Pijn

Ik ga er nu niet té uitgebreid op in, i.v.m. herkenbaarheid. (Wellicht dat ik dat later post, a.u.b. niet qoutten)

Ik heb pijn. Veel pijn. Eerlijk gezegd heb ik nog nooit zo'n vreselijke pijn gehad.
Zelfsmijn bevallingen waren minder pijnlijk.

Zo'n 4 maanden terug schoot het in mijn rug.
Allerlei medicatie gehad, maar niets hielp.
Therapie, hielp ook niets.
Ik wordt niet serieus genomen. Mijn huisarts zegt dat hij het ook niet weet en dat ik naar de neuroloog moet. Die afspraak staat, maar duurt nog weken.
Wat dus betekent dat ik met die pijn op vakantie moet.
Ik werk wel. Probeer zoveel mogelijk mijn ding te doen, maar merk dat ik niet te genieten ben.
Ik moet zelfs overgeven van de pijn.
Thuis lig ik maar wat te liggen n bed, maar dat doet ook pijn. Slapen doe ik nauwelijks, door de pijn.
Ik weet dat ik niet leuk ben op dit moment. Mensen spreken mij daar ook op aan; "nou zeg, ik heb ook wel eens pijn, dan doe ik toch niet zo" aldus collega.
Of leidinggevende "pijn? Welkom in de club, ik loop al jaren met pijn".
Dus dat ik niet constant loop te jammeren en zoveel mogelijk gewoon probeer te doen is in hun ogen aanstellerij.
Intussen wordt ik er gek van.
Hoe kan ik een beetje positieve mindset krijgen? Want langzaamaan verdwijnt mijn laatste positiviteit. En dat wil ik natuurlijk niet.

Ik weet het ook niet. Wil gewoon even klagen.