Lijf & Lijn
alle pijlers
Wat doe jij nu écht om je doelen te bereiken?
woensdag 21 mei 2014 om 09:08
woensdag 21 mei 2014 om 09:12
En waarom wil je dat weten? Heb je zelf een probleem met afvallen? Begrijp je niet dat iemand zo weinig wilskracht heeft? Geloof je het niet dat mensen "niet kunnen afvallen"?
Het kan mijn allergie zijn, maar ik lees wel heel erg het belerende vingertje in je openingspost.
Een eetverslaving is net zo lastig als elke andere verslaving; roken, gamen of als een andere eetstoornis zoals boulimia of anorexia.
Veel mensen hebben een slechte relatie met eten. En wordt eten vaak als zelfmedicatie gebruikt.
Het kan mijn allergie zijn, maar ik lees wel heel erg het belerende vingertje in je openingspost.
Een eetverslaving is net zo lastig als elke andere verslaving; roken, gamen of als een andere eetstoornis zoals boulimia of anorexia.
Veel mensen hebben een slechte relatie met eten. En wordt eten vaak als zelfmedicatie gebruikt.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
woensdag 21 mei 2014 om 10:05
@Hamerhaai, waarom is een vraag meteen een belerend vingertje? Ik vind jouw reactie onnodig agressief en je legt me van alles in de mond.
@Anapalona, dat idee heb ik soms ook wel, dat sommige mensen er niet zo veel voor over voor lijken te hebben. Dat ligt volgens mij inderdaad aan dat het doel verkeerd is gesteld. Want van die kilo's minder word je niet gelukkiger om maar eens wat te noemen. Er is volgens mij bijna altijd een dieper, achterliggend doel. Wat mensen niet kunnen benoemen of misschien niet eens weten. En of dat nu gezonder leven is, iets emotioneels of wat dan ook, dat maakt niet zoveel uit natuurlijk.
Hamerhaai, mijn verhaal: ik heb altijd overgewicht gehad en geworsteld. Het laatste jaar (1,5 alweer) ben ik achter mijn smoesjes gekomen en heb mijn achterliggende doel gevonden. En het afvallen bleek helemaal niet zo moeilijk.
De vraag 'wat doe je er nu eigenlijk echt voor?' Komt niet alleen na het lezen van deze pijler. Ik krijg opeens heel vaak de vraag 'hoe heb je het gedaan want ik wil dat ook!!' Tot ze horen wat ik er voor doe, dan haken veel mensen af. Met 1001 excuses, redenen etc.
@Anapalona, dat idee heb ik soms ook wel, dat sommige mensen er niet zo veel voor over voor lijken te hebben. Dat ligt volgens mij inderdaad aan dat het doel verkeerd is gesteld. Want van die kilo's minder word je niet gelukkiger om maar eens wat te noemen. Er is volgens mij bijna altijd een dieper, achterliggend doel. Wat mensen niet kunnen benoemen of misschien niet eens weten. En of dat nu gezonder leven is, iets emotioneels of wat dan ook, dat maakt niet zoveel uit natuurlijk.
Hamerhaai, mijn verhaal: ik heb altijd overgewicht gehad en geworsteld. Het laatste jaar (1,5 alweer) ben ik achter mijn smoesjes gekomen en heb mijn achterliggende doel gevonden. En het afvallen bleek helemaal niet zo moeilijk.
De vraag 'wat doe je er nu eigenlijk echt voor?' Komt niet alleen na het lezen van deze pijler. Ik krijg opeens heel vaak de vraag 'hoe heb je het gedaan want ik wil dat ook!!' Tot ze horen wat ik er voor doe, dan haken veel mensen af. Met 1001 excuses, redenen etc.
woensdag 21 mei 2014 om 10:17
quote:fitchick schreef op 21 mei 2014 @ 10:05:
@Hamerhaai, waarom is een vraag meteen een belerend vingertje? Ik vind jouw reactie onnodig agressief en je legt me van alles in de mond.
@Anapalona, dat idee heb ik soms ook wel, dat sommige mensen er niet zo veel voor over voor lijken te hebben. Dat ligt volgens mij inderdaad aan dat het doel verkeerd is gesteld. Want van die kilo's minder word je niet gelukkiger om maar eens wat te noemen. Er is volgens mij bijna altijd een dieper, achterliggend doel. Wat mensen niet kunnen benoemen of misschien niet eens weten. En of dat nu gezonder leven is, iets emotioneels of wat dan ook, dat maakt niet zoveel uit natuurlijk.
Hamerhaai, mijn verhaal: ik heb altijd overgewicht gehad en geworsteld. Het laatste jaar (1,5 alweer) ben ik achter mijn smoesjes gekomen en heb mijn achterliggende doel gevonden. En het afvallen bleek helemaal niet zo moeilijk.
De vraag 'wat doe je er nu eigenlijk echt voor?' Komt niet alleen na het lezen van deze pijler. Ik krijg opeens heel vaak de vraag 'hoe heb je het gedaan want ik wil dat ook!!' Tot ze horen wat ik er voor doe, dan haken veel mensen af. Met 1001 excuses, redenen etc.
Mijn excuus, mijn reactie was niet agressief bedoeld. Maar wanneer je alleen je OP leest, kan ik niet lezen niet achterhalen wat je motivatie is achter dit topic.
Nee, ik worstel niet met mijn gewicht. Maar ik zie dit wel te veel bij mijn patiënten en mensen in mijn omgeving. Vaak wordt er door anderen gereageerd "waarom lukt het niet" "het zijn altijd excuses en smoesjes waarom het niet lukt". Vaak wordt dit gezegd door mensen die zelf geen probleem hebben met overgewicht. Maar wel roken, te weinig sporten, te veel drinken, te veel gamen, te veel internetten, etc. Jouw post kwam mij ook zo over. Vandaar mijn vraag. Waarom dit topic?
Bedankt voor je uitleg, verklaart veel
@Hamerhaai, waarom is een vraag meteen een belerend vingertje? Ik vind jouw reactie onnodig agressief en je legt me van alles in de mond.
@Anapalona, dat idee heb ik soms ook wel, dat sommige mensen er niet zo veel voor over voor lijken te hebben. Dat ligt volgens mij inderdaad aan dat het doel verkeerd is gesteld. Want van die kilo's minder word je niet gelukkiger om maar eens wat te noemen. Er is volgens mij bijna altijd een dieper, achterliggend doel. Wat mensen niet kunnen benoemen of misschien niet eens weten. En of dat nu gezonder leven is, iets emotioneels of wat dan ook, dat maakt niet zoveel uit natuurlijk.
Hamerhaai, mijn verhaal: ik heb altijd overgewicht gehad en geworsteld. Het laatste jaar (1,5 alweer) ben ik achter mijn smoesjes gekomen en heb mijn achterliggende doel gevonden. En het afvallen bleek helemaal niet zo moeilijk.
De vraag 'wat doe je er nu eigenlijk echt voor?' Komt niet alleen na het lezen van deze pijler. Ik krijg opeens heel vaak de vraag 'hoe heb je het gedaan want ik wil dat ook!!' Tot ze horen wat ik er voor doe, dan haken veel mensen af. Met 1001 excuses, redenen etc.
Mijn excuus, mijn reactie was niet agressief bedoeld. Maar wanneer je alleen je OP leest, kan ik niet lezen niet achterhalen wat je motivatie is achter dit topic.
Nee, ik worstel niet met mijn gewicht. Maar ik zie dit wel te veel bij mijn patiënten en mensen in mijn omgeving. Vaak wordt er door anderen gereageerd "waarom lukt het niet" "het zijn altijd excuses en smoesjes waarom het niet lukt". Vaak wordt dit gezegd door mensen die zelf geen probleem hebben met overgewicht. Maar wel roken, te weinig sporten, te veel drinken, te veel gamen, te veel internetten, etc. Jouw post kwam mij ook zo over. Vandaar mijn vraag. Waarom dit topic?
Bedankt voor je uitleg, verklaart veel
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
woensdag 21 mei 2014 om 10:18
Wat ik doe?
Om te beginnen wat ik gedaan heb...
Tien jaar geleden had ik een BMI van 36, als gevolg van een inactief leven en vreetbuien...
Ik ben in 2004 afgevallen tot een BMI van 23 (40 kilo). Intensief lijnen en veel sporten een half jaar lang. Daarna heb ik tien jaar geschommeld met een marge van tien kilo. De reden: eigenlijk nog steeds alsmaar aan de lijn en te weinig eten, toch weer eetbuien, falen, mezelf slecht vinden, dan weer de draad oppakken en weer intensief lijnen en sporten.
Na mijn scheiding, tien kilo verloren (BMI 19) en me daarin vastgebeten, maar daar een dagtaak aan hebben. Alleen maar bezig met eten, niet-eten, sporten, verleidingen weerstaan...
En terecht gekomen bij een eetstoorniskliniek.
Daar bij mezelf terecht gekomen, gekeken naar mijn eetstoornis, gekeken naar eetbuien, de triggers, alles...
Tot de conclusie gekomen dat een hele grote trigger simpelweg honger is en dat er gewoon een gewicht bij mijn lijf hoort waar ik niet zo heel veel over te zeggen heb, het zogenaamde set-point.
Nu... reageren de mechanismes van honger en verzadiging weer, ben ik in staat mijn honger een cijfer te geven, zodat ik niet teveel honger heb en "gekke dingen" ga doen, zoals een eetbui hebben.
Met suikers en vetten ben ik voorzichtig, daarmee reageert mijn systeem van honger en verzadiging niet meer, dan gaan er andere dingen werken... emoties wegeten, suikerspiegels die gekke dingen doen etcetera.
Ik eet dus veel, maar wel gezond, drie maaltijden en drie tussendoortjes. Ik snoep niet zelf alleen, als ik die behoefte/drang voel, dan kijk ik naar wat erachter zit, wat ik wil "wegeten" en niet wil voelen.
Als ik snoep is dat dus met anderen samen. Een keer een ijsje, snoepje, gebakje, maar nooit meer stiekem en alleen.
Ik accepteer dat ik weer 8 kilo aangekomen ben, een BMI heb van 22, maar dat dus gewoon maar bij mij hoort. Als ik weer onder de 20 ga, dan ga ik weer honger leiden, alleen maar aan eten en niet-eten denken. Dat wil ik niet meer. Ik ben nu volkomen relaxed in alle situaties, niet meer bang door te slaan bij verleidingen. Ben in gesprek met de mensen om me heen, niet meer met de hapjes op tafel. Sta mezelf toe dan ik gewoon af en toe mag snoepen, heb dan niet gefaald, kom niet meer in de saboterende gedachtes dat alles verpest en mislukt is...
En ik ben gek op sporten, maar gewoon... omdat ik het graag doe, niet meer omdat het moet om te compeseren, of omdat ik anders niet goed ben... Bovendien heb ik ook meer honger als ik sport en minder als ik het niet doe, dus doe ik het ook niet meer om af te vallen.
En daarmee is mijn gewicht keurig stabiel geworden en mijn leven een hele stuk gezelliger....
Om te beginnen wat ik gedaan heb...
Tien jaar geleden had ik een BMI van 36, als gevolg van een inactief leven en vreetbuien...
Ik ben in 2004 afgevallen tot een BMI van 23 (40 kilo). Intensief lijnen en veel sporten een half jaar lang. Daarna heb ik tien jaar geschommeld met een marge van tien kilo. De reden: eigenlijk nog steeds alsmaar aan de lijn en te weinig eten, toch weer eetbuien, falen, mezelf slecht vinden, dan weer de draad oppakken en weer intensief lijnen en sporten.
Na mijn scheiding, tien kilo verloren (BMI 19) en me daarin vastgebeten, maar daar een dagtaak aan hebben. Alleen maar bezig met eten, niet-eten, sporten, verleidingen weerstaan...
En terecht gekomen bij een eetstoorniskliniek.
Daar bij mezelf terecht gekomen, gekeken naar mijn eetstoornis, gekeken naar eetbuien, de triggers, alles...
Tot de conclusie gekomen dat een hele grote trigger simpelweg honger is en dat er gewoon een gewicht bij mijn lijf hoort waar ik niet zo heel veel over te zeggen heb, het zogenaamde set-point.
Nu... reageren de mechanismes van honger en verzadiging weer, ben ik in staat mijn honger een cijfer te geven, zodat ik niet teveel honger heb en "gekke dingen" ga doen, zoals een eetbui hebben.
Met suikers en vetten ben ik voorzichtig, daarmee reageert mijn systeem van honger en verzadiging niet meer, dan gaan er andere dingen werken... emoties wegeten, suikerspiegels die gekke dingen doen etcetera.
Ik eet dus veel, maar wel gezond, drie maaltijden en drie tussendoortjes. Ik snoep niet zelf alleen, als ik die behoefte/drang voel, dan kijk ik naar wat erachter zit, wat ik wil "wegeten" en niet wil voelen.
Als ik snoep is dat dus met anderen samen. Een keer een ijsje, snoepje, gebakje, maar nooit meer stiekem en alleen.
Ik accepteer dat ik weer 8 kilo aangekomen ben, een BMI heb van 22, maar dat dus gewoon maar bij mij hoort. Als ik weer onder de 20 ga, dan ga ik weer honger leiden, alleen maar aan eten en niet-eten denken. Dat wil ik niet meer. Ik ben nu volkomen relaxed in alle situaties, niet meer bang door te slaan bij verleidingen. Ben in gesprek met de mensen om me heen, niet meer met de hapjes op tafel. Sta mezelf toe dan ik gewoon af en toe mag snoepen, heb dan niet gefaald, kom niet meer in de saboterende gedachtes dat alles verpest en mislukt is...
En ik ben gek op sporten, maar gewoon... omdat ik het graag doe, niet meer omdat het moet om te compeseren, of omdat ik anders niet goed ben... Bovendien heb ik ook meer honger als ik sport en minder als ik het niet doe, dus doe ik het ook niet meer om af te vallen.
En daarmee is mijn gewicht keurig stabiel geworden en mijn leven een hele stuk gezelliger....
woensdag 21 mei 2014 om 10:19
quote:Annapalona schreef op 21 mei 2014 @ 09:15:
Het doel moet ook zijn, zo gezond mogelijk zijn/worden ( en die keus heb je ook vaak niet) ipv afvallen als doel, dat is helemaal niet belangrijk in het echte leven.Helemaal mee eens, Ik zie te veel mensen met een zogenaamd gezond BMI maar met een veel te hoog vet percentage en een slechte conditie. Een goede gezondheid moet je drijfveer zijn
Het doel moet ook zijn, zo gezond mogelijk zijn/worden ( en die keus heb je ook vaak niet) ipv afvallen als doel, dat is helemaal niet belangrijk in het echte leven.Helemaal mee eens, Ik zie te veel mensen met een zogenaamd gezond BMI maar met een veel te hoog vet percentage en een slechte conditie. Een goede gezondheid moet je drijfveer zijn
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
woensdag 21 mei 2014 om 10:32
Vaak zijn het echte smulpapen in combinatie met een wil om alles perfect te doen. Genieten versus controle. En dan telkens weer in uitersten vervallen vanwege de strijd in henzelf.
Ik ben allebei eigenlijk niet zo. Ik kan heel erg genieten van iets maar de regie grijpt in als ik besluit dat het genoeg is.
Ik ben allebei eigenlijk niet zo. Ik kan heel erg genieten van iets maar de regie grijpt in als ik besluit dat het genoeg is.
woensdag 21 mei 2014 om 10:47
quote:blommit schreef op 21 mei 2014 @ 10:32:
Vaak zijn het echte smulpapen in combinatie met een wil om alles perfect te doen. Genieten versus controle. En dan telkens weer in uitersten vervallen vanwege de strijd in henzelf.
Ik ben allebei eigenlijk niet zo. Ik kan heel erg genieten van iets maar de regie grijpt in als ik besluit dat het genoeg is.De meeste mensen met zwaar overgewicht zijn geen smulpapen (vreselijk woord trouwens), maar hebben een eetstoornis. Je eet dan niet omdat je ervan geniet hoor.
Vaak zijn het echte smulpapen in combinatie met een wil om alles perfect te doen. Genieten versus controle. En dan telkens weer in uitersten vervallen vanwege de strijd in henzelf.
Ik ben allebei eigenlijk niet zo. Ik kan heel erg genieten van iets maar de regie grijpt in als ik besluit dat het genoeg is.De meeste mensen met zwaar overgewicht zijn geen smulpapen (vreselijk woord trouwens), maar hebben een eetstoornis. Je eet dan niet omdat je ervan geniet hoor.
woensdag 21 mei 2014 om 10:50
quote:riannerianne schreef op 21 mei 2014 @ 10:47:
[...]
De meeste mensen met zwaar overgewicht zijn geen smulpapen (vreselijk woord trouwens), maar hebben een eetstoornis. Je eet dan niet omdat je ervan geniet hoor.Ze genieten er heus wel van, want slecht eten is gewoon lekker. Maar er zit vaak een reden achter.
[...]
De meeste mensen met zwaar overgewicht zijn geen smulpapen (vreselijk woord trouwens), maar hebben een eetstoornis. Je eet dan niet omdat je ervan geniet hoor.Ze genieten er heus wel van, want slecht eten is gewoon lekker. Maar er zit vaak een reden achter.
woensdag 21 mei 2014 om 10:52
Nou, niet zo veel! Ik heb een gezond gewicht, maar ik vind dat mijn buik wel wat platter kan. Aan de andere kant heb ik al genoeg doelen op het moment die ik wil bereiken (zoals een baan vinden, twee studies afronden). Dus dat strakke buikje komt wel weer. Ik heb wel eens eerder geprobeerd af te vallen en toen hielp het mij om er vooral niet te veel mee bezig te zijn: hoe meer ik ging nadenken wat ik nou wel en niet kon eten, hoe meer trek ik kreeg haha.
woensdag 21 mei 2014 om 10:58
quote:riannerianne schreef op 21 mei 2014 @ 10:55:
[...]
Welnee, weet je hoe kut het voelt als je midden in een vreetbui zit? Dan proef je het meeste niet eens.
Ik vind het gewoon lekker en ga op zoek naar meer lekkers, daarna heb ik er pas last van, schuldgevoel.
En sorry maar als ik al die afval programma's zie of bv secret eaters op TLC, die genieten allemaal heel erg van het eten, de smaak en de troost.
Alleen het gevolg van al vele lekker maar o zo slechte dat eten vinden ze niet fijn.
[...]
Welnee, weet je hoe kut het voelt als je midden in een vreetbui zit? Dan proef je het meeste niet eens.
Ik vind het gewoon lekker en ga op zoek naar meer lekkers, daarna heb ik er pas last van, schuldgevoel.
En sorry maar als ik al die afval programma's zie of bv secret eaters op TLC, die genieten allemaal heel erg van het eten, de smaak en de troost.
Alleen het gevolg van al vele lekker maar o zo slechte dat eten vinden ze niet fijn.
woensdag 21 mei 2014 om 10:59
quote:riannerianne schreef op 21 mei 2014 @ 10:55:
[...]
Welnee, weet je hoe kut het voelt als je midden in een vreetbui zit? Dan proef je het meeste niet eens.Niet iedereen met overgewicht heeft eetbuien. Dus er zijn heus wel mensen die dik zijn omdat ze gewoon erg kunnen genieten van gebakjes, borrelhapjes, et cetera. Zonder dat daar een psychisch probleem achter zit.
[...]
Welnee, weet je hoe kut het voelt als je midden in een vreetbui zit? Dan proef je het meeste niet eens.Niet iedereen met overgewicht heeft eetbuien. Dus er zijn heus wel mensen die dik zijn omdat ze gewoon erg kunnen genieten van gebakjes, borrelhapjes, et cetera. Zonder dat daar een psychisch probleem achter zit.
woensdag 21 mei 2014 om 11:09
quote:riannerianne schreef op 21 mei 2014 @ 10:47:
[...]
De meeste mensen met zwaar overgewicht zijn geen smulpapen (vreselijk woord trouwens), maar hebben een eetstoornis. Je eet dan niet omdat je ervan geniet hoor.Je leest er een kritiek in, of een veroordeling zelfs, die er niet is. De belangrijkste oorzaak van zwaarlijvigheid is volgens mij de overmaat aan erg lekker voedsel, wat op zich niet normaal is. Welvaartsprobleem dus.
[...]
De meeste mensen met zwaar overgewicht zijn geen smulpapen (vreselijk woord trouwens), maar hebben een eetstoornis. Je eet dan niet omdat je ervan geniet hoor.Je leest er een kritiek in, of een veroordeling zelfs, die er niet is. De belangrijkste oorzaak van zwaarlijvigheid is volgens mij de overmaat aan erg lekker voedsel, wat op zich niet normaal is. Welvaartsprobleem dus.
woensdag 21 mei 2014 om 11:18
woensdag 21 mei 2014 om 11:27
quote:olivia1 schreef op 21 mei 2014 @ 11:18:
Ik heb een eetstoornis gehad, natuurlijk geniet je dan niet van eten. Het is dwangmatig, vreselijk!!! Doodziek word je ervan.
Wat ik doe om mijn doelen te bereiken: ik heb therapie gehad, krijg binnenkort een maagverkleining en sport 2x per week, straks na operatie 4x per week.Ik weet niet wanneer je eetstoornis hebt of geen eetstoornis maar ik heb van elke kilo heerlijk genoten en dat hebben de meeste mensen hoor.
Ik heb een eetstoornis gehad, natuurlijk geniet je dan niet van eten. Het is dwangmatig, vreselijk!!! Doodziek word je ervan.
Wat ik doe om mijn doelen te bereiken: ik heb therapie gehad, krijg binnenkort een maagverkleining en sport 2x per week, straks na operatie 4x per week.Ik weet niet wanneer je eetstoornis hebt of geen eetstoornis maar ik heb van elke kilo heerlijk genoten en dat hebben de meeste mensen hoor.
woensdag 21 mei 2014 om 12:04
Als ik alles zo even samenvat, dan denk ik toch dat we allemaal hetzelfde erover denken...
Het doel zit hem vooral in gelukkig en gezond zijn...
En geen last hebben van vervelende gedachtes rondom eten, afvallen, lijnen, gewicht...
Jezelf accepteren zoals je bent, luisteren naar je lijf, de juiste signalen oppikken en datgeen ermee doen dat nodig...
Dus niet gaan eten bij stress, maar achterhalen waar de spanning zit en daar iets mee doen
Niet gaan snoepen bij honger, maar goed, gezond en genoeg eten tot je geen honger hebt
Jezelf toestaan ook af en toe te snoepen en daar lekker van genieten zonder vervelende gedachtes eromheen
Uit de cirkel van straffen, belonen, falen, niet goed genoeg zijn... En dan ziet de wereld er veel mooier uit!
Het doel zit hem vooral in gelukkig en gezond zijn...
En geen last hebben van vervelende gedachtes rondom eten, afvallen, lijnen, gewicht...
Jezelf accepteren zoals je bent, luisteren naar je lijf, de juiste signalen oppikken en datgeen ermee doen dat nodig...
Dus niet gaan eten bij stress, maar achterhalen waar de spanning zit en daar iets mee doen
Niet gaan snoepen bij honger, maar goed, gezond en genoeg eten tot je geen honger hebt
Jezelf toestaan ook af en toe te snoepen en daar lekker van genieten zonder vervelende gedachtes eromheen
Uit de cirkel van straffen, belonen, falen, niet goed genoeg zijn... En dan ziet de wereld er veel mooier uit!
woensdag 21 mei 2014 om 12:50
Er kwam n leven tussen Annapalona
Wauw Annake wat een weg heb jij afgelegd! Wat goed dat je er nu zo inzit zeg!!!
Ik ben n echte levensgenieter, altijd geweest. Lekker eten (wel altijd vers, geen meuk uit pakjes of kant en klaar) wijntje, portje, nog n wijntje, nog eentje. Lekker kassjes mey stokbrood, chocolade, alles.
Nu ben ik nog steeds n levensgenieter. Maar zonder drank, niet ieder weekend snacken. Als ik trek heb in iets dan zeg ik 'wil je overmorgen nog patat?, dan haal ik overmorgen patat' of ik bak bv chocomuffins met een beetje cacao poeder.
Ik was een sporthater, deed t verplichte rondje gym. Nu de sporten gevonden die ik leuk vind, train 4/5 keer per week en vaker 6keer. De duur, intensiteit en soort training is anders dan ik voorheen deed.
Dus praktisch gezien heb ik mijn hele levensstijl aangepast.
Mijn man (notsofitdude) eet en leeft bijna nog hetzelfde als voorheen, dus hier staan vaak twee maaltijden op tafel. Of iig hij eet nog witte patsa en rijst, ik zilvervlies en spelt.
Emotioneel gezien ben ik veel sterker geworden. Ik heb oude overtuigingen (die er bwv in zijn geslagen vanaf mijn kindertijd) overwonnen. Ik ben veel sterker dan ik dacht. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Terwijl ik echt altijd wel een hele zelfverzekerde vrouw ben geweest, nu nog meer. Nu durf ik mezelf ook echt voorop te stellen. Ik ben een echte volhouder, dat heb ik ook gemerkt. En soms ben ik enorm egocentrisch, mijn sport zeg ik echt niet zomaar af, dan moet het wel heel belangrijk zijn.
Ik heb dingen en mensen los kunnen laten, dat voelt pas echt als afvallen hahahaha. Vriendschappen heb ik op moeten geven omdat men mijn 'reis' niet kon / wilde begrijpen.
Het klinkt voor heel veel mensen als moeilijk en zwaar en niks meer mogen. Vooral wanneer ze horen dat ik al ruim een jaar geen druppel drank op heb. Want 'het moet wel leuk blijven'.
Voor mij is het leuk ik heb zoveel meer gewonnen dan alleen een leuk gewicht en redelijk strak lijf (al ben ik niet afgetraind en is mn BMI nog altijd iets te hoog maar BMI kijken we niet naar)
Wauw Annake wat een weg heb jij afgelegd! Wat goed dat je er nu zo inzit zeg!!!
Ik ben n echte levensgenieter, altijd geweest. Lekker eten (wel altijd vers, geen meuk uit pakjes of kant en klaar) wijntje, portje, nog n wijntje, nog eentje. Lekker kassjes mey stokbrood, chocolade, alles.
Nu ben ik nog steeds n levensgenieter. Maar zonder drank, niet ieder weekend snacken. Als ik trek heb in iets dan zeg ik 'wil je overmorgen nog patat?, dan haal ik overmorgen patat' of ik bak bv chocomuffins met een beetje cacao poeder.
Ik was een sporthater, deed t verplichte rondje gym. Nu de sporten gevonden die ik leuk vind, train 4/5 keer per week en vaker 6keer. De duur, intensiteit en soort training is anders dan ik voorheen deed.
Dus praktisch gezien heb ik mijn hele levensstijl aangepast.
Mijn man (notsofitdude) eet en leeft bijna nog hetzelfde als voorheen, dus hier staan vaak twee maaltijden op tafel. Of iig hij eet nog witte patsa en rijst, ik zilvervlies en spelt.
Emotioneel gezien ben ik veel sterker geworden. Ik heb oude overtuigingen (die er bwv in zijn geslagen vanaf mijn kindertijd) overwonnen. Ik ben veel sterker dan ik dacht. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Terwijl ik echt altijd wel een hele zelfverzekerde vrouw ben geweest, nu nog meer. Nu durf ik mezelf ook echt voorop te stellen. Ik ben een echte volhouder, dat heb ik ook gemerkt. En soms ben ik enorm egocentrisch, mijn sport zeg ik echt niet zomaar af, dan moet het wel heel belangrijk zijn.
Ik heb dingen en mensen los kunnen laten, dat voelt pas echt als afvallen hahahaha. Vriendschappen heb ik op moeten geven omdat men mijn 'reis' niet kon / wilde begrijpen.
Het klinkt voor heel veel mensen als moeilijk en zwaar en niks meer mogen. Vooral wanneer ze horen dat ik al ruim een jaar geen druppel drank op heb. Want 'het moet wel leuk blijven'.
Voor mij is het leuk ik heb zoveel meer gewonnen dan alleen een leuk gewicht en redelijk strak lijf (al ben ik niet afgetraind en is mn BMI nog altijd iets te hoog maar BMI kijken we niet naar)
woensdag 21 mei 2014 om 13:16
Wauw Fitchick, complimenten ook voor jou!
Herkenbaar en vergelijkbaar proces.
En niet alleen het eten/bewegen maar ook de drank aangepakt!
Ook herkenbaar overigens, hier geen issues met drank, maar ben tijdens de therapie voor de eetstoornis ook gestopt met roken.
Want herkende ook hier het vluchtgedrag in, niet willen voelen even, zelfde als met een vreetbui, zoiets.
Ook hier voorstander van de gezonde verzadigende producten, die jij ook beschrijft...
En sporten vind ik heerlijk, zeker nu in deze maanden. Tijdens de therapie heb ik drie maanden niet gesport. Niet omdat sporten nu zo slecht is, maar om het obsessieve dwangmatige eruit te halen en het los te koppelen van mijn gedachtes rond afvallen.
Ik loop graag hard, zwem, fiets, spin en wandel... Bijna dagelijks in beweging en dat is heerlijk. Maar als het een keer niet kan, dan kan ik het ook zonder schuldgevoel laten.
Of je eetstoornis hebt bepaal je denk ik voor jezelf, nooit voor een ander. Of je daarvoor therapie of hulp nodig hebt ook.
Het gaat erom hoeveel last je zelf hebt in je leven van de hele cyclus rondom afvallen, snoepen, compenseren, gedachtes... en in hoeverre die last je leven bepaalt en je er wat aan wil doen. Het maakt denk ik ook niet uit aan welke kant je van de eetstoornis zit. Ik heb denk ik alles wel zo'n beetje gehad (gelukkig nooit gebraakt en/of gelaxeerd), en eigenlijk is manier om eruit te komen toch hetzelfde.
Herkenbaar en vergelijkbaar proces.
En niet alleen het eten/bewegen maar ook de drank aangepakt!
Ook herkenbaar overigens, hier geen issues met drank, maar ben tijdens de therapie voor de eetstoornis ook gestopt met roken.
Want herkende ook hier het vluchtgedrag in, niet willen voelen even, zelfde als met een vreetbui, zoiets.
Ook hier voorstander van de gezonde verzadigende producten, die jij ook beschrijft...
En sporten vind ik heerlijk, zeker nu in deze maanden. Tijdens de therapie heb ik drie maanden niet gesport. Niet omdat sporten nu zo slecht is, maar om het obsessieve dwangmatige eruit te halen en het los te koppelen van mijn gedachtes rond afvallen.
Ik loop graag hard, zwem, fiets, spin en wandel... Bijna dagelijks in beweging en dat is heerlijk. Maar als het een keer niet kan, dan kan ik het ook zonder schuldgevoel laten.
Of je eetstoornis hebt bepaal je denk ik voor jezelf, nooit voor een ander. Of je daarvoor therapie of hulp nodig hebt ook.
Het gaat erom hoeveel last je zelf hebt in je leven van de hele cyclus rondom afvallen, snoepen, compenseren, gedachtes... en in hoeverre die last je leven bepaalt en je er wat aan wil doen. Het maakt denk ik ook niet uit aan welke kant je van de eetstoornis zit. Ik heb denk ik alles wel zo'n beetje gehad (gelukkig nooit gebraakt en/of gelaxeerd), en eigenlijk is manier om eruit te komen toch hetzelfde.
