Lijf & Lijn
alle pijlers
Verkapte eetbui (?) op feestjes. Tips? Herkenning?
zondag 14 juni 2009 om 18:48
Hallo dames,
Normaalgesproken post ik hier onder een andere naam, maar ik schaam me teveel hiervoor om het onder mijn 'echte' nick te posten. Ik weet ook niet helemaal zeker of ik hier op de goede pijler zit.
Ik heb een eetstoornisverleden (anorexia/boulimia), en ben daar voor tja..90% klaar mee. Echt heel erg fijn.
Echter, wanneer ik een feestje heb ken ik mijn grenzen niet meer. De hapjes, die blijven roepen. Ik eet door, ook wanneer ik bijna knap. Waarom? Ik heb wérkelijk geen idee. Echt niet. Het is niet dat ik dan slecht in mijn vel zit, en daardoor ga eten ofzo.
Gisteren was het weer raak, al gaat het de laatste tijd beter dan vroeger. Maar ik schat dat ik zo'n 2000kcal aan hapjes naar binnen heb gestouwd! Belachelijk! Ik zat zo vol toen ik thuis kwam, dat mijn lichaam het zelf kwijt wilde. Het kwam gewoon naar boven, zeg maar. Ik vind dit zo rot... en zo vervelend dat ik het niet kan tegenhouden!
Van tevoren denk ik wel: ok, feestje...ik ga me rustig houden met de hapjes/M&M's/chips/enzo, want ik heb er niets aan om me ellendig te voelen. Maar toch...gebeurt het weer. Soms ook niet, trouwens.
Misschien sta ik mezelf in het dagelijks leven toch nog te weinig lekkers toe? Alchohol is ook een boosdoener...ivm het grensvervagende karakter ervan (a)
Wat mijn eetstoornis betreft, kon ik altijd goed redeneren waar dingen vandaan kwamen en die ook goed aanpakken. Maar dit krijg ik maar niet getackeld. Ik zou ook echt niet weten hoe. Alchol laten staat werkt soms, dan heb ik mezelf beter in de hand. Maar dat wil ik ook niet altijd.
Ik ben wel zover dat ik me er vandaag niet rot over heb gevoeld. Niet schuldig. Natuurlijk voelt het niet fijn, maar ik wilde deze dag niet laten verpesten door iets wat gisteren gebeurd is. Dat was vroeger wel zo, dus dat heb ik al gewonnen....
Heeft iemand tips voor me? Of herkenning misschien? Het gevoel dat ik niet de enige ben, al gun ik het niemand, zou ook fijn zijn...
Normaalgesproken post ik hier onder een andere naam, maar ik schaam me teveel hiervoor om het onder mijn 'echte' nick te posten. Ik weet ook niet helemaal zeker of ik hier op de goede pijler zit.
Ik heb een eetstoornisverleden (anorexia/boulimia), en ben daar voor tja..90% klaar mee. Echt heel erg fijn.
Echter, wanneer ik een feestje heb ken ik mijn grenzen niet meer. De hapjes, die blijven roepen. Ik eet door, ook wanneer ik bijna knap. Waarom? Ik heb wérkelijk geen idee. Echt niet. Het is niet dat ik dan slecht in mijn vel zit, en daardoor ga eten ofzo.
Gisteren was het weer raak, al gaat het de laatste tijd beter dan vroeger. Maar ik schat dat ik zo'n 2000kcal aan hapjes naar binnen heb gestouwd! Belachelijk! Ik zat zo vol toen ik thuis kwam, dat mijn lichaam het zelf kwijt wilde. Het kwam gewoon naar boven, zeg maar. Ik vind dit zo rot... en zo vervelend dat ik het niet kan tegenhouden!
Van tevoren denk ik wel: ok, feestje...ik ga me rustig houden met de hapjes/M&M's/chips/enzo, want ik heb er niets aan om me ellendig te voelen. Maar toch...gebeurt het weer. Soms ook niet, trouwens.
Misschien sta ik mezelf in het dagelijks leven toch nog te weinig lekkers toe? Alchohol is ook een boosdoener...ivm het grensvervagende karakter ervan (a)
Wat mijn eetstoornis betreft, kon ik altijd goed redeneren waar dingen vandaan kwamen en die ook goed aanpakken. Maar dit krijg ik maar niet getackeld. Ik zou ook echt niet weten hoe. Alchol laten staat werkt soms, dan heb ik mezelf beter in de hand. Maar dat wil ik ook niet altijd.
Ik ben wel zover dat ik me er vandaag niet rot over heb gevoeld. Niet schuldig. Natuurlijk voelt het niet fijn, maar ik wilde deze dag niet laten verpesten door iets wat gisteren gebeurd is. Dat was vroeger wel zo, dus dat heb ik al gewonnen....
Heeft iemand tips voor me? Of herkenning misschien? Het gevoel dat ik niet de enige ben, al gun ik het niemand, zou ook fijn zijn...
zondag 14 juni 2009 om 18:55
Hier hoef je je toch niet voor te schamen?
Ik herken het niet, maar wil je wel sterkte wensen ermee. Lijkt me lastig om dit met mensen erbij te helpen.
Heb wel een eetprobleem, maar dat doet zich eigenlijk alleen voor als ik alleen ben.
Misschien dat je op de psyche pijler meer reacties gaat krijgen trouwens.
Ik herken het niet, maar wil je wel sterkte wensen ermee. Lijkt me lastig om dit met mensen erbij te helpen.
Heb wel een eetprobleem, maar dat doet zich eigenlijk alleen voor als ik alleen ben.
Misschien dat je op de psyche pijler meer reacties gaat krijgen trouwens.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
zondag 14 juni 2009 om 18:57
zondag 14 juni 2009 om 19:01
zondag 14 juni 2009 om 19:05
Een eet probleem is niet van de ene op de andere dag over. Probeer niet te hard voor jezelf te zijn, dat je al zover bent met de genezing is SUPER! Maar vaak in combinatie met alcohol waardoor je zelfbeheersing stukken minder wordt wil het nog weleens misgaan met het goede voornemen.
Gun jezelf de tijd en wees mild voor jezelf. Wees blij en tevreden met wat je al hebt bereikt. Het is een heel moeilijk genezingsproces en ik heb zelf ook deze klus geklaard.
Perfectionisme ligt er vaak aan ten grondslag en wanneer je een keer voor je gevoel gefaald hebt voelt dat slecht aan maar je hebt al zoveel stappen overwonnen en daar mag je heel trots op zijn.Dus kop op en geef jezelf de tijd om alles op de rit te krijgen. Je bent hartstikke goed bezig en wees maar heel trots op jezelf. Ik weet wat het is .
Gun jezelf de tijd en wees mild voor jezelf. Wees blij en tevreden met wat je al hebt bereikt. Het is een heel moeilijk genezingsproces en ik heb zelf ook deze klus geklaard.
Perfectionisme ligt er vaak aan ten grondslag en wanneer je een keer voor je gevoel gefaald hebt voelt dat slecht aan maar je hebt al zoveel stappen overwonnen en daar mag je heel trots op zijn.Dus kop op en geef jezelf de tijd om alles op de rit te krijgen. Je bent hartstikke goed bezig en wees maar heel trots op jezelf. Ik weet wat het is .
wees jezelf, er zijn genoeg anderen.
zondag 14 juni 2009 om 19:05
quote:ikbenikhetisnietanders schreef op 14 juni 2009 @ 18:55:
Hier hoef je je toch niet voor te schamen?
Ik herken het niet, maar wil je wel sterkte wensen ermee. Lijkt me lastig om dit met mensen erbij te helpen.
Heb wel een eetprobleem, maar dat doet zich eigenlijk alleen voor als ik alleen ben.
Misschien dat je op de psyche pijler meer reacties gaat krijgen trouwens.Dank je. Jij ook veel sterkte met je eetprobleem meid. Ik weet ook niet of dit nog een deel van mijn eetstoornis is. Of dat ik gewoon van al dat lekkere eten hou. Ik heb nooit echt eetbuien gehad ofzo. Ik heb mijn feestjes-gedrag ook nooit echt als een eetbui beschouwd, maar sinds gisteren besef ik dat het er wel onder kan scharen.
Hier hoef je je toch niet voor te schamen?
Ik herken het niet, maar wil je wel sterkte wensen ermee. Lijkt me lastig om dit met mensen erbij te helpen.
Heb wel een eetprobleem, maar dat doet zich eigenlijk alleen voor als ik alleen ben.
Misschien dat je op de psyche pijler meer reacties gaat krijgen trouwens.Dank je. Jij ook veel sterkte met je eetprobleem meid. Ik weet ook niet of dit nog een deel van mijn eetstoornis is. Of dat ik gewoon van al dat lekkere eten hou. Ik heb nooit echt eetbuien gehad ofzo. Ik heb mijn feestjes-gedrag ook nooit echt als een eetbui beschouwd, maar sinds gisteren besef ik dat het er wel onder kan scharen.
zondag 14 juni 2009 om 19:06
quote:_Sofie_ schreef op 14 juni 2009 @ 19:01:
Het lijkt me juist vervelend als er iemand steeds op je let.
Bah, dan voel je je volgens mij alleen maar vernederd, klein en schaam je je dubbel.
Zoveel mensen zoveel meningen
Voor mij zou die (georganiseerde) schaamte genoeg reden zijn om me te gedragen. En het is niet zo dat je een feestje binnenwandelt en de hele zaal vraagt om er op te letten dat je met je handjes van de hapjes afblijft... Vrienden (of je partner) zijn er ook om je op moeilijke momenten te helpen!
Als je aanbiedt om de BOB te zijn, heb je trouwens sowieso een goede reden om van de drank af te blijven én het maakt je nog populairder bij je vrienden
Het lijkt me juist vervelend als er iemand steeds op je let.
Bah, dan voel je je volgens mij alleen maar vernederd, klein en schaam je je dubbel.
Zoveel mensen zoveel meningen
Voor mij zou die (georganiseerde) schaamte genoeg reden zijn om me te gedragen. En het is niet zo dat je een feestje binnenwandelt en de hele zaal vraagt om er op te letten dat je met je handjes van de hapjes afblijft... Vrienden (of je partner) zijn er ook om je op moeilijke momenten te helpen!
Als je aanbiedt om de BOB te zijn, heb je trouwens sowieso een goede reden om van de drank af te blijven én het maakt je nog populairder bij je vrienden
zondag 14 juni 2009 om 19:09
Ik zou het tegen diegene zeggen met wie je naar het feestje gaat. Volgens mij werkt het n beetje hetzelfde als met alle andere zaken waarvan je de rem kwijt bent; hulp vragen aan iemand die je kan afleiden/ helpen/ motiveren. Ook werkt het denk ik "bevrijdend" als je je drang kenbaar maakt, dan gaat het magische, het "ik zit in mijn eigen wereldje en trek mijn eigen plannetje" er wat vanaf.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
zondag 14 juni 2009 om 19:10
quote:Tientje79 schreef op 14 juni 2009 @ 18:57:
Misschien helpt het je om je vreetbuien uit de anonimiteit te halen en een vriendin te vragen om een beetje op je te letten tijdens een feestje?
Verder zou ik het ook niet weten, maar kan me voorstellen dat het heel vervelend voor je is. Hoop dat de gouden tip er voor je bij zit!Ik heb het aan mijn vriend gevraagd, om dat te doen. Hij vindt dat moeilijk, en dat is goed te begrijpen. Misschien is het een goed idee om het hem vóór we naar een feestje gaan, nog eens te vragen. Maar mijn-eigenwijze ik wil het zelf kunnen
Misschien helpt het je om je vreetbuien uit de anonimiteit te halen en een vriendin te vragen om een beetje op je te letten tijdens een feestje?
Verder zou ik het ook niet weten, maar kan me voorstellen dat het heel vervelend voor je is. Hoop dat de gouden tip er voor je bij zit!Ik heb het aan mijn vriend gevraagd, om dat te doen. Hij vindt dat moeilijk, en dat is goed te begrijpen. Misschien is het een goed idee om het hem vóór we naar een feestje gaan, nog eens te vragen. Maar mijn-eigenwijze ik wil het zelf kunnen
zondag 14 juni 2009 om 19:25
Arrasje: Dank je, ik weet dat je gelijk hebt. Het voelt zo ongecontroleerd, en daar kan ik niet zo goed tegen. Het is inderdaad een hele weg geweest, en dit is mijn laatste hobbel. Alleen is het zo moeilijk, omdat ik maar niet zie hoe ik over die hobbel heen kan komen. Misschien moet ik maar accepteren dat ik dat nog niet alleen kan, en heb ik mijn vriend erbij nodig.
Newstylista: ik vind feestjes niet eng of spannend. Ik heb me zitten bedenken of ik het uit verveling deed, maar ook op hele gezellige feestjes heb ik er last van. Gisteren ouwehoerde ik er ook op los, onder het snaaien. Of andersom .
Verycherry: Dank je voor je reactie. Ik ga het inderdaad aan mijn vriend vragen. Ik ben alleen toch ook op zoek naar hoe ik mijzelf óók in de hand kan houden. Ik kan het in het dagelijks leven toch ook? Ik snoep zelden, ofzo. Ik overeet me nooit. Misschien ligt de oorzaak júíst daar wel.
Newstylista: ik vind feestjes niet eng of spannend. Ik heb me zitten bedenken of ik het uit verveling deed, maar ook op hele gezellige feestjes heb ik er last van. Gisteren ouwehoerde ik er ook op los, onder het snaaien. Of andersom .
Verycherry: Dank je voor je reactie. Ik ga het inderdaad aan mijn vriend vragen. Ik ben alleen toch ook op zoek naar hoe ik mijzelf óók in de hand kan houden. Ik kan het in het dagelijks leven toch ook? Ik snoep zelden, ofzo. Ik overeet me nooit. Misschien ligt de oorzaak júíst daar wel.
zondag 14 juni 2009 om 19:44
In de verslavingszorg, waar ik werk, spreken we van "rode en groene kooitjes". Ratjes worden verslaafd gemaakt in groene kooitjes, dus daar verwachten ze ook hun dope, in het rode niet. Als ze in het rode zitten is het veilig, maar als je ze dan in het groene zet, gaat het lichaampje zich al meteen voorbereiden op de dope die gaat komen (stofjes aanmaken, bloeddruk, hartslag, receptoren in the brains, de hele shit).
Ik denk, dat zo'n feestje misschien een van jouw "groene kooitjes" is. De associatie heb je al in het verleden aangemaakt; feestjes = snaaien. Misschien in de rest van je leven niet, maar daar wel. Met dat gegeven is het makkelijk te verklaren, als je dus op een feestje, dus in je groene kooitje komt, "weet/ denkt" je lijf; Nu wordt het leuk, en gaan de remmen los. De truuk is om van het groene kooitje een rood kooitje te maken, door de associatie feestje = bunkeren, los te koppelen. Je lichaam c.q. stofjeshuishouding c.q. receptorengebeuren blijft dan gewoon rustig; geen drang of snaaizucht.
(Is iedereen nog wakker??)
Ik denk, dat zo'n feestje misschien een van jouw "groene kooitjes" is. De associatie heb je al in het verleden aangemaakt; feestjes = snaaien. Misschien in de rest van je leven niet, maar daar wel. Met dat gegeven is het makkelijk te verklaren, als je dus op een feestje, dus in je groene kooitje komt, "weet/ denkt" je lijf; Nu wordt het leuk, en gaan de remmen los. De truuk is om van het groene kooitje een rood kooitje te maken, door de associatie feestje = bunkeren, los te koppelen. Je lichaam c.q. stofjeshuishouding c.q. receptorengebeuren blijft dan gewoon rustig; geen drang of snaaizucht.
(Is iedereen nog wakker??)
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
zondag 14 juni 2009 om 19:49
Zo te lezen weet je zelf heel goed waar hem de crux zit. Enerzijnds gun je jezelf in normale situaties te weinig en anderzijds gooit alcohol alle remmen los, als ik jou goed begrijp, zelfs 1 a 2 glazen doen dat al.
Gun jezelf af en toe in het normale leven iets lekkers, zodat zo'n feestje niet zo'n enorme uitzondering wordt en laat de alcohol staan. Spreek met jezelf vooraf af dat je lekker gaat genieten, maar dat je bijvoorbeeld alleen de áller-áller-állerlekkerste hapjes neemt en niet alles wat er voorbij komt.
Ik ben het overigens totaal niet eens met het advies om op zo'n dag overdag kcal te "sparen" zodat je 's avonds ruimte hebt voor meer. Dat werkt nou juist "eetbuien" in de hand, want dan ga je min of meer hongerig naar het feestje toe en dan maakt het al helemaal niets meer uit wat je naar binnen propt.
Gun jezelf af en toe in het normale leven iets lekkers, zodat zo'n feestje niet zo'n enorme uitzondering wordt en laat de alcohol staan. Spreek met jezelf vooraf af dat je lekker gaat genieten, maar dat je bijvoorbeeld alleen de áller-áller-állerlekkerste hapjes neemt en niet alles wat er voorbij komt.
Ik ben het overigens totaal niet eens met het advies om op zo'n dag overdag kcal te "sparen" zodat je 's avonds ruimte hebt voor meer. Dat werkt nou juist "eetbuien" in de hand, want dan ga je min of meer hongerig naar het feestje toe en dan maakt het al helemaal niets meer uit wat je naar binnen propt.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
zondag 14 juni 2009 om 20:23
Ik herken het wel. Ik ben bezig met afvallen en als ik dan een feestje heb en ik dus iets mag van mezelf is het hek van de dam. Want dan mag het. Het is dan alles of niks.
Het advies om niks te zeggen vind ik geen goed advies. Praat erover. Ik praat er sinds kort meer over en dat helpt heel goed!
Ook ben ik het helemaal eens met supersmollie. Geen calorieën sparen, dat wekt juist eetbuien op en zorgt ervoor dat je alleen maar meer aan eten denkt.
Tips?
Praat erover, praten praten praten. Van alles geheim houden word je alleen maar ongelukkiger. Het kan je inzichten geven en je helpen meer controle te krijgen op je eetpatroon.
Het advies om niks te zeggen vind ik geen goed advies. Praat erover. Ik praat er sinds kort meer over en dat helpt heel goed!
Ook ben ik het helemaal eens met supersmollie. Geen calorieën sparen, dat wekt juist eetbuien op en zorgt ervoor dat je alleen maar meer aan eten denkt.
Tips?
Praat erover, praten praten praten. Van alles geheim houden word je alleen maar ongelukkiger. Het kan je inzichten geven en je helpen meer controle te krijgen op je eetpatroon.
zondag 14 juni 2009 om 20:31
Jaaaaah, zeer herkenbaar. Ik let altijd erg goed op mijn lijn, haal thuis niks in huis wat chocolade betreft, omdat ik me dan niet kan beheersen. Maar als ik dan op een feestje of bij mijn ouders ben, ga ik helemaal oncontroleerbaar los. Ik blijf maar vreten, schaam me soms zelfs, want ik zie anderen gewoon naar me kijken..... En dan zit ik ook helemaal vol, ben de rest van de dag kots en kotsmisselijk.
Geen tips helaas.....
Geen tips helaas.....
zondag 14 juni 2009 om 20:39
Feb, neem de tijd en dwing jezelf niet dat het nu maar eens afgelopen moet zijn. Het heeft echt tijd nodig en je zegt dat het je laaste hobbel is. Nou meid dan heb je al heel veel hobbels overwonnen, gefeliciteerd want de grootste en moeilijkste slag heb je dan gemaakt. Voor mijzelf kan ik zeggen dat ik al jaren geen eetbuien meer heb maar er zal altijd een "moeizame relatie " met eten zijn.
Goed te hanteren maar toch duikt bij een keertje wat gesnoept te hebben nog steeds een beetje schuldgevoel op.
Mijn eigen ervaring is dat vreetbuien door de jaren heen wanneer je aan de genezing werkt steeds vaker afnemen maar het heeft tijd nodig.
Goed te hanteren maar toch duikt bij een keertje wat gesnoept te hebben nog steeds een beetje schuldgevoel op.
Mijn eigen ervaring is dat vreetbuien door de jaren heen wanneer je aan de genezing werkt steeds vaker afnemen maar het heeft tijd nodig.
wees jezelf, er zijn genoeg anderen.
zondag 14 juni 2009 om 20:45
Je wilde ook tips, is het misschien een idee om je avondmaaltijd pas vlak voordat je naar het feestje gaat te eten? Dan zit je al helemaal vol en blijf je (hopelijk) van de hapjes af? Ik snap de verleiding, ik ben net gestopt met roken en dat is best moeilijk (om dan niet te roken...) sterkte er mee
zondag 14 juni 2009 om 20:46
Doe zoals Scarlett O'Hara in Gone with the wind: eet heel stevig vóórdat je naar een feestje gaat
Serieus: ik ken het probleem. Deels heeft het te maken met de aard van de hapjes: zout en hartig of juist zoet, vaak veel koolhydraten en smaakversterkers die maken dat je door blijft eten.
Omdat het ook nog eens kleine dingetjes zijn zit er geen natuurlijke rem op van het type "mijn bord is leeg nu heb ik genoeg gehad".
Zorgen dat je goed en flink gegeten hebt voor het feestje helpt echt bij het dooreten, omdat je verzadigd bent en je bloedsuiker niet zo in de war wordt gestuurd door de alcohol.
Serieus: ik ken het probleem. Deels heeft het te maken met de aard van de hapjes: zout en hartig of juist zoet, vaak veel koolhydraten en smaakversterkers die maken dat je door blijft eten.
Omdat het ook nog eens kleine dingetjes zijn zit er geen natuurlijke rem op van het type "mijn bord is leeg nu heb ik genoeg gehad".
Zorgen dat je goed en flink gegeten hebt voor het feestje helpt echt bij het dooreten, omdat je verzadigd bent en je bloedsuiker niet zo in de war wordt gestuurd door de alcohol.
zondag 14 juni 2009 om 20:47
Lieve Feb,
Vervelend om te lezen. Je zegt 90% genezen te zijn, maar dat betekent dat je dus wel degelijk worstelt met je eetstoornis. Ik heb vroeger ook anorexia en boulimia gehad en weet dat het nog een lange weg voor je hebt eer je - in jouw geval - de feestjes op een ontspannen manier kunt doorstaan.
Wat Very Cherry zegt, feestjes zijn jouw 'groene kooitje'. Deze informatie, dit besef is heel waardevol.
Beloof me dat je professionele hulp inroept voor die laatste 10%, in plaats van dat je zelf gaat lopen 'kloten' onder het mom: 'ik moet het alleen kunnen'. Een bekende vertellen dat feestjes jouw Achilleshiel is, kan werken... maar ook averechts. Pas op dat je die persoon niet je scheidsrechter wordt.
Wees verstandig, pak het grondig aan en roei het probleem met wortel en al uit. Is even vervelend, maar je hebt er uiteindelijk de rest van je leven plezier van.
Vervelend om te lezen. Je zegt 90% genezen te zijn, maar dat betekent dat je dus wel degelijk worstelt met je eetstoornis. Ik heb vroeger ook anorexia en boulimia gehad en weet dat het nog een lange weg voor je hebt eer je - in jouw geval - de feestjes op een ontspannen manier kunt doorstaan.
Wat Very Cherry zegt, feestjes zijn jouw 'groene kooitje'. Deze informatie, dit besef is heel waardevol.
Beloof me dat je professionele hulp inroept voor die laatste 10%, in plaats van dat je zelf gaat lopen 'kloten' onder het mom: 'ik moet het alleen kunnen'. Een bekende vertellen dat feestjes jouw Achilleshiel is, kan werken... maar ook averechts. Pas op dat je die persoon niet je scheidsrechter wordt.
Wees verstandig, pak het grondig aan en roei het probleem met wortel en al uit. Is even vervelend, maar je hebt er uiteindelijk de rest van je leven plezier van.
zondag 14 juni 2009 om 21:07
Jeeeeetje wat een lieve reacties allemaal! Ik ga even proberen om op iedereen te reageren.
Elninjoo: Ik ben het met je eens dat het niet zo erg is om af en toe meer te snaaien. Maar onder 'meer' versta ik niet de dagelijkse aanbevolen hoeveelheid kcal in twee uur... Voor mij werkt het niet om overdag op mijn eten te letten. Want juist dat werkt 'meer eten' in de hand, en bovendien wil ik nooit meer op mijn dagelijkse eten 'letten' in de zin van 'minderen'. Dat is te tricky, voor iemand met een eetstoornisverleden. But thanks anyway.
Digitalis: Ik ga het inderdaad tegen mijn vriend zeggen. Hij is mijn grote rots in de branding (ik smelt terplekke weer even haha). Weet je wat het is...nu ik zo ver ben in mijn genezing, wil ik niet meer extreem gezonde hapjes meenemen naar een feestje. Dat voelt als een stap terug in mijn eetstoornis. Ik denk ook niet dat het de oplossing is, want ook al staan die wortels voor mijn neus, die zoute (smaakversterkte) chips staat er ook...
VeryCherry: Je hebt zó gelijk! Dat zal het waarschijnlijk zijn ja. Het is mijn groene (of was het nou rode?) hokje. Die associaties zitten er aan vast. Dank u! En als ik bijvoorbeeld naar ándere situaties kijk waarin ik het vroeger ook had, zoals uit eten...dáár heb ik ondertussen ook een rem in kunnen bouwen. Ik had zo een grote rem in het dagelijkse 'eetleven', dat die drie keer zo hard los schoot in een restaurant/op een feestje.
Supersmollie: Ook dat heb ik geprobeerd, iets met mezelf afspreken van tevoren. Dat werkt helaas niet .
Ikwilafvallen en iching: Wat naar voor jullie dat jullie het herkennen. Het is de kunst om een mooie middenweg te vinden he? Lastig hoor. Vroeger ging ik bij mijn ouders ook altijd los, omdat zij wél dingen in huis hebben die ik niet had. Dat is gelukkig weg nu, dat heb ik niet meer.
Jeetje, die stap was ik ook alweer vrergeten...
Arrasje: Ik weet het, de laatste restjes eetstoornis moeten er nog uit slijten. Ik moet mezelf die tijd daarvoor gunnen.
Ellen2: Ja! DAt is het ook! Smaakversterkers! Dan heb ik één Dorito op, en dan wil ik het nóg een keer proeven. En nóg een keer om het écht nog een keer góéd te proeven. En hoe smaakten Doritos ook alweer? Even proeven hoor...
Helaas werkt flink van te voren eten niet...heb ik ook al geprobeerd..
Zoete: Ik kan niet echt zeggen dat ik nog wórstel met mijn eetstoornis. Ik schrijf 90% omdat de laatste restjes er nog uit moeten slijten, zoals dit. Ik heb mensen om me heen, ervaringsdeskundigen, die me door die 90% heen gesleept hebben. Die heb ik nog steeds om me heen, dus die zal ik zeker aanwenden voor dat laatste restje! En inderdaad, daarom voelt het voor mijn vriend raar om me op feestjes in de gaten te houden: hij wil niet voor scheidsrechter spelen. Hij wil me niet het gevoel geven dat hij me in de gaten houdt. Ik zal hem nog maar eens duidelijk maken dat hij vrij spel heeft . Wat heb jij gedaan om de laatste restjes weg te krijgen?
Elninjoo: Ik ben het met je eens dat het niet zo erg is om af en toe meer te snaaien. Maar onder 'meer' versta ik niet de dagelijkse aanbevolen hoeveelheid kcal in twee uur... Voor mij werkt het niet om overdag op mijn eten te letten. Want juist dat werkt 'meer eten' in de hand, en bovendien wil ik nooit meer op mijn dagelijkse eten 'letten' in de zin van 'minderen'. Dat is te tricky, voor iemand met een eetstoornisverleden. But thanks anyway.
Digitalis: Ik ga het inderdaad tegen mijn vriend zeggen. Hij is mijn grote rots in de branding (ik smelt terplekke weer even haha). Weet je wat het is...nu ik zo ver ben in mijn genezing, wil ik niet meer extreem gezonde hapjes meenemen naar een feestje. Dat voelt als een stap terug in mijn eetstoornis. Ik denk ook niet dat het de oplossing is, want ook al staan die wortels voor mijn neus, die zoute (smaakversterkte) chips staat er ook...
VeryCherry: Je hebt zó gelijk! Dat zal het waarschijnlijk zijn ja. Het is mijn groene (of was het nou rode?) hokje. Die associaties zitten er aan vast. Dank u! En als ik bijvoorbeeld naar ándere situaties kijk waarin ik het vroeger ook had, zoals uit eten...dáár heb ik ondertussen ook een rem in kunnen bouwen. Ik had zo een grote rem in het dagelijkse 'eetleven', dat die drie keer zo hard los schoot in een restaurant/op een feestje.
Supersmollie: Ook dat heb ik geprobeerd, iets met mezelf afspreken van tevoren. Dat werkt helaas niet .
Ikwilafvallen en iching: Wat naar voor jullie dat jullie het herkennen. Het is de kunst om een mooie middenweg te vinden he? Lastig hoor. Vroeger ging ik bij mijn ouders ook altijd los, omdat zij wél dingen in huis hebben die ik niet had. Dat is gelukkig weg nu, dat heb ik niet meer.
Jeetje, die stap was ik ook alweer vrergeten...
Arrasje: Ik weet het, de laatste restjes eetstoornis moeten er nog uit slijten. Ik moet mezelf die tijd daarvoor gunnen.
Ellen2: Ja! DAt is het ook! Smaakversterkers! Dan heb ik één Dorito op, en dan wil ik het nóg een keer proeven. En nóg een keer om het écht nog een keer góéd te proeven. En hoe smaakten Doritos ook alweer? Even proeven hoor...
Helaas werkt flink van te voren eten niet...heb ik ook al geprobeerd..
Zoete: Ik kan niet echt zeggen dat ik nog wórstel met mijn eetstoornis. Ik schrijf 90% omdat de laatste restjes er nog uit moeten slijten, zoals dit. Ik heb mensen om me heen, ervaringsdeskundigen, die me door die 90% heen gesleept hebben. Die heb ik nog steeds om me heen, dus die zal ik zeker aanwenden voor dat laatste restje! En inderdaad, daarom voelt het voor mijn vriend raar om me op feestjes in de gaten te houden: hij wil niet voor scheidsrechter spelen. Hij wil me niet het gevoel geven dat hij me in de gaten houdt. Ik zal hem nog maar eens duidelijk maken dat hij vrij spel heeft . Wat heb jij gedaan om de laatste restjes weg te krijgen?
zondag 14 juni 2009 om 21:14
Toen ik 20 was een paar maanden onder dagbehandeling geweest. Heel leerzaam, met een groepje meiden met soortgelijke problemen praten en eten.
Later, om mijn laatste '10%' weg te werken, wekelijks met een psycholoog gesproken en een eetdagboek bijgehouden. Daarin houd je niet alleen bij wat je eet, maar ook waarom en hoe je je erbij voelt. Dit geeft veel inzicht in je eigen gedrag.
Later, om mijn laatste '10%' weg te werken, wekelijks met een psycholoog gesproken en een eetdagboek bijgehouden. Daarin houd je niet alleen bij wat je eet, maar ook waarom en hoe je je erbij voelt. Dit geeft veel inzicht in je eigen gedrag.