Lijf & Lijn
alle pijlers
Opname eetstoornis en kh arm eten
donderdag 12 juni 2014 om 20:20
Ik heb anorexia al bijna 7 jaar. Ik eet nou al ruim 2 maanden geen koolhydraten meer. Nu voel ik me super erg.in paniek, en ik weet niet wat ik moet doen. Het voelt alsof niemand naar mij luisterd, ik heb zoveel gedachten en angsten en het lijkt niemand wat te schelen. Nu moet ik zelf voor opname kiezen en anders doen zij het via een rm,, rechterlijke machtiging. Dit moet ik al voor volgende week beslissen! Maar ik kan nooit wat beslissen en dit ook echt niet. Bij die opname snappen ze het toch ook niet en mag ik niet koolhydraatarm eten! En iedereen weet het en overal lees je het dat als je weer kh gaat eten je keihard aankomt, en ik een opname mag je het ook niet.opbouwen. Dat is echt mijn grootste angst dat ik keihard aankom, als het al moet dan wil ik het rustig. Ik weet het gewoon allemaal niet meer, wat moet ik doen kan iemand mij helpen?? Ik kan er naast mijn behandelaar met niemand over praten maar mijn hoofd zit zo vol. Ik kan ook niet meer alles tegen mijn behandelaar zeggen doordat ik bang ben dat ik dan sneller een opname krijg. het voelt nu ook alsof mijn behandelaar mij in de steek laat.
donderdag 12 juni 2014 om 20:27
Je hebt twee keuzes: je kiest zelf voor opname, of je wordt ertoe gedwongen. In beide gevallen word je opgenomen, aan dat feit kan je niets veranderen. En het feit dat er een rechterlijke machtiging in beeld is suggereert dat je een ongezond laag gewicht hebt. Je lichaam en gezondheid zijn in gevaar. Of je het nou wilt of niet, je zult moeten aankomen omdat je je lichaam kapotmaakt met je huidige levensstijl. Dat je dat nu niet inziet komt door je eetstoornis en is júíst een reden waarom het belangrijk is dat je opgenomen wordt.
Ik heb ervaring met eetstoornissen (niet zo erg als jij beschrijft, al heb ik het wel bij anderen gezien) en ik weet dat het allemaal niet zo logisch voelt als ik het hierboven opschrijf. Dat je bang en in paniek bent is logisch, het hoort er een beetje bij. Maar je kunt het ook anders zien. Een eetstoornis hebben is niet leuk. Je sloopt je lichaam. Door een opname krijg je de kans aan jezelf te werken en gezond te worden. Het zal een lang traject worden maar je loopt hier al zeven jaar mee. En zo kan het ook niet meer verder, toch?
donderdag 12 juni 2014 om 21:05
Het is opgenomen worden of (waarschijnlijk na verloop van tijd) de dood.
Als het al zo ernstig is dat je eigenlijk geen keuze meer hebt wil het zeggen dat het nodig is.
Ik geloof niet dat je gelukkig bent nu, dat zul je in het begin ook niet worden in de kliniek maar na verloop van tijd ga je jezelf bedanken dat je het hebt gedaan en dat ze je gedwongen hebben.
Jij ziet niet in dat je speelt met je leven, het komt wel goed hoor.
Je zult NIET dik worden, je zult gezond worden en je gewicht leren controleren.
Geef het een kans, volg hun richtlijnen en oordeel dan nadien, ik weet zeker dat je je 1000x beter zult voelen.
Veel succes!
Als het al zo ernstig is dat je eigenlijk geen keuze meer hebt wil het zeggen dat het nodig is.
Ik geloof niet dat je gelukkig bent nu, dat zul je in het begin ook niet worden in de kliniek maar na verloop van tijd ga je jezelf bedanken dat je het hebt gedaan en dat ze je gedwongen hebben.
Jij ziet niet in dat je speelt met je leven, het komt wel goed hoor.
Je zult NIET dik worden, je zult gezond worden en je gewicht leren controleren.
Geef het een kans, volg hun richtlijnen en oordeel dan nadien, ik weet zeker dat je je 1000x beter zult voelen.
Veel succes!
donderdag 12 juni 2014 om 21:41
Je weet dat je een probleem hebt. Wil je zo verder leven?
Wat is er voor jou belangrijker? Gezond ouder worden en iets maken van je leven of ongezond dun zijn met alle complicaties te gevolg?
Het is een keuze, een hele moeilijke, zeker als je gedwongen wordt deze te maken. Maar je hebt wel een keuze!
Je kunt je hier tegen verzetten, maar bedenk wel war de gevolgen zijn van een opname en geen opname. Hoe moeilijk dit ook is. Ga je voor een (onrealistisch) schoonheidsideaal of ga je voor een gezond leven. Waar wordt je echt gelukkig van mooi zijn en pijn lijden of gezond zijn en kunnen doen wat je graag wilt ongeacht je uiterlijk?
Een moeilijk dilemma in jouw geval, maar probeer er eens van een afstandje naar te kijken. Wat zou jou echt gelukkig maken?
Heel veel succes met de keuze!
Wat is er voor jou belangrijker? Gezond ouder worden en iets maken van je leven of ongezond dun zijn met alle complicaties te gevolg?
Het is een keuze, een hele moeilijke, zeker als je gedwongen wordt deze te maken. Maar je hebt wel een keuze!
Je kunt je hier tegen verzetten, maar bedenk wel war de gevolgen zijn van een opname en geen opname. Hoe moeilijk dit ook is. Ga je voor een (onrealistisch) schoonheidsideaal of ga je voor een gezond leven. Waar wordt je echt gelukkig van mooi zijn en pijn lijden of gezond zijn en kunnen doen wat je graag wilt ongeacht je uiterlijk?
Een moeilijk dilemma in jouw geval, maar probeer er eens van een afstandje naar te kijken. Wat zou jou echt gelukkig maken?
Heel veel succes met de keuze!
donderdag 12 juni 2014 om 21:45
donderdag 12 juni 2014 om 22:35
Je denkt dat je zelf iets wilt beslissen en dat ze je dat nu niet toelaten. Maar het is de eetstoornis die het stokje al lang heeft overgenomen. De eetstoornis beslist.
Je omgeving ziet je steeds verder afglijden, en ze hopen waarschijnlijk dat een opname je leven zou kunnen redden.
Dat kun je nu niet inzien, dat kun je pas zien als je meer los ben van de eetstoornis.
Ja, dat voelt nu als paniek, heel begrijpelijk. Daarom heb je juist behandeling nodig, en ik hoop dat je die kunt aannemen.
Heel veel sterkte.
Je omgeving ziet je steeds verder afglijden, en ze hopen waarschijnlijk dat een opname je leven zou kunnen redden.
Dat kun je nu niet inzien, dat kun je pas zien als je meer los ben van de eetstoornis.
Ja, dat voelt nu als paniek, heel begrijpelijk. Daarom heb je juist behandeling nodig, en ik hoop dat je die kunt aannemen.
Heel veel sterkte.
donderdag 12 juni 2014 om 22:39
T is een moeilijke keuze waarin je zelf eigenlijk niet zo veel te kiezen hebt. En het dubbele is dat dat voor je eigen bestwil is. Vertrouw je behandelaar, die heeft echt geen dubbele motieven (waarom zou hij?) en wil alleen wat hem het beste voor jou lijkt. En 't is allemaal zo eng hè meis
Een metafoor die ik ooit te horen kreeg, ik weet niet of je er wat aan hebt. Je staat nu op een kruispunt en kunt twee kanten op:
de eerste weg is goed zichtbaar, helder, licht en je kunt doorgaan zoals je nu leeft. Tegelijkertijd weet je diep in je hart ook wel dat dit geen manier van leven is en dat dit gaat eindigen in een diep gat. Dat is bij deze weg ook zo, op een gegeven moment houdt hij opeens op.
De andere weg is eng, donker en vol valkuilen. Maar naast de weg staan er allemaal mensen om je te helpen, soms om te voorkomen dat je struikelt, soms om je op te vangen als je valt en als het daarvoor te laat is dan helpen ze je weer op je voeten. Je ziet die mensen nu niet, maar ze zijn er echt. En aan het einde van de weg, ook al zie je die nog niet, is het lichter. Niet altijd even licht en zonnig, maar het is er wel wel.
Geloof me, de tweede weg is de moeite waard. Hij is zwaar en doodeng. Maar hij is het waard
Een metafoor die ik ooit te horen kreeg, ik weet niet of je er wat aan hebt. Je staat nu op een kruispunt en kunt twee kanten op:
de eerste weg is goed zichtbaar, helder, licht en je kunt doorgaan zoals je nu leeft. Tegelijkertijd weet je diep in je hart ook wel dat dit geen manier van leven is en dat dit gaat eindigen in een diep gat. Dat is bij deze weg ook zo, op een gegeven moment houdt hij opeens op.
De andere weg is eng, donker en vol valkuilen. Maar naast de weg staan er allemaal mensen om je te helpen, soms om te voorkomen dat je struikelt, soms om je op te vangen als je valt en als het daarvoor te laat is dan helpen ze je weer op je voeten. Je ziet die mensen nu niet, maar ze zijn er echt. En aan het einde van de weg, ook al zie je die nog niet, is het lichter. Niet altijd even licht en zonnig, maar het is er wel wel.
Geloof me, de tweede weg is de moeite waard. Hij is zwaar en doodeng. Maar hij is het waard
vrijdag 13 juni 2014 om 18:37
Sorry voor de misschien wat simpele gedachtegang maar als je opgenomen wordt met anorexia dan is het toch juist de bedoeling dat je aankomt? Hoe sneller je aankomt, hoe sneller je lichamelijk weer in orde bent. Psychische traject hangt daar natuurlijk mee samen; je zult hoe dan ook moeten leren om een gezonde(re) 'band' met eten te krijgen, ook met koolhydraten. Koolhydraten zijn geen gif; je hebt ze nodig. Gebeurt dat niet, dan ga je uiteindelijk dood.
zondag 15 juni 2014 om 23:23
Bedankt voor jullie reacties. Het was alleen een stomme vraag vind ik, stom dat ik hem heb gesteld.
Ik weet het nog niet maar ik heb wel 2 plannen bedacht die ik kan uitvoeren.
En om eerlijk te zijn denk ik dat een behandeling alleen werkt als je er zelf achter staat, dus niet gedwongen. Alleen stom dat zij dat niet begrijpen.
Ik weet het nog niet maar ik heb wel 2 plannen bedacht die ik kan uitvoeren.
En om eerlijk te zijn denk ik dat een behandeling alleen werkt als je er zelf achter staat, dus niet gedwongen. Alleen stom dat zij dat niet begrijpen.
zondag 15 juni 2014 om 23:33
Waarom is het stom dat je deze vraag gesteld hebt? Daar is toch een forum voor? Jij mag er zijn, net zoals ieder ander.
Zij begrijpen wel dat het beter is als een cliënt vrijwillig meewerkt, daarom wachten ze met verplicht opnemen totdat je gezondheid erg in gevaar is. Zij nemen je eetpatroon van je over totdat je zelf weer betere keuzes kan maken.
Ik hoop dat het in de toekomst beter met je gaat en dat je je weer oprecht gelukkig kunt voelen.
Zij begrijpen wel dat het beter is als een cliënt vrijwillig meewerkt, daarom wachten ze met verplicht opnemen totdat je gezondheid erg in gevaar is. Zij nemen je eetpatroon van je over totdat je zelf weer betere keuzes kan maken.
Ik hoop dat het in de toekomst beter met je gaat en dat je je weer oprecht gelukkig kunt voelen.
