Lijf & Lijn
alle pijlers
(mini) gastric bypass of gastric sleeve? Ervaringen delen!
vrijdag 11 januari 2019 om 10:53
Een gastric bypass (GBP, ook wel kiwi genoemd omdat je maag deze grote krijgt na de operatie) of gastric sleeve (GS, ook wel banaan genoemd omdat dit de grote is van je maag na de operatie) zijn vormen van een maagverkleining met als doel (veel) afvallen.
Er zitten veel voorwaarden aan deze ingreep. Zo moet je BMI minimaal 35 zijn met specifieke lichamelijke klachten of een BMI van 40.
Daarnaast is het in veel ziekenhuizen verplicht om minimaal een half jaar begeleid te zijn door een diëtiste.
Het kan zijn dat je de operatie vanwege deze voorwaarden niet vergoed krijgt. Er zijn mensen die ervoor kiezen om het dan zelf te betalen en sommige gaan ervoor naar België.
Sommige ziekenhuizen geven een uitgebreid voortraject, meestal in een groep, en anderen ziekenhuizen bieden dit niet aan.
Wat je prettig vind scheelt erg per persoon.
Na de operatie wordt er meestal aangeraden om vitaminepillen levenslang te slikken. Veel ziekenhuizen raden vitaminepillen aan die speciaal gemaakt worden voor mensen met een maagverkleining.
Toch zijn er ook ziekenhuizen en mensen die gewoon goed functioneren op reguliere vitaminepillen. Al met al zijn er veel verschillende adviezen, voorwaarden, voorschriften en is het aan jezelf om te kiezen welke weg je in slaat.
Hier lezen en schrijven we over ons leven voor, tijdens en na het traject.
Hoe gaat het met afvallen, heb je complicaties, twijfel je over het nemen van deze stap, sta je op de wachtlijst, heb je de stap al genomen?
heb je vragen, zorgen, wil je jubelen, wil je weten hoe anderen aan hun beweging komen, valt het je even zwaar, wil je weten hoe anderen het doen?
Een maagverkleining is een levenslange verandering. De operatie is een hulpmiddel ook na een maagverkleining zal je levenslang op je eetpatroon moeten letten net zoals je beweegpatroon (binnen je mogelijkheden).
Bedenk je ook dat je gemiddeld rond de 70% van je overgewicht verliest het is zeker niet gezegd dat je na de operatie een gezond BMI krijgt.
Voor veel mensen is een maagverkleining de laatste optie. Een laatste mogelijkheid om eindelijk een gezonder gewicht te krijgen.
Alles hieromtrent kan in dit topic besproken worden en iedereen is welkom!
Er zitten veel voorwaarden aan deze ingreep. Zo moet je BMI minimaal 35 zijn met specifieke lichamelijke klachten of een BMI van 40.
Daarnaast is het in veel ziekenhuizen verplicht om minimaal een half jaar begeleid te zijn door een diëtiste.
Het kan zijn dat je de operatie vanwege deze voorwaarden niet vergoed krijgt. Er zijn mensen die ervoor kiezen om het dan zelf te betalen en sommige gaan ervoor naar België.
Sommige ziekenhuizen geven een uitgebreid voortraject, meestal in een groep, en anderen ziekenhuizen bieden dit niet aan.
Wat je prettig vind scheelt erg per persoon.
Na de operatie wordt er meestal aangeraden om vitaminepillen levenslang te slikken. Veel ziekenhuizen raden vitaminepillen aan die speciaal gemaakt worden voor mensen met een maagverkleining.
Toch zijn er ook ziekenhuizen en mensen die gewoon goed functioneren op reguliere vitaminepillen. Al met al zijn er veel verschillende adviezen, voorwaarden, voorschriften en is het aan jezelf om te kiezen welke weg je in slaat.
Hier lezen en schrijven we over ons leven voor, tijdens en na het traject.
Hoe gaat het met afvallen, heb je complicaties, twijfel je over het nemen van deze stap, sta je op de wachtlijst, heb je de stap al genomen?
heb je vragen, zorgen, wil je jubelen, wil je weten hoe anderen aan hun beweging komen, valt het je even zwaar, wil je weten hoe anderen het doen?
Een maagverkleining is een levenslange verandering. De operatie is een hulpmiddel ook na een maagverkleining zal je levenslang op je eetpatroon moeten letten net zoals je beweegpatroon (binnen je mogelijkheden).
Bedenk je ook dat je gemiddeld rond de 70% van je overgewicht verliest het is zeker niet gezegd dat je na de operatie een gezond BMI krijgt.
Voor veel mensen is een maagverkleining de laatste optie. Een laatste mogelijkheid om eindelijk een gezonder gewicht te krijgen.
Alles hieromtrent kan in dit topic besproken worden en iedereen is welkom!
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
woensdag 7 oktober 2020 om 00:16
Haihai. Alles is goed gegaan. Wel hebben ze gelijk de buikspieren aan elkaar gezet want die lagen nogal ver uit elkaar (reven noemen ze dat)
Was tegen 20.00 uur terug op de kamer en af en aan wat dutjes gedaan. Wel veel pijn maar heb goede pijnstilling gekregen dus dan is het goed te doen. Kuchen, hoesten, lachen is heel pijnlijk. Net naar het toilet geweest voor een plas, lastig want ik kan niet persen. Maar het is gelukt.
Vanavond nog 2 beschuiten gekregen en een kop thee. Oh en rechtop staan gaat echt echt niet. Wat ben ik blij dat ik thuis een ziekenhuisbed heb laten komen.
Nog even een beetje bij lezen en dan weer verder slapen.
Dank voor de interesse, slaap lekker lieve GB'tjes.
Was tegen 20.00 uur terug op de kamer en af en aan wat dutjes gedaan. Wel veel pijn maar heb goede pijnstilling gekregen dus dan is het goed te doen. Kuchen, hoesten, lachen is heel pijnlijk. Net naar het toilet geweest voor een plas, lastig want ik kan niet persen. Maar het is gelukt.
Vanavond nog 2 beschuiten gekregen en een kop thee. Oh en rechtop staan gaat echt echt niet. Wat ben ik blij dat ik thuis een ziekenhuisbed heb laten komen.
Nog even een beetje bij lezen en dan weer verder slapen.
Dank voor de interesse, slaap lekker lieve GB'tjes.
woensdag 7 oktober 2020 om 10:49
Ja, inderdaad... ik had het al een beetje aan zien komen. Ik heb uiteraard super eerlijk de formulieren ingevuld en de gesprekken aangegaan, maar ik had gehoopt dat via het voortraject van de nok het psychologische gedeelte op te kunnen vangen. Ik ben het wel met ze eens, het moet goed tussen je oren zitten voordat je aan zo'n ingreep begint, maar toch... teleurgesteld en gefrustreerd en vandaag ook nog eens opgefokt, omdat het voelt dat de tijd begint te dringen. Ik ben zojuist bij de oogarts geweest en de eerste plekjes op mijn ogen vanwege de diabetes zijn geconstateerd. Ik zit nu even flink te stressen en denk waarschijnlijk niet helemaal helder na op het moment, maar ik moet moet moet die operatie hebben, ik moet dit gewicht kwijt, ik moet die suiker kwijt, ik wil niet blind worden en aaargh, woest op mezelf dat ik het zover heb laten komen, dat ik zo vaak de handdoek in de ring heb gegooid, dat ik mezelf zo verwaarloosd heb en amper de moeite genomen heb om de diabetes onder controle te houden. Het is allemaal mijn schuld en dit is mijn 'beloning', nog langer wachten tot ik geholpen word omdat ik de eetbuien na twintig jaar nog steeds niet onder controle heb...
excuses voor het enorme zelfbeklag! Gelukkig heb ik vanmiddag een sessie met mijn psychologe, kan ik haar meteen vragen hoe ik daar ook aan kan werken
woensdag 7 oktober 2020 om 11:15
Ohhh vrouw toch. Ik kan me helemaal voorstellen dat je het wachten nu al beu bent. Jij staat geestelijk al verder in het traject dan de artsen en begeleiders. Voor jou mag het nu gebeuren.
Wees niet te hard voor jezelf, er is geen sprake van schuld. Het is gewoon zo gelopen en dat is hard maar zo is het leven.
Een klein voorbeeldje, ik rookte als een ketter en heb daar flinke COPD aan overgehouden bovenop mijn astma. Maar ik heb me nooit schuldig gevoeld, het is zoals het is. (het is nu heel goed leefbaar voor mij hoor, zeker na de GB).
Zie het als een nieuwe kans, een nieuwe uitdaging. Wees strijdbaar en ga ervoor.
En klagen mag zeker hoor, genoeg mensen die je hier begrijpen.
Wees niet te hard voor jezelf, er is geen sprake van schuld. Het is gewoon zo gelopen en dat is hard maar zo is het leven.
Een klein voorbeeldje, ik rookte als een ketter en heb daar flinke COPD aan overgehouden bovenop mijn astma. Maar ik heb me nooit schuldig gevoeld, het is zoals het is. (het is nu heel goed leefbaar voor mij hoor, zeker na de GB).
Zie het als een nieuwe kans, een nieuwe uitdaging. Wees strijdbaar en ga ervoor.
En klagen mag zeker hoor, genoeg mensen die je hier begrijpen.
woensdag 7 oktober 2020 om 11:47
Hier sluit ik me bij aan.prada schreef: ↑07-10-2020 11:15Ohhh vrouw toch. Ik kan me helemaal voorstellen dat je het wachten nu al beu bent. Jij staat geestelijk al verder in het traject dan de artsen en begeleiders. Voor jou mag het nu gebeuren.
Wees niet te hard voor jezelf, er is geen sprake van schuld. Het is gewoon zo gelopen en dat is hard maar zo is het leven.
Een klein voorbeeldje, ik rookte als een ketter en heb daar flinke COPD aan overgehouden bovenop mijn astma. Maar ik heb me nooit schuldig gevoeld, het is zoals het is. (het is nu heel goed leefbaar voor mij hoor, zeker na de GB).
Zie het als een nieuwe kans, een nieuwe uitdaging. Wees strijdbaar en ga ervoor.
En klagen mag zeker hoor, genoeg mensen die je hier begrijpen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
woensdag 7 oktober 2020 om 13:38
Oh vervelend! Hopelijk kan de psycholoog je denkbeeld wat veranderen. Wees niet te hard voor jezelf! Feit is dat je er nu aan gaat werken.glaasjeprik schreef: ↑07-10-2020 10:49Ja, inderdaad... ik had het al een beetje aan zien komen. Ik heb uiteraard super eerlijk de formulieren ingevuld en de gesprekken aangegaan, maar ik had gehoopt dat via het voortraject van de nok het psychologische gedeelte op te kunnen vangen. Ik ben het wel met ze eens, het moet goed tussen je oren zitten voordat je aan zo'n ingreep begint, maar toch... teleurgesteld en gefrustreerd en vandaag ook nog eens opgefokt, omdat het voelt dat de tijd begint te dringen. Ik ben zojuist bij de oogarts geweest en de eerste plekjes op mijn ogen vanwege de diabetes zijn geconstateerd. Ik zit nu even flink te stressen en denk waarschijnlijk niet helemaal helder na op het moment, maar ik moet moet moet die operatie hebben, ik moet dit gewicht kwijt, ik moet die suiker kwijt, ik wil niet blind worden en aaargh, woest op mezelf dat ik het zover heb laten komen, dat ik zo vaak de handdoek in de ring heb gegooid, dat ik mezelf zo verwaarloosd heb en amper de moeite genomen heb om de diabetes onder controle te houden. Het is allemaal mijn schuld en dit is mijn 'beloning', nog langer wachten tot ik geholpen word omdat ik de eetbuien na twintig jaar nog steeds niet onder controle heb...
excuses voor het enorme zelfbeklag! Gelukkig heb ik vanmiddag een sessie met mijn psychologe, kan ik haar meteen vragen hoe ik daar ook aan kan werken
@Prada: fijn te horen dat alles goed is gegaan!
Carpe Diem!
vrijdag 9 oktober 2020 om 09:44
Ja dit zo was ik er ook een beetje in gegaan. Had ik het van te voren geweten dan had ik me mss toch wat beter voorgedaan.glaasjeprik schreef: ↑07-10-2020 10:49Ja, inderdaad... ik had het al een beetje aan zien komen. Ik heb uiteraard super eerlijk de formulieren ingevuld en de gesprekken aangegaan, maar ik had gehoopt dat via het voortraject van de nok het psychologische gedeelte op te kunnen vangen. Ik ben het wel met ze eens, het moet goed tussen je oren zitten voordat je aan zo'n ingreep begint, maar toch... teleurgesteld en gefrustreerd en vandaag ook nog eens opgefokt, omdat het voelt dat de tijd begint te dringen.
Wat ik nou ook weer niet eerlijk vind want zo ben ik niet. Lees op de FB sites wel mensen die die tip aan andere geven...ik wordt daar wel een beetje boos/ verdrietig van.
Betuttelende van NOK vind ik ook wel een beetje Solomio ik denk namelijk ook dat de operatie mijn eetbuien die ik af en toe heb weg zullen nemen.
Ben de hele week al aan het zoeken naar een psycholoog maar alles zit vol, wachttijd tot januari. Wat een gezeik zeg.....Sorry ik raak er een beetje gefrusteerd van...ik had gehoopt me aan te melden en dan met een paar gesprekken klaar te zijn en dan in januari met traject in de NOK te starten. Hoelang gaat het zo duren....
Hoe gaat het met jou Prada, valt het mee met de pijn?
vrijdag 9 oktober 2020 om 13:27
Lieve dames, dank jullie wel voor jullie reacties Ik ben gelukkig zelf al weer een beetje gekalmeerd, ook dankzij de psychologe. Dit is ook gelijk het pijnpunt wat mijn hele leven al speelt: het mezelf niet waard vinden, ik heb geen doorzettingsvermogen, ik kan het niet... daar zit een stuk slachtofferrol in waar ik van bewust ben en ook hard aan werk. Ik ben al eerder gevallen en toch altijd weer opgestaan, ook al was het met moeite. Soms komt alles op een bepaalde manier bij elkaar en dan volgt een kleine ontploffing waarbij oude patronen van schaamte, schuldgevoel etc., weer opspelen.
Ik heb nu een paar nachtjes goed geslapen, vandaag ben ik vrij en ga ik mijn huis opruimen. Morgen ga ik met een goede vriendin naar de film dus ik heb iets heel erg leuks in het vooruitzicht. Niet meer zo hard voor mezelf zijn, inderdaad, het is zoals het is en ik wil niet bij de pakken neer (blijven) zitten. Dus vooruit dan maar weer!
Ik ben gelukkig zelf al weer een beetje gekalmeerd, ook dankzij de psychologe. Dit is ook gelijk het pijnpunt wat mijn hele leven al speelt: het mezelf niet waard vinden, ik heb geen doorzettingsvermogen, ik kan het niet... daar zit een stuk slachtofferrol in waar ik van bewust ben en ook hard aan werk. Ik ben al eerder gevallen en toch altijd weer opgestaan, ook al was het met moeite. Soms komt alles op een bepaalde manier bij elkaar en dan volgt een kleine ontploffing waarbij oude patronen van schaamte, schuldgevoel etc., weer opspelen. Ik heb nu een paar nachtjes goed geslapen, vandaag ben ik vrij en ga ik mijn huis opruimen. Morgen ga ik met een goede vriendin naar de film dus ik heb iets heel erg leuks in het vooruitzicht. Niet meer zo hard voor mezelf zijn, inderdaad, het is zoals het is en ik wil niet bij de pakken neer (blijven) zitten. Dus vooruit dan maar weer!
vrijdag 9 oktober 2020 om 13:35
Ik heb dat ook gedacht, "was ik maar niet zo eerlijk geweest". Toen ik bij het NOK was voor al die gesprekken, zaten er nog een aantal andere mensen ook te wachten op hun intakegesprekken en een iemand zei "Nou, ik verwacht toch echt wel in september geholpen te worden" (dit was afgelopen juli) en het gekke is, ik moet hier heel vaak gefrustreerd aan terugdenken, zo van "Nou, die heeft wel een gastric bypass gekregen en ik moet weer een heel nieuw traject in", mopper, klaag en grom. Toch ben ik ervan overtuigd dat de NOK niet voor niets ons terugstuurt, hoe oneerlijk en moeilijk het ook aanvoelt. Mijn grootste angstbeeld is om de operatie te ondergaan en dan volledig terug te vallen in mijn oude, foute eetpatroon en daarmee de operatie teniet te doen. Door de maagband heen eten, of de hele boel weer zo op te rekken dat ik weer terug bij af ben. Maar ik begrijp precies wat je bedoelt, al vind ik het wel minder fraai dat mensen die tip geven...Dikkoppie schreef: ↑09-10-2020 09:44Ja dit zo was ik er ook een beetje in gegaan. Had ik het van te voren geweten dan had ik me mss toch wat beter voorgedaan.
Wat ik nou ook weer niet eerlijk vind want zo ben ik niet. Lees op de FB sites wel mensen die die tip aan andere geven...ik wordt daar wel een beetje boos/ verdrietig van.
Betuttelende van NOK vind ik ook wel een beetje Solomio ik denk namelijk ook dat de operatie mijn eetbuien die ik af en toe heb weg zullen nemen.
Ben de hele week al aan het zoeken naar een psycholoog maar alles zit vol, wachttijd tot januari. Wat een gezeik zeg.....Sorry ik raak er een beetje gefrusteerd van...ik had gehoopt me aan te melden en dan met een paar gesprekken klaar te zijn en dan in januari met traject in de NOK te starten. Hoelang gaat het zo duren....
Hoe gaat het met jou Prada, valt het mee met de pijn?
Ik heb gemazzeld met het zoeken en vinden van een psychologe. Ik kreeg ook te horen dat er een lange wachttijd was, maar gelukkig voor mij viel er iemand uit en kon ik toch vrij vlot, eind augustus al, starten. Maar de frustratie, de irritatie, het langer wachten.... grrr! Ik hoop dat je snel een psycholoog kan vinden die bij je past en goed op weg helpt. Ik had me ook een bepaald tijdspad voorgesteld en was er behoorlijk ondersteboven van toen het zo in de war werd gestuurd. Ik heb me erbij neergelegd uiteraard, maar het was zo'n domper... ik durf geen nieuw tijdsplan voor mezelf op te stellen, maar ik hoop toch echt in maart/april 2021 geholpen te worden.
vrijdag 9 oktober 2020 om 20:39
Hallo mede Gb'ers. Dinsdag geopereerd en goed uit de narcose gekomen. De pijn valt mee, het is goed te doen. De dokter heeft nietjes gezet ipv hechtingen omdat ik uiterst fragiel weefsel heb en het dan kan gaan scheuren. (ws schade door slechte nierfunctie).
Ik kan redelijk goed bewegen eigenlijk maar gisteren ging het op een ander vlak even goed mis. Buikkrampen en niet naar het toilet kunnen. Dat duurde al drie dagen dus een klysma gekregen. Nog heftigere krampen en weinig tot niets wat eruit kwam. Nog een klysma en nu begint het goed los te komen. Gelukkig maar want ik kon wel janken.
Vanmiddag was de arts er weer even en toen bleek ik koorts te hebben. Bloed laten prikken en nu aan de AB.
Al met al klinkt het heftig maar toch vind ik het op zich best meevallen. Het ergste was die obstipatie, ik kon ook niet meer eten want mijn buik zat vol.
Ik kan redelijk rechtop lopen, redelijk bukken maar dat moet ik zo min mogelijk doen voor een mooi resultaat. Als ik morgen geen koorts heb mag ik naar huis want met die buik en die koorts wilde hij me niet laten gaan.
Ik kan redelijk goed bewegen eigenlijk maar gisteren ging het op een ander vlak even goed mis. Buikkrampen en niet naar het toilet kunnen. Dat duurde al drie dagen dus een klysma gekregen. Nog heftigere krampen en weinig tot niets wat eruit kwam. Nog een klysma en nu begint het goed los te komen. Gelukkig maar want ik kon wel janken.
Vanmiddag was de arts er weer even en toen bleek ik koorts te hebben. Bloed laten prikken en nu aan de AB.
Al met al klinkt het heftig maar toch vind ik het op zich best meevallen. Het ergste was die obstipatie, ik kon ook niet meer eten want mijn buik zat vol.
Ik kan redelijk rechtop lopen, redelijk bukken maar dat moet ik zo min mogelijk doen voor een mooi resultaat. Als ik morgen geen koorts heb mag ik naar huis want met die buik en die koorts wilde hij me niet laten gaan.
vrijdag 9 oktober 2020 om 21:56
Ha Prada, klinkt niet heel slecht, behalve natuurlijk die koorts.
Hopelijk gaat dat snel weg.
En als ik glaasjeprik en dikkopje lees ben ik weer zo blij dat ik niet bij dat NOK hoefde.
Ook als ik op hun site kijk raak ik gelijk geïrriteerd, omdat ze zo uitstralen dat dik blijkbaar ook dom is en zij het beste weten wat goed voor je is.
Brrrrrrr.
Hopelijk gaat dat snel weg.
En als ik glaasjeprik en dikkopje lees ben ik weer zo blij dat ik niet bij dat NOK hoefde.
Ook als ik op hun site kijk raak ik gelijk geïrriteerd, omdat ze zo uitstralen dat dik blijkbaar ook dom is en zij het beste weten wat goed voor je is.
Brrrrrrr.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 9 oktober 2020 om 22:02
Ik denk dat het wel per NOK scheelt want dat gevoel heb ik totaal niet gehad. Kreeg ook geen verboden lijst met artikelen die ik elders soms zie of max zoveel gram suiker per 100 gram. Geen shakes van tevoren en geen preken. Wel wat adviezen maar werd ook duidelijk gezegd dat we allemaal volwassenen zijn en onze eigen keuzes maken.
Prada,
Hopelijk kan je snel weer naar huis. Verstopping is vervelend na mijn GBP kon ik 2 weken niet naar de wc en tot voor kort max 1-2 keer per week best naar.
Prada,
Hopelijk kan je snel weer naar huis. Verstopping is vervelend na mijn GBP kon ik 2 weken niet naar de wc en tot voor kort max 1-2 keer per week best naar.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
vrijdag 9 oktober 2020 om 23:05
Het klinkt zeker niet slecht Solo en dat is het ook niet. Waarschijnlijk heb ik ook minder last van dat trekkende gevoel omdat er nietjes zijn gebruikt ipv hechtingen.
En ook ik ben zo blij dat ik niet dat voor en na traject heb hoeven te doen maar gewoon gelijk bij de artsen en diëtiste en psycholoog terecht kon. Ik haat betutteling maar net wat IBI zegt, er zijn ook veel mensen die er wel baat bij hebben/hadden en niet iedere groep is betuttelend.
En ook ik ben zo blij dat ik niet dat voor en na traject heb hoeven te doen maar gewoon gelijk bij de artsen en diëtiste en psycholoog terecht kon. Ik haat betutteling maar net wat IBI zegt, er zijn ook veel mensen die er wel baat bij hebben/hadden en niet iedere groep is betuttelend.
zaterdag 10 oktober 2020 om 10:29
Prada, ik hoop dat alles goed gaat en dat je vandaag naar huis mag!
Ik was juist bij mijn aanmelding bij het NOK 'bang' dat ik inderdaad allerlei preken zou krijgen, lijstjes met calorieën en dat ik een superstreng dieet van te voren zou moeten volgen... maar niets van dat al. Ik heb de gesprekken niet als betuttelend ervaren, maar dit traject is voor mij ook helemaal nieuw en ik probeer er zo open mogelijk in te staan. Mijn doel is de gastric bypass en daar moet ik wat voor over hebben. Voorlopig heb ik nu niets met het NOK te maken, eerst het psychologische deel afronden voor ik me weer opnieuw mag aanmelden.
Ik was juist bij mijn aanmelding bij het NOK 'bang' dat ik inderdaad allerlei preken zou krijgen, lijstjes met calorieën en dat ik een superstreng dieet van te voren zou moeten volgen... maar niets van dat al. Ik heb de gesprekken niet als betuttelend ervaren, maar dit traject is voor mij ook helemaal nieuw en ik probeer er zo open mogelijk in te staan. Mijn doel is de gastric bypass en daar moet ik wat voor over hebben. Voorlopig heb ik nu niets met het NOK te maken, eerst het psychologische deel afronden voor ik me weer opnieuw mag aanmelden.
zaterdag 10 oktober 2020 om 10:38
Mijn NOK was ook absoluut niet betuttelend. Geen lijstjes.. geen shakes.. geen gedoe. Was gewoon prettig en ok. Ik had ook een leuke groep waarin ook verder geen gekke dingen gebeurden en we allemaal met een flinke dosis humor het traject hebben bewandeld. Verschilt kennelijk per NOK en groep.
Prada, klinkt goed maar oom wel heftig hoor. Fijn dat je het als prima ervaart. Daar gaat het om. Sterkte dan wel nog even.
Prada, klinkt goed maar oom wel heftig hoor. Fijn dat je het als prima ervaart. Daar gaat het om. Sterkte dan wel nog even.
ach.. ik doe ook maar wat..
zaterdag 10 oktober 2020 om 12:17
Ik zat ook niet bij het NOK maar wel een vergelijkbaar traject bij het ziekenhuis.
En het was niet het traject zelf wat ik soms vervelend vond maar meer de reacties/instelling van de groep waar ik was ingedeeld.
Als ik bijvoorbeeld vertelde dat ik een volkoren boterham met kaas kon eten kreeg ik reacties als: jeeeeeetje kan je dat helemaal op?? Nou ik niet hoor, na een kwart van een appel zit ik heeeeelemaal vol.
Alsof het een wedstrijdje was wie het minst kon eten ofzo.
Vond ik erg irritant, vooral omdat ik van het begin af aan vrij veel kon eten.
Voor mijn gevoel tenminste, kan veel meer eten dan ik van te voren ooit had verwacht.
Werd daar onzeker van.
Achteraf was ik wel een van degene die het meest was afgevallen en een gezond bmi heb gehaald.
Dus dat zegt helemaal niks.
En het was niet het traject zelf wat ik soms vervelend vond maar meer de reacties/instelling van de groep waar ik was ingedeeld.
Als ik bijvoorbeeld vertelde dat ik een volkoren boterham met kaas kon eten kreeg ik reacties als: jeeeeeetje kan je dat helemaal op?? Nou ik niet hoor, na een kwart van een appel zit ik heeeeelemaal vol.
Alsof het een wedstrijdje was wie het minst kon eten ofzo.
Vond ik erg irritant, vooral omdat ik van het begin af aan vrij veel kon eten.
Voor mijn gevoel tenminste, kan veel meer eten dan ik van te voren ooit had verwacht.
Werd daar onzeker van.
Achteraf was ik wel een van degene die het meest was afgevallen en een gezond bmi heb gehaald.
Dus dat zegt helemaal niks.
zaterdag 10 oktober 2020 om 13:18
Ik kan mij heel goed voorstellen dat je dat een vervelend gevoel geeft. Mijn groep was gelukkig niet zo. Echt wel steunend, recepten uitwisselend, vriendelijk en gezellig. Er waren een paar die minder goed afvielen maar daar was juist iedereen heel steunend mee bezig. We hebben nog een app groep en heel af en toe stuurt iemand nog wel eens een appje met vraag of opmerking. Verder gaat iedereen weer gewoon verder met zijn eigen leven. Sommige heb ik op FB gewoon uit interesse.rosepudding schreef: ↑10-10-2020 12:17Ik zat ook niet bij het NOK maar wel een vergelijkbaar traject bij het ziekenhuis.
En het was niet het traject zelf wat ik soms vervelend vond maar meer de reacties/instelling van de groep waar ik was ingedeeld.
Als ik bijvoorbeeld vertelde dat ik een volkoren boterham met kaas kon eten kreeg ik reacties als: jeeeeeetje kan je dat helemaal op?? Nou ik niet hoor, na een kwart van een appel zit ik heeeeelemaal vol.
Alsof het een wedstrijdje was wie het minst kon eten ofzo.
Vond ik erg irritant, vooral omdat ik van het begin af aan vrij veel kon eten.
Voor mijn gevoel tenminste, kan veel meer eten dan ik van te voren ooit had verwacht.
Werd daar onzeker van.
Achteraf was ik wel een van degene die het meest was afgevallen en een gezond bmi heb gehaald.
Dus dat zegt helemaal niks.
ach.. ik doe ook maar wat..
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
