Lijf & Lijn
alle pijlers
(mini) gastric bypass of gastric sleeve? Ervaringen delen!
vrijdag 11 januari 2019 om 10:53
Een gastric bypass (GBP, ook wel kiwi genoemd omdat je maag deze grote krijgt na de operatie) of gastric sleeve (GS, ook wel banaan genoemd omdat dit de grote is van je maag na de operatie) zijn vormen van een maagverkleining met als doel (veel) afvallen.
Er zitten veel voorwaarden aan deze ingreep. Zo moet je BMI minimaal 35 zijn met specifieke lichamelijke klachten of een BMI van 40.
Daarnaast is het in veel ziekenhuizen verplicht om minimaal een half jaar begeleid te zijn door een diëtiste.
Het kan zijn dat je de operatie vanwege deze voorwaarden niet vergoed krijgt. Er zijn mensen die ervoor kiezen om het dan zelf te betalen en sommige gaan ervoor naar België.
Sommige ziekenhuizen geven een uitgebreid voortraject, meestal in een groep, en anderen ziekenhuizen bieden dit niet aan.
Wat je prettig vind scheelt erg per persoon.
Na de operatie wordt er meestal aangeraden om vitaminepillen levenslang te slikken. Veel ziekenhuizen raden vitaminepillen aan die speciaal gemaakt worden voor mensen met een maagverkleining.
Toch zijn er ook ziekenhuizen en mensen die gewoon goed functioneren op reguliere vitaminepillen. Al met al zijn er veel verschillende adviezen, voorwaarden, voorschriften en is het aan jezelf om te kiezen welke weg je in slaat.
Hier lezen en schrijven we over ons leven voor, tijdens en na het traject.
Hoe gaat het met afvallen, heb je complicaties, twijfel je over het nemen van deze stap, sta je op de wachtlijst, heb je de stap al genomen?
heb je vragen, zorgen, wil je jubelen, wil je weten hoe anderen aan hun beweging komen, valt het je even zwaar, wil je weten hoe anderen het doen?
Een maagverkleining is een levenslange verandering. De operatie is een hulpmiddel ook na een maagverkleining zal je levenslang op je eetpatroon moeten letten net zoals je beweegpatroon (binnen je mogelijkheden).
Bedenk je ook dat je gemiddeld rond de 70% van je overgewicht verliest het is zeker niet gezegd dat je na de operatie een gezond BMI krijgt.
Voor veel mensen is een maagverkleining de laatste optie. Een laatste mogelijkheid om eindelijk een gezonder gewicht te krijgen.
Alles hieromtrent kan in dit topic besproken worden en iedereen is welkom!
Er zitten veel voorwaarden aan deze ingreep. Zo moet je BMI minimaal 35 zijn met specifieke lichamelijke klachten of een BMI van 40.
Daarnaast is het in veel ziekenhuizen verplicht om minimaal een half jaar begeleid te zijn door een diëtiste.
Het kan zijn dat je de operatie vanwege deze voorwaarden niet vergoed krijgt. Er zijn mensen die ervoor kiezen om het dan zelf te betalen en sommige gaan ervoor naar België.
Sommige ziekenhuizen geven een uitgebreid voortraject, meestal in een groep, en anderen ziekenhuizen bieden dit niet aan.
Wat je prettig vind scheelt erg per persoon.
Na de operatie wordt er meestal aangeraden om vitaminepillen levenslang te slikken. Veel ziekenhuizen raden vitaminepillen aan die speciaal gemaakt worden voor mensen met een maagverkleining.
Toch zijn er ook ziekenhuizen en mensen die gewoon goed functioneren op reguliere vitaminepillen. Al met al zijn er veel verschillende adviezen, voorwaarden, voorschriften en is het aan jezelf om te kiezen welke weg je in slaat.
Hier lezen en schrijven we over ons leven voor, tijdens en na het traject.
Hoe gaat het met afvallen, heb je complicaties, twijfel je over het nemen van deze stap, sta je op de wachtlijst, heb je de stap al genomen?
heb je vragen, zorgen, wil je jubelen, wil je weten hoe anderen aan hun beweging komen, valt het je even zwaar, wil je weten hoe anderen het doen?
Een maagverkleining is een levenslange verandering. De operatie is een hulpmiddel ook na een maagverkleining zal je levenslang op je eetpatroon moeten letten net zoals je beweegpatroon (binnen je mogelijkheden).
Bedenk je ook dat je gemiddeld rond de 70% van je overgewicht verliest het is zeker niet gezegd dat je na de operatie een gezond BMI krijgt.
Voor veel mensen is een maagverkleining de laatste optie. Een laatste mogelijkheid om eindelijk een gezonder gewicht te krijgen.
Alles hieromtrent kan in dit topic besproken worden en iedereen is welkom!
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
donderdag 24 januari 2019 om 13:24
Hoi allemaal, ik ben nieuw in dit topic, maar vraag me af of er mensen zijn die dit herkennen:
Ik heb nu 2 jaar mijn gbp, ben heel netjes afgevallen van 160,6kg naar tussen de 92,5 en 95 kg (hormonen, vocht en andere leuke side-effects zijn bij mij meteen terug te zien op de weegschaal, maar da's prima). Ik ben dus iets meer dan de voorspelde 40% van mijn startgewicht kwijt, en daar ben ik al heel erg blij mee. De vrijheid die ik terug heb, het zelfvertrouwen, en de enorme keuze aan kleding.. ik vind het helemaal top.
En toch.. toch is daar dat stemmetje dat me zegt dat ik toch eigenlijk nog 10 kilo kwijt zou willen, en moeten kunnen kwijt raken. Maar nu komt het: Ik ben de laatste weken dus heel nauwkeurig weer aan het bijhouden wat ik eet, ben nog steeds heel trouw aan mijn eetmomenten en eiwitten, beweeg echt meer dan voldoende (4 keer per week echt actief sporten, en de overige dagen wandel ik minimaal 30 minuten). Gemiddeld krijg ik dagelijks minimaal 500 kcal minder binnen dan ik verbrand. Sommige dagen is dat gat nog veel groter, en het gebeurt maar zelden dat ik teveel binnen krijg.
Elke logische benadering zegt me dat ik dan toch eigenlijk echt nog af en toe zou moeten afvallen, maar dat is dus al een jaar niet het geval. In het ziekenhuis heb ik dit al ooit aangekaart, maar dat was bij de obesitasverpleegkundige, en die zei me simpelweg: ja, sorry mevrouw, bij sommige patienten is het gewoon zo dat het stopt, en geen kant meer in gaat.
Nou weet ik zelf ook dat ik er niet voor ben gebouwd om supermager te zijn, en die wens heb ik ook helemaal niet. Ik weet ook dat, mocht de verzekeringsloterij me gunstig gezind zijn, ik door middel van een buikwandcorrectie, enige kilos aan overtollig vel zal verliezen. Maar ondanks dat zou ik zo graag een klein beetje extra marge hebben. Die 100 is nog steeds zo dichtbij, en mijn grootste angst is dat ik die weer ooit aan ga tikken.
Zijn er mensen in dit topic die eenzelfde situatie hebben gehad, en die toch op een of andere manier een doorbraak hebben weten te krijgen? Natuurlijk wel op een verantwoorde manier, ik leef eindelijk gezond en dat wil ik graag zo houden.
Overigens heb ik volgende week mijn 2 jaarscontrole bij de chirurg.. hopelijk wordt hij niet last minute weer vervangen door een verpleegkundige, ik wil de man zelf spreken en eens horen wat hij hiervan denkt. Maar ik wilde toch ook eens kijken of hier iemand zinvolle adviezen heeft.
Ik heb nu 2 jaar mijn gbp, ben heel netjes afgevallen van 160,6kg naar tussen de 92,5 en 95 kg (hormonen, vocht en andere leuke side-effects zijn bij mij meteen terug te zien op de weegschaal, maar da's prima). Ik ben dus iets meer dan de voorspelde 40% van mijn startgewicht kwijt, en daar ben ik al heel erg blij mee. De vrijheid die ik terug heb, het zelfvertrouwen, en de enorme keuze aan kleding.. ik vind het helemaal top.
En toch.. toch is daar dat stemmetje dat me zegt dat ik toch eigenlijk nog 10 kilo kwijt zou willen, en moeten kunnen kwijt raken. Maar nu komt het: Ik ben de laatste weken dus heel nauwkeurig weer aan het bijhouden wat ik eet, ben nog steeds heel trouw aan mijn eetmomenten en eiwitten, beweeg echt meer dan voldoende (4 keer per week echt actief sporten, en de overige dagen wandel ik minimaal 30 minuten). Gemiddeld krijg ik dagelijks minimaal 500 kcal minder binnen dan ik verbrand. Sommige dagen is dat gat nog veel groter, en het gebeurt maar zelden dat ik teveel binnen krijg.
Elke logische benadering zegt me dat ik dan toch eigenlijk echt nog af en toe zou moeten afvallen, maar dat is dus al een jaar niet het geval. In het ziekenhuis heb ik dit al ooit aangekaart, maar dat was bij de obesitasverpleegkundige, en die zei me simpelweg: ja, sorry mevrouw, bij sommige patienten is het gewoon zo dat het stopt, en geen kant meer in gaat.
Nou weet ik zelf ook dat ik er niet voor ben gebouwd om supermager te zijn, en die wens heb ik ook helemaal niet. Ik weet ook dat, mocht de verzekeringsloterij me gunstig gezind zijn, ik door middel van een buikwandcorrectie, enige kilos aan overtollig vel zal verliezen. Maar ondanks dat zou ik zo graag een klein beetje extra marge hebben. Die 100 is nog steeds zo dichtbij, en mijn grootste angst is dat ik die weer ooit aan ga tikken.
Zijn er mensen in dit topic die eenzelfde situatie hebben gehad, en die toch op een of andere manier een doorbraak hebben weten te krijgen? Natuurlijk wel op een verantwoorde manier, ik leef eindelijk gezond en dat wil ik graag zo houden.
Overigens heb ik volgende week mijn 2 jaarscontrole bij de chirurg.. hopelijk wordt hij niet last minute weer vervangen door een verpleegkundige, ik wil de man zelf spreken en eens horen wat hij hiervan denkt. Maar ik wilde toch ook eens kijken of hier iemand zinvolle adviezen heeft.
donderdag 24 januari 2019 om 13:53
Ai Jacky dat klinkt niet best! Veel sterkte.
Ik heb gebeld maar werd niet echt vriendelijk behandeld. Overleg was onmogelijk en vervroegen lachte ze me nog net niet om uit. Toen ik vroeg of ik dan iig wat pijnmedicatie mocht zei ze dat ik dit via de HA moest regelen en hing ze op.
Nog een paar dagen te gaan en dan kan ik er terecht, as. dinsdag. Hopelijk is de arts wat vriendelijker.
Ik heb gebeld maar werd niet echt vriendelijk behandeld. Overleg was onmogelijk en vervroegen lachte ze me nog net niet om uit. Toen ik vroeg of ik dan iig wat pijnmedicatie mocht zei ze dat ik dit via de HA moest regelen en hing ze op.
Nog een paar dagen te gaan en dan kan ik er terecht, as. dinsdag. Hopelijk is de arts wat vriendelijker.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
donderdag 24 januari 2019 om 14:15
Wat rot.IBIopviva schreef: ↑24-01-2019 13:53Ik heb gebeld maar werd niet echt vriendelijk behandeld. Overleg was onmogelijk en vervroegen lachte ze me nog net niet om uit. Toen ik vroeg of ik dan iig wat pijnmedicatie mocht zei ze dat ik dit via de HA moest regelen en hing ze op.
Nog een paar dagen te gaan en dan kan ik er terecht, as. dinsdag. Hopelijk is de arts wat vriendelijker.
Ik zou het er niet bij laten zitten.
donderdag 24 januari 2019 om 18:52
@snaptegijut: ik wilde ook nog een paar kilo kwijt en ben gewoon saai op 1 januari gestopt met alles wat niet in het eetpatroon paste dat ik na de gbp moest volgen.
Geen koek en snoep meer, terug naar 6 eetmomenten (ik zat vaak wel op 8).
Nu, ruim 3 weken verder, staat de weegschaal nog exact op hetzelfde gewicht als op 1 januari.
Terwijl ik weer gewoon ouderwets honger heb geleden.
Jammer, maar helaas.
@Ibi, wat rot zeg, dat je zo behandeld werd.
Heb je contact met je HA gehad? Zou die anders evt contact met het ziekenhuis kunnen opnemen?
Geen koek en snoep meer, terug naar 6 eetmomenten (ik zat vaak wel op 8).
Nu, ruim 3 weken verder, staat de weegschaal nog exact op hetzelfde gewicht als op 1 januari.
Terwijl ik weer gewoon ouderwets honger heb geleden.
Jammer, maar helaas.
@Ibi, wat rot zeg, dat je zo behandeld werd.
Heb je contact met je HA gehad? Zou die anders evt contact met het ziekenhuis kunnen opnemen?
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 29 januari 2019 om 17:31
Spannend ! Wat goed van je dat je voor je man hier info komt zoeken.Waterpolo13 schreef: ↑29-01-2019 12:57man is gisteren bij de dokter geweest na het slaaponderzoek. In maart nog 2 halve dagen testen en gesprekken (dietist, maagonderzoek, ...) en dan normaal begin juni operatie. ben een benieuwd
Ook voor jou zal er wat veranderen.
dinsdag 29 januari 2019 om 20:36
Bedankt voor je reactie en het meedenken!
Ik ben vandaag naar de chirurg geweest. Die is er vrij zeker van dat ik een maagzweer heb. Ik heb behoorlijk pittige medicatie gekregen waarbij ik snel moet merken of het werkt. Zo ja, dan gaan we verder met de medicatie en tzt afbouwen.
Als ik toch nog klachten hou dan wil hij idd verder onderzoek en eventueel een operatie doen mocht het toch een darmhernia zijn.
Hij belt me over een week voor verder overleg. Ik voelde me wel serieus genomen door hem en hij gaf aan blij te zijn dat ik gekomen ben omdat pijn na/tijdens eten nooit een dumping is en altijd reden tot zorg.
Ik hoop echt enorm dat het idd een maagzweer is. Vervelend maar met de nodige medicatie moet het te behandelen zijn.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
dinsdag 29 januari 2019 om 20:38
Hoi allemaal..ik wilde even reageren op de mensen die vast lijken te zitten.
Ik heb mijn gbp in 2012 gehad en ben toen in een jaar tijd 50 kilo afgevallen. Ik begon op 138 en eindige op 88 kg.
In de jaren daarna kroop het ietsje omhoog naar ongeveer 90/91. Daarna heb ik twee kinderen gekregen (2015 en 2017) en ben ik na de zwangerschappen beland op 98 kilo.
In mei vorig jaar (baby was toen 6 maanden) heb ik besloten dat ik die 10 kilo er weer af wilde hebben en ben heel precies weer gaan letten op wat ik at.
Nu zijn we een maand of 8 verder en weeg ik 77 kg.
Je lijf verandert en omstandigheden veranderen. Het feit dat die paar extra kilo er nu niet af willen, wil niet zeggen dat dat nooit er af zal kunnen of gaan. Belangrijk is dat je er niet over gaat stressen. Wees tevreden met hoe het nu gaat en misschien dat je over een paar jaar toch nog weer een stapje kunt maken.
Ik heb mijn gbp in 2012 gehad en ben toen in een jaar tijd 50 kilo afgevallen. Ik begon op 138 en eindige op 88 kg.
In de jaren daarna kroop het ietsje omhoog naar ongeveer 90/91. Daarna heb ik twee kinderen gekregen (2015 en 2017) en ben ik na de zwangerschappen beland op 98 kilo.
In mei vorig jaar (baby was toen 6 maanden) heb ik besloten dat ik die 10 kilo er weer af wilde hebben en ben heel precies weer gaan letten op wat ik at.
Nu zijn we een maand of 8 verder en weeg ik 77 kg.
Je lijf verandert en omstandigheden veranderen. Het feit dat die paar extra kilo er nu niet af willen, wil niet zeggen dat dat nooit er af zal kunnen of gaan. Belangrijk is dat je er niet over gaat stressen. Wees tevreden met hoe het nu gaat en misschien dat je over een paar jaar toch nog weer een stapje kunt maken.
dinsdag 29 januari 2019 om 20:43
Ow Ieb, een maagzweer, dat zou wel een hoop verklaren. Hebben ze voor de operatie onderzocht of je besmet was met de helicobacter pylori, die maagzweren veroorzaakt?
Pijn kan geen dumping zijn?
Weer wat nieuws. Hoewel ik dat in eerste instantie ook dacht, heb ik inmiddels begrepen dat dat juist wel zo kan zijn.
Als dat niet kan heb ik een probleem.
Ik had afgelopen week een aantal keren pijn in mijn bovenbuik/maagje die uitstraalde naar mijn rug/nek/schouderbladen.
Vrijdag was het wel zo heftig dat ik de huisarts gebeld heb en voor de zekerheid even een hartfilmpje heb laten maken, omdat hartklachten bij vrouwen soms niet zo duidelijk zijn.
Huisarts zei dat ik sowieso bij buikpijn sneller aan de bel moet trekken, vanwege eventuele complicaties na de GBP.
Hartfilmpje was goed, buikpijn is weer weg, rugpijn nog niet helemaal.
Hopelijk hoef ik niet te lang meer te wachten op mijn jaar-controle na de GBP, anders ga ik zelf proberen het te 'versnellen'. Door faillissement van 'mijn' ziekenhuis loopt het nu allemaal anders en ik wil gewoon afwachten tot ik een oproep krijg. Maar als ik me zorgen maak trek ik wel aan de bel.
Pijn kan geen dumping zijn?
Weer wat nieuws. Hoewel ik dat in eerste instantie ook dacht, heb ik inmiddels begrepen dat dat juist wel zo kan zijn.
Als dat niet kan heb ik een probleem.
Ik had afgelopen week een aantal keren pijn in mijn bovenbuik/maagje die uitstraalde naar mijn rug/nek/schouderbladen.
Vrijdag was het wel zo heftig dat ik de huisarts gebeld heb en voor de zekerheid even een hartfilmpje heb laten maken, omdat hartklachten bij vrouwen soms niet zo duidelijk zijn.
Huisarts zei dat ik sowieso bij buikpijn sneller aan de bel moet trekken, vanwege eventuele complicaties na de GBP.
Hartfilmpje was goed, buikpijn is weer weg, rugpijn nog niet helemaal.
Hopelijk hoef ik niet te lang meer te wachten op mijn jaar-controle na de GBP, anders ga ik zelf proberen het te 'versnellen'. Door faillissement van 'mijn' ziekenhuis loopt het nu allemaal anders en ik wil gewoon afwachten tot ik een oproep krijg. Maar als ik me zorgen maak trek ik wel aan de bel.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 29 januari 2019 om 23:59
snaptegijut, ik heb nog geen ervaring, want pas geopereerd, maar snap je frustratie. We hadden het hier laatst over streefgewicht en in veel ziekenhuizen geven ze dat niet omdat het bij iedereen anders loopt. Als je alles doet wat je moet doen en je blijft steken op een bepaald gewicht is dat misschien het hoogst haalbare? Maar ik zeg al, geen ervaring nog, dus wie weet wat ik nog roep over 2 jaar. 
woensdag 30 januari 2019 om 00:06
Ik voel me met de dag slechter. Nu 7 weken na de operatie verdraag ik steeds minder. Het liefst eet ik alleen yoghurt of een cracker. Warm eten gaat zeer moeizaam, medicijnen innemen is onprettig. Verder voel ik me steeds vermoeider 
Het afvallen gaat prima, maar eten vind ik klote op het moment. Hadden jullie ook moeite met slikken? En na hoeveel tijd kun je weer enigszins normaal eten? Ik weet dat het nooit meer normaal word, maar iets in die richting?
Het afvallen gaat prima, maar eten vind ik klote op het moment. Hadden jullie ook moeite met slikken? En na hoeveel tijd kun je weer enigszins normaal eten? Ik weet dat het nooit meer normaal word, maar iets in die richting?
woensdag 30 januari 2019 om 06:50
woensdag 30 januari 2019 om 11:17
@ nachtvlinder wat vervelend zeg dat het eten zo moeizaam gaat. Gewoon aan de bel trekken ej als je je echt niet goed voelt, liever er op tijd bij zijn dan maar blijven afwachten.
Kan helaas niet meepraten hierover. Nu hier 4 maanden geleden en heb eigenlijk geen problemen gehad met eten en drinken.
Het slikken had ik wel na een maand maar dan alleen met de vitaminepillen, ik kreeg ze niet meer weg zonder te moeten kokhalzen. Ben nu ook overgestapt op kauwtabletten.
Kan helaas niet meepraten hierover. Nu hier 4 maanden geleden en heb eigenlijk geen problemen gehad met eten en drinken.
Het slikken had ik wel na een maand maar dan alleen met de vitaminepillen, ik kreeg ze niet meer weg zonder te moeten kokhalzen. Ben nu ook overgestapt op kauwtabletten.
vrijdag 1 februari 2019 om 08:40
Solomio schreef: ↑29-01-2019 20:43Ow Ieb, een maagzweer, dat zou wel een hoop verklaren. Hebben ze voor de operatie onderzocht of je besmet was met de helicobacter pylori, die maagzweren veroorzaakt?
Pijn kan geen dumping zijn?
Weer wat nieuws. Hoewel ik dat in eerste instantie ook dacht, heb ik inmiddels begrepen dat dat juist wel zo kan zijn.
Als dat niet kan heb ik een probleem.
Ik had afgelopen week een aantal keren pijn in mijn bovenbuik/maagje die uitstraalde naar mijn rug/nek/schouderbladen.
Vrijdag was het wel zo heftig dat ik de huisarts gebeld heb en voor de zekerheid even een hartfilmpje heb laten maken, omdat hartklachten bij vrouwen soms niet zo duidelijk zijn.
Huisarts zei dat ik sowieso bij buikpijn sneller aan de bel moet trekken, vanwege eventuele complicaties na de GBP.
Hartfilmpje was goed, buikpijn is weer weg, rugpijn nog niet helemaal.
Hopelijk hoef ik niet te lang meer te wachten op mijn jaar-controle na de GBP, anders ga ik zelf proberen het te 'versnellen'. Door faillissement van 'mijn' ziekenhuis loopt het nu allemaal anders en ik wil gewoon afwachten tot ik een oproep krijg. Maar als ik me zorgen maak trek ik wel aan de bel.
Ik zit ook zo te wachten idd, ben afgelopen jaar sept geopereerd en heb amper nog nacontrole gehad door het faillisement, terwijl ik met best wat vragen rondloop, en tegen dingen aanloop. Hopenlijl komt er wat schot in de zaak. Ben ook helemaal niet meer teruggeweest naar hun dietist enz.
vrijdag 1 februari 2019 om 10:01
Ik ben heeeeel nuchter dit proces in gegaan, gaf bij mijn intake aan dat als ik ooit al onder de 100 kilo zou wegen, ik dan al een heel gelukkig mens ben. En dat ben ik ook, hoor, begrijp me niet verkeerd.nachtvlinder1977 schreef: ↑29-01-2019 23:59snaptegijut, ik heb nog geen ervaring, want pas geopereerd, maar snap je frustratie. We hadden het hier laatst over streefgewicht en in veel ziekenhuizen geven ze dat niet omdat het bij iedereen anders loopt. Als je alles doet wat je moet doen en je blijft steken op een bepaald gewicht is dat misschien het hoogst haalbare? Maar ik zeg al, geen ervaring nog, dus wie weet wat ik nog roep over 2 jaar.
Toch, naarmate ik afviel, en zag hoe goed ik me aan mijn nieuwe discipline kon houden zonder dat dat heel geforceerd voelt, is er stiekem misschien de hoop ontstaan dat ik 1 van die mensen zou worden die een nog beter dan gemiddeld resultaat zou behalen. Niet om anderen de loef mee af te steken, maar wel omdat dat beetje extra marge toch wel heel prettig zou zijn.
Gisteren bij de chirurg op controle geweest. Hij snapte me wel, maar gaf ook nogmaals aan dat, omdat ik van zo'n hoog gewicht kom, dit het toch echt wel eens zou kunnen zijn, maar dat hij ook regelmatig ziet dat mensen met soortgelijke situaties na een jaar of zelfs meer, toch alsnog weer een doorbraak krijgen en alsnog wat extra afvallen.
Ik ben nu mijn hardloopsessies aan het uitbouwen, en dat heeft een beetje zijn weerslag op mijn lijf. Zodra ik daar een beetje aan gewend ben ga ik eens een afspraak plannen met de dietiste in het MMC en alsnog eens kijken naar mijn eetpatroon. Misschien zijn het hele kleine dingen die ik toch nog kan aanpassen om de boel nog 1 keertje wakker te schudden.
Ondertussen heb ik wel mijn doorverwijzing voor de PC.. ga het gewoon vast eens een keer laten beoordelen, kijken wat ze daar zeggen. Spannend!
vrijdag 1 februari 2019 om 10:39
Ik ben woensdag geopereerd en sinds gisteravond thuis. Het viel tegen, weer in mijn eigen bed. In het ziekenhuis kon ik het bed in allerlei posities zetten, maar nu lag ik natuurlijk helemaal plat waardoor ik meer last had van mijn maag. Mijn maag is nog supergevoelig. Over een bakje kwark (120 gram) deed ik twee keer, in één keer is het echt teveel. Het is dus nog heel erg wennen allemaal, ik hoop dat ik me snel beter voel.
vrijdag 1 februari 2019 om 10:49
Trotter, je zult zien dat dat ook zo gaat zijn. Ik ben ook een dag of 4, 5 echt patient geweest (ok, ik had een kleine complicatie bij mijn narcose waardoor ik te weinig zuurstof had, en daardoor 2 dagen een catheter en extra zuurstof kreeg, en dus ook wat meer moeite had om weer te gaan bewegen), maar toen ik niet meer dat gevoel had dat ik tegen een vrachtwagen aan was gelopen ging het met grote stappen vooruit!
Maak je niet teveel zorgen over hoeveel (of weinig…) je eet, nog! Er is in je lijf gesneden en dat heeft ECHT hersteltijd nodig. Zodra het wat minder gevoelig wordt, ben niet te behoudend met wat je eet. Ik lees wel eens mensen die tijdens hun vloeibare periode echt alleen maar soep en kwark eten. Ik zou gek zijn geworden! Wij maakten (op advies van het ziekenhuis, hoor!) aardappelpuree zonder klonten en met wat extra melk zodat het wat dunner was. Bloemkool helemaal gaar gekookt zodat het echt zacht was. Spinazie uit een pakje (2 blokjes, haha) En dan nog een beetje gestoomde vis, of heeeeeeel fijn rulgebakken gehakt. Beetje mosterd voor de smaak erbij.. heerlijk! Ookal waren het dan maar een paar hapjes, ik voelde me dan echt weer mens!
Heel veel sterkte nog even met je herstel!
Maak je niet teveel zorgen over hoeveel (of weinig…) je eet, nog! Er is in je lijf gesneden en dat heeft ECHT hersteltijd nodig. Zodra het wat minder gevoelig wordt, ben niet te behoudend met wat je eet. Ik lees wel eens mensen die tijdens hun vloeibare periode echt alleen maar soep en kwark eten. Ik zou gek zijn geworden! Wij maakten (op advies van het ziekenhuis, hoor!) aardappelpuree zonder klonten en met wat extra melk zodat het wat dunner was. Bloemkool helemaal gaar gekookt zodat het echt zacht was. Spinazie uit een pakje (2 blokjes, haha) En dan nog een beetje gestoomde vis, of heeeeeeel fijn rulgebakken gehakt. Beetje mosterd voor de smaak erbij.. heerlijk! Ookal waren het dan maar een paar hapjes, ik voelde me dan echt weer mens!
Heel veel sterkte nog even met je herstel!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
