Lijf & Lijn
alle pijlers
(mini) gastric bypass of gastric sleeve? Ervaringen delen!
vrijdag 11 januari 2019 om 10:53
Een gastric bypass (GBP, ook wel kiwi genoemd omdat je maag deze grote krijgt na de operatie) of gastric sleeve (GS, ook wel banaan genoemd omdat dit de grote is van je maag na de operatie) zijn vormen van een maagverkleining met als doel (veel) afvallen.
Er zitten veel voorwaarden aan deze ingreep. Zo moet je BMI minimaal 35 zijn met specifieke lichamelijke klachten of een BMI van 40.
Daarnaast is het in veel ziekenhuizen verplicht om minimaal een half jaar begeleid te zijn door een diëtiste.
Het kan zijn dat je de operatie vanwege deze voorwaarden niet vergoed krijgt. Er zijn mensen die ervoor kiezen om het dan zelf te betalen en sommige gaan ervoor naar België.
Sommige ziekenhuizen geven een uitgebreid voortraject, meestal in een groep, en anderen ziekenhuizen bieden dit niet aan.
Wat je prettig vind scheelt erg per persoon.
Na de operatie wordt er meestal aangeraden om vitaminepillen levenslang te slikken. Veel ziekenhuizen raden vitaminepillen aan die speciaal gemaakt worden voor mensen met een maagverkleining.
Toch zijn er ook ziekenhuizen en mensen die gewoon goed functioneren op reguliere vitaminepillen. Al met al zijn er veel verschillende adviezen, voorwaarden, voorschriften en is het aan jezelf om te kiezen welke weg je in slaat.
Hier lezen en schrijven we over ons leven voor, tijdens en na het traject.
Hoe gaat het met afvallen, heb je complicaties, twijfel je over het nemen van deze stap, sta je op de wachtlijst, heb je de stap al genomen?
heb je vragen, zorgen, wil je jubelen, wil je weten hoe anderen aan hun beweging komen, valt het je even zwaar, wil je weten hoe anderen het doen?
Een maagverkleining is een levenslange verandering. De operatie is een hulpmiddel ook na een maagverkleining zal je levenslang op je eetpatroon moeten letten net zoals je beweegpatroon (binnen je mogelijkheden).
Bedenk je ook dat je gemiddeld rond de 70% van je overgewicht verliest het is zeker niet gezegd dat je na de operatie een gezond BMI krijgt.
Voor veel mensen is een maagverkleining de laatste optie. Een laatste mogelijkheid om eindelijk een gezonder gewicht te krijgen.
Alles hieromtrent kan in dit topic besproken worden en iedereen is welkom!
Er zitten veel voorwaarden aan deze ingreep. Zo moet je BMI minimaal 35 zijn met specifieke lichamelijke klachten of een BMI van 40.
Daarnaast is het in veel ziekenhuizen verplicht om minimaal een half jaar begeleid te zijn door een diëtiste.
Het kan zijn dat je de operatie vanwege deze voorwaarden niet vergoed krijgt. Er zijn mensen die ervoor kiezen om het dan zelf te betalen en sommige gaan ervoor naar België.
Sommige ziekenhuizen geven een uitgebreid voortraject, meestal in een groep, en anderen ziekenhuizen bieden dit niet aan.
Wat je prettig vind scheelt erg per persoon.
Na de operatie wordt er meestal aangeraden om vitaminepillen levenslang te slikken. Veel ziekenhuizen raden vitaminepillen aan die speciaal gemaakt worden voor mensen met een maagverkleining.
Toch zijn er ook ziekenhuizen en mensen die gewoon goed functioneren op reguliere vitaminepillen. Al met al zijn er veel verschillende adviezen, voorwaarden, voorschriften en is het aan jezelf om te kiezen welke weg je in slaat.
Hier lezen en schrijven we over ons leven voor, tijdens en na het traject.
Hoe gaat het met afvallen, heb je complicaties, twijfel je over het nemen van deze stap, sta je op de wachtlijst, heb je de stap al genomen?
heb je vragen, zorgen, wil je jubelen, wil je weten hoe anderen aan hun beweging komen, valt het je even zwaar, wil je weten hoe anderen het doen?
Een maagverkleining is een levenslange verandering. De operatie is een hulpmiddel ook na een maagverkleining zal je levenslang op je eetpatroon moeten letten net zoals je beweegpatroon (binnen je mogelijkheden).
Bedenk je ook dat je gemiddeld rond de 70% van je overgewicht verliest het is zeker niet gezegd dat je na de operatie een gezond BMI krijgt.
Voor veel mensen is een maagverkleining de laatste optie. Een laatste mogelijkheid om eindelijk een gezonder gewicht te krijgen.
Alles hieromtrent kan in dit topic besproken worden en iedereen is welkom!
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
vrijdag 25 september 2020 om 18:37
Lieve dames, ik hoop dat ik hier ook mag meeschrijven. Ik heb morbide obesitas en diabetes en heb ik eindelijk het besluit genomen om voor een gastric bypass te gaan. Hiervoor heb ik mij aangemeld bij het NOK in Arnhem en ik kreeg ook vrij vlot een screening. Prompt werd ik echter afgewezen voor de behandeling; ik moest eerst een traject bij een psycholoog volgen omdat ze het vermoeden hadden dat ik mijn eetbuien nog niet onder controle had en ik moet minstens een half jaar eetbui-vrij zijn voordat ik me opnieuw mag aanmelden.
Ik had het ergens wel verwacht, mijn eetproblemen zijn vrij complex en niet van gisteren, maar het was toch wel een teleurstelling. Ik heb dus braaf contact opgenomen met een psycholoog en sta ik bij haar onder behandeling.
Nu komt echter mijn vraag. Tijdens deze behandeling komen er twijfels bij mij opzetten over de gastric bypass. Noem het maar angst of onzekerheid, maar nu ik me meer aan het inlezen ben over de hele wetenschap achter afvallen (geen dieetboeken, maar bijv. "Hamster in je brein", over hoe je hypothalamus gericht is op eten vergaren waardoor overeten bijna als vanzelf gebeurt), des te meer ik terugkom op mijn vastberadenheid over een operatie.
Dames (en heren) met meer ervaring: na een gastric bypass, ervaren jullie moeite met jullie metabolisme? Ik begrijp dat langzaam afvallen het beste is, maar met een bypass wordt er uiteraard veel gewicht in relatief korte tijd verloren. Wat deed/doet dat met jullie lichaam, zijn jullie van gezondheidsproblemen verlost (ik wil zeer graag van mijn diabetes af) en hebben jullie de 'balans' weer hervonden? Misschien rare vragen en verwoord ik het niet goed, maar helaas heb ik weinig mensen met ervaring hierin in mijn omgeving.
Ik had het ergens wel verwacht, mijn eetproblemen zijn vrij complex en niet van gisteren, maar het was toch wel een teleurstelling. Ik heb dus braaf contact opgenomen met een psycholoog en sta ik bij haar onder behandeling.
Nu komt echter mijn vraag. Tijdens deze behandeling komen er twijfels bij mij opzetten over de gastric bypass. Noem het maar angst of onzekerheid, maar nu ik me meer aan het inlezen ben over de hele wetenschap achter afvallen (geen dieetboeken, maar bijv. "Hamster in je brein", over hoe je hypothalamus gericht is op eten vergaren waardoor overeten bijna als vanzelf gebeurt), des te meer ik terugkom op mijn vastberadenheid over een operatie.
Dames (en heren) met meer ervaring: na een gastric bypass, ervaren jullie moeite met jullie metabolisme? Ik begrijp dat langzaam afvallen het beste is, maar met een bypass wordt er uiteraard veel gewicht in relatief korte tijd verloren. Wat deed/doet dat met jullie lichaam, zijn jullie van gezondheidsproblemen verlost (ik wil zeer graag van mijn diabetes af) en hebben jullie de 'balans' weer hervonden? Misschien rare vragen en verwoord ik het niet goed, maar helaas heb ik weinig mensen met ervaring hierin in mijn omgeving.
vrijdag 25 september 2020 om 19:01
Ik was bijna meteen na de operatie van mijn diabetes af. Na een aantal weken ook van mijn te hoge bloeddruk. De eerste tijd was ik, door het snelle gewichtsverlies, soms duizelig als ik snel opstond. Ik ben nu ruim anderhalf jaar verder (januari vorig jaar geopereerd) en ik heb een gezond bmi. Ik sport fanatiek (vind het zowaar leuk om te sporten!) en kan bijna alles probleemloos eten. Het enige nadeel dat ik heb ondervonden is dat ik sinds kort een vitamine B12-tekort heb. Ik krijg nu wekelijks een injectie. Na tien weken zou het gehalte B12 in m'n lichaam weer op peil moeten zijn en hoeven de injecties nog maar om de vier tot acht weken.
vrijdag 25 september 2020 om 19:19
Glaasjeprik, welkom natuurlijk mag je hier ook mee schrijven.
Het kan natuurlijk zijn dat je intussen een andere mening/gevoel hebt bij een GBP het is niet zo dat je nu perse door moet gaan.
Ik ben nu bijna 3 jaar geleden geopereerd had een verleden van eetbuien. Ik heb sindsdien 1 keer meer koekjes op dan wenselijk uit emotie. Soms twijfel ik hoor, soms merk ik dat ik een tweede/derde stukje chocolade neem en dan doe ik de reep weg. Letterlijk in de prullenbak als de reep eigenlijk ook niet echt lekker is. Ik ben van BMI 50 naar BMI 28 gegaan helaas niet onder die gewenste 25 maar toch meer dan de artsen verwachten.
Mijn reden voor een GBP waren mijn longen. Echter bleek 2 weken na de operatie dat ik astma heb. Zodra ik daar ingesteld was op medicatie waren mijn klachten weg. Veel van mijn groepsgenoten hebben inmiddels geen medicatie voor astma meer nodig ik helaas nog wel. Mijn longarts zegt dat het geen zin heeft om nog meer af te vallen. Mijn astma komt niet van mijn overgewicht of zijn te zwaar beschadigd. Jammer maar alsnog geen spijt van mijn keuze.
Ik heb dus pech wat dat betreft maar nogmaals meerdere uit mijn groep zijn nu astma vrij.
Diabetes hoor ik echt vaak dat mensen binnen een week al geen/minder medicatie meer nodig hebben.
Het kan natuurlijk zijn dat je intussen een andere mening/gevoel hebt bij een GBP het is niet zo dat je nu perse door moet gaan.
Ik ben nu bijna 3 jaar geleden geopereerd had een verleden van eetbuien. Ik heb sindsdien 1 keer meer koekjes op dan wenselijk uit emotie. Soms twijfel ik hoor, soms merk ik dat ik een tweede/derde stukje chocolade neem en dan doe ik de reep weg. Letterlijk in de prullenbak als de reep eigenlijk ook niet echt lekker is. Ik ben van BMI 50 naar BMI 28 gegaan helaas niet onder die gewenste 25 maar toch meer dan de artsen verwachten.
Mijn reden voor een GBP waren mijn longen. Echter bleek 2 weken na de operatie dat ik astma heb. Zodra ik daar ingesteld was op medicatie waren mijn klachten weg. Veel van mijn groepsgenoten hebben inmiddels geen medicatie voor astma meer nodig ik helaas nog wel. Mijn longarts zegt dat het geen zin heeft om nog meer af te vallen. Mijn astma komt niet van mijn overgewicht of zijn te zwaar beschadigd. Jammer maar alsnog geen spijt van mijn keuze.
Ik heb dus pech wat dat betreft maar nogmaals meerdere uit mijn groep zijn nu astma vrij.
Diabetes hoor ik echt vaak dat mensen binnen een week al geen/minder medicatie meer nodig hebben.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
vrijdag 25 september 2020 om 19:21
Dank je voor je reactie Trotter! Ik hoop ook van mijn diabetes af te komen, ik spuit nu vier keer per dag, al jaren lang... ik wil nog steeds graag een bypass, misschien is het wel normaal om even te twijfelen... als ik volgens het langzame patroon afval ben ik jaren en jaren bezig, en mijn lichaam geeft nu duidelijk aan dat het teveel is nu, er moet echt iets aan gedaan worden. Is het vitamine B12-tekort iets wat standaard na een gastric bypass optreedt?
vrijdag 25 september 2020 om 19:25
Bij een maagverkleining is eigenlijk niks standaard dat verschilt zo per persoon.glaasjeprik schreef: ↑25-09-2020 19:21Dank je voor je reactie Trotter! Ik hoop ook van mijn diabetes af te komen, ik spuit nu vier keer per dag, al jaren lang... ik wil nog steeds graag een bypass, misschien is het wel normaal om even te twijfelen... als ik volgens het langzame patroon afval ben ik jaren en jaren bezig, en mijn lichaam geeft nu duidelijk aan dat het teveel is nu, er moet echt iets aan gedaan worden. Is het vitamine B12-tekort iets wat standaard na een gastric bypass optreedt?
Ikzelf heb nog helemaal geen tekorten, wel extreme obstipatie, ik heb geen dumpingen meer terwijl er genoeg mensen zijn die dumpings blijven behouden, de ene kan wel tegen prik de ander niet enz het is gewoonweg niet te voorspellen hoe jouw lijf gaat reageren.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
vrijdag 25 september 2020 om 20:20
Glaasjeprik, het afvallen en hoe snel dat gaat verschilt ook per persoon. De ene valt in drie maanden 20 kilo af en de ander (zoals ik) doet er twee jaar over om 50 kilo kwijt te raken.
Langzaam afvallen is blijkbaar beter ivm los vel maar dat heb je niet zelf in de hand.
Na de operatie verandert er ook iets in je hersenen of in ieder geval het seintje van je maag naar je hersenen. Hierdoor heb je ook beduidend minder trek in 'slecht eten". Ik kan nu gewoon een bakkerij binnenlopen waar een heerlijke geur van versgebakken croissants hangt en toch gewoon weggaan met mijn halfje volkoren.
Het gezondheidsaspect heeft mij een geweldig leven terug gegeven. Ik heb astma, COPd en ik heb daar nu zoveel minder last van. Zat ik eerst om de drie maanden aan de prednison, nu heb ik dat zeker al twee jaar niet hoeven te nemen.
Nu moet ik wel zeggen dat ik mijn hele levensstijl heb omgegooid. Ik drink al 6 jaar geen druppel alcohol meer, ben 4 jaar rookvrij en dan nu gezond eten met een uitschieter naar best wel lekkere dingen tussendoor.
Ik weeg me elke dag, nog steeds na 3 jaar zodat ik in de gaten kan houden of ik die dag moet opletten of dat ik toch een extra blokje kaas mag.
Ik merk wel dat ik steeds meer kan eten maar als ik dan weer terugga naar kleine porties dan zit ik zo weer in het ritme.
Dumpings heb ik wel eens maar niet zo vaak. Zo eet ik al 3 jaar s'morgens twee crackers met kaas en tomaat en zout en afgelopen week kreeg ik daar ineens een dumping op. Waarschijnlijk te snel gegeten. Langzaam eten is echt de key, dan voel je ook sneller dat je genoeg hebt. Ik eet nog steeds nog steeds s'morgens die crackers dus daar ligt het niet aan, het is maar net hoe het valt.
Ik wens je veel succes en wijsheid. Doe waar je je goed bij voelt en als je inderdaad een complex eetpatroon hebt dan is een psycholoog zeker een goede stap.
Bovenstaande is natuurlijk mijn eigen ervaring, het zal voor iedereen anders zijn.
Langzaam afvallen is blijkbaar beter ivm los vel maar dat heb je niet zelf in de hand.
Na de operatie verandert er ook iets in je hersenen of in ieder geval het seintje van je maag naar je hersenen. Hierdoor heb je ook beduidend minder trek in 'slecht eten". Ik kan nu gewoon een bakkerij binnenlopen waar een heerlijke geur van versgebakken croissants hangt en toch gewoon weggaan met mijn halfje volkoren.
Het gezondheidsaspect heeft mij een geweldig leven terug gegeven. Ik heb astma, COPd en ik heb daar nu zoveel minder last van. Zat ik eerst om de drie maanden aan de prednison, nu heb ik dat zeker al twee jaar niet hoeven te nemen.
Nu moet ik wel zeggen dat ik mijn hele levensstijl heb omgegooid. Ik drink al 6 jaar geen druppel alcohol meer, ben 4 jaar rookvrij en dan nu gezond eten met een uitschieter naar best wel lekkere dingen tussendoor.
Ik weeg me elke dag, nog steeds na 3 jaar zodat ik in de gaten kan houden of ik die dag moet opletten of dat ik toch een extra blokje kaas mag.
Ik merk wel dat ik steeds meer kan eten maar als ik dan weer terugga naar kleine porties dan zit ik zo weer in het ritme.
Dumpings heb ik wel eens maar niet zo vaak. Zo eet ik al 3 jaar s'morgens twee crackers met kaas en tomaat en zout en afgelopen week kreeg ik daar ineens een dumping op. Waarschijnlijk te snel gegeten. Langzaam eten is echt de key, dan voel je ook sneller dat je genoeg hebt. Ik eet nog steeds nog steeds s'morgens die crackers dus daar ligt het niet aan, het is maar net hoe het valt.
Ik wens je veel succes en wijsheid. Doe waar je je goed bij voelt en als je inderdaad een complex eetpatroon hebt dan is een psycholoog zeker een goede stap.
Bovenstaande is natuurlijk mijn eigen ervaring, het zal voor iedereen anders zijn.
vrijdag 25 september 2020 om 20:24
Dank je voor allebei je reacties, IBIopviva. Ik sta nog steeds achter mijn besluit voor een gastric bypass, maar ik ben aan het twijfelen gebracht door mijn psychologe die duidelijk de langzaam-maar-zeker methode van afvallen aanhangt. Ze ontraadt me niets, het is duidelijk dat het mijn eigen keus is, maar ja, toch een beetje twijfel... voorlopig mag ik met toch niet opnieuw aanmelden omdat ik eerst een half jaar eetbui-vrij moet zijn.
Mijn BMI is nu boven de 50 en ik tors dat al enige jaren mee. Ik begin nu echt fysieke ongemakken door het overgewicht te krijgen en ik ben ook het tiepje dat als ik eenmaal iets besloten heb, dan moet het ook METEEN gebeuren. Ik begrijp heel goed dat dat niet zomaar kan
, maar dat hele psycholoog-traject weer opnieuw en nu komen er (lichte) twijfels... voorlopig blijf ik met jullie meelezen want ik heb helaas geen mensen met ervaring in mijn omgeving.
Mijn BMI is nu boven de 50 en ik tors dat al enige jaren mee. Ik begin nu echt fysieke ongemakken door het overgewicht te krijgen en ik ben ook het tiepje dat als ik eenmaal iets besloten heb, dan moet het ook METEEN gebeuren. Ik begrijp heel goed dat dat niet zomaar kan
, maar dat hele psycholoog-traject weer opnieuw en nu komen er (lichte) twijfels... voorlopig blijf ik met jullie meelezen want ik heb helaas geen mensen met ervaring in mijn omgeving.
vrijdag 25 september 2020 om 20:33
De mijne was net 40. 50 lijkt me inderdaad heel zwaar om mee te leven. Er is een groep Gastric Bypassers (BE/NL) op Facebook. Daar kun je heel veel ervaringen lezen maar ook al je vragen en twijfels bespreken.glaasjeprik schreef: ↑25-09-2020 20:24Dank je voor allebei je reacties, IBIopviva. Ik sta nog steeds achter mijn besluit voor een gastric bypass, maar ik ben aan het twijfelen gebracht door mijn psychologe die duidelijk de langzaam-maar-zeker methode van afvallen aanhangt. Ze ontraadt me niets, het is duidelijk dat het mijn eigen keus is, maar ja, toch een beetje twijfel... voorlopig mag ik met toch niet opnieuw aanmelden omdat ik eerst een half jaar eetbui-vrij moet zijn.
Mijn BMI is nu boven de 50 en ik tors dat al enige jaren mee. Ik begin nu echt fysieke ongemakken door het overgewicht te krijgen en ik ben ook het tiepje dat als ik eenmaal iets besloten heb, dan moet het ook METEEN gebeuren. Ik begrijp heel goed dat dat niet zomaar kan
vrijdag 25 september 2020 om 20:33
Dank je wel voor je reactie, Prada. Ik vind het heel fijn om goede en minder goede ervaringen te horen. Tijdens de voorlichtingsavond van de NOK was er ook iemand aan het woord die complicaties had na de bypass, het was dus echt geen verhaal van "je verliest gewicht en je bent meteen 100% happy", om het zo maar te zeggen. Voor mij zijn de gezondheidsredenen ook de grootste motivator, voornamelijk de diabetes maar ook omdat mijn lichaam duidelijk aangeeft tot hier en niet verder. Ik wil liever nog niet aan de kunstknieën en heupen...
Ik drink en rook al niet en het zou enorm veel schelen als ik van die eetbuien af ben, maar ik begrijp dat er ook een flink stuk zelfdiscipline bij komt kijken. Dat zal voor mij ook een stukje zijn waar ik aan moet werken. Ik wil uiteraard niet de bypass teniet doen door weer in de fout te gaan.
Ik drink en rook al niet en het zou enorm veel schelen als ik van die eetbuien af ben, maar ik begrijp dat er ook een flink stuk zelfdiscipline bij komt kijken. Dat zal voor mij ook een stukje zijn waar ik aan moet werken. Ik wil uiteraard niet de bypass teniet doen door weer in de fout te gaan.
vrijdag 25 september 2020 om 20:36
Het is verbazingwekkend dat mijn lichaam daar (tot nu toe) zo goed mee is om gegaan. Ik heb geen last van mijn gewrichten, wel van lage rugpijn. Ik voel nu door andere pijntjes en kwaaltjes dat de limiet is bereikt en voordat er nog ernstigere dingen gebeuren naast de diabetes, wil ik de bypass. Dank je wel voor de Facebook tip. Ik ga de groep opzoeken!
vrijdag 25 september 2020 om 21:29
Hoi glaasjeprik,
Mijn gbp is bijna 4 jaar geleden en ik ben al 3 jaar 'stabiel' qua gewicht.
Laatste jaar wel weer meer honger en ook een paar kilo aangekomen, maar door een gesprek met de internist werd ik me weer bewust dat ik toch weer in wat oude valkuilen gestapt was (vooral weer af en toe een maaltijd overslaan, waardoor dus die honger weer behoorlijk aanwezig was).
Nu eet ik weer keurig zoals het moet en lijk ik zelfs weer iets af te vallen.
Bij de laatste controle bleek mijn B12 ook te laag, maar ik slik nu gewoon B12-tabletten extra.
Ik ben eerder o.a. ook m.b.v. een psycholoog afgevallen, maar daarna gewoon weer aangekomen.
Ik weet natuurlijk niet wat jouw psycholoog zegt, maar als ze een beetje wetenschappelijk onderlegd is zou ze moeten weten dat bij zulk extreem overgewicht de kans dat je daar vanaf komt zonder operatie vrijwel nul is.
Mijn gbp is bijna 4 jaar geleden en ik ben al 3 jaar 'stabiel' qua gewicht.
Laatste jaar wel weer meer honger en ook een paar kilo aangekomen, maar door een gesprek met de internist werd ik me weer bewust dat ik toch weer in wat oude valkuilen gestapt was (vooral weer af en toe een maaltijd overslaan, waardoor dus die honger weer behoorlijk aanwezig was).
Nu eet ik weer keurig zoals het moet en lijk ik zelfs weer iets af te vallen.
Bij de laatste controle bleek mijn B12 ook te laag, maar ik slik nu gewoon B12-tabletten extra.
Ik ben eerder o.a. ook m.b.v. een psycholoog afgevallen, maar daarna gewoon weer aangekomen.
Ik weet natuurlijk niet wat jouw psycholoog zegt, maar als ze een beetje wetenschappelijk onderlegd is zou ze moeten weten dat bij zulk extreem overgewicht de kans dat je daar vanaf komt zonder operatie vrijwel nul is.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 25 september 2020 om 22:01
Dank je voor je reactie, Solomio. Heel fijn om te horen dat je stabiel bent qua gewicht, ik heb begrepen dat het kan schommelen en dat het inderdaad van persoon tot persoon verschilt. Ik verwacht echt niet dat het allemaal rozengeur en maneschijn zal zijn na zo'n ingreep, maar het is goed om van verschillende mensen met ervaring hierop reacties te krijgen.
Ik ben erg blij met mijn psychologe en ze helpt me uitstekend met het doorgronden van de eetproblemen. Ze raadt me zeker de operatie niet af, het is en blijft mijn keus, maar ze heeft me toch eventjes aan het twijfelen gebracht. Ik sta nog steeds achter de bypass, en jullie reacties helpen me hierbij. Dit gewicht kan inderdaad niet zonder operatie verholpen worden. Grip krijgen op de eetproblemen is het eerste, de operatie is de tweede.
Ik ben erg blij met mijn psychologe en ze helpt me uitstekend met het doorgronden van de eetproblemen. Ze raadt me zeker de operatie niet af, het is en blijft mijn keus, maar ze heeft me toch eventjes aan het twijfelen gebracht. Ik sta nog steeds achter de bypass, en jullie reacties helpen me hierbij. Dit gewicht kan inderdaad niet zonder operatie verholpen worden. Grip krijgen op de eetproblemen is het eerste, de operatie is de tweede.
zondag 27 september 2020 om 13:35
Hoi glaasjeprik,
Ik ben afgelopen januari geopereerd en heb er nog geen moment spijt van gehad. Sterker nog, ik zou willen dat ik het 10 jaar eerder had gedurfd. Al die jaren lopen tobben voor niks, zonde. Was als kind al te dik en ben op mijn twaalfde begonnen met mijn eerste dieet. Ben nu 34 en mijn lijf is gewoon letterlijk kapot gedieet. Volgens de artsen zou ik nooit meer uit mezelf blijvend kunnen afvallen dus de gbp bleef als enige optie over.
Ik heb het gedaan voor mijn kindje. Ik heb reuma en zat in het voorstadium van diabetes. Werd alleen maar zwaarder en vermoeider en kreeg steeds meer pijn. Ik wou leuke dingen kunnen doen met mijn dochter, lekker rennen en spelen en gek doen, mooie herinneringen opbouwen. Dus moest er iets gebeuren.
Het was de moeilijkste beslissing van mijn leven en ik was ontzettend bang (ben huilend onder narcose gegaan) om niet meer wakker te worden maar nu ben ik zó ontzettend blij dat ik doorgezet heb. Wát een verschil in kwaliteit van leven! De pre-diabetes is weg, reuma amper nog last van (ik besef nu pas hoeveel pijn ik altijd had)
En ik kan lekker alles doen met mijn dochtertje, klimmen, rennen, van de glijbaan, niks is te gek. Terwijl ik eerst nog geen 5 minuten op de grond kon zitten.
Ik voel me super, zelfvertrouwen is veel beter en dat straal ik ook uit. Nog geen last gehad van complicaties of dumpings gelukkig (even afkloppen) en ik kan echt goed eten vind ik zelf. Wel een beetje last van voedselangst, ik vind het eng om dingen uit te proberen maar dat komt goed. En ik heb erg veel haaruitval. Ik ben een snelle afvaller, ben nu al bijna 50kg kwijt en dat zie je wel aan mijn huid, borsten zijn ook niks meer maar goed, misschien trekt dat allemaal nog een beetje bij.
Hopelijk heb je wat aan mijn verhaal. Veel succes en luister altijd naar je eigen gevoel.
Ik ben afgelopen januari geopereerd en heb er nog geen moment spijt van gehad. Sterker nog, ik zou willen dat ik het 10 jaar eerder had gedurfd. Al die jaren lopen tobben voor niks, zonde. Was als kind al te dik en ben op mijn twaalfde begonnen met mijn eerste dieet. Ben nu 34 en mijn lijf is gewoon letterlijk kapot gedieet. Volgens de artsen zou ik nooit meer uit mezelf blijvend kunnen afvallen dus de gbp bleef als enige optie over.
Ik heb het gedaan voor mijn kindje. Ik heb reuma en zat in het voorstadium van diabetes. Werd alleen maar zwaarder en vermoeider en kreeg steeds meer pijn. Ik wou leuke dingen kunnen doen met mijn dochter, lekker rennen en spelen en gek doen, mooie herinneringen opbouwen. Dus moest er iets gebeuren.
Het was de moeilijkste beslissing van mijn leven en ik was ontzettend bang (ben huilend onder narcose gegaan) om niet meer wakker te worden maar nu ben ik zó ontzettend blij dat ik doorgezet heb. Wát een verschil in kwaliteit van leven! De pre-diabetes is weg, reuma amper nog last van (ik besef nu pas hoeveel pijn ik altijd had)
En ik kan lekker alles doen met mijn dochtertje, klimmen, rennen, van de glijbaan, niks is te gek. Terwijl ik eerst nog geen 5 minuten op de grond kon zitten.
Ik voel me super, zelfvertrouwen is veel beter en dat straal ik ook uit. Nog geen last gehad van complicaties of dumpings gelukkig (even afkloppen) en ik kan echt goed eten vind ik zelf. Wel een beetje last van voedselangst, ik vind het eng om dingen uit te proberen maar dat komt goed. En ik heb erg veel haaruitval. Ik ben een snelle afvaller, ben nu al bijna 50kg kwijt en dat zie je wel aan mijn huid, borsten zijn ook niks meer maar goed, misschien trekt dat allemaal nog een beetje bij.
Hopelijk heb je wat aan mijn verhaal. Veel succes en luister altijd naar je eigen gevoel.
Mispoes!
maandag 28 september 2020 om 18:06
Dank je wel voor je reactie, Loes! Fijn dat je dit wilde delen. Ik denk dat ik waarschijnlijk hetzelfde ga zeggen als jij, "had ik het maar tien jaar eerder gedaan". Het gekke is dat ik een supersterk lijf heb, totaal geen klachten op lage rugpijn na (en de diabetes), voor de rest geen pijn. Op dit moment kan ik toch echt wel voelen dat de limiet bereikt is, slecht uithoudingsvermogen/conditie, ik ga me steeds minder prettig voelen, het zit me letterlijk en figuurlijk in de weg.
Ik wil niet langer om de vijf minuten gaan zitten omdat ik nauwelijks een stukje kan lopen vanwege de rugpijn. Ik wil niet langer na een klein beetje fietsen meer dan een kwartier nodig hebben om bij te komen. Ik wil gaan reizen, gaan lopen, me kunnen bewegen zonder problemen, enz., enz..
Voorlopig ga ik door met mijn psychologische traject. Ik moet eerst een half jaar eetbui-vrij zijn voordat ik me opnieuw mag aanmelden. Daar ga ik als eerste aan werken en dan naar de operatie toewerken.
Ik wil niet langer om de vijf minuten gaan zitten omdat ik nauwelijks een stukje kan lopen vanwege de rugpijn. Ik wil niet langer na een klein beetje fietsen meer dan een kwartier nodig hebben om bij te komen. Ik wil gaan reizen, gaan lopen, me kunnen bewegen zonder problemen, enz., enz..
Voorlopig ga ik door met mijn psychologische traject. Ik moet eerst een half jaar eetbui-vrij zijn voordat ik me opnieuw mag aanmelden. Daar ga ik als eerste aan werken en dan naar de operatie toewerken.
vrijdag 2 oktober 2020 om 14:09
Wat een mooie resultaten hierboven en wat fijn dat jullie die willen delen!
Vanmorgen geweest voor de screening. Viel best mee. Moet nog een oaar dingetjes regelen met de huisarts, extra check bloedruk die was wat hoog vanmorgen en schildklier was niet meegenomen in bloedonderzoek. Psycholoog gaat mss toch een uitgesteld advies geven ivm eetbuien ik zit op het randje.
Dat hoor ik dan zsm, zodat ik ook zsm kan starten met een trajectje daarvoor.
Even afwachten dus.....
Anders hoor ik binnen 6-8 weken wat....
Vanmorgen geweest voor de screening. Viel best mee. Moet nog een oaar dingetjes regelen met de huisarts, extra check bloedruk die was wat hoog vanmorgen en schildklier was niet meegenomen in bloedonderzoek. Psycholoog gaat mss toch een uitgesteld advies geven ivm eetbuien ik zit op het randje.
Dat hoor ik dan zsm, zodat ik ook zsm kan starten met een trajectje daarvoor.
Even afwachten dus.....
Anders hoor ik binnen 6-8 weken wat....
vrijdag 2 oktober 2020 om 19:00
vrijdag 2 oktober 2020 om 20:30
Ik dump nergens op, maar ijs/milkshakes is ook één van de weinige dingen waar ik 'last' van krijg.
Wordt niet ziek of misselijk maar word accuut vreselijk moe.
Begin enorm te gapen en kak helemaal in.
Trekt na een half uurtje ofzo wel weer bij, maar denk zelf dat het komt door de combinatie van vet en suiker in soort van vloeibare vorm.
Dat het snel in je darm opgenomen word ofzo maar dat ik een aanname van mij, ben geen arts natuurlijk
Wordt niet ziek of misselijk maar word accuut vreselijk moe.
Begin enorm te gapen en kak helemaal in.
Trekt na een half uurtje ofzo wel weer bij, maar denk zelf dat het komt door de combinatie van vet en suiker in soort van vloeibare vorm.
Dat het snel in je darm opgenomen word ofzo maar dat ik een aanname van mij, ben geen arts natuurlijk
vrijdag 2 oktober 2020 om 20:34
Maar dat moe worden, gapen etc dat is ook dumping. Hebben ze mij bij het NOK geleerd.rosepudding schreef: ↑02-10-2020 20:30Ik dump nergens op, maar ijs/milkshakes is ook één van de weinige dingen waar ik 'last' van krijg.
Wordt niet ziek of misselijk maar word accuut vreselijk moe.
Begin enorm te gapen en kak helemaal in.
Trekt na een half uurtje ofzo wel weer bij, maar denk zelf dat het komt door de combinatie van vet en suiker in soort van vloeibare vorm.
Dat het snel in je darm opgenomen word ofzo maar dat ik een aanname van mij, ben geen arts natuurlijk
ach.. ik doe ook maar wat..
vrijdag 2 oktober 2020 om 21:21
1 bolletje schepijs gaat prima bij mij, 2 is echt te veel niet zozeer wat betreft gewicht van het voedsel (kan wel meer op inmiddels) maar de samenstelling.
Ik ben weer een klein beetje aan het opletten met zeer bijzonder effect ruim 3 kilo eraf in anderhalve week. Uh best fijn hoor maar ik snap niet helemaal hoe dat kan, bijna 3 jaar geleden geopereerd en vrij stabiel steeds. Ben niet aan het lijnen ofzo gewoon weer ff de puntjes op de I. Beetje bang dat het er ook zo weer aanzit maar goed ik ben er blij mee.
Ik ben weer een klein beetje aan het opletten met zeer bijzonder effect ruim 3 kilo eraf in anderhalve week. Uh best fijn hoor maar ik snap niet helemaal hoe dat kan, bijna 3 jaar geleden geopereerd en vrij stabiel steeds. Ben niet aan het lijnen ofzo gewoon weer ff de puntjes op de I. Beetje bang dat het er ook zo weer aanzit maar goed ik ben er blij mee.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
vrijdag 2 oktober 2020 om 21:33
Ja, heb ik ook begrepen (niet bij het NOK trouwens).Krulliebollie73 schreef: ↑02-10-2020 20:34Maar dat moe worden, gapen etc dat is ook dumping. Hebben ze mij bij het NOK geleerd.
Als ik 'licht' dump heb ik dat: gapen, moe worden, zweten. Dat kan ik redelijk negeren.
Deze milkshake gaf misselijkheid (wat ik echt haat), duizeligheid, hartkloppingen alsof mijn hart uit mijn borst wil.
Nou ja, duurt een uurtje meestal, dus tis weer voorbij.
En, ik hoef nooit meer een milkshake, das ook winst.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 2 oktober 2020 om 21:34
Ik heb al eerder gehoord dat mensen na een GBP ook later makkelijker afvallen.IBIopviva schreef: ↑02-10-2020 21:211 bolletje schepijs gaat prima bij mij, 2 is echt te veel niet zozeer wat betreft gewicht van het voedsel (kan wel meer op inmiddels) maar de samenstelling.
Ik ben weer een klein beetje aan het opletten met zeer bijzonder effect ruim 3 kilo eraf in anderhalve week. Uh best fijn hoor maar ik snap niet helemaal hoe dat kan, bijna 3 jaar geleden geopereerd en vrij stabiel steeds. Ben niet aan het lijnen ofzo gewoon weer ff de puntjes op de I. Beetje bang dat het er ook zo weer aanzit maar goed ik ben er blij mee.
Hier helaas niet.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 3 oktober 2020 om 15:49
Ohja dat is ook wel dumping maar het is niet zo erg dat ik een ijsje er voor zou laten staan.Krulliebollie73 schreef: ↑02-10-2020 20:34Maar dat moe worden, gapen etc dat is ook dumping. Hebben ze mij bij het NOK geleerd.
Kan nog gewoon doorgaan met wat ik aan het doen was.
Bij dumping denk ik meteen aan heftige pijn en/of misselijkheid waarbij je een half uur plat moet liggen en nog wel een keer nadenkt voordat je weer een ijsje eet.
Dat heb ik nooit, het enige andere waar ik last van krijg is bier.
Dat ligt als een blok op m'n maag en ik boer dat schuim op.
zaterdag 3 oktober 2020 om 16:51
Ik moet zeggen dat ik dat dumpen eigenlijk minder heftig vind dan wat ik van tevoren bedacht had. We werden er echt wel bang voor gemaakt, maar aangezien het hooguit een uur duurt vind ik het eigenlijk nogal meevallen.rosepudding schreef: ↑03-10-2020 15:49Ohja dat is ook wel dumping maar het is niet zo erg dat ik een ijsje er voor zou laten staan.
Kan nog gewoon doorgaan met wat ik aan het doen was.
Bij dumping denk ik meteen aan heftige pijn en/of misselijkheid waarbij je een half uur plat moet liggen en nog wel een keer nadenkt voordat je weer een ijsje eet.
Dat heb ik nooit, het enige andere waar ik last van krijg is bier.
Dat ligt als een blok op m'n maag en ik boer dat schuim op.
Heftig genoeg om nu bijv nooit meer een milkshake te willen, maar ook niet het eind van de wereld.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 3 oktober 2020 om 16:54
Dat heb ik ook hoor en ik dump meestal ook licht. Zweten, warm krijgen en dan zakt het wel weer. Niet voldoende om nooit meer een koekje te eten.
Heftiger dempingen heb ik ook wel eens maar dan ben ik eigenlijk gewoon lekker thuis en lig ik te gapen op de bank en gaat het na een half uurtje ook wel weer.
Ik eet wel heel bewust buiten de deur want ik wil dat ergens anders niet krijgen. Vooral zoetigheid is voor mij de oorzaak.
Heftiger dempingen heb ik ook wel eens maar dan ben ik eigenlijk gewoon lekker thuis en lig ik te gapen op de bank en gaat het na een half uurtje ook wel weer.
Ik eet wel heel bewust buiten de deur want ik wil dat ergens anders niet krijgen. Vooral zoetigheid is voor mij de oorzaak.
ach.. ik doe ook maar wat..
zaterdag 3 oktober 2020 om 18:17
Ik let inderdaad ook heel goed op wat ik eet buiten de deur om zoveel mogelijk een dumping te voorkomen.
Nu dump ik zelden maar laatst op 2 crackers met kaas en tomaat een flinke dumping gehad.
Zweten, hartkloppingen, buikpijn, braak en diarree neigingen en daarna doodmoe. Duurde ongeveer een half uur.
Ik eet nog steeds crackers maar nu iets langzamer want ik at ze terwijl ik nogal haast had
Nu dump ik zelden maar laatst op 2 crackers met kaas en tomaat een flinke dumping gehad.
Zweten, hartkloppingen, buikpijn, braak en diarree neigingen en daarna doodmoe. Duurde ongeveer een half uur.
Ik eet nog steeds crackers maar nu iets langzamer want ik at ze terwijl ik nogal haast had
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
