Waar zijn we nu écht trots op bij onszelf?

Een beetje geïnspireerd door 'De Naakte Waarheid' lijkt het me wel eens leuk om het te hebben over waar we écht trots op zijn als het onszelf betreft. Het komt ook een beetje door een complimentje die ik vanochtend ontving, maar waar ik het eigenlijk niet zo mee eens was. Pas toen ik er langer over ging nadenken, realiseerde ik me dat ik inderdaad wel trots mag zijn op een aantal zaken. Het trotse gevoel hoeft trouwens niet persé over je lichaam gaan maar kan ook over een prestatie gaan. Mijn idee is vooral om het te hebben waarom je er wel trots op zou moeten zijn maar het niet altijd als zodanig ervaart. Kortom: weg met de bescheidenheid maar steek jezelf eens een flinke veer in je achterwerk!



Ik begin steeds trotser te worden op mijn afvalrace. Ooit woog ik 83 kilo, vervolgens ben ik 13 kilo afgevallen om er vervolgens weer 8 bij op te eten. Begin dit jaar stond de teller dus op 78 maar tegenwoordig geeft de weegschaal 66 aan. In totaal dus 17 kilo lichter. Rationeel gezien snap ik best dat dit best wel een prestatie is maar emotioneel gezien wil ik het nog niet zo zien omdat ik nog niet op m'n streefgewicht ben. Dus als mensen mij een complimentje geven over mijn gewicht, wuif ik het meestal weg door te zeggen dat ik m'n doel nog lang niet heb bereikt.



Helemaal niet trots ben ik overigens op het feit dat ik weer net zo fanatiek rook als voordat ik stopte. Ik ben begonnen omdat ik het mentaal echt té zwaar had zonder maar ik realiseer me maar al te goed dat ik het voor het mentale aspect niet meer nodig heb en dat het dus gewoon weer een ordinaire verslaving is.