t algemeen gezond bezig was, helemaalmtoen ik gestopt was met roken.
Pas nu ik niet meer dik ben, besef ik pas echt hoe ik at en hoe ik naar mijn voeding keek. Ik was er van overtuigd dat ik over t algemeen gezond bezig was, helemaalmtoen ik gestopt was met roken.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
zondag 24 april 2016 om 21:37
quote:hatsetats schreef op 24 april 2016 @ 20:10:
Dat klopt Verheetmeniet. Alleen als iemand zegt 'ik at gezond alleen als ik snack oid dan at ik veel' dan vraag ik me af hoe je dan obees wordt. En niet om te zoeken of te zeuren, ik ben gewoon benieuwd.
Pas nu ik niet meer dik ben, besef ik pas echt hoe ik at en hoe ik naar mijn voeding keek. Ik was er van overtuigd dat ik over t algemeen gezond bezig was, helemaalmtoen ik gestopt was met roken.Obees wordt je niet..obees ben je! en de omvang volgt vanzelf.
Dat klopt Verheetmeniet. Alleen als iemand zegt 'ik at gezond alleen als ik snack oid dan at ik veel' dan vraag ik me af hoe je dan obees wordt. En niet om te zoeken of te zeuren, ik ben gewoon benieuwd.
Pas nu ik niet meer dik ben, besef ik pas echt hoe ik at en hoe ik naar mijn voeding keek. Ik was er van overtuigd dat ik over t algemeen gezond bezig was, helemaalmtoen ik gestopt was met roken.Obees wordt je niet..obees ben je! en de omvang volgt vanzelf.
zondag 24 april 2016 om 21:49
quote:hatsetats schreef op 24 april 2016 @ 20:10:
Dat klopt Verheetmeniet. Alleen als iemand zegt 'ik at gezond alleen als ik snack oid dan at ik veel' dan vraag ik me af hoe je dan obees wordt. En niet om te zoeken of te zeuren, ik ben gewoon benieuwd.
Pas nu ik niet meer dik ben, besef ik pas echt hoe ik at en hoe ik naar mijn voeding keek. Ik was er van overtuigd dat ik over t algemeen gezond bezig was, helemaalmtoen ik gestopt was met roken.Herkenbaar.
Dat klopt Verheetmeniet. Alleen als iemand zegt 'ik at gezond alleen als ik snack oid dan at ik veel' dan vraag ik me af hoe je dan obees wordt. En niet om te zoeken of te zeuren, ik ben gewoon benieuwd.
Pas nu ik niet meer dik ben, besef ik pas echt hoe ik at en hoe ik naar mijn voeding keek. Ik was er van overtuigd dat ik over t algemeen gezond bezig was, helemaalmtoen ik gestopt was met roken.Herkenbaar.
zondag 24 april 2016 om 21:53
Weet je... Natuurlijk helpen eetgewoontes mee, maar er is nu eenmaal ook zoiets als aanleg.
Waarmee ik niet zeg dat ik er geen schuld aan gehad heb dat ik bijna 130 kilo woog hoor. Ik ben realistisch en weet zelf ook wel dat ik echt niet altijd alles perfect gedaan heb qua eten.
Maar ik was wel als peutertje al te dik. Altijd geweest, kan me niet anders herinneren.
Volgens mij zat ik nog op de basisschool toen ik voor het eerst bij een diëtiste kwam. En ik kreeg toch heus hetzelfde te eten als mijn broer en zus, die allebei toch echt een heel ander postuur hadden dan ik. En in die periode, als kind, had ik ook echt nog geen toegang tot stiekeme koek en snoep enzo dus dat is het niet geweest.
ik kwam nu eenmaal overal van aan, mijn broer en zus niet.
Dus ja, ik weet echt wel dat ik met bepaalde dingen niet goed gehandeld heb. Ik hield van junkfood, als ik snoep kocht was de zak in één keer leeg, ik kon een hele zak chips leeg eten alleen. Klopt allemaal.
Maar als ik kijk wat ik vroeger at op een dag en wat mijn man (65 kilo ofzo) weg stouwt, dan kan ik echt niet anders dan concluderen dat er toch wel een behoorlijk verschil in stofwisseling moet zijn ofzo wat ook verschil maakt.
Zo at ik zelden tot nooit koeken of zoiets bij de koffie of thee. Drink mijn thee zonder suiker en mijn koffie (wat ik niet veel dronk) met alleen melk. Ik eet nooit desserts, vla ofzo eet ik echt zelden tot nooit. Schepte ook zelden twee keer op bij het avondeten, at eerst vier, later drie boterhammen als lunch, zonder gek beleg...
Natuurlijk snoepte ik heus wel regelmatig, maar het is echt niet zo dat ik stelselmatig altijd koeken bij de koffie nam of elke avond chips. Maar die keer dat het wel gebeurde kende ik mijn grenzen niet.
Was het mijn eigen schuld dat ik mijn overtollige kilo's er niet af kreeg? Ja, absoluut. Ik was niet sterk genoeg om het op eigen kracht te doen. Dat is volledig mijn schuld. Ik kon bepaalde dingen niet laten staan. Ik kon niet omgaan met verleidingen. Zet een schaal snoepjes voor mijn neus en ik eet er meer van dan goed voor me is. Zelfde met koekjes, chips, chocolade. Dat omgaan met verleidingen leer ik nu en gaat me voor het eerst eigenlijk vrij goed af.
Maar is het mijn schuld dat ik dik geworden ben in de eerste plaats? Dat weet ik niet. Dat durf ik te betwijfelen. Niet omdat ik niet in zie dat ik niet altijd de juiste keuzes gemaakt heb, maar omdat ik altijd al dik wás. Ik kan me niet anders herinneren. Ik heb mezelf niet dik gevreten, ik was altijd al dik.
Waarmee ik niet zeg dat ik er geen schuld aan gehad heb dat ik bijna 130 kilo woog hoor. Ik ben realistisch en weet zelf ook wel dat ik echt niet altijd alles perfect gedaan heb qua eten.
Maar ik was wel als peutertje al te dik. Altijd geweest, kan me niet anders herinneren.
Volgens mij zat ik nog op de basisschool toen ik voor het eerst bij een diëtiste kwam. En ik kreeg toch heus hetzelfde te eten als mijn broer en zus, die allebei toch echt een heel ander postuur hadden dan ik. En in die periode, als kind, had ik ook echt nog geen toegang tot stiekeme koek en snoep enzo dus dat is het niet geweest.
ik kwam nu eenmaal overal van aan, mijn broer en zus niet.
Dus ja, ik weet echt wel dat ik met bepaalde dingen niet goed gehandeld heb. Ik hield van junkfood, als ik snoep kocht was de zak in één keer leeg, ik kon een hele zak chips leeg eten alleen. Klopt allemaal.
Maar als ik kijk wat ik vroeger at op een dag en wat mijn man (65 kilo ofzo) weg stouwt, dan kan ik echt niet anders dan concluderen dat er toch wel een behoorlijk verschil in stofwisseling moet zijn ofzo wat ook verschil maakt.
Zo at ik zelden tot nooit koeken of zoiets bij de koffie of thee. Drink mijn thee zonder suiker en mijn koffie (wat ik niet veel dronk) met alleen melk. Ik eet nooit desserts, vla ofzo eet ik echt zelden tot nooit. Schepte ook zelden twee keer op bij het avondeten, at eerst vier, later drie boterhammen als lunch, zonder gek beleg...
Natuurlijk snoepte ik heus wel regelmatig, maar het is echt niet zo dat ik stelselmatig altijd koeken bij de koffie nam of elke avond chips. Maar die keer dat het wel gebeurde kende ik mijn grenzen niet.
Was het mijn eigen schuld dat ik mijn overtollige kilo's er niet af kreeg? Ja, absoluut. Ik was niet sterk genoeg om het op eigen kracht te doen. Dat is volledig mijn schuld. Ik kon bepaalde dingen niet laten staan. Ik kon niet omgaan met verleidingen. Zet een schaal snoepjes voor mijn neus en ik eet er meer van dan goed voor me is. Zelfde met koekjes, chips, chocolade. Dat omgaan met verleidingen leer ik nu en gaat me voor het eerst eigenlijk vrij goed af.
Maar is het mijn schuld dat ik dik geworden ben in de eerste plaats? Dat weet ik niet. Dat durf ik te betwijfelen. Niet omdat ik niet in zie dat ik niet altijd de juiste keuzes gemaakt heb, maar omdat ik altijd al dik wás. Ik kan me niet anders herinneren. Ik heb mezelf niet dik gevreten, ik was altijd al dik.
668, the neighbour of the Beast
zondag 24 april 2016 om 21:58
Kort samengevat was mijn eetpatroon in de basis wel oké.
Alleen moest je niks voor mijn neus zetten want dan was het op. En ja, dat gebeurde de laatste tijd veel te vaak.
De laatste 15, 20 kilo heb ik er wel zelf aan gegeten.
Het stomme is dat ik me bedenk dat ik pas de laatste zeg twee jaar echt meer ben gaan (vr)eten.
Die laatste 15 kilo dus.
Alleen moest je niks voor mijn neus zetten want dan was het op. En ja, dat gebeurde de laatste tijd veel te vaak.
De laatste 15, 20 kilo heb ik er wel zelf aan gegeten.
Het stomme is dat ik me bedenk dat ik pas de laatste zeg twee jaar echt meer ben gaan (vr)eten.
Die laatste 15 kilo dus.
668, the neighbour of the Beast
zondag 24 april 2016 om 22:02
Ach kom nou toch. Ook een kind wordt niet dik van lucht. Ik was ook altijd dat kleine dikkerdje, van peuter af aan. En ik heb ook broers en zussen die van kinds af veel slanker zijn dan ik. Die hadden achteraf een heel ander eet- en beweegpatroon. Ook al aten we hetzelfde, ik at sneller en daardoor meer. Ik verbrande minder want ik deed niet aan sport.
Ik herken je verhaal heus wel, dat verhaaltje heb ik vaak genoeg verteld, ik geloofde het ook heilig. Maar het is en blijft n verhaal dat bijna elke dikkerd zichzelf wijsmaakt. Doen alsof je de verantwoordelijkheid bij jezelf legt maar ondertussen 1001 excuses verzinnen.
Natuurlijk bestaat er iets als aanleg en stofwisseling maar aelfs iemand met snelle stofwisseling kan obees worden hoor, als ie maar genoeg eet.
Ik herken je verhaal heus wel, dat verhaaltje heb ik vaak genoeg verteld, ik geloofde het ook heilig. Maar het is en blijft n verhaal dat bijna elke dikkerd zichzelf wijsmaakt. Doen alsof je de verantwoordelijkheid bij jezelf legt maar ondertussen 1001 excuses verzinnen.
Natuurlijk bestaat er iets als aanleg en stofwisseling maar aelfs iemand met snelle stofwisseling kan obees worden hoor, als ie maar genoeg eet.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
zondag 24 april 2016 om 22:04
quote:Marels schreef op 24 april 2016 @ 21:58:
De laatste 15, 20 kilo heb ik er wel zelf aan gegeten.
Het stomme is dat ik me bedenk dat ik pas de laatste zeg twee jaar echt meer ben gaan (vr)eten.
Die laatste 15 kilo dus. En die andere 110kg? Die zijn eraan gewaaid door aanleg?
De laatste 15, 20 kilo heb ik er wel zelf aan gegeten.
Het stomme is dat ik me bedenk dat ik pas de laatste zeg twee jaar echt meer ben gaan (vr)eten.
Die laatste 15 kilo dus. En die andere 110kg? Die zijn eraan gewaaid door aanleg?
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
