Lijf & Lijn
alle pijlers
wennen aan je nieuwe lijf
donderdag 19 april 2012 om 10:48
Jarenlang was ik te zwaar, en op het eind zelfs veel te zwaar. Van maat 40 klom ik langzaam op naar maat 48 en vond winkelen langzaam maar zeker een steeds groter drama worden.
En dus moest de knop om en die ging om. Na 25 kg heb ik een borstverkleining gehad want wat ik deed, die borsten bleven en nu na ruim een jaar streng zijn, veel sporten en gezond eten ben ik dan bijna 40 kg kwijt en heb ik maat 38.
Geweldig, ik heb nooit maat 38 gehad.
Shoppen is weer leuk en ik kan overal slagen ( al vind ik nog steeds niet alle mode leuk maar dat is een kwestie van smaak). Alleen moet ik zo wennen aan mijn nieuwe lijf! Ik pak standaard een maat ( of 2) te groot en als ze me ergens helpen dan komen ze aan met dingen waarvan ik denk, ehhh dat kan ik toch niet aan, maar als ik het dan aan heb staat het wel heel leuk!
Wie herkent dit? En hoe lang duurt het? Ik ben iedere keer weer verbaasd als ik in een broek maat 38 sta..
En dus moest de knop om en die ging om. Na 25 kg heb ik een borstverkleining gehad want wat ik deed, die borsten bleven en nu na ruim een jaar streng zijn, veel sporten en gezond eten ben ik dan bijna 40 kg kwijt en heb ik maat 38.
Geweldig, ik heb nooit maat 38 gehad.
Shoppen is weer leuk en ik kan overal slagen ( al vind ik nog steeds niet alle mode leuk maar dat is een kwestie van smaak). Alleen moet ik zo wennen aan mijn nieuwe lijf! Ik pak standaard een maat ( of 2) te groot en als ze me ergens helpen dan komen ze aan met dingen waarvan ik denk, ehhh dat kan ik toch niet aan, maar als ik het dan aan heb staat het wel heel leuk!
Wie herkent dit? En hoe lang duurt het? Ik ben iedere keer weer verbaasd als ik in een broek maat 38 sta..
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
donderdag 19 april 2012 om 10:54
Ja, herkenbaar, ben in het verleden flink afgevallen en het duurt even voordat je geest gewend is aan je nieuwe lichaam. Ik schrok elke keer als ik mezelf zag in een etalageruit ofzo. Je verwacht dan je volle zelf te zien, maar ziet dan een heel ander persoon. Het is iets psychisch en gaat na verloop van tijd wel over.
Maar, respect voor jou! Geniet ervan.
Maar, respect voor jou! Geniet ervan.
! Geniet ervan.
donderdag 19 april 2012 om 10:55
Klopt! Ik ben ooit 20 kg. afgevallen en het duurt voordat je hersens je nieuwe omvang snappen.
Je hebt nl. een onbewust beeld van hoeveel ruimte je inneemt.
Dat is ook de reden dat pubers, die ineens langere ledematen hebben, zo klungelig zijn.
Ook wat betreft het automatisch weten welke grootte van kleding je past, duurt dat even.
Je hebt nl. een onbewust beeld van hoeveel ruimte je inneemt.
Dat is ook de reden dat pubers, die ineens langere ledematen hebben, zo klungelig zijn.
Ook wat betreft het automatisch weten welke grootte van kleding je past, duurt dat even.
donderdag 19 april 2012 om 10:56
Ik herken het heel erg. Ben nu in 11 maanden tijd 22 kilo afgevallen. En nog zie ik mezelf als hoe is was. Ik pas nu ook in maatje 38, dat is al dik 10 jaar niet meer gelukt. Maar nog steeds zie ik mezelf als veel te dik. Als ik naar foto's van vorig jaar kijk, dan zie ik zeker wel heel erg veel verschil, maar gewoon op dagelijkse basis in de spiegel kijken, nee. Ik zie het amper. Dat is best wel heel erg frustrerend.
Ik had gehoopt dat ik er inmiddels aan gewend zou zijn, aan dat nieuwe lijf, maar helaas. Het lijkt alleen maar erger te worden.
Ik had gehoopt dat ik er inmiddels aan gewend zou zijn, aan dat nieuwe lijf, maar helaas. Het lijkt alleen maar erger te worden.
donderdag 19 april 2012 om 10:57
Ik herken dit heel goed. Ik val steeds bewust 5 kilo af en doe daarna even een soort: HALT. Ik moet namelijk enorm wennen aan mijn nieuwe lijf na iedere 5 kilo die er af is. Ik merkt namelijk dat ik in het begin van het afvallen, snel weer aankwam omdat ik me op de één of andere manier toch vertrouwd voelde met mijn aoude lijf. Dus ik doe het heel bewust rustig aan.
Nu is mijn buik bijvoorbeeld een flink stuk minder en ik vind het maar raar. Zeker als ik erover wrijf...hmmm. Voelt anders.
Maar ik denk dat het vanzelf weer normaal wordt!
Wel heel knap van je
Nu is mijn buik bijvoorbeeld een flink stuk minder en ik vind het maar raar. Zeker als ik erover wrijf...hmmm. Voelt anders.
Maar ik denk dat het vanzelf weer normaal wordt!
Wel heel knap van je
donderdag 19 april 2012 om 11:03
Top, top, top Biol!
Bij mij duurde het ongeveer een jaar voordat mijn geest en lichaam elkaar gevonden hadden. Inderdaad standaard te grote maat mee in de paskamer, "Schrikken" van je eigen spiegelbeeld.
@Kaatje, wat spijtig dat je jezelf nog steeds te dik vindt. Potver, maat 38 is top! En dat heb je toch maar mooi geflikt!
Bij mij duurde het ongeveer een jaar voordat mijn geest en lichaam elkaar gevonden hadden. Inderdaad standaard te grote maat mee in de paskamer, "Schrikken" van je eigen spiegelbeeld.
@Kaatje, wat spijtig dat je jezelf nog steeds te dik vindt. Potver, maat 38 is top! En dat heb je toch maar mooi geflikt!
donderdag 19 april 2012 om 11:06
Kookie, ik weet het. Ik ben nu 23% van mijn begingewicht kwijt. Maar ergens in mijn hoofd zit het idee dat er nog minstens 10 kilo vanaf moet. Niet gezond, dat weet ik, want dan ben ik meer dan 1/3 van mijn begingewicht kwijt. Ik denk overigens ook niet dat het haalbaar is, daar niet van
Maar het is af en toe wel moeilijk. Ik weet dat ik goed bezig ben en dat ik al heel tevreden mag zijn, maar zo voelt het niet. Ik moet soms gewoon tegen de tranen vechten als ik (naakt) voor de spiegel sta.
Maar het is af en toe wel moeilijk. Ik weet dat ik goed bezig ben en dat ik al heel tevreden mag zijn, maar zo voelt het niet. Ik moet soms gewoon tegen de tranen vechten als ik (naakt) voor de spiegel sta.
donderdag 19 april 2012 om 11:09
Jeetje, meid. 40 kilo, wat een berg. En wat een doorzetter.
Ik herken alles in je verhaal, ik ben in een jaar 22 kilo afgevallen.
Onvoorstelbaar dat ik nu online een jurkje kan bestellen en me geen zorgen hoef te maken of het past. En of het staat. Want bijna alles staat me nu. (klinkt heel arrogant, sorry). Laatst stond ik in een winkel en kwam een verkoopster met een trui in maat M aan. Ik begon hard te lachen en zei dat ik echt wel een L nodig had. Niet dus, maat M was al aan de grote kant.
Het is echt zo wennen, maar geweldig natuurlijk. Moet mezelf ook echt pushen om niet te grijpen naar de standaard grijze/zwarte, saaie afkledende kleding.
Ik herken alles in je verhaal, ik ben in een jaar 22 kilo afgevallen.
Onvoorstelbaar dat ik nu online een jurkje kan bestellen en me geen zorgen hoef te maken of het past. En of het staat. Want bijna alles staat me nu. (klinkt heel arrogant, sorry). Laatst stond ik in een winkel en kwam een verkoopster met een trui in maat M aan. Ik begon hard te lachen en zei dat ik echt wel een L nodig had. Niet dus, maat M was al aan de grote kant.
Het is echt zo wennen, maar geweldig natuurlijk. Moet mezelf ook echt pushen om niet te grijpen naar de standaard grijze/zwarte, saaie afkledende kleding.
donderdag 19 april 2012 om 11:13
Ik ben van maat 46/48 naar maat 40/42 gegaan en heb het ook . Het is wel heel fijn om ineens maat M aan te kunnen, maar ik moest er wel aan wennen. Een kledingstuk pakken en denken: "dat kan ik nooit aan" en dan past het toch. En het stáát ook nog
Wat ik wel heel vreemd vind is dat als ik mijn lijf bekijk in de spiegel, ik mijn buik nu soms dikker vind dan voorheen. Dat kan helemaal niet.
Maar een beetje buik houd ik altijd (heb ik altijd gehad), misschien valt het nu wel meer op omdat mijn armen en benen wel slank zijn en mijn borsten kleiner zijn geworden. Toen dat allemaal nog dikker was viel die buik daar kennelijk niet zo bij op. En nu kijk ik in de spiegel en voel me soms dikker dan voorheen
Edit: vergeet ik helemaal je te feliciteren! Geweldig natuurlijk van je!
Wat ik wel heel vreemd vind is dat als ik mijn lijf bekijk in de spiegel, ik mijn buik nu soms dikker vind dan voorheen. Dat kan helemaal niet.
Maar een beetje buik houd ik altijd (heb ik altijd gehad), misschien valt het nu wel meer op omdat mijn armen en benen wel slank zijn en mijn borsten kleiner zijn geworden. Toen dat allemaal nog dikker was viel die buik daar kennelijk niet zo bij op. En nu kijk ik in de spiegel en voel me soms dikker dan voorheen
Edit: vergeet ik helemaal je te feliciteren! Geweldig natuurlijk van je!
donderdag 19 april 2012 om 11:13
Wow wat knap! En herkenbaar, heb nog steeds, na al veeeele jaren maat 36/38, dat ik het niet "snap". Dat ik om een medium vraag en erin verzuip. Bij mij gaat het blijkbaar nooit over .
En wat jammer Kaatje. Wat zie je als je in de spiegel kijkt? En heb je enig idee waarom je het niet los kunt laten, dat oude beeld van jou? Je klinkt verdrietig, dikke voor je.
En wat jammer Kaatje. Wat zie je als je in de spiegel kijkt? En heb je enig idee waarom je het niet los kunt laten, dat oude beeld van jou? Je klinkt verdrietig, dikke voor je.
donderdag 19 april 2012 om 11:14
Kaatje, dat is voor mij ook zo herkenbaar. Maar op een dag komt het ook vast goed bij jou! Ik vond mijn lijf zo vreselijk en zo anders en zoals ik mezelf zag was absoluut geen goed zelfbeeld. Moet je eens kijken waar we vandaan komen en wat voor een prestatie we "geflikt" hebben. Ik heb moeten knokken tegen alle (voor)oordelen toen ik aan mijn dieet begon en het gaat geweldig goed.
Maat 38, gezond BMI, goede levensstijl, ben zelfs aan het hardlopen geslagen.
Wees lief voor jezelf en val jezelf niet zo hard af! Je bent zoveel mooier als jezelf denkt!
Maat 38, gezond BMI, goede levensstijl, ben zelfs aan het hardlopen geslagen.
Wees lief voor jezelf en val jezelf niet zo hard af! Je bent zoveel mooier als jezelf denkt!
donderdag 19 april 2012 om 11:15
Ik ken het wel, niet na afvallen maar tijdens mijn zwangerschappen! Ik heb echt zo veel glazen en kopjes van het aanrecht gegooid met mijn dikke buik. Ik kon maar niet wennen aan het feit dat die er zat. Zo snel gegroeid dat mijn hoofd het niet bij kon houden. Ik kan me dus goed voorstellen dat at na afvallen hetzelfde werkt maar dan andersom!
donderdag 19 april 2012 om 11:16
Ik merk dat ik een beetje "af moet kicken" van het afvallen. Dat ik moet gaan accepteren dat het nu wel goed is. Ergens in mijn hoofd is de knop omgegaan, waardoor ik ben gaan afvallen. Maar het omzetten van die knop heeft er ook voor gezorgd dat ik veel kritischer kijk naar mijn eigen lichaam. En daarvoor keek ik niet eens naar mijn eigen lichaam, kon het me niet zoveel schelen (of ik deed alsof).
