Lijf & Lijn
alle pijlers
On Topic - Afvallen lukt maar niet
zaterdag 14 februari 2015 om 15:16
Beste forummers,
In iedere Viva vertelt een vrouw haar persoonlijke verhaal in de rubriek On Topic.
Voortaan zullen we een korte versie van het verhaal op het Viva Forum posten, in de bijbehorende pijler, en jullie vragen om jullie reactie op dit verhaal.
Een aantal reacties zal met forumnaam in Viva bij het volledige artikel geplaatst worden.
Dank jullie wel, alvast.
Martha (30) weegt ruimt 130 kilo en probeert al 10 jaar om af te vallen. Niets werkt. Therapeuten zijn het erover eens: ze moet eerst de oorzaak van haar overgewicht, het misbruik door haar vader, verwerken.
“Mijn vader deed dingen met mij die niemand mocht weten. Mijn zusjes niet, mijn moeder al helemaal niet. Ik vond het vreselijk wanneer hij weer mijn kamer binnen kwam. Vanaf mijn 12e gebeurde het. Pas toen ik 14 jaar was vertelde ik het mijn moeder. Ik was bang dat ze me niet zou geloven, maar toen ze me wel geloofde vond ik dat eigenlijk net zo erg. Ze ging weg bij mijn vader weg en ik voelde me schuldig. Door mij gingen ze scheiden. We verhuisden naar de andere kant van het land om, zoals mijn moeder het zei, opnieuw te beginnen. Ik was eenzaam, onzeker en ongelukkig. Eten werd mijn manier om met die gevoelens om te gaan.
Vicieuze cirkel
Ik werd dikker en dikker. Op straat riepen mensen me na, vooral wanneer ik naast mijn slanke zusje liep. ‘Kijk, de dikke en de dunne.’ Het maakte me, voor zover dat kon, nog onzekerder. En ja, eenmaal thuis stortte ik me weer op de koelkast. Een vicieuze cirkel was geboren. Een cirkel waar ik nu, 15 jaar later, nog altijd in zit. Ik ben inmiddels 30 jaar en weeg 130 kilo. Ik heb alle diëten geprobeerd, ik val wel af maar elke keer zit het er weer aan, plus wat extra.
Vergeven
De laatste jaren heb ik veel therapie gehad. De gesprekken beginnen bij mijn overgewicht, maar eindigen steeds weer bij het seksueel misbruik. De therapeuten zeggen dat ik pas echt gezond kan worden, psychisch en lichamelijk, als ik mijn vader vergeef. Dan kan ik misschien ooit vergeten, nooit helemaal, maar zo dat het niet meer iedere dag door mijn hoofd speelt. Dan hoef ik niet meer naar eten te grijpen wanneer ik er weer verdriet om heb. Ik wil me geen slachtoffer meer voelen, daar ben ik zo klaar mee. Ik wil door. Ik wil mijn lichaam terug en mijn leven.”
Wat vind je van Martha's verhaal? Herkenbaar voor je? Hoe zie jij de link tussen psyche en het lichaam? Heb je advies voor Martha? We lezen jullie reacties graag.
In iedere Viva vertelt een vrouw haar persoonlijke verhaal in de rubriek On Topic.
Voortaan zullen we een korte versie van het verhaal op het Viva Forum posten, in de bijbehorende pijler, en jullie vragen om jullie reactie op dit verhaal.
Een aantal reacties zal met forumnaam in Viva bij het volledige artikel geplaatst worden.
Dank jullie wel, alvast.
Martha (30) weegt ruimt 130 kilo en probeert al 10 jaar om af te vallen. Niets werkt. Therapeuten zijn het erover eens: ze moet eerst de oorzaak van haar overgewicht, het misbruik door haar vader, verwerken.
“Mijn vader deed dingen met mij die niemand mocht weten. Mijn zusjes niet, mijn moeder al helemaal niet. Ik vond het vreselijk wanneer hij weer mijn kamer binnen kwam. Vanaf mijn 12e gebeurde het. Pas toen ik 14 jaar was vertelde ik het mijn moeder. Ik was bang dat ze me niet zou geloven, maar toen ze me wel geloofde vond ik dat eigenlijk net zo erg. Ze ging weg bij mijn vader weg en ik voelde me schuldig. Door mij gingen ze scheiden. We verhuisden naar de andere kant van het land om, zoals mijn moeder het zei, opnieuw te beginnen. Ik was eenzaam, onzeker en ongelukkig. Eten werd mijn manier om met die gevoelens om te gaan.
Vicieuze cirkel
Ik werd dikker en dikker. Op straat riepen mensen me na, vooral wanneer ik naast mijn slanke zusje liep. ‘Kijk, de dikke en de dunne.’ Het maakte me, voor zover dat kon, nog onzekerder. En ja, eenmaal thuis stortte ik me weer op de koelkast. Een vicieuze cirkel was geboren. Een cirkel waar ik nu, 15 jaar later, nog altijd in zit. Ik ben inmiddels 30 jaar en weeg 130 kilo. Ik heb alle diëten geprobeerd, ik val wel af maar elke keer zit het er weer aan, plus wat extra.
Vergeven
De laatste jaren heb ik veel therapie gehad. De gesprekken beginnen bij mijn overgewicht, maar eindigen steeds weer bij het seksueel misbruik. De therapeuten zeggen dat ik pas echt gezond kan worden, psychisch en lichamelijk, als ik mijn vader vergeef. Dan kan ik misschien ooit vergeten, nooit helemaal, maar zo dat het niet meer iedere dag door mijn hoofd speelt. Dan hoef ik niet meer naar eten te grijpen wanneer ik er weer verdriet om heb. Ik wil me geen slachtoffer meer voelen, daar ben ik zo klaar mee. Ik wil door. Ik wil mijn lichaam terug en mijn leven.”
Wat vind je van Martha's verhaal? Herkenbaar voor je? Hoe zie jij de link tussen psyche en het lichaam? Heb je advies voor Martha? We lezen jullie reacties graag.
zaterdag 14 februari 2015 om 15:25
Kort maar krachtig Feeksje
Ik denk dat er zeker een link bestaat tussen psyche (zelfbeeld) en het lichaam. Eten wordt, naast alcohol en andere zaken, vaak misbruikt als verdovend middel. Misschien kan Martha van therapie wisselen waarin ze ook praktische handvatten krijgt om haar misbruik te verwerken. Alleen te horen krijgen dat je het moet verwerken zet weinig zoden aan de dijk als je niet weet hóe.
Ik denk dat er zeker een link bestaat tussen psyche (zelfbeeld) en het lichaam. Eten wordt, naast alcohol en andere zaken, vaak misbruikt als verdovend middel. Misschien kan Martha van therapie wisselen waarin ze ook praktische handvatten krijgt om haar misbruik te verwerken. Alleen te horen krijgen dat je het moet verwerken zet weinig zoden aan de dijk als je niet weet hóe.
zaterdag 14 februari 2015 om 15:28
Oh wacht, de therapeuten raden Martha aan haar vader te vergeven. Wat een flauwekul. Vergeven kan niet als je emotioneel in de kreukels ligt. Daar moet ze eerst uit komen en dan beslist Martha zelf of ze vergeeft of niet; is toch onderdeel van je leven en lijf weer terugkrijgen.
Is dit verhaaltje verzonnen? Ja hé?
Is dit verhaaltje verzonnen? Ja hé?
zaterdag 14 februari 2015 om 15:29
quote:Sensy12 schreef op 14 februari 2015 @ 15:28:
Oh wacht, de therapeuten raden Martha aan haar vader te vergeven. Wat een flauwekul. Vergeven kan niet als je emotioneel in de kreukels ligt. Daar moet ze eerst uit komen en dan beslist Martha zelf of ze vergeeft of niet; is toch onderdeel van je leven en lijf weer terugkrijgen.
Is dit verhaaltje verzonnen? Ja hé?Dit.
Oh wacht, de therapeuten raden Martha aan haar vader te vergeven. Wat een flauwekul. Vergeven kan niet als je emotioneel in de kreukels ligt. Daar moet ze eerst uit komen en dan beslist Martha zelf of ze vergeeft of niet; is toch onderdeel van je leven en lijf weer terugkrijgen.
Is dit verhaaltje verzonnen? Ja hé?Dit.
zaterdag 14 februari 2015 om 15:37
Dan snap ik dat eten misschien een manier is om je lekkerder te voelen, maar is dat niet met iedere overeter?
Gewoon stoppen met dingen in je mond te stoppen en te gaan sporten, dat lukt echt wel als je dat wil. En hulp voor dr verleden kan nooit kwaad natuurlijk.
Maar zoals in de OP klinkt het meer als een excuus om er niets meer aan te doen.
Gewoon stoppen met dingen in je mond te stoppen en te gaan sporten, dat lukt echt wel als je dat wil. En hulp voor dr verleden kan nooit kwaad natuurlijk.
Maar zoals in de OP klinkt het meer als een excuus om er niets meer aan te doen.
zaterdag 14 februari 2015 om 15:45
quote:VIVArenee schreef op 14 februari 2015 @ 15:29:
Nogmaals, de On Topics zijn allemaal echte verhalen van vrouwen die ervoor kiezen anoniem te blijven. Ook dit keer weer. Dank voor jullie reactie.
Waarom zijn die verhalen dan altijd zo karikaturaal? Ze vallen steeds precies in een net hokje: het Leeghoofd, het Dappere Slachtoffer, het Naïeve Meisje... zo voorspelbaar, zo onpersoonlijk. Als het echte verhalen zijn doen jullie wel erg je best om er een sappig, eendimensionaal verhaal van te maken. Ik kan mij ook niet voorstellen dat meerdere therapeuten in zo'n complexe situatie alleen maar zeggen 'vergeef hem'.
Het heeft mij in elk geval steeds tegengehouden serieus op deze dingen te reageren. Het staat me ook tegen op een echt mens te reageren omdat jullie bladvulling willen.
Ik vraag me ook af wat voor advies wij aan Martha kunnen geven, op basis van een paar regels en zonder haar te kennen of ook maar enig verstand van zaken te hebben. In een normaal topic kun je doorvragen, communiceer je met een echt persoon (meestal) en kun je op basis daarvan je advies geven. Nu is het afgaan op oppervlakkige informatie, wat krijg je dan? Oppervlakkig advies. De dingen die ik haar zou willen zeggen, kan ze op elke straathoek horen.
Nogmaals, de On Topics zijn allemaal echte verhalen van vrouwen die ervoor kiezen anoniem te blijven. Ook dit keer weer. Dank voor jullie reactie.
Waarom zijn die verhalen dan altijd zo karikaturaal? Ze vallen steeds precies in een net hokje: het Leeghoofd, het Dappere Slachtoffer, het Naïeve Meisje... zo voorspelbaar, zo onpersoonlijk. Als het echte verhalen zijn doen jullie wel erg je best om er een sappig, eendimensionaal verhaal van te maken. Ik kan mij ook niet voorstellen dat meerdere therapeuten in zo'n complexe situatie alleen maar zeggen 'vergeef hem'.
Het heeft mij in elk geval steeds tegengehouden serieus op deze dingen te reageren. Het staat me ook tegen op een echt mens te reageren omdat jullie bladvulling willen.
Ik vraag me ook af wat voor advies wij aan Martha kunnen geven, op basis van een paar regels en zonder haar te kennen of ook maar enig verstand van zaken te hebben. In een normaal topic kun je doorvragen, communiceer je met een echt persoon (meestal) en kun je op basis daarvan je advies geven. Nu is het afgaan op oppervlakkige informatie, wat krijg je dan? Oppervlakkig advies. De dingen die ik haar zou willen zeggen, kan ze op elke straathoek horen.
What a nuanced anxiety
zaterdag 14 februari 2015 om 15:51
quote:tyche schreef op 14 februari 2015 @ 15:45:
[...]
Waarom zijn die verhalen dan altijd zo karikaturaal? Ze vallen steeds precies in een net hokje: het Leeghoofd, het Dappere Slachtoffer, het Naïeve Meisje... zo voorspelbaar, zo onpersoonlijk. Als het echte verhalen zijn doen jullie wel erg je best om er een sappig, eendimensionaal verhaal van te maken. Ik kan mij ook niet voorstellen dat meerdere therapeuten in zo'n complexe situatie alleen maar zeggen 'vergeef hem'.
Het heeft mij in elk geval steeds tegengehouden serieus op deze dingen te reageren. Het staat me ook tegen op een echt mens te reageren omdat jullie bladvulling willen. Het doel is niet om tips te krijgen, het doel is om een lekker sappig artikel te schrijven.
Ik vraag me ook af wat voor advies wij aan Martha kunnen geven, op basis van een paar regels en zonder haar te kennen of ook maar enig verstand van zaken te hebben.
Negeer je therapeuten/kies een andere therapeut/doe wat je therapeuten zeggen?
Hier is een wondermiddel om wel af te vallen?
Open deuren over een gezonde geest in een gezond lichaam?Ik had het niet beter kunnen verwoorden. Al heb ik wel als advies gegeven om een andere therapie te zoeken. Eentje waar de koe bij de horens wordt gevat en niet eentje waar in het luchtledige wordt gesproken over 'vergeving'. Zo kan ik ook therapeut worden.
[...]
Waarom zijn die verhalen dan altijd zo karikaturaal? Ze vallen steeds precies in een net hokje: het Leeghoofd, het Dappere Slachtoffer, het Naïeve Meisje... zo voorspelbaar, zo onpersoonlijk. Als het echte verhalen zijn doen jullie wel erg je best om er een sappig, eendimensionaal verhaal van te maken. Ik kan mij ook niet voorstellen dat meerdere therapeuten in zo'n complexe situatie alleen maar zeggen 'vergeef hem'.
Het heeft mij in elk geval steeds tegengehouden serieus op deze dingen te reageren. Het staat me ook tegen op een echt mens te reageren omdat jullie bladvulling willen. Het doel is niet om tips te krijgen, het doel is om een lekker sappig artikel te schrijven.
Ik vraag me ook af wat voor advies wij aan Martha kunnen geven, op basis van een paar regels en zonder haar te kennen of ook maar enig verstand van zaken te hebben.
Negeer je therapeuten/kies een andere therapeut/doe wat je therapeuten zeggen?
Hier is een wondermiddel om wel af te vallen?
Open deuren over een gezonde geest in een gezond lichaam?Ik had het niet beter kunnen verwoorden. Al heb ik wel als advies gegeven om een andere therapie te zoeken. Eentje waar de koe bij de horens wordt gevat en niet eentje waar in het luchtledige wordt gesproken over 'vergeving'. Zo kan ik ook therapeut worden.
zaterdag 14 februari 2015 om 15:53
quote:Sensy12 schreef op 14 februari 2015 @ 15:51:
[...]
Ik had het niet beter kunnen verwoorden. Al heb ik wel als advies gegeven om een andere therapie te zoeken. Eentje waar de koe bij de horens wordt gevat en niet eentje waar in het luchtledige wordt gesproken over 'vergeving'. Zo kan ik ook therapeut worden.Heb m'n post aangepast want vond het toch niet goed verwoord.
[...]
Ik had het niet beter kunnen verwoorden. Al heb ik wel als advies gegeven om een andere therapie te zoeken. Eentje waar de koe bij de horens wordt gevat en niet eentje waar in het luchtledige wordt gesproken over 'vergeving'. Zo kan ik ook therapeut worden.Heb m'n post aangepast want vond het toch niet goed verwoord.
What a nuanced anxiety
zaterdag 14 februari 2015 om 16:02
woensdag 4 maart 2015 om 16:59
