Lijf & Lijn
alle pijlers
Van anorexia naar overgewicht
donderdag 16 juni 2016 om 00:33
Hey allemaal,
ik ben hier een lange tijd geleden op beginnen typen en was dan een tijd vergeten dat deze forum nog bestaat maar aangezien jullie altijd eerlijk zijn geweest en wel super tips hebben gegeven ga ik hier nog eens mijn verhaal doen in de hoop dat iemand mij wat raad kan geven.
Ik ben ongeveer 5jaar geleden begonnen met dieëten, ben toen 17kg afgevallen op 3maanden (75kg naar 58kg).
Vanaf toen is het allemaal misgelopen en ben ik eigenlijk nooit meer dezelfde geweest.
Ik ben blijven afvallen, tot het punt dat ik nog maar 42,5 kg woog (ik ben trouwens 1m66).
Ik had anorexia ontwikkeld, maar ik kreeg geen professionele hulp omdat er volgens hen niets wees op anorexia, waarom?
Ik heb nooit een maaltijd overgeslaan, at enkele keren per week Mcdonalds of kebabs met friet, en ga zo maar door.
Mijn bloedwaarden waren altijd goed.
Ik sportte niet.
Ik had een vast eetpatroon waar ik NOOIT van afweek en dat bestond uit;
Als ontbijt; Honey loops met halfvolle melk
Middag; 4 boterhammen met mager beleg
Avondmaal; maakte altijd ikzelf met zo weinig mogelijk vet en gezond
Snack; chocolade en een koek of gewoon wat koeken
In het weekend een zak chips
Nooit ben ik hiervan afgeweken en ik bleef gewicht verliezen, ik had alles zo onder controle, ik at steeds dezelfde hoeveelheden omdat ik wist hoeveel mijn lichaam precies nodig had.
Ik was echt aan mijn lot overgelaten, mijn regels had ik al 4 jaar niet gekregen, ik kreeg hartritmestoornissen, ik werd elke ochtend wakker om half6, mijn humeur was afschuwelijk maar het stemmetje in mijn hoofd was te luid om er iets aan te doen.
Tot vorige zomer; ik ben op reis gegaan en toen ik terug kwam zag ik mijn mama wenen omdat ze de foto's had gezien en mij langzamerhand zag doodgaan, mijn vriendinnen hadden al afscheid genomen van mij, mijn familie kon niet meer slapen.
Ik heb de dag daarop zelf het hef in handen genomen, aangezien ik niet verdikte van de gewone voeding (rijst, aardappelen,.. deze at ik wel in goede hoeveelheden; half zakje rijst, 3-4 aardappelen, goede kom pasta,...) heb ik mij gestort op chips, chocolade en kcalrijke koeken.
Wel, that did work, ik ben aangekomen in een mum van tijd, op een half jaar was ik 20kg aangekomen!
Maar zoals iedereen weet zijn suikers eeerrgg verslavend, dus nu zit ik met het volgende;
ik kan niet meer stoppen.
Ik werk momenteel niet en doe geen studie (wel studie maar dat is thuis leren en examens gaan afleggen in een andere stad) dus zit ik hele dagen thuis niets te doen, mij te vervelen en dus te eten uit verveling.
Met als resultaat; 72kg.
Hoe kan ik die visueuze cirkel doorbreken? Ik eet altijd in de avond, voor tv, ik kan toch niet slapen dus eet ik maar.
Niemand die me erop gaat aanspreken, ik had anorexia ik was bijna dood, iedereen is blij dat ik geniet van eten en ik zelf heb mijn lichaam wel geaccepteerd maar zo is het wel genoeg.
Ik wil stoppen met al die troep, iemand tips om 'af te kicken' van die suikers?
Alvast bedankt!
ik ben hier een lange tijd geleden op beginnen typen en was dan een tijd vergeten dat deze forum nog bestaat maar aangezien jullie altijd eerlijk zijn geweest en wel super tips hebben gegeven ga ik hier nog eens mijn verhaal doen in de hoop dat iemand mij wat raad kan geven.
Ik ben ongeveer 5jaar geleden begonnen met dieëten, ben toen 17kg afgevallen op 3maanden (75kg naar 58kg).
Vanaf toen is het allemaal misgelopen en ben ik eigenlijk nooit meer dezelfde geweest.
Ik ben blijven afvallen, tot het punt dat ik nog maar 42,5 kg woog (ik ben trouwens 1m66).
Ik had anorexia ontwikkeld, maar ik kreeg geen professionele hulp omdat er volgens hen niets wees op anorexia, waarom?
Ik heb nooit een maaltijd overgeslaan, at enkele keren per week Mcdonalds of kebabs met friet, en ga zo maar door.
Mijn bloedwaarden waren altijd goed.
Ik sportte niet.
Ik had een vast eetpatroon waar ik NOOIT van afweek en dat bestond uit;
Als ontbijt; Honey loops met halfvolle melk
Middag; 4 boterhammen met mager beleg
Avondmaal; maakte altijd ikzelf met zo weinig mogelijk vet en gezond
Snack; chocolade en een koek of gewoon wat koeken
In het weekend een zak chips
Nooit ben ik hiervan afgeweken en ik bleef gewicht verliezen, ik had alles zo onder controle, ik at steeds dezelfde hoeveelheden omdat ik wist hoeveel mijn lichaam precies nodig had.
Ik was echt aan mijn lot overgelaten, mijn regels had ik al 4 jaar niet gekregen, ik kreeg hartritmestoornissen, ik werd elke ochtend wakker om half6, mijn humeur was afschuwelijk maar het stemmetje in mijn hoofd was te luid om er iets aan te doen.
Tot vorige zomer; ik ben op reis gegaan en toen ik terug kwam zag ik mijn mama wenen omdat ze de foto's had gezien en mij langzamerhand zag doodgaan, mijn vriendinnen hadden al afscheid genomen van mij, mijn familie kon niet meer slapen.
Ik heb de dag daarop zelf het hef in handen genomen, aangezien ik niet verdikte van de gewone voeding (rijst, aardappelen,.. deze at ik wel in goede hoeveelheden; half zakje rijst, 3-4 aardappelen, goede kom pasta,...) heb ik mij gestort op chips, chocolade en kcalrijke koeken.
Wel, that did work, ik ben aangekomen in een mum van tijd, op een half jaar was ik 20kg aangekomen!
Maar zoals iedereen weet zijn suikers eeerrgg verslavend, dus nu zit ik met het volgende;
ik kan niet meer stoppen.
Ik werk momenteel niet en doe geen studie (wel studie maar dat is thuis leren en examens gaan afleggen in een andere stad) dus zit ik hele dagen thuis niets te doen, mij te vervelen en dus te eten uit verveling.
Met als resultaat; 72kg.
Hoe kan ik die visueuze cirkel doorbreken? Ik eet altijd in de avond, voor tv, ik kan toch niet slapen dus eet ik maar.
Niemand die me erop gaat aanspreken, ik had anorexia ik was bijna dood, iedereen is blij dat ik geniet van eten en ik zelf heb mijn lichaam wel geaccepteerd maar zo is het wel genoeg.
Ik wil stoppen met al die troep, iemand tips om 'af te kicken' van die suikers?
Alvast bedankt!
donderdag 16 juni 2016 om 11:16
Daarom dat het zo moeilijk was om prof hulp te krijgen, ik at in de ogen van iedereen wel genoeg maar bleef vermageren.
Je moet je eens in de schoenen van mijn moeder stellen dan, zien eten en toch vermageren en de dokters wouden geen tests uitvoeren omdat dat veel te duur was voor het ziekenhuis zelf.
Trouwens is dit niet te veel, dit is een normaal eetpatroon maar ik heb geleerd dat elk lichaam anders is en iedereen iets anders nodig heeft, sommigen meer en sommigen minder.
Ik ga iets zoeken om te doen, ik denk een bijkomende opleiding of zoals hier al gezegd vrijwilligerswerk, dat lijkt me zelf leuk!
Bedankt voor de antwoorden
Je moet je eens in de schoenen van mijn moeder stellen dan, zien eten en toch vermageren en de dokters wouden geen tests uitvoeren omdat dat veel te duur was voor het ziekenhuis zelf.
Trouwens is dit niet te veel, dit is een normaal eetpatroon maar ik heb geleerd dat elk lichaam anders is en iedereen iets anders nodig heeft, sommigen meer en sommigen minder.
Ik ga iets zoeken om te doen, ik denk een bijkomende opleiding of zoals hier al gezegd vrijwilligerswerk, dat lijkt me zelf leuk!
Bedankt voor de antwoorden
donderdag 16 juni 2016 om 20:26
Sorry hoor maar dokters die geen tests willen uitvoeren omdat het te duur is?! Dat slaat nergens op. Als je zo sterk afvalt en toch veel eet, zou je een ernstige ziekte kunnen hebben ofzo. Je huisarts heeft je doorverwezen, anders kom je niet in het ziekenhuis terecht. Dan zal er echt geen dokter zijn die zegt: 'nah sorry, te duur, ga maar weer naar huis'. Ik vind je verhaal erg ongeloofwaardig.
Ik weet dat het voor een moeder niet chill is als je dochter erg afvalt en niet wil eten, mijn eigen moeder heeft me ooit ook naar de huisarts gebracht.
Professionele hulp krijgen is overigens helemaal niet moeilijk, je kan gewoon een verwijzing naar een psycholoog vragen bij de huisarts of er zelf een afspraak maken zonder verwijzing. Of je aanmelden bij een van de vele anorexiaklinieken, daar heb je ook geen verwijzing voor nodig.
Ik weet dat het voor een moeder niet chill is als je dochter erg afvalt en niet wil eten, mijn eigen moeder heeft me ooit ook naar de huisarts gebracht.
Professionele hulp krijgen is overigens helemaal niet moeilijk, je kan gewoon een verwijzing naar een psycholoog vragen bij de huisarts of er zelf een afspraak maken zonder verwijzing. Of je aanmelden bij een van de vele anorexiaklinieken, daar heb je ook geen verwijzing voor nodig.
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
maandag 20 juni 2016 om 20:25
quote:CleopatraVII schreef op 16 juni 2016 @ 20:26:
Sorry hoor maar dokters die geen tests willen uitvoeren omdat het te duur is?! Dat slaat nergens op. Als je zo sterk afvalt en toch veel eet, zou je een ernstige ziekte kunnen hebben ofzo. Je huisarts heeft je doorverwezen, anders kom je niet in het ziekenhuis terecht. Dan zal er echt geen dokter zijn die zegt: 'nah sorry, te duur, ga maar weer naar huis'. Ik vind je verhaal erg ongeloofwaardig.
Ik weet dat het voor een moeder niet chill is als je dochter erg afvalt en niet wil eten, mijn eigen moeder heeft me ooit ook naar de huisarts gebracht.
Professionele hulp krijgen is overigens helemaal niet moeilijk, je kan gewoon een verwijzing naar een psycholoog vragen bij de huisarts of er zelf een afspraak maken zonder verwijzing. Of je aanmelden bij een van de vele anorexiaklinieken, daar heb je ook geen verwijzing voor nodig.
Het rare van sommige reactie's is dat het ongeloofwaardig is, welke normale mens zou hierover liegen??
Mijn huisdokter had me doorverwezen naar het ziekenhuis, daar heb ik gesprekken had met zowel een psychologe en dietiste. Ze wouden die test niet doen omdat het te duur was, het zal niet ernstig genoeg geweest zijn omdat mijn bloedwaarden altijd goed waren.
Je kan je niet zomaar aanmelden in een anorexiakliniek he moet eerst verschillende gesprekken aangaan met (zoals ik had gedaan) psychologen en dietisten, als je dan in aanmerking komt kom je op een lange wachtlijst terecht, het is helemaal niet zo simpel als je denkt.
Ik snap die wantrouw niet, waarom zou ik hier advies komen vragen over iets wat ik uit mijn duim zuig?
Ahja, toch bedankt
Sorry hoor maar dokters die geen tests willen uitvoeren omdat het te duur is?! Dat slaat nergens op. Als je zo sterk afvalt en toch veel eet, zou je een ernstige ziekte kunnen hebben ofzo. Je huisarts heeft je doorverwezen, anders kom je niet in het ziekenhuis terecht. Dan zal er echt geen dokter zijn die zegt: 'nah sorry, te duur, ga maar weer naar huis'. Ik vind je verhaal erg ongeloofwaardig.
Ik weet dat het voor een moeder niet chill is als je dochter erg afvalt en niet wil eten, mijn eigen moeder heeft me ooit ook naar de huisarts gebracht.
Professionele hulp krijgen is overigens helemaal niet moeilijk, je kan gewoon een verwijzing naar een psycholoog vragen bij de huisarts of er zelf een afspraak maken zonder verwijzing. Of je aanmelden bij een van de vele anorexiaklinieken, daar heb je ook geen verwijzing voor nodig.
Het rare van sommige reactie's is dat het ongeloofwaardig is, welke normale mens zou hierover liegen??
Mijn huisdokter had me doorverwezen naar het ziekenhuis, daar heb ik gesprekken had met zowel een psychologe en dietiste. Ze wouden die test niet doen omdat het te duur was, het zal niet ernstig genoeg geweest zijn omdat mijn bloedwaarden altijd goed waren.
Je kan je niet zomaar aanmelden in een anorexiakliniek he moet eerst verschillende gesprekken aangaan met (zoals ik had gedaan) psychologen en dietisten, als je dan in aanmerking komt kom je op een lange wachtlijst terecht, het is helemaal niet zo simpel als je denkt.
Ik snap die wantrouw niet, waarom zou ik hier advies komen vragen over iets wat ik uit mijn duim zuig?
Ahja, toch bedankt
maandag 20 juni 2016 om 20:31
Je moest eens weten waar mensen allemaal over liegen op internet. Bovendien, wie zegt dat jij 'normaal' bent? (in reactie op jouw zin: 'welk normaal mens zou hierover liegen').
Maargoed succes met je probleem, het antwoord is al gegeven: ga in therapie, maar dat wil je niet 'want het helpt niet'. Oke dan.
Maargoed succes met je probleem, het antwoord is al gegeven: ga in therapie, maar dat wil je niet 'want het helpt niet'. Oke dan.
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
maandag 20 juni 2016 om 20:40
quote:anonymous1992 schreef op 20 juni 2016 @ 20:25:
[...]
Het rare van sommige reactie's is dat het ongeloofwaardig is, welke normale mens zou hierover liegen??
Mijn huisdokter had me doorverwezen naar het ziekenhuis, daar heb ik gesprekken had met zowel een psychologe en dietiste. Ze wouden die test niet doen omdat het te duur was, het zal niet ernstig genoeg geweest zijn omdat mijn bloedwaarden altijd goed waren.
Je kan je niet zomaar aanmelden in een anorexiakliniek he moet eerst verschillende gesprekken aangaan met (zoals ik had gedaan) psychologen en dietisten, als je dan in aanmerking komt kom je op een lange wachtlijst terecht, het is helemaal niet zo simpel als je denkt.
Ik snap die wantrouw niet, waarom zou ik hier advies komen vragen over iets wat ik uit mijn duim zuig?
Ahja, toch bedankt ??? Je was toch bijna dood??? Schrijf je in je OP??
[...]
Het rare van sommige reactie's is dat het ongeloofwaardig is, welke normale mens zou hierover liegen??
Mijn huisdokter had me doorverwezen naar het ziekenhuis, daar heb ik gesprekken had met zowel een psychologe en dietiste. Ze wouden die test niet doen omdat het te duur was, het zal niet ernstig genoeg geweest zijn omdat mijn bloedwaarden altijd goed waren.
Je kan je niet zomaar aanmelden in een anorexiakliniek he moet eerst verschillende gesprekken aangaan met (zoals ik had gedaan) psychologen en dietisten, als je dan in aanmerking komt kom je op een lange wachtlijst terecht, het is helemaal niet zo simpel als je denkt.
Ik snap die wantrouw niet, waarom zou ik hier advies komen vragen over iets wat ik uit mijn duim zuig?
Ahja, toch bedankt ??? Je was toch bijna dood??? Schrijf je in je OP??
maandag 20 juni 2016 om 20:58
Ja en je anorexia is ook niet in één dag over ('ik zag mijn mama wenen en de volgende dag nam ik het heft zelf in handen').
Echt hoe vaker ik je posts lees hoe ongeloofwaardiger het wordt.
Je ging enkele keren PER WEEK naar de McDonalds tijdens je anorexiaperiode... Sorry hoor, maar dat kan gewoon niet.
Echt hoe vaker ik je posts lees hoe ongeloofwaardiger het wordt.
Je ging enkele keren PER WEEK naar de McDonalds tijdens je anorexiaperiode... Sorry hoor, maar dat kan gewoon niet.
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
dinsdag 21 juni 2016 om 00:54
quote:CleopatraVII schreef op 20 juni 2016 @ 20:31:
Je moest eens weten waar mensen allemaal over liegen op internet. Bovendien, wie zegt dat jij 'normaal' bent? (in reactie op jouw zin: 'welk normaal mens zou hierover liegen').
Maargoed succes met je probleem, het antwoord is al gegeven: ga in therapie, maar dat wil je niet 'want het helpt niet'. Oke dan.Nee mijn antwoord was dat ik daar nog niet eens over nagedacht had en het wel zou doen, maar goed bedankt
Je moest eens weten waar mensen allemaal over liegen op internet. Bovendien, wie zegt dat jij 'normaal' bent? (in reactie op jouw zin: 'welk normaal mens zou hierover liegen').
Maargoed succes met je probleem, het antwoord is al gegeven: ga in therapie, maar dat wil je niet 'want het helpt niet'. Oke dan.Nee mijn antwoord was dat ik daar nog niet eens over nagedacht had en het wel zou doen, maar goed bedankt
dinsdag 21 juni 2016 om 00:57
quote:deb32 schreef op 20 juni 2016 @ 20:40:
[...]
??? Je was toch bijna dood??? Schrijf je in je OP??Klopt, hartritmestoornissen, 5u slaap per dag, haartuitval, kapotte huid, geen menstruatie, geen energie,... Ja zo goed als, de huisdokter vond het ernstig genoeg om me door te verwijzen maar zij blijkbaar niet want je moest de wachtlijst eens zien maar goed ik ga me niet meer verantwoorden want dit is echt belachelijk aan het worden, toch bedankt voor ke reactie!
[...]
??? Je was toch bijna dood??? Schrijf je in je OP??Klopt, hartritmestoornissen, 5u slaap per dag, haartuitval, kapotte huid, geen menstruatie, geen energie,... Ja zo goed als, de huisdokter vond het ernstig genoeg om me door te verwijzen maar zij blijkbaar niet want je moest de wachtlijst eens zien maar goed ik ga me niet meer verantwoorden want dit is echt belachelijk aan het worden, toch bedankt voor ke reactie!
dinsdag 21 juni 2016 om 01:01
quote:CleopatraVII schreef op 20 juni 2016 @ 20:58:
Ja en je anorexia is ook niet in één dag over ('ik zag mijn mama wenen en de volgende dag nam ik het heft zelf in handen').
Echt hoe vaker ik je posts lees hoe ongeloofwaardiger het wordt.
Je ging enkele keren PER WEEK naar de McDonalds tijdens je anorexiaperiode... Sorry hoor, maar dat kan gewoon niet.
Ja natuurlijk, wat denk je dat je een hapje per dag helpt? Als je zo weinig weegt en je lichaam aftakelt is er geen tijd voor een boterhammeke per dag meer hoor.
Net zoals je een 'klik' maakt als je op dieet gaat en het je gaat lukken, maak je ook de klik om je leven en gewicht terug op orde te krijgen.
Je moet me niet geloven, dut typeert hoe de mensen tegenwoordig zijn; alles in twijfel trekken.
Ik beschrijf de meest afschuwelijke periode van mijn leven en jij begin dit hier in twijfel te trekken, wtf.. Oke ik ga het hierbij laten, toch bedankt voor je reactie!
Ja en je anorexia is ook niet in één dag over ('ik zag mijn mama wenen en de volgende dag nam ik het heft zelf in handen').
Echt hoe vaker ik je posts lees hoe ongeloofwaardiger het wordt.
Je ging enkele keren PER WEEK naar de McDonalds tijdens je anorexiaperiode... Sorry hoor, maar dat kan gewoon niet.
Ja natuurlijk, wat denk je dat je een hapje per dag helpt? Als je zo weinig weegt en je lichaam aftakelt is er geen tijd voor een boterhammeke per dag meer hoor.
Net zoals je een 'klik' maakt als je op dieet gaat en het je gaat lukken, maak je ook de klik om je leven en gewicht terug op orde te krijgen.
Je moet me niet geloven, dut typeert hoe de mensen tegenwoordig zijn; alles in twijfel trekken.
Ik beschrijf de meest afschuwelijke periode van mijn leven en jij begin dit hier in twijfel te trekken, wtf.. Oke ik ga het hierbij laten, toch bedankt voor je reactie!
dinsdag 21 juni 2016 om 10:56
Anonymous1992, ik heb de indruk dat je gewichtsprobleem voortkomt uit verveling. Je geeft in je beginpost ook duidelijk aan dat je eigenlijk niets te doen hebt. En dus uit verveling gaat eten. Wellicht kun je daar als eerste aan gaan werken. Een goed schema bedenken om weer wat actiever te worden. Huishoudelijke klusjes, wandelen, flink werken aan je studie, misschien wat vrijwilligerswerk gaan doen, vrienden/familie bezoeken?
Bij een scheiding in je haar gaat het ook 2 kanten uit dus dikke doei! (by GrumpyCat1983)
donderdag 23 juni 2016 om 20:15
quote:anonymous1992 schreef op 21 juni 2016 @ 01:01:
[...]
Ja natuurlijk, wat denk je dat je een hapje per dag helpt? Als je zo weinig weegt en je lichaam aftakelt is er geen tijd voor een boterhammeke per dag meer hoor.
Net zoals je een 'klik' maakt als je op dieet gaat en het je gaat lukken, maak je ook de klik om je leven en gewicht terug op orde te krijgen.
Je moet me niet geloven, dut typeert hoe de mensen tegenwoordig zijn; alles in twijfel trekken.
Ik beschrijf de meest afschuwelijke periode van mijn leven en jij begin dit hier in twijfel te trekken, wtf.. Oke ik ga het hierbij laten, toch bedankt voor je reactie!
Waarom denk je dat mensen naar een kliniek moeten... Omdat ze niet uit zichzelf van de ene op de andere dag ineens weer normaal (of zelfs meer dan noodzakelijk, om aan te komen) gaan eten... Je beschrijft dat je ineens heel veel aardappels, pasta etc. ging eten en toen dat niet hielp koeken etc.
Als je echt anorexia hebt zit dat psychisch zo diep dat je niet van de ene op de andere dag ineens besluit om het niet meer te doen, en weer normaal te gaan eten (of zelfs MEER, zoals jij dus beschrijft).
Het klinkt erg ongeloofwaardig. Ik heb er zelf ervaring mee en ook ik ben niet naar een kliniek geweest. Ik ben ook zelf tot inkeer gekomen. Maar voordat ik een extra broodje durfde te gaan eten, is er een half jaar verstreken. Vanaf het moment dat ik dus inzag dat ik niet dik was heeft het nog een half jaar geduurd voor ik eindelijk een extra broodje durfde te gaan eten. En dan gaat het hier om ÉÉN broodje. Niet om hele borden pasta etc. Natuurlijk is geen enkel mens hetzelfde maar er gaat bij anorexia niet INEENS een knop om, van bijna niets naar ineens HEEL VEEL eten, binnen één dag. Alleen als je gedwongen wordt, in een kliniek. Maar dan zitten die meisjes (en jongens) huilend aan tafel. Het is iets psychisch, en dat gaat niet ineens over van de ene op de andere dag.
Van de ene op de andere dag besluiten te gaan diëten is echt iets heel heel anders. Als je besluit af te vallen met een normaal gewicht (overgewicht) dan ben je psychisch niet ziek. Met anorexia ben je dat wel.
Dan kun je niet van de ene op de andere dag ineens niet meer ziek zijn.
Plus het feit dat je gewoon superveel at in je anorexiaperiode is gewoon ongeloofwaardig. Ik geloof niet dat je daarmee kunt afvallen. Jij at in je anorexiaperiode meer dan dat ik nu eet en ik eet nu gewoon goed... EN het feit dat je door flinke hoeveelheden aardappels en pasta en dergelijke niet aankwam... Dat is ook gewoon onmogelijk. Als je verder geen fysieke ziekte of een lintworm of iets dergelijks had.
Plus je was lichamelijk gewoon gezond (gezien je bloedwaardes), kan ook niet anders gezien je eetpatroon! Je at meer dan genoeg. Alleen het niet ongesteld worden is natuurlijk niet gezond maarja aangezien je hele verhaal van bullshit aan elkaar hangt zal daar ook wel niets van kloppen.
[...]
Ja natuurlijk, wat denk je dat je een hapje per dag helpt? Als je zo weinig weegt en je lichaam aftakelt is er geen tijd voor een boterhammeke per dag meer hoor.
Net zoals je een 'klik' maakt als je op dieet gaat en het je gaat lukken, maak je ook de klik om je leven en gewicht terug op orde te krijgen.
Je moet me niet geloven, dut typeert hoe de mensen tegenwoordig zijn; alles in twijfel trekken.
Ik beschrijf de meest afschuwelijke periode van mijn leven en jij begin dit hier in twijfel te trekken, wtf.. Oke ik ga het hierbij laten, toch bedankt voor je reactie!
Waarom denk je dat mensen naar een kliniek moeten... Omdat ze niet uit zichzelf van de ene op de andere dag ineens weer normaal (of zelfs meer dan noodzakelijk, om aan te komen) gaan eten... Je beschrijft dat je ineens heel veel aardappels, pasta etc. ging eten en toen dat niet hielp koeken etc.
Als je echt anorexia hebt zit dat psychisch zo diep dat je niet van de ene op de andere dag ineens besluit om het niet meer te doen, en weer normaal te gaan eten (of zelfs MEER, zoals jij dus beschrijft).
Het klinkt erg ongeloofwaardig. Ik heb er zelf ervaring mee en ook ik ben niet naar een kliniek geweest. Ik ben ook zelf tot inkeer gekomen. Maar voordat ik een extra broodje durfde te gaan eten, is er een half jaar verstreken. Vanaf het moment dat ik dus inzag dat ik niet dik was heeft het nog een half jaar geduurd voor ik eindelijk een extra broodje durfde te gaan eten. En dan gaat het hier om ÉÉN broodje. Niet om hele borden pasta etc. Natuurlijk is geen enkel mens hetzelfde maar er gaat bij anorexia niet INEENS een knop om, van bijna niets naar ineens HEEL VEEL eten, binnen één dag. Alleen als je gedwongen wordt, in een kliniek. Maar dan zitten die meisjes (en jongens) huilend aan tafel. Het is iets psychisch, en dat gaat niet ineens over van de ene op de andere dag.
Van de ene op de andere dag besluiten te gaan diëten is echt iets heel heel anders. Als je besluit af te vallen met een normaal gewicht (overgewicht) dan ben je psychisch niet ziek. Met anorexia ben je dat wel.
Dan kun je niet van de ene op de andere dag ineens niet meer ziek zijn.
Plus het feit dat je gewoon superveel at in je anorexiaperiode is gewoon ongeloofwaardig. Ik geloof niet dat je daarmee kunt afvallen. Jij at in je anorexiaperiode meer dan dat ik nu eet en ik eet nu gewoon goed... EN het feit dat je door flinke hoeveelheden aardappels en pasta en dergelijke niet aankwam... Dat is ook gewoon onmogelijk. Als je verder geen fysieke ziekte of een lintworm of iets dergelijks had.
Plus je was lichamelijk gewoon gezond (gezien je bloedwaardes), kan ook niet anders gezien je eetpatroon! Je at meer dan genoeg. Alleen het niet ongesteld worden is natuurlijk niet gezond maarja aangezien je hele verhaal van bullshit aan elkaar hangt zal daar ook wel niets van kloppen.
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
donderdag 23 juni 2016 om 21:18
quote:CleopatraVII schreef op 23 juni 2016 @ 20:15:
[...]
Waarom denk je dat mensen naar een kliniek moeten... Omdat ze niet uit zichzelf van de ene op de andere dag ineens weer normaal (of zelfs meer dan noodzakelijk, om aan te komen) gaan eten... Je beschrijft dat je ineens heel veel aardappels, pasta etc. ging eten en toen dat niet hielp koeken etc.
Als je echt anorexia hebt zit dat psychisch zo diep dat je niet van de ene op de andere dag ineens besluit om het niet meer te doen, en weer normaal te gaan eten (of zelfs MEER, zoals jij dus beschrijft).
Het klinkt erg ongeloofwaardig. Ik heb er zelf ervaring mee en ook ik ben niet naar een kliniek geweest. Ik ben ook zelf tot inkeer gekomen. Maar voordat ik een extra broodje durfde te gaan eten, is er een half jaar verstreken. Vanaf het moment dat ik dus inzag dat ik niet dik was heeft het nog een half jaar geduurd voor ik eindelijk een extra broodje durfde te gaan eten. En dan gaat het hier om ÉÉN broodje. Niet om hele borden pasta etc. Natuurlijk is geen enkel mens hetzelfde maar er gaat bij anorexia niet INEENS een knop om, van bijna niets naar ineens HEEL VEEL eten, binnen één dag. Alleen als je gedwongen wordt, in een kliniek. Maar dan zitten die meisjes (en jongens) huilend aan tafel. Het is iets psychisch, en dat gaat niet ineens over van de ene op de andere dag.
Van de ene op de andere dag besluiten te gaan diëten is echt iets heel heel anders. Als je besluit af te vallen met een normaal gewicht (overgewicht) dan ben je psychisch niet ziek. Met anorexia ben je dat wel.
Dan kun je niet van de ene op de andere dag ineens niet meer ziek zijn.
Plus het feit dat je gewoon superveel at in je anorexiaperiode is gewoon ongeloofwaardig. Ik geloof niet dat je daarmee kunt afvallen. Jij at in je anorexiaperiode meer dan dat ik nu eet en ik eet nu gewoon goed... EN het feit dat je door flinke hoeveelheden aardappels en pasta en dergelijke niet aankwam... Dat is ook gewoon onmogelijk. Als je verder geen fysieke ziekte of een lintworm of iets dergelijks had.
Plus je was lichamelijk gewoon gezond (gezien je bloedwaardes), kan ook niet anders gezien je eetpatroon! Je at meer dan genoeg. Alleen het niet ongesteld worden is natuurlijk niet gezond maarja aangezien je hele verhaal van bullshit aan elkaar hangt zal daar ook wel niets van kloppen.
Kijk, en dit is dan weer wel een goed verhaal.
TO, Let je op?
[...]
Waarom denk je dat mensen naar een kliniek moeten... Omdat ze niet uit zichzelf van de ene op de andere dag ineens weer normaal (of zelfs meer dan noodzakelijk, om aan te komen) gaan eten... Je beschrijft dat je ineens heel veel aardappels, pasta etc. ging eten en toen dat niet hielp koeken etc.
Als je echt anorexia hebt zit dat psychisch zo diep dat je niet van de ene op de andere dag ineens besluit om het niet meer te doen, en weer normaal te gaan eten (of zelfs MEER, zoals jij dus beschrijft).
Het klinkt erg ongeloofwaardig. Ik heb er zelf ervaring mee en ook ik ben niet naar een kliniek geweest. Ik ben ook zelf tot inkeer gekomen. Maar voordat ik een extra broodje durfde te gaan eten, is er een half jaar verstreken. Vanaf het moment dat ik dus inzag dat ik niet dik was heeft het nog een half jaar geduurd voor ik eindelijk een extra broodje durfde te gaan eten. En dan gaat het hier om ÉÉN broodje. Niet om hele borden pasta etc. Natuurlijk is geen enkel mens hetzelfde maar er gaat bij anorexia niet INEENS een knop om, van bijna niets naar ineens HEEL VEEL eten, binnen één dag. Alleen als je gedwongen wordt, in een kliniek. Maar dan zitten die meisjes (en jongens) huilend aan tafel. Het is iets psychisch, en dat gaat niet ineens over van de ene op de andere dag.
Van de ene op de andere dag besluiten te gaan diëten is echt iets heel heel anders. Als je besluit af te vallen met een normaal gewicht (overgewicht) dan ben je psychisch niet ziek. Met anorexia ben je dat wel.
Dan kun je niet van de ene op de andere dag ineens niet meer ziek zijn.
Plus het feit dat je gewoon superveel at in je anorexiaperiode is gewoon ongeloofwaardig. Ik geloof niet dat je daarmee kunt afvallen. Jij at in je anorexiaperiode meer dan dat ik nu eet en ik eet nu gewoon goed... EN het feit dat je door flinke hoeveelheden aardappels en pasta en dergelijke niet aankwam... Dat is ook gewoon onmogelijk. Als je verder geen fysieke ziekte of een lintworm of iets dergelijks had.
Plus je was lichamelijk gewoon gezond (gezien je bloedwaardes), kan ook niet anders gezien je eetpatroon! Je at meer dan genoeg. Alleen het niet ongesteld worden is natuurlijk niet gezond maarja aangezien je hele verhaal van bullshit aan elkaar hangt zal daar ook wel niets van kloppen.
Kijk, en dit is dan weer wel een goed verhaal.
TO, Let je op?
