Lijf & Lijn
alle pijlers
Kritiek op uiterlijk
dinsdag 3 april 2012 om 15:59
Vorige week op een verjaardag kreeg ik te horen dat ik op een anorexiapatiënte lijk... Er werd geschokt gereageerd dat ik in korte tijd wat kilo's kwijt ben geraakt(door drukte/stress). Ze bleven er maar op door gaan dat ik te mager was en dat het niet gezond is hoe ik er uit zie. Ik voelde me behoorlijk opgelaten en eigenlijk zit het me nog steeds dwars. Hoe gaan jullie om met kritiek op jullie uiterlijk?
dinsdag 3 april 2012 om 16:07
Wat erg... Dit vind ik echt niet kunnen in een gezelschap iemand zo confronteren met haar uiterlijk. Zouden ze bij iemand met overgewicht ook nóóit doen, want dat ligt zo gevoelig... Echt heel krom!
Je kunt er nu weinig meer aan doen, maar ik zou de volgende keer toch wat mondiger reageren. Het beste is gewoon zeggen waar het op staat: ''Ik vind het zwaar ongemakkelijk dat jullie me zo aanvallen op mijn lichaam!'' of (als dat waar is) aanvullen met: ''Ik doe mijn best op gewicht te blijven, maar gelukkig heb ik nog steeds een gezond gewicht!''
Je kunt er nu weinig meer aan doen, maar ik zou de volgende keer toch wat mondiger reageren. Het beste is gewoon zeggen waar het op staat: ''Ik vind het zwaar ongemakkelijk dat jullie me zo aanvallen op mijn lichaam!'' of (als dat waar is) aanvullen met: ''Ik doe mijn best op gewicht te blijven, maar gelukkig heb ik nog steeds een gezond gewicht!''
dinsdag 3 april 2012 om 16:08
dinsdag 3 april 2012 om 16:08
Misschien is het in jouw geval bezorgdheid omdat je bent afgevallen en dat waarschijnlijk niet nodig had.
Het is het domino effect. 1 iemand zegt wat en dat gaat zo het hele kringetje door. Eindelijk een lijdend voorwerp gevonden.
Ik glimlach altijd lief of geef een hatelijke opmerking. Licht aan de situatie maar laat het altijd van me afgelijden, maar ik ben dan ook ontzettend eigenwijs. hahahah
Het is het domino effect. 1 iemand zegt wat en dat gaat zo het hele kringetje door. Eindelijk een lijdend voorwerp gevonden.
Ik glimlach altijd lief of geef een hatelijke opmerking. Licht aan de situatie maar laat het altijd van me afgelijden, maar ik ben dan ook ontzettend eigenwijs. hahahah
dinsdag 3 april 2012 om 16:09
Ik eet goed, heb geen extreem laag gewicht(54kg bij1.68m), geen afvalplannen. Ik voel me de laatste tijd wel wat vermoeid,maar het is even een drukke tijd die veel energie kost. Momenteel krijg ik het niet echt aangegeten zeg maar. Ze zeiden het uit bezorgdheid, maar ze hadden het ook anders kunnen brengen. Ik was er ineens chagrijnig van.
dinsdag 3 april 2012 om 16:11
Ik weet niet wie die "ze" waren, maar ik vind het niet gepast om daar met meerderen op een verjaardag over door te gaan hameren. Vertelde je ook dat het door drukte en stress komt.
Misschien dat ik het gesprek zou ombuigen naar iets anders (maar dat zeg ik nu vanachter de computer)
Ik zou het trouwens anders vinden, als een vriendin uit bezorgdheid er eens met je over begint, als twee viendinnen onder elkaar.
Misschien dat ik het gesprek zou ombuigen naar iets anders (maar dat zeg ik nu vanachter de computer)
Ik zou het trouwens anders vinden, als een vriendin uit bezorgdheid er eens met je over begint, als twee viendinnen onder elkaar.
dinsdag 3 april 2012 om 16:12
Ik was vroeger ook heel erg mager en moest dat ook steeds aanhoren. Als ik dan geen gebakje op een feestje nam kwam steevast het antwoord......geen wonder dat je zo mager bent. Het meeste kritiek kreeg ik van dikke mensen als ik geen gebakje of iets te snoepen nam. Ik zei dan maar nooit iets van hun gewicht,want dat wordt niet in dank afgenomen,maar tegen magere mensen mag het wel.
Probeer het naast je neer te leggen,of zeg dat je dit al zovaak aan hebt moeten horen en dat je het beu wordt.Dat heb ik ooit één keer gedaan tegen een hele dikke dame,die weer begon over mijn gewicht en toen was het muisstil op die verjaardag.
Sindsdien trek ik het me niet meer aan,ofschoon ik nu ook niet zo heel erg mager meer ben,maar dat komt door de leeftijd,het begint een beetje uit te zakken hier en daar en dat is waarschijnlijk ook weer niet goed.
Probeer het naast je neer te leggen,of zeg dat je dit al zovaak aan hebt moeten horen en dat je het beu wordt.Dat heb ik ooit één keer gedaan tegen een hele dikke dame,die weer begon over mijn gewicht en toen was het muisstil op die verjaardag.
Sindsdien trek ik het me niet meer aan,ofschoon ik nu ook niet zo heel erg mager meer ben,maar dat komt door de leeftijd,het begint een beetje uit te zakken hier en daar en dat is waarschijnlijk ook weer niet goed.
dinsdag 3 april 2012 om 16:13
Hoe ik met zulke situaties omga hangt er erg vanaf of ik het er wel of niet mee eens ben. En dat zal dus ook invloed hebben over hoe en of iemand erop doorgaat.
Kijk, als mensen bezorgd zijn en je wimpelt het weg, gaan mensen je proberen te overtuigen van het feit dat je toch écht echt ECHT veel te mager bent. "Toch Truus? Vind je ook niet Kees?".
Als je zegt: "Ja ik weet het, heb een lastige periode gehad en doe erg mijn best op een gezond gewicht te blijven", dan verloopt het gesprek alweer heel anders. Lijkt mij.
Kijk, als mensen bezorgd zijn en je wimpelt het weg, gaan mensen je proberen te overtuigen van het feit dat je toch écht echt ECHT veel te mager bent. "Toch Truus? Vind je ook niet Kees?".
Als je zegt: "Ja ik weet het, heb een lastige periode gehad en doe erg mijn best op een gezond gewicht te blijven", dan verloopt het gesprek alweer heel anders. Lijkt mij.
dinsdag 3 april 2012 om 16:14
dinsdag 3 april 2012 om 16:15
Ik heb het ook een periode gehad dat ik redelijk wat was afgevallen in een korte periode, ook door stress.
Ik werd er op een gegeven moment dagelijks mee geconfronteerd, dat was echt heel vervelend en ik merkte dat ik er echt verdrietig om werd. Ik moet ook zeggen dat ik achteraf gezien, als ik naar foto's van die periode kijk, ik er ook écht niet gezond uitzag. Ik zag er moe uit, futloos en eigenlijk gewoon te mager.
Ook ik ben redelijk vaak in publiek voor schut gezet (collega's of zo) en op een gegeven moment negeerde ik het of ik ging er in mee dat ik inderdaad ziek was op een lacherige manier. Ik was er op een gegeven moment zo klaar mee.
Probeer het je niet te veel aan te trekken, en zeg desnoods de volgende keer als je zo word geconfronteerd ermee in gezelschap, dat ze ook even normaal kunnen doen. Dat heb ik toen ook gedaan, ik werd echt woest en sindsdien hebben ze het nooit meer gedaan. (on public)
Ik werd er op een gegeven moment dagelijks mee geconfronteerd, dat was echt heel vervelend en ik merkte dat ik er echt verdrietig om werd. Ik moet ook zeggen dat ik achteraf gezien, als ik naar foto's van die periode kijk, ik er ook écht niet gezond uitzag. Ik zag er moe uit, futloos en eigenlijk gewoon te mager.
Ook ik ben redelijk vaak in publiek voor schut gezet (collega's of zo) en op een gegeven moment negeerde ik het of ik ging er in mee dat ik inderdaad ziek was op een lacherige manier. Ik was er op een gegeven moment zo klaar mee.
Probeer het je niet te veel aan te trekken, en zeg desnoods de volgende keer als je zo word geconfronteerd ermee in gezelschap, dat ze ook even normaal kunnen doen. Dat heb ik toen ook gedaan, ik werd echt woest en sindsdien hebben ze het nooit meer gedaan. (on public)
dinsdag 3 april 2012 om 16:17
Bezorgdheid of niet, het is absoluut not done iemand op een verjaardag op deze manier aan te spreken. Lekker met zijn allen eroverheen. Het geeft geen pas dat soort dingen in gezelschap te bespreken.
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
dinsdag 3 april 2012 om 16:17
