Tot mijn verbazing eindelijk slank (er)... Nu slank blijven!

Volgens mij is het een kwestie van gematigd en gezond voedingspatroon in combinatie met een gezond bewegingspatroon. Niet even, niet een jaar, niet twee jaar, niet alleen als je op dieet bent, niet als je 5 kg bent aangekomen maar gewoon als levenshouding vanaf nu.

precies, de rest van je leven doen wat je nu doet, met de kanttekening dat je elk decennium nog iets minder moet gaan eten of meer moet gaan bewegen

Ik begrijp dat "elkaar ondersteunen" nooit. Je hebt toch ook geen ondersteuning nodig als je elke dag je tanden poetst, naar je werk toegaat en je boodschappen doet? Je weet wat er nodig is.

Weet je ook hoe het komt dat je eet? Weet je je valkuilen? Als je het idee hebt dat je emotie-eter bent dan kun je het beste ook dat stuk aanpakken. Is het vooral verveling of gewoonte dan moet je zorgen voor afwisseling en bezigheden.

Just keep running!

Zolang je regelmatig rent zul je niet snel veel aankomen. Je verbrandt veel en blijft je vit voelen. Als je geblesseerd raakt kun je tijdelijk een andere sport oppakken: fitness, zwemmen etc.

To: ga zo door. Diëten werken niet, alleen maar tijdelijk omdat ze veel te streng zijn. Maar goed dat heb je zelf ondervonden. (Zag ik van de week op ned2 nog een documentaire over. Die dieetgoeroes weten ook wel dat het niet blijvend is. Daarom blijven mensen terugkomen en zo verdienen ze bakken met geld)



Ook weer niet te streng worden hoor, af en toe wat lekkers is echt geen ramp. En wat betreft bewegen: niet omdat het moet maar doe echt wat je leuk vind...

Ik snap je wel. Als je altijd te zwaar bent geweest, zie je jezelf gewoon als te zwaar. Ook als dat niet meer zo is. Het is simpelweg wennen dat je nu een ander lijf hebt. En zeker als je het min of meer 'per ongeluk' kwijt bent geraakt, snap ik ook wel dat je naar houvast zoekt. Geen tips overigens, maar ik begrijp je behoefte om hier ervaringen uit te wisselen met 'lotgenoten'.

Herkenning, ik ben ruim 20 jaar te zwaar geweest, officieel obesitas. Omdat ik inmiddels diabetes 2 had en medicatie kreeg, ik niet lekker in mijn vel zat, ben ik begonnen met sporten en had eigenlijk de focus juist niet op afvallen, maar op beter voelen. Door het sporten gingen mijn bloedsuikers al snel omlaag, na 6 weken geen insuline meer, was nog niet eens enorm afgevallen. In ieder geval ik verloor in een jaar tijd 35 kilo, klinkt veel, maar als je veel te zwaar bent, val je in het begin al snel een kilo per week af, later 1/2 kilo tot 1 kilo per maand. In ieder geval ik ging me ook richten op gezonder eten, geen dieet( ook geen gedoe met koolhydraten etc..). Toen mijn BMI onder de 30 kwam, kon ik alle diabetesmedicatie laten vallen. Nu 2 jaar een gezonde BMI. Het eerste jaar was zo wennen, in mijn hoofd nog steeds te zwaar, bleef maat 50-52 in mijn hoofd houden. Ik ben niet bezig met eetlijstjes, maar ik eet wel bewust. Dat wil ik ook blijven doen. Ik was in het begin te streng voor mezelf, dat is nu wat losser geworden, maar ik realiseer me heel goed, dat kilo's er ook meteen weer aanzitten als ik het te veel laat gaan. Omdat mijn lichaam dat nu eenmaal doet.

Tja. Mijn dochter (type tante Sidonia) is de afgelopen winter aangekomen vanwege haar puberluiheid (lees; zoveel mogelijk op de bank liggen) gecombineerd met warme chocomel, repen chocolade en witbrood met suiker.



Ik heb haar laten gaan, dacht dat ze er vanzelf wel achter zou komen. En jawel, een dagje goed weer, tshirt uit de kast, oooooooooooooooooooooooooooooooooooohhhhhhhhhhhhhhhhhhh.....



Overgewicht krijg je niet van boterhammen met ham of kaas. Ook niet van een bord aardappelen, vlees en groenten. Overgewicht ontstaat ook niet door een kopje koffie om tien uur, of een (één) koekje om vier uur. Overgewicht ontstaat door te veel of te weinig eten. Dus wij zijn terug in het regime. Ontbijten, tussendoortje, lunch, tussendoortje (in dochters geval twee boterhammen), avondeten, tussendoortje.

Geen koek, geen snoep, geen chocolade, geen chips. Wel veel drinken en nu het ´s ochtends weer licht is, weer met de fiets naar school. Ze is al 1 kilo kwijt. Nog drie te gaan.

Extra stok achter de deur; ze wil een navelpiercing. Dus dat buikje moet weer weg.



En voor mij geldt hetzelfde als voor jou. Altijd te zwaar, afvallen, bijkomen, afvallen, bijkomen. Tot ik op een dag dacht; Ik doe het niet meer. Weegschaal diep onder de kast gestopt, kleding aangepast aan mijn lijf (in plaats van elke morgen ongelukkig voor de spiegel te staan sippen omdat niets leuk stond) en normaal gaan eten.



Een jaar later waren er 14 kilo af. En die zijn er nog steeds af. Of nee, de afgelopen winter heb ik er ook twee bij gekregen, maar ben er ook alweer eentje kwijt. Tegen pasen is die andere ook wel weg.



Kwestie van ouderwets eten. Dus wel boterhammen met beleg en zelfs ook gewoon frietjes. Maar dan aangevuld met komkommer, appels, mandarijnen en yoghurt, in plaats van koekjes, chocolade en chips. Gebak hoort bij verjaardagen, kerstkransjes horen bij kerst en de paaseitjes? Juist, die komen over een week of vier pas in huis. Niet eerder.

Ik wil maar één ding zeggen: goed gedaan Topper!

quote:Exces schreef op 03 maart 2015 @ 08:02:

Tja. Mijn dochter (type tante Sidonia) is de afgelopen winter aangekomen vanwege haar puberluiheid (lees; zoveel mogelijk op de bank liggen) gecombineerd met warme chocomel, repen chocolade en witbrood met suiker.



Ik heb haar laten gaan, dacht dat ze er vanzelf wel achter zou komen. En jawel, een dagje goed weer, tshirt uit de kast, oooooooooooooooooooooooooooooooooooohhhhhhhhhhhhhhhhhhh.....



Overgewicht krijg je niet van boterhammen met ham of kaas. Ook niet van een bord aardappelen, vlees en groenten. Overgewicht ontstaat ook niet door een kopje koffie om tien uur, of een (één) koekje om vier uur. Overgewicht ontstaat door te veel of te weinig eten. Dus wij zijn terug in het regime. Ontbijten, tussendoortje, lunch, tussendoortje (in dochters geval twee boterhammen), avondeten, tussendoortje.

Geen koek, geen snoep, geen chocolade, geen chips. Wel veel drinken en nu het ´s ochtends weer licht is, weer met de fiets naar school. Ze is al 1 kilo kwijt. Nog drie te gaan.

Extra stok achter de deur; ze wil een navelpiercing. Dus dat buikje moet weer weg.



En voor mij geldt hetzelfde als voor jou. Altijd te zwaar, afvallen, bijkomen, afvallen, bijkomen. Tot ik op een dag dacht; Ik doe het niet meer. Weegschaal diep onder de kast gestopt, kleding aangepast aan mijn lijf (in plaats van elke morgen ongelukkig voor de spiegel te staan sippen omdat niets leuk stond) en normaal gaan eten.



Een jaar later waren er 14 kilo af. En die zijn er nog steeds af. Of nee, de afgelopen winter heb ik er ook twee bij gekregen, maar ben er ook alweer eentje kwijt. Tegen pasen is die andere ook wel weg.



Kwestie van ouderwets eten. Dus wel boterhammen met beleg en zelfs ook gewoon frietjes. Maar dan aangevuld met komkommer, appels, mandarijnen en yoghurt, in plaats van koekjes, chocolade en chips. Gebak hoort bij verjaardagen, kerstkransjes horen bij kerst en de paaseitjes? Juist, die komen over een week of vier pas in huis. Niet eerder.



Dat klinkt allemaal wel mooi en nuchter, maar werkt echt niet hetzelfde voor iedereen. Ik ben helemaal voor normaal eten en niet snoepen, maar die portiegrootte is echt afhankelijk van je lichaamsbouw en je basaalmetabolisme. Ik zelf ben klein en moet echt wel 3x per week flink sporten, in combinatie met gecontroleerde porties (boterhammen tussendoor zijn echt niet mogelijk) en bewuste keuzes (groente ipv fruit) om überhaupt op gewicht te blijven.

Het voorbeeld van jouw dochter is natuurlijk wel anders dan als je 30+ bent en bovendien nooit een lijntje als Sidonia hebt gehad (of ambieert overigens).

quote:korfje13 schreef op 03 maart 2015 @ 08:17:

[...]





Dat klinkt allemaal wel mooi en nuchter, maar werkt echt niet hetzelfde voor iedereen. Ik ben helemaal voor normaal eten en niet snoepen, maar die portiegrootte is echt afhankelijk van je lichaamsbouw en je basaalmetabolisme. Ik zelf ben klein en moet echt wel 3x per week flink sporten, in combinatie met gecontroleerde porties (boterhammen tussendoor zijn echt niet mogelijk) en bewuste keuzes (groente ipv fruit) om überhaupt op gewicht te blijven.

Het voorbeeld van jouw dochter is natuurlijk wel anders dan als je 30+ bent en bovendien nooit een lijntje als Sidonia hebt gehad (of ambieert overigens).



Dochter heeft de lengte en bouw van haar vader. Dat is niet mijn verdienste . Bovendien is ze pas 15. Die ga ik echt nog niet op een echt dieet zetten. We streven geen anorexia na, maar alleen het kwijtraken van het winter/chocolade vet.



Verder ben ik het wel met je eens dat normaal eten niet voor iedereen gelijk is. Maar je hebt een bepaalde hoeveelheid nodig om uberhaubt je organen aan het werk te kunnen houden en zo te lezen heeft TO haar balans nu gevonden.



En welk dieet je ook bekijkt of wil doen; chips/chocolade/ijs staan nooit op het menu.

Maak er je leven stijl van blijf sporten en zoek een balans tussen eten zoals je nu waarschijnlijk al hebt gedaan blijf verder gaan als je meer vragen hebt je kan ook een pb bericht sturen!

Ik heb mijn omgeving 4,5 jaar geleden laten schrikken . Ik vond, met mijn toekomstige baan in de zorg, dat ik wel het goede voorbeeld moest gaan geven. Waarom ik nooit fruit at?? Uhhh... Waarom een pak koekjes leeg eten doordeweeks? Uhh...



Afijn, ik ging stapje voor stapje proberen

mijn patroon te verbeteren. Koekjes weg doordeweeks. Toen op een gegeven moment eerst één stuk fruit per dag, alleen in het weekend de écht lekkere dingen eten. Ik zwom eerst 1x per week en ging nog een uur extra sporten. Fietsen naar college deed ik al, maar ik probeerde ook meer de trap te nemen in plaats van de roltrap. Twee stuks fruit per dag, minder vaak zoete toetjes. Avondeten moest lekker maar vol voedingsstoffen zijn. Volkorenbrood. Kijken naar wat gezonde keuzes en hoeveelheden zijn.



Op een gegeven moment had ik vrij veel veranderd in mijn patroon, maar at ik nog wel mijn boterhammen met Nutella en thee met suiker, waar ik zo van genoot.

4 maanden later ging ik eens op de weegschaal staan om toch eens mijn gewicht weer onder ogen te komen. Nou dat viel toen al alleszins mee (62 ipv 67) en een paar maanden later ging ik zelfs over mijn streef heen (54) en toen besloot ik maar een boterham extra per dag te eten en te kijken (ik at er maar 4, wel erg weinig), stapje voor stapje, om mijn gewicht stabiel te houden.



Familie, vrienden en kennissen zijn nog lang geshockeerd geweest. Reacties varieerden van bezorgdheid tot trots tot af en toe een nare opmerking of juist vragen om advies. Sommige mensen gingen letten op of ik wel at, maar als ze me een enorm bord avondeten weg zagen werken hielden ze snel op met controleren .



Dus ja, ik heb wel hetzelfde meegemaakt. Ik denk dat je, omdat je net als ik je gewoonten hebt aangepast, je niet snel terug zult vallen. Een gewoonte, iets dat écht in je systeem zit, blijft makkelijker hangen. Natuurlijk moet je wel scherp blijven en blijven denken: eet ik hier nu 2 stuks van of is de zak ineens leeg? Of: vind ik dit wel echt overheerlijk? Waarom pak ik dit dan? En jezelf stimuleren om de gezonde dingen te pakken die jij lekker vindt.



Ik ben nooit écht dik geweest (bij 166cm), maar ik weet dat ik het zou zijn geworden als ik zo door was gegaan. Ik ben enorm blij en trots. Ik had niet zóveel hoeven afvallen dat ik maar 54 weeg, maar ik vind het wel best zo. Het mag van de BMI meter.



Het duurt even voor je hersenen aan je spiegelbeeld gewend zijn. Shoppen doet wel wonderen voor je lichaamsbeeld, nadat je alle oude broeken hebt gepast en weggegooid onder een toeziend oog van familielid of vriendin, die gepast geshockeerd kijkt door de enorme ruimte voor twee baby's in je trui of broek en daarna je mee helpt je blut te kopen.



Het bijzonderste vond ik nog wel dat ik een schoenmaat ben gezakt.

quote:joysjuhhh schreef op 03 maart 2015 @ 09:08:

Ik heb mijn omgeving 4,5 jaar geleden laten schrikken . Ik vond, met mijn toekomstige baan in de zorg, dat ik wel het goede voorbeeld moest gaan geven. Waarom ik nooit fruit at?? Uhhh... Waarom een pak koekjes leeg eten doordeweeks? Uhh...



Afijn, ik ging stapje voor stapje proberen

mijn patroon te verbeteren. Koekjes weg doordeweeks. Toen op een gegeven moment eerst één stuk fruit per dag, alleen in het weekend de écht lekkere dingen eten. Ik zwom eerst 1x per week en ging nog een uur extra sporten. Fietsen naar college deed ik al, maar ik probeerde ook meer de trap te nemen in plaats van de roltrap. Twee stuks fruit per dag, minder vaak zoete toetjes. Avondeten moest lekker maar vol voedingsstoffen zijn. Volkorenbrood. Kijken naar wat gezonde keuzes en hoeveelheden zijn.



Op een gegeven moment had ik vrij veel veranderd in mijn patroon, maar at ik nog wel mijn boterhammen met Nutella en thee met suiker, waar ik zo van genoot.

4 maanden later ging ik eens op de weegschaal staan om toch eens mijn gewicht weer onder ogen te komen. Nou dat viel toen al alleszins mee (62 ipv 67) en een paar maanden later ging ik zelfs over mijn streef heen (54) en toen besloot ik maar een boterham extra per dag te eten en te kijken (ik at er maar 4, wel erg weinig), stapje voor stapje, om mijn gewicht stabiel te houden.



Familie, vrienden en kennissen zijn nog lang geshockeerd geweest. Reacties varieerden van bezorgdheid tot trots tot af en toe een nare opmerking of juist vragen om advies. Sommige mensen gingen letten op of ik wel at, maar als ze me een enorm bord avondeten weg zagen werken hielden ze snel op met controleren .



Dus ja, ik heb wel hetzelfde meegemaakt. Ik denk dat je, omdat je net als ik je gewoonten hebt aangepast, je niet snel terug zult vallen. Een gewoonte, iets dat écht in je systeem zit, blijft makkelijker hangen. Natuurlijk moet je wel scherp blijven en blijven denken: eet ik hier nu 2 stuks van of is de zak ineens leeg? Of: vind ik dit wel echt overheerlijk? Waarom pak ik dit dan? En jezelf stimuleren om de gezonde dingen te pakken die jij lekker vindt.



Ik ben nooit écht dik geweest (bij 166cm), maar ik weet dat ik het zou zijn geworden als ik zo door was gegaan. Ik ben enorm blij en trots. Ik had niet zóveel hoeven afvallen dat ik maar 54 weeg, maar ik vind het wel best zo. Het mag van de BMI meter.



Het duurt even voor je hersenen aan je spiegelbeeld gewend zijn. Shoppen doet wel wonderen voor je lichaamsbeeld, nadat je alle oude broeken hebt gepast en weggegooid onder een toeziend oog van familielid of vriendin, die gepast geshockeerd kijkt door de enorme ruimte voor twee baby's in je trui of broek en daarna je mee helpt je blut te kopen.



Het bijzonderste vond ik nog wel dat ik een schoenmaat ben gezakt.



Echt?? Wow, alleen daarvoor zou ik het al doen! (Mijn huidige maat (nieuw na de tweede zwangerschap) is zó onhandig)





TO, goed gedaan meid! Volhouden, blijven leven zoals je nu leeft. Dan komt het helemaal goed.

quote:toda schreef op 03 maart 2015 @ 07:59:

Herkenning, ik ben ruim 20 jaar te zwaar geweest, officieel obesitas. Omdat ik inmiddels diabetes 2 had en medicatie kreeg, ik niet lekker in mijn vel zat, ben ik begonnen met sportenGing jij ook joggen?

Exces: klopt helemaal wat je zegt. En dat sommige mensen aan zeggen te komen als ze al naar een gebakje kijken is echt onzin. Dan houdt je jezelf voor de gek.



Denk overigens ook dat mensen vaak vergeten dat in drank heel veel calorieën zit. Nee 1 glaasje wijn word je niet dik van. Maar 4 dagen 3/4 glazen of meer tikt al aardig aan...

Inderdaad, petje af voor toda, exces en TO!



Ik vind zwemmen en hardlopen leuk, wandelen ook. Destijds deed ik badminton, misschien dat ik dat ook ooit nog oppak.



De schoenmaat was wel erg bijzonder ja. Dat mijn laarzen te groot waren was logisch, want je kuiten gaan natuurlijk slinken. Je botstructuur van je voeten blijft hetzelfde, maar misschien is het toch net dat beetje 'vetkussen' in je voeten dat een paar mm lengte scheelt. En je voeten zijn minder breed.



Een vriendin vroeg of ik in mijn geheel was gekrompen



@TO: ik denk wel dat het goed is om een grens in je hoofd te hebben van wat 'too far' is, een punt wat nog op een normale BMI-lijn ligt. Niet het 'Ach, ik kan voor nog minder gaan, die macht heb ik over mezelf, DUS WE DOEN HET!'.

Aan eetlijstjes doe ik niet, af en toe check ik bij mezelf of ik van de hele dag nog weet wat ik ongeveer heb gegeten, dan heb ik niet zonder nadenken iets erin gestopt. Soms vergeet je wel eens dat je eerder die dag 2 koekjes hebt gehad. Dan wordt je 's avonds iets aangeboden, nog eens iets en dan: 'O ja... wacht... '



Dat lichaamsbeeld van jezelf, dat duurt nog heel lang voordat het klopt met wat er in de spiegel staat. Bovendien is het vaak niet zo dat als je afvalt, je proporties finaal anders worden. Die mensen zullen er vast ook zijn en die hebben denk ik vaker drastischere gewichten verloren. Ik blijf gewoon iemand met het gewicht veel meer op mijn bovenbenen en kont. Ik weet niet of je in je hoofd had 'als ik slank ben, is dat gedeelte helemaal weg!', maar dat klopt niet altijd. Overal op je lichaam verlies je vet en bij mij ging dat heel gelijkmatig. Mijn proporties zijn precies hetzelfde als toen ik 12-13 kg meer woog.

Je zult denk ik wat aan acceptatie in dat opzicht moeten doen, ik moest ook gewoon accepteren dat niet elk kort broekje of elk rokje mij staat, so be it. Ik vind mijn lichaam mooi, ook al ben ik niet perfect en ik heb een prachtige ribbenkast om op te tokkelen (want daar zat toch al weinig vet en ook weinig borsten dus).



Je bent goed zoals je bent! Wees trots op jezelf!