Overig
alle pijlers
''De dood''
maandag 26 november 2007 om 17:04
Denken jullie wel eens na over 'de dood'? Of er na dit leven meer is? Zijn jullie bang om te sterven? Of juist niet?
Ik heb soms zo'n zwaarmoedige bui, waarin ik me dit soort dingen afvraag. Voornamelijk bij jong overlijden (de laatste maanden drie in mijn naaste omgeving). Of als ik een ongeluk langs de weg zie, waardoor ik besef dat het elk moment over kan zijn.
Persoonlijk ben ik bang voor de dood. Ik ben christelijk opgevoed, nu niet echt meer praktiserend. Ik geloof wel dat er meer is na de dood, maar heb het gevoel dat ik nog niet 'klaar' ben voor de dood.
Ben benieuwd naar jullie reacties.
(Ps. Ik weet niet onder welke pijler ik dit moest plaatsen!)
Ik heb soms zo'n zwaarmoedige bui, waarin ik me dit soort dingen afvraag. Voornamelijk bij jong overlijden (de laatste maanden drie in mijn naaste omgeving). Of als ik een ongeluk langs de weg zie, waardoor ik besef dat het elk moment over kan zijn.
Persoonlijk ben ik bang voor de dood. Ik ben christelijk opgevoed, nu niet echt meer praktiserend. Ik geloof wel dat er meer is na de dood, maar heb het gevoel dat ik nog niet 'klaar' ben voor de dood.
Ben benieuwd naar jullie reacties.
(Ps. Ik weet niet onder welke pijler ik dit moest plaatsen!)
dinsdag 27 november 2007 om 20:32
hoii dees, als je bepaalde dingen moet doen om in de hemel te komen. je moet geloven, goede dingen doen je moet het ook nog eens menen en andere helpen, lief zijn voor jezelf, ga bij fout antwoord terug naar start het klinkt als een moeilijk spel het leven!!
nee ik geloof daar niets van. stel. even ervan uitgaand dat er een god bestaat met een hemel erbij; stel he;
iedereen zou in dezelfde god geloven
iedereen doet goede dingen
iedereen zorgt voor elkaar
de aarde blijft gezond want daar zorgen we ook voor
egoisme word gebannen
er wordt niet gestolen gemoord we spreken met twee woorden, respecteren de ouders, bedriegen gaan niet vreemd, trouwen voor de seks, hebben allmaal 3 tot 11 kinderen, gaan op zondag naar de kerk, delen het brood en loven de heer de hele dag door.
Wat heeft God daar dan aan?
God die was toch eerst alleen en dus uit pure verveling is hij de aarde gaan schapen zodat hij zijn eigen kennis in perspectief kon gaan zien? in Relatie?
dat kun je niet alleen, dus goed hij creeerd een helal, een aarde (misschien wel meerdere aardes dat weet je niet) en zorgt dat het leven zich ontwikkeld, en verdraaid er komen mensen( die volgens de bijbel op god lijken ook zoiets wat is er mis met klonen dan?) en eindlijk tevreden met zn geschepsel verteld hij die mensen dat ze; allemaal hetzelfde moeten denken, beleiden en geloven, dat ze op een BOEK moeten vertrouowen, want zelf houdt
HIJ het voor gezien, we moeten alleen maar lief doen de hele dag en als ze niet allemaal letterlijk blindelings achter hem aanrennen dan zal hij hun ziel niet meer leuk vinden. Daarnaast, hebben we gelukkig ng wel zoiets als VRIJE WIL
Kortom, hou je niet van me PRIMA, maar je gaat dan wel naar de hel.
Dat is geen vrije wil, dat is chantage.
Dus God heeft een compleet saaie creatie gemaakt waar niets creatief aan is en waar Hij in het iedergeval niets meer van kan leren.
nee ik geloof daar niets van. stel. even ervan uitgaand dat er een god bestaat met een hemel erbij; stel he;
iedereen zou in dezelfde god geloven
iedereen doet goede dingen
iedereen zorgt voor elkaar
de aarde blijft gezond want daar zorgen we ook voor
egoisme word gebannen
er wordt niet gestolen gemoord we spreken met twee woorden, respecteren de ouders, bedriegen gaan niet vreemd, trouwen voor de seks, hebben allmaal 3 tot 11 kinderen, gaan op zondag naar de kerk, delen het brood en loven de heer de hele dag door.
Wat heeft God daar dan aan?
God die was toch eerst alleen en dus uit pure verveling is hij de aarde gaan schapen zodat hij zijn eigen kennis in perspectief kon gaan zien? in Relatie?
dat kun je niet alleen, dus goed hij creeerd een helal, een aarde (misschien wel meerdere aardes dat weet je niet) en zorgt dat het leven zich ontwikkeld, en verdraaid er komen mensen( die volgens de bijbel op god lijken ook zoiets wat is er mis met klonen dan?) en eindlijk tevreden met zn geschepsel verteld hij die mensen dat ze; allemaal hetzelfde moeten denken, beleiden en geloven, dat ze op een BOEK moeten vertrouowen, want zelf houdt
HIJ het voor gezien, we moeten alleen maar lief doen de hele dag en als ze niet allemaal letterlijk blindelings achter hem aanrennen dan zal hij hun ziel niet meer leuk vinden. Daarnaast, hebben we gelukkig ng wel zoiets als VRIJE WIL
Kortom, hou je niet van me PRIMA, maar je gaat dan wel naar de hel.
Dat is geen vrije wil, dat is chantage.
Dus God heeft een compleet saaie creatie gemaakt waar niets creatief aan is en waar Hij in het iedergeval niets meer van kan leren.
dinsdag 27 november 2007 om 20:39
waarom ik richting reincarnatie neig?
ach ik ben gewoon een sucker voor science fiction!!!
nee ik weet het niet precies. Ik lees graag boeken van paolo coelho, ik vind zijn visie en manier van het leven beschouwen heel mooi.
maak je dromen waar, leef je leven met de goddelijke vonk in je, vecht voor wat je dierbaar is en geluk komt naar je toe. en natuurlijk vergeet niet aan je karma te denken, wie goed doet, goed ontmoet!!
deesi, het bestaan van God is al moeilijk genoeg te begrijpen, ik zou me niet drk maken om een hel, de hel is absoluut in de bijbel gestopt om stoute kindjes zoet te houden... geloven als een kind he?? maar dan zonder boeman, de enige hel is de hel die je voor jezelf met angst kunt creeren..
ach ik ben gewoon een sucker voor science fiction!!!
nee ik weet het niet precies. Ik lees graag boeken van paolo coelho, ik vind zijn visie en manier van het leven beschouwen heel mooi.
maak je dromen waar, leef je leven met de goddelijke vonk in je, vecht voor wat je dierbaar is en geluk komt naar je toe. en natuurlijk vergeet niet aan je karma te denken, wie goed doet, goed ontmoet!!
deesi, het bestaan van God is al moeilijk genoeg te begrijpen, ik zou me niet drk maken om een hel, de hel is absoluut in de bijbel gestopt om stoute kindjes zoet te houden... geloven als een kind he?? maar dan zonder boeman, de enige hel is de hel die je voor jezelf met angst kunt creeren..
dinsdag 27 november 2007 om 20:45
dinsdag 27 november 2007 om 20:52
Ben ik het ook totaal niet mee eens hoor. Karma, the secret, God...
Als het zo was dat je zelf invloed had op het geluk dat je ten deel viel, dan liepen er niet zoveel klootzakken rond op de wereld. En dan gingen er geen kindjes dood ( wat is dat dan? hoe kan een kind bad karma hebben?), werden er geen lieve mensen ziek, gingen er geen lieve mensen dood, werden immense kloothommels niet stinkend rijk, ga zo maar door.
Het leven is gewoon een loterij, volgens mij. En de dood waarschijnlijk ook.
Als het zo was dat je zelf invloed had op het geluk dat je ten deel viel, dan liepen er niet zoveel klootzakken rond op de wereld. En dan gingen er geen kindjes dood ( wat is dat dan? hoe kan een kind bad karma hebben?), werden er geen lieve mensen ziek, gingen er geen lieve mensen dood, werden immense kloothommels niet stinkend rijk, ga zo maar door.
Het leven is gewoon een loterij, volgens mij. En de dood waarschijnlijk ook.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 27 november 2007 om 21:40
quote:fashionvictim schreef op 27 november 2007 @ 20:52:
Ben ik het ook totaal niet mee eens hoor. Karma, the secret, God...
Als het zo was dat je zelf invloed had op het geluk dat je ten deel viel, dan liepen er niet zoveel klootzakken rond op de wereld. En dan gingen er geen kindjes dood ( wat is dat dan? hoe kan een kind bad karma hebben?), werden er geen lieve mensen ziek, gingen er geen lieve mensen dood, werden immense kloothommels niet stinkend rijk, ga zo maar door.
Het leven is gewoon een loterij, volgens mij. En de dood waarschijnlijk ook.
Ik geloof ook niet in karma op een manier dat je daarmee je leven kan sturen richting of afwenden van de dood, maar wel in de zin dat je je leven prettiger maakt als je een ander behandeld zoals je zelf behandeld wilt worden. Wie goed doet, goed ontmoet en what goes around, comes around, wie een kuil graaft voor een ander valt er zelf in, etcetera.
Maar nee, een kind kan geen bad karma hebben en ja er zijn genoeg klootzakken. Toch leef ik prettiger en word ik er gelukkiger van als ik iemand dezelde behandeling geef als dat ik zou willen ontvangen.
Met het oogpunt op 'de dood' of leven ben ik het met je eens dat het leven een loterij is. Niemand vraagt om kanker en iedereen kan morgen onder een bus komen. Jonge mensen worden ziek terwijl ze in de lbloei van hun leven zijn. En nee, daar vraagt niemand om en de meeste onder ons hebben dat ook niet 'verdient'. Wat dat betreft is het leven zeker een groot kansspel, ben ik absoluut met je eens.
Ben ik het ook totaal niet mee eens hoor. Karma, the secret, God...
Als het zo was dat je zelf invloed had op het geluk dat je ten deel viel, dan liepen er niet zoveel klootzakken rond op de wereld. En dan gingen er geen kindjes dood ( wat is dat dan? hoe kan een kind bad karma hebben?), werden er geen lieve mensen ziek, gingen er geen lieve mensen dood, werden immense kloothommels niet stinkend rijk, ga zo maar door.
Het leven is gewoon een loterij, volgens mij. En de dood waarschijnlijk ook.
Ik geloof ook niet in karma op een manier dat je daarmee je leven kan sturen richting of afwenden van de dood, maar wel in de zin dat je je leven prettiger maakt als je een ander behandeld zoals je zelf behandeld wilt worden. Wie goed doet, goed ontmoet en what goes around, comes around, wie een kuil graaft voor een ander valt er zelf in, etcetera.
Maar nee, een kind kan geen bad karma hebben en ja er zijn genoeg klootzakken. Toch leef ik prettiger en word ik er gelukkiger van als ik iemand dezelde behandeling geef als dat ik zou willen ontvangen.
Met het oogpunt op 'de dood' of leven ben ik het met je eens dat het leven een loterij is. Niemand vraagt om kanker en iedereen kan morgen onder een bus komen. Jonge mensen worden ziek terwijl ze in de lbloei van hun leven zijn. En nee, daar vraagt niemand om en de meeste onder ons hebben dat ook niet 'verdient'. Wat dat betreft is het leven zeker een groot kansspel, ben ik absoluut met je eens.
woensdag 28 november 2007 om 14:30
Voor mij is het moeilijk om aan te nemen/te geloven dat puur door alleen in God te geloven, hem te erkennen, je dan wel naar de hemel zal gaan. Ik geloof dat daar dan toch wel iets tegenover zal moeten staan. Er zijn ook ''slechte'' mensen die toch echt in God geloven. Die erkennen dat Hij bestaat. Maar het kan toch niet zo zijn dat diegene dan bijv. iemand vermoord, maar omdat hij God wel erkend dan toch in de hemel komt? Dat klopt toch niet?
Lievebees , als je het zo uiteen zet.. ja, dan moet ik jou bijna 'gelijk geven' (voor zover je gelijk kunt hebben over zoiets). En ja, waarschijnlijk creeer ik ook mijn eigen hel. Maak ik mezelf bang. Maar toch blijft er ergens zo'n vaag stemmetje zeggen dat het WEL waar is, dat er wel een hemel, een hel, (een) God bestaat.. En daarom ben ik bang. bang voor de dood. Bang voor wat hierna is. Bang dat ik ergens terecht zal komen waar ik niet terecht wil komen. In de Bijbel/kerk is mij geleerd dat het ook voor eeuwig is. Wij die zo ontzettend met de tijd leven kunnen ons dat bijna niet voorstellen.. voor eeuwig in de hel.. brrr.. krijg er koude rillingen van.
Als ik in een ' nuchtere' bui ben, dan bekijk ik het van een afstandje en denk ik er praktisch hetzelfde over als jij doet. Vaak denk ik er dus zo over.. Maar soms word je gewoon gedwongen om stil te staan bij de dood.. door een ongeluk dat je ziet onderweg, door sterfgevallen in je omgeving enz. En op zo'n moment word ik bang.. bang om ook plotseling weg te vallen en dus op een plek terecht te komen waar ik niet wil zijn..
En dat kansspel.. in mijn nuchtere bui (om het nog maar even zo te noemen), ja dat moet haast wel. Want waarom zou God kinderen 'straffen' door ziekte of sterven? Onschuldige kinderen die nergens om gevraagd hebben? Of is dat dan weer de invloed van de duivel, zoals dat dan in de kerk wordt verteld..
Al met al, ik ben nog steeds bang voor de dood en zou willen dat ik het niet was.. *zucht*
Lievebees , als je het zo uiteen zet.. ja, dan moet ik jou bijna 'gelijk geven' (voor zover je gelijk kunt hebben over zoiets). En ja, waarschijnlijk creeer ik ook mijn eigen hel. Maak ik mezelf bang. Maar toch blijft er ergens zo'n vaag stemmetje zeggen dat het WEL waar is, dat er wel een hemel, een hel, (een) God bestaat.. En daarom ben ik bang. bang voor de dood. Bang voor wat hierna is. Bang dat ik ergens terecht zal komen waar ik niet terecht wil komen. In de Bijbel/kerk is mij geleerd dat het ook voor eeuwig is. Wij die zo ontzettend met de tijd leven kunnen ons dat bijna niet voorstellen.. voor eeuwig in de hel.. brrr.. krijg er koude rillingen van.
Als ik in een ' nuchtere' bui ben, dan bekijk ik het van een afstandje en denk ik er praktisch hetzelfde over als jij doet. Vaak denk ik er dus zo over.. Maar soms word je gewoon gedwongen om stil te staan bij de dood.. door een ongeluk dat je ziet onderweg, door sterfgevallen in je omgeving enz. En op zo'n moment word ik bang.. bang om ook plotseling weg te vallen en dus op een plek terecht te komen waar ik niet wil zijn..
En dat kansspel.. in mijn nuchtere bui (om het nog maar even zo te noemen), ja dat moet haast wel. Want waarom zou God kinderen 'straffen' door ziekte of sterven? Onschuldige kinderen die nergens om gevraagd hebben? Of is dat dan weer de invloed van de duivel, zoals dat dan in de kerk wordt verteld..
Al met al, ik ben nog steeds bang voor de dood en zou willen dat ik het niet was.. *zucht*
woensdag 28 november 2007 om 15:53
Ik geloof echt nergens in. Niet in God, niet in karma, niet in reincarnatie of wat dan ook. We worden bij wijze van spreken net als mieren hier geboren, bestaan een tijdje en gaan weer dood. Ben het met Fash eens dat het meer het idee van de loterij is. De ene heeft meer geluk in het leven dan de ander. Triest en (soms) oneerlijk, maar zo is het denk ik wel. Voelt wat kaal, maar meer kan ik er niet van maken.
woensdag 28 november 2007 om 16:01
woensdag 28 november 2007 om 16:18
Ik ben met vlagen verschrikkelijk bang voor de dood.
Voor de dood die mijn lief komt halen, die mijn zoontje meeneemt, die m'n mama bij zich wil hebben en die mij weghaalt bij alles wat ik ken, wil en ben..
Ik geloof niet in een god, ga niet naar de kerk en heb nog nooit een blik in de bijbel geworpen maar toch geloof ik wel in een hemel.
Inderdaad -zoals eerder gezegd- omdat het mijn angst over de dood een beetje wegneemt.
Mijn opa was vroeger erg gelovig en op een gegeven moment heeft hij dat laten varen. Totdat hij op z'n stefbed lag en plots heel erg bang werd om dood te gaan, dood te zijn. Angst voor het onbekende. Hij is toen weer 180graden gedraaid en vroeg mij ook voor hem te bidden.
Eerste reactie als nuchtere meid was 'ja daaaaaaag'
Maar na wat nadenken... baad het niet, dan schaad het niet. Toch?
Wat als ik met een beetje prevelen mijn opa kan laten leven, of in ieder geval zijn laatste tijd wat mooier te maken.
Natuurlijk is hij uiteindelijk overleden en -komt de nucheter meid weer-heeft mijn gebid niks uitgemaakt maar stel.. stel dat het wel wat heeft uitgemaakt.
WOW!
Ik ben er nog niet over uit hoe mijn hemel eruit ziet maar hij zal niet overbevolkt zijn, of hij wit is weet ik ook nog niet
ik hou zooo van zwart misschien is het wel gewoon een verlenging van het leven. Ik denk dat je in mijn hemel gewoon wegvaagt, heel langzaam weg totdat je opeens helemaal niet meer bent.
Niet dood, maar gewoon weg.
En 'wie goed doet, die goed ontmoet' is zo ongeveer mijn motto. daar handel ik naar, daar beoordeel ik anderen op en naar mijn idee neem je dat ook me enaar mijn hemel.
Daarom vind ik dat m'n lief best wat liever mag doen voor sommige mensen... hij moet wel mee naar mijn hemel natuurlijk
Voor de dood die mijn lief komt halen, die mijn zoontje meeneemt, die m'n mama bij zich wil hebben en die mij weghaalt bij alles wat ik ken, wil en ben..
Ik geloof niet in een god, ga niet naar de kerk en heb nog nooit een blik in de bijbel geworpen maar toch geloof ik wel in een hemel.
Inderdaad -zoals eerder gezegd- omdat het mijn angst over de dood een beetje wegneemt.
Mijn opa was vroeger erg gelovig en op een gegeven moment heeft hij dat laten varen. Totdat hij op z'n stefbed lag en plots heel erg bang werd om dood te gaan, dood te zijn. Angst voor het onbekende. Hij is toen weer 180graden gedraaid en vroeg mij ook voor hem te bidden.
Eerste reactie als nuchtere meid was 'ja daaaaaaag'
Maar na wat nadenken... baad het niet, dan schaad het niet. Toch?
Wat als ik met een beetje prevelen mijn opa kan laten leven, of in ieder geval zijn laatste tijd wat mooier te maken.
Natuurlijk is hij uiteindelijk overleden en -komt de nucheter meid weer-heeft mijn gebid niks uitgemaakt maar stel.. stel dat het wel wat heeft uitgemaakt.
WOW!
Ik ben er nog niet over uit hoe mijn hemel eruit ziet maar hij zal niet overbevolkt zijn, of hij wit is weet ik ook nog niet
ik hou zooo van zwart misschien is het wel gewoon een verlenging van het leven. Ik denk dat je in mijn hemel gewoon wegvaagt, heel langzaam weg totdat je opeens helemaal niet meer bent.
Niet dood, maar gewoon weg.
En 'wie goed doet, die goed ontmoet' is zo ongeveer mijn motto. daar handel ik naar, daar beoordeel ik anderen op en naar mijn idee neem je dat ook me enaar mijn hemel.
Daarom vind ik dat m'n lief best wat liever mag doen voor sommige mensen... hij moet wel mee naar mijn hemel natuurlijk
anoniem_56550 wijzigde dit bericht op 28-11-2007 16:19
Reden: 18 graden?? huh? 180! ;-)
Reden: 18 graden?? huh? 180! ;-)
% gewijzigd
woensdag 28 november 2007 om 17:20
quote:deesi schreef op 28 november 2007 @ 16:01:
Je bent dus bang voor het sterven/het sterfproces zelf, maar niet zozeer voor wat daarna zou kunnen zijn (in jouw geval dus niks). Het lijkt mij ook afschuwelijk en vraag me dan af of er een moment is waarop je ''voelt'' dat je dood gaat..
Dat klopt. Het sterfproces lijkt me wel vreselijjk eng. Vooral als het met veel pijn gepaard gaat. Of inderdaad dat je op een gegeven moment voelt dat je wegglijdt. Het toppunt van eenzaamheid lijkt me dat.
Een regelrechte hel lijkt me dat ik in de brand vlieg en weet dat ik het niet ga overleven. Dat ik letterlijk wegfik. Klinkt gruwelijk en luguber, maar het lijkt me zo ongeveer de meest vreselijke dood.
Je bent dus bang voor het sterven/het sterfproces zelf, maar niet zozeer voor wat daarna zou kunnen zijn (in jouw geval dus niks). Het lijkt mij ook afschuwelijk en vraag me dan af of er een moment is waarop je ''voelt'' dat je dood gaat..
Dat klopt. Het sterfproces lijkt me wel vreselijjk eng. Vooral als het met veel pijn gepaard gaat. Of inderdaad dat je op een gegeven moment voelt dat je wegglijdt. Het toppunt van eenzaamheid lijkt me dat.
Een regelrechte hel lijkt me dat ik in de brand vlieg en weet dat ik het niet ga overleven. Dat ik letterlijk wegfik. Klinkt gruwelijk en luguber, maar het lijkt me zo ongeveer de meest vreselijke dood.
woensdag 28 november 2007 om 17:22
Ik geloof niet in een god, ga niet naar de kerk en heb nog nooit een blik in de bijbel geworpen maar toch geloof ik wel in een hemel.
Inderdaad -zoals eerder gezegd- omdat het mijn angst over de dood een beetje wegneemt.
Bovenstaande is denk ik voor velen (onbewust) een reden om te geloven. Net als het idee dat het geloof een bepaalde zin geeft aan het leven.
Inderdaad -zoals eerder gezegd- omdat het mijn angst over de dood een beetje wegneemt.
Bovenstaande is denk ik voor velen (onbewust) een reden om te geloven. Net als het idee dat het geloof een bepaalde zin geeft aan het leven.
donderdag 29 november 2007 om 09:32
Om even terug te komen op Twompie, mijn gevoelens/gedachten rondom dood zijn vooral dat ik het vreselijk vind dat ik iedereen definitief kwijt raak, dat ikzelf , mij hele persoonlijkheid/bestaan er nooit meer zal zijn en de wereld nog eeuwen (?) doorgaat, het niets, het "er nooit meer zijn als de persoon die ik ben" ,mijn geliefden nooit meer zien, mijn kinderen alleen moeten laten......en zo kan ik nog wel even doorgaan.Kan me dan ook bijna niet voorstellen dat anderen dat niet hebben.
Kan me ook heel goed vinden in het verhaal van Fashionvictim, het verlammende effect en ook de angst voor/om het leven.Maar goed, bij mij is het dus een zwaar thema en ik ben middels therapie bezig om daarmee om te kunnen gaan.
Kan me ook heel goed vinden in het verhaal van Fashionvictim, het verlammende effect en ook de angst voor/om het leven.Maar goed, bij mij is het dus een zwaar thema en ik ben middels therapie bezig om daarmee om te kunnen gaan.
You don´t have to believe everything you think
vrijdag 30 november 2007 om 15:36
woensdag 5 december 2007 om 10:17
Tja, het blijft een moeilijk onderwerp. Goed van je, Muis, dat je in therapie gaat. Als het je leven echt beheerst moet je er inderdaad wat aan doen. Het leven is al zo kort.. Bij mij beheerst het (nog?) niet echt mijn leven, maar sta er de laatste tijd wel veel bij stil. Ben ook blij met alle reacties hier, dat geeft weer een andere ''kijk op'' de dood.
zondag 9 december 2007 om 18:40
quote:liez75 schreef op 27 november 2007 @ 21:45:
Ik denk dat het ná mijn leven net zo is als vóór mijn leven. En dat was ook helemaal niet eng
Ja dat denk ik ook, je gaat weer terug naar de plaats waar je ook was voor dat je geboren was.......en het zal wel goed geweest zijn dan.
Maar ja, geboren atheistje zit hier, maar toen mijn vader (plotseling) overleed, wilde ik ook zooo graag een teken, zooo graag geloven dat ik hem ooooooit nog wel eens terug zou zien.
Maar dat zakte weer toen ik niet meer zo verdrietig was, en dan pak je toch weer je ouwe getrouwe ongeloof weer op. Tenminste begrijp me niet verkeerd, dat verdriet gaat eigenlijk nooit over, maar de scherpe kantjes zijn er af.
Ik denk dat het ná mijn leven net zo is als vóór mijn leven. En dat was ook helemaal niet eng
Ja dat denk ik ook, je gaat weer terug naar de plaats waar je ook was voor dat je geboren was.......en het zal wel goed geweest zijn dan.
Maar ja, geboren atheistje zit hier, maar toen mijn vader (plotseling) overleed, wilde ik ook zooo graag een teken, zooo graag geloven dat ik hem ooooooit nog wel eens terug zou zien.
Maar dat zakte weer toen ik niet meer zo verdrietig was, en dan pak je toch weer je ouwe getrouwe ongeloof weer op. Tenminste begrijp me niet verkeerd, dat verdriet gaat eigenlijk nooit over, maar de scherpe kantjes zijn er af.
anoniem_50200 wijzigde dit bericht op 09-12-2007 18:41
Reden: typo
Reden: typo
% gewijzigd
woensdag 12 december 2007 om 12:13
quote:deesi schreef op 28 november 2007 @ 16:01:
Je bent dus bang voor het sterven/het sterfproces zelf, maar niet zozeer voor wat daarna zou kunnen zijn (in jouw geval dus niks). Het lijkt mij ook afschuwelijk en vraag me dan af of er een moment is waarop je ''voelt'' dat je dood gaat..
Over dat moment droom ik vaak. Dat zijn geen prettige dromen, terwijl ik er vroeger goed mee om kon gaan is er nu angst. Angst omdat het laatste moment onomkeerbaar is. Het meest definitieve moment wat er is. Niets is terug te draaien of goed te praten of te veranderen. Angst omdat je ook niet weet wanneer dit laatste moment aanbreekt.
En het meest moeilijk is dan om mensen achter te laten. Voor de stervende eindigt alles, voor de overlevenden begint de ellende pas.
Tot zover mijn vrolijke bijdrage
Je bent dus bang voor het sterven/het sterfproces zelf, maar niet zozeer voor wat daarna zou kunnen zijn (in jouw geval dus niks). Het lijkt mij ook afschuwelijk en vraag me dan af of er een moment is waarop je ''voelt'' dat je dood gaat..
Over dat moment droom ik vaak. Dat zijn geen prettige dromen, terwijl ik er vroeger goed mee om kon gaan is er nu angst. Angst omdat het laatste moment onomkeerbaar is. Het meest definitieve moment wat er is. Niets is terug te draaien of goed te praten of te veranderen. Angst omdat je ook niet weet wanneer dit laatste moment aanbreekt.
En het meest moeilijk is dan om mensen achter te laten. Voor de stervende eindigt alles, voor de overlevenden begint de ellende pas.
Tot zover mijn vrolijke bijdrage
woensdag 12 december 2007 om 12:28
quote:deesi schreef op 28 november 2007 @ 16:01:
Je bent dus bang voor het sterven/het sterfproces zelf, maar niet zozeer voor wat daarna zou kunnen zijn (in jouw geval dus niks). Het lijkt mij ook afschuwelijk en vraag me dan af of er een moment is waarop je ''voelt'' dat je dood gaat..
Daar ben ik van overtuigd, dat je voelt wanneer je dood gaat....
ik ben pleeg op een ambu, en als een pat. zegt dat ie dood gaat, heeft ie vaak gelijk ook....
Het enige wat mij af en toe wat anstig maakt en aan de andere kant ook rustiger, is dat ik in mijn werk zie en meemaak, dat mensen steeds jonger sterven, hoevaak reanimeren we tegenwoordig niet iemand tussen de 20 en de 40 , pff veel te vaak.
Dus anstig ..... soms, en aan de andere kant rust...want als je gaat, ga je toch....
Je bent dus bang voor het sterven/het sterfproces zelf, maar niet zozeer voor wat daarna zou kunnen zijn (in jouw geval dus niks). Het lijkt mij ook afschuwelijk en vraag me dan af of er een moment is waarop je ''voelt'' dat je dood gaat..
Daar ben ik van overtuigd, dat je voelt wanneer je dood gaat....
ik ben pleeg op een ambu, en als een pat. zegt dat ie dood gaat, heeft ie vaak gelijk ook....
Het enige wat mij af en toe wat anstig maakt en aan de andere kant ook rustiger, is dat ik in mijn werk zie en meemaak, dat mensen steeds jonger sterven, hoevaak reanimeren we tegenwoordig niet iemand tussen de 20 en de 40 , pff veel te vaak.
Dus anstig ..... soms, en aan de andere kant rust...want als je gaat, ga je toch....
woensdag 12 december 2007 om 12:39
woensdag 12 december 2007 om 12:47
ja dan zeggen mensen het, als ze bijv een ernstig auto ongeval hebben gehad en niet stabiel zijn, of een groot hartinfarct...alsof ze voelen dat ze het niet redden...
De dood, is eigenlijk een concurrent van mij he, ik kom met de ambu en doe er alles aan om diegene stabiel het ziekenhuis in te krijgen, helaas lukt dat niet altijd...en dat pakt je de ene keer meer als de ander...
De dood, is eigenlijk een concurrent van mij he, ik kom met de ambu en doe er alles aan om diegene stabiel het ziekenhuis in te krijgen, helaas lukt dat niet altijd...en dat pakt je de ene keer meer als de ander...
woensdag 12 december 2007 om 12:50
En het zién sterven, vind je dat niet akelig of kan het het loslaten omdat het je werk is?
Heftig werk hoor, maar fijn dat er ambulances, artsen en verplegers zijn..
Het lijkt me apart dat je voelt dat je einde nabij is..
Ik weet wel dat mijn nichtje, die afgelopen september is overleden (leukemie), ongeveer een week van te voren zei tegen haar moeder: mam, ik VOEL dat het niet meer goed komt, dat ik niet meer beter word.. en twee dagen later zakte ze weg in een soort coma. Misschien als je je eraan over geeft, dat het dan sneller gaat?!
Heftig werk hoor, maar fijn dat er ambulances, artsen en verplegers zijn..
Het lijkt me apart dat je voelt dat je einde nabij is..
Ik weet wel dat mijn nichtje, die afgelopen september is overleden (leukemie), ongeveer een week van te voren zei tegen haar moeder: mam, ik VOEL dat het niet meer goed komt, dat ik niet meer beter word.. en twee dagen later zakte ze weg in een soort coma. Misschien als je je eraan over geeft, dat het dan sneller gaat?!
